Soulcalibur VI

Ο θρύλος των καταραμένων σπαθιών συνεχίζεται.

Ήταν το 1996 όταν είδαμε για πρώτη φορά στα coin - op το Soul Edge. Εκείνη την εποχή η απειρία μας έκανε να θεωρούμε τα one vs. one Fighting με τα τεράστια μοντέλα χαρακτήρων και τα, εκπληκτικά για την εποχή, γραφικά σαν demos, ένα είδος επίδειξης των δυνατοτήτων του μηχανήματος στο οποίο έπαιζαν. Στην πάροδο των χρόνων καταλάβαμε ότι τα Fighting ανήκουν στα περιπλοκότερα και πιο συναρπαστικά game genres που υπάρχουν.

Η σειρά που ξεκίνησε με το Soul Edge πήρε το όνομα του sequel του και το franchise του Soulcalibur γεννήθηκε. Το αριστούργημα της Bandai Namco Entertainment είχε να μας απασχολήσει από το Soulcalibur V και, όσο να’ ναι, μας έπιασε ένα στερητικό σύνδρομο από την έλλειψη ενός κορυφαίου Fighting με όπλα. Με αφορμή τα 20 χρόνια από την κυκλοφορία του, δημιουργήθηκε το Soulcalibur VI, ένα reboot της σειράς που μας ταξιδεύει πίσω στο 16ο αιώνα, στην αρχή της ιστορίας του καταραμένου Soul Edge. Μια υπόσχεση αιωρείται πάνω από το σενάριο, η πιθανότητα να μάθουμε πράγματα που δεν έχουν ειπωθεί ξανά στην σειρά. Μας αρέσει αυτή η υπόσχεση αλλά η δράση είναι εκείνη που μας τράβηξε στο νέο Soulcalibur.

Η αναμονή τελείωσε, ο αγώνας αρχίζει
Το Soulcalibur VI έχει να προσφέρει πολλά σε μεγάλη μερίδα των gamers, καλύπτοντας τις ανάγκες μας για Fighting, RPG και Adventure συγκινήσεις με την πληθώρα των modes του. Τα καθαρόαιμα Fighting modes είναι τα Battle και Online. Το πρώτο χωρίζεται σε Arcade, Versus και Training. Η πολυπλοκότητα του battle system μας σπρώχνει ευθύς εξαρχής σε ατελείωτες ώρες προπόνησης με το Training. Εκεί δοκιμάζουμε μια προς μια τις κινήσεις των χαρακτήρων, αποφασίζουμε ποιο στυλ μας ταιριάζει και μαθαίνουμε να εκτελούμε με θανάσιμη ακρίβεια τα καλύτερα combos του. Η σπουδαιότερη λειτουργία του Training είναι η αναπαράσταση των κινήσεων από τον εκάστοτε χαρακτήρα, πατώντας πάνω τους. Δεν μας αρκεί να βλέπουμε τις κατευθύνσεις και τα buttons που θέλει μια κίνηση, μας ενδιαφέρει περισσότερο να την δούμε εν δράση ώστε να αποφασίσουμε αν μας αρέσει ή όχι. Στο Arcade λαμβάνουμε το βάπτισμα του πυρός με τον χαρακτήρα που μας άρεσε περισσότερο. Οι εχθροί που μας περιμένουν στα 8 stages δυσκολεύουν διαρκώς αλλά είναι εύκολα διαχειρίσιμοι στο normal επίπεδο δυσκολίας, επιτρέποντάς μας να σαβουρώσουμε γρήγορα το σχετικό trophy του τερματισμού του.

Οι λέξεις Libra of Soul είναι συνώνυμο της πώρωσης στα πλαίσια του Soulcalibur VI. Ευχαριστιόμαστε με την ψυχή μας το πρώτο από τα δύο single player campaigns που μοιάζει να τα έχει όλα, άπειρη δράση, άφθονη εξερεύνηση, απεριόριστη ανάπτυξη του χαρακτήρα μας. Το βιώνουμε σαν ένα μοναδικό πάντρεμα RPG και Fighting με μπόλικο γαρνίρισμα από Text Adventure. Το αρχικό κίνητρο για να το αγκαλιάσουμε είναι η δημιουργία ενός ήρωα με τα πιο απίθανα χαρακτηριστικά που μπορούμε να φανταστούμε. Ανάμεσα στους... Bruce Lee, στους σαμουράι, στις αμαζόνες και σε άλλες χαρακτηριστικές μορφές πολεμιστών τοποθετούμε τις μούμιες, τα αυτόματα, τους κολοσσούς και τις σαύρες μας για να τα κάνουν όλα μπάχαλο. Αφού καταλήξουμε σε ένα πλάσμα που θα μας καλύπτει αισθητικά ή θα μας κάνει να ξεραινόμαστε στα γέλια, αρχίζει το επόμενο στάδιο του αγώνα μας.

