Icewind Dale

Μαύρη είναι η νύχτα στα χιονισμένα λημέρια του Faerun.

Η ολιγοετής ιστορία της Black Isle Studios δεν αντικατοπτρίζει στο ελάχιστο τον αντίκτυπο που δημιούργησαν οι τίτλοι της στην βιομηχανία των Video Games. Εννιά χρόνια ζωής μεταφράστηκαν σε πέντε σπουδαία RPGs και δύο προσθήκες περιεχομένου στον κόσμο του Icewind Dale. Τα δημιουργήματα της Black Isle Studios λατρεύονται ακόμα από όλους μας ως μερικά από τα κορυφαία RPGs σε ψηφιακή μορφή. Το λαμπρό παράδειγμά τους ρίζωσε στην αγαπημένη μας κουλτούρα και συνεχίζει να τροφοδοτεί με ιδέες τους επίδοξους game designers και με ελπίδες τους φανατικούς RPGαδες για sequels των θρυλικών σειρών, με σύγχρονα γραφικά, ήχο και game mechanics. Ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με το πιο δραστικό (τίγκα στην δράση δηλαδή) RPG της Black Isle Studios, το Icewind Dale.

Έχει γίνει νόμος στους κόσμους της Fantasy λογοτεχνίας, οι παρέες ταξιδιωτών σε μακρινά μέρη να γίνονται αποδέκτες βασάνων μιας ολόκληρης κοινότητας. Η ομάδα μας ευτυχώς αποτελείται από τυχοδιώκτες οπότε δεν μας “χαλάει” καθόλου να μας έχουν ανάγκη οι ντόπιοι, πως αλλιώς θα αποκτούσαμε φήμη και πλούτη; Μπαίνοντας στο Easthaven, μαθαίνουμε από τον ηγέτη της πόλης, Hrothgar ότι στην παρακείμενη πόλη του Kuldahar συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Φήμες ψελλίζουν για απαγωγές, τον σατανικό δάκτυλο κάποιας σκοτεινής δύναμης που λυμαίνεται την περιοχή. Φωνάζουμε “να η ευκαιρία” και ξεκινούμε το ταξίδι προς το Kuldahar, μια διαδρομή που θα μας οδηγήσει σφαίρα στην καρδιά του σκότους.

Τέρμα οι κουβέντες, τώρα μιλούν τα όπλα
Τα Planescape: Torment, Baldur’s Gate και ένα σωρό άλλα RPG που στηρίζονται περισσότερο στην πλούσια αφήγηση και λιγότερο στην δράση, μας έχουν καλομάθει. Παίζοντας το Icewind Dale προσδοκούμε πανέξυπνο σενάριο με χιλιάδες σελίδες διαλόγων και πληροφοριών για τον φανταστικό κόσμο που βρισκόμαστε. Δυστυχώς το game δεν μας έκανε την χάρη, τοποθετώντας το κέντρο βάρους του στην δράση ενώ παρέχει μια γραμμική αφήγηση. Η ιστορία έχει μεγάλο ενδιαφέρον και κορυφώνεται όσο περνά η ώρα. Mας συναρπάζει η διαφαινόμενη σύγκρουση αντιμαχόμενων παρατάξεων των σκοτεινών δυνάμεων για τον έλεγχο του κόσμου, η απειλή που κρέμεται πάνω από όλες τις φυλές του Faerun. Ο συναισθηματικός αντίκτυπος μερικών διαλόγων είναι τρομακτικός. Αρκεί να θυμηθούμε τον NPC Kresselack, τον πάλαι ποτέ αιμοδιψή κατακτητή και την καρμική εκδίκηση που του επιβλήθηκε για τα αίσχη του. Όποιος έχει διαβάσει την ομώνυμη τριλογία βιβλίων του R.A. Salvatore θα ενοχληθεί βλέποντας ότι το Icewind Dale αφηγείται ξεχωριστά γεγονότα. Μια καλή λύση για να προσεγγίσουμε το κλίμα των βιβλίων είναι να φτιάξουμε έναν ranger χαρακτήρα και να τον βαφτίσουμε Drizzt Do'Urden, σαν το διασημότερο χαρακτήρα του Forgotten Realms setting του D&D.

