Tropico 6

Γίνε ο παντοκράτορας της Καραϊβικής.

Νομίζουμε ότι κάπου εκεί, στα σκοτάδια του υποσυνείδητου μας, κρύβεται ένας δικτατορίσκος έτοιμος για να βγει για να διεκδικήσει την θέση του στην πραγματικότητα. Όχι; Τότε πως εξηγείται η αγάπη μας προς όλη την σειρά των Tropico που εισβάλλει στα PC μας από το 2001 σε τακτά χρονικά διαστήματα; Η απάντηση είναι απλή και ονομάζεται gameplay. Κάθε Tropico είναι ένα συνονθύλευμα απολαυστικών game mechanics που μιμούνται τις αρμοδιότητες ενός ηγέτη μικρού κράτους. Είναι τρομερά συναρπαστικό να λαμβάνουμε αποφάσεις και να βλέπουμε τις συνέπειες τους σε έναν ολόκληρο λαό.

Η σκυτάλη της σειράς Tropico πέρασε στα χέρια της Haenimont Games από το Tropico 3 και εντεύθεν, μιας εταιρείας ανάπτυξης με αξιοσημείωτο ρόλο στην κουλτούρα των Strategy (Omerta, Surviving Mars). Πιάνοντας το Tropico 6 στα χέρια μας διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι η Haenimont Games εξαφανίστηκε και το project ανέλαβε η γερμανική Limbic Entertainment. Μια γρήγορη ματιά στα κατορθώματά της εξαφάνισε όποιες αμφιβολίες είχαμε για αυτή την αλλαγή φρουράς. Έχοντας λιώσει τα Might & Magic X: Legacy και Might & Magic Heroes VII γνωρίσαμε από πρώτο χέρι το ταλέντο των ανθρώπων της στην σύνθεση ενός Strategy ή RPG. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ιδρυτικά στελέχη της είναι βετεράνοι της σειράς Anno συνεπώς διαθέτουν τεράστια εμπειρία από City – Building Strategy, έχουν μελετήσει τις κοινωνικές δομές και ξέρουν πως να τις ενσωματώνουν στα πλαίσια ενός Video Game, να τις μεταμορφώνουν σε διασκέδαση.

Το κράτος είμαι εγώ
Ο ρόλος μας στο Tropico 6 είναι ο ρόλος ενός ηγέτη σε κράτος – μπανανία της Καραϊβικής. Δεν είναι απαραίτητο η διαμονή μας στην εξουσία να γυρίσει σε δικτατορία, μπορούμε κάλλιστα να υπηρετήσουμε τον λαό με ανιδιοτέλεια και να διατηρήσουμε άριστες σχέσεις με όλες τις κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις που συγκρούονται γύρω μας. Η ιστορία του κράτους μας ξεδιπλώνεται σε τέσσερις σπουδαίες ιστορικές περιόδους, τις Colonial Era, World Wars, Cold War και Modern Times. Όλες τους προσφέρουν ένα σωρό προκλήσεις οι οποίες λαμβάνουν την μορφή αιτημάτων των ισχυρότερων πολιτικών δυνάμεων της εποχής που συγκρούονται ανελέητα.

Η εποχή της αποικιοκρατίας (Colonial) θα λέγαμε ότι είναι και η απλούστερη αφού ο βασικός αντίπαλος είναι οι αξιωματούχοι του Βρετανικού στέμματος και ο μοναδικός σύμμαχος, οι επαναστατικές δυνάμεις που ξεπροβάλλουν από τον λαό μας. Το Στέμμα μας τοποθετεί για περιορισμένο χρονικό διάστημα στην εξουσία και είμαστε υποχρεωμένοι να λαδώνουμε τους υπαλλήλους του για να επιμηκύνουμε τον χρόνο παραμονής μας. Αργά αλλά σταθερά, ευνοούμε τις επαναστατικές δυνάμεις μέχρι να δυναμώσουν αρκετά ώστε να επιχειρήσουμε απόσχιση. Αν δεν έχουμε τα λεφτά να εξαγοράσουμε την ελευθερία μας, οι Βρετανοί στέλνουν στρατό για να μας εκθρονίσει και ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Το βασικό μας κίνητρο για το χτίσιμο και την συντήρηση στρατιωτικών κτιρίων είναι η αντιμετώπιση εξωτερικών και εσωτερικών κινδύνων.

