Claws of Furry

Όταν δεν λείπει η γάτα, τα ποντίκια χορεύουν από τις φάπες.

Παρακολουθούμε στενά τα νέα προϊόντα της gaming βιομηχανίας και οι τελευταίες εξελίξεις μας κάνουν να θέλουμε να φωνάξουμε “αεράαααααα” με όλη την δύναμη των φωνητικών μας χορδών. Ολοένα και περισσότερες εταιρείες ανάπτυξης με ελληνικό “πλήρωμα” ξεπετάγονται και διεκδικούν τα πολύτιμα χρήματά μας με ενδιαφέροντες τίτλους. Το Claws of Furry ανήκει σε αυτούς, δημιουργία της Terahard Studios που εδράζεται σε Αθήνα και Λονδίνο. Σαν δισδιάστατο Beat ‘Em Up που είναι, στοχεύει στο να μας πωρώσει στέλνοντας προς το μέρος μας χιλιάδες πλάσματα για να τα σαπίσουμε στο ξύλο.

Η λέξη “γατάκι” χρησιμοποιείται στις μέρες μας σε δύο περιπτώσεις. Στην πρώτη εκφράζουμε τρυφερότητα για τα νεογέννητα αιλουροειδή που συνυπάρχουν μαζί μας. Στην δεύτερη προσφωνούμε χιουμοριστικά τα άτομα που θεωρούμε χαμηλότερης αξίας από εμάς και το κάνουμε κυρίως όταν αυτά τα άτομα προσπαθούν να μας το παίξουν υπεράνω. Το Claws of Furry έρχεται να αποδομήσει την ειρωνική διάσταση της λέξης “γατάκι”, θυμίζοντάς μας τις ικανότητες του φανταστικού αυτού πλάσματος.

Νιααααααρρρρρρρρρρρρρρρ
Ο ήρωας της περιπέτειας είναι μια γάτα μυημένη στην φοβερή πολεμική τέχνη των νίντζα. Ο δάσκαλος της ψιψίνας μας τιτλοφορείται master και είναι ένα ποντικομούρικο ον που θυμίζει αρκετά νυχτερίδα. Μια ωραία πρωία, μαθήτρια και δάσκαλος προπονούνται στο Ντότζο τους. Άξαφνα εχθροί εισβάλλουν στον χώρο, απαγάγουν τον δάσκαλο και νικούν κατά κράτος την γάτα μας. Η ηρωίδα μας λυσσά από το κακό της, φοράει την στολή της και ρίχνεται με τα μούτρα στην αποστολή διάσωσης του δασκάλου. Οι δυνάμεις των εχθρών απαρτίζονται κυρίως από τους φυσικούς εχθρούς των γατών, τα ποντίκια και τους σκύλους. Τα ερπετά αντιπροσωπεύονται στην μάχη από τους φονικότερους μαχητές του είδους τους, τους κροκόδειλους.

Το δημιουργικό team του Claws of Furry έχει κάνει καταπληκτική δουλειά στον σχεδιασμό των αντιπάλων μας. Η δυναμικότητά τους καθορίζεται από το ζωικό είδος στο οποίο ανήκουν. Οι σκύλοι και οι κροκόδειλοι χαρακτηρίζονται από τα τεράστια κορμιά και την μεγάλη αντοχή στα χτυπήματα. Τα ποντίκια έχουν με το μέρος τους την ταχύτητα, τον αριθμό τους και την πανουργία να χρησιμοποιούν διάφορα μαραφέτια για να μας αφαιρέσουν ενέργεια. Η γάτα μας έχει δύο σετ κινήσεων για να συντρίψει τις εχθρικές ορδές. Το πρώτο σετ ανταποκρίνεται στις φυσικές ικανότητες των αιλουροειδών και το δεύτερο πηγάζει από την εκπαίδευσή της στις πολεμικές τέχνες.

