Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don’t Dry

Ο πρώτος γυπαετός των games επιστρέφει!

Το όνομα Larry Laffer δημιουργεί ένα καταρράκτη αναμνήσεων στον εγκέφαλό μας. Συνώνυμό του είναι οι λέξεις Sierra Entertainment, το όνομα της εταιρείας ανάπτυξης που είναι υπεύθυνη για την ολόχρυση εποχή των Adventures στις δεκαετίες 1980 – 1990. Η Καλιφορνέζικη εταιρεία είχε βάλει την στάμπα της στα Adventures προτού ο ένας εκ του δημιουργικού ζεύγους που την διοικούσε, ο Ken Williams, ανακαλύψει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο ενός υπαλλήλου του, του Al Lowe. Το παλικάρι είχε αποδείξει ότι ξέρει προγραμματισμό, με την ανάληψη του Leisure Suit Larry in the Land of the Lounge Lizards άφησε να φανεί το χιούμορ και το ταλέντο του στην συγγραφή της κωμωδίας.

Η παρακαταθήκη που άφησε ο Al Lowe με την σειρά των Larry είναι πραγματικά τεράστια. Τα Leisure Suit Larry αποδείχθηκαν η “κότα με τα χρυσά αυγά” για την Sierra, τα πιο “ερεθιστικά” Adventures όλων των εποχών και ένα σημείο αναφοράς για το είδος που αγαπήσαμε και αγαπούμε σφόδρα. Αισθανθήκαμε θλίψη διαπιστώνοντας ότι το όνομα του Lowe απουσιάζει από τα credits του Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don’t Dry, της νέας μας απόδρασης στον ψηφιακό κόσμο των λάγνων γυναικών και των αποτυχημένων αρσενικών. Παρακολουθώντας στενά την διαδικασία της παραγωγής του νέου Larry διαπιστώσαμε πως η γερμανική CrazyBunch είναι η καταλληλότερη για να πιάσει το νήμα της σειράς από εκεί που είχε σταματήσει. Κρίναμε την καταλληλότητα των ανθρώπων της με βάση την αγάπη που έχουν στην σειρά και στα Adventures γενικότερα και όχι από το χαρτοφυλάκιό τους. Η τριβή με τα αναπτυξιακά εργαλεία του VR δεν σχετίζεται καθόλου με τα καθαρόαιμα Point & Click Adventures όπου ανήκει ο Larry Laffer.

Με λένε Larry Laffer και είμαι για γέλια
Η νέα περιπέτεια του Larry είπε να μας καλωσορίσει με ένα κουίζ που τεστάρει αν απαντήσαμε αληθώς ή ψευδώς στην ερώτηση που τέθηκε για την ηλικία μας. Εγκυκλοπαιδικές ερωτήσεις από όλο το φάσμα της πολιτισμικής δραστηριότητας του περασμένου αιώνα παρέλασαν μπροστά στα μάτια μας, παρακαλώντας θαρρείς να βουτήξουμε σε διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια για να τις απαντήσουμε σωστά. Αντισταθήκαμε στον ξεπεσμό και, μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες, απαντήσαμε σωστά σε όλες τις ερωτήσεις και αποκτήσαμε πρόσβαση στον κόσμο του “αναστημένου” Larry. Ο εμετικός σπασίκλας που θυμόμαστε από τα παλιά, κάνει ένα αθέλητο άλμα στο χωροχρονικό συνεχές και, από την ένδοξη χρονιά του 1987, εμφανίζεται στις μέρες μας. Η μετάβαση στον 21ο αιώνα είναι φανερό πως εμπεριέχει πολλές εκπλήξεις για τον παλιό μας φίλο. Εκτός από την αγωνιώδη του προσπάθεια να κατανοήσει τι συνέβη, το αντρικό του ένστικτο τον ωθεί στο κυνήγι του φουστανιού, με ξεκαρδιστικές συνέπειες.

Αν στην εποχή του, τα τέλη του 20ου αιώνα, ο Larry ήταν ξεκαρδιστικός, εδώ η γελοιότητα της υπόστασης του τουλάχιστον διπλασιάζεται. Ντυμένος σαν John Travolta από τον “Πυρετό του Σαββατόβραδου”, εκτελεί αντίστοιχες φιγούρες όταν δεν τον βλέπουμε παρά μόνο εμείς. Συστήνεται στις γυναίκες με στυλ James Bond, προφέροντας τμηματικά το ονοματεπώνυμό του και παρεμβάλλοντας ένα βλακώδες γελάκι. Περιφέρεται με τον αέρα του γόη ενώ πρόκειται για καθαρόαιμο... Omega Male.

