Hitman 2

Στη σκιά των εγκληματιών.

18 χρόνια πέρασαν ήδη από την ημέρα που ο κλωνοποιημένος δολοφόνος με το κωδικό όνομα Agent 47 μπήκε με το δεξί στις ζωές μας. Από το πρώτο Hitman εκτιμήσαμε την μοναδικότητα αυτού του χαρακτήρα, το απρόσωπο μεγαλείο του, την αφοσίωση που δείχνει στο φονικό του επάγγελμα. Ήταν αναμενόμενο να τον ακολουθήσουμε σε όλες τις περιπέτειες του οι οποίες ξεδιπλώθηκαν σε έξι βασικές περιπέτειες, με την έβδομη να καταφθάνει προ ημερών στα μπουντρούμια όπου συνθέτουμε τα reviews μας με πολύ μόχθο.

Είναι απορίας άξιο το γιατί μια τεράστια εταιρεία ανάπτυξης όπως η Square Enix αποστασιοποιήθηκε από την εποποιία των Hitman την στιγμή της μετάβασης του φαλακρού δημόσιου κίνδυνου στα πανίσχυρα μηχανήματα νέας γενιάς. Η επεισοδιακή μορφή του Hitman του 2016 μας έκανε να ξινίσουμε λίγο τα μούτρα μας αλλά το τελικό αποτέλεσμα μας άρεσε πάρα πολύ σε σημείο να το θεωρούμε το καλύτερο ίσως Hitman μέχρι σήμερα. Ευτυχώς η IO Interactive ανέκτησε την ανεξαρτησία της και μαζί, τα δικαιώματα του Hitman franchise, επιτρέποντάς μας να λάβουμε μέρος στην φετινή περιπέτεια του “ξεσκέπαστου” εκτελεστή.

Όλος ο κόσμος ένα όπλο στα χέρια μας
Μετά τα γεγονότα του πρώτου Hitman, ο Agent 47 ξεκινάει μια αποστολή για να κυνηγήσει τον μυστηριώδη "Shadow Client" με στόχο να αφοπλίσει τον στρατό του. Θα χρειαστεί μαζί του να κάνετε τον γύρο του κόσμου, καθώς θα βρεθείτε σε πολλές μεγάλες πόλεις προκειμένου να αναλάβετε δύσκολες δολοφονίες, με την διακριτικότητα (ή μη) που σας χαρακτηρίζει. Το Hitman 2 αλλά και οι προκάτοχοί του, αναγνωρίζουν τις ανάγκες μας και χαραμίζουν λιγοστό χρόνο στην ύφανση μιας πλοκής γεμάτης απολαυστικά στερεότυπα. Στο Hitman 2 οι ανάγκες μας για θεωρίες συνωμοσίας ικανοποιούνται από την παντοδύναμη οργάνωση The Constant και τις οικογένειες μεγιστάνων του χρήματος που την κατευθύνουν. Το σενάριο περιέχει αδίστακτους εμπόρους ναρκωτικών, παραστρατιωτικές οργανώσεις με επαναστατική ατζέντα και πάρα πολλούς πλουτοκράτες οι οποίοι περιμένουν το άγγιγμα του θανάτου που διαθέτουμε.

Είναι φανερό ότι το Hitman 2 είναι ιδανικό για την συντριπτική πλειοψηφία ανάμεσά μας που έχει χαμηλά εισοδηματικά κριτήρια και αυστηρώς ακατάλληλο για τους πλούσιους gamers. Ο στραγγαλισμός ενός θύματος με το πανάκριβο κολιέ του, η πτώση ενός φανταστικού πολυελαίου στο κεφάλι ενός πλούσιου συλλέκτη, η... εμφύτευση μιας σφαίρας στο κρανίο ζάπλουτης ενώ αυτή αναπαύεται σε σατινένια σεντόνια. Αυτά και αρκετά παρόμοια σκηνικά προξενούν ρίγη συγκίνησης στους μη έχοντες και ρίγη τρόμου στους έχοντες. Το game δεν αφήνει πάντως παραπονεμένη ούτε την τελευταία κατηγορία. Σίγουρα οι βασικοί στόχοι διαθέτουν άφθονο πλούτο αλλά τους περιστοιχίζει μια λεγεώνα από υποτακτικούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Κηπουροί, καμαριέρες, νοσοκόμοι, εργάτες, μηχανικοί, χίπηδες, κουρείς, νοικοκυραίοι, μαγαζάτορες, ράφτες. Έχουμε την αίσθηση πως δεν υπάρχει στάση ζωής που να μην αντιπροσωπεύεται στο Hitman 2, επιτρέποντας στους πλούσιους users να βγάλουν το άχτι τους πάνω στις τάξεις οι οποίες ζητούν από το πρωί έως το βράδυ να αρπάξουν τμήμα της περιουσίας τους, άκου θράσος!