Τα νύχια της ηρωίδας μας είναι τόσο αιχμηρά όσο και εκείνα μιας πραγματικής γάτας. Με την light attack της ξεσκίζει γρήγορα τον άτυχο που στάθηκε μπροστά της, τόσο γρήγορα μάλιστα ώστε ο αντίπαλος αδυνατεί να σταματήσει την βροχή από νυχιές. Προφανώς η light attack είναι ιδανική για την εξολόθρευση μεμονωμένων εχθρών παρά το μέτριο damage που προξενεί. Όταν η γάτα μας βρίσκεται περικυκλωμένη από εχθρούς, εξαπολύει τις υπόλοιπες επιθέσεις της. Εκείνη ανάμεσά τους που σχετίζεται με τις φυσικές ικανότητες μιας γάτας είναι το dash attack το οποίο ενεργοποιείται όταν η κίτρινη μπάρα ενέργειας γεμίζει. Η ηρωίδα μας κινείται με αστραπιαία ταχύτητα σαν καθαρόαιμο αιλουροειδές (ένα γατάκι αναπτύσσει μεγαλύτερη τελική ταχύτητα από παγκόσμιο ρέκορντμαν στο σπριντ) και θερίζει την ενέργεια των αντιπάλων που βρίσκονται σε ευθεία μπροστά της.

Αφού θαυμάσαμε τις “ρεαλιστικές” δυνάμεις της γάτας μας, δώσαμε βάση και στις υπερφυσικές της κινήσεις. Το uppercut είναι πολύ ισχυρότερο από τις νυχιές και τινάζει τους εχθρούς δέκα μέτρα στον αέρα. Με ένα άλμα και δεύτερο uppercut στους αιθέρες, ο αντίπαλος μετατρέπεται σε φλεγόμενο... μετεωρίτη που σκάει στο έδαφος με μανία και συντρίβει ότι χτυπήσει. Το εξαιρετικό game mechanic που περιγράφουμε μας άρεσε εξίσου με το dash attack. Προξενεί μεγάλο damage, βγάζει από το κάδρο επικίνδυνους εχθρούς μειώνοντας τον αριθμό των όσων αντιμετωπίζουμε ταυτόχρονα. Έχει κατευθυντικότητα δηλαδή μπορούμε να ρίξουμε τον φλεγόμενο εχθρό σαν σφαίρα σε ευθεία γραμμή, διασπώντας μια ομάδα από εχθρούς.

Πιέζοντας το special button στον αέρα φτάνει η ώρα των πολλών... Ρίχτερ. Ο χαρακτήρας μας επέστρεψε με μανία στο έδαφος, το κοπάνησε με την γροθιά του και δημιούργησε σεισμό που τίναξε σαν κούκλες τα ταλαίπωρα όντα που δοκίμασαν την δόνηση. Το earthquake που μόλις περιγράψαμε είναι το ιδανικό χτύπημα για να σκορπίσουμε τους εχθρούς όταν είμαστε περικυκλωμένοι. Είναι επίσης το μοναδικό που “τελειώνει” αμέσως όσους αντιπάλους μπορούν να μπλοκάρουν τα υπόλοιπα χτυπήματά μας, καλή ώρα οι αστυνομικοί σκύλοι με τις ασπίδες τους. Στην συνέχεια, το αγαπημένο πιάτο των γατών γίνεται φονικό εργαλείο στα χέρια της γάτας μας. Πιέζοντας το σχετικό button, η ψιψίνα – νίντζα πετάει ψάρια με ρυθμό πολυβόλου στους εχθρούς. Το damage της μοναδικής ranged επίθεσης είναι αμελητέο αλλά βοηθά στο να κρατάμε τους εχθρούς σε απόσταση ή να τους βομβαρδίζουμε από ψηλό σημείο χωρίς να κινδυνεύσουμε λεπτό.

Χνουδωτοί εξολοθρευτές σε αποστολή διάσωσης
Ο αριθμός των πέντε επιθέσεων μοιάζει μικρός αλλά δεν είναι. Τις συνδυάζουμε και τις εναλλάσσουμε αμέτρητες φορές σε κάθε σύγκρουση. Ο σχεδιασμός των levels μπορεί να χαρακτηριστεί καταπληκτικός έως ιδιοφυής. Το γιατί είναι απλό. Κάθε συστατικό ενός level (πλατφόρμες, καταστρέψιμα αντικείμενα, εχθροί, θανατηφόρα κενά και υγρά) είναι τοποθετημένο με ακρίβεια για να δοκιμάσει τις ικανότητες του χαρακτήρα μας. Οι εχθρικές ομάδες καταλαμβάνουν συγκεκριμένα σημεία που μπορούμε να καθαρίσουμε προτού προχωρήσουμε. Η εναλλακτική λύση δεν ευνοείται καθόλου, η μετακίνησή μας δηλαδή σε επόμενη ομάδα με την προηγούμενη να μας έχει πάρει στο κατόπι. Ο σχεδιασμός επιτρέπει όμως και εξαιρέσεις. Ενίοτε, παγιδεύουμε ένα εχθρικό μπουλούκι σε κλειστό χώρο, πέφτουμε από ψηλά πάνω του, χτυπάμε όσους μπορούμε, ανεβαίνουμε περιμένοντας να εκτελέσουν τα επιθετικά τους animations και ξαναχτυπάμε αλύπητα.

