Total War Saga: Thrones of Britannia

Θα ποτίσουμε την Βρετανία με το αίμα των εισβολέων.

Παρατηρούμε με ενδιαφέρον και ελαφρώς ειρωνικό χαμόγελο τις προσπάθειες μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο να εκμεταλλευτούν τους χρυσοφόρους τίτλους τους. Αφού δεν μπορούμε να έχουμε πέντε Star Wars μέσα σε ένα χρόνο γιατί δεν ασχολούμαστε με εναλλακτικές ιστορίες του έπους, κολλώντας την στάμπα “A Star Wars Story” πάνω τους για να γεμίσουμε χρήμα; Στην δική μας βιομηχανία η τακτική αρχίζει να υιοθετείται από κολοσσούς σαν την Creative Assembly. Έχουμε εκατομμύρια PC users που πεθαίνουν από την δίψα για περισσότερα Total War από το ένα+DLC ανά έτος ας πούμε, που τους παρέχουμε. Δεν σκαρώνουμε μια ολοκαίνουργια... κολεξιόν εν ονόματι Total War Saga και να την τροφοδοτήσουμε με τίτλους που θα καλύψουν όλες τις σημαντικές περιόδους για την τέχνη του πολέμου;

Το Total War Saga: Thrones of Britannia είναι το πρώτο μέλος της νέας οικογένειας των Total War και μας προτείνει ένα πολύωρο ταξίδι στο ολέθριο έτος 878 μ.Χ. Ο αγγλοσάξονας Βασιλιάς Alfred the Great βρίσκεται στο προσκήνιο μετά την νίκη του επί των Βίκινγκς. Σταματώντας τα αρπακτικά τους σχέδια που είχαν σαν στόχο την κατάληψη των βρετανικών νήσων, ο Alfred, οι ειδωλολατρικές ορδές των Βίκινγκς και οι παρακείμενες φατρίες πέρασαν σε μια φάση εύθραυστης ειρήνης. Υπάρχουν καταλληλότερα άτομα για να αλλάξουν τις ισορροπίες από εμάς, τους βετεράνους των Total War; Ασφαλώς όχι. Αναλαμβάνουμε με χαρά το πηδάλιο των δέκα διαθέσιμων factions εναλλάξ και διδάσκουμε πολεμικές τακτικές στους άτυχους εχθρούς μας.

Απώλειες πολέμου
Το Thrones of Britannia έχει αποδυναμώσει αρκετές γνώριμες πτυχές της επικής σειράς προς χάρη της γρήγορης εξέλιξης των campaigns, γεγονός που θα ενοχλήσει τους παθιασμένους με την διαχείριση. Οι agents που τόσο αγαπήσαμε σε όλα τα Total War, έγιναν άφαντοι. Αναζητούσαμε μάταια πληρωμένους δολοφόνους για να στείλουμε στο κατόπι των εχθρών, σαμποτέρ που θα υπονομεύσουν τις εχθρικές άμυνες, έμπειρους αξιωματικούς για να προπονήσουν τις στρατιές μας. Σκοτώνουμε μόνοι μας τους στρατηγούς που μας αντιμάχονται, εξαφανίζουμε τις οχυρώσεις με τις εφόδους μας και προπονούμε τους φαντάρους στο πεδίο της μάχης. Δεν έχουμε ανάγκη λοιπόν τους agents, τους θέλουμε όμως γιατί νοστιμίζουν σημαντικά την συνολική εμπειρία.

Η διπλωματία είναι πιο αδιάφορη από ποτέ άλλοτε και ασχολούμαστε ελάχιστα μαζί της. Το εμπόριο (trade) εκτελείται πλέον αυτόματα συνεπώς τέρμα η περιφορά των διπλωματών μας στα λημέρια των εχθρικών factions, ζητιανεύοντας εμπορικές συμφωνίες. Οι επαφές μας στον διπλωματικό στίβο είναι λιγοστές. Μας ενδιαφέρει κυρίως να μάθουμε τον αριθμό και την δυναμικότητα των συμμάχων ενός υποψήφιου θύματος μας για να μην βρεθούμε προ εκπλήξεως. Σπανίως προσπαθούμε να συσφίξουμε τις σχέσεις μας με τα κράτη που μας περιβάλλουν και να τα μετατρέψουμε σε προτεκτοράτα. Ενίοτε δεχόμαστε να παντρέψουμε τους αξιωματούχους μας με κυρίες της υψηλής κοινωνίας αν η μέλλουσα γυναίκα τους δεν ήταν... μπάζο και τους προίκιζε με skills.