Το ταξίδι μας ξεκινά από τα βάθη της Ασίας, αγκαλιάζοντας στην συνέχεια την Αφρική και την Ευρώπη. Ο χάρτης είναι γεμάτος “στίγματα”, κομβικά σημεία που απεικονίζουν πόλεις και περιοχές γεμάτες περιπέτεια. Τα επισκεπτόμαστε ξανά και ξανά όποτε η ανάγκη μας καλεί, η ανάγκη να μετατρέψουμε τον δημιουργημένο χαρακτήρα μας σε επίγειο θεό. Οι πόλεις είναι τα σημαντικότερα μέρη στην περιπλάνηση, ειδικά όταν φιλοξενούν χρήσιμες υπηρεσίες όπως είναι τα οπλοπωλεία, στέκια μισθοφόρων, σιδεράδες για να αναβαθμίσουμε τα όπλα μας κ.ο.κ.

Η αφήγηση ξεδιπλώνεται μέσα από τα main missions που προωθούν το σενάριο και δίνουν πρόσβαση σε νέες περιοχές και τα secondary missions. Η ομορφιά των πρώτων συνίσταται στους ενδιαφέροντες διαλόγους και στην σταδιακή συνάντησή μας με τους πασίγνωστους χαρακτήρες της σειράς. Στα secondary missions αναλάβαμε αρκετές τυπικές αποστολές του στυλ “πέντε ρουφιάνοι απειλούν έναν νομοταγή πολίτη” με μόνο στόχο τα xp και το gold που προσφέρουν. Τα secondary missions δεν τα βιώνουμε σαν αγγαρείες όμως διότι περιέχουν πλούσιους διαλόγους σε μορφή κειμένου, όπως και τα main missions.

Οι συνομιλίες έχουν τα υπέρ και τα κατά τους, με την απεικόνιση να πάσχει. Ένα απλό artwork της περιοχής και τα ομιλούντα κεφάλια των ατόμων που συνδιαλέγονται χωρίς το παραμικρό animation δεν αρκεί για να μας ενθουσιάσει. Εντούτοις μας γέμισε νοσταλγία θυμίζοντας τα Text Adventures του μακρινού παρελθόντος (Ω, αθάνατα The Hobbit και Lancelot του Amstrad), δηλαδή μια φωτογραφία με κείμενο από κάτω. Οι διάλογοι, εκτός από την λεκτική ευχαρίστηση που μας χαρίζουν, επηρεάζουν την εξέλιξη του χαρακτήρα μας. Ένα σύστημα ηθικής που απεικονίζεται δίπλα στην φωτογραφία του με μια ζυγαριά, επηρεάζεται από τις επιλογές μας. Το πόσο αδίστακτοι ή ελεήμονες είμαστε καθορίζει την συμπεριφορά των NPCs που συναντούμε στην Οδύσσεια μας. Γονατίζουμε στο ξύλο ένα φουκαρά που τόλμησε να μας χτυπήσει. Θα του βουτήξουμε την πραμάτεια ή θα τον αφήσουμε να πάει στο καλό χωρίς συνέπειες; Θα δώσουμε το gold μας για να στηρίξουμε έναν έμπορο με οικονομικές δυσκολίες ή θα τον αφήσουμε να πνιγεί στα χρέη; Σκεφτόμαστε πολύ τις επιλογές μας γιατί δεν θέλουμε να μας γυρίσουν μπούμερανγκ στον δρόμο προς την νίκη.