Στο Hitman 2 ο φόνος απαλλάσσεται από την στάμπα της βάρβαρης πράξης και αναβιβάζεται στο επίπεδο της υψηλής τέχνης. Είναι στο χέρι μας το αν το έργο τέχνης που θα δημιουργήσουμε θα έχει την στάμπα της μεγαλοφυΐας ενός da Vinci ή θα μοιάζει με λεκέδες που άφησαν τα γυμνά πόδια ενός παιδιού που τα έχωσε σε κουβά με μπογιά. Η απόλυτη ελευθερία στον τρόπο με τον οποίο θα επιδιώξουμε την εκτέλεση των στόχων μας είναι το πιο ερωτεύσιμο χαρακτηριστικό του νέου Hitman. Η stealth προσέγγιση είναι πάντοτε η συνετότερη επιλογή. Ανακατευόμαστε με τους ντόπιους και παρακολουθούμε το θύμα μας σαν όρνεα. Ξεμοναχιάζουμε άτομα στην δούλεψή του, σπάμε λαιμούς σαν κλαράκι, πετάμε το πτώμα στα αχρείαστα και προσεγγίζουμε τον στόχο χωρίς να τραβήξουμε αδιάκριτα βλέμματα.

Μόλις βρεθούμε σε “απόσταση βολής” αποφασίζουμε αν το τέλος του θα συνάδει με την πληθώρα των challenges ώστε να αυξήσουμε το συνολικό xp μετά την αποστολή. Αν δεν χαμπαριάζουμε από xp και θέλουμε να βάλουμε την προσωπική μας πινελιά στον σκοτωμό, οι δυνατότητες είναι κυριολεκτικά απεριόριστες. Μπορούμε να στραγγαλίσουμε το θύμα, να το πυροβολήσουμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού σαν να πρόκειται για μαφιόζικη εκτέλεση, να το κάνουμε σουρωτήρι με το αυτόματο. Γιατί να μην του σπάσουμε το κεφάλι με μια προτομή, να μην τον πετάξουμε από μπαλκόνι, να μην τον πνίξουμε σε μια τουαλέτα, να μην τον δηλητηριάσουμε;

O δαιμονικός κουρέας της Mumbai Street
Εδώ συνειδητοποιούμε ότι το Hitman 2 είναι ένας τεράστιος παιχνιδότοπος φτιαγμένος για να συλλάβουμε και να ζήσουμε τις προσωπικές μας ιστορίες. Μέσα στις αρκετές ώρες που μας απασχόλησε, πρωταγωνιστήσαμε σε πολλά συνταρακτικά γεγονότα προσωπικής μας σύλληψης. Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε την θητεία μας σαν κουρείς στο πυκνοκατοικημένο Mumbai. Σφάζοντας τον κουρέα, πήραμε την θέση του και ανοίξαμε το κατάστημα, περιμένοντας το υποψήφιο θύμα μας. Οι πελάτες συνωστίζονταν μπροστά στο μαγαζί, σκεφτήκαμε λοιπόν να κουρέψουμε μερικούς έως ότου έρθει ο ύποπτος. Το ξυράφι στα χέρια μας και οι οπτικές υπενθυμίσεις ότι μπορούμε να κάνουμε διάφορα πράγματα στους πελάτες πατώντας τα αντίστοιχα buttons, μας μεταμόρφωσαν απότομα σε Sweeney Todd, τον μυθικό μανιακό μπαρμπέρη της Fleet Street. Μόλις ένας πελάτης το έριχνε στην φλυαρία, φσσστ το ξυράφι στον λαιμό και ακολουθούσε το σύρσιμο του πτώματος στο πίσω δωμάτιο του κουρείου. Σύντομα γίναμε ανυπόμονοι και τους καρφώναμε το ξυράφι στην πλάτη με το που έμπαιναν. Όταν το πίσω δωμάτιο γέμισε κουφάρια, καταλάβαμε ότι, αν τους κουρεύαμε κανονικά, θα ανοίγαμε ένα trophy.