Το επίπεδο δυσκολίας που αναγράφει το κάθε faction πριν το επιλέξουμε είναι εντελώς παραπλανητικό. Το Thrones of Britannia διαγωνίζεται (με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας) για τον τίτλο του ευκολότερου Total War μέχρι σήμερα. Βασικός υπαίτιος της ευκολίας του είναι το άτολμο A.I. Έχουμε κλείσει 24 ώρες περιφοράς στα ψηφιακά πεδία των μαχών του με Αγγλοσάξονες και Βίκινγκς υπό τις διαταγές μας. Στην περίπτωση των πρώτων ήμασταν εξαιρετικά επιθετικοί εξαιτίας των πλούσιων κτήσεων μας και του πανίσχυρου στρατού οπότε δεν μας εξέπληξε το ότι, όταν μας έβλεπαν, οι εχθροί το έβαζαν στα πόδια. Με τους Βίκινγκς κάναμε προσεκτικότερες κινήσεις αλλά οι συμμαχικές επιλογές μας δημιούργησαν καταστάσεις πολυμέτωπου αγώνα.

Σε μια φάση βρεθήκαμε αντιμέτωποι με πέντε factions που οι περιοχές τους κάλυπταν τα 2/3 της Ιρλανδίας. Βλαστημήσαμε τους ριψοκίνδυνους συμμάχους μας και προετοιμαστήκαμε για πολιορκίες και άγριες μάχες. Με μεγάλη μας έκπληξη είδαμε μόνο μια στρατιά του εχθρού να κινείται προς τα εδάφη μας και να καταλαμβάνει ένα έρημο χωριουδάκι, ούτε λόγος να πλησιάσει σε κάστρο. Λίγες ώρες αργότερα στεκόμασταν πάνω από τα αποκαΐδια και των πέντε κρατών, συγχαίροντας τους εαυτούς μας για την τεράστια εμπειρία στην σειρά και κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι προς το αδύναμο A.I. Για να απολαύσουμε την πλήρη εμπειρία του νέου Total War, μια εμπειρία που θα στηρίζεται στην πρόκληση και τις δύσκολες μάχες, πρέπει να ανεβάσουμε το επίπεδο δυσκολίας στο legendary.

Επιστροφή στους Σκοτεινούς χρόνους
Δράκοι, μάγοι, γίγαντες και τιτάνια τέρατα πολέμησαν και πέθαναν ηρωικά για να αυξηθεί το γόητρο μας στα πρόσφατα Total War: Warhammer. Έχοντας διοικήσει τόσα περήφανα και παντοδύναμα πλάσματα, δεν υπήρχε περίπτωση να μας ενθουσιάσουν οι μεσαιωνικές μονάδες του Thrones of Britannia. Το ιππικό έχει την χρησιμότητά του όταν επιτίθεται σε μάζες από ranged μονάδες του εχθρού αλλά δεν πιάνει μια απέναντι στο υπόλοιπο πεζικό. Για τον λόγο αυτό, το πεζικό σηκώνει όλο το βάρος στις μάχες. Οι σπαθοφόροι και οι λογχοφόροι είναι οι τυπικές μονάδες που έχουμε συναντήσει σε όλα τα προηγούμενα Total War και δεν μας έκαναν καμία εντύπωση.

