Lust for Darkness

Επιδρομή στην βίλα των οργίων.

Μια εταιρεία ανάπτυξης πραγματικό “αστέρι” γεννήθηκε στην αγαπητή μας Πολωνία το 2016 και βαφτίστηκε Movie Games από τους “γονείς” της, Mateusz Wcześniak και Aleksy Uchański. Μέσα σε δύο μόλις χρόνια, η δημιουργική ομάδα που την απαρτίζει ετοίμασε στο πι και φι πέντε ετοιμοπαράδοτους τίτλους ενώ ισάριθμοι περιμένουν την σειρά τους για να διατεθούν στην παγκόσμια αγορά μέσα στο 2018.

Το χαρτοφυλάκιο της Movie Games διαθέτει τίτλους από όλα τα είδη. Roguelike, FPS, Simulator, Action και Adventure προσφέρονται για να καλύψουν τις απαιτήσεις μας σε απολαυστικό gameplay. Ανάμεσά τους ξεχωρίσαμε το Lust of Darkness, μια ιστορία τρόμου σε Adventure περιτύλιγμα, με το ερωτικό στοιχείο να έχει τον πρώτο λόγο. Το προμηθευτήκαμε, το περιποιηθήκαμε δεόντως και ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε το απόσταγμα των εμπειριών μας.

Σώμα μου φτιαγμένο από πηλό, σε κάνει ότι θέλει το κακό
Το Lust for Darkness αρχίζει το ταξίδι μας στον τρόμο παρουσιάζοντάς μας έναν άνθρωπο σε σκοτεινή ψυχική κατάσταση. Η γυναίκα του playable χαρακτήρα Jonathan Moon, η Amanda, έχει χαθεί χωρίς ίχνη έναν ολόκληρο χρόνο. Υποθέτοντας με το μυαλό του τα χειρότερα, ο Jonathan μένει έκπληκτος όταν λαμβάνει γράμμα από την γυναίκα του το οποίο τον πληροφορεί ότι βρίσκεται σε μια απομονωμένη έπαυλη. Ο Jonathan σπεύδει αμέσως να αναζητήσει την χαμένη του αγάπη δίχως να μπορεί να φανταστεί τις φρικαλεότητες που ακολουθούν.

Ο ήρωας του Lust for Darkness ακροβατεί μεταξύ δύο κόσμων που, ενώ μοιάζουν εντελώς διαφορετικοί, εντούτοις μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία. Οι κάτοικοί τους, άνθρωποι και τέρατα, είναι όντα χωρίς συναισθήματα, απόλυτα αφοσιωμένα στα ερωτικά πάθη και τις διαστροφές τους. Από τα πρώτα μας βήματα στην έπαυλη των οργίων μας υποδέχονται αγάλματα που εξυμνούν την γύμνια του ανθρώπινου σώματος. Βήμα προς βήμα, το φυσικό ερωτικό στοιχείο διαστρέφεται σε απίστευτο βαθμό με πλαστικά πέη, αηδιαστικά αγάλματα και οργιώδη σκηνικά βγαλμένα θαρρείς από το Eyes Wide Shut του Kubrick. Το game χειρίζεται επιδέξια τον έντονο ερωτισμό του περιβάλλοντος, εξασφαλίζοντας από την αρχή ότι το περιεχόμενο του διεγείρει μόνο το συναίσθημα του φόβου και όχι την ερωτική επιθυμία.

Ο δεσμός ανάμεσα στις δύο πραγματικότητες που κινούμαστε, εξελίσσεται σε ένα φρικιαστικό ταίριασμα που υπηρετεί άριστα το Horror στοιχείο. Πολλοί μεταξύ μας μπορεί να νιώσουν εξαπατημένοι από την εξέλιξη αυτή. Η έκθεση γύμνιας και γεννητικών οργάνων ίσως τους κάνει να νομίζουν ότι θα παίξουν ψηφιακή τσόντα. Οι πλοκαμοφόρες μάσκες θα σπρώξουν το νου τους προς την μυθολογία Κθούλου. Τελικά, οι οπαδοί της τσόντας και του Κθούλου μένουν ανικανοποίητοι ενώ οι λάτρεις των έργων του H. R. Giger και του εξωγήινου τρόμου θα ολοκληρώσουν την ιστορία με ένα φαρδύ χαμόγελο στα στόματα τους.