Υπάρχουν στιγμές όπου η κάμερα λειτουργεί παραπλανητικά, μας κρύβει χρήσιμες πληροφορίες για να είμαστε προσεκτικοί στα άλματα μας. Σε ένα level του κάστρου, αναζητούσαμε με ταχύτητα την επόμενη ομάδα εχθρών, προσγειωθήκαμε ανέμελα σε χαμηλότερο πάτωμα, συνεχίσαμε να κινούμαστε γρήγορα και δεν πήραμε είδηση το κενό που έχασκε μερικά εκατοστά μπροστά μας. Οι πολλές πλατφόρμες των levels συνδυάζουν αρμονικά την Beat ‘Em Up διασκέδαση με το Platform. Με την κάμερα κολλημένη στην γάτα μας, πρέπει να εξερευνήσουμε ένα level και στην συνέχεια να το χαρτογραφήσουμε στο μυαλό μας για να ξέρουμε που πατάμε.

Παρά το μικρό τους μέγεθος, τα levels έχουν τα κατάλληλα σημεία για να στήσουμε παγίδες στους εχθρούς. Παίζοντας τα ξανά και ξανά, μαθαίνουμε κάθε γωνία και αντίπαλο ώστε στην επόμενη επίθεση να τους ξεκάνουμε όλους χωρίς σοβαρές απώλειες στο health. Το γεγονός έχει τεράστια σημασία όταν παίζουμε στο mode που μας γυρίζει στο πρώτο level μετά τον θάνατο, το Rogue mode. Σε αυτό, αν δεν περάσουμε τα levels με ελάχιστες απώλειες δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δούμε το τελικό boss. Το μεγαλύτερο ατού του είναι ότι ανακατεύει τα levels κάθε φορά που επιστρέφουμε μετά την ήττα, γι’ αυτό ονομάζεται και Rogue (like). Στο mode που σώζει την πρόοδό μας, το Pussycat mode, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Κάθε επαναφορά στην ζωή μας βρίσκει με γεμάτο health και μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας.

Τα γιγάντια bosses μας μετατρέπουν εύκολα σε παπουτσωμένο γάτο, δηλαδή ποδοπατημένο κορμί γατιού σε σχήμα σόλας!

Όλα δείχνουν εύκολα μέχρι την στιγμή που η γάτα μας έρχεται αντιμέτωπη με ένα από τα τέσσερα bosses. Οι επικεφαλής των εχθρικών δυνάμεων διακρίνονται για το μέγεθός, τις τεράστιες μπάρες ενέργειας και τα πανίσχυρα χτυπήματά τους. Το health μας είναι 100 και μπορεί να αυξηθεί με την κατάλληλη φορεσιά. Δυστυχώς, τα περισσότερα χτυπήματα αφαιρούν 20ρια και πάνω από την τιμή του, συνεπώς με τέσσερα – πέντε χτυπήματα η γάτα μας πάει... άψαλτη. Τα bosses έχουν την δύναμη να μας αφαιρέσουν και 50 πόντους από το health, να εξαφανίσουν εντελώς την μπάρα του με ένα χτύπημα. Ακολουθούν το καθένα το προσωπικό του μοτίβο που πρέπει να μάθουμε για να προσαρμόσουμε τις επιθέσεις μας σε αυτό. Αν μας σκοτώσουν, το game μας γυρνά στην προηγούμενη πίστα.

