Chuchel

Το χνούδι που αγάπησε το κεράσι.

Δεν είναι όλα τα games με γραφικάρες, βαθυστόχαστες ιστορίες, ποιοτικά σε ήχο και gameplay ατελείωτων ωρών. Αντιθέτως, στον έξω κόσμο μπορείτε να βρείτε εκατοντάδες χιλιάδες μικρά games, που είτε προήλθαν από την αξιοποίηση ενός μικρού budget για να έρθουν στην ζωή, είτε κάποιος προγραμματιστής αποφάσισε να περάσει την ώρα του δημιουργικά. Το Chuchel είναι μία μίξη και των δύο αυτών περιπτώσεων, αφού παρουσιάστηκε ως γέννημα της τσέχικης Amanita Design, η οποία στο παρελθόν μας είχε ευλογήσει με τα συμπαθητικά Machinarium και Botanicula. Η μικρή αυτή εταιρεία ανάπτυξης δεν ήθελε κάτι παραπάνω από το να προκαλέσει γέλιο στους gamers με ένα –παλαιού τύπου- Adventurάκι.


Δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του τελευταίου της video game ονόματι Samorost 3, έφτασε και η ώρα του Chuchel. Οι προοπτικές του ήταν υψηλές εξαρχής, εξού και η βράβευσή του σε διοργανώσεις όπως τα IGF 2018 και Anifilm 2018, αφού το χιούμορ του εκτιμήθηκε από αρκετά μεγάλο κοινό. Αποκορύφωμα των διακρίσεών του ήταν το βραβείο Excellence in Visual Art στο Independent Games Festival, καθώς και το ότι συμπεριλήφθηκε στην λίστα των υποψηφίων για Best Visual Design στα Golden Joystick Awards του ιδίου έτους. Ευπρόσδεκτο το εγκώμιο που πλέχθηκε εκ μέρους του από αρκετούς fans και κριτικούς, αλλά χρειάζεται να εξετάσουμε αν εν τέλει το χιούμορ του ήταν πράγματι πετυχημένο.

Τι στο καλό είσαι;
Στα τελευταία μου reviews είχα την τύχη να χειριστώ χαρακτήρες εμπνευσμένους από την σειρά Final Fantasy, θαρραλέους καουμπόηδες, πειρατές με εξωπραγματικές δυνάμεις, σαμουράι με ικανότητα νεκρανάστασης και άλλα απερίγραπτα όντα, καθένα από το οποίο είχε κάτι το ξεχωριστό. Αν αντιλαμβάνεστε σε ποια games αναφέρομαι και έτυχε να παίξετε κάποια από αυτά, είναι εύκολο να συμμεριστείτε το πολιτισμικό σοκ που έπαθα με την είσοδό μου στο Chuchel. Αυτό διότι στο χιουμοριστικό αυτό Adventure ο πρωταγωνιστής είναι ένα…χνούδι. Χνούδι, χνουδόμπαλα, συσωρευμένες τρίχες, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία καθότι δεν ξεκαθαρίζεται ποτέ. Το σίγουρο είναι πως βλέπουμε ένα αλλόκοτο, τεμπέλικο πλάσμα να αράζει και να κοιμάται. Η ανατροπή σκάει όταν μίαν ωραίαν πρωίαν ένα μεγάλο χέρι εξ ουρανού του κλέβει το λατρεμένο του κερασάκι.

