Total War: Warhammer II – The Queen & the Crone

Η πεντάμορφη και το υπέργηρο τέρας.

Το φθινόπωρο του περασμένου χρόνου κυκλοφόρησε το sequel του Total War: Warhammer το οποίο και μας μετέτρεψε σε... βαμπίρ αφού βρεθήκαμε να διοικούμε τις ψηφιακές μας λεγεώνες από το σούρουπο ως την αυγή. Η αγαπημένη μας Creative Assembly δεν μπορούσε να μας αφήσει χωρίς να ανανεώσει το περιεχόμενο του δεύτερου αριστουργήματος της με την επωνυμία Warhammer, έτσι περιμέναμε πως και πως το τεράστιο resurgent update που είχε προγραμματιστεί για τον φετινό Μάιο.

Πολλές και διάφορες προσθήκες εμπλούτισαν τον κόσμο του Total War: Warhammer II αλλά καμία τους δεν συγκρίνεται με το πληρωτέο DLC που κυκλοφόρησε παράλληλα. Το όνομα αυτού είναι The Queen & the Crone και περιγράφει επακριβώς τι μας περιμένει αποκτώντας το. Το άσβεστο μίσος ανάμεσα στα Dark Elves και τα High Elves αντικατοπτρίζεται στην άγρια κόντρα μεταξύ της Alarielle the Radiant και της Crone Hellebron. Οι δύο θρυλικές ηρωίδες από την λαογραφία του Warhammer είναι έτοιμες να συγκρουστούν, φέρνοντας τα πάνω κάτω στην ισορροπία του τρόμου που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των φυλών που περικλείουν το Vortex. Θα προτιμήσουμε την παρέα της λαμπερής βασίλισσας των High Elves ή θα περάσουμε τον χρόνο μας στο πλευρό της γριάς μάγισσας που θέλει να πνίξει τους πάντες στο αίμα και την σκλαβιά;

Τόλμη και γοητεία
Η Alarielle βρίσκεται σε προνομιακή θέση από το πρώτο λεπτό της εκστρατείας. Τα factions των High Elves που την περιβάλλουν εμφανίζονται ελαφρώς... μουτρωμένα στην αρχή αλλά δεν αργούν να συνάψουν εμπορικές και στρατιωτικές σχέσεις μαζί της. Κατά συνέπεια, η Alarielle παύει να έχει το νου της σε πιθανά πισώπλατα μαχαιρώματα και εστιάζει στην εκστρατεία κατά των δυνάμεων του σκότους που έχουν καταλάβει μεγάλα κομμάτια του Ulthuan. Η κατάληψη αυτή χαρίζει στην πολεμίστρια μας ένα σωρό “αναπηρίες” όπως η κάθετη πτώση του public order και η αύξηση του κόστους συντήρησης των στρατευμάτων. Αμέσως τίθεται σαν πρωταρχικός μας στόχος να καθαρίσουμε τον τόπο από Dark Elves και Chaos.

Η βασίλισσα των High Elves δεν περιορίζεται στο εντυπωσιακό παρουσιαστικό της. Στην μάχη οι ικανότητές της είναι απαράμιλλες. Αμέτρητες φορές την οδηγήσαμε μέσα στις εχθρικές μάζες και στην συνέχεια, βλέπαμε κορμιά να τινάζονται προς κάθε κατεύθυνση και στον αέρα, καθώς η Alarielle τους περιποιείται με το staff της. Εκτός από τα κουφάρια που αφήνει στο πέρασμά της, η Alarielle έχει μια γκάμα εξαιρετικών buffs για να τονώνει τα στρατεύματα που μας υπηρετούν. Spamάραμε άγρια τα Earth Blood και Pha’s Protection, ανανεώνοντας τα hit points των μονάδων πρώτης γραμμής και αυξάνοντας την άμυνά τους. Ως αποτέλεσμα αυτού, η παράταξη μας άντεξε σε άγριες επιθέσεις από υπεράριθμους αντιπάλους, χαρίζοντας μας αλησμόνητες νίκες.

Για να πετύχουμε τους στόχους μας δεν αρκούν οι φοβερές δυνάμεις της Alarielle, αξιοποιούμε στο έπακρο και το υπόλοιπο περιεχόμενο που την ακολουθεί. Οι Sisters of Avelorn είναι η μια από τις δύο ολοκαίνουργιες μονάδες στο Total War: Warhammer II. Λατρέψαμε αυτές τις τοξότριες των Elves από την πρώτη στιγμή που τις είδαμε να λούζουν με μια βροχή από λαμπερά βέλη τις επιτιθέμενες μονάδες του εχθρού. Οι απώλειες που προξενούν στις εχθρικές μάζες είναι τρομακτικές. Με μάτια που ξεχειλίζουν απόλαυση τις παρακολουθούμε να εκτελούν εκατοντάδες αντιπάλους και να τρέπουν ολόκληρα σώματα στρατού σε φυγή.

