Resident Evil 2 (2019)

Κραυγές πέρα από τον τάφο.

Τα μαθηματικά είναι η μοναδική “γλώσσα” του κόσμου που εκφράζει πάντοτε την αλήθεια. Τα νούμερα μας αποκαλύπτουν μια μεγάλη αλήθεια για το Resident Evil 2, το πρώτο sequel της δημοφιλέστερης σειράς Survival Horror όλων των εποχών. Το Resident Evil 2 κατόρθωσε να ξεπεράσει σε πωλήσεις όλα τα “αδερφάκια” του σε μια gaming πλατφόρμα, αγγίζοντας τα πέντε εκατομμύρια αντίτυπα στο αξέχαστο PlayStation. Το μνημονικό μας είχε καταγράψει μεν το Resident Evil 2 στους κορυφαίους αντιπροσώπους του franchise, αναπόφευκτα λοιπόν καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα από το 2015 που αναγγέλθηκε η παραγωγή του από την προσφιλή μας Capcom.

Μας “ξίνισε” το ότι ο Shinji Mikami δεν βρίσκεται στο τιμόνι του Resident Evil 2 remake καθότι η υπογραφή του εγγυάται ποιότητα εφάμιλλη των καλύτερων τίτλων της σειράς Resident Evil. Ευτυχώς η ομάδα που το ανέλαβε αφιέρωσε τον απαιτούμενο χρόνο για να το εκμοντερνίσει και να τελειοποιήσει όλες τις ατέλειες που προέκυψαν στην διάρκεια της παραγωγής. Όλα εξελίχτηκαν κατ’ ευχήν και το μεγαλύτερο επίτευγμα του remake είναι η αναπαραγωγή της τρομακτικής ατμόσφαιρας που μας έκανε να ερωτευθούμε το πρωτότυπο.

20 χρόνια μετά την δεύτερη σφαγή
Η Raccoon City του Resident Evil 2 remake ψηφιοποίησε τον εφιάλτη του Απόστολου Ιωάννη σε όλο του το μεγαλείο. Σκοτεινιά πλακώνει ολόκληρη την πόλη, ο αγέρας μυρίζει αίμα και καταστροφή, οι άνθρωποι παρακαλούν να πεθάνουν αλλά ο θάνατος τους σνομπάρει, διαιωνίζοντας την ύπαρξή τους μέσα σε σαπισμένες σάρκες. Ωραίο σκηνικό για την πρώτη μέρα εργασίας του νεαρού αστυνομικού Leon S. Kennedy στο ντόπιο αστυνομικό τμήμα. Ο “ψάρακας” δεν προλαβαίνει καν να πατήσει στην πόλη και τον υποδέχονται απέθαντα θεριά σε ένα βενζινάδικο όπου γνωρίζεται με την Claire Redfield. Η τελευταία είναι μια φοιτήτρια η οποία αναζητά τον αδερφό της που δεν έχει δώσει σημεία ζωής για αρκετό καιρό. Το game σπεύδει να χωρίσει αμέσως τους δρόμους των δύο playable χαρακτήρων, καλώντας μας να βιώσουμε την περιπέτεια από την σκοπιά του καθενός.

Υπάρχει λόγος για να πράξουμε κάτι τέτοιο δοθέντος του ότι οι δύο χαρακτήρες έχουν την ίδια αφετηρία, το αστυνομικό τμήμα της Raccoon City, με συνέπεια να διασχίζουμε τα ίδια μέρη ξανά και ξανά; Φυσικά διότι η πορεία τους είναι σπαρμένη με πολλά διαφορετικά εμπόδια, puzzles, συναντήσεις και εμπειρίες, ακόμα και με ολόκληρη περιοχή στην οποία έχει πρόσβαση μόνο ο Leon ή η Claire. Ένας σοβαρός λόγος για να λατρέψουμε το Resident Evil 2 στην αρχική του έκδοση ήταν η διάρκειά του. Το ίδιο χάρισμα έχει και το αριστουργηματικό remake. Το playthrough των χαρακτήρων διαρκεί κοντά στις επτά ώρες έκαστο και η ολοκλήρωσή του ξεκλειδώνει το New Game+ με περισσότερες εκπλήξεις, νέα όπλα και φρέσκιες εμπειρίες. Η ολοκλήρωση ενός εκ των βασικών playthroughs αντί να μας χορτάσει τρόμο, δράση και ψάξιμο, λειτουργεί σαν ορεκτικό για τα επόμενα στα οποία κινούμαστε γρηγορότερα χάρις στην πρότερη γνώση και δοκιμάζουμε νέες προσεγγίσεις απέναντι στους εχθρούς μας.

