Adventure Time: Pirates of the Encharidion

Ψιτ, κύριε Πειρατή, πάμε για Kraken!

Η σειρά Adventure Time, παραγωγής και προβολής Cartoon Network, κλείνει φέτος μια οκταετία στους τηλεοπτικούς δέκτες. Όλα δείχνουν ότι το φθινόπωρο θα ολοκληρωθεί η επιτυχημένη της πορεία και ο καλύτερος τρόπος για να την γιορτάσουμε είναι να παίξουμε το Adventure Time: Pirates of the Enchiridion. Πρόκειται για τον τελευταίο τίτλο στην μακρά πορεία του Adventure Time στα Video Games. Η πρώτη εμφάνιση της σειράς σε gaming format συνέβη το 2012 με το Adventure Time: Hey Ice King! Why'd You Steal Our Garbage για το 3DS και συνεχίστηκε με εξίσου εξωφρενικούς τίτλους για όλες τις κονσόλες και τα PC.

Το Adventure Time σαν τηλεοπτική σειρά, χρωστά την μεγάλη επιτυχία του στις πολλαπλές επιρροές από το λατρεμένο μας Dungeons & Dragons, από πληθώρα video games και στην μαγεία των χειροποίητων σκίτσων του. Ένα επεισόδιο του διάρκειας 11 μόλις λεπτών χρειάζεται πολλούς μήνες ανάπτυξης μέχρι να προβληθεί. Η επιμέλεια που δείχνουν οι δημιουργοί του βγαίνει στην οθόνη και μαγνητίζει τον θεατή, παράλληλα με το ξεκαρδιστικό σενάριο και τις σουρεαλιστικές καταστάσεις που βιώνουν οι χαρακτήρες. Τις παραπάνω αρετές προσδοκούσαμε παίζοντας το Adventure Time: Pirates of the Enchiridion αλλά διαπιστώσαμε ότι η μεταφορά του σε Action Adventure παρουσιάζει προβλήματα.

Χαρακτήρες υπό ανάλυση
Το νέο ταξίδι μας στον κόσμο του Ooo είναι μια περιπέτεια που δεν θα αποφύγουμε διότι δεν θέλουμε να δούμε τόσους ξεκαρδιστικούς χαρακτήρες να πνίγονται. Μια ξαφνική πλημμύρα έχει βυθίσει το μεγαλύτερο τμήμα του στο νερό και κανείς δεν γνωρίζει το πως συνέβη. Τα κολλητάρια Finn και Jake καλούνται να ταξιδέψουν από την μια άκρη του Ooo στην άλλη, αναζητώντας λύση στα λιγοστά τμήματα ξηράς που έχουν απομείνει. Η ιστορία που ξεδιπλώνεται από τις πράξεις μας είναι εντελώς εξωφρενική, αδιάφορη και με ελάχιστη συνοχή. Δεν θα άξιζε φράγκο αν δεν ξεχείλιζε από χιουμοριστικούς διαλόγους.

Οι φορείς της βούλησής μας στον κόσμο του game είναι τέσσερις θεοπάλαβοι χαρακτήρες. Στην αρχή της ιστορίας έχουμε μόνο δύο playable χαρακτήρες υπό τις διαταγές μας, τους Finn και Jake. Στον τομέα της περιήγησης που περιλαμβάνει πολύ περπάτημα και μπόλικα Platform στοιχεία, ο Finn αποδεικνύεται σκέτη φόλα. Είναι αργοκίνητος αλλά τουλάχιστον μπορεί να καταστρέψει με το σπαθί του ένα σωρό φυσικά εμπόδια τα οποία μεταφράζονται άμεσα σε χρήμα. Ο Jake από την άλλη, είναι πλάσμα πολλαπλών χρήσεων. Αλλάζει σχήμα σε συγκεκριμένα σημεία του επιπέδου και μεταφέρει την ομάδα σε μέρη που δεν θα μπορούσε να φτάσει με άλλο τρόπο. Μεταμορφώνεται σε μηχανάκι που το καβαλάνε οι λοιποί χαρακτήρες και καλύπτει αστραπιαία την απόσταση μέχρι το επόμενο objective μας.

