Final Fantasy VII Remake

Ο Cloud με την μεγάλη σπάθα επέστρεψε.

Το Final Fantasy VII είναι από τα games που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Όλοι όσοι έχουν παίξει έστω και ένα videogame στην ζωή τους έχουν ακούσει την σειρά Final Fantasy. Ο πιο εικονικός τίτλος της σειράς, το Final Fantasy VII, πρωτοκυκλοφόρησε για το PSX το 1997 και έκτοτε έχει επηρεάσει τις ζωές εκατομμύρια ανθρώπων, καθώς και είχε ανεβάσει τον πήχη υψηλά για το τι μπορεί να καταφέρουν τα videogames. Εκτός του ότι “γέννησε” μελλοντικούς game developers, το Final Fantasy VII είχε πρωτοποριακά και εντυπωσιακά γραφικά για την εποχή του, ένα εθιστικό σύστημα μάχης, μια συγκινητική ιστορία, άπειρες ώρες gameplay και φυσικά αγαπητούς χαρακτήρες. Ποιος δεν έχει δει τον εικονικό Cloud Strife, την Tifa ή την Aerith;

Ακόμα και αν δεν έχετε παίξει το original Final Fantasy VII, σίγουρα θα τους έχετε δει σε games όπως το πολύ γνωστό Kingdom Hearts, το Tekken και διάφορα άλλα μη-Final Fantasy games. Βλέποντας την τεράστια επιτυχία, αφού κατάφερε να πουλήσει σχεδόν 10 εκατομμύρια αντίτυπα για το PSX, ο Yoshinori Kitase, director του original, αποφάσισε να αναπτύξει ένα ολοκληρωτικό remake του FF VII. Όλοι είχαν ενθουσιαστεί όταν το 2005 κυκλοφόρησε ένα tech demo για το remake του Final Fantasy VII, ωστόσο η Square Enix δεν είχε επιβεβαιώσει την ανάπτυξή του. Αυτό άλλαξε όταν στην Ε3 του 2015 παρουσιάστηκε επίσημο τρέιλερ του remake για το PS4.

Μετά από πέντε χρόνια αγωνιώδους αναμονής, το Final Fantasy VII Remake επιτέλους είδε το φως της ημέρας. Με “δυνατά" ονόματα στον χώρο να εργάζονται πάνω σε αυτό επί χρόνια, όπως ο δημιουργός της σειράς Kingdom Hearts, Tetsuya Nomura, ο δημιουργός της σειράς Final Fantasy, Shinji Hashimoto, καθώς και μέλη που συμμετείχαν στην ανάπτυξη του original Final Fantasy VII, ο πήχης είχε τεθεί αρκετά υψηλά. Θα καταφέρει άραγε το remake ενός τέτοιου τίτλου να ανταπεξέλθει στις τεράστιες προσδοκίες των fans και να αποτελέσει ορόσημο στην εξέλιξη των videogames;

Και τον πλανήτη σώζουμε
Ίσως ο τίτλος “Final Fantasy VII Remake” να είναι λίγο παραπλανητικός, μιας και το game που κυκλοφόρησε περιέχει μόνο ένα (από τα πολλά?) μέρος της αρχικής ιστορίας του original. Στο Final Fantasy VII Remake λοιπόν έχουμε ουσιαστικά το πρώτο μέρος που αφορά τις περιπέτειες της παρέας στην Midgar, δηλαδή από την αρχή μέχρι και την έξοδο τους από τη πόλη. Ο πρωταγωνιστής μας, ο Cloud Strife, είναι ένας πρώην-SOLDIER και νυν mercenary, δηλαδή κάτι σαν τον Geralt. Το παιδί για όλες τις δουλειές, για την αντίστοιχη αμοιβή φυσικά. Στο Final Fantasy VII Remake θα ακολουθήσουμε όλες τις περιπέτειές του από την στιγμή που ανέλαβε την δουλειά για την καταστροφή ενός Mako Reactor.