Το Icewind Dale είναι προορισμένο για control freaks, άτομα που θέλουν τον απόλυτο έλεγχο σε ότι κάνουν. Η επιλογή των πολεμιστών που θα πλαισιώσουν την ομάδα μας είναι μια διαδικασία η οποία μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά έως κάποιες ώρες, ανάλογα το άτομο. Με επτά races, οκτώ classes, άλλα τόσα multiclasses, με dual classes, με τεράστιο αριθμό από spells και μπόλικα abilities, οι πιθανοί συνδυασμοί φτάνουν σε πολυψήφια νούμερα. Ειδικά το σύστημα του dual class είναι φανταστικό, μια ευκαιρία να παραμετροποιήσουμε τους ήρωες ανά πάσα στιγμή. Ξεκινάμε με μάγο, τον ανεβάζουμε έως ότου αποκτήσει αρκετά spells και τον μετατρέπουμε σε fighter, κρατώντας τα spells και αποκτώντας πρόσβαση σε σοβαρό εξοπλισμό. Αμέσως ο mage παύει να σπάει με το παραμικρό χτύπημα σαν να είναι φτιαγμένος από γυαλί και εξελίσσεται σε ένα πανίσχυρο υβρίδιο, πραγματικό κεφάλαιο για την ομάδα μας.

Δεν είναι απαραίτητο να αρχίσουμε τον αγώνα μας με τον μάξιμουμ αριθμό των έξι χαρακτήρων. Μπορούμε να περιπλανηθούμε με τρεις, με δύο, ακόμα και με έναν χαρακτήρα. Το κίνητρο για να κάνουμε κάτι τέτοιο που προφανώς θα εκτινάξει την δυσκολία στα ύψη, είναι η ικανοποίηση που θα μας χαρίσει ο Ηράκλειος άθλος. Δοκιμάζοντας άφθονους συνδυασμούς σε αλλεπάληλα περάσματα είναι το κίνητρο που θεμελιώνει το replayability του Icewind Dale. Δεν θα είχαμε λόγο να επιστρέψουμε μετά την πλήρη αποκάλυψη του σεναρίου αν δεν μπορούσαμε να μεταφέρουμε τους χαρακτήρες μας από το ένα πέρασμα στο επόμενο. Η δημιουργία της υπέρτατης ομάδας, μιας ομάδας ικανής να ξεπεράσει το μέγιστο επίπεδο δυσκολίας, παίρνει πολύ καιρό αλλά η απόλαυση που προσφέρει είναι ασύγκριτη.

Το Icewind Dale είναι ένας τεράστιος κόσμος γεμάτος ευκαιρίες για να δοκιμάσουμε τα πλούσια συστήματά του. Το alignment των χαρακτήρων μόνο διακοσμητικό δεν είναι. Αν θέλουμε να διοικήσουμε μια ομάδα κακόβουλων ατόμων στον αγώνα, θα υποστούμε και τις βαρύτατες συνέπειες που έχει η... αρνητίλα σε κάθε κόσμο, αληθινό ή ψηφιακό. Για παράδειγμα, οι clerics δεν θα μπορούν να κάνουν heal στους συμπολεμιστές, αρκετοί διάλογοι θα αλλάξουν, πολύτιμα κομμάτια εξοπλισμού δεν θα μπορέσουν να φορεθούν ποτέ κ.ο.κ.

