Frostpunk

Ο χειμώνας έφτασε και είναι ανελέητος.

Η φράση Winter is Coming, το δημοφιλές σλόγκαν της σειράς Game of Thrones, βρίσκει την κυριολεκτική εφαρμογή της στον μετά – αποκαλυπτικό εφιάλτη που μας ετοίμασε φέτος η 11 bit studios. Η πολωνική εταιρεία ανάπτυξης μας έγινε αρχικά αρεστή από την συναρπαστική σειρά Anomaly που συνδύασε τις αρετές των RTS και των Tower Defense. Το 2014 κατόρθωσε να μας συγκλονίσει με το This War of Mine, ένα Survival έπος εμπνευσμένο από την φοβερή πολιορκία του Σεράγεβο.

Η επιτυχία του This War of Mine ήταν τεράστια και δικαιολογημένα, τόσο στον εμπορικό όσο και στον ποιοτικό τομέα. Κατέδειξε το ταλέντο της 11 bit studios στο Survival είδος, στρέφοντας την (μόνιμα ίσως;) προς αυτή την κατεύθυνση. Το Frostpunk ανήκει στο εν λόγω είδος και βασίζεται για μια ακόμη φορά στην διαχείριση μιας καταστροφής, ιδωμένης από την μεριά των θυμάτων. Τα σενάρια των Video Games που βασίζονται σε αληθινά περιστατικά και ιστορίες, εκπέμπουν μια μοναδική λάμψη που την εκτιμούμε ιδιαίτερα.

Το χιόνι σκέπασε την Γη σαν νεκρικό σεντόνι
Το Frostpunk μας ταξιδεύει στα τέλη του προπερασμένου αιώνα, ενός αιώνα γεμάτου κοινωνικές αναταραχές, πολέμους και φυσικές καταστροφές. Στην τελευταία κατηγορία εμπίπτει ο βαρύς χειμώνας του 1886 – 1887 που έπληξε την Βόρεια Αμερική, επιφέροντας τρομακτικές απώλειες σε ζώα και ανθρώπους. H 11 bit studios αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε στον πολιτισμό μας αν οι καιρικές συνθήκες δεν διέγραφαν τον φυσικό τους κύκλο και αύξαναν την ένταση τους για πάντα. Στο 1886 του Frostpunk το μεγαλύτερο τμήμα του πλανήτη έχει καλυφθεί από χιόνι. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από -20 και κάτω, το τσουχτερό κρύο αρρωσταίνει στο πι και φι καθένα που τολμά να ξεμυτίσει από το σπίτι του, η γεωργία και η κτηνοτροφία αποτελούν μακρινό παρελθόν.

Εμείς εισερχόμαστε στην ιστορία στον ρόλο ενός δραστήριου επιζώντα που οδηγεί μια ομάδα συνανθρώπων του σε μια από τις ελάχιστες θερμικές γεννήτριες. Τα πελώρια κατασκευάσματα που δεσπόζουν στο παγωμένο τοπίο είναι δημιουργήματα που σκάρωσε η Βρετανική Αυτοκρατορία λίγο πριν σαρωθεί από τις παγοθύελλες. Μια θερμική γεννήτρια μπορεί να παράξει αρκετή θερμότητα για να ζεστάνει μια πόλη που θα στηθεί ολόγυρά της και εμείς είμαστε αυτοί που θα την χτίσουμε. Ο χαρακτήρας μας έχει τον ρόλο του αόρατου ηγεμόνα στο υπέροχο City – Building που μελετούμε εδώ, ενός καθοδηγητή των δημιουργικών δυνάμεων των εξαθλιωμένων επιζώντων.

