Yooka-Laylee and the Impossible Lair

Πόσιμπολ!

Το Yooka-Laylee όταν κυκλοφόρησε το 2017 ήταν κάτι ξεχωριστό. Έδωσε την ελπίδα σε όλους τους λάτρεις των 3D Platform ότι το είδος δεν έχει πεθάνει και επιτέλους θα πάρει αυτό που του αξίζει. Και είναι φυσικό, αφού με μια πρώτη ματιά το Yooka-Laylee θυμίζει game από την χρυσή εποχή των Platform, δηλαδή εύκολα θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει στην περίοδο 2000-2004. Ίσως να τα έβρισκε λίγο σκούρα με αντιπάλους όπως τα Ratchet & Clank, Jak and Daxter και Sly Cooper, που ήταν οι βασιλιάδες εκείνης της περιόδου, ωστόσο θα είχε την τιμητική του.

Όχι ότι αυτό δεν έγινε το 2017 που κυκλοφόρησε, όμως πολλοί από εμάς έχουμε την εικόνα του τέλειου Platform στο κεφάλι μας και τα συγκρίνουμε όλα με αυτό και φαίνεται πως το Yooka-Laylee δεν είχε αυτό το στοιχείο που θύμιζε τα προαναφερθέντα games. Πάραυτα ήταν “a breath of fresh air” όπως λένε. Ήταν μια νέα περιπέτεια στο είδος, όχι remake ή remaster κάποιου game που είχε τεράστια επιτυχία στο παρελθόν. Δύο χρόνια αργότερα όμως, λίγοι θυμούνται αυτό το δίδυμο που συστήθηκε σε μια περίοδο που οι περισσότεροι στρέφονται σε ΑΑΑ παραγωγές για την διασκέδασή τους. Ωστόσο, μετά την “αποτυχία” του πρώτου game, η Playtonic δεν παράτησε το δίδυμο, αλλά έμαθε από τα λάθη της και μας φέρνει την συνέχεια των μικρών ηρώων ανανεωμένη.

Μελισσοδουλειές
Το παιχνίδι ξεκινάει με μια πίστα σαν tutorial και μας δείχνει λίγο περί τίνος πρόκειται και από ιστορία. Εδώ βλέπουμε πάλι τον Capital B ως κύριο κακό, ο οποίος αυτή την φορά έχει φτιάξει μια συσκευή με την οποία μπορεί να ελέγχει τα μυαλά των μελισσών ώστε να κάνουν τα θελήματά του. Έτσι οι αγαπητοί Yooka και Laylee καλούνται να τον σταματήσουν και να σώσουν τον κόσμο. Στη διάρκεια του game θα δούμε γνωστούς χαρακτήρας από το προηγούμενο game, αλλά και καινούργιους.

Ξεκινώντας λοιπόν βλέπουμε με την πρώτη ότι δεν πρόκειται για 3D game, αλλά όπως θα διαπιστώσουμε και αργότερα για 2.5D. Τώρα τι σημαίνει το 2.5D ακριβώς, γιατί δεν γίνεται να υπάρχει 2.5 διαστάσεις… Απλά σημαίνει ότι τα levels που θα παίζετε θα είναι side-scrolling και ο χάρτης στον οποίο θα πηγαίνετε για να διαλέξετε τα levels θα είναι top-down. Ακούγεται περίεργο, όμως οι developers κατάφεραν με αρκετά μεγάλη επιτυχία να το ενσωματώσουν στο συγκεκριμένο game και να κάνουν την μετάβαση να φαίνεται φυσική.

Αρχικά, ο “χάρτης” ονομάζεται overworld και είναι το μέρος που θα ξεκλειδώνετε τα levels που θα παίζετε. Τώρα θα μου πείτε “τι levels και τέτοια μας λες, έτσι στα χαμένα θα τα παίζουμε;”. Η λογική του game είναι η εξής. Στόχος του παιχνιδιού είναι να νικήσετε τον Capital B στο Impossible Lair. Το level μπορείτε να το παίξετε και με την μία, αλλά αμφιβάλλω αν θα καταφέρετε να περάσετε έστω και ένα εμπόδιο, αφού μπορείτε να δεχτείτε μόνο δύο χτυπήματα πριν τα κακαρώσετε. Το συγκεκριμένο είναι μαζοχιστικά δύσκολο και θυμίζει εκείνα τα σπαστικά games τύπου Cat Mario και άλλα τέτοια.