Εντύπωση μας έκαναν οι τσεκουράδες και οι τοξότες όλων των factions. Απλοί τσεκουράδες και οι φημισμένοι berserkers υπήρξαν το υπέρτατο όπλο μας στην κατάκτηση της Βρετανίας από τους θρυλικούς Βίκινγκς. Τους στέλνουμε να συγκρουστούν με πολυπληθείς μονάδες πεζικού και τους παρακολουθούμε να τους πετσοκόβουν αβίαστα. Με τα τσεκούρια να χτυπούν υπερωρίες στα εχθρικά κορμιά και την αγάπη μας για τους τσεκουράδες να μεγαλώνει, στρέψαμε την προσοχή μας στους τοξότες. Οι skirmishers με τα ακόντια δεν μας ικανοποίησαν καθόλου λόγω της μικρής εμβέλειας που έχουν. Οι τοξότες με την μεγάλη τους εμβέλεια και τα φαρμακερά βέλη, θερίζουν τις εχθρικές γραμμές. Τους αγαπήσαμε για την μεγάλη τους ευστοχία, την ικανότητα να σπάζουν το ηθικό των εχθρών και την χρησιμότητα τους στις πολιορκίες, όπου λαμπαδιάζουν τα ξύλινα τείχη με τα φλεγόμενα βέλη τους. Δυστυχώς, οι μονάδες όλων των factions μοιάζουν μεταξύ τους και το καταλογίζουμε στα αρνητικά στοιχεία του παιχνιδιού.

Οι στρατηγοί είναι η πολυτιμότερη μονάδα και σε αυτό το Total War. Είναι οι Βασιλιάδες στο “σκάκι” που παίζουμε, οι οποίοι πρέπει να προστατεύονται για να προφυλαχθεί το ηθικό του στρατού μας. Στο πλευρό τους στέκεται ένα οχτάρι companions που τους τροφοδοτούν με τα προσωπικά τους bonus ο καθένας. Ο λόγος ύπαρξης τους δεν είναι άλλος από την ενδυνάμωση των generals και governors. Ο περιορισμένος τους αριθμός δεν έχει καμία σχέση με την ποικιλία και την απρόβλεπτη φύση των ακολούθων και των αντικειμένων στα παρελθόντα Total War άρα μας ξενέρωσε αρκετά. Επίσης, οι μισοί companions είναι ιδανικοί για τους generals. Προσφέρουν γρηγορότερη μετακίνηση των στρατευμάτων, τάχιστη αναπλήρωση των απωλειών, ενισχύουν την μονάδα του επικεφαλής της στρατιάς. Οι άλλοι μισοί είναι γεννημένοι για να υπηρετούν τους governors. Αυξάνουν το εισόδημα των επαρχιών τους, το loyalty που είναι τόσο ευμετάβολο, την διαχειριστική τους ικανότητα.

Η ύπαρξη της Βρεταννικής αυτοκρατορίας είναι στα χέρια μας, οι πράξεις μας θα την υλοποιήσουν ή θα συντρίψουν κάθε ενδεχόμενο σύστασής της;

Η στρατολόγηση των μονάδων έχει αλλάξει άρδην προς το καλύτερο. Τίτλοι τέλους έπεσαν στις δυσχερείς συνθήκες στρατολόγησης σε εχθρικό έδαφος και σε δικές μας περιοχές αν απουσιάζουν τα ανεπτυγμένα barracks. Όπου και αν βρίσκονται οι λεγεώνες μας, μπορούν να ενισχυθούν με φρέσκους στρατιώτες από τον ενιαίο κατάλογο μονάδων που τις περιλαμβάνει όλες. Αν διαθέτουμε τα χρήματα για την αγορά τους και την απαραίτητη τροφή, ξεπετάμε νέες στρατιές σαν μπουμπούκια σε όλο τον χάρτη. Το μόνο πρόβλημα με τα εν λόγω... μπουμπούκια είναι ότι θέλουν αρκετό χρόνο μέχρι να “ανθίσουν”. Οι φρεσκοαγορασμένες μονάδες είναι ημιτελείς, περιέχουν ελάχιστους άντρες και εμπλουτίζονται σιγά σιγά. Εκτιμήσαμε την ρεαλιστική πινελιά του νέου μηχανισμού στρατολόγησης, βλέποντας με τα μάτια της φαντασίας μας ουρές από χωρικούς των γύρω περιοχών να εισρέουν στις μονάδες μας, μέρα με την μέρα. Με τις νέες μεθόδους, το σήκωμα ενός στρατού είναι πανεύκολο και περισσότερο διασκεδαστικό από ποτέ.