Στην αρχή εκνευριστήκαμε που έπρεπε να περάσουμε και πάλι μια πίστα προτού συναντήσουμε τον μεγάλο στόχο μας. Βλέποντας ότι το health που έχουμε στο συναπάντημα με το boss εξαρτάται από το τι θα μας μείνει καθαρίζοντας την προηγούμενη πίστα, τσαντιστήκαμε. Τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι, αν επιστρέφαμε στην ζωή κατευθείαν στο boss, το game θα διαρκούσε λιγότερο και δεν αποκλείεται να μην τελειοποιούσαμε τις ικανότητές μας όσο το πράξαμε. Για να διαλύσουμε ένα boss λαμβάνουμε υπόψη την ρουτίνα που ακολουθεί, υπολογίζουμε με μαθηματική ακρίβεια την απόσταση του από εμάς, τα χτυπήματα που θα του ρίξουμε και το πότε τον πλησιάζουμε. Στους υπολογισμούς μας μπαίνει και η κίνηση της κάμερας η οποία άλλοτε απομακρύνεται, άλλοτε εστιάζει σε εμάς και μας αναγκάζει να κινούμαστε για να δούμε την επίθεση που ετοιμάζει το boss στην αθέατη άκρη της οθόνης.

Πολλές γάτες, πολλές ζημιές
Η εξόντωση των εχθρικών δυνάμεων και ο τερματισμός μας περιμένει μόλις 3 – 4 ώρες μετά την είσοδό μας στο Claws of Furry, και πολλά λέμε. Χάρη στην σύντομη χρονική του διάρκεια αποκτούμε εύκολα όλα τα διαθέσιμα trophies και εμπλουτίζουμε τον παχυλό λογαριασμό μας στο PSN. Η διάρκεια του μπορεί να παραταθεί με μια επίσκεψη στο Arena mode ή ένα πέρασμα των προαναφερθέντων modes με παρέα. Το Arena είναι μια χαοτική εμπειρία όπου βρισκόμαστε κλεισμένοι σε στενό κλουβί και δεχόμαστε την επίθεση αμέτρητων τεράτων. Τα εχθρικά κύματα έχουν μια ιδιαιτερότητα, δεν σταματά ποτέ η ροή των εχθρών όπως μας έχουν συνηθίσει τα Tower Defense.

Ένα αποκρουστικό πλάσμα πετάει δεξιά και αριστερά στο “ταβάνι” της αρένας και αμολάει τέρατα σε τακτά χρονικά διαστήματα σαν βομβαρδιστικό. Η δυσκολία σκαρφαλώνει έτσι στα ύψη. Για παράδειγμα, την ώρα που σαπίζουμε στο ξύλο μερικά αδύναμα ποντίκια, βλέπουμε ένα τεράστιο κροκόδειλο να πέφτει από τον ουρανό, αποσυντονιζόμαστε, σταματάμε την επίθεση και ανασυντασσόμαστε. Η ξέφρενη δράση δεν χωράει σχεδιασμούς, οι αντιδράσεις μας είναι ενστικτώδεις, αστραπιαίες, απαιτούν να βρισκόμαστε διαρκώς “in the zone”. Στην αρένα ξεκλειδώνεται και το δυσκολότερο trophy όλων, εκείνο που μας ζητά να αποκτήσουμε όλες τις φορεσιές του game. Επιβιώσαμε σχετικά εύκολα τα δέκα κύματα που απαιτεί ένα από τα trophies αλλά θα περάσουμε κυριολεκτικά “από 40 κύματα” μέχρι να αποκτήσουμε πρόσβαση στα τρία τελευταία κοστούμια.

Η γκαρνταρόμπα μας είναι πλούσια και τα σχέδια των κοστουμιών παραπέμπουν σε comic υπερήρωες όπως οι αγαπημένοι μας Deadpool και Wolverine. Εκτός από τα διαθέσιμα κοστούμια εξαρχής, τα υπόλοιπα αποκτούνται εκτελώντας συγκεκριμένους άθλους και ο ρόλος τους είναι ουσιαστικός και όχι διακοσμητικός. Αν δεν αποκτούσαμε το κιτρινωπό κοστούμι που δίνει το ability στην γάτα μας να γεμίζει την ενεργειακή της μπάρα με ένα χτύπημα, πιθανότατα θα... ιδρώναμε ακόμα για να το τερματίσουμε. Φορώντας το επανεκτιμήσαμε τον έξοχο σχεδιασμό των levels.