Μετά από αρκετές ώρες μακελειού ήρθαμε σε επαφή με μια τρομακτική πραγματικότητα την οποία είχαμε καταχωνιάσει στο υποσυνείδητό μας όταν παίξαμε το παλιό Resident Evil 2. Υπάρχει και άλλος επιζώντας εκτός από εκείνους που πρωταγωνιστούν στην κυρίως περιπέτεια. Το όνομά του είναι Hunk και ακούει στο ψευδώνυμο “Αντεροβγάλτης”. Το... καλόπαιδο είναι μέλος της ομάδας ειδικών δυνάμεων της Umbrella Corporation που εισέβαλε στις υπόγειες εγκαταστάσεις με σκοπό την ανάκτηση του G – Virus. Η ιστορία του γίνεται και δική μας μόλις ολοκληρώσουμε το βασικό playthrough του ενός χαρακτήρα και το δεύτερο playthrough του άλλου. Στην προσπάθειά του να βγει από τα έγκατα της γης και να πάει στο προσυμφωνημένο σημείο εξαγωγής από την Raccoon City, ο Hunk θα αντιμετωπίσει ένα σωρό τέρατα στο απολαυστικό mode που καλείται Fourth Survivor, μια σοβαρή “δικαιολογία” για να παραταθεί η παραμονή μας στο game.

Η ιστορία του Resident Evil 2 remake πατάει στα χνάρια της αρχικής του έκδοσης αλλά δεν διστάζει να λοξοδρομήσει με σκοπό να ξαφνιάσει όσους έπαιξαν και θυμούνται το πρωτότυπο. Ο συναισθηματικός αντίκτυπος των γεγονότων στα οποία πρωταγωνιστούμε μπορεί να παρομοιαστεί με γροθιά στο στομάχι. Η απέχθεια προς πάσα νόσο (και πάσα μαλακία) πάνω στην οποία βασίζονται όλες οι ιστορίες βιολογικού τρόμου, με zombies ή άνευ, αγγίζει εδώ τα όρια παροξυσμού. Τρέχοντας στις ατμοσφαιρικές του τοποθεσίες καταλήγουμε να μισούμε τον ιό που μετέτρεψε σε παρωδία τόσα ζωντανά πλάσματα και θέλουμε να τιμωρήσουμε βάναυσα τους υπευθύνους. Εδώ έρχεται και η μοναδική μας ένσταση στο εξαιρετικό σενάριο. Οι άνθρωποι της Umbrella Corporation, υπαίτιοι του τρομερού εγκλήματος κατά της ζωής, αυτοκαταστρέφονται ουσιαστικά, τιμωρημένοι από το δημιούργημά τους. Το γεγονός μας ικανοποιεί ως τρανό παράδειγμα Θείας Δίκης, εντούτοις η συσσωρευμένη μας οργή για τις πράξεις τους δεν βρίσκει την διέξοδο που θέλαμε, να τους μαντρώσουμε δηλαδή σε ένα δωμάτιο και να τους περιλάβουμε εμείς.

Σε δύο στιγμιότυπα της περιπέτειας βιώσαμε την εντονότερη συγκίνηση των τελευταίων χρόνων. Στο ένα ήταν όλα προσχεδιασμένα για να λυπηθούμε βαθιά έναν πατέρα και την μολυσμένη κόρη του, το δεύτερο μας βρήκε απροετοίμαστους. Περιφερόμενοι στην υπόγεια φυλακή του τμήματος, είδαμε zombies μαντρωμένα στα κελιά. Ένα από αυτά μας κίνησε το ενδιαφέρον. Ήταν μια νεαρή γυναίκα με τα χέρια στα κάγκελα και το πρόσωπό της να μας κοιτάζει με απλανές βλέμμα. Η απλή αυτή εικόνα ενός φυλακισμένου zombie μας πλημμύρισε θλίψη διότι υποσυνείδητα την επεξεργαστήκαμε σαν μια όμορφη κοπέλα που της έκαναν λοβοτομή και την μετέτρεψαν σε φυτό. Είναι φανερό ότι το περιβάλλον του Resident Evil 2 remake μας ρίχνει περισσότερες “γροθιές στο στομάχι” απ’ όσες θα τρώγαμε αν παλεύαμε με τον... Rocky.