Το user interface είναι πραγματικά εκπληκτικό, συνδυάζοντας την λειτουργικότητα με την καλαισθησία. Η δράση καταλαμβάνει το κεντρικό τμήμα της οθόνης και όλα τα απαραίτητα εικονίδια το πλαισιώνουν δεξιά, αριστερά και κάτω. Μαθαίνουμε πολύ εύκολα την λειτουργία τους διότι η μορφή τους η ίδια μας δείχνει το τι κάνουν. Η ομάδα μας δεν διαθέτει ακίνητη περιουσία παρά μόνο κινητή, την οποία αυγατίζουμε σκοτώνοντας αμέτρητα σκοτεινά όντα. Χωρίς αποθήκες, σεντούκια και τράπεζες, μόνο κάτι σακούλια για να στριμώξουμε τα υπάρχοντα, ο κινητός μας πλούτος ξεχειλίζει γρήγορα το inventory, αναγκάζοντάς μας να επιστρέφουμε εσπευσμένα σε κατοικημένη περιοχή για να πουλήσουμε την σαβούρα. Με ελάχιστα κλικ του mouse μαζεύουμε από το πάτωμα τα χρήσιμα αντικείμενα ενώ τα ασήμαντα παραμένουν εκεί που τα πέταξαν οι νεκροί ιδιοκτήτες τους. Η διαχείριση των αντικειμένων είναι πανεύκολη, το ίδιο και το ανέβασμα των ηρώων σε υψηλότερο επίπεδο, η θέαση των quests, των στατιστικών τους, οι γρήγορες αλλαγές σχηματισμών στην μάχη.

Βάζοντας τους εχθρούς στον πάγο
Το pause είναι το επιστέγασμα του άψογου χειρισμού, η λειτουργία που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και μας επιτρέπει να διαχειριστούμε χωρίς άγχος τα πάντα. Οι απειλές για την ζωή της ομάδας μας συναντώνται παντού και τα dungeons όπου βουτάμε, ελπίζοντας σε άγριο πλιάτσικο και πολεμική δόξα, ξεχειλίζουν από εχθρούς. Το pause μας δίνει τον απόλυτο έλεγχο στις συγκρούσεις. Ομάδες εχθρών περιφέρονται διψώντας για αίμα και προσπαθούμε να τις απομονώσουμε γιατί, αν μας την πέσουν όλες μαζί, θα μας συντρίψουν με την αριθμητική τους υπεροχή.

Η στρατηγική μας προσαρμόζεται στις περιστάσεις, η τακτική είναι η πεμπτουσία των μαχών. Στους λιγοστούς εχθρούς επιτιθέμεθα σαν μπουλούκι και τους καταβάλουμε με την υπεροπλία μας. Στις πολυπληθείς ομάδες στέλνουμε μπροστά τους ανθεκτικούς χαρακτήρες για να λειτουργήσουν σαν σφουγγάρι που απορροφά το damage. Την ίδια στιγμή, mage, cleric και rangers σπέρνουν τον θάνατο με ξόρκια και βέλη, δεν ξεχνούν όμως την θεραπεία των χτυπημένων fighters ή την ενδυνάμωση τους με buffs. Το pause και η επιλογή χαρακτήρων με κλικ στο πορτρέτο τους ευνοεί ακόμα και τις αυτόνομες ενέργειες. Για παράδειγμα, οι fighters με τον cleric ξεκαθαρίζουν ένα δωμάτιο από τα σαπάκια του σκότους, ο mage κάνει identify σε αντικείμενα και ο thief έχει βγει στην γύρα για απενεργοποίηση παγίδων και σπάσιμο κλειδαριών.

Προτιμούμε ο Dungeon Master των D&D campaigns μας να... αναπνέει. Γουστάρουμε όμως και έναν υπολογιστή που έχει αφομοιώσει και εφαρμόζει τέλεια τους επίσημους κανόνες.

Έχουμε spells, έχουμε abilities, έχουμε εξοπλισμό, εχθρούς έχουμε; Πολύ περισσότερους από τα CRPG που προηγήθηκαν του Icewind Dale. Το game είναι η απάντηση στις προσευχές των RPG fans που δεν ικανοποιούνται από τους διαλόγους, την πλούσια λαογραφία και τους γρίφους. Η δράση κατέχει την μερίδα του λέοντος στην περιπέτεια και καλούμαστε να εξασκήσουμε τα ταλέντα μας πάνω σε ένα τεράστιο θηριοτροφείο. Άγρια ζώα, πτώματα που σέρνουν τα κόκαλα τους, εξαγριωμένοι γίγαντες, orcs και σαύρες, ληστοσυμμορίες που λυμαίνονται τον τόπο. Όλοι αυτοί και ακόμα περισσότεροι αντίπαλοι θέλουν να μας σκάψουν τον λάκκο αλλά φροντίζουμε να πέσουν οι ίδιοι μέσα, μαζικά.