Με τις Sisters of Avelorn σαν βασική μας μονάδα δοκιμάσαμε την αποτελεσματικότητα της δεύτερης μονάδας που εισάγει το The Queen & The Crone, των Shadow Warriors. Σε άγονο τερέν οι Shadow Warriors δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από μια τυπική ranged μονάδα των Elves. Σε δεντροφυτεμένα πεδία μαχών, γίνονται φανερές οι ικανότητές τους. Είναι μια ύπουλη μονάδα που κρύβεται μέσα στην βλάστηση, περιμένοντας υπομονετικά το θήραμά τους σαν Βιετκόνγκ. Μόλις ο εχθρός μπει στην εμβέλειά τους, τον θερίζουν με τα βέλη τους και αποτελειώνουν τους επιζώντες με κοφτερές λεπίδες. Παράλληλα με τις δύο χρησιμότατες μονάδες, την Alarielle υπηρετεί μια νέα hero, η Handmaiden. Πρόκειται για μια πολεμίστρια εφάμιλλη με Αμαζόνα, αποτελεσματική σε μακρινές και κοντινές αποστάσεις. Συνήθως την χρησιμοποιούμε σε συνδυασμένες επιθέσεις με την Alarielle ενάντια σε επικίνδυνες μονάδες και γιγαντιαία πλάσματα, κατά των οποίων διαθέτει ειδικά bonuses.

Παίζοντας και ανταλλάσσοντας αδιάκοπα χτυπήματα με τα factions του σκότους, διαπιστώσαμε ότι η Alarielle και το faction του Avelorn είναι οπλισμένοι με ένα τρομακτικό πλεονέκτημα, το region που καλείται Phoenix Gate. Εκεί ανακαλύψαμε ένα κοινό χαρακτηριστικό με το μυθικό πουλί από το οποίο έχει δανειστεί η πύλη το όνομά της. Εφόσον έχουμε στρατοπεδεύσει εκεί, οι στρατοί που επιχειρούν να περάσουν από την Phoenix Gate, ανεξάρτητα από τον αριθμό των στρατιωτών που περιέχουν, αποχωρούν σε μορφή... στάχτης. Δυστυχώς για εκείνους και ευτυχώς για εμάς, τίποτα δεν αναγεννιέται από τα σαπισμένα πτώματα που αφήνουν πίσω τους. Η μορφολογία του Phoenix Gate είναι το όνειρο κάθε αμυνόμενου στρατού. Δύο στενές λωρίδες γης γεφυρώνουν ένα χάσμα και μας παρέχουν πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αμυνθούμε στην είσοδο της μιας και να χρησιμοποιήσουμε την άλλη ως ορμητήριο του ιππικού μας. Αν δεν θέλουμε να ρισκάρουμε την πρόωρη και πολύνεκρη επαφή με τον εχθρό, μας περιμένει μια απόκρημνη πλαγιά για να απλώσουμε τις δυνάμεις μας σαν θανατηφόρα κουβέρτα. Η κλίση της δυσκολεύει τρομερά τους επιτιθέμενους να μας πλησιάσουν. Μέχρι να το πετύχουν, οι τοξότες έχουν θερίσει τις μισές τους μονάδες και το ιππικό μας έχει ποδοπατήσει τις άλλες μισές.

Η αγάπη της... δαγκώνει
Προφανώς ο χειρισμός της Alarielle και των στρατών της είναι εξαιρετικά απολαυστικός. Αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις αλλά ουδέποτε μας φαίνονται αξεπέραστες, με συνέπεια να οδεύει σταθερά προς την επίτευξη των στόχων της. Η Crone Hellebron, η δεύτερη Lord του πακέτου, είναι η σκοτεινή όψη του νομίσματος του ολοκληρωτικού πολέμου. Ανήκοντας στην φυλή των Dark Elves, η αιμοδιψής ηγέτιδα είναι φοβερή πολεμίστρια σε μάχες σώμα με σώμα και ανεβάζει κατακόρυφα το ηθικό των μονάδων που την πλαισιώνουν. Καμία ιστορία των κατορθωμάτων της Alarielle δεν συγκρίνεται με την σφαγή που εκτελεί η Crone Hellebron.

