Bubsy: Paws on Fire!

Γίναμε......μαλλιά κουβάρια.

“Καλώς τονα κι ας άργησε”, σκέφτηκα με το που έπιασα στα χέρια μου το Bubsy: Paws on Fire!. Ο διάσημος (ή όχι και τόσο) εγωκεντρικός αγριόγατος έχοντας “αποτύχει” στο παρελθόν να στεφθεί μασκότ μιας κονσόλας, προσπαθεί με “νύχια και με δόντια” να επανέλθει στην δημοφιλή σκηνή του Platform, κάτι σαν περιθωριακός influencer. Με μια σύντομη ιστορική αναδρομή μπορούμε να εντοπίσουμε τις αστοχίες του. Ξεκινώντας την περιπέτειά του στο όχι και τόσο μακρινό 1993, με το καλημέρα έπεσε στην “ Κόπρο του Αυγεία ”, καθώς είχε να ανταγωνιστεί τους τότε “τιτάνες” του Platform, Super Mario Bros και Sonic The Hedgehog. Φαίνεται πως δεν είχε τον φημισμένο “παράγοντα Χ” που υπήρχε ενσωματωμένος στο DNA κάθε game που βρισκόταν στην κορυφή. Προσωρινά έδειξε πως τον αποθάρρυνε αφού το 1996, μετά από τέσσερις τίτλους στην σειρά, ο αγριόγατος της διπλανής πόρτας κρέμασε τα γάντια του. Από το πουθενά όμως το 2017 κάνει την εκθαμβωτική επιστροφή του, αφήνοντας τους πάντες άφωνους. Σαν φοίνικας αναγεννιέται από τις στάχτες του και επιστρέφει, και έχει νέα για όλους, “τα Platform δεν είναι νεκρά”.

Συνεχίζοντας το 2018 μέσω Kickstarter ανακοινώθηκε το νέο Bubsy: Paws on Fire!, προς έκπληξη όλων, διότι ο τίτλος του 2017 δεν έφτασε τις προσδοκίες που είχαν ορίσει οι fans για το μεγαλειώδες comeback του αγαπημένου τους ήρωα. Παραμένοντας πιστός στις ρίζες του, το μόνο που μένει είναι να δούμε αν θα καταφέρει ότι δεν κατάφερε το 1996.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ….για τις ανάγκες ενός ζωολογικού

Σας έχει τύχει ποτέ να αράζετε σε reunion με τους παλιούς συμμαθητές σας και να δεχθείτε δια γαλαξιακό skype call γιατί το σύμπαν κινδυνεύει από έναν χοιρινό Χίτλερ (που θέλει να χτίσει ζωολογικό κήπο), και εσείς είστε ο μόνος που μπορεί να το σταματήσει ? όχι ? 

Κάπως έτσι γνωρίζουμε τον Bubsy που, ηρωικός όπως είναι, πετάει τον εαυτό του στην φλόγα της μάχης. Για περιμένετε όμως, δεν υπάρχει μάχη ? Και ποιοι είναι αυτοί οι “φίλοι” του ? Ποιο είναι το νόημα της ζωής ? Μαρία γιατί με απάτησες ? Τόσα αναπάντητα ερωτήματα… Μηδενική προσπάθεια για ανάπτυξη σεναρίου, το backstory άφαντο. Θα μπορούσε τουλάχιστον να γίνει μια προσπάθεια, άλλα όχι, απλά ο πρώην εχθρός σου απέδρασε, πέρνα 30 πίστες (σκοτώνοντας δύο άκυρα bosses στη διαδρομή) για να τον κάνεις γύρο. Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει καμία, απολύτως καμία, αλληλεπίδραση μεταξύ των “φίλων” ή μεταξύ Bubsy και Oinker. Συνολικά σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού θα δείτε δύο cutscenes όλα κι’όλα, ένα στην έναρξη και ένα στον τερματισμό, που είναι μια άβολη αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων.

Πριν από κάθε πίστα κάθε χαρακτήρας θα λέει ένα catch phrase του τύπου “Oinker ερχόμαστε”, ή κάτι πιο άσχετο, και αυτό θα θεωρηθεί σενάριο. Απογοητευτικό, που ενώ κουβαλάει τόση ιστορία σαν σειρά, αφήνει την ευκαιρία να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια του. Τα χαρμόσυνα νέα είναι ότι ίσως το υποτυπώδες σενάριο να είναι το πιο αδύναμο στοιχείο του.