Αντί να μας προσφέρει ένα “ετοιμοφόρετο” Tutorial που θα μας διδάξει όλα τα κόλπα της επιβίωσης, το Frostpunk μας αφήνει να πειραματιστούμε με τα εικονίδια του user interface και, με το που ανακαλύπτουμε ένα από τα game mechanics του, μας εμφανίζει την αναλυτική του επεξήγηση σε ένα μικρό πλαίσιο στην αριστερή πλευρά της οθόνης. Το interface είναι έξοχο, είναι τόσο τακτοποιημένο και διακριτικό που μοιάζει έργο ψυχαναγκαστικού ατόμου. Οι πληροφορίες που αφορούν τους πόρους μας καταλαμβάνουν μικρό τμήμα της οθόνης, σχεδόν απαρατήρητες στο ανεκπαίδευτο μάτι, γι’ αυτό υφίσταται μια μπάρα κάτω από τους αριθμητικούς δείκτες. Shortcuts υπάρχουν για όλα τα σημαντικά μενού και το alt μας δείχνει με μια κίνηση την κατανομή του εργατικού δυναμικού ώστε να αποφασίσουμε αν μας ικανοποιεί.

Η ψυχολογία των πολιτών μας βρίσκεται σε ρευστή κατάσταση και απεικονίζεται σε δύο μπάρες, τις discontent και hope. Όλες μας οι πράξεις επηρεάζουν πότε την μια και πότε την άλλη μπάρα. Το ζητούμενο δεν είναι να τις ισορροπήσουμε αλλά να κρατήσουμε την discontent σε πολύ χαμηλά όρια για να μην αντιμετωπίσουμε εξεγέρσεις και λιποταξίες. Φυσικά υπάρχει και η αυταρχική οδός, δηλαδή η βίαιη καταστολή των διαμαρτυριών. Είναι τρομακτικά ενδιαφέρουσα η διαχείριση της ψυχολογίας του βασανισμένου πλήθους μας, έχει να μας διδάξει πολλά για την ανθρώπινη φύση.

Δοκιμάσαμε ένα μικρό σοκ αντικρίζοντας τον τόπο όπου βρίσκεται καρφωμένη η θερμική γεννήτρια της πόλης μας. Αναρωτηθήκαμε αμέσως πως θα επεκταθούμε στο κέντρο ενός κρατήρα με μικρό αριθμό πλουτοπαραγωγικών πηγών και οικοδομήσιμο χώρο περίπου αντίστοιχο ενός μικρού χωριού. Την απάντηση δίνει μια ειδική μονάδα που ξεκλειδώνουμε με το κτίριο Beacon, οι scouts. Με την απόκτησή τους, οι θαρραλέοι ανιχνευτές μας ανοίγουν νέους ορίζοντες πέρα από τον κρατήρα. Η οπτική γωνία μας αλλάζει και η πόλη μετατρέπεται σε ένα σημάδι πάνω στον ολόλευκο χάρτη της περιοχής. Οι scouts ταξιδεύουν από τοποθεσία σε τοποθεσία, μαζεύοντας πολύτιμα αγαθά, χρήσιμες πληροφορίες και, στην καλύτερη περίπτωση, ανακαλύπτουν ομάδες επιζώντων και τους συνοδεύουν στον καταυλισμό μας.

Αναπτύσσουμε τάχιστα την τεχνολογία που επιτρέπει περισσότερους scouts για να καλύψουμε τις περιοχές που ξεπετάγονται στον χάρτη προς εξερεύνηση. Το κόστος παραγωγής των scouts είναι σχετικά υψηλό αλλά το αξίζουν. Μέσα μας δημιουργείται το όραμα μιας πολυπληθούς πόλης με αυτονομία σε πρώτες ύλες, το τελευταίο καταφύγιο του πολιτισμού. Εκτός από την υλική χρησιμότητά τους, οι scouts εξυπηρετούν και την αφήγηση. Οι περιοχές που ανοίγουν συνοδεύονται από ημερολόγια επιζώντων όπου περιγράφεται το εκτυλισσόμενο δράμα της ανθρωπότητας, εμπλουτίζοντας το σενάριο.