Άρα χρειάζεστε περισσότερες ζωές με κάποιο τρόπο. Έτσι πρέπει να μαζέψετε κάποια beetalions, που είναι μέλισσες που σας προστατεύουν ουσιαστικά και σας επιτρέπουν να δεχτείτε παραπάνω χτυπήματα. Αυτές τις μέλισσες μπορείτε να τις κερδίσετε νικώντας κάθε level. Συνολικά υπάρχουν 48 μέλισσες, εκ των οποίων τις 40 τις αποκτάτε από τα levels και τις υπόλοιπες 8 τις βρίσκετε στο overworld με μυστικά περάσματα. Μαζεύοντας περισσότερες μέλισσες δηλαδή, αυξάνετε τις πιθανότητες σας να νικήσετε το Impossible Lair.

Το όνομα του game αντιπροσωπεύει πολύ καλά το τελευταίο του level.

Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν 20 levels. 40 γίνονται αφού κάθε πίστα έχει δύο εκδοχές, δηλαδή μια θα είναι κανονική και την άλλη παγωμένη π.χ. Τις δεύτερες εκδοχές από τα διάφορα levels τις ξεκλειδώνετε λύνοντας γρίφους στο overworld και αλληλεπιδρώντας με τα levels από “έξω”. Ο κόσμος είναι χωρισμένος σε πέντε περιοχές. Το γεγονός ότι έχετε νικήσει όλα τα levels σε μια συγκεκριμένη περιοχή δεν συνεπάγεται ότι μπορείτε να περάσετε στην επόμενη, αφού οι περιοχές μπλοκάρονται από κάποια “paywalls” τα οποία χειρίζεται ο Trowzer και για να περάσετε από αυτά πρέπει να πληρώσετε με αίμα. Δηλαδή πρέπει να μαζέψετε ένα συγκεκριμένο ποσό από T.W.I.T coins.

Tα T.W.I.T coins τα βρίσκετε μέσα σε κάθε levels που παίζετε και είναι κρυμμένα πολλές φορές σε μυστικά δωμάτια. Μαζί με τα T.W.I.T coins σε κάθε level μαζεύετε και κάποια φτερά τα οποία το game ονομάζει Quills. Τα Quills θα σας χρειαστούν είτε στο overworld για να ξεκλειδώσετε κάποια σεντούκια που θα σας βοηθήσουν στο να λύσετε τον γρίφο για να ανοίξετε την δεύτερη εκδοχή του level, είτε στο να αγοράζετε διάφορα Tonics. Τα Tonics είναι κάτι σαν skills, τα οποία τα βρίσκετε στο overworld και σας βοηθάνε μέσα στα levels. Άλλα προσφέρουν έξτρα κινήσεις ή slow motion κλπ και άλλα επηρεάζουν τον οπτικό τομέα των level, δηλαδή αλλάζουν π.χ το στυλ γραφικών σε 8-bit ή το κάνουν ασπρόμαυρο. Ξεκινάτε με τρία slots για tonics και αρκετά αργότερα στο game ξεκλειδώνετε και ένα επιπλέον. Να σημειωθεί ότι μερικά tonics που σας “βοηθούν” σας μειώνουν το συνολικό ποσό των quills που θα πάρετε μετά από κάθε level που νικάτε.

Γενικά θα παίξετε πολύ με την “ορμή” των χαρακτήρων κατά την διάρκεια κάθε level. Αν και φαινομενικά απλός ο χειρισμός, το να ξέρετε πότε ο χαρακτήρας σας έχει αρκετή ορμή για να πηδήξει ένα κενό, θέλει λίγο χρόνο για να το συνηθίσετε. Ωστόσο, το game σας δίνει ένα μικρό περιθώριο λάθους, γιατί ουσιαστικά δεν είναι δυο hits και τρώτε gameover, αλλά όταν πάρετε το 1ο hit η Laylee αρχίζει και πετάει και αν την πιάσετε είναι σαν να αναπληρώνετε το hit. Αν χτυπήσετε όμως χωρίς την Laylee τότε είναι gameover. Μερικές φορές μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε ως πλεονέκτημα και να την θυσιάσετε εσκεμμένα ώστε να περάσετε ένα δύσκολο εμπόδιο και να την πιάσετε μετά. Όμως μερικές φορές η Laylee δεν μας κάνει την χάρη και πάει σε σημεία του level στα οποία δεν είναι εφικτό να την πιάσετε, όπως π.χ να βγαίνει έξω από τον χάρτη του εκάστοτε level.