Στην Colonial Era αντιμετωπίζουμε το μένος των Βρετανών, στον Παγκόσμιο Πόλεμο τις δυνάμεις του Άξονα ή των Συμμάχων, στον Ψυχρό Πόλεμο το Ανατολικό ή το Δυτικό Μπλοκ. Γουστάραμε την ρεαλιστική νότα της Σύγχρονης Εποχής όπου ο πόλεμος έχει περισσότερο οικονομική παρά στρατιωτική μορφή. Αν πάμε κόντρα στους βιομηχάνους και στους μεγιστάνες, θα μας φιλοδωρήσουν με ωραίες οικονομικές κρίσεις που παγώνουν την οικονομία. Ο εσωτερικός εχθρός είναι οι υπήκοοι μας. Αν τους γράψουμε στα παλιά μας υποδήματα και αποφασίσουμε να τους κυβερνήσουμε με σιδερένια πυγμή, τους μετατρέπουμε σταδιακά σε αντάρτες. Αυτοί θα επιχειρήσουν να μας ρίξουν από την εξουσία με αιφνιδιαστικές επιδρομές και εκεί ο στρατός μας θα κάνει το καθήκον του. Τα πλήθη είναι μια τεράστια μάζα από μινιατούρες και οι ένοπλες συγκρούσεις δεν είναι όσο εντυπωσιακές ακούγονται. Εντούτοις έχει ενδιαφέρον η παρακολούθηση των αντιδράσεων του κόσμου σε όλα τα δυσάρεστα γεγονότα.

Ο αγώνας για την εδραίωση της εξουσίας και την ικανοποίηση των πολυάριθμων αναγκών του κόσμου στο Tropico 6 μας δίνουν μια καλή γεύση του πόσο δύσκολο είναι να ηγούμαστε ενός κράτους, ακόμα και λιλιπούτειου όπως το δικό μας. Ένα κάρο φατρίες, υπερδυνάμεις, συνασπισμοί κρατών και λομπίστες προσπαθούν να μας επιβάλλουν την πολιτική τους ατζέντα. Είμαστε υποχρεωμένοι να ικανοποιούμε τα περισσότερα αιτήματά τους για να διατηρούμε την ισορροπία του κράτους και της οικονομίας. Φυσικά, τα συμφέροντα είναι συχνά αντικρουόμενα με αποτέλεσμα να πέφτουμε πάνω στα dual demands, απαιτήσεις όπου καλούμαστε να επιλέξουμε αναγκαστικά μια από δύο φατρίες, εκνευρίζοντας εκείνη που θα απορρίψουμε.

Το παιχνίδι της διπλωματίας λοιπόν διεξάγεται μέσω των αποστολών που μας ανατίθενται και της κατανόησης των αναγκών των φατριών ώστε να κερδίσουμε την εύνοιά τους, χτίζοντας βιομηχανίες για τους βιομηχάνους, οικολογικές εγκαταστάσεις για τους οικολόγους, στρατόπεδα για τους μιλιταριστές κ.ο.κ. Στο συντριπτικό ποσοστό τους, οι απαιτήσεις των φατριών συμβαδίζουν με τα πιστεύω τους. Μια μικρή παρατυπία διακρίναμε στις απαιτήσεις εκπροσώπου του Σοβιετικού Μπλοκ που μας ζήτησε να φτωχοποιήσουμε τον λαό μας κόβοντας μισθούς αβέρτα, γελοία απαίτηση από υποτιθέμενο κομμουνιστή. Σε δεύτερο επίπεδο, η διπλωματία με τις Μεγάλες Δυνάμεις κάθε εποχής περνά από τις πρεσβείες και ένα μικρό αριθμό εύστοχων διπλωματικών ενεργειών. Η σύναψη συμμαχίας και η έκκληση για οικονομική βοήθεια είναι οι σπουδαιότερες ενέργειες, πόσες φορές άραγε μας έσωσε η γενναιοδωρία των ξένων από την χρεωκοπία;

Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας στην single player απόλαυση του Tropico 6, τα missions και το sandbox mode. Προτού βυθιστούμε σε αυτά, το φανταστικό Tutorial απαντά σε όλες τις απορίες μας σχετικά με τον χειρισμό, το user interface και τα πλούσια game mechanics του παιχνιδιού. Είναι φανερή η κλίση των developers προς την ολοκληρωτική μεταμόρφωση του Tropico σε sandbox από την απουσία ενός campaign. Το campaign θα ένωνε όλα τα missions κάτω από την ευεργετική ομπρέλα ενός στιβαρού σεναρίου, προσφέροντας νέα δομή και κίνητρα στις πράξεις μας αλλά και αφηγηματικές απολαύσεις.

Τα missions διανθίζονται από μικροσκοπικές πλοκές που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Εκτός από την χιουμοριστική τους διάσταση, οι ιστορίες των missions αποκαλύπτουν όλες τις δυνατότητες του gameplay, τις διαφορετικές τροχιές που μπορεί να ακολουθήσει η καριέρα μας. Μπορούμε να γίνουμε ανελέητοι δικτάτορες, χαρισματικοί ηγέτες που θα μας λατρεύει ο λαός, πειρατές και πλιατσικολόγοι, να δημιουργήσουμε αγροτικούς και τουριστικούς παραδείσους, νομαδικό λαό κ.ο.κ.