Το technology tree δεν έχει το μέγεθος του μυθολογικού Δέντρου της Ζωής αλλά έχει την ίδια ακριβώς αξία για το μικρό κομμάτι γης που κυβερνούμε. Τα παρακλάδια του καλύπτουν τις ανάγκες μας για θέρμανση, εξερεύνηση, συγκέντρωση και αποθήκευση πρώτων υλών, υγεία και στέγαση. Το σημαντικότερο κλαδί του για εμάς είναι η θέρμανση. Το κρύο αρχίζει από τους διαχειρίσιμους -20 βαθμούς και εντείνεται από μέρα σε μέρα που κυλά. Χωρίς ισχυρή θερμική γεννήτρια και θερμάστρες σε σπίτια και επιχειρήσεις, οι κάτοικοι αρχίζουν να αρρωσταίνουν. Από τα απλά κρυολογήματα περνούν στα κρυοπαγήματα, στις πνευμονίες και στον θάνατο σε χρόνο ρεκόρ. Το coal (κάρβουνο) είναι ο σημαντικότερος πόρος γιατί αυτό ενεργοποιεί τους θερμοσυσσωρευτές.

Βάζουμε προτεραιότητα στις τεχνολογίες που θα μας εξασφαλίσουν την βραχυπρόθεσμη επιβίωση μας και στην συνέχεια σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα. Δεν μας άρεσε το ότι οι τεχνολογίες των tiers που δεν έχουμε ανοίξει (συνολικά υπάρχουν πέντε) δεν εμφανίζουν περιγραφή όταν ο κέρσορας περνά από πάνω τους. Ευτυχώς διακρίνουμε τις ονομασίες και καταλαβαίνουμε στο περίπου τι κάνουν. Η πεμπτουσία του Frostpunk βρίσκεται στην σειρά των τεχνολογιών που θα επιλέξουμε. Αν οι δυσεύρετοι πόροι δαπανηθούν, για παράδειγμα, στην κατασκευή εργοστασίων και ρομπότ ενώ οι πολίτες μας έχουν... ξυλιάσει από το κρύο και χρειάζονται θερμότερα καταλύματα και ιατρική περίθαλψη, το παιχνίδι θα έχει τραγικό τέλος.

Την στρατηγική επιλογή των τεχνολογιών προς ανακάλυψη προϋποθέτει το μάζεμα των φυσικών πόρων. Η οικονομία μας ξεκινά άσχημα αλλά ανθίζει εύκολα όταν γίνονται οι σωστές κινήσεις. Αρχικά έχει ρακοσυλλεκτικό χαρακτήρα καθώς στέλνουμε τους ανθρώπους μας μέσα από χιονισμένα μονοπάτια για να αρπάξουν προμήθειες που άφησε πίσω του ο διαλυμένος πολιτισμός. Κατόπιν χτίζουμε gathering posts ώστε οι εργάτες μας να προστατεύονται από το κρύο την ώρα της εργασίας. Βλέποντας την πόλη μας να αναπτύσσεται κυκλικά γύρω από την γεννήτρια και τα gathering posts να δίνουν την θέση τους σε ορυχεία και εργοστάσια, ευχαριστιόμαστε τρομερά για τα επιτεύγματά μας.

Το “φάντασμα” της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη μας και των ακραίων καιρικών φαινομένων που “υπόσχεται” μέσα στις επόμενες δεκαετίες, καθιστά το Frostpunk το πιο επίκαιρο παιχνίδι.