Θεμελιώνοντας την αυτοκρατορία μας
Είμαστε εθισμένοι εδώ και πολλά χρόνια στα battle mechanics του Total War και το Thrones of Britannia στηρίζει την περήφανη παράδοση. Η επιλογή σχηματισμών και η αυξομείωση του χρόνου της μάχης. Η στρατηγική τοποθέτηση των μονάδων και οι μανούβρες στον τόπο του μακελειού. Η εκμετάλλευση των εδαφικών ιδιαιτεροτήτων προς όφελος μας. Επιτιθέμεθα σε χιονισμένο βουνό, πάνω σε γέφυρα, μέσα σε πυκνό δάσος, δίπλα στην θάλασσα; Το πεδίο της μάχης μας παρουσιάζεται στολισμένο με όλα τα φτιασίδια που βλέπουμε στον χάρτη. Ο ενθουσιασμός μας μειώνεται αρκετά βλέποντας ότι οι μονάδες δεν έχουν special skills που μπορούν να αλλάξουν την πορεία της σύγκρουσης. Καλοδεχούμενα τα φλεγόμενα βέλη, ο σχηματισμός ενός τείχους από ασπίδες για να τα αποκρούουν όταν ρίχνονται από τους απέναντι, και η ψυχική ανάταση που χαρίζει το skill του commander αλλά δεν αρκούν.

Η ομοιομορφία των μονάδων επεκτείνεται και στο τεχνολογικό δέντρο, ή μήπως να το πούμε δενδρύλλιο; Οι βασικές κατηγορίες του, military και civic, διασπώνται σε μισή ντουζίνα και βάλε μικρότερες οι οποίες είναι οι ίδιες για όλα τα factions. Αμέσως εξαλείφεται ένα ισχυρό κίνητρο για να παίζουμε μετά το πέρας ενός campaign μέχρι να δοκιμάσουμε όλες τις διαθέσιμες τεχνολογίες. Επιδοκιμάζουμε το ξεκλείδωμα των τεχνολογιών με βάση τις στρατηγικές μας επιλογές και όχι ένα κτίριο ή Χ αριθμό από research points.

Τα ενδοοικογενειακά της βασιλικής οικογένειας αλλά και οι ίντριγκες των αξιωματούχων μας τα τοποθετήσαμε επίσης στον νοητικό μας φάκελο με την λέξη “Αδιάφορο”. Ένας καλός γάμος ενδυναμώνει αρκετά τον Βασιλιά, τον κυβερνήτη και τον στρατηγό μας αλλά πολλές υποψήφιες είναι απαράδεκτες. Η γέννηση και ο θάνατος των παιδιών δεν μας απασχόλησε καθόλου. Το πρόβλημα με το loyalty των αξιωματούχων είναι μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Οι υποτακτικοί μας λυσσάνε όταν ο Βασιλιάς ή άλλο μέλος της ιεραρχίας έχει περισσότερα κτήματα, η αφοσίωσή τους βουτά και το ενδεχόμενο ενός εμφυλίου δυναμώνει. Το παιχνίδι μας προσφέρει διάφορα σενάρια κατευνασμού τους, από το να τους υιοθετήσουμε και να διαλύσουμε τον γάμο τους, μέχρι να τους εκτελέσουμε για να απαλλαγούμε μια και καλή από το πρόβλημα. Η πιο απλή λύση που πιάνει πάντα είναι να τους εκχωρήσουμε ένα από τα τσιφλίκια μας, εκείνα που αρπάζουμε από τους ηττημένους λαούς. Γνωρίζοντας το αυτό δεν αξιοποιούμε τις υπόλοιπες επιλογές και επαναλαμβάνουμε αδιάκοπα την ίδια διαδικασία.