Τα εργαλεία της ανώτατης διοίκησης
Το interface του Tropico 6 είναι σκέτη μαγεία. Οι στόχοι που μας ανατίθενται παρελαύνουν στην αριστερή πλευρά της οθόνης και τα εικονίδια διαχείρισης του χρόνου, zoom out και του κυβερνήτη μας είναι τοποθετημένα από κάτω. Εκτελούμε τα διοικητικά μας καθήκοντα πατώντας τα δώδεκα εικονίδια όπου συγκεντρώνονται όλες οι πληροφορίες και τα ισχυρότερα εργαλεία της εξουσίας. Το εικονίδιο που προτιμούμε να πατάμε διαρκώς είναι το Construction. Εκεί κατασκευάζουμε τα πάντα στο κράτος μας, το διακοσμούμε, φροντίζουμε τις ανάγκες των πολιτών για να φροντίζουν εκείνοι τα ταμεία μας.

Αντί για tech tree έχουμε το Research που ξεχειλίζει από χρήσιμες τεχνολογίες. Αντιλαμβανόμαστε σύντομα ότι οι προχωρημένες εποχές έχουν τις σπουδαιότερες τεχνολογίες, εκείνες που θα ανεβάσουν την παραγωγικότητα στα ύψη και θα γεμίσουν δολάρια τις τσέπες μας. Δεν μας είναι όλες οι τεχνολογίες χρήσιμες, αφού μάθουμε όσες μας αρέσουν περισσότερο, τις κυνηγάμε σε όλα τα missions και στο sandbox mode.

Το κυνήγι του χρήματος θα μας δώσει τα μέσα για να πετύχουμε τους στόχους μας στο game. Αν το ταμείο μας έχει αρνητικό πρόσημο, το κράτος μας θα ονομαστεί Τρώγλικο.

Το σπουδαιότερο εικονίδιο του user interface είναι το Almanac. Στο εσωτερικό του βρίσκονται συμπυκνωμένες όλες οι αναγκαίες πληροφορίες για να διοικήσουμε το κράτος μας. Με μια ματιά διακρίνουμε το σημαντικότερο πρόβλημα της πολιτείας, βλέπουμε τα ποσοστά ανεργίας και το πόσοι πολίτες είναι άστεγοι ώστε να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα. Η λίστα με τα κτίρια που διαθέτουμε μας επιτρέπει να μετακινούμαστε αυτόματα σε αυτά που θέλουμε αντί να τα ψάχνουμε υπομονετικά πάνω στον χάρτη. Η σημαντικότερη πληροφορία που βρίσκουμε εκεί είναι τα έσοδα μας από τους φυσικούς και τεχνητούς πόρους του κράτους.

Το χρήμα αποτελεί το πολυτιμότερο αγαθό στο Tropico 6 συνεπώς το χτίσιμο μιας εύρωστης οικονομίας είναι μονόδρομος. Για να συμβεί κάτι τέτοιο χρειαζόμαστε επιχειρήσεις οι οποίες θα παράγουν τα πολυτιμότερα αγαθά, εκείνα που μαζεύουν τα περισσότερα έσοδα. Όταν μαθαίνουμε ποια είναι αυτά χάρις στο Almanac, ρίχνουμε το βάρος μας στην παραγωγή τους, χτίζοντας ένα μηχανισμό παραγωγής άφθονου χρήματος. Αυτό έγινε το πρώτο μας βήμα σε κάθε mission, η ανάπτυξη των πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων και στην συνέχεια ασχολούμαστε με συγκεκριμένα objectives. Όπως είναι άσκοπο να προγραμματίζεις ταξίδι με το όχημά σου όταν δεν έχεις βενζίνη έτσι και η “μπανανία” μας στο Tropico 6 δεν μπορεί να εξελιχθεί χωρίς σταθερή εισροή κεφαλαίων.

Οι εμπορικές συμφωνίες είναι ο δεύτερος τρόπος για να γεμίσουμε το θησαυροφυλάκιό μας μετά την παραγωγή και εξαγωγή των πολυτιμότερων αγαθών. Η επιτυχία των εμπορικών συμφωνιών, κυρίως του τομέα των εξαγωγών που πλουτίζει τα ταμεία μας, εξαρτάται από τις διπλωματικές μας σχέσεις με τους εμπορικούς συνεργάτες. Μικρά ποσά φαιάς ουσίας καταναλώνουμε επιλέγοντας τις πιο επικερδείς συμφωνίες και βελτιώνοντας τις σχέσεις μας με συγκεκριμένες δυνάμεις. Μεγάλη ευχαρίστηση αντλούμε βλέποντας πόσο χρήμα μαζεύεται στο κράτος μας από τις σωστές εμπορικές επιλογές.