Λίγες αποστολές μετά την έναρξη της περιπέτειας, εμφανίζεται η χαριτωμένη βασίλισσα των βρικολάκων Marceline για να πάρει την θέση της δίπλα μας. Η Marceline δεν περπατά αλλά πετά λίγο πάνω από την επιφάνεια του εδάφους. Η χρησιμότητά της είναι το σπάσιμο των αλυσοδεμένων μπαούλων που βρίσκουμε παντού στον Ooo ώστε να μαζέψουμε το πλούσιο περιεχόμενό τους. Η ενσωμάτωση του BMO στην παρέα μας αποτελεί το κομβικό σημείο της περιπέτειας. Προτού προστεθεί στο πλήρωμά μας η ζωντανή παιχνιδομηχανή χειρός, ένα σωρό πόρτες με κόκκινη κλειδαριά και περίεργα σύμβολα μας έφραζαν τον δρόμο προς πολλές περιοχές. Ο BMO εξουδετερώνει τον μηχανισμό ασφάλισης με μια ηλεκτρική εκκένωση και μας ανοίγει τον δρόμο για ωραίες βόλτες και πλιάτσικο. Στη θάλασσα, ο BMO “μεταμορφώνεται” στο καλύτερο σόναρ που θα μπορούσε να έχει το καΐκι μας. Θαλασσόλυκοι είμαστε, ικανοποιητικό χάρτη όλου του νησιώτικου συμπλέγματος έχουμε, αναπόφευκτο είναι να βρούμε τον δρόμο μας προς το επόμενο objective του σεναρίου. Δεν είναι όλα τα νησιά εύκολα προσβάσιμα όμως, μερικές φορές πρέπει να ελιχθούμε σε στενά περάσματα που θέλουν ψάξιμο για να βρεθούν. Με την συνδρομή του BMO, οδηγούμαστε στον στόχο μας με πίδακες φωτός που ξεπηδούν από την επιφάνεια της θάλασσας.

Αγάπη μου, ξεκλήρισα τους πειρατές
Το Tactical κομμάτι της περιπέτειας, την turn based μάχη, την ακολουθεί ένα μεγάλο κακό, η ευκολία της. Αν επιλέξουμε να κινηθούμε μέσα στα όρια των δυνατοτήτων μας και να ξεκινάμε καυγάδες με αντιπάλους του ίδιου ή, το πολύ, ενός level ισχυρότερους, τότε έχουμε την νίκη στο τσεπάκι μας. Οι μόνοι εχθροί που δεν είναι του χεριού μας είναι τα bosses και όλοι όσοι μας περνούν σε levels. Με το κλείδωμα της τετράδας μας από playable ήρωες, ανοίγει ο δρόμος για να λιώσουμε και τους ισχυρότερους ανταγωνιστές. Οι damage dealers της παρέας είναι η τριάδα Finn, Jake και Marceline. Με τις πολύτιμες πληροφορίες που λαμβάνουμε από τον BMO, αποφασίζουμε ποιος από τους τρεις μαχητές θα χρησιμοποιήσει τα skills του και ποιος θα αναλάβει να καταναλώνει αντικείμενα ή να βαράει με γυμνά χέρια. Ο λόγος είναι ότι οι special ικανότητες της τριάδας έχουν στοιχειακές ιδιότητες. Ένας δαίμονας καμωμένος από κολασμένη λάβα δεν θα καταλάβει πολλά πράγματα όταν το φλεγόμενο τσεκούρι της Marceline προσγειωθεί στην κεφάλα του. Αντίθετα, θα υποστεί άγρια ζημιά και θα τουρτουρίζει όταν υποδεχτεί την παγωμένη λεπίδα του Finn.