Η τελευταία είναι υπεύθυνη για την επικότερη μάχη που δώσαμε στα Total War: Warhammer μέχρι σήμερα. Όταν δύο εχθρικές στρατιές με 1500 άτομα την έπεσαν στον στρατό της, τα πράγματα έδειχναν σκούρα. Παρά τις σκληρές προσπάθειες των μονάδων, έφτασε ένα σημείο όπου οι περισσότερες το έβαλαν στα πόδια με σπασμένο ηθικό, έχοντας προκαλέσει κάμποσες απώλειες στις εχθρικές μάζες. Η Crone Hellebron έμεινε μόνη της στο πεδίο της μάχης ενάντια σε δέκα μονάδες του εχθρού. Πάνω στο αιματοβαμμένο της όχημα που μοιάζει με άρμα αποτρόπαιου καρναβαλιού, η μέγαιρα ωρυόταν και ποδοπατούσε κόσμο δεξιά και αριστερά. Γύρω στα 20 λεπτά αργότερα, το απίθανο είχε συντελεστεί. Η Crone Hellebron ξέκανε μόνη της ολόκληρη την στρατιά του εχθρού, σφαγιάζοντας εκατοντάδες.

Το εργατικό με το πολεμικό πνεύμα μας εμπνέουν ταυτόχρονα στο νέο DLC, χτίζουμε και καταστρέφουμε με το ίδιο πάθος.

Η αποτελεσματικότητα της μέγαιρας στην μάχη είναι αναγκαιότητα για το faction Har Ganeth που διοικεί. Σε αντίθεση με την Alarielle, η Crone Hellebron δεν μπορεί να κάνει εύκολα συμμάχους γιατί το μίσος ρέει άφθονο στις ψυχές των Dark Elves. Αμέσως αμέσως στερείται την οικονομική ενίσχυση του εμπορίου, οι κηρύξεις πολέμου πέφτουν βροχή και βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπη με εχθρικές δυνάμεις. Και να μην συνέβαιναν τα παραπάνω, η Crone Hellebron είναι υποχρεωμένη να κυνηγά τις σφαγές. Με την πάροδο του in game χρόνου, η μέγαιρα αρχίζει να σαπίζει, επηρεάζοντας αρνητικά τις κτήσεις της. Το public order και τα έσοδα πέφτουν, τα έξοδα μεγαλώνουν και το κράτος μας αρχίζει να αποσυντίθεται σαν το γέρικο κορμί της.

Για να αποφύγουμε την ήττα, πρέπει να θυσιάσουμε ένα σεβαστό αριθμό σκλάβων σε ματωμένο πανηγύρι που ονομάζεται Death Night. Το νέο game mechanic γεμίζει στο φουλ μια κόκκινη μπάρα η οποία προσδίδει στο κράτος μας πολύτιμα bonuses, επιτρέποντας μας να το αναπτύξουμε. Άδεια μπάρα του Death Night ισοδυναμεί με μίζερη οικονομία και μηδενική ανάπτυξη. Το Death Night είναι το δεύτερο κορυφαίο game mechanic που εισάγει το The Queen & the Crone. Δεν εξαντλείται στην ενίσχυση της οικονομίας και του public order. Πάει ένα βήμα πιο πέρα, δυναμώνοντας περισσότερο την Crone Hellebron και τις αγαπημένες της Witch Elves. Τότε είναι που η μέγαιρα μετατρέπεται σε one woman army, ικανή να ξεκάνει ολόκληρο στρατό μόνη της.

Το Death Night δίνει επίσης το πράσινο φως για να ξεκινήσει το Blood Voyage. Ένα πολεμικό πλοίο των Dark Elves εμφανίζεται από το πουθενά, το κατάστρωμα του ξεχειλίζει από πανίσχυρες μονάδες. Αντιλαμβανόμενοι ότι δεν μπορούμε να το χειριστούμε, εκνευριστήκαμε τρομερά. Στην συνέχεια καταλάβαμε ότι το A.I. παίζει με επιτυχία τον ρόλο του καπετάνιου. Το πλοίο σαλπάρει προς τις κτήσεις των High Elves, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά του. Αναπόφευκτα κάποια στιγμή εξολοθρεύεται από τους αντιπάλους αλλά το χρηματικό πλιάτσικο που μάζεψε, μπαίνει αυτόματα στις τσέπες μας.