Η στρατηγική μας βάζει προτεραιότητα στους πόρους που χρειάζονται οι τεχνολογίες τις οποίες θεωρούμε σημαντικότερες και αντίστοιχα, κατευθύνουμε το εργατικό δυναμικό στα σημεία που παρουσιάζουν την μέγιστη συγκέντρωση. Χαζεύοντας τις αποθήκες μας να γεμίζουν, νιώθουμε ικανοποίηση από τον αναπτυσσόμενο πλούτο μας. Τα αγαπημένα μας κτίρια είναι τα coal mine και steelworks τα οποία μαζεύουν τους σχετικούς πόρους με το τσουβάλι από ανεξάντλητα σχεδόν κοιτάσματα. Οι θερμότερες κατοικίες ανέβηκαν γρήγορα στις προτιμήσεις μας όταν διαπιστώσαμε ότι, πρώτον, μπορούν να αναβαθμίσουν τις παλιότερες και, δεύτερον, ότι προφυλάσσουν τους πολίτες από την ασθένεια όταν η θερμοκρασία τσουλάει κάτω από τους 40 βαθμούς.

Οι Θεοί αποφασίσανε, δώσανε στο κρύο τα κλειδιά και αποχωρήσανε
Το εξοντωτικό κρύο τσάκισε τον πολιτισμό, εξασθένισε τις κοινωνικές σχέσεις και έφερε τους ανθρώπους μας σε πρωτόγονη κατάσταση. Η επανένωση του κόσμου στην κοινότητα που δημιουργούμε επιβάλλει τον καθορισμό νόμων που θα διέπουν τις σχέσεις ώστε να αποτραπεί το χάος και η αποσύνθεση. Το Book of Laws είναι το νομικό μας εργαλείο για να επιβάλλουμε την τάξη και να δώσουμε ελπίδα στους πολίτες μας. Το πρώτο σκέλος του καλείται Adaptation και εξυπηρετεί ακριβώς την ανάγκη προσαρμογής στις άγριες συνθήκες διαβίωσης. Ηθικά διλήμματα στέκονται μπροστά μας αλλά η ανάγκη κυριαρχεί. Εγκρίναμε νόμους επιμήκυνσης του ωραρίου εργασίας ακόμα και σε 24ωρη βάση, μετατρέψαμε τα παιδιά της πόλης σε εργατικό δυναμικό, επιτρέψαμε την μεταμόσχευση οργάνων, ταΐσαμε τον πληθυσμό μας με νεροζούμια για να μην ξεμείνουμε από μερίδες φαγητού.

Το Frostpunk δεν κρίνει τις ηθικές μας επιλογές, απλά μας πληροφορεί για τα αποτελέσματά τους κατά την διάρκεια και μετά την ολοκλήρωση της ιστορίας. Μας αφήνει ελεύθερους να πάρουμε τις σκληρές αποφάσεις και να τις εφαρμόσουμε όπως νομίζουμε. Οι κόκκινες γραμμές που θέτουμε μας γεμίζουν περηφάνια για την αίσθηση του μέτρου η οποία μας χαρακτηρίζει. Επιτρέπουμε σε παιδιά να λερώσουν τα χέρια τους με σκληρή δουλειά σε ορυχεία αλλά ουδέποτε τα αναγκάζουμε να κάνουν διπλοβάρδιες. Επίσης, όταν ένα από τα πάμπολλα τυχαία γεγονότα του παιχνιδιού μας πληροφορεί για τον τραυματισμό ενός παιδιού ή τον κίνδυνο θανάτου που αντιμετωπίζει, σταματάμε βάρδιες, κλείνουμε επιχειρήσεις και στερούμαστε πολύτιμα αγαθά έως ότου γλιτώσει. Αντίστοιχα, μεταχειριζόμαστε τις πολύωρες βάρδιες μόνο όταν έχουμε άμεση ανάγκη από το υλικό που παράγει ένα εργοστάσιο, βελτιώνουμε την ποιότητα της τροφής μόλις αποκτήσουμε καλύτερους κυνηγούς, φτιάχνουμε αρένες για να διασκεδάζει ο κόσμος και νεκροταφεία για να θάβει αξιοπρεπώς τους νεκρούς του.