Οι καλύτερες ιστορίες μας ήταν γραμμένες με άφθονο εχθρικό αίμα κατόπιν αυτοσχέδιων παγίδων που στήναμε στους ένοπλους εχθρούς. Στο ειδυλλιακό προάστιο του Vermont των ΗΠΑ, θελήσαμε να σκοτώσουμε το γηραλέο θύμα μας με αθόρυβο τρόπο αλλά μας είδε ξώφαλτσα ένας από την προσωπική του φρουρά. “Δεν βαριέσαι” σκεφτήκαμε, τραβήξαμε το πιστόλι με τον σιγαστήρα και τον καθαρίσαμε επιτόπου. Η συμπλοκή σήμανε συναγερμό σε ένα τσούρμο από φονιάδες που άρχισαν να συρρέουν από παντού. Αρπάξαμε το αυτόματο του νεκρού και ταμπουρωθήκαμε σε ένα δωμάτιο, περιμένοντας. Σε τακτά χρονικά διαστήματα, άνοιγαν οι πόρτες του δωματίου, εμφανιζόταν ένα η δύο κεφαλάκια και εξαφανίζονταν αμέσως από τις ριπές μας. Μετά από μερικά λεπτά, το σπίτι είχε μετατραπεί σε νεκροταφείο μπράβων και εμείς βγήκαμε σαν κύριοι από την μπροστινή πόρτα αφού δεν είχε μείνει κανείς για να μας σταματήσει.

Παρόμοια κηδεία σκαρώσαμε στο νησί Sgail, τόπο συνάντησης της αδελφότητας Ark. Αποβιβαστήκαμε στην αποβάθρα με σκοπό να προσεγγίσουμε ειρηνικά τις εορταστικές εκδηλώσεις σαν καλεσμένοι. Διαπιστώσαμε ότι έπρεπε να μπούμε σε μια καλύβα στην προκυμαία για να πάρουμε τα xp της ανακάλυψης της. Η καλύβα είχε δύο φρουρούς μέσα και η παρουσία μας θεωρούνταν καταπάτηση. Σαμποτάραμε την ηλεκτρική ασφάλεια έξω από την καλύβα και είδαμε τον έναν από τους δύο να βγαίνει για να τσεκάρει. Χωθήκαμε με γατίσια αντανακλαστικά μέσα, καθαρίσαμε τον άλλο φρουρό και ανακαλύψαμε την περιοχή. Δυστυχώς ο άλλος γύρισε γρήγορα και μας πήρε είδηση. Τον πυροβολήσαμε εξ’ επαφής, πυροδοτώντας ένα απίστευτο μακελειό. Αντί να περιμένουμε τους οπλοφόρους πίσω από την πόρτα της καλύβας και να τους φάμε ενώ έμπαιναν, σκεφτήκαμε out of the box ή μάλλον, out of the room. Βγήκαμε από το παράθυρο, σταθήκαμε σε ένα πεζούλι εκατό μέτρα πάνω από γκρεμό, τραβήξαμε το περίστροφο και περιμέναμε. Οι εχθροί μπήκαν στο δωμάτιο, είδαν τα πτώματα και άρχισαν να ψάχνουν τον εκτελεστή τους. Ένα χέρι που κρατούσε πιστόλι με σιγαστήρα ξεπρόβαλε από το παράθυρο, ένας σιγανός ήχος ακουγόταν, ένα νέο πτώμα σωριαζόταν δίπλα στα υπάρχοντα, το χέρι εξαφανιζόταν και ο φαύλος κύκλος συνεχιζόταν. Τέτοια απίθανα σκηνικά μπορούμε να δημιουργήσουμε παντού, αφήνοντας την φαντασία μας να αξιοποιήσει όλο τον κόσμο σαν όπλο.

Μετατρέψαμε το... Πλοίο της Αγάπης του προλόγου σε Πλοίο του Θανάτου, χρησιμοποιώντας σφαίρες και βόμβες αντί για κάρτα επιβίβασης. Το θέαμα δεν ήταν όμορφο αλλά ήταν χαρακτηριστικό της ελευθερίας που μας αφήνει το game.