Στην μάχη, η ζωντανή κονσόλα χειρός δεν έχει την ισχύ των συμπολεμιστών της με αποτέλεσμα το damage που προξενεί να είναι αμελητέο. Ο BMO αντισταθμίζει την αδυναμία του στην επίθεση, τροφοδοτώντας αδιάκοπα την κοινή special μπάρα ενέργειας και μελετώντας τις αδυναμίες των εχθρών. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων ποιο είδος special επίθεσης πλήττει περισσότερο τον αντίπαλο, το χρησιμοποιούμε κατά κόρον και, με το συνεχές γέμισμα της special μπάρας, η αποτελεσματικότητα της ομάδας μας φτάνει στα ύψη. Ούτε μια φορά δεν χρειάστηκε να κρατήσουμε άμυνα σε μάχη και αυτό δείχνει το πόσο ψοφίμια είναι συνολικά οι εχθροί. Για τα ζόρικα τέρατα έχουμε ένα inventory γεμάτο με χρήσιμα αντικείμενα, πληρωμένα από την τσέπη μας ή ευγενική προσφορά νεκρών εχθρών και σπασμένων πραγμάτων. Εκείνα που ανανεώνουν το health και ξαναζωντανεύουν πεσμένους συμμαχητές είναι αυτά με την μεγαλύτερη κατανάλωση. Αμέσως μετά κατεβάζουμε... νεράκι κάτι ενεργειακά ποτά τα οποία ανεβάζουν την special bar μας. Από το απόθεμά μας δεν λείπουν ποτέ τα potions που θεραπεύουν ένα σωρό άσχημα debuffs και εκείνα που αυξάνουν τις ικανότητές μας για λίγη ώρα.

Ταξιδεύοντας στον κόσμο του Ooo τρακάραμε με πολλούς παλαβιάρηδες NPCs. Μερικοί είναι φορείς χρήσιμων πληροφοριών τις οποίες αρνούνται να προσφέρουν αβίαστα. Εμείς δεν μασάμε, θυμόμαστε τα δεκάδες φιλμ noir και crime που έχουμε απολαύσει στο παρελθόν και τους υποβάλλουμε σε ανάκριση, το πιο άχρηστο game mechanic του Adventure Time: Pirates of the Enchiridion. Οι Finn και Jake αναλαμβάνουν να παίξουν τον ρόλο του καλού – κακού μπάτσου προσπαθώντας να σπάσουν τις αντιστάσεις του υπόπτου. Τέσσερις φωτογραφίες σε σχήμα ρολογιού απεικονίζουν τους ήρωες μας σε ήπια ή έξαλλη κατάσταση και ένας δείκτης περιστρέφεται από την μια στην άλλη. Πατώντας το ανάλογο button, ο δείκτης σταματά πάνω σε μια φωτογραφία και ο χαρακτήρας προσπαθεί να κερδίσει την συμπάθεια του ανακρινόμενου ή του τα “χώνει” άγρια.

Θα προτιμούσαμε το “ξερό” κομμάτι της περιπέτειας (Platform – Adventure) να αντικατασταθεί με περισσότερο “χλωρό”. (Tactical).

Η διαδικασία δεν είναι τυχαία καθώς οι δύο ήρωες αποφασίζουν μεταξύ τους σχετικά με την καλύτερη στρατηγική για την περίσταση. Αν ακολουθήσουμε τις συμβουλές τους, η ανάκριση τελειώνει επιτυχώς και το κέρδος μας είναι χρήμα και αντικείμενα. Αν κάνουμε του κεφαλιού μας και ωρυόμαστε για παράδειγμα στην μούρη του ανακρινόμενου ενώ έπρεπε να τον πάρουμε με το καλό, η ανάκριση αποτυγχάνει και η αποτυχία έχει άσχημες συνέπειες (βλέπε άμεση επίθεση από εχθρούς). Η φάση της ανάκρισης είναι εύκολη και έχει πλάκα μόνο την πρώτη φορά που την αντικρίζουμε, από εκεί και μετά απλά μας τρώει χρόνο.