Τα πρώτα λεπτά του Lust for Darkness καταναλώνονται στην ανίχνευση του περιβάλλοντος και στην γνωριμία μας με τα game mechanics. Ένα μεγάλο ποσοστό των αντικειμένων που βρίσκονται στο σπίτι του Jonathan είναι διαθέσιμα προς διερεύνηση. Ο κέρσορας μεταμορφώνεται σε μικροσκοπικό χέρι με το οποίο αρπάζουμε το αντικείμενο, το περιεργαζόμαστε με το right mouse button και το επιστρέφουμε στην θέση του με το space. Αγαπήσαμε την περιστροφή των αντικειμένων που βλέπουμε μεγεθυμένα στην οθόνη όταν τα αρπάζουμε με τον κέρσορα. Αισθανθήκαμε σαν επαγγελματίες ντετέκτιβ που μελετούν προσεκτικά τα πάντα, ελπίζοντας ότι θα συνθέσουν ολόκληρη υπόθεση από διάσπαρτες λεπτομέρειες. Η εξέταση των αντικειμένων μας επιτρέπει να απολαύσουμε την προσοχή που έδειξε ο game designer στον σχεδιασμό τους,

Είμαστε μάρτυρες του τέλους του μεγάλου φαγοποτιού της άρχουσας τάξης στα χέρια των τεράτων που προσέλκυσαν.

Το Lust for Darkness είναι επιμελώς φτιαγμένο για να μας κάνει να αισθανθούμε περίεργα εξερευνώντας τον κόσμο του. Στο σπίτι του Jonathan υπάρχουν καθρέφτες. Τους πλησιάσαμε, με την περιέργεια να μάθουμε πως μοιάζει ο πρωταγωνιστής να μας τρώει τα σωθικά. Αντί για το πρόσωπο ενός βασανισμένου άντρα, ο καθρέπτης δεν μας έδειξε τίποτα, μονάχα μια θολούρα. Κάνοντάς μας με ένα απλό τρικ να αμφιβάλλουμε για την υπόσταση του ήρωα, το game πύκνωσε το μυστήριο από το πουθενά και έγινε ελκυστικότερο. Εν τη απουσία shortcut key που να αποκαλύπτει τα σημεία αλληλεπίδρασης στην οθόνη, υποχρεωθήκαμε να ψαχουλεύουμε σχεδόν τα πάντα. Για να περικοπεί ο χρόνος επεξεργασίας δεκάδων αντικειμένων, μόλις πιάσουμε ένα στα χέρια μας, εμφανίζεται ειδοποίηση στην οθόνη αν μπορούμε να το αξιοποιήσουμε πέραν της οπτικής εξέτασης.

Διαθέτουμε δύο buttons τα οποία εκτελούν το game mechanic Use. Με το left mouse button ανοίγουμε γράμματα και θήκες βγάζοντας το περιεχόμενό τους στο φως. Το πλήκτρο E χρησιμοποιεί το αντικείμενο. Αν, φεριπήν, είναι μάσκα ή ρόμπα, ο ήρωας τα φορά. Το άνοιγμα των πορτών – συρταριών – ντουλαπιών δείχνει την δυναμική πλευρά του χειρισμού. Οι κινήσεις μας με το mouse βρίσκουν άμεση, ρεαλιστική ανταπόκριση στην πραγματικότητα του game. Κράτημα του left mouse button ισοδυναμεί με σφίξιμο του χεριού – κέρσορα του χαρακτήρα στο πόμολο μιας πόρτας. Η κίνηση του mouse δεξιά, μπροστά, αριστερά κατευθύνει το χέρι στο να ανοίξει την πόρτα προς το μέρος μας ή στην αντίθετη κατεύθυνση. Μιλάμε για ότι πιο κοντινό στην real motion λογική ενός Wii μπορούσε να μας προσφέρει το Lust for Darkness με το παραδοσιακό σύστημα ελέγχου ενός Adventure.

Ελέγχοντας έναν φοβισμένο ανθρωπάκο
Το πόσο ποθήσαμε τα φονικά όπλα παίζοντας το Lust for Darkness δεν περιγράφεται. Τι ωραία που θα ήταν να εκτελούσαμε με πυροβόλα όπλα τα ακατονόμαστα πλάσματα που μας καταδίωξαν. Θα δίναμε και το “βασίλειο” μας σαν τον Ριχάρδο τον Τρίτο για ένα αιχμηρό αντικείμενο ώστε να περιποιηθούμε τα κορμιά των μελών της διεφθαρμένης αίρεσης. Ο Jonathan δεν είναι όμως Rambo συνεπώς, αντί όπλων, αξιοποιεί το μυαλό και τα πόδια του. Ο ήρωας μας κρύβει την ταυτότητά του από τα μέλη της αίρεσης, καταφεύγοντας αρχικά σε stealth τακτικές. Κινείται γρήγορα προτού τον πάρει το μάτι τους, σκύβει πίσω από φυσικά και τεχνητά εμπόδια. Στην συνέχεια, μεταμφιέζεται σε αιρετικό με μάσκα και ρόμπα και διεισδύει στο άντρο της σαπίλας, αναζητώντας την γυναίκα του. Εκτιμήσαμε την παρατηρητικότητα των αιρετικών, δηλαδή την ικανότητα του A.I. να αναγνωρίζει μοτίβα που δεν συμφωνούν με τους κανόνες της αίρεσης, αναλαμβάνοντας δράση. Οι μασκαράδες στην έπαυλη μας θεωρούν δικούς τους όσο κρατάμε μια απόσταση. Πλησιάζοντας ένα καθιστό άτομο και ψαχουλεύοντας πράγματα μπροστά στα μάτια του ή τραβώντας βιαστικά βιβλία από βιβλιοθήκη με κάποιον να διαβάζει δίπλα μας, ο NPC μυρίζεται αμέσως περίεργη συμπεριφορά, αντιδρά και το παιχνίδι τελειώνει.