Ενεργοποιώντας το dash ή το earthquake attack η μπάρα ενέργειας μηδενίζεται. Για να γεμίσει θέλει κάμποσες νυχιές αλλά με το ειδικό κοστούμι γεμίζει με ένα χτύπημα. Μπορούμε να ρισκάρουμε απώλεια health επιτιθέμενοι γρήγορα με μια νυχιά στον πλησιέστερο εχθρό, γεμίζοντας την μπάρα και εξαπολύοντας κατόπιν τις special attacks. Υπάρχει όμως και εναλλακτική λύση. Σε όλα τα levels βλέπουμε πολλά καταστρέψιμα αντικείμενα (παγκάκια, πυροσβεστικούς κρουνούς, τραπέζια κ.τ.λ.) και αναρωτιόμαστε τι ρόλο βαράνε. Είναι διακοσμητικά, υπολογίζονται στο damage που βλέπουμε στην σούμα μετά από κάθε level; Ανακαλύψαμε τελικά την χρησιμότητά τους συντρίβοντας τα με άδεια την μπάρα της ενέργειας. Η μπάρα γεμίζει άμεσα, τρέχουμε στην κοντινότερη ομάδα εχθρών, τους προξενούμε μπόλικο damage με ένα special attack, τσακίζουμε το πλησιέστερο αντικείμενο και η διαδικασία επαναλαμβάνεται έως ότου όλοι οι αντίπαλοι κείτονται νικημένοι.

Υπάρχει ένας εύκολος τρόπος για να κλιμακώσουμε το μακελειό στο Claws of Furry, η πρόσκληση τριών φίλων για να παίξουμε μαζί. Τους μοιράζουμε ισάριθμα joypads, τους προτρέπουμε να επιλέξουν διαφορετικά κοστούμια ο καθένας και η σφαγή αρχίζει. Παρατηρούμε ότι οι εχθροί διπλασιάζονται αλλά εμείς τετραπλασιαστήκαμε οπότε δεν “μασάμε”. Αντιμετωπίζοντας τα πλήθη των αντιπάλων “χάνουμε την μπάλα” με τόσα animations, ειδικά εφέ και χρώματα επί της οθόνης. Η φοβερή αυτοσυγκέντρωση που απαιτείται για να επιβιώσουμε στο co - op μας κάνει καλύτερους παίκτες. Στα bosses το σκηνικό είναι φανταστικό, το απαθανατίζουμε με clips και screenshots. Ένας χαρακτήρας μπορεί να “παγώσει” το boss, ο δεύτερος να το κοπανήσει με φλεγόμενες attacks, ο τρίτος με special attacks και ο τέταρτος με απλά χτυπήματα που αφαιρούν πολλαπλάσια ενέργεια εξαιτίας της στολής που φορά. Περισσότερα άτομα στο co - op οδηγούν σε περίπλοκες και απολαυστικές χορογραφίες μάχης.

Είναι όλα ρόδινα στην γατοχώρα του Claws of Furry; Όχι, αντιμετωπίζουμε και μερικά προβληματάκια τεχνικής φύσεως. Σε ένα σημείο είδαμε την γάτα μας να περπατά μέσα σε τοίχο σαν να ανεβαίνει σκάλες. Σε ένα άλλο ήρθαμε αντιμέτωποι με τον αντικατοπτρισμό ενός εχθρού ο οποίος ήταν άτρωτος. Τα χτυπήματά μας πέρναγαν μέσα από το σώμα του σαν να είναι άϋλος αλλά τα αντικείμενα που πετούσε μας έβρισκαν κανονικά και μας αφαιρούσαν health. Το τελευταίο ζήτημα που είχαμε είναι με τα special attacks. Η ανταπόκριση του χειριστηρίου είναι άριστη σε όλες μας τις εντολές πλην των special attacks. Αρκετές φορές είδαμε τον χαρακτήρα μας “φορτισμένο”, πατήσαμε το special button για να σαρώσουμε τους εχθρούς στην ευθεία αλλά εκείνος καθυστέρησε ένα με δύο κρίσιμα δευτερόλεπτα να ανταποκριθεί στην εντολή με αποτέλεσμα, οι εχθροί να χτυπήσουν πρώτοι.

Σε ένα game όπου κυριαρχούν τα αντανακλαστικά, τα 60 frames per second είναι δεδομένα και τον χρυσό αυτό κανόνα ακολουθεί ανεμπόδιστα το Claws of Furry. Μας ενθουσίασαν τα animations των εχθρών, τα γραφικά που φιλοτέχνησαν τα χέρια και η φαντασία έμπειρων σχεδιαστών, οι απροσδόκητες οπτικές απολαύσεις όπως το poster στον τοίχο του γυμναστηρίου που απεικονίζει τον Bruce Lee σε χαρακτηριστική πόζα και με χαρακτηριστικά... γάτας. Στον σχεδιασμό των κροκοδείλων, είναι φανερές και ευπρόσδεκτες οι επιρροές από τα Teenage Mutant Ninja Turtles και μας οδηγούν σε ευχάριστες τηλεοπτικές και gaming αναμνήσεις. Την μερίδα του λέοντος στην απεικόνιση έχουν φυσικά τα bosses με τα τεράστια κορμιά και τις ξεκαρδιστικές εκφράσεις.