Στο ταξίδι του προς την ανάκτηση του αγαπημένου του φρούτου τον συνοδεύει ένα εξίσου περίεργο πλάσμα, που μοιάζει με γλοιώδες ποντίκι. Το συγκεκριμένο ροζ πλάσμα άλλοτε τον βοηθά και πιο συχνά του δυσκολεύει την ζωή, ωστόσο ο Chuchel (υποθέτουμε πως είναι αρσενικό) βασίζεται πάνω του. Μέσα από μία σειρά μικρών επεισοδίων βλέπουμε τους δύο αυτούς χαρακτήρες να ξεπερνούν τα αλλεπάλληλα εμπόδια που με τόσο αστείο τρόπο παρουσιάζονται μπροστά τους και να παλεύουν για να πιάσουν αυτό το καταραμένο κεράσι, ακριβώς όπως μάταια προσπαθούσε ο προϊστορικός σκίουρος από την Εποχή των Παγετώνων. Αυτά είναι πάνω-κάτω τα όσα συμβαίνουν στην εν λόγω περιπέτεια. Η Amanita Games επέλεξε να φράζει συνεχώς τον δρόμο του Chuchel, με τον ίδιο να αντιδρά εξοργισμένα και να φωνάζει με μουγκρητά σε κάθε περίπτωση που φτάνει εκατοστά μακριά από το κεράσι, που τόσο πολύ θέλει να φάει για κάποιο λόγο.

Από το χιούμορ πηγάζει και ο ουσιαστικός λόγος να παίξει κανείς το Chuchel. Εν γένει πρόκειται για ένα Point-and-click Adventure, όμως οι δημιουργοί του έχουν κάθε λόγο να το κατατάσσουν στα ανεπίσημα genres των Graphic και Comedy Adventures. Τα διάφορα ξεκαρδιστικά γεγονότα συνοδεύονται από μία σειρά κραυγών, διακριτικών κινήσεων και διασκεδαστικές γκάφες από τους πρωταγωνιστούς και μη χαρακτήρες. Όσοι μεγάλωσαν γελώντας αδίστακτα με τους Charlie Chaplin και Mr. Bean σίγουρα θα εκτιμήσουν αυτό τον αφύσικο τρόπο με τον οποίο η Amanita Games προσπάθησε να μας κάνει να γελάσουμε. Αποτελεί τρανή απόδειξη του ότι δεν χρειάζονται τρελές ατάκες για να σχηματιστούν χαμόγελα, αφού με λίγες μόλις εικόνες, υπερβολές στην τραγικότητα των χαρακτήρων και χαριτωμένα αστειάκια, το Chuchel μπορεί, χωρίς ιδιαίτερο κόπο, να γεμίσει δύο ώρες μίας Κυριακής σας όπου θα βρίσκεστε σε αδιέξοδο με την βαρεμάρα σας.


Δείξτε τον δρόμο στο χνούδι
Ο δρόμος προς την εύρεση του πολυπόθητου κερασιού είναι γεμάτος απρόοπτες καταστάσεις για τον τριχωτό πρωταγωνιστή και αυτό φαίνεται από τα 30 levels τα οποία χρειάζεται να υπερνικήσετε για να φτάσετε στον τελικό σας στόχο. Τα levels αυτά περιλαμβάνουν ένα σωρό προκλήσεις για τον Chuchel, στις περισσότερες εκ των οποίων θα χρειαστεί να αλληλεπιδράσει με κάποιο περίεργο πλάσμα για να φτάσει στην απρόσιτη τοποθεσία που πέφτει κάθε φορά το κεράσι του. Είτε μιλώντας τους, είτε χτυπώντας τους, είτε κρύβοντάς τον από αυτούς θα πρέπει να λύνετε διάφορα puzzles που φέρνουν το κεράσει προσωρινά και πάλι στα χέρια του, μέχρι κάποια γελοία συγκυρία να το ξαναπάρει μακριά του. Οι εντολές που του δίνετε είναι πολύ απλές, χάρις στην point-and-click νοοτροπία, επομένως δεν υπάρχουν περαιτέρω στοιχεία που να συνοψίζουν τον γενικό χειρισμό του playable χαρακτήρα.

Όλη αυτή η μανία για ένα κεράσι…Φανταστείτε τι θα έκανε για μία γυναίκα.