Βρέχει zombies, αλληλούια
Η ατμόσφαιρα τρόμου ενισχύεται από τις αιφνιδιαστικές επιθέσεις των zombies που ξεχύνονται από παράθυρα, σηκώνονται από το πάτωμα ενώ τα είχαμε ξεγράψει, πετάγονται απότομα πίσω από έπιπλα και πόρτες. Πιστεύουμε ότι κακώς απουσιάζει το game mechanic του ποδοπατήματος των εχθρών όταν βρίσκονται στο έδαφος. Υποφέρουμε βλέποντας ένα zombie να έρπει προς το μέρος μας και εμείς να μην μπορούμε να μετατρέψουμε την κεφάλα του σε τοματοπολτό με την μπότα μας. Τα σαπισμένα σκυλιά που καραδοκούν σε συγκεκριμένες τοποθεσίες ανήκουν στους δυσκολότερους αντιπάλους εξαιτίας της ευελιξίας τους, δεν δίνουν εύκολα στόχο. Την ώρα που πιστεύουμε ότι η εφιαλτική πόλη δεν κρύβει άλλες φρικαλεότητες στα έγκατα της, τσουπ εμφανίζονται τα λιγοστά bosses.

Τα bosses είναι φρικτά παραμορφωμένα όντα με κορμί διάστικτο από ευαίσθητα σημεία με όψη ματιού. Πρώτο μας μέλημα όταν τα συναντούμε είναι να επιλέξουμε εμείς το πεδίο μάχης, εξασφαλίζοντας ότι θα μπορούμε να ελισσόμαστε την ώρα που αδειάζουμε τα όπλα μας πάνω τους. Μπορούμε να τα ξεκάνουμε είτε διαλύοντας τα μάτια τους, είτε βαρώντας στο ψαχνό, μας συμφέρει όμως η πρώτη περίπτωση λόγω εξοικονόμησης πυρομαχικών. Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει αντίπαλος που να μπορεί να μας καταβάλει, μόνο η αιφνιδιαστική τους εμφάνιση οδηγεί πολλές φορές σε σοβαρή απώλεια του health μας.

Δεν υπάρχει αντίπαλος που μπορεί να μας καταβάλει είπαμε; Δεν είναι και τόσο ακριβής αυτή η δήλωση αν αναλογιστούμε το μυστηριώδες πλάσμα με το καπέλο και την καμπαρντίνα. Το όνομα και την φύση του την γνωρίζαμε από παλιά αλλά δεν κάνουμε spoilers, θα τον χαρακτηρίσουμε απλά ως ένα Φάντη Μπαστούνι, η απροσδόκητη εμφάνιση του οποίου πυροδοτεί την βιοχημική αντίδραση της φυγής μέσα μας. Όπου φύγει, φύγει από τον μοναδικό εχθρό που δεν καταστρέφεται με τίποτα μέχρι να βρούμε ένα όπλο αρκετά ισχυρό για να τον ξεκάνουμε. Ευτυχώς μερικές καλοζυγιασμένες βολές τον ακινητοποιούν μέχρι να προλάβουμε να ξεγλιστρήσουμε από δίπλα του μιας και συνήθως μας πετυχαίνει σε στενούς χώρους. Η εμφάνισή του εκτοξεύει την αδρεναλίνη μας στα ύψη την ώρα που είναι ήδη αρκετά ψηλά με τόσα όρθια πτώματα να μας περιτριγυρίζουν.

Η ψυχή μας παίρνει φωτιά από τα συναισθήματα που προκαλεί το game, κάθε εικόνα, κάθε ήχος, κάθε εμπειρία μας συνταράσσει όσο και το πρωτότυπο.