Είμαι ο πρώτος και δέρνω και δέκα ταυτόχρονα
Το ταξίδι του ήρωα που δημιουργήσαμε από το πρώτο level μέχρι το τουμπάνιασμα του στο πεντηκοστό είναι σπαρμένο με δεκάδες αναμετρήσεις τις οποίες αποδεχόμαστε με μεγάλη μας χαρά. Καθαρίζοντας την κάθε λέρα που σεργιανίζει σε τρεις ηπείρους βλέπουμε τον χαρακτήρα να ανεβαίνει επίπεδα, να αυξάνει το health του και, το κυριότερο, να μαζεύει πάρα πολλά όπλα. Τα τελευταία καθορίζουν το στυλ με το οποίο μαχόμαστε. Αγαπάμε τον Zasalamel συνεπώς αγοράζαμε τα καλύτερα scythes από τα shops και κρατούσαμε όσα τύχαινε να πέσουν στα χέρια μας.

Δεν περιοριστήκαμε όμως μόνο στην προσφιλή μας τεχνική του δρεπανιού. Τα nunchucks του Maxi και η διπλή katana του Yoshimitsu δούλεψαν υπερωρίες στα χέρια μας, τσακίζοντας πολλούς αντιπάλους. Με έκπληξη αντιληφθήκαμε ότι δεν μπορούμε να πουλήσουμε τα άχρηστα όπλα ώστε να αυξήσουμε το gold μας τουλάχιστον όμως, μια εξαιρετική επιλογή ταξινόμησής τους, μας επιτρέπει να βρίσκουμε άμεσα το όπλο που θέλουμε να κραδαίνουμε. Η εκμάθηση του όπλου που μας αρέσει να χρησιμοποιούμε συνέχεια, μας οδηγεί σε σκληρή προπόνηση της σχετικής πολεμικής τέχνης αλλά δεν αρκεί. Η αναβάθμισή τους στο σχετικό σιδεράδικο (blacksmith) τους προσδίδει σπουδαία bonuses και τα μετατρέπει σε τέλεια φονικά εργαλεία. Πολύ γουστάρουμε να ψήνουμε έναν αντίπαλο με τα fire properties του όπλου μας, ακόμα περισσότερο να γεμίζουμε την soul μπάρα ευκολότερα ώστε να τον λούσουμε με critical edge και gauge attacks.

Το μεγάλο όνειρο των κατόχων PC πραγματοποιείται, θα απολαύσουν για πρώτη φορά ένα Soulcalibur στα μηχανήματά τους.

Το game mechanic των Mercenaries μας ενθουσίασε. Ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολεμιστή ή μια ολόκληρη ομάδα που δεν βγαίνει με τίποτα. Επιστρατεύουμε όλες τις δεξιότητές μας στην πολεμική τέχνη που χρησιμοποιούμε αλλά βγαίνουμε διαρκώς χαμένοι. Για να γείρουμε την πλάστιγγα προς το μέρος μας, πάμε στην πόλη Yangguang, μπαίνουμε στην recruitment agency και αναζητούμε έναν σκληρόπετσο μισθοφόρο από την μικρή λίστα των επίλεκτων που μας παρουσιάζεται. Η επιλογή μας στηρίζεται στο επίπεδο του υποψηφίου,στα bonuses του όπλου του και στο combat style. Οι μισθοφόροι είναι άλλοι users σαν εμάς και βλέπουμε το Online ID αλλά και τα κατορθώματά τους στις online αναμετρήσεις. Στην πράξη, ο μισθοφόρος μπορεί να εξελιχθεί σε σάκο του μποξ, μειώνοντας την ενέργεια των αντιπάλων και επιταχύνοντας έτσι την αναμέτρησή μας μαζί τους. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο μισθοφόρος αποδεικνύεται καλοφτιαγμένος πολεμιστής και εξολοθρεύει την απειλή χωρίς εμείς να κουνήσουμε ούτε το δαχτυλάκι μας, τσεπώνουμε όμως το gold και το xp κανονικά.

