Half-Life 2: Episode Two

Η κορύφωση ενός έπους!

Η εποποιία των Half – Life φόρτωσε τεράστια βάρη στην πλάτη της Valve Corporation. Τα μάτια όλων των gamers στράφηκαν στην πασίγνωστη εταιρεία ανάπτυξης και διανομής, απαιτώντας τα δημιουργήματά της να βαθμολογούνται από 90% και άνω. Με το άγχος της πρωτιάς να την πιέζει αφόρητα, η Valve καθυστέρησε υπερβολικά το Episode Two του Half - Life 2, το δεύτερο μέρος της υποσχόμενης τριλογίας που θα ολοκλήρωνε την ιστορία του Gordon Freeman. Η απογοήτευση που μας δημιούργησε η μακρά περίοδος αναμονής εξαφανίστηκε μόλις αντιληφθήκαμε ότι το Episode Two είναι κλάσεις ανώτερο από το προηγηθέν επεισόδιο και καθ’ όλα αντάξιο της σειράς.

Tο Episode One αφηγήθηκε την αγωνιώδη προσπάθεια του Gordon Freeman και της Alyx Vance για να ξεφύγουν από την καταρρέουσα City – 17 προτού τους πάρει ο διάολος σε μορφή θανατηφόρας ενεργειακής έκρηξης. Το Episode Two αρχίζει με τον ήρωα που χειριζόμαστε να βγαίνει αρτιμελής από τα ερείπια του τρένου που χρησιμοποίησαν για την απόδραση τους. Η νέα επικίνδυνη αποστολή που αναλαμβάνουμε είναι η εκτόξευση ενός δορυφόρου που θα εμποδίσει τους Combine από το να καλέσουν λεγεώνες εξωγήινων για να εδραιώσουν την αποδυναμωμένη εξουσία τους. Οι Combine έχουν μυριστεί ότι η τυραννία τους οδηγείται στο τέλος της και στέλνουν όλες τους τις δυνάμεις εναντίον μας θέλοντας να μας εμποδίσουν. Ζόρικα τα πράγματα για εμάς αλλά ξέρουμε πλέον πως να εξουδετερώνουμε τους εξωγήινους εισβολείς με ταχύτητα και... χάρη.

Πως να μετατρέψετε εξωγήινους στρατούς σε λίπασμα
Το Episode Two είναι μια αποτελεσματική μηχανή παραγωγής σοκ. Δεν προλαβαίνουμε καλά καλά να πατήσουμε το πόδι μας στο έδαφος μέσα από τα συντρίμμια του διαλυμένου τραίνου και η αγαπημένη μας Alyx τραυματίζεται άσχημα. Όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε δεχόμαστε την επίθεση των δυνάμεων των Combine και των εχθρικών πλασμάτων του κόσμου Xen. Ακόμα και όταν νομίζουμε ότι γλιτώσαμε από τους διώκτες μας και είμαστε ασφαλείς μέσα σε απομακρυσμένα μέρη και προστατευμένες βάσεις, οι ορδές του κακού επιτίθενται με μανία.

Έχουμε την αίσθηση ότι οι Combine παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, εξαπολύοντας ότι έχουν και δεν έχουν στην προσπάθειά τους να σταματήσουν την αποστολή μας. Τους ευχαριστούμε γιατί οι επιθέσεις τους οδηγούν στις ηρωικότερες συγκρούσεις όλου του έπους του Half – Life. Τα άγρια “Tower Defense” σκηνικά δοκίμασαν τα νεύρα και τις ικανότητές μας στο έπακρο. Στην σκηνή όπου προστατεύουμε, με μικρή βοήθεια από συμμάχους, την πληγωμένη Alyx, αισθανθήκαμε σαν πρωταγωνιστές στο Starship Troopers.