Στην καταστροφή του πρώτου Mako Reactor λοιπόν γνωρίζουμε την Avalanche, μια ομάδα από οικολογικούς τρομοκράτες που αντιτίθεται στην μοναρχία της Shinra Electric Power Company, η οποία χρησιμοποιεί το mako για να τροφοδοτήσει την Midgar. Η Avalanche υποστηρίζει ότι το mako είναι κάτι σαν το “αίμα” του πλανήτη και όσο η Shinra το εκμεταλλεύεται, ο πλανήτης πλησιάζει την ολοκληρωτική του καταστροφή. Καθώς ο Cloud αναλαμβάνει όλο και περισσότερες δουλειές για την Avalanche, τόσο πιο κοντά τους θα έρχεται, παρόλο που ο ίδιος δούλευε προηγουμένως για την Shinra.

Στη Midgar θα συναντήσει την παιδική του φίλη Tifa, η οποία είναι μέλος της Avalanche και καθώς η παρέα θα κοντράρει την Shinra, θα αρχίσουν να αναδύονται όλο και περισσότερα σκοτεινά μυστικά στην επιφάνεια. Τότε, λέξεις όπως “mako”, “jenova”, “materia” και πολλές άλλες, θα αρχίσουν να αποσαφηνίζονται. Η ιστορία όσο πλησιάζει στο τέλος της θα αρχίζει να γίνεται όλο και πιο σύνθετη και αντί να απαντά σε ερωτήματα θα γεννά όλο και περισσότερα, καθώς θα θέτει ισχυρά θεμέλια για το επόμενο “επεισόδιο”. Φυσικά το remake “αντλεί” έμπνευση από το original Final Fantasy VII, ωστόσο δεν είναι μια κατά γράμμα μεταφορά και στην ιστορία του remake προστίθενται αρκετά καινούργια πράγματα.

Και τους κακούς νικάμε
Ξεκινώντας λοιπόν με την καταστροφή του Mako Reactor 1 θα χειρίζεστε τον Cloud Strife καθώς αυτός προσπαθεί να βοηθήσει την Avalanche να εισχωρήσει στα “σωθικά” του αντιδραστήρα. Με το καλημέρα θα γνωρίσετε τους “αναλώσιμους” στρατιώτες της Shinra και αφού τους κάνετε κομματάκια θα συνεχίζετε προς τα μέσα. Η πρώτη επαφή με το σύστημα μάχης μας θυμίζει λίγο το Final Fantasy XV. Πατάτε το τετράγωνο για να κάνετε επιθέσεις, τον κύκλο για dodge και το τρίγωνο για να αλλάξετε mode. Θα έλεγε κάποιος ότι “ξέχασε” τον Turn-Based χαρακτήρα του και πλέον έγινε Action. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Πατώντας το x “σταματάει” ο χρόνος και επιλέγετε τι spell, item ή ability θέλετε να χρησιμοποιήσετε και σε ποιον εχθρό.

Το σύστημα μάχης του Final Fantasy VII Remake δεν είναι απλά “πατάω τετράγωνο και τους σκοτώνω όλους”. Θα πρέπει να κοιτάτε διαρκώς το ATB gauge σας διότι χωρίς αυτό δεν κάνετε τίποτα εκτός από απλές επιθέσεις. Είτε θέλετε να χρησιμοποιήσετε items, είτε spells, πρέπει να έχετε τουλάχιστον μια μπάρα ATB γεμάτη. Το ATB γεμίζει καθώς εσείς βαράτε τον αντίπαλο ή κάνετε άμυνα και δεν επηρεάζει την χρήση των Limit και Summon. Στη συνέχεια θα αρχίσουν να προστίθενται και άλλοι χαρακτήρες στο party σας και εσείς θα μπορείτε είτε να τους δίνεται διαταγές για το τι spell ή item να χρησιμοποιήσουν, είτε θα μπορείτε να αλλάζετε παίκτες και να χειρίζεστε αυτούς.