Αφήστε μας να σας δείξουμε την ομορφιά των λεπίδων μας
Το δεύτερο single player campaign είναι το Soul Chronicle, ένα πλούσιο σε δράση και πλοκή χρονικό των φοβερών σπαθιών Soul Edge και Soul Calibur. Όλοι οι ήρωες του έπους συμμετάσχουν στην ύφανση της απίθανης ιστορίας, είτε σε μορφή κειμένου, είτε σε φυσική μορφή, δηλαδή δίνουν κανονικότατους αγώνες μέχρι θανάτου. Μπορούμε να ακολουθήσουμε την πορεία του main story ή να βιώσουμε το έπος τμηματικά μέσα από τα μάτια των 19 εκ των 21 χαρακτήρων. Πρόκειται για ένα φανταστικό mode με πολλές αισθητικές απολαύσεις (τα σκίτσα χαρακτήρων και τοποθεσιών είναι πραγματικά έργα τέχνης) και απρόβλεπτα παντρολογήματα στις μάχες. Η διάρκειά του είναι χορταστική και το μόνο πράγμα που μας πονάει παίζοντας το είναι οι υποχρεωτικοί περιορισμοί στο γέμισμα του soul charge και στην εκτέλεση των critical edges σε κάποιες συγκρούσεις.

Σκαλίσαμε με μανία την μνήμη μας μπας και βρούμε battle system αντίστοιχο του Soulcalibur VI αλλά δεν τα καταφέραμε, είναι απλά τέλειο. Ο οποιοσδήποτε ανάμεσά μας μπορεί να επιλέξει τυχαία έναν χαρακτήρα, να μην μελετήσει καμία κίνηση, να ξεκινήσει έναν αγώνα και να απολαύσει ένα υπερθέαμα χτυπημάτων, πατώντας τυχαία buttons και κατευθύνσεις στο joypad. Αφού βγάλουμε τα απωθημένα μας σε μερικούς αντιπάλους, έχουμε ήδη παρατηρήσει την πληθώρα κινήσεων που εκτελούν οι εχθροί και θέλουμε να τους μιμηθούμε. Διαπιστώνουμε ένα φρέσκο μηχανισμό στο σύμπαν του Soulcalibur, τα reversal edges. Με το R1 ο χρόνος επιβραδύνει και οι πολεμιστές έρχονται αντιμέτωποι σε μια slow motion μονομαχία με χαρακτηριστικά “πέτρα, ψαλίδι, χαρτί”.

Φυσικά οι επιλογές δεν περιορίζονται στην τριάδα του εν λόγω παιχνιδιού αλλά φτάνουν τις οκτώ, αφήνοντας πολλά περιθώρια για συνδυασμούς. Η σύγκρουση αποκτά βαρύτητα με το slow motion και η εξέλιξή της είναι απρόβλεπτη. Για παράδειγμα, πιέζουμε το button του οριζόντιου χτυπήματος για να σουβλίσουμε τον αντίπαλο με το όπλο μας αλλά εκείνος επιλέγει το κάθετο χτύπημα, σταματά την επίθεσή μας και απαντά με δυνατό combo. Παρατηρήσαμε ότι η χρήση της κλωτσιάς σπανίως αποκρούεται από τον αντίπαλο, δίνοντάς μας συχνά το πάνω χέρι. Στην περίπτωση του Zasalamel, κολλάει και μια κατάρα (curse) στον εχθρό, προετοιμάζοντάς τον για φοβερή απώλεια health με τα επόμενα χτυπήματά μας. Αν ο αντίπαλος είναι άλλος user ή το A.I. στο very hard επίπεδο δυσκολίας, είναι δύσκολο να του σκάσουμε κατάμουτρα ένα πετυχημένο reversal edge. Προτιμούμε να το εξαπολύουμε όταν ο αντίπαλος μας έχει γυρίσει πλάτη ή σπάζοντας του τον τσαμπουκά με το guard impact.