Ο ανέκφραστος και άτριχος Agent 47 είναι το μανεκέν μας, η απρόσωπη κούκλα πάνω στην οποία προσαρμόζουμε ένα σωρό ρούχα και μεταμφιέσεις. Ο επαγγελματίας φονιάς μας χάνεται μέσα στο πλήθος άνετα χάρη στο game mechanic που μας θύμισε έντονα τα Assassin’s Creed. Αρπάζει επίσης τα ρούχα και τα αξεσουάρ κάθε θύματος και τα κάνει δικά του, μεταμορφωμένος σε ότι επιθυμεί, από μασκότ και οδηγός της Formula One έως μπάτσος, κηπουρός και ζωγράφος. Η επαναστατική απεικόνιση όλων των διαθέσιμων ενεργειών όταν πλησιάζουμε ή αφού έχουμε ξεφορτωθεί ένα στόχο δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Πάντα γνωρίζουμε τι μπορούμε να πράξουμε και με ποιο button. Η ανταπόκριση του ήρωα στις εντολές είναι άμεση, η στόχευση πανεύκολη και με το gamepad.

Θανάσιμος και προκλητικός
Τα challenges υπάρχουν για να ερεθίζουν την φαντασία μας, για να ομορφαίνουν το game, για να μας διδάξουν ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πετύχουμε τους στόχους μας, όλοι τους εξίσου απολαυστικοί. Κάθε challenge κοστολογείται με ένα ποσό από xp τα οποία χρειαζόμαστε για να ανεβάσουμε level το προφίλ μας και παράλληλα, το mastery level της αποστολής όπου δραστηριοποιούμαστε. Εκτός από τα challenges, κερδίζουμε xp με το τσουβάλι εκτελώντας όλες τις δραστηριότητες ενός συνεπούς εκτελεστή. Σκοτώνουμε με πολλούς τρόπους, κρύβουμε τα θύματα, μεταμφιεζόμαστε, ξεκλειδώνουμε πόρτες κ.ο.κ. Αμέσως αμέσως όλες μας οι πράξεις αποκτούν πρακτική αξία, μετατρέπονται σε πηγή πλούτου και άρα γίνονται αυτόματα ελκυστικότερες.

Το ευφυές progression system δεν είναι για μόστρα, μας δωρίζει αντικείμενα, πρόσβαση σε ποικίλα μέρη και ενισχύει τρομακτικά μαζί με τα challenges, το replayability. Η εκτέλεση των στόχων σε οποιαδήποτε περιοχή την πρώτη φορά είναι μια απλή προθέρμανση. Στα πρώτα δύο επίπεδα δυσκολίας καθαρίζουμε το game μέσα σε πέντε ώρες, κυνηγώντας αποκλειστικά τα βασικά objectives των missions. Στην συνέχεια, τις πιάνουμε μια προς μια, μελετούμε εξονυχιστικά το τεράστιο αριθμό από challenges και σχεδιάζουμε την σειρά με την οποία θα τα κυνηγήσουμε. Οι περιοχές έχουν την πολυπλοκότητα ενός ζωντανού οργανισμού, αμέτρητους παράγοντες που αλληλεπιδρούν. Σε κάθε playthrough, κυνηγώντας τα challenges και τις mission stories, η εξερεύνηση μας φέρνει νέα πράγματα στο φως. Αντικείμενα και μυστικά δωμάτια, συναρπαστικές συζητήσεις που αποκαλύπτουν τις σχέσεις μεταξύ των NPCs, κρυψώνες, μηχανήματα. Ο Agent 47 μπορεί να είναι φονιάς αλλά η μόνη πραγματική “αμαρτία” στο game είναι να μην τον οδηγήσουμε παντού, να μην απολαύσουμε το πλούσιο περιεχόμενο. Αποφασίζοντας να το πράξουμε θα δούμε τις ώρες να τρέχουν σαν... νεράκι, να μετριούνται σε δεκάδες.

Αν εισέλθουμε στην νέα περιπέτεια του Agent 47 με σκοπό να συναντήσουμε κάποια μεγαλοφυή τεχνητή νοημοσύνη πίσω από τους NPCs, σύντομα θα αναζητήσουμε την... έξοδο. Αρκεί να τους παρατηρήσουμε για λίγη ώρα για να καταλάβουμε πως οι ψηφιακοί άνθρωποι που κατοικούν στις περιοχές του εκτελούν μια σειρά από scripted ασχολίες και διαδρομές και αντιδρούν σε πολύ συγκεκριμένα ερεθίσματα. Μοιάζουν περισσότερο με πιόνια σε επιτραπέζιο παρά με άτομα που έχουν πλήρη συναίσθηση του περιβάλλοντος. Για να μην αδικούμε την φοβερή δουλειά που έχει γίνει, τα παραπάνω είναι εντονότερα στα πρώτα δύο επίπεδα δυσκολίας. Στο τελευταίο και δυσκολότερο, οι NPCs παρουσιάζουν αυξημένη αντίληψη του περιβάλλοντος, τουτέστιν μας ακούν αν τους πλησιάσουμε χωρίς προφυλάξεις, μας υποψιάζονται αμέσως μόλις δουν περίεργες κινήσεις κ.ο.κ.