Το δεύτερο σκέλος του Book of Laws είναι ένα σταυροδρόμι όπου μας περιμένουν δύο οδοί, η οδός της Πίστης και η οδός της αστυνομοκρατούμενης κοινωνίας. Δυστυχώς, όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, αμφότερες οδοί οδηγούν στον ολοκληρωτισμό. Το Frostpunk είναι τόσο έξοχα δομημένο ώστε είναι στα χέρια μας το που θα καταλήξει η κοινωνία που χτίζουμε. Αν επιλέξουμε τον δρόμο της Θρησκείας, μπορούμε να αναπτύξουμε τους νόμους που θα τονώσουν το θρησκευτικό φρόνημα των πολιτών και να αδιαφορήσουμε απόλυτα για εκείνους που οδηγούν στην θεοκρατία. Αντίστοιχα, η δόμηση μιας πόλης με νόμους και ήπιους κατασταλτικούς μηχανισμούς δεν χρειάζεται να εξελιχθεί σε χιτλερική Νέα Τάξη, αναπαράγοντας θλιβερά παραδείγματα του πολιτισμού μας. Η ελεύθερη βούληση που παρέχει το Frostpunk είναι και το μεγαλύτερο ατού του.

Λατρεύουμε την συγκέντρωση πλούτου, την διαχείριση των παραγωγικών δυνάμεων μας, την προστασία του κόσμου από την καιρική λαίλαπα. Το κερασάκι στην τούρτα του Frostpunk είναι η μορφή που θα δώσουμε στην πόλη μας. Αρχίζοντας από την γεννήτρια που δεσπόζει σαν τοτέμ στο κέντρο της, η πόλη χτίζεται τριγύρω και εναπόκειται σε εμάς να της δώσουμε την βέλτιστη εμφάνιση. Γιατί να χτίσουμε διάσπαρτα τα workshop μας όταν μπορούμε να τα βάλουμε όλα μαζί και να σχηματίσουμε ένα “φρύδι” ή “στόμα” στο πρόσωπο της πόλης; Είτε την στολίσουμε εσκεμμένα, είτε επιλέξουμε την άναρχη δόμηση, το θέαμα της πόλης (ειδικά την νύχτα) είναι μαγευτικό. Όλοι οι δρόμοι είναι λουσμένοι στο πορτοκαλί φως της γεννήτριας, των πυρσών που κρατούν οι κάτοικοι, των σπιτικών θερμαντικών πηγών. Τα φουγάρα καπνίζουν νυχθημερόν, λιώνοντας το χιόνι από τις στέγες. Οι δρόμοι χαρακώνουν το χιόνι και επιτρέπουν στους εργάτες να χτίσουν κατά μήκος των χαραγματιών.

Δοθέντος του ότι η παραπάνω φαντασμαγορία εστιάζεται σε έναν τεράστιο κρατήρα, μια τρύπα στο έδαφος δηλαδή, περιμέναμε τα frame rates και οι αναλύσεις να αποδίδουν τα μέγιστα. Διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι, ενώ το Frostpunk πετάει στα 720p και άνω σε συστήματα πενταετίας, κάνει “νερά” σε high end PC με τις πανίσχυρες κάρτες Ti της Nvidia. Ενώ υποστηρίζονται όλες οι αναλύσεις, στα 1080p υπήρξε τραγική πτώση των frames στις Ti, οφειλόμενη προφανώς σε πρόβλημα του optimization της μηχανής γραφικών. Οι έχοντες Ti πρέπει να περιμένουμε τα απαραίτητα patches που θα διορθώσουν το πρόβλημα, προτού δώσουμε το παρόν στο παγωμένο περιβάλλον του Frostpunk.