Το Soulcalibur VI μας αναγκάζει να διαβάζουμε τις κινήσεις του εχθρού περισσότερο από κάθε άλλο fighting. Υπολογίζουμε πότε το animation της επίθεσης θα αγγίξει τον χαρακτήρα μας, χτυπάμε ένα guard impact, ένα counter, μια αποφυγή και κατόπιν το reversal edge. Τα critical edge και soul charge attacks είναι οι επόμενες “λατρείες” μας μετά τα reversal edge. Μας τρώει αδιάκοπα το δάχτυλο για να πιέσουμε το button των critical edge και να εκτελέσουμε κυριολεκτικά τον αντίπαλο. Τα πανίσχυρα αυτά χτυπήματα μας θαμπώνουν με το μεγαλείο τους και εξαφανίζουν ένα μεγάλο μέρος του health του κακομοίρη που θα τα δεχτεί. Όπως όλα τα χτυπήματα και οι κινήσεις στο Soulcalibur VI, τα critical edge θέλουν το σωστό timing για να γραπώσουν τον εχθρό. Σε αντίθετη περίπτωση, πιάνουν.. αέρα και μας αφήνουν ευάλωτους στην αντεπίθεση του. Τα χτυπήματά μας που βρίσκουν στόχο αυξάνουν και την soul μπάρα που μπορεί να φτάσει μέχρι το δύο. Συχνότερα την αδειάζουμε φορτίζοντας τον πολεμιστή μας με soul charge παρά με τα critical edge. Με τα όπλα μας φορτισμένα, εκτελούμε ένα σεβαστό αριθμό από gauge attacks οι οποίες υπολείπονται ελάχιστα σε θεαματικότητα τα critical edge.

Ω, τι χαρά να συντρίβουμε την άμυνα ενός αντιπάλου με απανωτά χτυπήματα, να βλέπουμε την health bar του να κοκκινίζει, να τον αναγκάζουμε να σταθεί μπροστά μας αδύναμος να αποκρούσει και το πιο απλό χτύπημα. Μοιράζοντας χτυπήματα βροχή απολαμβάνουμε το εκπληκτικό armour brake, το σπάσιμο της πανοπλίας του εχθρού. Η πανοπλία ενός Yoshimitsu, ενός Mitsurugi και άλλων τους παρουσιάζει θωρακισμένους, ανίκητους. Η εκτέλεση ενός lethal hit διαψεύδει αμέσως τα φαινόμενα. Συγκεκριμένες κινήσεις σε κάθε στυλ θεωρούνται lethal hits, θανατηφόρα χτυπήματα που ρίχνουν κατακόρυφα την απόδοση του εχθρού και τον αφήνουν εκτεθειμένο στα φοβερά μας combos. Είναι δύσκολο να εκτελεστούν ειδικά αν ο αντίπαλος είναι επιδέξιος αλλά η προσπάθεια να τα μάθουμε αξίζει τον κόπο. Εκτός από την text ειδοποίηση που ακολουθεί ένα lethal hit, βλέπουμε με έκπληξη την πανοπλία του αντιπάλου να σπάζει, να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος από το πλήγμα. Με το οπτικό εφέ του armour brake νιώθουμε βαθύτερα τον αντίκτυπο της επίθεσης μας, η απορρόφηση στο Soulcalibur VI τινάζεται στα ύψη.

Αυτό το ρινγκ θα γίνει ο τάφος σας
Ο έλεγχος της ροής ενός αγώνα περνά από πολλά στάδια. Η κίνηση μας σε οκτώ κατευθύνσεις, ο “χορός” που εκτελούμε γύρω από τον αντίπαλο αναζητώντας τρωτά σημεία, οι συντριπτικές λαβές με τις οποίες θέλουμε να αφαιρέσουμε όλο τον “αέρα από τα πνευμόνια του”, οι εναέριες επιθέσεις. Ακόμα και όταν βρισκόμαστε ξάπλα στο έδαφος από τα χτυπήματα, περιστρεφόμαστε προς το κέντρο της πίστας, απομακρυνόμαστε από τον αντίπαλο, πιέζουμε τα buttons που θα αρχίσουν την επόμενη επίθεσή μας. Τα ρινγκ που φιλοξενούν τους αγώνες μας είναι το ένα καλύτερο από το επόμενο. Αγαπημένη τοποθεσία μας δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τον ναό της Ευρυδίκης που δεσπόζει πάνω από τα σύννεφα. Μας κάνει να αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε στον Όλυμπο, ότι εξισωθήκαμε με τους Θεούς. Σπρώχνοντας τον εχθρό στο κενό φανταζόμαστε το ύψος από το οποίο πέφτει και μας πιάνει ίλιγγος. Οι καλύτερες τοποθεσίες αλλά και οι πιο επικίνδυνες είναι όσες περικλείονται από γκρεμούς. Οι αρένες που περικλείονται από τοίχους μας χαρίζουν την μοναδική ευκαιρία να κολλήσουμε στην γωνία τον αντίπαλο και να τον συντρίψουμε με combos προτού προλάβει να αντιδράσει.