Φυσικά κατά την διάρκεια των levels θα εντοπίσετε διάφορα checkpoints που θα αποθηκεύουν την πρόοδό σας και ακόμα θα μπορείτε να κάνετε και skip σημεία στα οποία έχετε πεθάνει αρκετές φορές, αφού το checkpoint θα σας λυπηθεί και θα σας πει “φαίνεται δυσκολεύεσαι φιλαράκι, μήπως θες να το κάνεις ένα skip;”. Εκτός όμως των “κυρίων” levels, αυτά που υπάρχουν δηλαδή και σας ανταμείβουν με beetalions και T.W.I.T coins, υπάρχουν και κάποια challenge levels στο overworld τα οποία είναι διαφορετικά από τα συνηθισμένα και αν τα νικήσετε, τα Pagies αλλάζουν κάτι στο overworld, δηλαδή σας ανοίγουν ένα πέρασμα ή κάτι τέτοιο.

Συνολικά το gameplay δεν μας αφήνει παραπονεμένους, αφού συνδυάζει αρκετά στοιχεία ώστε να το κρατήσει ενδιαφέρον, δύσκολο όσο πρέπει (εκτός από το τελευταίο level προφανώς) και σε βάζει να χρησιμοποιήσεις την εφευρετικότητά σου ώστε να συνδυάσεις τα κατάλληλα tonics και να εκμεταλλευτείς τα στοιχεία του κάθε level προς όφελός σου.

Φάε λίγο φύση
Συνήθως αυτό που παρατηρούμε πρώτα σε ένα game είναι τα γραφικά. Είναι η πρώτη μας επαφή με το game και αν κάτι πάει λάθος σηκώνετε ένα flag στον εγκέφαλό μας και είμαστε πιο επιφυλακτικοί. Το Yooka-Laylee and the Imπόσιμπολ Lair καταφέρνει με πολύ μεγάλη ευστοχία να παρουσιάσει πρώτα τα λεπτομερή μοντέλα των χαρακτήρων και τις κατάλληλες σκιές και αργότερα στο overworld να αναδείξει την ομορφιά των πέντε διαφορετικών περιοχών του. Όλα τα τοπία φαίνονται σχεδόν αληθινά. Το γρασίδι είναι πράσινο όπως πρέπει, το νερό έχει τα κατάλληλα physics και οι NPCs έχουν λάβει την ίδια μεταχείριση με τους πρωταγωνιστές.

Ακόμα και μέσα στα level, τόσο το background όσο και η κύρια σκηνή καταφέρνουν να δώσουν χαρακτήρα στην κάθε πίστα, έτσι κάθε level είναι διαφορετικό από το άλλο. Οι παγωμένες περιοχές γυαλίζουν και οι πρασινάδες σφίζουν από ζωή. Επίσης τα animations τόσο των Yooka και Laylee όσο και των μικρών εχθρών που θα αντιμετωπίσετε είναι αρκετά προσεγμένα και συνεπή στον χειρισμό.

Μελωδία στα αυτιά μου
Η μουσική από τα πρώτα κιόλας level ξεχώρισε. Τόσο για την ποιότητά της, όσο και για την λεπτομέρειά της. Συγκεκριμένα στο πρώτο level μου έφερε αναμνήσεις από το Kingdom Hearts, παρόμοια μουσική με το Destiny Islands και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι. Κάθε level έχει το δικό του ξεχωριστό μουσικό κομμάτι, κάτι που δείχνει ότι εκεί που έπρεπε οι devs, εκτός του gameplay, έβαλαν μπόλικη δουλειά. Εκτός της αξιομνημόνευτης μουσικής, αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα ήταν οι λεπτομέρειες στο soundtrack.