Φωτιά…. πυροσβέστες

Κάπως έτσι ξεκινάει η “άμυαλη” καταδίωξη του Oinker, και το game μας πετάει κατευθείαν στην δράση, χωρίς προκαταρκτικά και συναισθηματισμούς. Αφού το game δεν μας έκανε την τιμή να μας γνωρίσει στους φίλους του Bubsy, αναλαμβάνω εγώ τον ρόλο του μεσάζοντα. Στην διάθεσή σας έχετε τους Virgil, The Woolie, Bubsy και Arnold, οι τρείς πρώτοι να παίζουν βασικοί στα story levels και ο Arnold στα bonus. Ο καθένας με διαφορετικά skillset και διαφορετικό επίπεδο δυσκολίας στις πίστες του. Αρχικά ο Bubsy, ιδανικός για αρχάριους, μπορεί να πηδήξει, να κάνει pounce και glide. Η The Woolie περίπου ίδιο επίπεδο δυσκολίας με τον Bubsy, πετάει με το διαστημόπλοιό της και εκτοξεύει laser. Ο πιο σκληροπυρηνικός είναι ο Virgil, όπου μπορεί απλά να σκύψει και να κάνει double jump στις πίστες του, όπου “τρέχουν” με σχεδόν διπλάσια ταχύτητα από των προαναφερθέντων. Τέλος ο Arnold στα κυλινδρικά bonus level απλά αποφεύγει κλανίες και κουβάδες με κόλα σαν καλό αρμαντίλο που είναι. Τα απλά mechanics βέβαια των ηρώων, ειδικά στα Platform, είναι δίκοπο μαχαίρι. Από την μία είναι εύκολο για τους αρχάριους να αποκτήσουν κάποια εμπειρία, από την άλλη θα χρειαστεί να ισορροπήσει την μπαλάντζα προσθέτοντας περιεχόμενο σε άλλους τομείς για να κρατήσει το ενδιαφέρον.

Ενδιαφέρον... Δύσκολα κάτι μας κρατάει το ενδιαφέρον σήμερα. Με το να βλέπεις ένα είδος εχθρού ανά κόσμο, με τρείς κόσμους στο σύνολο, δύσκολα θα το έλεγα καθηλωτικό. Άλλη μια ήττα για τον Bubsy δηλαδή, αποτελεί η έλλειψη ποικιλίας στου εχθρούς. Όχι, τα βαρέθηκα τα μακαρόνια, θέλω μπριζόλα. Επί 10 πίστες θα τρώτε μακαρόνια στην τελική, μέχρι να πάτε στον επόμενο κόσμο – στο επόμενο πιάτο – και πάμε πάλι από την αρχή. Το επόμενο πιάτο τουλάχιστον θα είναι ζεστό σκέφτεστε. Λάθος! Με τα ανεξήγητα τεράστια loading screens, όχι μόνο θα κρυώσει αλλά θα σας κοπεί και η όρεξη. Βάλτε το στον φούρνο μικροκυμάτων μαζί με τον Bubsy, αφού γεμίζοντας το bonus meter του βάζετε φωτιά, το οποίο bonus meter υπάρχει μόνο για να κάνετε high score αν το βλέπετε ανταγωνιστικά. Από την άλλη αν παίζετε για να σκοτώσετε τον χρόνο σας, θα αναρωτηθείτε αν πρέπει να μαζέψετε όλα τα κουβάρια, να σκοτώσετε όλους τους εχθρούς, να κάνετε ένα συγκεκριμένο σκορ έστω ! Δεν υπάρχει κανένα απολύτως winning condition, που και πάλι αποτελεί δίκοπο μαχαίρι, αφενός διότι με τρία checkpoints σε κάθε πίστα και χωρίς winning conditions οι πίστες περνιούνται με κλειστά μάτια, αφετέρου με την ύπαρξη των ίδιων συνθηκών και για τους πιο προκλητικούς ήρωες, δεν υπάρχει συνολικά καλό scaling δυσκολίας.

Διαιωνίζοντας την ένδοξη κληρονομιά του

Ας μπούμε όμως και λίγο στην θέση του καλού αστυνόμου και ας χτυπήσουμε επιβραβευτικά τον Bubsy στην πλάτη. Για τα απλά mechanics που δεν προσθέτουν δυσκολία, όμως φέρνουν αναμνήσεις από τα Platform των 90’s. Από μια απλούστερη εποχή όπου τα πολλά φρου φρου και αρώματα δεν συνεπάγονταν ουσία. Ο τρέχων τίτλος εστίασε σε αυτό ακριβώς, στο να βρει το χαμένο παιδί της δεκαετίας του 90’ που κρύβεις μέσα σου και να το φέρει στην επιφάνεια. Να σε κάνει να φτιάξει σοκολατούχο γάλα και να σκεπαστείς με μια κουβέρτα, ώστε να το απολαύσεις στο μέγιστο. Να το παίξεις “μονοκοπανιά” όπως λένε, μέχρι να στεγνώσουν τα μάτια σου.
Και ομολογουμένως τα κατάφερε αρκετά καλά.