Το ένα μετά το άλλο, κύματα από Antlions ξεχύνονται από όλες τις κατευθύνσεις, δοκιμάζοντας το καυτό μολύβι που ξερνούν τα όπλα μας και τα turrets που έχουμε στήσει. Αντίστοιχο σκηνικό αλλά με τις θωρακισμένες δυνάμεις του Combine αυτή την φορά, εξελίχθηκε σε εξοχικό σπίτι και κρυφή βάση των επαναστατών. Οι αντίπαλοι στις “Tower Defense” μάχες είναι πολυάριθμοι και ακολουθούν πληθώρα τακτικών, αναγκάζοντάς μας να τρέχουμε σαν τρελοί από το ένα σημείο στο άλλο για να τους “καθαρίσουμε”. Οι ενέδρες ανεβάζουν τους καρδιακούς παλμούς και την ευχαρίστηση στα ουράνια και μας κάνουν να συμμετέχουμε ενεργά με όλο μας το είναι στον πόλεμο του Freeman.

Στο Episode Two έρχεται να αλλάξει σε μεγάλο βαθμό η προοπτική που συνηθίσαμε στα Half – Life. Η περιπλάνηση γίνεται σε εξωτερικούς χώρους όπου κινούμαστε με τα πόδια ή με το “φτιαγμένο” αμάξι μας. Το τελευταίο γίνεται μια πολύ όμορφη μηχανή θανάτου που μετατρέπει μπόλικους εξωγήινους σε θύματα τροχαίου αν τολμήσουν να παρεμβληθούν στην πορεία μας. Φυσικά ικανοποιεί και την ανάγκη μας για υπερβολική ταχύτητα και γρήγορη μετακίνηση από το σημείο Α στο σημείο Β. Η απεραντοσύνη του σκηνικού οδηγεί σε φανταστικές υπαίθριες συγκρούσεις.

Στο Episode Two το επώνυμο του ήρωα είναι πιο ταιριαστό από ποτέ. Ο Freeman είναι ελεύθερος να κινηθεί σε απέραντες εκτάσεις και αποστάσεις, βιώνοντας για πρώτη φορά μια αξιοσημείωτη ελευθερία κινήσεων.

Η κορυφαία αποτελεί και την τελική σύγκρουση με τους Combine, μια τέλεια χορογραφημένη μάχη με αδιάκοπες εναλλαγές. Βρισκόμαστε στην τσίτα επί αρκετά λεπτά προσπαθώντας να σταματήσουμε μια εισβολή βγαλμένη από τον Πόλεμο των Κόσμων του Γουέλς, μανουβράροντας το αμάξι μας στην ύπαιθρο σαν ραλίστες. Τρακαρίσματα, βόμβες που ανατινάζονται, ριπές που θερίζουν τα πάντα, εξωγήινοι ψηλοί σαν πλατάνια, όλα μαζί αποτελούν την πιο εκρηκτική συνταγής της περιπέτειας. Μιλήσαμε για το αποκορύφωμα όμως, προτού φτάσουμε εκεί, μας περιμένουν αρκετές μάχες μεγάλης έντασης. Ελικόπτερα μας βομβαρδίζουν από τον ουρανό, μας κυνηγούν εξωγήινοι που το πετσί τους είναι πιο θωρακισμένο από τανκ, μας πυροβολούν ελεύθεροι σκοπευτές με λέιζερ που θυμίζουν φωτορυθμικά, μας επιτίθενται ρομπότ με κινήσεις αιλουροειδών.

Η δράση είναι πάντοτε ρευστή, ρεαλιστική και σε άμεση συνάρτηση με το περιβάλλον και τις δυνατότητες του οπλοστασίου μας. Πολλές αναμετρήσεις παύουν γρήγορα αν χρησιμοποιήσουμε τις εύφλεκτες φιάλες που βρίσκονται παντού σε αφθονία. Εξοικονομούμε σφαίρες αρπάζοντας αντικείμενα με το gravity gun και εκσφενδονίζοντας τα στα κεφάλια των εξωγήινων. Γουστάρουμε αφάνταστα να αμολάμε χειροβομβίδες σε κλειστούς χώρους από στενά περάσματα, να περιμένουμε την ανατίναξή τους και να εισβάλουμε στον αιματοβαμμένο χώρο, αποτελειώνοντας τους επιζώντες. Τα bosses είναι τα πιο ζόρικα “παιδιά” της εξωγήινης λεγεώνας αλλά εμείς δεν χαμπαριάζουμε. Το gravity gun δουλεύει υπερωρίες φτύνοντας εκρηκτικά αντικείμενα στα κορμιά τους, το colt python, το shotgun και τα αυτόματα αποτελειώνουν το... μαλακωμένο θύμα μας.