To A.I. και τα επίπεδα δυσκολίας παρουσιάζουν ένα κοινό γνώρισμα, είναι καλοκουρδισμένα. Απολαμβάνουμε πραγματικά τον τρόπο λειτουργίας απεχθών τεράτων όπως οι lickers που επιθυμούν να πιουν το αίμα μας σαν ακριβό λικέρ. Μπορεί να μην βλέπουν την τύφλα τους αλλά ο παραμικρός θόρυβος κινητοποιεί όλα τα κέντρα του εγκεφάλου τους και, με υπεράνθρωπη ευελιξία, πέφτουν να μας κατασπαράξουν όταν προ ολίγου έκοβαν βόλτες ανέμελα σε πάτωμα και ταβάνι. Τα κοινά zombies μας καταδιώκουν ανελέητα μόλις μας αντιληφθούν και τα bosses μοιάζει να γνωρίζουν πάντα το που πρόκειται να μετακινηθούμε, χτυπώντας διαρκώς διάνα. Παρά τους σκουληκιασμένους εγκεφάλους, οι εχθροί μας είναι αρκετά έξυπνοι για να αναγνωρίζουν και να καταδιώκουν το υποψήφιο γεύμα τους μέχρι τελικής πτώσεως.

Τα τρία επίπεδα δυσκολίας είναι ρυθμισμένα για να μας δυσκολέψουν όσο αντέχει το στομάχι μας. Τα πρώτα δύο επίπεδα έχουν μικρές διαφορές και ουσιαστικά, το ευκολότερο μας επιτρέπει να αποφύγουμε τα πολλά loads και να κόψουμε γρηγορότερα το νήμα του τερματισμού. Η βοήθεια που μας προσφέρει στην στόχευση είναι ευπρόσδεκτη γιατί εξοικονομεί άφθονα πυρομαχικά. Το τελευταίο επίπεδο δυσκολίας είναι απλά εφιαλτικό και συνίσταται για όσους έχουν παίξει και μάθει καλά τα κατατόπια της Raccoon City. Τα απεριόριστα saves των άλλων επιπέδων αντικαθίστανται εδώ με τις εφιαλτικές μελανοταινίες και οι εχθροί παρουσιάζονται ανθεκτικότεροι από ποτέ.

Τι 30, τι 40, τι 50... αντικείμενα
Για πολύ ώρα ενόσω παίζουμε, νιώθουμε το inventory σαν μια άγκυρα που μας τραβάει αδιάκοπα προς το πλησιέστερο μπαούλο όπου φυλάμε τα περισσευούμενα αντικείμενα. Το μέγεθος του inventory ξεκινά τόσο μικρό ώστε μετά βίας κουβαλούμε τα απολύτως απαραίτητα δηλαδή πυρομαχικά και health items. Η διαχείριση του inventory απασχολεί διαρκώς το μυαλό μας για μερικές ώρες έως ότου ανοίξουμε όλες τις θέσεις του με τις ειδικές θήκες που ξετρυπώνουμε εδώ και εκεί. Το πισωγύρισμα στο πλησιέστερο μπαούλο είναι υποχρεωτικό και δεν κρατούμε όλα τα όπλα μας διαρκώς στο inventory, έχοντας το πιστόλι και την καραμπίνα πρόχειρα και βγάζοντας τα υπόλοιπα όταν προκύπτουν bosses ή αντίπαλοι με ευαισθησία στα πυρομαχικά τους.

Μόνο ανόητος θα προσπαθούσε να σκοτώσει... δεντροζόμπι με μολύβι αντί να το ψεκάσει με την καυτή ανάσα του φλογοβόλου. Κάπου εκεί εκτιμήσαμε την ιδιαίτερη συμπεριφορά κάθε όπλου. Μπορεί να έχουν ένα στόχαστρο για να στοχεύσουν τον εχθρό αλλά το είδος των πυρομαχικών και του όπλου τα διαφοροποιεί τρομακτικά, αναγκάζοντάς μας να μάθουμε καλά τα “κόλπα” τους. Οι χαρακτήρες έχουν διαφορετικό οπλοστάσιο χαρίζοντας έτσι μια “φρεσκάδα” στο κάθε playthrough. Αγαπήσαμε τα σούπερ όπλα που λαμβάνουμε στην μάχη με το τελικό boss αλλά βολευτήκαμε μια χαρά με το shotgun, το flamethrower και το grenade launcher μεταξύ άλλων. Θείο δώρο θεωρούμε την ικανότητά μας να καρφώνουμε ένα μαχαίρι ή μια χειροβομβίδα στο στόμα ενός zombie την ώρα που πάει να μας πιει το αίμα. Ο χρόνος που κερδίζουμε είναι κρίσιμος, ειδικά όταν πλησιάζουν και άλλοι εχθροί ενώ η ανατίναξη σαπισμένου κεφαλιού με μια σφαίρα στην χειροβομβίδα είναι εντυπωσιακή.