Η αντίθεση μεταξύ εμφάνισης – συμπεριφοράς και επιδιώξεων (θέλει να ρίξει στο κρεββάτι όποιο θηλυκό βρεθεί στο διάβα του) τροφοδοτεί την αστείρευτη πηγή γέλιου του game. Ο ήρωας μας μοιάζει να φορά παραμορφωτικά γυαλιά που του επιτρέπουν να αντιλαμβάνεται μόνο όσα επιθυμεί και όχι ότι του συμβαίνει στην πραγματικότητα. Παρότι η κοινωνία τον φιλοδωρεί με άφθονες σφαλιάρες σε κάθε του βήμα, αρνείται να αποδεχθεί την αθλιότητα της ύπαρξής του και συνεχίζει να κυνηγάει τον ποδόγυρο με λύσσα. Η επιμονή του οδηγεί σε σωρεία διασκεδαστικών παρεξηγήσεων και ο χαβαλές εντείνεται.

Σημεία των τρελών καιρών μας
Στο Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don’t Dry η ψυχική μας διάθεση κινείται σαν διελκυστίνδα από την διασκέδαση στην αηδία και φτου και απ’ την αρχή. Η πληθώρα αντικειμένων με σχήματα φαλλού και αιδοίου, του κόσμου τα άθλια σεξουαλικά “βοηθήματα”, αρκετές αηδιαστικές σεκάνς, πέρασαν στο στομάχι μας την αίσθηση ότι μόλις φάγαμε χαλασμένο φαγητό. Την ασχήμια προσώπων και πραγμάτων έρχεται να καλύψει η εύστοχη σάτιρα της εποχής μας, η οποία τσακίζει κόκαλα. Οι σεναριογράφοι του game έχουν συλλάβει τις τεράστιες αλλαγές που έχουν επέλθει εντός της τελευταίας τριακονταετίας στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, στην (υποτιθέμενη) ελευθεριότητα στο σεξ, στην μηχανοποίηση της φυσιολογικής όσο και υπέροχης διαδικασίας του φλερτ.

Εκτιμούμε την προσπάθεια των game designers να μην πάρουν ξεκάθαρα θέση απέναντι σε κανένα ζήτημα που σατιρίζεται στην περιπέτεια, αφήνοντας τους παίκτες να ερμηνεύσουν τα τεκταινόμενα. Αν εξαιρέσουμε την ξεκάθαρη ειρωνεία που εμπεριέχει το αρνητικό βάφτισμα φημισμένων social media (Instacrap, Farcebook κ.τ.λ.) και την μετάδοση του βίντεο μιας influencer την ώρα που κάνει την ανάγκη της στην πλησιέστερη τουαλέτα, τα υπόλοιπα περιστατικά εμφανίζονται όπως ακριβώς είναι στην πραγματικότητα, πασπαλισμένα με το απαραίτητο χιούμορ, περιμένοντας την ερμηνεία μας.

Για παράδειγμα, οι φίλοι του Donald Trump θα παρακολουθήσουν το σκηνικό με την καρικατούρα του και θα κουνήσουν το κεφάλι βλέποντας πόσο η πολιτική ορθότητα έχει αποστειρώσει την γλώσσα, έχει επιβάλλει ένα καθεστώς λογοκρισίας στα αυτονόητα. Οι αντίπαλοι του θα χοροπηδούν χαρούμενοι θεωρώντας ότι η σεκάνς ειρωνεύεται την αθυροστομία και τον υποτιθέμενο μισογυνισμό του. Αντίστοιχα οι αντιδράσεις μας ποικίλλουν και σε όλες τις σεξουαλικές συμπεριφορές που ενσωματώνουν οι διάφοροι χαρακτήρες. Πολλοί θα αηδιάσουν, θα γελάσουν, ίσως και να ταυτιστούν με τα γελοία στερεότυπα, κανείς πάντως δεν μένει συναισθηματικά αμέτοχος στα όσα συμβαίνουν.