Η Crone Hellebron δεν ενδιαφέρεται να θεραπεύσει τα στρατεύματά της με spells. Τα spells της θέτουν τις μονάδες σε κατάσταση παρατεταμένης φρενίτιδας, μια κινούμενη κρεατομηχανή που θερίζει ότι συναντά. Ταυτόχρονα, δίνει ένα ισχυρό buff στον εαυτό της που την καθιστά ανθεκτικότερη στα χτυπήματα και άρα, επικινδυνότερη. Όσο ενοχλητικό είναι το να αντιμετωπίζουμε τα φρενιασμένα Dark Elves ενώ ηγούμαστε των High Elves, τόσο απολαυστικό νιώσαμε το αντίστροφο. Οι μονάδες μας, σε συνδυασμό με τα buffs αλά Gaze of Khaine και Witchbrew, δεν έπεφταν με τίποτα, δεν υποχωρούσαν, συνέχιζαν να κόβουν κόσμο έως ότου έσπαγε εντελώς το ηθικό των εχθρών.

Κοντά στον θάνατο
Από τις νέες μονάδες που εισάγει στο Total War: Warhammer II η Crone Helebron αγαπήσαμε μόνο την Χάρυβδη (Kharibdyss). Η σωστότερη ονομασία θα ήταν Σκύλλα γιατί η μονάδα αυτή είναι ένα αποτρόπαιο τέρας με πολλά κεφάλια και όχι μια ρουφήχτρα στον ωκεανό. Η Χάρυβδη έχει δύο βασικές αρετές που αγαπήσαμε. Με ένα βλέμμα που της ρίχνουν, οι εχθροί θέλουν επειγόντως να επισκεφτούν την πλησιέστερη τουαλέτα, κοινώς τα κάνουν πάνω τους από τον φόβο. Ενόσω σπάζει εύκολα το ηθικό πεζικού και ιππικού, σπάζει πολύ πιο εύκολα τα κεφάλια των γιγαντιαίων πλασμάτων του εχθρού. Γίναμε μάρτυρες επικών συγκρούσεων ανάμεσα στην Χάρυβδη και σε Φοίνικες, σε Δράκους και πελώριους δεντράνθρωπους. Οι Sisters of Slaughter είναι μια ισχυρή μονάδα πεζικού, υπεύθυνη για πολλούς σκοτωμούς υπό τις εντολές μας, το ίδιο και οι Doomfire Warlocks. Καμία τους δεν μας συνάρπασε όσο οι Sisters of Avelorn.

Είναι αλήθεια ότι χειριζόμενοι την Crone Hellebron δυσκολευτήκαμε πολύ στην εξάπλωση του κράτους μας. Με την Alarielle χτίσαμε γρήγορα μια μικρή αυτοκρατορία, εξασφαλίζοντας τα νώτα μας με πιστούς συμμάχους και ανησυχώντας μόνο για τους στρατούς του σκότους που βεβήλωναν με την παρουσία τους το Ulthuan. Με την Crone Hellebron δεχόμασταν αδιάκοπα επιθέσεις από τα ισχυρότερα factions των Dark Elves. Μοναδικοί σύμμαχοι στην τιτάνια πάλη μας ήταν οι ποντικομούρηδες Skaven οι οποίοι σύναψαν γρήγορα συμμαχία μαζί μας και την τήρησαν μέχρι τέλους.

Ένα game mechanic που μοιράζονται και οι δύο νέες commander των λεγεώνων μας είναι το Sword of Khaine, ένα καταραμένο σπαθί με πανίσχυρες μαγικές ιδιότητες οι οποίες μας θύμισαν τo ξίφος Stormbringer του αγαπητού μας Elric of Melnibone. Το δαιμονικό ξίφος είναι σφυρηλατημένο από θεό σιδηρουργό προς τιμή του θεού του πολέμου Khaine. Ο τολμηρός που το κραδαίνει κόβει σαν βούτυρο τις δυνατότερες πανοπλίες και μακελεύει με χαρακτηριστική ευκολία καθετί ζωντανό που τον προσεγγίζει. Το τίμημα για την τεράστια ισχύ που προσφέρει όμως το ξίφος, είναι δυσβάσταχτο. Το δαιμονικό αντικείμενο δεν περιορίζει την δίψα του στους ποταμούς αίματος που χύνει αλλά επηρεάζει αρνητικά το faction του χρήστη, ρίχνοντας κατακόρυφα το public order, αυξάνοντας το κόστος των στρατών και κάνοντας την ηρωίδα μας μισητή σε όλα τα factions.