Την ένταση του γέλιου μας αυξάνει αισθητά η εξαιρετική απόφαση των developers να προσθέσουν την μετάφραση στα ελληνικά όλων των menus και των διαλόγων. H έκφραση της έκπληξης στο (βαριεστημένο του κερατά) πρόσωπο της μαμάς κροκόδειλου την ώρα που βλέπει τον χαρακτήρα μας και φωνάζει “τι, και άλλη γάτα;” μας έκανε να κλαίμε από τα γέλια. Είδαμε τον σκύλο – boss να μιλάει στο τηλέφωνο με την γυναίκα του για νεροχύτες, άλλο νευρικό γέλιο εκεί. Οι ήχοι του soundtrack έχουν μια retro ομορφιά και την ταχύτητα που απαιτείται για να δώσουν ρυθμό στην δράση. Από τα ηχητικά εφέ ξεχωρίσαμε τον ανατριχιαστικό και συνάμα, υπέροχο ήχο των νυχιών της γάτας μας που μας φέρνει αυτόματα στο νου το άνοιγμα – κλείσιμο τεράστιων λεπίδων. Βρήκαμε διασκεδαστικούς τους... λαρυγγισμούς των bosses αλλά θα προτιμούσαμε να ακούσουμε voice actors να προφέρουν τις ατάκες τους με έμφαση, όσο δύσκολο και αν είναι να παραστήσει κάποιος φωνητικά ένα ζώο. Επίσης, υπήρξε μια διαφορά στο volume μεταξύ των ηχητικών εφέ που ακούγονται κάπως εκκωφαντικά και του soundtrack, το οποίο έπρεπε να προσεχθεί.

Είμαστε εφτάψυχοι και καλοταϊσμένοι
Το Claws of Furry είναι ένα χαριτωμένο, μικρό game για τα χαριτωμένα, μικρά μας κατοικίδια. Όλα τα πλάσματα που περιφέρονται στον μικρόκοσμο του είναι αγαπημένα κατοικίδια και η σύγκρουσή μας μαζί τους δεν εξυμνεί την βία αλλά την παιχνιδιάρικη συμπεριφορά. Τα levels είναι λιγοστά αλλά καλοφτιαγμένα, τα animations διασκεδαστικά και η ανταπόκριση του συστήματος ελέγχου σχεδόν άψογη. Το επίπεδο δυσκολίας στο Rogue mode είναι συντριπτικό, αντίστοιχο του Ironman mode σε πολλά games. Είναι ρυθμισμένο να μας κρατήσει μπροστά στην οθόνη μας πολύ περισσότερο από τις ελάχιστες ώρες του περιεχομένου. Το ξεκλείδωμα των τριών τελευταίων κοστουμιών εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό, ανελέητο grinding στην Arena προτού τα φορέσουμε. Βάζοντας τα παραπάνω στην άκρη μαζί με τα λιγοστά bugs, μας μένουν αρκετές ώρες single player και co-op απόλαυσης που κοστίζει μόλις 10 ευρώ.

Θετικά:
- Ψιψίνες που το παίζουν νίντζα
- Καλοζυγιασμένα game mechanics
- Beat ‘Em Up δράση δεμένη με Platform ακροβατικά
- Μπόλικο χιούμορ και αναφορές στην λαϊκή κουλτούρα
- Διασκεδαστικό co - op
- Ελληνική γλώσσα σε menus και κείμενο

Αρνητικά:
- Αμελητέα διάρκεια
- Λιγοστά bugs
- Καταναγκαστικό grinding για ξεκλείδωμα του ύστατου trophy
- Μέτριο soundtrack

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 6
Gameplay: 7.5 
Αντοχή: 5
Γενικά: 7

Ένα ατόφιο game του είδους του που μας διασκέδασε για λίγο διάστημα.

Γιάννης Μοσχονάς