Αυτό περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, γιατί πλέον εκτός από το ATB, health, limit και MP (mana) σας, θα πρέπει να κοιτάτε διαρκώς και των συμμάχων σας. Η στρατηγική χρήση του command menu γίνεται πλήρως κατανοητή όταν θα αντιμετωπίσετε τα πρώτα boss. Ίσως στην αρχή νικήσετε κάποια τσιράκια απλά κάνοντας σπαμ το τετράγωνο, ωστόσο στο πρώτο boss θα δείτε την γλύκα. Θα πρέπει να παρατηρείτε το attack pattern του, ώστε να αποφεύγετε τις πιο δυνατές επιθέσεις, καθώς και τα στοιχεία, σημεία και χρονικές περιόδους τις οποίες είναι αδύναμος ο αντίπαλός σας.

Σύμμαχός σας στην κατατρόπωση των αντιπάλων σας είναι το Stagger gauge το οποίο γεμίζει αν ικανοποιούνται κάποιες συνθήκες επίθεσης. Δηλαδή ενός αντιπάλου το stagger μπορεί να γεμίζει όταν τον βαράτε με spells ή όταν πάει να κάνει μια συγκεκριμένη επίθεση. Αφού γεμίσετε το Stagger gauge του αντιπάλου, αυτός θα πέσει σε αδρανή κατάσταση και το damage από τις επιθέσεις που θα δέχεται θα είναι διπλάσιο από πριν. Αυτό θα ισχύει για κάποια δευτερόλεπτα και γρήγορα θα επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση. Πολλά spells και abilities σας μπορούν να διακοπούν αν όταν τα κάνετε cast σας επιτεθεί κάποιος, οπότε θα πρέπει να σκέφτεστε διπλά τι θέλετε να κάνετε με τον χρόνο που ο εχθρός σας είναι staggered.

Το difficulty curve είναι αρκετά ανώμαλο, όπως έχει γίνει γνωστό εξάλλου σε αρκετά Final Fantasy. Υπάρχουν εύκολοι εχθροί που τους ξεπετάς με το καλημέρα, μετά έρχονται παλούκια bosses και τυχαία μπορεί να πετύχεις φαινομενικά εύκολο εχθρό, ο οποίος όμως να θέλει να πειραματιστείς για να βρεις τι τον σκοτώνει. Γενικά, το σύστημα μάχης είναι ο τέλειος συνδυασμός μεταξύ Action και του κλασικού RPG combat. Είναι ομαλό και φανταχτερό, αλλά χρειάζεται σχέδιο και στρατηγική. Βέβαια, πολλές φορές το Action κομμάτι είναι αυτό που μας δυσκολεύει περισσότερο και όχι το στρατηγικό. Αυτό γιατί πρέπει να κινούμαστε συνέχεια και μερικές φορές η κάμερα που ακολουθεί τον παίκτη μας έχει άλλα σχέδια.

Κυρίως σε κλειστούς χώρους, όταν αντιμετωπίζουμε εχθρούς η κάμερα ίσως το “χάνει” λίγο, αλλά επαναφέρεται αρκετά γρήγορα. Υπάρχει και η επιλογή του “Classic” συστήματος μάχης, στην οποία ο παίκτης που χειρίζεστε κάνει μόνος του βασικές επιθέσεις και άμυνα και εσείς απλά ασχολείστε με τα commands. Ωστόσο, ένα τέτοιο σύστημα μάχης δεν αναδεικνύει πλήρως το Final Fantasy VII Remake. Με τον συνδυασμό συστήματος μάχης παρόμοιου με το FF XV και του κλασικού RPG, η Square Enix καταφέρνει το “best of both worlds” και απαντά στο ερώτημα “πως θα ήταν αν το FF VII κυκλοφορούσε τώρα για πρώτη φορά;” 