Μας άφησε παγερά αδιάφορους η ενότητα των Records, περιμέναμε λεπτομερή καταγραφή της σφαγής που προκαλούμε και όχι artwork και... κολοκύθια. Στα δωμάτια των εγκαταστάσεων που εξερευνούμε βρίσκουμε χρηματοκιβώτια αλλά θεωρούμε ότι είναι περιττά αφού όλα τα δωμάτια του κάθε χάρτη λειτουργούν ακριβώς σαν χρηματοκιβώτια. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσουμε πρόσβαση σε νέα δωμάτια, να βάλουμε χέρι στο πολύτιμο περιεχόμενό τους αν δεν ανακαλύψουμε πρώτα τον σωστό “συνδυασμό” που τα ξεκλειδώνει. Τα puzzles του Resident Evil 2 remake είναι απλά, λογικά και τα επιλύουμε εύκολα αν η προσοχή μας είναι εστιασμένη στο παιχνίδι. Όταν ένας μηχανισμός υπολείπεται ενός item για να ολοκληρωθεί, σαρώνουμε τον τόπο μέχρι να βρούμε το χαμένο κομμάτι. Όταν η κλειδαριά μιας πόρτας θέλει κλειδί συγκεκριμένου σχήματος για να ανοίξει, οφείλουμε να το ανακαλύψουμε. Πολλά έγγραφα που διαβάζουμε στην πορεία περιέχουν πολύτιμες πληροφορίες και εικόνες σχετικές με επίλυση γρίφων, η παρατηρητικότητα λοιπόν παίζει μεγάλο ρόλο στην επιτυχημένη πορεία μας.

Οι συναρπαστικότεροι γρίφοι που ξεπεράσαμε ήταν ένας σκακιστικός και ένας αριθμητικός γρίφος διότι αμφότεροι είναι καθαρόαιμες σπαζοκεφαλιές. Ο σκακιστικός γρίφος μας δείχνει που μπαίνουν δύο από τα έξι βύσματα σε σχήμα σκακιστικών πιονιών και μας εξηγεί τι πρέπει να κάνουμε σε ένα αινιγματικό κείμενο. Η αποκρυπτογράφηση του κειμένου και η επίλυση του γρίφου με την πρώτη μας γέμισε ικανοποίηση. Ο μαθηματικός γρίφος μας τοποθετεί σε μια εργαστηριακή κονσόλα όπου πρέπει να πληκτρολογήσουμε τα κατάλληλα σχήματα για να αχρηστεύσουμε ηλεκτρονικές κλειδαριές, άλλη μια εξαιρετική ευκαιρία για να προπονήσουμε τον νου μας.