Τα side stories είναι η τριάδα κρυφού περιεχομένου του Lust for Darkness που αποσκοπεί στην πλήρη κατανόηση της ιστορίας από μέρους μας. Οι πτυχές της καλύπτουν την δημιουργία της Cult of Ecstasy, τον ρόλο της οικογένειας Yelverton σε αυτή και την τρομακτική λαογραφία του Lusst’ Ghaa. Από τα κείμενα που διαβάζουμε στην διάρκεια της περιπέτειας δεν δυσκολευόμαστε να συνθέσουμε μια πολύ καλή εικόνα της Cult of Ecstasy και των Yelverton. Ο Lusst’ Ghaa όμως παραμένει ένα βασανιστικό αίνιγμα έως ότου παρακολουθήσουμε το σχετικό side story.

Η υφή του κόσμου του Lusst’ Ghaa είναι η επιτομή του οργανικού τρόμου, μας κάνει να αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε στα σπλάχνα ενός αποτρόπαιου όντος που μας καταβρόχθισε. Τα όντα του είναι ανατριχιαστικά, πλοκάμια και μακελεμένα κορμιά βρίσκονται παντού τριγύρω και η σκέψη μας ταξιδεύει στους Μεγάλους Παλιούς της Μυθολογίας Κθούλου. Μόνο η παρακολούθηση του side story για τον Lusst’ Ghaa δίνει τέλος στις εικασίες και τις φαντασιώσεις που πλάσαμε. Η σημασία του γίνεται φανερή από το πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώσουμε τα πέντε κείμενα που την ξεκλειδώνουν. Έξυπνα σκεπτόμενος ο game designer κατέστησε δύσκολη την συλλογή τους ώστε να μας αναγκάσει να παραμείνουμε περισσότερη ώρα στο game ψάχνοντας τα πάντα ή να το ξαναρχίσουμε μετά τον τερματισμό.

Καταβροχθίζουμε γρίφους για σνακ
Η πυκνότητα και η ποιότητα των γρίφων καταμαρτυρούν ότι το επίκεντρο του game είναι η εξερεύνηση και όχι η εκγύμναση του μυαλού μας. Επί τέσσερις ώρες σπρώχνουμε τον Jonathan στους διαδρόμους της έπαυλης των Yelverton, απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα και αναζητώντας δυνατούς γρίφους. Πιάνουμε μια κασετίνα με κλειδαριά στα χέρια μας και, μέσα σε δευτερόλεπτα, ανακαλύπτουμε τον συνδυασμό στο πίσω μέρος της. Κοσμικός τρόμος πήγε να μας πιάσει όταν σταθήκαμε μπροστά σε κλειστή πόρτα στον Lusst’ Ghaa αλλά, μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, περνάγαμε από μέσα της έχοντας επιλύσει έναν άνετο γρίφο με περιστρεφόμενες επιφάνειες. Εντοπίσαμε έναν γρίφο που μας άρεσε λόγω της μοναδικότητάς και του πρωτοποριακού τρόπου επίλυσης, αλλά ήταν η εξαίρεση που επιβεβαίωσε τον κανόνα των λίγων και εύκολων πνευματικών προκλήσεων.