Η διαβίωση σε έναν πεζό κόσμο μας έχει καταστήσει πολύ ευαίσθητους στην άντληση και χρήση της μαγικής ενέργειας στα games. Αποκτώντας σιγά σιγά όλη την λίστα των spells που δικαιούνται οι magic user της ομάδας μας, αισθανόμαστε την νοσταλγία να μας κατακλύζει. Turn Undead, Chill Touch, Hold Person, Burning Hands, Cloud Kill, Disintegrate, Finger of Death, Power Word: Kill. Υποδεχτήκαμε αυτά και πολλά ακόμα spells με δάκρυα χαράς, ενθυμούμενοι τα D&D campaigns όπου τα αποκτήσαμε και τα εξαπολύσαμε στους ανυποψίαστους εχθρούς μας. Το μέγεθος της λίστας των spells είναι τεράστιο γιατί προέρχεται κατευθείαν από το χλιδάτο D&D.

Κάποιος να μας προσέχει όταν διασχίζουμε την Κοιλάδα του Θανάτου
Η δυσκολία του Icewind Dale μπορεί να αποβεί εξοντωτική για τους νεοσύλλεκτους στον χώρο των CRPG. Λανθασμένες επιλογές στην σύνθεση της ομάδας, προσπάθεια συντριβής των εμποδίων με έφοδο και όχι τακτική, άγνοια των κανόνων, είναι όλα θανάσιμα αμαρτήματα. Αν θελήσουμε κάποιον να μας κρατήσει το χέρι για να περάσουμε τις δοκιμασίες του game, αυτός ο κάποιος είναι το ίδιο το παιχνίδι που έχει προβλέψει τα πάντα. Ένα έτοιμο party που καλύπτει όλες τις δεξιότητες που θα χρειαστούμε στο παιχνίδι μας περιμένει να το επιλέξουμε αντί της δημιουργίας δικής μας ομάδας. Η τακτική “χτυπώ και φεύγω” χωρίς ο αντίπαλος να με ακολουθήσει, δεν είναι πολύ ρεαλιστική αλλά μας εξυπηρετεί. Αυτή ισχύει στο πρωτότυπο και απουσιάζει από το enhanced edition ευτυχώς.

Η προσέλκυση μεμονωμένων αντιπάλων είναι εφικτή και μόνο διασκορπίζοντας τις δυνάμεις των εχθρών μπορούμε να αδειάσουμε τα dungeons από τις κάθε λογής απειλές. Το farming σπάνιου εξοπλισμού γίνεται αυτοσκοπός με το σκεπτικό της δημιουργίας ενός πανίσχυρου party. Το τι θα πέσει στα χέρια μας όταν ξεκάνουμε ένα τσούρμο αντιπάλους καθορίζεται από τους αόρατους υπολογισμούς του Dungeon Master – A.I. στην σκιά των κυκλωμάτων του. Αντιδρούμε στην τυχαιότητα με save προτού επιτεθούμε σε μια περιοχή. Αν τα αντικείμενα που μαζεύουμε δεν ικανοποιούν τις προσδοκίες μας, load ξανά και ξανά. Τις μη ρεαλιστικές τακτικές συμπληρώνει η επιλογή του επιπέδου δυσκολίας και το Story mode που είδαμε στην enhanced edition. Τα εύκολα επίπεδα είναι παιδική χαρά. Διασχίζουμε τις τοποθεσίες του Icewind Dale και σκίζουμε για πλάκα ότι βρεθεί μπροστά μας ενώ μοιάζουμε άφθαρτοι, ένα είδος Wolverine του D&D που αναπλάθεται σαν μανιακός.

Μας κυρίευσε η ανησυχία για την ψυχολογική κατάσταση των χαρακτήρων μας καθώς τους παρακολουθούσαμε να πηγαίνουν από διαφορετικό δρόμο ο καθένας προς τον ίδιο προορισμό, να κολλάει το μυαλό τους σε φυσικά εμπόδια κ.ο.κ. Ανακαλύψαμε ότι το πρόβλημά τους δεν ήταν το... Αλτσχάιμερ αλλά το κάκιστο pathfinding. Στην enhanced edition του Icewind Dale το πρόβλημα μετριάστηκε αλλά δεν εξαλείφθηκε ολοσχερώς όπως περιμέναμε.