Ο πρωταγωνιστής του Frostpunk είναι ο παγετός συνεπώς το ζωηρό voice acting αποκλειόταν de facto από την ηχητική του μπάντα. Στην θέση του ακούμε τις φωνές των επιζώντων να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλο και συμμεριζόμαστε την αγωνία τους. Οι μηχανικοί ήχοι των κτιρίων, των automatons, του αντιδραστήρα είναι η “αναπνοή” της αποικίας μας και αποδίδονται με απόλυτη πιστότητα. Το πιο φοβερό ακουστικό ερέθισμα είναι ο άνεμος, η “φωνή” της θύελλας που σφυρίζει απειλητικά πίσω από κάθε ήχο, υπενθυμίζοντας μας ότι ο εχθρός είναι πάντα κοντά. Εν τω μέσω των ηχητικών εφέ ακούμε και τις νότες που συνέθεσε ο Piotr Musial, γνωστός μας από την εξαιρετική δουλειά του στα Anomaly, This War of Mine και The Witcher 3: Blood and Wine. Τα κομμάτια του έχουν την ένταση κινηματογραφικού soundtrack και μεταδίδουν εύκολα το βαρύ κλίμα της περιπέτειας και την θανάσιμη απειλή του παγετού που πλησιάζει.

Αν ο χρόνος της περιπέτειας ακολουθούσε την αδιατάρακτη, γραμμική του ροή, όλες μας οι προσπάθειες θα ήταν χαμένες από χέρι. Το Frostpunk μας έκανε να θυμηθούμε για λίγο το εκπληκτικό Infinity Wars, τον Thanos και την infinity stone του Χρόνου που είχε κολλημένη στο γάντι του. Δεν μπορούμε να αντιστρέψουμε την ροή του χρόνου, μπορούμε όμως να αυξομειώσουμε την ταχύτητά του και να τον σταματήσουμε εντελώς. Σταματώντας τον χρόνο έχουμε την ευκαιρία να μελετήσουμε προσεκτικά την πόλη μας, την παραγωγικότητα των επιχειρήσεων, την κατάσταση των κατοίκων, τα objectives που μας μένουν να ολοκληρώσουμε κ.ο.κ. Έτσι ρυθμίζουμε τις κινήσεις μας χωρίς άγχος και χασούρα πολύτιμου χρόνου.

Το zoom της κάμερας περιμέναμε να μας φέρει σε στενότερη επαφή με τους ανθρώπους μας, να δούμε τις εκφράσεις, να νιώσουμε τον πόνο τους. Ακόμα και στο μέγιστο επίπεδο εστίασης, οι κάτοικοι θυμίζουν μυρμήγκια. Ακουμπώντας τους με τον κέρσορα, βλέπουμε σε ξεχωριστό παράθυρο τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, την τρέχουσα δραστηριότητα, την μεγαλύτερη έγνοια τους και το αν έχουν οικογένεια ή όχι. Αμέσως αποκαθίσταται η επαφή μαζί τους και αρχίζουμε να ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τα προβλήματά τους.

Καταλληλότερο όνομα από A New Home (ένα νέο σπίτι) δεν θα μπορούσε να δοθεί στο κεντρικό σενάριο του Frostpunk. Θα ήταν ταιριαστή και η ονομασία A New Hope αλλά τότε θα περιμέναμε να δούμε διαστημόπλοια, φωτόσπαθα, ρομπότ και άτομα με υπερφυσικές δυνάμεις οπότε καλύτερα που δεν επιλέχθηκε. Η σύγκρουση με τα στοιχεία της φύσης άγγιξε τις 10 ώρες και μας βρήκε θριαμβευτές. Ευφυέστατη η τακτική του παιχνιδιού να ξεδιπλώνει με κείμενο τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας ενόσω βλέπουμε στο φόντο όλη την πορεία που πέρασε η πόλη μέχρι να λάβει την τελική της μορφή. Αφού πετύχαμε την βιωσιμότητα της πόλης μας, στρέψαμε το βλέμμα στα σενάρια The Arks και The Refugees. Αμφότερα ξεχωρίζουν από το A New Home για αφηγηματικούς και ποσοτικούς λόγους. Ο σκοπός μας στο The Arks είναι να προστατέψουμε από το κρύο πολύτιμους σπόρους από δεκάδες φυτικά είδη, εξασφαλίζοντας την επανεκκίνηση του οικολογικού συστήματος σε μέλλοντα χρόνο.