Δικτάτορα fashion victim έχουμε ξαναδεί;
Ο δικτάτορας μας μπορεί να υποστεί γενικό lifting αν το επιθυμούμε, να μεταμορφωθεί σε μια γελοία παρωδία ηγέτη ή να μοιάσει με ιστορικά πρόσωπα. Δοκιμάσαμε και γυναίκα δικτάτορα γελώντας μέχρις δακρύων με την ροζ στολή που της προμηθεύσαμε, τα γυαλάκια καρδούλες και το πούρο που εξέχει από το στόμα της. Εκτός από τις εμφανισιακές μεταβολές που δεν έχουν καμία επίπτωση στο gameplay, επιλέγουμε και ορισμένα traits τα οποία έχουν. Για να αυξήσουμε την παραγωγή μπορούμε να μετατρέψουμε τον δικτάτορα μας σε εργασιομανή. Αν ανησυχούμε για την αντίδραση του κόσμου στις ψεύτικες υποσχέσεις και τα “Θα” μας, τον καθιστούμε απολογητικό, ένα φουκαρά που κοιτάει με κλαμένα μάτια τους πολίτες ζητώντας διαρκώς συγχώρεση. Τα traits τροποποιούν σε ικανοποιητικό βαθμό το gameplay και θα θέλαμε πολλά περισσότερα.

Μια αισθητή διαφορά του νέου Tropico σε σχέση με τους προγόνους του είναι η μορφή αρχιπελάγους που λαμβάνει η επικράτειά μας. Αντί για μια συμπαγή μάζα γης πάνω στην οποία θα χτίσουμε την αυτοκρατορία μας, το έδαφος (και κατά συνέπεια, οι πρώτες ύλες) είναι κατακερματισμένο σε νησιά μικρού και μεγάλου μεγέθους που περιμένουν να τα εκμεταλλευτούμε. Είναι αναπόφευκτη η επιλογή του μεγαλύτερου νησιού ως πρωτεύουσας του κράτους με το παλάτι μας να δεσπόζει στον χώρο και τις σημαντικότερες υπηρεσίες να το περιβάλλουν. Το διάβασμα του χάρτη με την χρήση του απόλυτα απαραίτητου εικονιδίου Overlays κατευθύνει στην ουσία τις κατασκευαστικές μας δραστηριότητες στα σημεία όπου συγκεντρώνονται οι περισσότεροι πόροι.

Από την στιγμή που θα πατήσουμε το πόδι μας σε ένα νησάκι, τα ορυχεία, οι φυτείες κ.τ.λ. γίνονται ο πυρήνας νέων οικισμών που θα στεγάσουν, θα ταΐσουν και θα διασκεδάσουν τους εργάτες μας. Το θέαμα των κοινοτήτων που φυτρώνουν σε απίθανα μέρη είναι φανταστικό αλλά και αναγκαίο. Ικανοποιηθήκαμε από τον έλεγχο που ασκεί το A.I. στην καθημερινότητα του λαού μας. Τα ανθρωπάκια που μας υπηρετούν έχουν αρκετές ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούν. Θέλουν να πιουν ένα ποτό, να παρακολουθήσουν μια ταινία, να φάνε σε εστιατόριο, να απολαύσουν τα πολιτιστικά αγαθά του κράτους μας. Αν δεν στήσουμε ένα τέλειο δίκτυο μεταφορών και δεν φέρουμε τα πιο αναγκαία κτίρια κοντά στους τόπους εργασίας, δεν το έχουν σε τίποτα να διασχίσουν όλο το νησί για να τα επισκεφθούν. Αυτό μεταφράζεται σε τρομακτική καθυστέρηση της παραγωγικής διαδικασίας και σε αποδιοργάνωση της οικονομίας μας.

Το σύνταγμα είναι ένα εξαιρετικό πολιτικό εργαλείο για να χαρίσουμε περισσότερες ελευθερίες στον λαό ή να τις στραγγαλίσουμε όλες μια και καλή. Το δίλημμα είναι αν βλέπουμε τους εαυτούς μας ως λαοπρόβλητους δικτάτορες ή αυταρχικά καθάρματα και το game μας επιτρέπει να είμαστε αμφότεροι. Δεν υπάρχει λόγος να ακολουθήσουμε τα άκρα, μπορούμε να επιλέξουμε την μεσαία από τις τρεις επιλογές κάθε συνταγματικής ρήτρας, την ουδέτερη που δεν επηρεάζει τους δείκτες του κράτους. Υπογράφοντας το σύνταγμα βιώνουμε ψυχολογικά μια μικρή γεύση της δύναμης εκείνων που το ελέγχουν αλλά και της ευθύνης που κουβαλούν.