Θαλασσόλυκοι της πλάκας
Στην προσπάθειά μας να αντιμετωπίσουμε την πλημμύρα που έχει πνίξει τον Ooo πελαγοδρομούμε κυριολεκτικά. Με ένα σαπιοκάραβο σχίζουμε τα κύματα, πηγαίνοντας από νησί σε νησί. Η πλοήγηση είναι πολύ εύκολη και μας ικανοποίησε η άνεση με την οποία διασχίζει τα νερά το σκάφος μας, η οπτική του κόσμου εν πλω, η ευκολία στους ελιγμούς και η χρήση του κανονιού. Στην θάλασσα δεν είμαστε μόνοι μας. Το πιο αστείο Κράκεν που έχει σχεδιαστεί ποτέ, πετάγεται από τα βάθη του ωκεανού, επιχειρώντας να μας τρομάξει με την ηλίθια φάτσα του. Τελικά μας κάνει να γελάσουμε και να το λυπηθούμε όταν η βολή από το κανόνι μας προσκρούει στην μούρη του με μεγάλη ταχύτητα. Περιμέναμε ότι οι επώνυμοι πειρατές του τίτλου, θα ήταν δύσκολοι αντίπαλοι, θα μας χάριζαν την πρόκληση που μας στέρησε το Κράκεν αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι δεν αξίζουν φράγκο. Το μόνο πειρατικό τέχνασμα που περιέχει το οπλοστάσιο τους είναι το ρεσάλτο, για κανονιοβολισμούς ούτε κουβέντα. Όταν το πλοίο μας αγγίξει το δικό τους, η οθόνη αλλάζει στην τυπική turn based μάχη που μας υποδέχεται στις στεριανές μονομαχίες.

To Platform τμήμα του Adventure Time: Pirates of the Enchiridion είναι επιεικώς μετριότατο. Ούτε μια φορά δεν χρειάστηκε να επιστρατεύσουμε τις ευρύτατες γνώσεις μας στο είδος για να εκτελέσουμε σειρά δύσκολων αλμάτων, να τσακίσουμε αντιπάλους με την δύναμη της βαρύτητας, να τεστάρουμε τα ρεφλέξ μας. Θα μπορούσαμε να τα παραβλέψουμε όλα αυτά αν οι δημιουργοί του game είχαν ενσωματώσει στις μάχες το αγαπημένο μας σύστημα του αιφνιδιασμού, το οποίο συναντούμε πλέον σε όλα τα JRPG και κάθε τίτλο που συνδυάζει real time περιπλάνηση με turn based μάχες. Όχι μόνο δεν μπορούμε να αιφνιδιάσουμε τις αντίπαλες ομάδες ή να αιφνιδιαστούμε από αυτές αλλά, μερικές φορές, πρέπει να εισβάλουμε στον προσωπικό τους χώρο και να τους τριγυρίζουμε έως ότου εμφανιστεί το σήμα έναρξης της μάχης. Το εν λόγω σήμα κάνει περισσότερη ώρα να φορτώσει από όση θα θέλαμε.

Το καλύτερο στοιχείο στα Platform και τα θαλασσινά ταξίδια είναι η εξερεύνηση. Η αυξημένη ορατότητα μας κάνει να ατενίζουμε παράξενα σχήματα νησιών ή βουνών στον ορίζοντα και να οραματιζόμαστε τα μυστικά που κρύβουν. Δοθέντος του ότι, το σενάριο δεν μας αναγκάζει να επισκεφθούμε όλες τις περιοχές, μένουν αρκετά μέρη για εξερεύνηση. Στην ξηρά, η εξερεύνηση χωλαίνει εξαιτίας του χάρτη. Αυτός, ενώ αναγράφει όλες τις χρήσιμες πληροφορίες, μετακινείται δύσκολα με τον κέρσορα σε σχήμα ξίφους που κάνει... μισή ώρα για να πάει από το ένα μέρος του στο άλλο. Η απόλαυση της ανακάλυψης νέων πραγμάτων είναι το ένα κίνητρο που μας σπρώχνει στο να ανιχνεύσουμε κάθε γωνιά του game world.