Χορταίνει το μάτι Midgar 

Φυσικά στις μάχες δεν παλεύετε μόνοι σας αλλά με παρέα, φιλική και εχθρική. Το AI των συμμάχων σας συνήθως τα πάει καλά, αν και αρκετές φορές χρειάζεται την καθοδήγησή σας για την χρήση spells και abilities, ενώ τις περισσότερες φορές χτυπάει τον εχθρό που έχετε κάνει “lock” εσείς. Κάτι σαν το περίφημο meme για το Kingdom Hearts που ο Donald δεν κάνει ποτέ cure όντας μάγος, έτσι και οι σύμμαχοί σας δύσκολα χρησιμοποιούν items για να σας βοηθήσουν. Οι εχθροί από την άλλη μπαίνουν αρκετά δυναμικά στην μάχη και σας τα χώνουν διαρκώς, αν και συνήθως εστιάζουν αποκλειστικά σε εσάς και όχι τους συμμάχους σας. Ανεξαρτήτως του αν αλλάζετε παίκτη η όχι, τις περισσότερες φορές χτυπάνε αυτόν που χειρίζεστε.

Ξύλο και kung fu στη Shinra HQ
Εκτός από την πληθώρα εχθρών και τεράτων που θα αντιμετωπίσετε στην περιπέτειά σας, θα έχετε την ευκαιρία να εξερευνήσετε μια τεράστια Midgar. Θα προχωράτε στον επόμενο στόχο σας και από εκεί που στο original σας έπαιρνε 5 δευτερόλεπτα, εδώ θα θέλετε 2 λεπτά. Η πόλη έχει δεχτεί τεράστιο scaling, όπως και οι χαρακτήρες, ενώ πλέον δεν είναι άδεια, αλλά σε κάθε γωνιά της έχει και έναν NPC. Περιοχές όπως τα Sector 7 slums και Wall Market σφύζουν από ζωή. Καθώς περπατάτε στην Midgar θα ακούτε συνέχεια διαλόγους από τους NPCs. Θα μιλάνε για τις ζωές τους, για την Avalanche, για το πως τα γεγονότα που συμβαίνουν τους επηρεάζουν και γενικά θα νομίζετε ότι περπατάτε μέσα σε μια κανονική πόλη με αληθινούς ανθρώπους.

Θα μπορείτε να εξερευνήσετε αρκετά μέρη μέσα στην Midgar, ωστόσο δεν είναι πλήρως open-world το setting, όπως πχ του FF XV, αλλά φανταστείτε κάτι παρόμοιο με αυτό του Kingdom Hearts 3. Στις διάφορες περιοχές που θα επισκεφτείτε θα μπορείτε να ψάχνετε τα διάφορα chests που θα σας δίνουν αρκετές φορές “καλά” items ή όπλα, καθώς και να σπάτε όλα τα Shinra boxes τα οποία σας δίνουν items που θα σας βοηθούν στις μάχες. Ακόμα, μπορείτε να βρείτε διάσπαρτα materia orbs, τα οποία είναι ουσιαστικά spells ή summons, ενώ μερικά θα ανεβάζουν κάποιο stat σας. Υπάρχει ένα αρκετά βοηθητικό upgrade system για τα weapons, στο οποίο μπορείτε όσο ανεβαίνει level το όπλο σας να επιλέγετε εσείς ποια stats του θέλετε να ενισχύσετε.

Το Final Fantasy VII Remake έχει 18 chapters και ενώ σε όλα μπορείτε να εξερευνήσετε όσο θέλετε, δεν έχουν όλα sidequests. Συνολικά τα sidequests είναι 26 στον αριθμό και βρίσκονται χωρισμένα σε 4 chapters. Αν και προσθέτουν επιπλέον περιεχόμενο και μας δίνουν αφορμή να ασχοληθούμε και να εξερευνήσουμε περισσότερο την Midgar, τα περισσότερα είναι απλά quests τύπου “πήγαινε εκεί σκότωσε αυτό” και δεν προσφέρουν κάποια πιο αναλυτική ή ολοκληρωμένη ιστορία. Ουσιαστικά το πρόσχημα της ύπαρξης των sidequests είναι ότι είστε merc, άρα πληρώνεστε για να κάνετε διάφορες δουλειές και έτσι συντηρείτε τον εαυτό σας. Κάνοντας quests λοιπόν για τους πολίτες της Midgar γίνεστε πιο γνωστός και σας δίνουν περισσότερες δουλειές, καθώς και εκπτώσεις στα διάφορα καταστήματα.