Ηγέτης χωρίς ξεπλένηδες και εγκληματίες δεν επιβιώνει
Στον κόσμο του χρήματος δεν νοείται σοβαρός δικτάτορας χωρίς έναν χρηματιστή αγκαζέ για να προσέχει την περιουσία του. Ο χρηματιστής μας είναι ένα λαμόγιο ολκής που μας αναθέτει διάφορες αποστολές. Η ολοκλήρωσή τους συνοδεύεται από ένα σεβαστό ποσό μαύρου χρήματος στον ειδικό λογαριασμό σε ελβετική τράπεζα που μας έχει ανοίξει. Το ωραίο στην υπόθεση είναι ότι μπορούμε να αρνηθούμε ένα request του χρηματιστή αν δεν μας βολεύει, ελπίζοντας το επόμενο να είναι του γούστου μας. Ευτυχώς, το μαύρο χρήμα δεν υπάρχει μόνο για αποταμίευση διότι θα ήταν ανούσιο. Είναι ένας βοηθητικός πόρος που μπορεί να μεταφραστεί σε απόκτηση νέων τεχνολογιών, δολαρίων, raid points, να ενισχύσει την προεκλογική μας εκστρατεία κ.ο.κ.

Χωρίς να το θέλει, το Tropico 6 ξύπνησε τον αρχαιοκάπηλο μέσα μας. Οι πράκτορες που διαθέτουμε για σκιώδεις επιχειρήσεις (κομάντο, πειρατές, κατάσκοποι) έχουν την δυνατότητα να αρπάξουν αρχαιολογικά μνημεία παγκόσμιας αίγλης και να τα μεταφέρουν στην “αυλή” μας. Προφανώς η παρουσία ενός θαυμάσιου κατασκευάσματος θα μαγνητίσει ένα τεράστιο αριθμό τουριστών και θα ικανοποιήσει τις πολιτιστικές ανάγκες των πολιτών μας. Τα μνημεία όμως έχουν και άλλη χρήση η οποία αναγράφεται στα εικονίδια τους.

Για παράδειγμα θεωρούμε ανεκτίμητη την δυνατότητα του Registan of Samarkand να μορφώνει αυτόματα όλα τα παιδιά του έθνους μας χωρίς να χρειάζεται να γεμίσουμε τον τόπο με High Schools και Colleges. Αγαπάμε πραγματικά τα Moai Heads, τα πασίγνωστα μνημεία των Νησιών του Πάσχα, για την ικανότητά τους να επιταχύνουν τρομακτικά τις θαλάσσιες συγκοινωνίες. Η αρπαγή των World Wonders είναι ουσιαστικό game mechanic και όχι επιφανειακό. Η μορφή των raids είναι τρομερά απλοποιημένη, δεν έχει κανένα βάθος. Πατάμε ένα εικονίδιο, βλέπουμε τον χρονομετρητή να τρέχει και παρακολουθούμε σε κείμενο την εξέλιξη της επιχείρησης. Εκεί αντιμετωπίσαμε το μοναδικό bug του playthrough μας. Πατήσαμε το εικονίδιο ενός raid και το είδαμε να αναβοσβήνει αδιάκοπα χωρίς να πραγματοποιείται ποτέ.

Τα loading times είναι σχετικά αργά αλλά όχι αποθαρρυντικά. Η ιδιαιτερότητά τους που μας άρεσε πολύ είναι οι πληροφορίες που παρελαύνουν στην οθόνη όσο περιμένουμε. Εκτός από τα tips για το gameplay που τα μαθαίνουμε γρήγορα, πεθαίνουμε στα γέλια με τις αναφορές στην ηλιθιότητα ιστορικών δικτατόρων. Με τρανταχτά γέλια αποδεχθήκαμε την πληροφορία για ένα βρωμύλο δικτάτορα που διαβεβαιώνει τους υπηκόους του ότι δεν έχει πάει ποτέ στην τουαλέτα!

Φανταστήκαμε τον Saddam Hussein να βγάζει λόγο υπό τους ήχους του I Will Always Love You της μακαρίτισσας Whitney Houston και δεν μπορούσαμε να συγκρατήσουμε τα γέλια μας. Να μην πούμε για τον γελοίο Τσαουσέσκου που απαγόρευσε το Scrabble επειδή, άκουσον, άκουσον, το θεωρούσε υπερβολικά διανοουμενίστικο. Αφού καταλάγιασαν τα γέλια μας, βγήκε και μια χρήσιμη πληροφορία από όλα αυτά. Λέμε να πάρουμε το βιβλίο ενός κόπανου ηγέτη ασιατικού κράτους, να το διαβάσουμε τρεις φορές και να πάμε βολίδα στον παράδεισο, έτσι λέει τουλάχιστον ο συγγραφέας του!