Από τις ξεκαρδιστικότερες στιγμές που βιώσαμε ήταν η περιήγηση μας στην γνωστή διαδικτυακή εφαρμογή ραντεβού Tinder. Για τις ανάγκες του game, βαφτίστηκε Timber και ξεχειλίζει από κακάσχημα όντα και σεξουαλικά διεστραμμένους που προξενούν άγριο γέλιο με τις περιγραφές του χαρακτήρα αλλά και την εμφάνισή τους. Η πιο αστεία περιγραφή που διαβάσαμε, πιο αστεία και από άτομα που παρωδούν γνωστούς Video Game και κινηματογραφικούς ήρωες, ήταν μια πατσαβούρα που έγραψε στις σεξουαλικές προτιμήσεις της ότι είναι sapiosexual, κυριολεκτικά και μεταφορικά λέμε εμείς! Το σενάριο κάνει ότι μπορεί για να αποδώσει την σχιζοφρενική πραγματικότητα των ημερών μας με την εισβολή της τεχνολογίας και της πολιτικής ορθότητας. Δεν μας άρεσε ιδιαίτερα το ότι ο ήρωας ασχολείται κυρίως με αγγαρείες που του αναθέτουν τα υποψήφια ραντεβού, fetch quests δηλαδή χωρίς την ρηχότητα όμως των αντίστοιχων στα RPG.

Σε όλο το game, ο Larry επιχειρεί να κατακτήσει μια γυναίκα “δεκάρι”. Για κακή του τύχη, το μόνο “δεκάρι” που πιάνει ξανά και ξανά είναι τα δάχτυλα των χεριών που τον μουτζώνουν.

Το αν θα ανταμειφτεί ή όχι η Σισύφεια υπομονή του αγαπητού μας Larry κάποια στιγμή, το αν θα βρει τελικά το έτερο του ήμισυ δεν πρόκειται να το αποκαλύψουμε γιατί δεν μας αρέσουν τα spoilers. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι, ο playable χαρακτήρας, παρ’ όλες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στην “νέο – ηλεκτρονική” εποχή μας, παρ’ όλες τις συναντήσεις του με κάθε καρυδιάς καρύδι, δεν αναπτύσσεται, δεν ωριμάζει καθόλου από την εμπειρία. Στο φινάλε της περιπέτειας παραμένει το ίδιο αντιπαθής με την αρχή της. Η συμπεριφορά του απέναντι στις γυναίκες αντικατοπτρίζει την ψυχολογική στασιμότητά του Larry. Δεν επιχειρεί να βελτιωθεί στο παιχνίδι του φλερτ και του έρωτα, να προσέξει τα λόγια και την εμφάνισή του, να γίνει θελκτικός. Είναι ένας αδιόρθωτος κόπανος μεσήλικας που ονειρεύεται ολημερίς τον έρωτα, θέλει να τον απολαύσει αλλά δεν διαθέτει την παραμικρή γοητεία.

Σας μπινελικώνουμε και δεν βγάζετε άχνα ε;
Όλα τα παραπάνω συνάδουν με την περσόνα που γνωρίζουμε από τα ‘80s, είναι άλλωστε και η αιτία που γελάμε με τα καμώματά του. Το πρόβλημα είναι η ανταπόκριση των NPCs. Κανείς δεν αντιδρά ως όφειλε στις ηλιθιότητες που εκστομίζει, δεν θίγεται, δεν τον κατακρίνει. Οι NPCs δείχνουν σαν να ακούν άλλα πράγματα από όσα λέει και συνεχίζουν κανονικά το... λογύδριο τους. Οι αντιδράσεις τους μοιάζουν ψεύτικες, προγραμματισμένες ίσα ίσα για να κατευθύνουν τον Larry στις επόμενες ενέργειές του. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η ψηφιακή βοηθός μας, η Pi. Η τεχνητή νοημοσύνη του κινητού μας (με την οποία οι developers κλείνουν το μάτι στην Siri της Apple) είναι λαλίστατη. Απηυδισμένη από τις ανοησίες που λέει, του βάζει συνέχεια χέρι, απελπίζεται ενίοτε αλλά συνεχίζει να τον βοηθά μέχρι τέλους, με την ελπίδα ίσως ότι θα διορθωθεί. Η λεκτική μονομαχία Larry – Pi ανήκει στα highlights των διαλόγων.