Βέβαια τα sidequests σαν αμοιβές συνήθως δεν σας δίνουν ιδιαίτερα items ή gil, άρα ουσιαστικά τα κάνετε για την εμπειρία και τις εκπτώσεις αργότερα. Εκτός του ότι τα περισσότερα sidequests δεν έχουν κάποια αξιομνημόνευτα συμβάντα, όσο αρχίζει και κλιμακώνεται η ιστορία, τα sidequests χάνονται στην σκιά της. Το pacing της ιστορίας, μαζί με τις προσθήκες, είναι αρκετά εύρυθμο και δεν φαίνεται πιεσμένο ή γεμάτο fillers όπως ήταν το αναμενόμενο. Η “επιπλέον ιστορία” έρχεται και συνδέεται ομαλά με την σειρά των γεγονότων του original, αν και σε μερικά σημεία όντως νιώθουμε ότι το “τραβάει” λίγο παραπάνω.

Αυτό ωστόσο μας δίνει τον αναγκαίο χρόνο ώστε να παρατηρήσουμε τις διάφορες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ηρώων και να δούμε την προσωπικότητά τους να ξεδιπλώνεται στις οθόνες μας. Όλοι οι ήρωές μας πλέον έχουν “χαρακτήρα” και τον δείχνουν με την παραμικρή αφορμή. Στο original, όσο καλό και να ήταν το γράψιμο ενός χαρακτήρα, δεν διέθεταν τα απαραίτητα τεχνικά μέσα για να δείξουν απόλυτα την προσωπικότητα ενός ήρωα. Πόσο μάλλον και με τις γρήγορες μεταβάσεις που συνέβαιναν στην ιστορία του original. Έτσι, ήταν αναγκαία η προσθήκη επιπλέον “περιπετειών”, τόσο για να μας δώσει το πάτημα να εξερευνήσουμε περισσότερο τον κόσμο της Midgar, όσο και να ανακαλύψουμε κάθε πτυχή τις προσωπικότητας των ηρώων μας και να εντοπίσουμε την κινητήριο δύναμη τους.

Η Midgar από άλλη διάσταση
Με το που είδαμε το τρέιλερ στην Ε3 2015 είχαμε εντυπωσιαστεί, κατάφερε όμως η Square Enix να μας δώσει την Midgar που θέλαμε; Το κατάφερε και με το παραπάνω. Όχι μόνο η πόλη έχει επεκταθεί σε υπερθετικό βαθμό, αλλά είναι και πανέμορφη. Τα σπίτια, τα συντρίμμια, τα καταστήματα, όλα έχουν απόλυτη λεπτομέρεια. Τα μοντέλα των ηρώων τα κοιτάς και μένεις με το στόμα ανοιχτό. Έχουν γίνει τόσο ρεαλιστικά όσο γινόταν ώστε να μην χάσουν από τον χαρακτήρα τους. Από τα υφάσματα των ρούχων, στο πως διαγράφουν οι μύες και το πως δημιουργούνται οι σκιές, η Square Enix τα έδωσε όλα. Ο φωτισμός έχει πάει σε άλλο επίπεδο, τόσο στο πως αντανακλάται πάνω στους χαρακτήρες, όσο και στις επιφάνειες των κτηρίων. Η ίδια προσοχή φαίνεται να μην δόθηκε και στους NPCs, οι οποίοι σε συγκεκριμένες σκηνές φαίνονται αρκετά πιο degraded από τους κύριους χαρακτήρες.