Τι εννοώ με το λεπτομέρειες; Κάποια level δεν είναι όλα underwater, αλλά είναι κανονικό το level και ένα segment του σε βάζει κάτω από νερό. Σε εκείνο το σημείο που θα μπεις κάτω από το νερό η μουσική παραμένει ίδια, αλλά σαν να κόβει τις υψηλότερες συχνότητες κάνει το soundtrack να ακούγεται όπως ακούγεται η μουσική όταν εσύ βάζεις το κεφάλι σου κάτω από το νερό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια “συνέπεια” στο τι βλέπεις και τι ακούς, που πολλές φορές δεν είναι ακριβής στα game και προσθέτει κάποιο βαθμό ρεαλισμού στο game.

Εκτός από την προφανή βελτίωση στην μουσική, το Yooka-Laylee κράτησε το ίδιο στυλ στα voice-over και τα ηχητικά. Οι φωνές των χαρακτήρων, τόσο των NPC όσο και των πρωταγωνιστών, παρέμειναν στο ίδιο στυλ με το πρώτο Yooka-Laylee, δηλαδή το στυλ που είναι περισσότερο γνωστό σε εμάς ως “Okami”. Αυτό που δεν έχουν φωνές και απλά ακούγονται διάφοροι “ήχοι” όταν μιλάνε. Επίσης τα ηχητικά εφέ ήταν αρκετά ικανοποιητικά

Τελικά πόσιμπολ;
Το Yooka-Laylee and the Impossible Lair πολλοί ίσως το ευνοήσουν γιατί σε σύγκριση με τον προηγούμενο τίτλο της σειράς είναι εμφανέστατα καλύτερο. Σημαίνει αυτό ότι είναι ένα καλό game; Ναι είναι. Όχι αναγκαστικά για τον λόγο του ότι είναι καλύτερο από το προηγούμενο, αλλά γιατί εκτός κάποιων frame drop στα cinematic και κάποιων “μεγάλων” loading screens, σε όλους τους τομείς είναι εξαιρετικό. Είναι ένα ιδιόμορφο Platform με αρκετά στοιχεία για να σας κάνει να αφιερώσετε “ενεργό” χρόνο μαζί του και όχι απλά να παίζετε παθητικά πίστα μετά από πίστα απλά για να κάψετε χρόνο.

Φτάνοντας στο τελικό level αναρωτήθηκα “σε ποιόν απευθύνετε τελικά αυτό το game;” Σίγουρα οι μικρότεροι θα ευχαριστηθούν ένα “παιδικό” Platform, ωστόσο όταν φτάσουν στο Impossible Lair … θα τα βρουν σκούρα, το ίδιο και εσείς.
Τέλος, το Yooka-Laylee and the Impossible Lair θα σας απασχολήσει ευχάριστα για περίπου 13 ώρες, ώστε να ανακαλύψετε όλα τα μυστικά του overworld και των levels. Ωστόσο αυτός ο χρόνος μπορεί να “τεντωθεί” αρκετά αν φτάσετε στο Impossible Lair, γιατί το τελευταίο level θα σας φάει αρκετό χρόνο μέχρι να μάθετε τα patterns.

Θετικά:
- Αξιομνημόνευτη μουσική
- Λεπτομερή γραφικά και χρωματιστά τοπία
- “Φυσικός” χειρισμός των χαρακτήρων
- Τεράστια ποικιλία στα level
- Διασκεδαστικοί γρίφοι στο overworld
- Έξυπνα και αστεία lines από τους NPCs
- Προσεγμένες σκιές

Αρνητικά:
- Μερικά frame drops στα cinematic
- Η Laylee μερικές φορές βγαίνει από το level και δε μπορείς να την πιάσεις
- Υπερβολικό spike δυσκολίας στο τελευταίο level
- Κάποια μεγάλα loading screens

Βαθμολογία
Γραφικα: 7.5
Ηχος 9
Gameplay 8
Σεναριο 6.5
Αντοχή: 8
Γενικα: 7.8

Η Playtonic άκουσε και έκανε ένα game αντάξιο αυτών των χαρακτήρων.

Σταμάτης Καράμπογας