Στο μυαλό μας είχε αποκρυσταλλωθεί η εντύπωση ότι το Resident Evil 2 ξεχώριζε του πρώτου λόγω εντονότερης δράσης και μετριασμένης ατμόσφαιρας τρόμου. Το Resident Evil 2 remake δεν έχει καμία σχέση με την παραπάνω εντύπωση. Τα πυρομαχικά και τα health items είναι μετρημένα στα δάχτυλα. Χωρίς να είναι λιγοστά, απαιτούν προσεχτική κατανάλωση ώστε να αποφύγουμε το εξής οικτρό θέαμα, εμείς να πιέζουμε μανιωδώς την σκανδάλη ενός άδειου όπλου και ένα ζόμπι να πιέζει τα εσωτερικά μας όργανα προς την επιφάνεια για να πάρουν... καθαρό αέρα. Η δράση είναι άγρια αλλά όσο σποραδική πρέπει ώστε να αφήνει πολλά περιθώρια για συναρπαστικό adventuring. Τρελαινόμαστε να περιφερόμαστε στους σκοτεινούς διαδρόμους βλέποντας το μακελειό που προκαλεσε το ξέσπασμα του ιού, τα κουφάρια αμέτρητων θυμάτων, το αίμα να έχει μπογιατίσει τα πάντα και την καρδιά μας να χορεύει κλακέτες σε κάθε περίεργο περιβαλλοντικό ήχο. Η περιπλάνηση είναι εξίσου συναρπαστική με την δράση χάρη στην φανταστική ατμόσφαιρα και την πληθώρα πραγμάτων που έχουμε να κάνουμε, τουτέστιν ένα σωρό γρίφους. Απολαμβάνουμε την ανεύρεση νέων αντικειμένων και την νοητική διεργασία που θα μας οδηγήσει στην σωστή χρήση τους. Δεν υπάρχει κανένα puzzle που να μην βασίζεται στην λογική, να μην επιλύεται με λογική σκέψη και προσεκτική παρατήρηση του χάρτη. Υπήρξαν φορές που “κολλήσαμε” και μας έτρωγε το χέρι να ανοίξουμε online walkthroughs για να βγούμε από το αδιέξοδο. Ευτυχώς δεν το πράξαμε γιατί θα τραβάγαμε στην συνέχεια τα μαλλιά μας. Πόση ντροπή μπορεί να αντέξει ένας παθιασμένος adventurer όταν καταφύγει σε online βοήθεια και ανακαλύψει ότι είχε απλά ξεχάσει να κάνει examine ένα item; Το examine είναι χρησιμότερη εντολή από το combine σε πολλές περιπτώσεις διότι τα αντικείμενα κρύβουν εντός τους την λύση σε γρίφους που εμποδίζουν την πρόοδό της περιπέτειας.

Από που πάνε για την Χαβούζα των zombies;
Ο χάρτης του game είναι ο καλύτερος που έχουμε συμβουλευτεί σε Resident Evil, κυριολεκτικά τέλειος. Λίγα λεπτά μετά την είσοδό μας σε κάθε τοποθεσία, βρίσκουμε τον αναλυτικό χάρτη της ο οποίος περιέχει όλες τις πληροφορίες που μας ενδιαφέρουν. Δεν περιορίζεται να μας δείχνει ποιες πόρτες είναι κλειστές, αναγράφει και τον τύπο του κλειδιού που τις ξεκλειδώνει. Το 99% των αναλώσιμων αλλά και αντικειμένων – κλειδιά για να επιλύσουμε την πληθώρα των γρίφων, καθώς και οι τοποθεσίες των τελευταίων είναι μόνιμα σημειωμένα στον χάρτη ώστε να μην απομνημονεύουμε τίποτα. Μόνο ένα σημαντικό αντικείμενο σε ολόκληρο playthrough δεν σημαδεύτηκε στον χάρτη και μας έκανε να τριγυρίζουμε σαν την... άδικη κατάρα εδώ και εκεί έως ότου το εντοπίσουμε. Αρχικά δοκιμάσαμε δυσάρεστη έκπληξη βλέποντας μερικές πόρτες, μπαούλα και γρίφους να είναι απλησίαστα αλλά γρήγορα συνειδητοποιήσαμε ότι οι “ανοιχτοί μας λογαριασμοί” θα ξεπληρωθούν στα επόμενα playthroughs.

Η χρήση της RE Engine εκτίναξε την γοητεία του Resident Evil 2 remake στα ουράνια. Κάθε ίχνος πρωτογονισμού του πρωτότυπου διαγράφηκε διαμιάς, από τα δυσκίνητα controls έως τις στατικές κάμερες. Αντικρίζουμε τον εφιαλτικό περίγυρο από το ύψος του ώμου των ηρώων, απολαμβάνοντας μεγάλη ελευθερία στις κινήσεις μας και στην στόχευση. Playable και non playable χαρακτήρες είναι ένα βήμα προτού λάβουν ανθρώπινη υπόσταση, δεν αντικρίζουμε ψηφιακούς χαρακτήρες αλλά τα μοντέλα που τους υποδύονται. Τα μοντέλα των zombies μετασχηματίζονται με κάθε επίθεση μας που πετυχαίνει τον στόχο της. Τα πρόσωπά τους ανατινάζονται, τα μέλη πετσοκόβονται, αιμάτινες πληγές διαγράφονται όπου πέσει σφαίρα. Τα cinematics κινηματογραφούν με την επιδεξιότητα ενός Spielberg ακόμα και την παραμικρή ουλή στα κορμιά των θυμάτων, απεικονίζουν όλες τις αιματηρές λεπτομέρειες της κάθε σκηνής. Παρατηρήσαμε μικρές πτώσεις των frames στην διάρκεια κάποιων cinematics χωρίς όμως να επηρεάζεται το καταπληκτικό θέαμα.