Το άλλο είναι η ασήμαντη διάρκεια του game. Δεν προλάβαμε να χαρούμε καλά καλά τις μάχες και την αφήγηση όταν μας παρουσιάστηκε στην οθόνη η επιλογή να τερματίσουμε την περιπέτεια ή να συνεχίσουμε την εξερεύνηση. Με τέσσερις και πέντε ώρες playtime το Adventure Time: Pirates of the Enchiridion μοιάζει περισσότερο με το πρώτο επεισόδιο ενός game παρά με ολοκληρωμένο τίτλο. Για να αυξήσουμε λιγάκι τον χρόνο παραμονής μας, μπορούμε να κυνηγήσουμε κάμποσα side quests τα οποία δεν είναι και πολύ συναρπαστικά όμως. Το να μεταφέρουμε παιδιά – γλυκά και πιγκουίνους μεταξύ των νησιών για παράδειγμα ακούγεται σαν χάσιμο χρόνου. Το ανέβασμα όλων των ηρώων στο μέγιστο επίπεδο και το ξεκλείδωμα των skills τους είναι σαφώς απολαυστικότερο. Τερματίσαμε το game χωρίς να τους αναπτύξουμε στο έπακρο αλλά έχουμε την ευκαιρία να επιστρέψουμε στο τελευταίο save και να τακτοποιήσουμε τους ανοιχτούς μας λογαριασμούς.

Ο λόξιγκας δεν μας αρέσει καθόλου σαν εμπειρία, όταν μάλιστα τον παθαίνουν τα γραφικά του game το οποίο απολαμβάνουμε στην next gen κονσόλα μας, τότε μας ανάβουν τα λαμπάκια. Στο Adventure Time: Pirates of the Enchiridion σπαζόμαστε άσχημα από την απότομη πτώση των frames ενώ οδηγούμε το πλεούμενο μας, χοροπηδάμε ή τρέχουμε σε ανοιχτό χώρο. Η παράξενη πτώση της απόδοσης χειροτερεύει περισσότερο την διάθεση μας όταν μεσολαβούν bugs τόσο “κουφά” όσο και το χιούμορ της περιπέτειας. Μεταμορφώσαμε τον Jake σε μηχανάκι και αρχίσαμε να γκαζώνουμε όταν, δρασκελίζοντας μια πέτρινη πλατφόρμα, βουτήξαμε με την μοτοσυκλέτα στο κενό. Θάνατος δεν υφίσταται στις platforming περιηγήσεις μας συνεπώς περιμέναμε, κατόπιν ταχύτατου φορτώματος, να επιστρέψουν οι χαρακτήρες μας στην πλατφόρμα για να συνεχίσουμε. Αντίθετα, είδαμε το μηχανάκι μας να ακροβατεί στην βάση της πέτρινης κολόνας που στηρίζει την πλατφόρμα. Κάθε κίνηση έστελνε το όχημα και τους ήρωες μας στο κενό, οδηγώντας σε διαδοχικά loading. Ευτυχώς μετά από ένα λεπτό κολλήματος, η μηχανή υλοποιήθηκε στην πλατφόρμα και έτσι συνεχίσαμε την πορεία μας, αντί να παγιδευτούμε σε ένα bug εφάμιλλο της Ημέρας της Μαρμότας. Το loading των περιοχών και των cinematics είναι πολύ γρήγορο, με δυσάρεστη εξαίρεση το φόρτωμα του τελευταίου save μας. Εκεί περιμένουμε και ένα λεπτό βλέποντας μια πειρατική νεκροκεφαλή να... παίζει με τα σταυρωτά κοκαλάκια της.

Χωριζόμαστε μεταξύ μας σε μακροχρόνιους θεατές – οπαδούς της animation σειράς Adventure Time και σε άτομα που δεν την έχουν παρακολουθήσει και κρίνουν την ποιότητα χαρακτήρων και χρωμάτων από το game. Η πρώτη κατηγορία θα νιώσει τα 40 ευρώ που κοστίζει το Adventure Time: Pirates of the Enchiridion να βιάζονται να βγουν από το πορτοφόλι τους. Ο λόγος είναι η πιστότητα της μεταφοράς του οπτικοακουστικού υλικού της σειράς στο game. Εξαιρώντας την τρισδιάστατη μορφή των γραφικών, οι χαρακτήρες αποτυπώθηκαν αυτούσιοι στο game, παρέα με το σύνολο των voice actors της σειράς, για μάξιμουμ πώρωση. Τα animations ανταποκρίνονται στις κινήσεις των ηρώων όπως αποτυπώθηκαν στην σειρά αλλά στο game, τους νιώθουμε άκαμπτους και βραδυκίνητους, με εξαίρεση τον BMO.