Το σπαθί περνά τρεις διαδοχικές φάσεις στις οποίες μας καλεί να αποφασίσουμε αν θα το κρατήσουμε ή θα το επιστρέψουμε στο region και τον βωμό που ανήκει. Αν επιλέξουμε την “κουρτίνα ένα” το Sword of Khaine δυναμώνει αδιάκοπα και η κατάρα του πέφτει βαρύτερη στο faction μας. Θεωρούμε εξαιρετικό το game mechanic του μαγικού σπαθιού γιατί μας κάνει να ζυγιάζουμε τις επιλογές μας, ενώ δημιουργεί συνάμα ένα “καυτό” region που επιθυμούν οι πάντες στον χάρτη του single player campaign. Κρίνουμε εντελώς λάθος το ότι η κατάρα του ξίφους επηρεάζει και την Crone Hellebron. Η μέγαιρα είναι de facto καταραμένη και μάλιστα αυτοαποκαλείται κόρη του Khaine, συνεπώς το Sword of Khaine έπρεπε να της ταιριάζει γάντι, δίνοντας και bonuses στο faction της αντί για κατάρες.

Γραφικά, ήχος και animations έχουν τα υψηλά στάνταρ των Total War και δεν τίθεται θέμα ανάλυσης τους, είναι μάλιστα fully optimized για όλα τα συστήματα και κάρτες. Έτσι οι μάχες μας έχουν την ζωντάνια και την μεγαλοπρέπεια μιας σκηνής από τα Lord of the Rings. Το A.I. παρουσιάζεται σταθερά ευφυές και ύπουλο. Σε μια περίπτωση νομίζαμε ότι ανακαλύψαμε προβλήματα στο σκεπτικό του. Ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα faction των Dark Elves που διέθετε γύρω στα 15 regions. Δώσαμε σκληρές μάχες με τις στρατιές του χωρίς να κατορθώσουμε να αρπάξουμε την πρωτεύουσα. Η αλλαγή της φοράς των ανέμων του πολέμου μας ανάγκασε να μετακινήσουμε τον πανίσχυρο στρατό που διοικούσε η Crone Hellebron σε μακρινό region, αναθέτοντας σε ελάχιστες μονάδες την προστασία των βασικών μας provinces. Οι γύροι περνούσαν και το πανίσχυρο εχθρικό faction δεν έκανε καμία κίνηση εισβολής αν και, με μια πλήρη στρατιά, θα μπορούσε να μας σαρώσει τις provinces. Ένα δευτερόλεπτο προτού αρχίσουμε να κοροϊδεύουμε το A.I. για την ατολμία του, αντιληφθήκαμε ότι είχε ανοίξει άλλα πέντε μέτωπα με συμμαχικά μας factions συνεπώς οι δυνάμεις του ήταν απασχολημένες αλλού.

Πιστοποιητικό ποιότητας
Μέσα σε 15 ώρες ενασχόλησης με το The Queen & the Crone, σκοτώσαμε τόσα πολλά βρομερά τέρατα ώστε στην συνέχεια να αισθανόμαστε ότι χρειαζόμαστε επειγόντως... μπάνιο. Αφού καθαρίσαμε από την ψηφιακή “βρώμα”, βγάλαμε με ευκολία το τελικό μας πόρισμα για το πρώτο Lords Pack της παιχνιδάρας εν ονόματι Total War: Warhammer II. Σπανίως αποκτούμε πρόσθετο περιεχόμενο μεγάλου τίτλου με τόσο “ψαχνό”. Πολλές ώρες γεμάτες δράση, νέες μονάδες και καθοριστικά game mechanics, άφθονες επιλογές ανάπτυξης κράτους και χαρακτήρων, μια game engine που δεν χωλαίνει ποτέ. Το εισιτήριο μας στην νέα επική σύγκρουση του Total War: Warhammer κοστίζει όσο μια κινηματογραφική προβολή, δηλαδή επτάμισι ευρώ, ένα κόστος που πληρώνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη για τέτοιο περιεχόμενο.

Θετικά:
- Δύο πανίσχυροι commanders για τα factions μας
- Φρέσκα game mechanics που επηρεάζουν θετικά το gameplay
- Προσιτή τιμή
- Ικανοποιητική διάρκεια
- Προσαρμοστικό A.I.

Αρνητικά:

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Gameplay: 8.5
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.1

Ένα εκπληκτικό DLC, αντάξιο του βασικού game και εκδηλωτικό του ταλέντου των δημιουργών του.

Γιάννης Μοσχονάς