Οι χαρακτήρες που εισέρχονται για πρώτη φορά στο χρονικό των Soulcalibur “αξίζουν τα λεφτά τους”. Ο Geralt of Rivia είναι ο διάσημος guest star που τσακίζει τους αντιπάλους του με ένα συνδυασμό χτυπημάτων των δίδυμων όπλων του και πανίσχυρης ρουνικής μαγείας. Τα animations του είναι μαγευτικά και το δημοφιλές παρουσιαστικό του τον καθιστά έναν από τους συναρπαστικότερους χαρακτήρες που ελέγξαμε ποτέ. Ο Geralt κλέβει την παράσταση λόγω της δημοφιλίας του αλλά ο Azwel μας μάγεψε κυριολεκτικά με τις ικανότητές του. Τα μαγικά όπλα που εμφανίζει σαν ταχυδακτυλουργός από το πουθενά, είναι αποτελεσματικά σε διάφορες αποστάσεις από τον αντίπαλο, γι’ αυτό μπορούμε να τον αιφνιδιάσουμε εύκολα. Με το δόρυ γλεντάμε τον εχθρό από μακριά και, όταν μας πλησιάζει, τον αρχίζουμε στις τσεκουριές και στις σπαθιές. Ο Azwel, κατά την διάρκεια των combos του, μεταμορφώνεται σε ένα μαγικό πλάσμα που ακροβατεί μεταξύ Τάξης και Χάους. Οι μαγικές του βολές είναι επιβλητικές, πανίσχυρες και ξεφτιλίζουν το health του αντιπάλου σε μια μαγική έκρηξη που θυμίζει ατομική βόμβα.

Το normal είναι το ιδανικό επίπεδο δυσκολίας για τις περιπέτειες μας έως ότου μάθουμε καλά τον χειρισμό και τις κινήσεις των χαρακτήρων. Το A.I. είναι συνήθως επιθετικό και το βλέπουμε να εξαπολύει σχεδόν το σύνολο των κινήσεών του, να εκτελεί reversal edges, critical edges, να αμύνεται. Το normal προσφέρει μια μέτριας έντασης πρόκληση για να συνηθίσουμε την ροή της μάχης προτού περάσουμε στα δυσκολότερα επίπεδα και το online. Στα hard και very hard επίπεδα δυσκολίας, το A.I. είναι άπαιχτο, κοινώς μας ξυλοφορτώνει για πλάκα αν δεν έχουμε μάθει τέλεια τον χαρακτήρα μας. Είναι μια καλολαδωμένη μηχανή του θανάτου που καλύπτει όλες μας τις απαιτήσεις με τα πολλαπλά επίπεδα προκλήσεων που διαθέτει.

Κάποια στιγμή, βλέποντας δεκάδες μαχητές του A.I. να κείτονται διαλυμένοι στα πόδια μας, σκεφτόμαστε ότι θέλουμε ζωντανούς αντιπάλους, users σαν εμάς για να βελτιώσουμε τις ικανότητές μας. Εισερχόμενοι στο online κομμάτι, προτιμούμε την “ασφαλή” συντροφιά των casual players στα unranked matches αντί για τα ranked όπου συνωστίζεται η αφρόκρεμα του Soulcalibur VI. Τα unranked match είναι το καλύτερο σχολειό για να προετοιμαστούμε για τους αγώνες της παγκόσμιας κατάταξης. Παρατηρούμε και σώζουμε σε replay τις κινήσεις των δυνατότερων αντιπάλων, μαθαίνοντας τα πιο δημοφιλή combos και χτυπήματα. Μόλις αισθανθούμε έτοιμοι, αρχίζουμε το ταξίδι μας προς τα δοξασμένα leaderboards. Η μορφή των ranked αγώνων έχει μεγάλη φάση. Οι αντίπαλοι, όπως και εμείς, είναι τρομερά προσεκτικοί, βαδίζουν σαν να βρίσκονται σε ναρκοπέδιο. Δεν βιάζονται να χτυπήσουν, μας ζυγίζουν πρώτα με το μάτι και μετά εξαπολύουν τα χτυπήματά τους, κλείνοντας την απόσταση μεταξύ μας. Οι αγώνες είναι φοβεροί, αμφίρροποι, κρίνονται συχνά στο απειροελάχιστο ποσοστό του health που μας έχει απομείνει.