Περιμέναμε όλα τα υποψήφια φλερτ μας στο Timber να χρήζουν αλληλεπίδρασης με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αλλά τα περισσότερα είναι απλά στατικές εικόνες πλασμένες για να μας κάνουν να χαμογελάσουμε με τις περιγραφές και τα σκίτσα. Τα λιγοστά άτομα που μπορούμε να κατακτήσουμε για να αυξήσουμε το σκορ μας αποτελούν και τα objectives της περιπέτειας. Θεωρούμε πρόχειρο τον τρόπο με τον οποίο ολοκληρώνονται τα objectives. Η παράθεση στατικών φωτογραφιών στο Instacrap δεν μας φαίνεται για μεγάλο κατόρθωμα, δεν ανταμείβει τον μόχθο που καταβάλαμε στην επίλυση των γρίφων.

Σπαζοκεφαλιές για το ξεροκέφαλο του Larry
Το pixel hunting εκμηδενίζεται από το space bar που εμφανίζει όλα τα hotspots σε κάθε οθόνη. Γνωρίζοντας τα σημεία όπου μπορούμε να επέμβουμε σε πάσα περιοχή, είμαστε ελεύθεροι να κατευθύνουμε την σκέψη μας στην επίλυση δεκάδων γρίφων βασισμένων στα αντικείμενα που περιέχει το inventory μας. Για να βοηθήσουμε τον Larry να πετύχει την θεάρεστη αποστολή της εξεύρεσης συντρόφου, πρέπει να συλλέξουμε ένα σεβαστό αριθμό από αυτά, να τα διασταυρώνουμε όποτε χρειάζεται και να τα τοποθετούμε στα σημεία του περιβάλλοντος που πρέπει. Οι γρίφοι διασχίζουν όλο το φάσμα της πιθανής δυσκολίας, από πολύ εύκολους έως αρκετά δύσκολους.

Είναι αυτονόητο πως, για να λειτουργήσει ένα τηλεχειριστήριο, χρειάζονται μπαταρίες. Με λίγη φαντασία καταλαβαίνουμε πως το κοντάρι μιας σκούπας με ένα κωλόχαρτο στην άκρη μπορεί να μετατραπεί σε αυτοσχέδια σφουγγαρίστρα. Θέλει αρκετό ξεχείλωμα η δημιουργική μας σκέψη για να πιστέψουμε ότι, μια άγουρη ντομάτα τοποθετημένη στον ήλιο, μπορεί να ωριμάσει αφού επανέλθουμε στην οθόνη που την παρατήσαμε, μετά από ένα λεπτό. Οι χειρότερες στιγμές στην περιπέτεια είναι όταν “κολλάει” το μυαλό μας και επιχειρούμε να συνδυάσουμε όλα τα αντικείμενα στο inventory, αδυνατώντας να σκεφτούμε άλλη λύση. Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει ποτέ αυτό, δείχνει ότι κάποιοι γρίφοι δεν είναι σωστά δομημένοι ώστε να τους κατανοήσουμε χωρίς trial & error πρακτικές.

Δεν μας παίρνει να περάσουμε ούτε μια γραμμή του διαλόγου στα γρήγορα διότι εκεί αποκαλύπτεται ποιος είναι ο επόμενος στόχος μας. Δεν υπάρχει ένδειξη που να μας πληροφορεί για το τρέχον objective, το συμπεραίνουμε μόνοι μας από τις συζητήσεις. Ο κόσμος του νέου Larry είναι σε μεγάλο βαθμό ανοικτός, από την στιγμή που θα εμφανιστούν οι διαθέσιμες περιοχές στον χάρτη. Μετακινούμαστε κατά βούληση ανάμεσά τους αναζητώντας άτομα και αντικείμενα που θα εξυπηρετήσουν τους σκοπούς μας. Η συντριβή της γραμμικότητας είναι δίκοπο μαχαίρι. Θέλουμε ελεύθερη πρόσβαση στα games μας, να περιφερόμαστε παντού και να χαιρόμαστε τα έργα τέχνης που έχουν συνθέσει οι game designers. Από την άλλη όμως, επιστρέφοντας στις ίδιες περιοχές ξανά και ξανά αρχίζουμε να βαριόμαστε όλα τα χαρακτηριστικά τους, ειδικά όταν είναι μετρημένες στα δάχτυλα όπως συμβαίνει στο νέο Larry.