Στο The Refugees η φύση της αποστολής μας είναι επίκαιρη της ελληνικής πραγματικότητας και καθαρά ανθρωπιστική, δηλαδή το χτίσιμο μιας πόλης που θα απορροφήσει ένα μεγάλο αριθμό από πρόσφυγες, οι οποίοι αναζητούν σωτηρία από το εξοντωτικό κρύο. Τα δύο σενάρια χαρακτηρίζονται από την έλλειψη αφθονίας φυσικών πόρων με αποτέλεσμα οι κινήσεις μας να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές και στοχευμένες. Δεν βιαζόμαστε να τα πλησιάσουμε, παρότι ξεκλειδώνουν αμφότερα στις 20 μέρες in – game χρόνου του προηγούμενου σεναρίου αντίστοιχα. Περιμένουμε να μάθουμε καλά όλα τα game mechanics, τότε ασχολούμαστε μαζί τους και η επιβίωσή μας είναι εξασφαλισμένη. Η διάρκειά τους πάει κοντά στις τέσσερις ώρες έκαστο αυξάνοντας τον συνολικό χρόνο του Frostpunk στις 18 με 20 ώρες. Θα μιλούσαμε απλά για αξιοπρεπή αντοχή στον χρόνο αν το μάτι μας δεν έπεφτε στις λεξούλες coming soon κάτω ακριβώς από όλα τα σενάρια. Το ταξίδι μας στον παγωμένο κόσμο του Frostpunk δείχνει να έχει πολλούς σταθμούς ακόμα.

This Game of Mine
Παίζοντας μανιωδώς το Frostpunk απολαύσαμε τα πολύπλοκα game mechanics του και συνειδητοποιήσαμε το πόσο όμορφα συνδυάζει την διασκέδαση που χαρίζει η διαχείριση πόρων με το κοινωνικό πείραμα. Είναι ένα παιχνίδι που μας βάζει να σκεφτούμε μακροπρόθεσμα τις συνέπειες των εντολών που δίνουμε, να συμπάσχουμε με τα άτομα της κοινότητας που διοικούμε, να δοκιμάζουμε διαφορετικά μονοπάτια, παρακολουθώντας με κριτικό βλέμμα τα επακόλουθα αποτελέσματα. Θα θέλαμε να υπήρχαν περισσότερα events για να αντιμετωπίσουμε, περισσότερες περιοχές για να στείλουμε τους scouts. Η ποιότητα αλλά και ο αδιάκοπος εμπλουτισμός του υπάρχοντος υλικού με νέα σενάρια αιτιολογούν τα 30 ευρώ που μας ζητούνται για την απόκτησή του.

Θετικά:
- Εξαιρετική αφήγηση βασισμένη σε γεγονότα και μαρτυρίες επιζώντων
- Εθιστική διαχείριση πόρων, υλικών και ψυχολογικών
- Λειτουργικό interface
- Μινιμαλιστικό περιβάλλον με μεγάλη προσοχή στην λεπτομέρεια
- Συνεχής ανανέωση του περιεχομένου
- Προοδευτική εκμάθηση του gameplay παίζοντας
- Έξοχο soundtrack και ηχητική επένδυση

Αρνητικά:
- Μέτριο zoom
- Τεχνικά προβλήματα σε κάρτες της Nvidia

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 8
Gameplay: 8
Αντοχή: 7.5
Γενικά: 8

Καταβροχθίζεται χωρίς να δημιουργεί κορεσμό και ερεθίζει εξίσου τις στρατηγικές και τις κριτικές μας ικανότητες.

Γιάννης Μοσχονάς