Το Lust for Darkness είναι μια σπουδή στο μαύρο και στο κόκκινο, τα χρώματα που υποσυνείδητα έχουμε συνδέσει με την κόλαση – κακό στο μυαλό μας. Αρκεί η παρακολούθηση μιας υπαίθριας τελετουργίας – οργίου υπό το κόκκινο φως φανοστατών για να μας εντυπωσιάσει με την αισθητική της. Ο σχεδιασμός της βικτοριανής έπαυλης είναι εκπληκτικός. Ο αριθμός των δωματίων και το μέγεθος των διαδρόμων παραπέμπουν σε αρχοντικό λαβύρινθο. Δεν υπάρχει αντικείμενο εντός της έπαυλης που να μην είναι έργο τέχνης, από τα αγάλματα και τους πίνακες έως τα σερβίτσια και τα έπιπλα. Στην διάσταση του Lusst’ Ghaa τα γραφικά δίνουν κυριολεκτικά “ρέστα”. Η διαστρεβλωμένη, οργανική φύση των πάντων και η αντίδραση του περιβάλλοντος στην παρουσία μας με φρικαλέους μοχλούς και πλάσματα δίνουν μια εξαιρετική πινελιά τρόμου. Τον τέλειο σχεδιασμό του περιβάλλοντος υπονομεύει το χαμηλό frame rate που δείχνει να τρεμοπαίζει κάθε φορά που κινείται ο ήρωας μας. Τα animations επίσης δεν μας ικανοποίησαν καθόλου, είναι αργά, μη ρεαλιστικά και μας κάνουν να νιώθουμε ότι χειριζόμαστε και βλέπουμε μαριονέτες και όχι ζωντανά πλάσματα.

Δεν υπάρχει τίποτα τρομακτικότερο από την σιωπή όταν κινούμαστε σε εχθρικό περιβάλλον, μια αλήθεια που δείχνει να ενστερνίζεται το Lust for Darkness. Η αγωνία του avatar μας εκδηλώνεται αδιάκοπα από την ταραγμένη ανάσα του την ώρα που οι περιβαλλοντικοί ήχοι ακούγονται σαν πυροβολισμοί μέσα στην ησυχία. Δεν λείπουν οι πατροπαράδοτες στιγμές τρομάγματος όπου, η απότομη εμφάνιση ενός κινδύνου ενεργοποιεί μια δυναμική μουσική υπόκρουση. Το soundtrack φέρει την υπογραφή του Draco Nared, του ταλαντούχου καλλιτέχνη που επιμελήθηκε το πρόσφατο Agony. Οι μουσικές του επιλογές είναι ατμοσφαιρικές και μας συντροφεύουν ευχάριστα στην ενασχόληση με αντικείμενα και γρίφους. Το voice acting είναι συχνό φαινόμενο και μας ικανοποίησε αρκετά με την ποικιλία των φωνών και το πάθος που βγάζει ο Jonathan στους εσωτερικούς μονολόγους του.

Λαγνεία για καλύτερα Adventures
Ο ερωτισμός και οι ομοιότητες με την Μυθολογία Κθούλου είναι το τυράκι πάνω στην φάκα που ονομάζεται Lust for Darkness. Η ουσία του game είναι το ταξίδι στα άδυτα μιας φρικαλέας διάστασης που προέκυψε από την συγχώνευση δύο κόσμων. Η ατμόσφαιρά του βαραίνει απειλητικά πάνω σε όλες μας τις δραστηριότητες, δημιουργώντας ένα διαρκές συναίσθημα τρόμου. Η επιθυμητή ανατριχίλα επιτυγχάνεται από την αδυναμία του ήρωα σε συνδυασμό με το πλήθος εχθρικών ατόμων που τον περιβάλλουν.

Βρήκαμε το σενάριο πιστευτό, καλογραμμένο και στηριγμένο γερά στην φημολογία γύρω από τα βίτσια των πλουσίων. Περιμέναμε προκλητικότερους γρίφους από περιστρεφόμενους δίσκους και εύκολους συνδυασμούς αριθμών – συμβόλων, μεγαλύτερη διάρκεια και να ήταν πιο δουλεμένα τα κινούμενα “μέρη” του σκηνικού. Τα game mechanics μας ικανοποίησαν με την απλότητά τους και την ανταπόκριση εντός του game αλλά μας κακοφάνηκε η απουσία του άλματος. Τέλος, εκτιμούμε την αυτογνωσία των δημιουργών του Lust for Darkness που το κοστολόγησαν στα 15 ευρώ, αναγνωρίζοντας προφανώς τις αδυναμίες του.

Θετικά:
- Ενδιαφέρον σενάριο
- Παχιά ατμόσφαιρα τρόμου
- Εξαιρετική αναπαράσταση της σύγκλισης δύο κόσμων
- Γερό φινάλε
- Ικανοποιητικά game mechanics
Αρνητικά:
- Αμελητέα διάρκεια
- Κακό animation και frame rate
- Λιγοστοί και εύκολοι γρίφοι

Βαθμολογία
Γραφικά: 6
Ήχος: 7
Gameplay: 6
Αντοχή: 3
Γενικά: 5.5

Ο τρόμος που προξενεί διαρκεί όσο ένας συνηθισμένος εφιάλτης, οι εικόνες και η ιστορία του όμως παραμένουν για καιρό στο μυαλό.

Γιάννης Μοσχονάς