Μας αρέσει το user interface γιατί προσαρμόζεται μια χαρά στις ανάγκες μας. Θέλουμε γρήγορες κινήσεις γιατί βιαζόμαστε να πάμε στην επόμενη περιοχή ή να δοκιμάσουμε κάποιο συνδυασμό αντικειμένων; Δίνουμε μια στο ροδάκι του mouse και πετάγεται το inventory, πατάμε τα shortcut key για την υπηρεσία ταξί Unter και για το Timber. Προχωράμε με το πάσο μας και επιθυμούμε να αισθανθούμε εντονότερα τον αγώνα του Larry με την σύγχρονη τεχνολογία; Κλικάρουμε στο smartphone που ξεπροβάλλει δειλά κάτω αριστερά της οθόνης και επιλέγουμε τα εικονίδια των σχετικών δραστηριοτήτων. Όντας καθαρόαιμο Point & Click Adventure, το Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don’t Dry σχεδόν μας “ικετεύει” να χαϊδέψουμε κάθε επιφάνεια (και όχι μόνο τις γυναικείες) του φανταστικού διάκοσμου με τον κέρσορα – προέκταση του χεριού μας που διαθέτουμε. Συνηθίζουμε μάλιστα να εξετάζουμε πρώτα τα αντικείμενα και στην συνέχεια να επιχειρούμε να τα αγγίξουμε, σε μια προσπάθεια να μην μας ξεφύγει ούτε ένα αστείο σχόλιο ή περιγραφή από τον πρωταγωνιστή.

Ο λαλίστατος Larry καθίσταται χρήσιμος όποτε εξετάζουμε αντικείμενα στο inventory ή προσπαθούμε να τα ταιριάξουμε. Συχνά μας δίνει hints για το τι πρέπει να κάνουμε ώστε να τα μετατρέψουμε σε κάτι που μπορεί να αξιοποιηθεί. Εκτός από τα χρήσιμα hints, ο πρωταγωνιστής επαναλαμβάνει ελάχιστες στερεότυπες φράσεις κάνοντας μας να βαριόμαστε άσχημα όποτε δοκιμάζουμε τυχαίους συνδυασμούς. Φαίνεται απίστευτο και όμως, ο Larry είναι επιρρεπής στον θάνατο, ευτυχώς αυτός δεν είναι μόνιμος. Ας υποθέσουμε ότι επιχειρούμε κάτι τόσο ανόητο όσο το να πιάσουμε με γυμνά χέρια ένα διάτρητο καλώδιο ενώ είναι συνδεδεμένο στην πρίζα. Μια στατική death scene θα μας εξηγήσει με χιούμορ το πόσο λάθος ήταν αυτό που κάναμε. Κατόπιν, ο Larry επανέρχεται στην ζωή αφού απολαύσουμε το οκτάμπιτο μεγαλείο μιας εικόνας από τα παλιά. Τα 12 save points κρίνονται αρκετά για να σώζουμε με ασφάλεια την πρόοδό μας.

Ομορφιά μέσα από την ασχήμια
Όταν πρωτοκυκλοφόρησε ο Larry, ήμασταν αφοσιωμένοι σε games με την δράση να κυριαρχεί από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Αδιαφορώντας σε γενικές γραμμές για τα Adventures, τα εκπληκτικά γραφικά της σειράς μας τράβηξαν κοντά της. Το Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don’t Dry συνεχίζει την παράδοση που λέει ότι κάθε sequel του πρωτότυπου Larry είναι ομορφότερο από το προηγούμενο. Ο Larry φοράει και πάλι τα “γιορτινά” του, πλημμυρίζοντας την οθόνη μας με υπέροχα χρώματα και καρτουνίστικα γραφικά, φτιαγμένα όλα στο χέρι από εξαιρετικούς καλλιτέχνες.