Με τη φιλική συμμετοχή του Bob Ross

Ότι χάνει από το αδύναμο σενάριο το Bubsy: Paws on Fire! το κερδίζει στον οπτικό τομέα. Σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού θα αντικρίσετε μια υπέροχη πανδαισία χρωμάτων, που περιπλέκονται με μυστήριους τρόπους και μας δίνουν ένα αξιέπαινο οπτικό αποτέλεσμα. Οι ζωηροί συνδυασμοί σε “χτυπάνε” στο μάτι, και σε συνεργασία με τα απλοϊκά, αλλά περίτεχνα, καρτουνίστικα γραφικά, συντάσσουν τα κύρια συστατικά της επιτυχίας. Τα τοπία σα βγαλμένα από πίνακες του Bob Ross, μας θυμίζουν ότι δεν υπάρχουν λάθη παρά μόνο χαρούμενα ατυχήματα. Ίσως αυτό να ήταν το βασικό μότο των level designers, μιας και έκαναν εξαιρετική δουλειά με την σχεδίαση ιδιαίτερων και αισθητικά ωραίων πιστών. Πίστες για να “τρέχουν” ελεύθερα ο Bubsy και οι φίλοι του, με το “τρέχουν” να έχει διπλή σημασία. Να τρέχουν κυριολεκτικά, και να τρέχουν με ομαλά frames, μιας και τα animations είναι εξαιρετικά. Καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν εντόπισα το παραμικρό animation glitch. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι τα death animation παρέμειναν ίδια ανεξαρτήτως της αιτίας που “πεθάνατε”, δηλαδή είτε πνίγεστε είτε σας κόψει ένα αλυσοπρίονο το animation είναι το ίδιο, κάτι που κουράζει μετά από πολύωρη έκθεση στο παιχνίδι.

Κουνηθείτε στον ρυθμό

Θα βρείτε τον εαυτό σας να κουνιέται στους ρυθμούς του παιχνιδιού, χωρίς καν να το καταλάβετε. Το Bubsy: Paws on Fire! με έναν υπέροχα διακριτικό τρόπο εισάγει το μουσικό concept του ρυθμού στο παιχνίδι, αφού με την συλλογή των κουβαριών δημιουργείται ένας ήχος που ενώνεται αρμονικά με το soundtrack που παίζει στο παρασκήνιο. Κάθε πίστα, ανάλογα με τον κόσμο στον οποίο βρίσκεστε, εκπέμπει διαφορετική αύρα με την βοήθεια της μουσικής επένδυσης, κάτι που προσθέτει συνολικά στο όλο immersion. Επιπροσθέτως, με το “τίμιο” και ζωηρό voice acting μπορείτε να δείτε τους ήρωες να ζωντανεύουν στην οθόνη σας και να έχουν αυτό που λέμε “χαρακτήρα”. Εκεί που φαίνεται οι ήρωές μας να χάνουν τον “χαρακτήρα” τους είναι όταν πεθαίνουν, αφού τα ηχητικά που ακούγονται είναι μια τυχαία επιλογή ενός από τα πέντε πιθανά catch-phrases. Όχι ότι αφαιρεί και πολλά από την συνολική εμπειρία, όμως η προσθήκη περισσότερων catch-phrases θα ήταν ιδιαιτέρως καλοδεχούμενη.

Θα σας σπάσει τα νεύρα….. αλλά θα σας αρέσει

Το Bubsy: Paws on Fire! αν και αποτελεί ξεκάθαρη βελτίωση συγκριτικά με τον προηγούμενο τίτλο της σειράς, δεν καταφέρνει να φτάσει για ακόμη μια φορά τις υψηλές προσδοκίες που του έχουμε θέσει, για το όνομα και την ιστορία που κουβαλάει στην πλάτη του. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως παύει να είναι ένα εξαιρετικό Platform, που αξίζει την προσοχή σας. Δεν θα σας “φάει” πολύ χρόνο αφού συνολικά για ένα χαλαρό τερματισμό θα χρειαστείτε γύρω στις 8-10 ώρες. Αν όμως επιθυμείτε να κάνετε 100% και high score αυτή είναι μια άλλη ιστορία… Δυστυχώς μετά τον τερματισμό μόνο τα παραπάνω μπορεί να προσφέρει, έτσι όσοι το παίξουν “χαλαρά” πολύ πιθανόν μετά το τέλος του παιχνιδιού να το αφήσουν να σκονιστεί σε κάνα ράφι.

Θετικά:

- Ωραία Sountracks
- Εθιστικό gameplay
- Αισθητικά όμορφο
- Ομαλά animations

Αρνητικά:

- Απουσία winning conditions
- Μεγάλα loading screens
- Απλά mechanics
- Έλλειψη ποικιλίας στους εχθρούς
- Δεν υπάρχει καλό scaling δυσκολίας

Βαθμολογία

Γραφικά: 7

Ήχος: 7

Gameplay: 6

Σενάριο: 4

Αντοχή: 5

Γενικά: 5.8

Ο Bubsy ήρθε για να μείνει, ξέρουμε πως δεν πτοείται εύκολα.

Σταμάτης Καράμπογας