Δεν υπάρχει καταφύγιο για να γλιτώσουν οι εξωγήινοι από την οργή μας. Ο καλύτερος κλειστός χώρος στον οποίο συρθήκαμε αναζητώντας θύματα είναι μια φωλιά τους. Κλειστοφοβικό περιβάλλον με οργανική υφή, έρχεται σε άμεση αντίθεση με τα σπίτια, τις αποθήκες και τα πολιτιστικά ερείπια στα οποία παραδίδουμε θανάσιμα μαθήματα. Οι αραχνιασμένες σπηλιές που ξεχειλίζουν από αηδιαστικές προνύμφες των εξωγήινων μας μεταμορφώνουν σε φιγούρες εξουσίας, μας γεμίζουν περηφάνια γιατί καταφέρνουμε να τους λιανίσουμε μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον (στον πλανήτη μας τουλάχιστον).

Homo Sapiens εναντίον Sapien Aliens
Τα Half – Life είναι μεν FPS αλλά η επιστημονική κατάρτιση του Gordon Freeman επιβάλλει την χρήση της διάνοιάς του σε διασκεδαστικούς όσο και έξυπνους περιβαλλοντικούς γρίφους. Τοποθέτηση καλωδίων και γραναζιών, πατήματα μοχλών και τροχών είναι ψωμοτύρι για εμάς. Το ζουμί στους γρίφους, εκεί όπου φέρνουμε στο φως την αναλυτική μας διάνοια είναι τα παιχνίδια με την βαρύτητα. Τα τέλεια physics του Episode Two μας βοηθούν να ξεπεράσουμε τα φυσικά εμπόδια, μετακινώντας αντικείμενα σε αυτοσχέδιες πλάστιγγες και ανελκυστήρες. Ο κορυφαίος γρίφος ρίχνει στην αγκαλιά μας και το μεταφορικό μέσο που χρησιμοποιούμε. Μια γέφυρα χωρισμένη σε τρία τμήματα μεταμορφώνεται σε πλάστιγγα που γέρνει προς το μέρος μας ώστε να χρησιμοποιηθεί σαν ράμπα για να τρέξουμε βολίδα στην απέναντι πλευρά της. Ο γρίφος θέλει κάποια περισυλλογή αλλά βασίζεται στους νόμους της φυσικής άρα δεν είναι παράλογος.

Πιστεύουμε ότι το Half – Life: Episode Three έχει καθυστερήσει υπερβολικά. Μεταξύ των πολλών λόγων που μας κάνουν να ανυπομονούμε για την κυκλοφορία του κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον είναι η Alyx Vance. Θέλουμε να το παντρευτούμε αυτό το κορίτσι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Η Alyx είναι η πολυτιμότερη σύντροφος μας στο Episode Two και μια από τις πιο αγαπητές ηρωίδες σε Video Game. Η Alyx δεν είναι γλάστρα, δεν έχει διακοσμητικό ρόλο. Πολεμάει στο πλευρό μας στις περισσότερες μάχες. Μας συντροφεύει στην ξέφρενη κούρσα με το αμάξι, πυροβολάει με λύσσα τους εχθρούς ενόσω οδηγούμε, μας κλείνει το μάτι όταν την κοιτάζουμε. Είμαστε ο Clyde και είναι η Bonnie στην ιστορία μας. Περιμένουμε η σχέση με τον χαρακτήρα μας να έχει αίσιο τέλος, το απαιτούμε.