Ο χάρτης των missions είναι όσο αναλυτικός όφειλε και αναγράφει τις σημαντικότερες πληροφορίες που δεν είναι άλλες από τα θύματα, τις μεταμφιέσεις που έχουμε παρατήσει στο διάβα μας και τα objectives. Σε ελάχιστες περιπτώσεις μας απογοήτευσε διότι δεν στιγμάτιζε το σημείο όπου μας περίμενε το επόμενο objective με αποτέλεσμα να κοσκινίζουμε τις περιοχές έως ότου το ανακαλύψουμε. Η ενότητα Intel αποτελεί κίνητρο για να ψάχνουμε οτιδήποτε ξεχωρίζει με την ενεργοποίηση του instinct, του σπουδαιότερου game mechanic στο Hitman 2. Το instinct μετατρέπει τον Agent 47 σε Daredevil, οξύνει τις αισθήσεις του σε υπερφυσικό βαθμό και μας επιτρέπει τρομακτική διείσδυση στον χώρο, σε σημείο να βλέπουμε τους στόχους μέσα από τοίχους. Η διχρωμία που κυριαρχεί ενόσω είναι ενεργοποιημένο μας ξενίζει αισθητικά αλλά το λατρέψαμε διότι αυξάνει ραγδαία την αποτελεσματικότητά μας και νιώθουμε ξεχωριστοί, υπεράνθρωποι.

Ο πιστολέρο με το γυαλιστερό κρανίο
Η δράση είναι το βασικό συστατικό του Hitman 2. Όταν μιλάμε για δράση, μιλάμε για κίνηση, ανάλυση του περιβάλλοντος, χάραξη στρατηγικής και εκτέλεση. Χάρη στα έξοχα game mechanics, η δράση είναι αρκετή για να απολαύσουμε κάθε στιγμή του, όχι όμως και για να το λατρέψουμε. Στο σκέλος αυτό τον πρώτο ρόλο παίζει η ατμόσφαιρα. Ο συνδυασμός εκπληκτικών γραφικών, animations και ηχητικής επένδυσης μας κάνει να ενσωματωθούμε ψυχικά στο περιβάλλον, γινόμαστε χαμαιλέοντες σαν τον Agent 47. Στο παραλιακό σπίτι στην Νέα Ζηλανδία πλημμυρίζουμε από δέος αντικρίζοντας την σκοτεινή θάλασσα, μας τρομάζει η νεκρική σιγή που τυλίγει το οίκημα, νοιώθουμε αποκομμένοι από τον πολιτισμό, μόνοι. Στην ξεχασμένη από θεούς και ανθρώπους βίλα, προτού ακόμα σκάσουν μύτη οι αντίπαλοι, απολαμβάνουμε ένα κάρο animations γύρω από τον εκτελεστή μας. Τα φυτά λικνίζονται στο άγγιγμα του ανέμου, η άμμος παραμερίζει από τις πατημασιές και τον αέρα, η θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη.