Θα σας φέρω ευημερία, υγεία, Θα, Θα, Θα
Ένας καλός δικτάτορας οφείλει, αραιά και που, να παραμυθιάζει τον λαό του με ουτοπικές υποσχέσεις για μεγαλεία ώστε να κατευνάσει τις φωνές που υψώνονται ενάντια στην πολιτική του. Οι προεκλογικές ομιλίες που είχαν χαθεί στο περασμένο Tropico, επανέρχονται εδώ για να μας διασκεδάσουν και παράλληλα, να θέσουν νέα εμπόδια στο έργο μας. Ξεκινάμε τον λόγο μας με το απαραίτητο πατρονάρισμα, παριστάνοντας τον πατέρα του λαού που αγαπάει τους πάντες σαν παιδιά του. Την αρχική μπουρδολογία ακολουθεί η αναγνώριση κάποιου κοινωνικού προβλήματος από την πλευρά μας. Στο δεύτερο σκέλος του λόγου μας, μπορούμε να παινέψουμε μια από τις αντιμαχόμενες φατρίες του κράτους, αυξάνοντας έτσι σημαντικά την επιρροή της στα κοινά.

Στο τρίτο σκέλος αρχίζουμε τα “κατηγορώ”, επιλέγοντας μια από τις Υπερδυνάμεις της εποχής σαν αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τα δεινά μας. Επιλέγουμε φυσικά την υπερδύναμη με την οποία πρόκειται να χειροτερέψουμε τις σχέσεις μας ώστε οι ψηφοφόροι να επικροτήσουν τις μελλοντικές διπλωματικές κινήσεις. Το τέταρτο σκέλος είναι το σημαντικότερο από όλα, η μεγάλη υπόσχεση από μέρους μας, το περιβόητο “Θα” των πολιτικών. Εδώ αρχίζει η σοβαρή αλληλεπίδραση του λόγου μας με το gameplay. Το ζήτημα που θα παρουσιάσουμε ως προβληματικό, π.χ. ο τομέας της υγείας, της διασκέδασης, της πίστης κ.τ.λ., θα κληθούμε να το επιλύσουμε στο αμέσως επόμενο διάστημα. Δεσμευόμαστε ότι θα βελτιώσουμε τις ελεεινές εργασιακές συνθήκες; Ο γλοιώδης συμβουλάτορας Penultimo θα μας αναθέσει σαν αποστολή να αυξήσουμε το Job Happiness κατά μπόλικες μονάδες. Οι αποστολές επίλυσης των ζητημάτων που θέτουμε δεν είναι καθόλου εύκολες, τουναντίον απαιτούν την εκροή μεγάλων κεφαλαίων, την ανακατασκευή επιχειρήσεων και κατοικιών κ.ο.κ.

Η γη στο Tropico 6 γίνεται και πάλι ο καμβάς πάνω στον οποίο θα ζωγραφίσουμε το οικοδομικό μας αριστούργημα. Με την κάμερα να κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις και να μεγεθύνει – σμικρύνει εύκολα τα πάντα, βλέπουμε τον χώρο και αποφασίζουμε που θα στήσουμε τι. Το χτίσιμο είναι μια τρομερά εθιστική διαδικασία καθώς βλέπουμε την χώρα να αλλάζει μορφή από τα δεκάδες κτίρια που τοποθετούμε εδώ και εκεί. Ο αριθμός τους είναι μεγάλος και η εμφάνισή τους εξαιρετική, με τα καλύτερα κτίρια να περιμένουν τις σύγχρονες ιστορικές περιόδους για να γίνουν διαθέσιμα.

Πανεύκολα μπορούμε να κατεδαφίσουμε ότι θέλουμε για να φτιάξουμε κάτι άλλο, ειδικά στις περιπτώσεις όπου, κατά λάθος, χτίσαμε κατοικίες ή επιχειρήσεις πάνω από κοιτάσματα ορυκτού πλούτου. Πολύ θα θέλαμε να έχουμε την δυνατότητα του terraforming, να πλάσουμε το έδαφος όπως το επιθυμούμε, ισοπεδώνοντας βουνά και βράχια που εμποδίζουν τα κτίσματά μας. Το ότι δεν μπορούμε να το πράξουμε είναι μια πρόκληση που μας αναγκάζει να υπολογίζουμε προσεκτικά το μέγεθος των καλλιεργειών, των δρόμων, την απόσταση των επιχειρήσεων από το λιμάνι, των μονάδων συλλογής πρώτων υλών από εκείνες της μεταποίησης. Η ευθυγράμμιση των δρόμων είναι λίγο προβληματική. Έχουν μια τάση να παίρνουν φιδογυριστή μορφή όταν πλησιάζουν σε φυσικά ή τεχνητά εμπόδια. Έτσι αναγκαζόμαστε να τους στρώνουμε πολύ σιγά, με προσεκτικά βήματα ώστε να ενωθούν τα κτίρια με τις κεντρικές οδικές αρτηρίες.