Η απόλαυση της περιπέτειας παρέα με “κολλητάρια” είναι μια δωρεά του enhanced edition η οποία έλειπε από το πρωτότυπο. Η οθόνη του lobby βάζει τα πράγματα στην θέση τους, αφήνοντας τους συμμετέχοντες να διαλέξουν τους χαρακτήρες που τους εκφράζουν προτού ξεκινήσει το μακελειό. Η δυνατότητα cross – platform multiplayer φέρνει κοντά τους PC users με τους κατόχους του game σε κινητά τηλέφωνα. Μια διάκριση ρόλων επιβάλλεται για να μην υπάρχουν μπερδέματα στις μάχες. Κάποιος θα αναλάβει την πρώτη γραμμή της επίθεσης, στέλνοντας τους fighters στον χαμό. Άλλος θα ασχοληθεί με τα buffs και το healing, ένας τρίτος θα ρυθμίσει τις ranged επιθέσεις και τις εξορμήσεις του thief στην κοντινότερη πηγή πλιάτσικου. Η μοιρασιά είναι το σημείο όπου μπορεί να τα τσουγκρίσουμε με τους συμπαίκτες μας, συν του γεγονότος ότι καθυστερεί η ροή του game. Με δεδομένο ότι τα λάφυρα μοιράζονται σε έξι διαφορετικά inventories ενώ μόνο ένας παίκτης μπορεί να διεξάγει τις συναλλαγές, οδηγεί σε έντονο κουβεντολόι και αναδιανομή του πλούτου.

From here, to Infinity (Engine)
Την γνωρίσαμε, την αγαπήσαμε και θα την θυμόμαστε για πάντα. Ο λόγος γίνεται για την Infinity Engine της BioWare η οποία έδωσε πνοή στα καλύτερα CRPG όλων των εποχών, τα Baldur’s Gate, Planescape: Torment και Icewind Dale. Η ψυχή μας αφηνίασε από χαρά παρατηρώντας τα υπέροχα pre - rendered γραφικά που συνθέτουν τον παγωμένο κόσμο του Icewind Dale. Τι και αν τα sprites είναι δισδιάστατα, αν η ισομετρική κάμερα τα πλησίασε σε απόσταση αναπνοής στο enhanced edition, αποκαλύπτοντας τις ατέλειές τους; Το περιβάλλον εκπέμπει τέτοιο μεγαλείο που μόνο ευφορία μπορούσε να μας προκαλέσει. Η ομάδα μας κινδυνεύει διαρκώς με εξόντωση όχι από τους εχθρούς αλλά από την δική μας αδιαφορία.

Την ώρα της μάχης σταματούμε να χαζέψουμε την τεχνοτροπία στα γιγάντια αγάλματα, την διαρρύθμιση πανάρχαιων σπηλιών και μαυσωλείων, το κορμί ενός δράκου που κοιμάται γαλήνια, καταλαμβάνοντας τεράστιο χώρο. Τα sprites των μαχητών που μεταφέρουν την θέλησή μας στον κόσμο του game μπορεί να μοιάζουν κακότεχνα στις μέρες μας, εντούτοις συγκεντρώνουν όλες τις λεπτομέρειες που περιμένουμε. Δίνοντας εντολή στους μάγους μας να ρίξουν τα spells τους, παρατηρούμε τα animations της επίκλησης και την εξαπόλυσης μεγάλων ποσοτήτων μαγικής ενέργειας και πωρωνόμαστε.