Στην αγωνιστική πίστα του Μαϊάμι τα πράγματα αντιστρέφονται. Πολυκοσμία και φασαρία παντού, τα αυτιά μας βουίζουν από τις φωνές του κόσμου και τον ήχο των τετράτροχων βολίδων, ζούμε τον παλμό της κούρσας. Τα ίδια ισχύουν και για τις έξι περιοχές όπου ταξιδεύουμε, βυθιζόμαστε στο κλίμα τους από το πρώτο λεπτό. Πέραν των animations, η graphic engine του Hitman 2 θριαμβεύει στον φωτισμό του κόσμου και στις αντανακλάσεις. Δεκάδες φωτιστικές πηγές, από τα ουράνια σώματα και τους προβολείς μιας στρατιωτικής εγκαταστάσεις έως τα λαμπατέρ και το διάχυτο φως ενός βιντεοπροβολέα, φωτίζουν τον χώρο και τα αντικείμενα, δημιουργώντας σκιές, εντυπωσιακές χρωματικές αποχρώσεις, προξενώντας μας συναισθηματικές αλλαγές με την ομορφιά τους. Στεκάμενοι για παράδειγμα στις εξέδρες του Μαϊάμι, με τον ήλιο να μας χτυπάει στο πρόσωπο και τις σκιές των θεατών να αλλάζουν μέγεθος με βάση την απόσταση από αυτές, νιώσαμε ότι είμαστε σε εξωτερικό χώρο, μέρα μεσημέρι με τον ήλιο να μας ζεσταίνει το δέρμα. Οι αντανακλάσεις είναι εκπληκτικές. Χαζεύουμε με ανοιχτό το στόμα τις διάφανες τζαμαρίες βλέποντας το εσωτερικό ενός δωματίου, την εικόνα του avatar μας και όλο το περιβάλλον από πίσω, δύο διαφορετικούς κόσμους αγκαλιασμένους στην ίδια επιφάνεια. Μέσα σε τόση τελειότητα, αναρωτιόμαστε γιατί τα cinematics φαίνονται τόσο φτηνιάρικα, στατικές εικόνες που εναλλάσσονται αντί για full animated εμπειρία όπως θα θέλαμε.

Θεωρούμε το soundtrack του Hitman 2 εντελώς ασήμαντο σε σχέση με τα ηχητικά εφέ και το voice acting. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή δεν περιέχει καλογραμμένα μουσικά κομμάτια. Χαρήκαμε και το κεντρικό θέμα που αποδίδει με νότες το ήρεμο μεγαλείο του πρωταγωνιστή και τις mainstream μουσικές στους κοσμοπολίτικους χώρους και την χρήση μελωδιών που ανταποκρίνονται στις μουσικές παραδόσεις της εκάστοτε περιοχής. Τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν συγκρίνεται με το φανταστικό voice acting που αιχμαλωτίζει τον τόνο και την προφορά των κατοίκων των χωρών που επισκεπτόμαστε. Σπίτια και ύπαιθρος σφύζουν από δραστηριότητα και συζητήσεις, με εμάς να στήνουμε συχνά αυτί για να χαρούμε κάθε γραμμή των διαλόγων. Μαζί με το voice acting, λουζόμαστε στους περιβαλλοντικούς ήχους. Ο ήχος του μποτιλιαρίσματος, οι φωνές των ανθρώπων στα υπαίθρια παζάρια, η φλυαρία των πουλιών στην ζούγκλα, τα απειλητικά βήματα που πλησιάζουν, ο βρυχηθμός των μηχανών. Η ηχητική επίθεση που δεχόμαστε σε κάθε μέρος μας ενσωματώνει απόλυτα στο περιβάλλον του.

Στην έκδοση του PS4 όπου το παίζουμε, το Hitman 2 αποδίδει ομαλά στα 30 frames per second, σε 1080p ανάλυση. Σε ελάχιστες περιπτώσεις, όπως η πίστα αγώνων του Μαΐάμι και το πλοίο στην εκπαιδευτική αποστολή του προλόγου, παρατηρήσαμε μια μικρή πτώση των frames, περιπλανώμενοι μέσα στα πλήθη, αλλά όχι αρκετά μεγάλη ώστε να μας χαλάσει την απόλαυση, να νιώσουμε ότι “σπάει” η κίνηση. Υπάρχει η δυνατότητα να παραμερίσουμε το frame cap και να στοχεύσουμε στα 60 fps αλλά θα βιώσουμε αρκετή αστάθεια στην ροή των frames και τελικά δεν δείχνει να αξίζει τον κόπο διότι το Hitman 2 είναι game με σταθερό ρυθμό και όχι φρενήρη δράση.

Είσαι νεκρός αμίγκο, θα σε καθαρίσω με στολή φλαμίνγκο
Μας έχει φάει η ανυπομονησία με το Sniper Assassin, περιμένουμε πως και πως τους επόμενους χάρτες που μας υποσχέθηκαν οι developers. Ναι, τόσο καλό είναι το mode ώστε νιώσαμε τον μοναδικό του χάρτη σαν ορεκτικό, ένα teaser των όσων έπονται. Στην πρώτη επαφή μαζί του, το Αυστριακό Himmelstein είναι μια ονειρική τοποθεσία γεμάτη ευκαιρίες για εντυπωσιακά kills. Η τεράστια βίλα που σημαδεύει το στόχαστρο του ντουφεκιού μας βρίθει από κόσμο και αντικείμενα έτοιμα να δεχτούν τα πυρά του. Οι πρώτες μας προσπάθειες ήταν απελπιστικά ρηχές, εντούτοις μας χάρισαν ικανοποιητικές στιγμές. Σαν trigger happy που είμαστε, δεν περιμέναμε καν να τελεστεί το μυστήριο του γάμου, δεν μελετήσαμε καθόλου τις κινήσεις των εχθρών. Βγήκε ο ένας από την λιμουζίνα, μπαμ και κάτω μαζί με την “αθώα” γυναίκα του. Ξεπρόβαλε η άλλη από το ελικόπτερο και μια σφαίρα μεγάλου διαμετρήματος την ξαπόστειλε πακέτο στην κόλαση.