Έχουμε χρόνο για εσάς, ας συνεχίσουμε τον αγώνα για πάντα
Το Soulcalibur VI μας δυσκολεύει πολύ στο να εκτιμήσουμε την συνολική του διάρκεια και αυτό μας αρέσει αφάνταστα. Τα Online, Arcade και Training modes είναι πανίσχυροι απορροφητήρες ελεύθερου χρόνου. Ποιος μπορεί να υπολογίσει πόσες ώρες θα χρειαστούμε μέχρι να εκπαιδεύσουμε τέλεια το μυαλό και τα χέρια μας στα μυστικά των κινήσεων όλων των χαρακτήρων στο Training; Εντάξει, ο τερματισμός του Arcade με όλους τους ήρωες και τις ηρωίδες στο normal απέχει ελάχιστες ώρες. Το Online μπορούμε να το βαφτίσουμε και αιώνιο mode αφού δεν πρόκειται να το παρατήσουμε προτού φτάσουμε στην κορυφή των leaderboards ή βαρεθούμε να ρίχνουμε ξύλο με τους χαρακτήρες μας. Αμφότερα τα ενδεχόμενα υπόσχονται εκατοντάδες ώρες gameplay. Μέχρι να κατακτήσουμε όλα τα μέρη του Libra of Souls και να φτάσουμε τον χαρακτήρα μας στο πεντηκοστό επίπεδο θα αναστενάξει η κονσόλα από τις δεκάδες ώρες δράσης. Το Soul Chronicle αποδεικνύεται συντομότερη (γύρω στις επτάμισι ώρες) αλλά όχι λιγότερο ουσιαστική εμπειρία.

Εκ των πραγμάτων δεν πρέπει να αγγίζουμε καν Fighting που θα τρέχει με λιγότερα από 60fps, το προαπαιτούμενο για την τελειοποίηση της σχετικής εμπειρίας. Το Soulcalibur VI είναι κλειδωμένο στα 60fps και τα αποτελέσματα είναι η τέλεια ανταπόκριση του avatar στις εντολές που δίνουμε, ένας τεράστιος αριθμός από ρεαλιστικά animations, βασισμένα στις καλύτερες motion capture τεχνικές της αγοράς και μια οθόνη τίγκα στις οπτικές λεπτομέρειες. Διακρίνουμε τα πάντα σε μεγάλο οπτικό βάθος, χαιρόμαστε μοναδικές λεπτομέρειες σε αγάλματα, τοίχους, σε υδάτινους όγκους, στα πάντα. Μας πέφτει το σαγόνι βλέποντας το κάθε μας χτύπημα να μετατρέπεται σε μια πανδαισία ειδικών εφέ, τα τεράστια μοντέλα χαρακτήρων να διαγράφουν καταπληκτικές τροχιές με τα όπλα τους στην οθόνη, να τονίζουν την ισχύ τους, να τους νιώθουμε σαν παντοδύναμους υπεράνθρωπους. Η Unreal Engine 4 φτάνει στα όριά της στο Soulcalibur VI, κορυφώνοντας την αισθητική απόλαυση. Ένα μόνο μικρό πρόβλημα υπάρχει στον τέλειο οπτικό τομέα. Για να παίξουμε το Soulcalibur VI στα 4K, να το απολαύσουμε στην μέγιστη ανάλυση όπως θα ήθελαν οι δημιουργοί του, χρειαζόμαστε PC “γαϊδούρι” χιλιάδων ευρώ με πανίσχυρο επεξεργαστή, κάρτα γραφικών και μνήμες. Ένα κλικ κάτω από την ιδεατή ανάλυση (1440p) το παίζουμε όσοι έχουμε Xbox One X ενώ οι υπόλοιποι το χαιρόμαστε στα ικανοποιητικά 900p του PS4.