Είναι πράγματι χιουμοριστικός ο τρόπος που, παρά την επιτυχία σας στο εκάστοτε level, ο Chuchel καταλήγει να ουρλιάζει ξανά και ξανά εξαιτίας της γκαντεμιάς του. Ειδικά όταν το μονοπάτι προς την επιτυχία περιλαμβάνει την συναναστροφή του με γλοιώδη τέρατα, με τον Kekel, φίλο και εχθρό του, καθώς και με μία ορδή ασύνδετων γεγονότων, θα νιώσετε λύπηση για τον ίδιο, αλλά δεν θα μπορείτε παρά να γελάτε με το πώς αντιδράει ο ίδιος. Μία ευχάριστη πινελιά της Amanita Games ήταν τα εσωτερικά mini games. Υπήρξαν περιπτώσεις δηλαδή που χρειάστηκε να παίξουμε μικρές αποστολές εμπνευσμένες από τα Tetris, Flappy Bird, Pac-Man και Donkey Kong, αγγίζοντας κατά αυτό τον τρόπο και την retro ευαισθησία που κάθε gamer κρύβει στην ψυχή του. Βέβαια πρόκειται μόνο για παραλλαγές των παραπάνω, αλλά δεν έπαψαν να είναι μία ευχάριστη έκπληξη ανάμεσα στις 30 πίστες.


Παρά την σαφέστατη ευκολία του, που το κατατάσσει στα games που απευθύνονται σε πιο casual κοινό, υπάρχουν δύο εξίσου αλλόκοτες περιπτώσεις που ανταποκρίνονται στο τρελό κλίμα του παιχνιδιού. Από την μία έχουμε levels που με δύο-τρία clicks τα περνάτε, όντας διακοσμητικά και ανούσια και άλλα που δεν έχουν ξεκάθαρο δρόμο, άσχετα που, κατά περιπτώσεις, εμφανίζονται ταμπέλες για να σας βοηθήσουν να καταλάβετε τι καφρίλα πρέπει να πράξετε και πάλι για να ξεπεράσετε το παρόν εμπόδιο. Μπορεί να μην έχετε πολλά να κάνετε, αλλά κάθε κίνηση και κάθε επιλογή, ακόμα κι αν δεν είναι οι απαραίτητες για το main path, είναι ευχάριστες και πετυχημένα αστείες. Για ένα video game που δεν είχε άλλο σκοπό παρά να προσφέρει γέλιο με τον πρωτότυπο δικό του τρόπο, ακόμα και μέσω του αν μη τι άλλο λιτού gameplay, τα καταφέρνει με αξιώσεις. Ο δρόμος προς τον τερματισμό του είναι σύντομος και απλός, αφού δεν χρειάζεστε κάτι παραπάνω από το να χρησιμοποιείτε αντικείμενα, να αξιοποιείτε τις παροχές του γύρω περιβάλλοντος και να γκαρίζετε αναστατωμένοι για να εκπληρώσετε την εμμονή του πρωταγωνιστή για το κερασάκι του. Η σχέση του με αυτό δεν απέχει πολύ από την αντίστοιχη ανάμεσα στον Gollum και το δαχτυλίδι.

Φέρτε το swiffer
Το χαμηλό κόστος παραγωγής δεν τρόμαξε την Amanita Games αφού με λίγα σχέδια, προσγειωμένα οπτικά εφέ και διακριτικές κινήσεις από τους χαρακτήρες πρόσφερε για ακόμα μία φορά το χαρμόσυνο κλίμα που ήθελε εξαρχής να μεταδώσει. Ο Chuchel είναι ο πιο στενάχωρος πρωταγωνιστής, εμφανισιακά μιλώντας φυσικά, αφού δεν είναι κάτι πιο σύνθετο από ένα μάτσο τρίχες, φορώντας παράλληλα ένα καπελάκι για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Το υπόβαθρο του κόσμου του είναι δυστυχώς πιο φτωχό, αφού η πλειονότητα των levels έχει λευκό background χωρίς ιδιαίτερα σχέδια και καλλιτεχνίες, όχι πως περιμέναμε να συναντήσουμε κάτι πιο πλούσιο. Οπτικά θυμίζει τις σειρές κινουμένων σχεδίων, αυτές που αποτέλεσαν τις πρώτες απόπειρες έγχρωμης παρουσίασης στην τηλεόραση του 20ου αιώνα. Όλα τα σχέδια των χαρακτήρων πάντως είναι συμπαθητικά, στρέφοντας το Chuchel σε μικρότερες ηλικίες που ακόμα έχουν αγνή αίσθηση του χιούμορ και δεν χρειάζονται edgy εκδοχές αυτών για να χαμογελάσουν αμερόληπτα.