Αφού εκτελέσαμε την βασική τριάδα, στραφήκαμε στους σωματοφύλακες οι οποίοι σκόρπισαν δεξιά και αριστερά μόλις πέθαναν τα αφεντικά τους. Τους εξοντώσαμε εύκολα, το μακελειό τελείωσε και αρχίσαμε να ψάχνουμε για την επόμενη αποστολή, μάταια όμως. Ξαναγυρίσαμε στον ίδιο χάρτη μελετώντας τώρα τα challenges και αναζητώντας νέους τρόπους για να μαζέψουμε xp. Κάπου εκεί νιώσαμε ότι το Himmelstein σαν χάρτης είναι το ίδιο πολύπλοκος με εκείνους του campaign. Οι σφαίρες μας παίζουν τον ρόλο του ρυθμιστή της ψηφιακής ζωής που ξεδιπλώνεται. Μπορούν να αδειάσουν τον ουρανό από τα πτηνά. Να μετατρέψουν μια γαμήλια τελετή σε μαζικό φόνο, να καταστρέψουν ένα αντικείμενο αλλάζοντας την συμπεριφορά όλων των NPCs. Θαρρούμε πως η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να εξοντώσουμε τους μισθοφόρους χωρίς να τους ανακαλύψει κανείς, υπολογίζοντας την σωστή στιγμή ώστε η σφαίρα να τους πετάξει σε θάμνους, πισίνες κ.ο.κ. Το Sniper Assassin είναι ιδανικό για co – op εφόσον ο συμπαίκτης ξέρει τι του γίνεται. Δύο εξαιρετικοί ακροβολιστές μπορούν να κάνουν θαύματα μοιράζοντας τους στόχους, αν ο ένας είναι βιαστικός ή χάλια στο σημάδι, τότε “πιο καλή η μοναξιά”.

Το Ghost mode, παρότι βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο η ανάπτυξή του, μας χάρισε πολύ γέλιο. Εμείς μαζί με έναν άγνωστο η γνωστό μας user αναλαμβάνουμε να καθαρίσουμε δεδομένους στόχους. Η εξολόθρευση του στόχου δεν αρκεί για να αρπάξουμε ένα πόντο αλλά πρέπει επίσης το πτώμα να μην ανακαλυφθεί για αρκετά δευτερόλεπτα μετά την πράξη. Αρχίζουμε το ματς στην ίδια αφετηρία με τον αντίπαλο δολοφόνο, τον οποίο βλέπουμε να κινείται σαν φάντασμα δίπλα μας. Λειτουργούμε σε παράλληλες πραγματικότητες, δηλαδή μπορούμε να εξοντώσουμε τον στόχο την ίδια στιγμή χωρίς πρόβλημα. Το mode αρχικά μας γεμίζει άγχος με την σκέψη ότι πρέπει να μαζέψουμε περισσότερους πόντους από τον εχθρό όσο γρηγορότερα μπορούμε. Το άγχος μας οδηγεί σε βεβιασμένα kills, δηλαδή στην ανακάλυψη του πτώματος γρήγορα και στην ακύρωση του πόντου που θα εισπράτταμε. Κάπου εκεί αρχίζει η πλάκα.