Η Source engine της Valve φόρεσε τα γιορτινά της για να χτίσει την αναπαράσταση του Episode Two. Οι λειτουργίες της ενισχύθηκαν και εμπλουτίστηκαν ώστε το motion blur να στολίσει τις βόλτες μας με το τετράτροχο, τον φωτισμό να δίνει νέα διάσταση στις βουτιές μας σε σκοτεινά μέρη και τα εφέ των διαλυμένων εξωγήινων να ικανοποιούν την οργή μας απέναντι τους. Η νοημοσύνη του A.I. γιγαντώθηκε για να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ικανότητές μας. Οι εχθροί ζυγιάζουν τις καταστάσεις και δρουν αναλόγως. Εκτός από τα ζομποειδή όντα με τα facehugger – κεφάλια τους, οι εκπαιδευμένοι αντίπαλοι χρησιμοποιούν τακτικές μάχης, πετούν οβίδες, προσπαθούν να αποφύγουν τα πυρά και να μας περικυκλώσουν. Παρατηρήσαμε την βελτιωμένη εκφραστικότητα των προσώπων των NPCs και τα ρεαλιστικότερα animations τους.

Ο ηχητικός σχεδιασμός του Episode Two μας έκανε να ευχηθούμε να είχαμε περισσότερα... αυτιά για να απολαύσουμε την ακουστική πανδαισία. Το voice acting είναι ότι καλύτερο έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής και εναρμονίζεται πάντοτε με την συναισθηματική κατάσταση των ηρώων. Δεν μπορούμε και δεν επιθυμούμε να ξεφύγουμε από τους περιβαλλοντικούς ήχους. Χαιρόμαστε τα πάντα, από τον ήχο των βημάτων μας και τα κρωξίματα των πουλιών που απομακρύνονται αλλόφρονα έως τις εκκωφαντικές εκρήξεις, τους μεταλλικούς ήχους, τους πυροβολισμούς, την μηχανή του αμαξιού μας που βρυχάται.

”Flash” Gordon Freeman γιατί χάνεται σαν αστραπή από την οθόνη
Πυροβολούμε δεξιά, πυροβολούμε αριστερά, εξιχνιάζουμε βαρυτικούς γρίφους, πατάμε σε ένα χείμαρρο από εξωγήινα πτώματα για να φτάσουμε κάποια στιγμή στο εκπληκτικό φινάλε. Δεν το πιστεύουμε ότι πέρασαν μόνο έξι ώρες από την στιγμή που χύθηκε ο Gordon Freeman σαν άχρηστη αποσκευή από το ατσάλινο συντρίμμι του τρένου.

Η πυκνότητα της δράσης, η ένταση και οι αξέχαστες εμπειρίες που αποκομίσαμε δημιούργησαν την εντύπωση μιας περιπέτειας που κράτησε εβδομάδες, πιστοποιώντας έτσι και την ποιότητα του Episode Two. Ο ρυθμός του αγγίζει την τελειότητα αφού, ακόμα και οι ολιγόλεπτες παύσεις όπου βλέπουμε τους χαρακτήρες να αλληλεπιδρούν και να εξελίσσονται, είναι ουσιαστικές. Η πλοκή έχει πολλές κορυφώσεις και τελειώνει με ένα φανταστικό φινάλε, μια αξέχαστη δραματική στιγμή που θα μας “στοιχειώνει” για χρόνια.

Θετικά:
- Συμπαθητικοί χαρακτήρες για τους οποίους νοιαζόμαστε
- Τέλειος ρυθμός εξέλιξης της δράσης
- Συναρπαστική πλοκή με ανατροπές
- Άρτιος σχεδιασμός των επιπέδων
- Η καλύτερη δουλειά της Source engine

Αρνητικά:
- Μικρή διάρκεια

Η κορύφωση του Half - Life 2 που κόντεψε να μας προξενήσει καρδιακό Episode από την πώρωση.

Γιάννης Μοσχονάς