Ο τομέας της νομοθετικής εξουσίας που ανοίγεται μπροστά μας πατώντας το εικονίδιο Edicts είναι ένας μηχανισμός που μας αρέσει πολύ. Η επιβολή των νόμων ειδικά εδραιώνει την ισχύ μας στο κράτος και βοηθά τρομακτικά την ανάπτυξη. Εκδίδουμε διατάγματα αβέρτα αναγκάζοντας τους υπηκόους να δουλεύουν περισσότερο. Ευνοούμε την ναυτιλία αδιαφορώντας για την αύξηση του κόστους συντήρησης των ναυτικών εγκαταστάσεων. Μπορούμε να τσακίσουμε την Εκκλησία και τους πλούσιους στα πρόστιμα, δίνοντας δωρεάν σπίτια και άφθονο φαγητό στην φτωχολογιά. Μπορούμε να χρεωθούμε παίρνοντας διακρατικά δάνεια για να αναπτύξουμε ένα τμήμα της γης μας. Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε ώστε περνούν μπόλικες ώρες μέχρι να αποκτήσουμε όλες τις τεχνολογίες ξοδεύοντας knowledge.

Έγκλημα δίχως τιμωρία
Ευτυχώς η θέλησή μας μπορεί να επιβληθεί και άμεσα στους απείθαρχους πολίτες της μπανανίας μας. Εγκληματίες και αντικαθεστωτικοί σεργιανίζουν στο κράτος σπέρνοντας τον πανικό και την ανομία. Αν αισθανόμαστε μεγαλόκαρδοι, θα τους πετάξουμε σε μια φυλακή και θα βγάλουμε λεφτά από την καταναγκαστική εργασία τους. Αντίθετα, μπορούμε να αφήσουμε τα προσχήματα και να τους χώσουμε σε ψυχιατρικά ιδρύματα, να τους δωροδοκήσουμε ή να τους εκτελέσουμε εν ψυχρώ. Πως είναι δυνατόν να νιώσουμε σαν δικτάτορες αν δεν πάρουμε και μερικά κεφάλια, γίνεται;

Στον πυρήνα του, το Tropico 6 είναι ένα single player experience που δεν έχει ανάγκη να μεταμφιεστεί σε multiplayer delight για να προσελκύσει users. Το παραπάνω γεγονός μοιάζει να έχουν εμπεδώσει καλά οι χρήστες του αν κρίνουμε από την σπανιότητα των έτοιμων games όταν κάνουμε browse στο multiplayer mode. Είναι προτιμότερο να βρούμε τρία κολλητάρια για να το παίξουμε μαζί τους, στην χειρότερη περίπτωση ένα αξιόπιστο φίλο gamer. Έχουμε την δυνατότητα να αλλάξουμε πολλές παραμέτρους του παιχνιδιού ώστε να δομήσουμε την επερχόμενη παρτίδα στα μέτρα μας.

Η επιλογή τρόπου νίκης καθορίζει την στρατηγική μας. Αν νικάει ο πλουσιότερος τότε πρέπει να χτίσουμε και να αναπτύξουμε τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις. Αν η επιτυχία στον τουρισμό είναι το κλειδί για την νίκη, στρέφουμε την τεχνολογία και τις κατασκευές στις τουριστικές ατραξιόν. Οι φυσικές καταστροφές είναι ένα αγκάθι που μπορεί να αφαιρεθεί από την εξίσωση, το ίδιο και τα περιορισμένα οικονομικά. Γιατί να μην συμφωνήσουμε με τους φίλους μας να παίξουμε με άπειρο χρήμα και να κερδίσει όποιος δημιουργήσει το τελειότερο αισθητικά κράτος;

Αν το Tropico 6 συμμετείχε σε καλλιστεία γραφικών θα έβγαινε περίπου στο μέσο της λίστας των διαγωνιζομένων. Είναι όμορφο χωρίς να γίνεται εκθαμβωτικό. Όλες οι κατασκευές του κράτους μας είναι περίτεχνα σμιλεμένες και λειτουργούν απόλυτα ρεαλιστικά. Αγαπούμε την δομή του παλατιού, των World Wonders, των καλλιεργειών, ακόμα και των στρατιωτικών κτιρίων. Αξιοποιώντας την εξαιρετική δυνατότητα μεγέθυνσης διακρίνουμε τους κατοίκους μας στην καθημερινότητά τους και απολαμβάνουμε αρκετές μικρολεπτομέρειες. Βλέπουμε μεθύστακες να διαγράφουν οχτάρια στο πεζοδρόμιο, πανικόβλητους πολίτες να τρέχουν μακριά από φωτιές, στρατιώτες να χρησιμοποιούν με επιδεξιότητα τα όπλα τους, πυροσβέστες να ρίχνονται με θάρρος στην φωτιά.