Τα cutscenes πλέον χρησιμοποιούν το in-game engine και το αποτέλεσμα είναι πανέμορφο και συνάμα ομοιόμορφο, αφού η μετάβαση από τα cutscenes στην στιγμή που αναλαμβάνεις δράση είναι αδιάκοπη. Χωρίς να επηρεάζει την συνοχή του gameplay, πολλές φορές στις μεταβάσεις από gameplay σε κάποιο event ή από το πάτημα ενός action μέχρι να ξεκινήσει το cutscene, υπάρχει μια άβολη αναμονή όπου για 2-3 δευτερόλεπτα δεν μιλάνε οι χαρακτήρες και απλά κοιτιούνται. Αυτό που επηρεάζει όμως, είναι όταν μερικά textures φορτώνουν 2 δευτερόλεπτα πιο μετά από τα άλλα. Παρόλο που αυτό γίνεται για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, η διαφορά είναι τεράστια και “χτυπάει” κατευθείαν στο μάτι.

Από την άλλη έχουμε τα εφέ σε πιο “ενεργές” δραστηριότητες, όπως όταν πολεμάτε. Όλα τα οπτικά εφέ είναι εντυπωσιακά. Από τα Firaga στα Thundaga και στο Cure, όλα έχουν εξαιρετική λεπτομέρεια και το αποτέλεσμα στην οθόνη είναι πανέμορφο. Ακόμα και οι σπίθες από το σπαθί του Cloud δίνουν περισσότερη λεπτομέρεια στις μάχες, ενώ τα summon πάνε τον οπτικό τομέα σε άλλο επίπεδο. Οι σπίθες του Cloud βέβαια πολλές φορές δρουν και εναντίον μας, αφού “καλύπτουν” τους μικρότερους εχθρούς και δεν βλέπουμε αν ετοιμάζονται για επίθεση ή όχι. Όλες οι κινήσεις είναι ομαλές και φιγουρατζίδικες, ενώ ευχάριστο είναι και το γεγονός ότι έχει διορθωθεί το stutter που υπήρχε όταν κατέβαινες σκάλες στο demo του Final Fantasy VII Remake.

Αν η νοσταλγία είχε ήχο
Είναι κάποια ονόματα στην gaming βιομηχανία που με το που τα βλέπεις στα credits, ξέρεις ότι κάτι έχει γίνει σωστά. Για άλλη μια φορά λοιπόν στο Final Fantasy VII Remake έχουμε την συνοδεία του τιτανομέγιστου Nobuo Uematsu. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το theme του original FF VII ή το εικονικό “One Winged Angel” ; Αυτά και άλλα πολλά μουσικά κομμάτια έχουν επιστρέψει πλήρως remastered στο Final Fantasy VII Remake. Συνοδεύουν τόσο τους ήρεμους περίπατους στην Midgar, όσο και τις καταδιώξεις και την έντονη δράση όταν πολεμάμε κάποιο τεράστιο boss. Φυσικά στην ήδη τεράστια λίστα των γνωστών, κλασικών μουσικών κομματιών έχουν προστεθεί ολοκαίνουργια arrangements που σίγουρα αναδεικνύουν τον Action χαρακτήρα του game.

Οι μεταβάσεις του soundtrack από περιοχή σε περιοχή ή από εξερεύνηση σε μάχη γίνεται χωρίς να το καταλάβουμε. Αυτόματα σχεδόν, συνειδητοποιούμε ότι εντοπίσαμε κάποιον εχθρό και με την αύξηση των bpm ανεβαίνει και η αδρεναλίνη μας. Οι χαρακτήρες μας πλέον έχουν φωνή και μας αφηγούνται τις ιστορίες τους. Μπορεί ο Cody Christian να δοκίμασε πρώτη φορά την τύχη του στο voice acting, όμως το αποτέλεσμα ως Cloud Strife αποδείχθηκε εκπληκτικό. Κατάφερε να αποδώσει πλήρως τον “κουλ” και “απαθή” χαρακτήρα του Cloud. Όλοι οι voice actors έχουν κάνει φανταστική δουλειά με τους χαρακτήρες τους. Έχουμε ταιριαστές φωνές, ιδιαίτερες χροιές και απόλυτη απόδοση των καταστάσεων. Από την δυνατή και βραχνή φωνή του Barret μέχρι και την χαριτωμένη φωνή της Aerith, δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη επιλογή voice actors.