Στην επιλογή των factions και στις σημαντικές διαφορές μεταξύ τους ξεσκεπάσαμε το δυνατότερο χαρτί του Thrones of Britannia. Απολαύσαμε το expedition των Viking Sea Kings που μας επέτρεψε να ταξιδέψουμε σε αχαρτογράφητες περιοχές, με την χρήση κειμένου και πολλαπλών επιλογών. Το γενικότερο κόλλημα των Vikings με τα tributes και το δουλεμπόριο εξελίχτηκε σε πολύ προσοδοφόρα επιχείρηση και μας ώθησε να επιλέγουμε αιχμαλώτους και λύτρα μετά τις νικηφόρες μάχες. Το game mechanic Here King έχει περισσότερο ενδιαφέρον στο μέγιστο επίπεδο δυσκολίας αφού στα χαμηλότερα, δεν δίνουμε δεκάρα για τις καλές σχέσεις με τους αγγλοσάξονες και “χαϊδεύουμε” μόνο τον στρατό μας. Νιώσαμε τα Ουαλικά factions σαν “δικούς μας ανθρώπους” γιατί επικεντρώνονται στον ηρωισμό και έχουν ισχυρό ιππικό. Το West Seaxe εξελίχτηκε για εμάς το καλύτερο από τα δέκα factions. Τα εδάφη του καλύπτουν μεγάλη έκταση στον χάρτη, συνδυαζόμενα με τα τριγύρω προτεκτοράτα. Οι Vikings τρέμουν τον ηγεμόνα Alfred, ενθυμούμενοι την ήττα τους και δεν δείχνουν επιθετικές διαθέσεις. Οι αγγλοσαξονικές μας λεγεώνες προέλασαν με ελάχιστη αντίσταση, ισοπεδώνοντας τους εχθρούς με το πανίσχυρο πεζικό και το δυνατό ιππικό τους. Διαπιστώσαμε ότι είναι πολύ ωραίο να είσαι αγγλοσάξονας στρατηγός το 878 μ.Χ.

Υπάρχει ένα τμήμα του Thrones of Britannia το οποίο επισκεπτόμαστε όταν θέλουμε να χορτάσουμε δύο από τα βασικότερα ζητούμενά μας σε ένα Video Game, την δίψα για πλουτισμό και την επιβεβαίωση των ικανοτήτων μας. Πατώντας το εικονίδιο Statistics καταδυόμαστε σε ένα τεράστιο στατιστικό πίνακα με όλα μας τα κατορθώματα. Τα λαχταριστά νούμερα παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια μας, αισθανόμαστε σαν χρηματιστή της Wall Street που κοιτά με λαγνεία τα νούμερα των μετοχών και χαλυβδώνουμε την απόφασή μας να συνεχίσουμε τον στατιστικό κατακλυσμό μέχρι το άπειρο.

Η αυξημένη ευκολία του Thrones of Britannia σημαίνει ότι οι εχθροί μας δεν αξιοποιούν ποτέ τις αμέτρητες μεταβλητές μιας μάχης. Αυτό το κάνουν μόνο οι άλλοι power users σαν και του λόγου μας έτσι έχουμε ένα σοβαρότατο λόγο για να ασχοληθούμε με το multiplayer το γρηγορότερο. Η multiplayer campaign είναι μια καταπληκτική ευκαιρία για να κατακτήσουμε Αγγλία και Ιρλανδία μαζί με έναν φίλο μας. Αναλαμβάνει ο καθένας από ένα νησί και αρχίζει να το σαρώνει σταδιακά με τις ορδές του, ρίχνοντας... κλεφτές ματιές στην πρόοδο του φίλου του στην απέναντι όχθη. Στο συνεργατικό campaign οι ωραιότερες στιγμές βιώνονται όταν ο φίλος μας ξελασπώνει από στριμόκωλες καταστάσεις.

Αν αναζητούμε μεγαλειώδεις συγκρούσεις με πολλές χιλιάδες στρατιώτες, το ρίχνουμε στις multiplayer battles. Μαζί με δύο συνεργάτες εξαπολύουμε ανελέητη επίθεση σε πόλη ή σε ανοικτή έκταση ενάντια σε τρεις αντίπαλους στρατούς. Το θέαμα που ακολουθεί μοιάζει σκηνοθετημένο από χολιγουντιανή μεγαλοφυΐα. Μονάδες πεζικού περιστρέφονται σαν φίδια στον χώρο, αλλάζουν σχηματισμούς και πέφτουν με τα μούτρα πάνω σε πάνοπλους εχθρούς. Το ιππικό λυσσομανά δεξιά και αριστερά, σαρώνοντας τα τμήματα πεζικού που απομακρύνθηκαν από την σιγουριά του πλήθους. Ο ουρανός σκοτεινιάζει από την βροχή βελών που πέφτει αδιάκοπα θερίζοντας φίλους και εχθρούς. Οι multiplayer battles αποτελούν την υπέρτατη πολεμική ηδονή του νέου Total War και ενδείκνυνται για να γράψουμε πολλά replays και να τα μοιραστούμε με τους φίλους μας.