Βλέποντας την υπογραφή του Jeremy Soule (Harry Poter, The Elder Scrolls, Star Wars: Knights of the Old Republic) στο soundtrack, προσδεθήκαμε για ένα υπέροχο μουσικό γεγονός. Αναγνωρίζουμε πίσω σχεδόν από κάθε κομμάτι που συνέθεσε, τις επιρροές από καταπληκτικές μουσικές που έχουμε τοποθετήσει σε βάθρο στο μνημονικό μας. Οι γρηγοριανές μελωδίες μας ενσωματώνουν στο κλίμα ενός ναού γρηγορότερα από τα γραφικά. Η εμβατηριακή μουσική των νεκρών μας θυμίζει την επέλαση του Πωλ (Μουάντ'Ντιμπ) Ατρείδη και των Φρέμεν στο φινάλε του Dune. Ο Soule γνωρίζει καλά πως να περνά την τραγικότητα και την μεγαλοσύνη μέσα από τις συνθέσεις του. Γι’ αυτό τον λόγο το soundtrack του Icewind Dale ακούγεται το ίδιο όμορφα και χωρίς τις εικόνες του game. Οι νότες αρκούν για να δημιουργήσουν πληθώρα σκηνικών στο μυαλό μας.

Το voice acting του Icewind Dale ευθύνεται για μια μικρή μελανιά στο μπράτσο μας. Το τσιμπάγαμε μετά μανίας προσπαθώντας να χωνέψουμε το πως κατάφεραν οι δημιουργοί του να μαζέψουν τόσα ταλέντα για τους σημαντικότερους ρόλους. Γίναμε φανατικοί οπαδοί του John Kassir μετά την κατανάλωση δεκάδων επεισοδίων της σειράς Tales from the Crypt. Εμπεδώσαμε τις ερμηνευτικές ικανότητες του David Ogden Stiers στον ρόλο του Αιδεσιμότατου Gene Purdy της σειράς The Dead Zone που αγαπούμε σαν οπαδοί του Stephen King. Ο θρύλος του voice acting Jim Cummings (The Lion King, Aladdin, Sonic the Hedgehog, Mass Effect) συμπράττει με τους Tara Strong (Batman: Arkham series, Teen Titans), Tony Jay (Legacy of Kain series) και Michael Bell (Baldur’s Gate, Ninja Gaiden) για να μας μεταδώσουν φωνητικά τις προσωπικότητες μιας χούφτας αξιόλογων NPCs.

Αυθεντική RPG απόλαυση
Θεωρούμε τεράστιο κατόρθωμα της Black Isle Studios την χρεωκοπία της μόλις τρία χρόνια μετά τον εμπορικό θρίαμβο του Icewind Dale. Δεν ξέρουμε αν χάλασε τα κεφάλαια των εκατοντάδων χιλιάδων αντιτύπων σε τσιγάρα, ποτά και ξενύχτια, ξέρουμε όμως ότι έκανε πολύ καλά που παρέδωσε τα δικαιώματα των games της σε άλλες εταιρείες ανάπτυξης, έστω και ετεροχρονισμένα. Οι ελπίδες μας για Icewind Dale 3 και Baldur’s Gate 3 είναι σήμερα ισχυρότερες από ποτέ, ειδικά μετά το Torment: Tides of Numenera που συνέχισε την εποποιία του Planescape: Torment. Αν οι προσδοκίες μας ναυαγήσουν, θα έχουμε πάντοτε το Icewind Dale να μας προσκαλεί ξανά και ξανά σε νέα playthroughs με την αγέραστη γοητεία του.

Θετικά:
- Εκπληκτικό gameplay βασισμένο στους κανόνες του D&D
- Άρτιο user interface
- Πρωτοκλασάτο soundtrack και voice acting
- Ατελείωτη παραμετροποίηση της ομάδας που ευνοεί πολλαπλά περάσματα
- Αξεπέραστο battle system
- Καλοσχεδιασμένα γραφικά
- Μοναδική multiplayer εμπειρία στην enhanced edition μορφή
- Επίπεδα δυσκολίας για όλους

Αρνητικά:
- Το σενάριο αποδυναμώνεται με τις μάχες να είναι το κέντρο βάρους της εμπειρίας
- Δεν μπορούμε να προσθέσουμε στην ομάδα μας NPC companions
- Τα μέλη της ομάδας δεν επικοινωνούν λεκτικά μεταξύ τους άρα μηδέν ψυχολογική ανάπτυξη
- Κακό pathfinding

Ένα αριστούργημα που άφησε εποχή και θα μας συναρπάζει πάντοτε.

Γιάννης Μοσχονάς