Αποφασίσαμε να παρατείνουμε την διαμονή μας στην περιπέτεια προσέχοντας τις μικρολεπτομέρειες του ντεκόρ με τις αμέτρητες αναφορές σε προηγούμενα Larry και στην λαϊκή κουλτούρα γενικότερα. Αναφορές σε Κθούλου, Dungeons & Dragons, Robocop. Alien και Star Wars δείχνουν την κατάρτιση των σχεδιαστών του game σε αγαπημένα μας θέματα. Ο μικρός αριθμός των συνολικών σκηνικών στο νέο Larry ήταν μια χαμένη ευκαιρία για άφθονα easter eggs, Πάσχα που είναι κιόλας. Οι χαρακτήρες είναι σχεδιασμένοι με γούστο και καθ’ όλα πιστοί στις συμπεριφορές τους. Την αισθητική αρμονία χαλάνε τα λιγοστά animations. Οι εκφράσεις του Larry είναι γουστόζικες και αποτυπώνουν ξεκάθαρα τα συναισθήματά του, από τις στιγμές που του τρέχουν τα σάλια ως εκείνες όπου αντικρίζει έντρομος τον παραλογισμό της σύγχρονης εποχής. Εκτός από αυτές, ο ίδιος και οι NPCs έχουν ένα ελάχιστο αριθμό από animations για να εκφράζονται και πολλές φορές, στέκονται απλά ακίνητοι.

To soundtrack έχει αφιερώσει ένα κομμάτι σε κάθε ντεκόρ της περιπέτειας, κατορθώνοντας να δημιουργήσει το μουσικό κλίμα που του ταιριάζει. Το voice acting είναι τρομακτικά εύστοχο καθότι οι χαρακτήρες μιλούν όπως ακριβώς θα φανταζόμασταν αν είχαμε κλείσει τον ήχο. Η γελοία φωνή του Larry υποστηρίζεται από το πηγαίο ταλέντο του Jan Rabson, voice actor με μεγάλη εμπειρία σε animation σειρές αλλά και σε αρκετά games με πρωταγωνιστή τον επίδοξο γυναικά.

Ο γραφικός γόης αξίζει φράγκο αλλά όχι και 30
Ο Larry Laffer είναι ένα σύμβολο της gaming κουλτούρας, ένας φημισμένος ήρωας που έχει ανοίξει τους ορίζοντες της φαντασίας μας με τις χιουμοριστικές του περιπέτειες. Δεν μπορούμε να κρύψουμε την χαρά του να τον έχουμε και πάλι στην διάθεσή μας και μάλιστα με μια περιπέτεια η οποία στέκεται πιστή στην κληρονομιά του. Το χιούμορ σεξουαλικού περιεχομένου με τα υπονοούμενα αλλά και τις ευθύτατες προκλήσεις αντιστοιχεί σε όσα θυμόμαστε από το παρελθόν. Το μεγάλο ατού της επανεμφάνισης του Larry είναι αναμφίβολα το σενάριο που αγγίζει την παραδοξότητα του κόσμου μας.

Δυστυχώς, οι δημιουργοί του ξαστόχησαν στο φινάλε. Η τελευταία πράξη της κωμωδίας περιμέναμε να έχει σοβαρή κορύφωση και πιο ενδιαφέροντες γρίφους από εκείνους που αντιμετωπίσαμε. Το περιορισμένο budget της παραγωγής φάνηκε στα λιγοστά σκηνικά αλλά η συνολική διάρκεια των δέκα ωρών είναι άκρως ικανοποιητική, σχεδόν διπλάσια από όλους τους προδρόμους του game. Υπάρχει ένας ανασταλτικός παράγων για την αγορά του Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don’t Dry, η τιμή του. Τα 30 ευρώ είναι πολλά, προτιμότερο λοιπόν να περιμένουμε όταν θα διατεθεί σε πιο λογική τιμή.

Θετικά:
- Γοητευτικά γραφικά φτιαγμένα από χέρια άριστων καλλιτεχνών
- Πιστό στο χιούμορ της σειράς
- Σατιρίζει τα κακώς κείμενα της εποχής με εύστοχο τρόπο
- Πετυχημένο soundtrack και voice acting
- Καλός χειρισμός
- Η νοσταλγική σκηνή με τα retro γραφικά
- Καλή διάρκεια για Larry game

Αρνητικά:
- Πολλά πισωγυρίσματα
- Λιγοστά σκηνικά
- Ανεπαρκές φινάλε
- Μερικά αηδιαστικά στιγμιότυπα
- Δεν μας ικανοποιεί η ολοκλήρωση των objectives
- Κάποιοι παρατραβηγμένοι γρίφοι

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 7
Gameplay: 6.5
Αντοχή: 6
Γενικά: 6.8

Καλό αλλά λίγο, ελπίζουμε η σειρά να συνεχιστεί με υψηλότερο budget στο μέλλον.

Γιάννης Μοσχονάς