Κανένας τίτλος που φέρει την στάμπα Total War δεν μας έχει απογοητεύσει στον τομέα των γραφικών και το Thrones of Britannia δεν εξαιρείται από τον χρυσό κανόνα. Δεν χορταίνουμε να καταβροχθίζουμε με τα μάτια μας τα animations και τις λεπτομέρειες χαρακτήρων – τοπίων. Η μηχανή γραφικών του είναι πλήρως optimized συνεπώς μπορούμε να το παίξουμε και σε παλιότερα συστήματα χωρίς αισθητή πτώση των frames. Η απόλαυση των 1080p απαιτεί ισχυρότατο σύστημα και κάρτα γραφικών ώστε ο μέσος όρος των frames να στέκεται πολύ κοντά στα 60. Ο Richard Beddow είναι ο “DJ” της νέας αιματηρής περιπέτειας που μας προτείνει η Creative Assembly. Διακρίνουμε εύκολα την κλασική μουσική του παιδεία στα εμβατήρια και τους παιάνες που μας οδηγούν με στόμφο στις πολύνεκρες συγκρούσεις και θυμόμαστε τις σχετικές μας εμπειρίες σε όλα τα Total War των τελευταίων χρόνων. Με 20ετή εμπειρία στην μουσική σύνθεση και σπουδές σαν μηχανικός ήχου είναι το κατάλληλο άτομο για να ντύνει μουσικά τους ολοκληρωτικούς πολέμους μας.

Νέα Τάξη Πραγμάτων
Η θλίψη που αισθανθήκαμε ολοκληρώνοντας την πορεία μας σε ένα ακόμα Total War μετριάστηκε από την χαρά μας μόλις διαπιστώσαμε ότι η ζυγαριά κλείνει τελικά υπέρ της αγοράς του Thrones of Britannia. Όλα τα απολαυστικά στοιχεία της επικής σειράς δηλώνουν βροντερό παρόν και νιώθουμε σαν στο σπίτι μας. Οι μάχες διαθέτουν την επικότητα στην οποία μας έχει συνηθίσει η Creative Assembly. Πολλές αλλαγές στο gameplay όπως ο νέος μηχανισμός στρατολόγησης είναι θετικές. Άλλες όπως ο αφανισμός των agents, η ομοιομορφία στρατού και companions, το αδύναμο A.I. επηρέασαν αρνητικά την απολαυστική εμπειρία. Μας ικανοποίησε η ποιότητα του Thrones of Britannia αλλά θα θέλαμε να κοστολογηθεί περισσότερο σαν standalone expansion παρά σαν ολοκληρωμένο Total War στα 40 ευρώ.

Θετικά:
- Επικές μάχες
- Ποικιλία σε factions και φυλετικά – πολιτιστικά χαρακτηριστικά
- Αναβαθμισμένο σύστημα στρατολόγησης
- Φανταστικά multiplayer modes
- Μεγάλη αντοχή στον χρόνο

Αρνητικά:
- Ομοιομορφία στις μονάδες και στην τεχνολογία
- Χαμηλό επίπεδο δυσκολίας
- Αδύναμο A.I.
- Εξαφάνιση των agents
- Αδιάφορος μηχανισμός διπλωματίας και ενδοκρατικών δολοπλοκιών

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 7.5
Gameplay: 8.5
Αντοχή: 7.5
Γενικά: 8

Ένα συναρπαστικό “δείγμα” μιας πολυαγαπημένης σειράς που στηρίζεται γερά στο δοκιμασμένο gameplay του.

Γιάννης Μοσχονάς