Στις πιο αστείες αλλά και όμορφες λεπτομέρειες καταχωρούμε την τοποθέτηση ενός World Wonder. Η μετακίνηση των ογκωδέστατων οικοδομημάτων γίνεται από ομάδα ελικοπτέρων που τα αμολάνε από ψηλά στην βάση τους σαν να πρόκειται για αεροματοφερόμενες προμήθειες. Ενώ τα κτίρια και τα άψυχα αντικείμενα είναι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένα και ευχάριστα στα μάτια μας, οι άνθρωποι δεν μας εντυπωσιάζουν καθόλου σχεδιαστικά, ούτε και τα animations τους.

Αν ανήκουμε σε εκείνους που ξημεροβραδιάζονται στα latin parties, το soundtrack του Tropico 6 φτιάχτηκε ειδικά για εμάς. Ρυθμικές latin μελωδίες μας βομβαρδίζουν ασταμάτητα την ώρα που σουλουπώνουμε το κράτος μας. To σύνδρομο των ανήσυχων ποδιών εμφανίζεται καθώς δημιουργείται η ακατανίκητη επιθυμία να κουνάμε τα πόδια μας στον ρυθμό της μουσικής. Κάποιες φορές ενδέχεται να κινείται όλο το κορμί στους latin ρυθμούς, παρατώντας την κρατική μηχανή στην μοίρα της ενόσω μερακλώνουμε. Σε όσους δεν μας αρέσει καθόλου η latin μουσική, η επανάληψη των κομματιών και το σφυροκόπημα του μισητού ρυθμού στα αυτιά, μας αναγκάζει να κλείσουμε την μουσική και να επικεντρωθούμε στους φυσικούς ήχους της χώρας μας. Το περιορισμένο voice acting είναι χαβαλεδίστικο με τον πρόεδρο μας να μιλάει σπαστά αγγλικά σαν μπουρτζόβλαχος.

Αρχιτέκτονας παρακαλώ, όχι δικτάτορας
Το Tropico 6 δεν είναι εξομοιωτής Δικτατορίας αλλά ένα City Building διαμαντάκι που μας επιτρέπει να το παίξουμε και Δικτάτορες, προκειμένου να σπρώξουμε τα απωθημένα μας στα ψηφιακά ανθρωπάκια. Ο πλούσιος αριθμός από εικονίδια και στατιστικούς πίνακες μπορεί να μας τρομάξει για κάποια ώρα, έως ότου οι λειτουργίες τους εντυπωθούν στο μυαλό μας. Από το σημείο αυτό και ύστερα, το game απογειώνεται, επιβραβεύοντας τις πετυχημένες αποφάσεις με πακτωλό ψηφιακών δολαρίων.

Βλέποντας το χρήμα να ρέει, το τοπίο να μεταμορφώνεται σε παράδεισο και τα στατιστικά να αυγατίζουν σε κάθε τομέα, πωρωνόμαστε άγρια. Η ευχαρίστηση ρέει μέσα μας αδιάκοπα σε γερές δόσεις και μας καθηλώνει στο μόνιτορ για δεκάδες ώρες. Οι 40 ώρες που θέλουμε για να τερματίσουμε τα missions, ασχολούμενοι αποκλειστικά με τα βασικά objectives, στο εύκολο επίπεδο και με την ταχύτητα στο 4X είναι μια μικρή ένδειξη για την διάρκεια του Tropico 6. Στην πραγματικότητα, χωρίς να υπολογίσουμε το multiplayer, παίζοντας σε σοβαρό επίπεδο δυσκολίας και θέλοντας να απολαύσουμε στην ολότητα του το gameplay, είναι εφικτό να φτάσουμε τις 100 ώρες.

Θετικά:
- Φανταστικό user interface
- Ρεαλιστικό A.I.
- Η διαχείριση πόρων και το χτίσιμο μας εθίζουν αφάνταστα
- Τα επίπεδα δυσκολίας καλύπτουν όλες τις ανάγκες
- Αναλυτικό Tutorial
- Καλαίσθητες κατασκευές και εικονίδια
- Μεγάλος αριθμός προκλήσεων

Αρνητικά:
- Μέτρια animations
- Αδιάφορες μάχες
- Πολλές ασύνδετες ιστορίες αντί σεναρίου
- Ρηχά raids με ελάχιστα bugs
- Προβληματάκια με το στρώσιμο των δρόμων

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 6
Gameplay: 8
Σενάριο: 6
Αντοχή: 8
Γενικά: 7.5

Ο τροπικός παράδεισος της σειράς εξακολουθεί να μας μαγεύει το ίδιο μετά από τόσα games χάρις στο εθιστικό gameplay.

Γιάννης Μοσχονάς