H ηχητική μπάντα προέκυψε απείρως καλύτερη από ότι περιμέναμε. Το voice acting δεν καλύπτει μόνο τα cinematics αλλά απλώνεται σαν κουβέρτα σε κάθε διαδρομή μας. Οι δύο φίλοι συνομιλούν αδιάκοπα μεταξύ τους και εμείς χαμογελάμε με τα καμώματά τους. Το αποκορύφωμα έρχεται εντός της θάλασσας όταν τα παλικάρια μερακλώνουν και το ρίχνουν στους ναυτικούς ύμνους. Πατώντας πάνω στα διάσπαρτα νησιά εντυπωσιαστήκαμε από την προσαρμογή της μουσικής υπόκρουσης στο περιβάλλον. Οι μάχες δεν διεξάγονται υπό τον ήχο τυμπανοκρουσιών αλλά μουσικής που τονίζει την χαριτωμενιά των μαχητών.

Ένα απλό παιχνίδι με πολλά προβλήματα
Οι δημιουργοί του Adventure Time: Pirates of the Enchiridion δεν δείχνουν να κατανοούν τις διαφορές ανάμεσα σε ένα τηλεοπτικό προϊόν που καταναλώνεται παθητικά και σε ένα game που απαιτεί ενεργή συμμετοχή. Τα όμορφα cinematics και το χιούμορ δεν αρκούν για να μας καθηλώσουν στην τηλεόρασή μας για πολλές ώρες και σε αυτό μάλλον οφείλεται η μικρή διάρκεια της περιπέτειας. Το κοινό της σειράς Adventure Time, εκτός από εκατομμύρια μπόμπιρες, περιλαμβάνει και χιλιάδες ενήλικες. Τους τελευταίους όπως και τους μικρούς αλλά έμπειρους gamers δείχνει να τους έχει ξεχάσει το game που μελετούμε. Το επίπεδο δυσκολίας βρίσκεται στον βυθό ώστε να είναι προσβάσιμο στους μικρούς παίκτες, με αυτό τον τρόπο όμως απομακρύνονται οι εμπειρότεροι που αναζητούν προκλήσεις.

Η μάχη ευτυχώς εκτελείται υποδειγματικά, σαν JRPG και αποτελεί το δυνατό του σημείο. Στον Platform τομέα αποτυγχάνει παταγωδώς λόγω σχεδιασμού και χειρισμού, έτσι το Action κομμάτι παραμένει η βόλτα με μηχανάκι και η περιπλάνηση με πλοίο. Τα side quests είναι βαρετά, το σενάριο αδιάφορο και οι διάλογοι είναι η μοναδική απόλαυση που μας μένει από την αφήγηση. Η κίνηση των ηρώων και του κέρσορα είναι επίσης αργή σε εκνευριστικό βαθμό. Με τόσα ψεγάδια να μας παρεμποδίζουν στην αγορά του, τι μπορεί να μας αλλάξει γνώμη άραγε; Μόνο η αγάπη μας προς την σειρά και προς τους μικρούς μας συγγενείς που θα υπερευχαριστηθούν το game, αγνοώντας επιδεικτικά τα ελαττώματά του.

Θετικά:
- Χαρακτήρες από γνωστή τηλεοπτική σειρά
- Πολύ εθιστικές Tactical συγκρούσεις
- Άφθονο χιούμορ
- Εξερεύνηση ενός χαριτωμένου κόσμου

Αρνητικά:
- Αδιάφορο σενάριο και side quests
- Ισχνή διάρκεια
- Bugs και προβλήματα στα γραφικά
- Αδύναμο Platform στοιχείο

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 7.5
Gameplay: 6.5
Αντοχή: 5.5
Γενικά: 6.8

Τεχνικά - σχεδιαστικά προβλήματα το μπλόκαραν, έχει αρκετά να προσφέρει πάντως στους λιγότερο απαιτητικούς.

Γιάννης Μοσχονάς