Το Soul Chronicle κερδίζει κατά κράτος το Libra of Soul στο voice acting. Στο δεύτερο οι εξαιρετικοί voice actors που περιλαμβάνει το πρώτο, απουσιάζουν παντελώς από τους διαλόγους του. Ευτυχώς μέσα στα ρινγκ του θανάτου δεν ακούγονται μόνο τα βογγητά των μαχητών αλλά και οι κομπασμοί, οι πομπώδεις εκφράσεις τους. Ο ένας χλευάζει τον άλλο θέλοντας να του σπάσει το ηθικό και εμείς ακούμε κλισέ ατάκες που μας διασκεδάζουν πολύ σαν τα “θα σε δω στην κόλαση”, “είσαι τόσο απελπισμένος για να πεθάνεις;”, θα σε μετατρέψω σε λεκέ πάνω στην λεπίδα μου”. Στο Soul Chronicle, σε όλες τις Visual Novel σκηνές, αποδίδονται έξοχα οι χαρακτήρες από ταλαντούχους voice actors. Ανάλογα με το άτομο που μιλά, ακούμε ψιλές, βαριές, σοβαρές, παιχνιδιάρικες φωνές και νιώθουμε την προσπάθεια των ηθοποιών να εμφυσήσουν προσωπικότητα στους χαρακτήρες. Ακούγοντας το soundtrack καταλαβαίνουμε εύκολα γιατί η Bandai Namco Entertainment αναθέτει στον Junichi Nakatsuru την μουσική σύνθεση της σειράς από το πρώτο Soulcalibur. Οι ορχηστρικές του συνθέσεις ξεχειλίζουν από επικές νότες και δίνουν αδιάκοπα μεγαλειώδη ρυθμό σε όλες μας τις αναμετρήσεις αλλά και στα ενδιάμεσα διαστήματα της αφήγησης.

Η εξολόθρευση ολοκληρώθηκε, πάμε στην επόμενη αποστολή
Η εξαετής αναμονή για να παίξουμε ένα νέο Soulcalibur άξιζε τελικά τον κόπο, δεν ήταν χαμένος χρόνος για τους developers του. Εκείνοι κράτησαν ότι έκανε πετυχημένη την σειρά στο παρελθόν και το εμπλούτισαν με νέους μηχανισμούς και ένα από τα καλύτερα single player modes που έχουμε παίξει σε Fighting. Το Soulcalibur VI έχει κάτι να προσφέρει σε όλους μας. Αν ζητάμε ένα game για να παίξουμε με παρέα, είναι ιδανικό για εντυπωσιακές συγκρούσεις με τους φίλους μας, ακόμα και για διοργάνωση φιλικών πρωταθλημάτων στον καναπέ του σπιτιού.

Αν θέλουμε να βγάλουμε το άχτι μας χωρίς άλλο κόσμο πάνω από το κεφάλι μας, έχει δύο έξοχα single player campaigns με άφθονο περιεχόμενο για να καταναλώσουμε. Αν είμαστε ανταγωνιστικοί τύποι και έχουμε σαν όνειρο να δούμε το όνομά μας στην παγκόσμια κατάταξη ενός game, με σκληρή εξάσκηση και πολλές ώρες σκέψης, θα μάθουμε καλά το στυλ και τις κινήσεις ενός χαρακτήρα και θα χαράξουμε με τα όπλα μας τον δρόμο προς την κορυφή. Για τους παραπάνω λόγους, επισκεπτόμαστε το πλησιέστερο κατάστημα video games, βγάζουμε 54 ευρώ από την τσέπη, τα πετάμε στο γκισέ σαν να μας καίνε τα δάχτυλα και φεύγουμε με το Soulcalibur VI στην τσέπη και ένα χαμόγελο στα χείλη.

Θετικά:
- Θεϊκά γραφικά και animations
- Επαγγελματικό voice acting
- Πολύωρο και απολαυστικό single player
- Multiplayer με μεγάλη συμμετοχή κόσμου
- Το καλύτερο battle system στο είδος του
- Μεγάλη ποικιλία σε πανίσχυρους playable χαρακτήρες
- Το Libra of Soul έχει τα περισσότερα χαρακτηριστικά ενός δυνατού RPG

Αρνητικά:
- Το Libra of Soul δεν έχει voice acting
- Στα Visual Novel τμήματα τα animations είναι από λίγα έως καθόλου

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 8.5
Gameplay: 8 
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.1

Πολύπλοκο, μεγαλοπρεπές και βίαιο, στέκεται στο ύψος των περιστάσεων.

Γιάννης Μοσχονάς