Η οπτική ανατριχίλα είναι το ένα από τα δύο πανίσχυρα όπλα που χρησιμοποιούν οι δημιουργοί του game για να μας θάψουν κάτω από ένα στρώμα φόβου. Το δεύτερο είναι το φανταστικό soundtrack που θα μας στοιχειώνει για πολύ καιρό. Τα κομμάτια του διαγράφουν μια τροχιά που ξεκινά με ατμοσφαιρικούς ήχους οι οποίοι αντικατοπτρίζουν την ψυχοσύνθεση ενός ατόμου εγκλωβισμένου σε άγνωστο μέρος. Από το ένα κομμάτι στο επόμενο μας δημιουργείται η εντύπωση ότι οι οργανοπαίχτες έχουν πέσει σε παραλήρημα, οι ήχοι δυναμώνουν ολοένα και περισσότερο, η ένταση κορυφώνεται και το μουσικό περιβάλλον αντιστοιχεί άψογα στον κόσμο ενός ατόμου που αντιμετωπίζει θανάσιμο κίνδυνο. Το νέο soundtrack παρουσιάζεται καλύτερο του πρωτότυπου, αξίζει όμως η αγορά του παλιότερου με ελάχιστα ευρώ και η εναλλαγή τους στο παιχνίδι για μια τρομακτική μουσική εμπειρία. Οι φωνές που ακούμε στο πλούσιο voice acting ανταποκρίνονται στην σοβαρότητα των καταστάσεων που συναντούμε και δένουν αρμονικά με τα εκπληκτικά ηχητικά εφέ.

Ο παράδεισος των ζωντανών νεκρών
Το Resident Evil 2 remake είναι μια τρανή ευκαιρία να μετατραπεί σε υπέροχη gaming ανάμνηση των νεότερων gamers ένας τίτλος που διαμόρφωσε την αισθητική των παλαιότερων παικτών. Το remake μεταφέρει αυτούσια τα ιδανικά στοιχεία του πρωτότυπου, προσθέτει ένα σωρό “μερεμέτια” στα ξεπερασμένα συστατικά και εμπλουτίζει το πακέτο με πρωτότυπο υλικό και την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Είναι μια σύνθεση από όλα τα χαρακτηριστικά που μας τραβούν επί δύο δεκαετίες στο franchise, σερβιρισμένη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το Resident Evil remake μας διαβεβαίωσε ότι η αγαπημένη σειρά θα συνεχίσει να μας διασκεδάζει επ’ αόριστον και αυτό οφείλεται στην μεγάλη αγάπη των δημιουργών του για το θέμα τους.

Θετικά:
- Απίθανα γραφικά και gore με το τσουβάλι
- Άψογος χειρισμός
- Τεράστιο replayability και μεγάλη αντοχή στον χρόνο
- Άφθονα πράγματα να δούμε, να κάνουμε και να συλλέξουμε
- Μεγαλειώδες soundtrack
- Απολαυστική δράση
- Ιδανική ατμόσφαιρα
- Σωστά ρυθμισμένα επίπεδα δυσκολίας

Αρνητικά:
- Δεν μπορούμε να πατήσουμε τα μούτρα των zombies στο πάτωμα
- Σποραδική πτώση των frames στα cinematics
- Πολλά πισωγυρίσματα στα playthroughs

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 8.5
Gameplay: 8.5
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.6

REmake, REimagining, REstructuring, RE τι αριστούργημα είναι αυτό;

Γιάννης Μοσχονάς