Εκνευρισμένοι που μας ανακάλυψαν και βλέποντας τον αντίπαλο user να απομακρύνεται από την σκηνή, έχοντας εκτελέσει σωστά το θύμα, τα πήραμε στο κρανίο. Όπλα βγήκαν, πυροβολισμοί έπεσαν και αρχίσαμε να κυνηγάμε τον εχθρό προτού φτάσει στο επόμενο θήραμα. Φυσικά οι πάντες ειδοποιήθηκαν για την ύπαρξή μας και ο πανικός εξαπλώθηκε παντού. Ο κόσμος έτρεχε δεξιά και αριστερά φοβισμένος και οι φρουροί μας επιτέθηκαν. Αρπάξαμε ένα αυτόματο και θερίσαμε σεκιουριτάδες και αθώους. Αφού πέσαμε τελικά νεκροί στην ανταλλαγή πυρών, επανήλθαμε μερικά δευτερόλεπτα αργότερα και διαπιστώσαμε ότι ακόμα μας κυνηγούσε η ασφάλεια. Εμείς τον χαβά μας, τρέξαμε προς τον επόμενο στόχο και τον καθαρίσαμε ταυτόχρονα με τον αντίπαλο. Περιμένοντας μέχρι το αυτόματο μαρκάρισμα του επόμενου θύματος, συνειδητοποιήσαμε την σουρεαλιστική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Κόσμος να τρέχει δεξιά και αριστερά, μπράβοι να περιφέρονται με τραβηγμένα όπλα, ένα πτώμα πεσμένο στα πόδια μας και ο φασματικός ανταγωνιστής μας να χορεύει κλακέτες μισό μέτρο παραδίπλα ντυμένος φλαμίνγκο. Αφού σκουπίσαμε τα μάτια μας από τα δάκρυα που προκάλεσαν τα γέλια, εκτιμήσαμε τις πολλαπλές ευκαιρίες διασκέδασης που παρέχει το Ghost mode.

Βοήθεια, ο φαλακρός δολοφόνος, επιχείρησις Γης Μαδιάμ
Στο Hitman 2 η μεγαλύτερη ηδονή που νιώσαμε δεν ήταν άλλη από την αναγνώριση της τελειότητας την οποία έχει αγγίξει η φόρμουλα του. Ο Agent 47 καθαρίζει με χιλιάδες τρόπους τα θύματά του και δείχνει τέλειος όταν το κάνει, χάρη στις αισθητές βελτιώσεις της μηχανής γραφικών. Το σύστημα χειρισμού καθιστά πανεύκολο τον έλεγχο του ήρωα και του περιβάλλοντος και δεν μπαίνει ποτέ εμπόδιο στα σχέδιά μας. Τα έξι κλειστά οικοσυστήματα που προσθέτει στον μύθο του Hitman είναι περίπλοκα και πανέμορφα, χαιρόμαστε να τα εξερευνούμε.

Θεωρούμε λάθος της IO Interactive την απαίτηση να πληρώσουμε για τις missions του πρώτου Hitman και το έξτρα περιεχόμενο του Patient Zero, περιμέναμε να διανέμονται δωρεάν στην ακριβή Collector’s Edition τουλάχιστον. Τον εκνευρισμό μας καταλάγιασε η προσμονή του πρώτου Elusive Target για το Hitman 2. Πρωταγωνιστής του δωρεάν contract που πρέπει να ολοκληρώσουμε εντός 10 ημερών είναι ο γνωστός μας Sean Bean (GoldenEye,Troy, Silent Hill, Game of Thrones) στον ρόλο ενός πράκτορα της MI5 που το γύρισε στις δολοφονίες επί πληρωμή. Με δεδομένο ότι το πρόσθετο υλικό των Elusive Targets θα κυκλοφορεί συχνά πυκνά και την συνολική ποιότητα του Hitman 2, τα 45 ευρώ φεύγουν αβίαστα για την αγορά του.

Θετικά:
- Φανταστική αναπαράσταση των levels με τέλειο φωτισμό και animations
- Κάθε level είναι ένας αυτόνομος κόσμος που εκλιπαρεί να τον εξερευνήσουμε
- Πολλαπλές επιλογές και μέσα για να πετύχουμε τους στόχους μας
- Εξαιρετικά ηχητικά εφέ και voice acting
- Τεράστιο replayability
- Άνετος και διασκεδαστικός χειρισμός

Αρνητικά:
- Μέτριο A.I. στα δύο επίπεδα δυσκολίας
- Λιγοστές missions στο single player campaign, θέλαμε περισσότερες
- Φτωχά cinematics και σενάριο
- Πρέπει να αγοράσουμε ξεχωριστά τις missions του πρώτου Hitman

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 8
Gameplay: 8
Αντοχή: 7.5
Γενικά: 8.3

Ένα Assassination game που ικανοποίησε τις περισσότερες απαιτήσεις μας.

Γιάννης Μοσχονάς