Ο τομέας του ήχου ξεχωρίζει ελαφρώς περισσότερο παρά την σαφέστατη απουσία voice acting. Τα μόνα πράγματα που θα ακούσετε από τους περίεργους χαρακτήρες είναι μουγκρητά, μουρμουρητά, κραυγές όλα εκ των οποίων χρησιμοποιήθηκαν για να εκφράζουν τα συναισθήματά τους ανά περίσταση. Υπήρξαν μερικές φάσεις που η αγανάκτηση του Chuchel τον οδηγούσε στο να φωνάζει πέραν του φυσιολογικού και σε αυτές τις περιπτώσεις ο ήχος που επέλεξαν οι δημιουργοί του να εκπέμπει δεν ήταν ό,τι καλύτερο, ωστόσο στην πλειονότητα των οπτικών εφέ, η εμπειρία του ήχου ταίριαξε ιδανικά με αυτή της εικόνας για να καταφέρει το παιχνίδι να μας κάνει να γελάσουμε για άλλη μία φορά. Ακόμα κι αν κλείσετε τα μάτια σας και ακούτε απλά τα όσα συμβαίνουν και το πώς αντιδρούν οι χαρακτήρες μπορεί και πάλι να ετοιμαστείτε απελευθερώσετε το γέλιο σας.

Σύντομο Try Not To Laugh
Ακόμα κι αν εισαχθείτε στον κόσμο του Chuchel με ξινή διάθεση και πιστεύοντας πως δεν θα είναι αρκετό να γελάσετε, αργά η γρήγορα το παιχνίδι θα “σπάσει” τον τσαμπουκά σας και θα γελάσετε αναπόφευκτα. Μπορεί να μην διαθέτει το ξεκαρδιστικό περιεχόμενο που θα σας κάνει να χτυπιέστε από τα γέλια, αλλά οι φτωχές απόπειρές του να σας ευχαριστήσει φέρουν την αίσθηση ενός πούπουλου που σας γαργαλάει την πατούσα. Αντί να δείτε μία κωμωδία, που στο κάτω-κάτω μπορεί να αποδειχθεί φόλα, μπορείτε να κάλλιστα να παίξετε για το ίδιο χρονικό διάστημα και λίγο περισσότερο το Chuchel και ίσως καταφέρετε να διασκεδάσετε πιο αποτελεσματικά. Το γεγονός το ότι ο μέσος gamer θα το ξεπετάξει σε δύο ώρες το σώζει από το να γίνει μονότονο ή επαναλαμβανόμενο, όμως ειδικά όσοι σκοπεύουν να το αγοράσουν να έχουν υπόψιν τους πως πρόκειται για ένα Point-and-Click Adventure με πολύ χαμηλό κόστος ανάπτυξης, που σίγουρα αποδεικνύεται σε κάθε πιθανή γωνιά του.

Θετικά:
- 30 διασκεδαστικά levels με puzzles
- Τραγικά γελοίος πρωταγωνιστής
- Αναφορές σε διάσημα retro games μέσω mini games
- Αστεία ηχητικά εφέ και θόρυβοι
- Πετυχημένο χιούμορ

Αρνητικά:
- Άδειο background στις περισσότερες πίστες
- Μικρές δυνατότητες του gameplay
- Ορισμένα χαζά αστειάκια
- Αρκετά levels δεν στέκονται επαρκώς

Βαθμολογία
Γραφικά: 6
Ήχος: 7
Gameplay: 8
Αντοχή: 3
Γενικά: 6.5

Μην καθαρίσετε το δωμάτιό σας για καμιά βδομάδα, πάρτε τα χνούδια από τις γωνίες, τοποθετήστε τα σε μία κόλλα Α4, βάλτε να παίζει Σεφερλή και γίνατε οι developers.

Γιάννης Σιδηρόπουλος