Ωστόσο, για άλλη μια φορά σε δεύτερη μοίρα έπεσαν οι NPCs. Σε γενικές γραμμές έχει γίνει καλή δουλειά, σε σπάνιες περιπτώσεις όμως έχουμε NPCs με voice acting που βγάζει πολύ “προχειρότητα”. Το γεγονός ότι μιλάνε συνέχεια οι NPCs προσθέτει στο immersion, όμως μερικές φορές ο διάλογος των NPC καλύπτει τον διάλογο των κεντρικών ηρώων και αυτό ενοχλεί μετά από κάποιο σημείο. Ακούγοντας όμως τους ήχους του περιβάλλοντος, εύκολα μπορούμε να ξεχάσουμε τους φωνακλάδες NPC.

Όσα κομμάτια και αν μπορέσεις να ενώσεις
Το Final Fantasy VII Remake κατάφερε να ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Από τα ανανεωμένα γραφικά, στο εξαιρετικό σύστημα μάχης και το πανέμορφο soundtrack, το remake του πασίγνωστου τίτλου έχει δείξει βελτίωση σε όλους τους τομείς. Επαναπροσδιορίζει την σειρά Final Fantasy, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να εξελίξει το Action-RPG είδος. Καταφέρνει να θέσει σημαντικά ηθικά ερωτήματα, μιας και το setting ταιριάζει με την εποχή μας, καθώς και μας κάνει να νιώσουμε διάφορα συναισθήματα για τους ήρωές μας.

Με διάρκεια 30-35 ώρες και επιπλέον επίπεδο δυσκολίας post-ending, μπορούμε να πούμε ότι θα μας κρατήσει αρκετά απασχολημένους. Αφού λοιπόν “ξεζουμίσαμε” την Midgar, είμαστε πλέον έτοιμοι για να δούμε την συνέχεια της ιστορία που αφηγείται το Final Fantasy VII Remake, παρόλο που η αναμονή θα είναι βασανιστική και ο Tetsuya Nomura απρόβλεπτος.

Θετικά:
- Εντυπωσιακή λεπτομέρεια στους χαρακτήρες και στο περιβάλλον
- Φανταχτερά οπτικά εφέ στις μάχες
- Πανέμορφη μουσική συνοδεία
- Τέλειος συνδυασμός Action και RPG συστήματος μάχης
- Το voice acting των πρωταγωνιστών είναι εξαιρετικό
- Ομαλά animations και εκφράσεις προσώπου
- Η ιστορία έχει ωραία ροή και κλιμακώνεται όμορφα, ενώ μας ετοιμάζει για την συνέχεια
- Καλογραμμένοι και πολύπλοκοι χαρακτήρες
- Αστεία και διασκεδαστικά minigames
- Μπορείτε να χειριστείτε όλους τους παίκτες στο party σας
- Ομαλές μεταβάσεις από cutscene σε δράση

Αρνητικά:
- Μερικές “άβολες” αναμονές μεταξύ “action” και event
- Η κάμερα δεν αποδίδει καλά σε κλειστούς χώρους
- Ανούσια side-quests που επισκιάζονται από την κύρια ιστορία
- Ορισμένα textures αργούν να γίνουν render

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 9
Gameplay: 8.5
Σενάριο: 8
Αντοχή: 9
Γενικά: 8.5

Χαζεύουμε με τις ώρες το Midgar και πετσοκόβουμε όλα τα τσιράκια της Shinra που θα σταθούν ανάμεσα σε εμάς και την επίτευξη των στόχων μας.

Σταμάτης Καράμπογας