Super Mario Bros. 2

Τετράδα φωτιά. 

Αδιαμφισβήτητα το Super Mario Bros. αποτέλεσε την επιτυχία-σταθμό της Nintendo, η οποία το 1985 έγινε γνωστή στην παγκόσμια gaming βιομηχανία. Η σειρά του Shigeru Miyamoto κατάφερε να βρει τόσο μεγάλη απήχηση, αφού πρώτα προηγήθηκαν το χαριτωμένο αλλά διαχρονικό Donkey Kong του 1981 και το Mario Bros. του 1983, που με ένα μόλις level κινήθηκε στην μετριότητα. Αντιθέτως, το Super Mario Bros. ξεχώρισε αφού διέθετε ποικιλία εχθρών και εξίσου μεγάλη ποικιλία από levels, ενώ για πρώτη φορά ένα Platform είχε τόσα μυστικά που συζητιέται μέχρι και σήμερα στα speedruns.

Η μεγάλη επιτυχία του Super Mario Bros. ήταν λογικό να δημιουργήσει μια νέα σειρά, για την οποία το κοινό της Nintendo διψούσε για sequels. Κάτι που πολλοί ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι το 1986, μόλις ένα χρόνο μετά, κυκλοφόρησε αποκλειστικά και μόνο στην Ιαπωνία το Super Mario Bros. 2, ένα Platform με γραφικά ίδια με αυτά του Super Mario Bros και νέα διάταξη σε levels και εχθρούς. Στο κλίμα της εποχής (μέσα δεκαετίας του ’80), πέραν του ότι δεν διέθετε μεγάλες ουσιαστικές διαφορές από το πρώτο μέρος, δεν κυκλοφόρησε ποτέ εκτός Ιαπωνίας, λόγω της υψηλής δυσκολίας του.

Το επίσημο Super Mario Bros. 2 ήρθε τελικά στην Ιαπωνία το 1988 και ένα χρόνο μετά στην Ευρώπη. Εκεί λοιπόν είδαμε για πρώτη φορά όλη την παρέα των αδερφών Mario να συνεργάζεται. Α και επίσης για πρώτη φορά την πριγκίπισσα ελεύθερη. Αφού πρώτα την είχε ελευθερώσει ο Mario στο πρώτο μέρος. 

Σε έναν παράλληλο κόσμο
Η παρέα των Mario, Luigi, Toad και η πριγκίπισσα Toadstool βλέπουν ταυτόχρονα στον ύπνο τους ότι οδηγούνται σε έναν άλλο κόσμο. Πρόκειται για την μαγική χώρα Subcon, η οποία χρειάζεται την βοήθειά τους. Σκοπός της παρέας είναι να νικήσουν τον κακο βάτραχο Wart, ο οποίος συμπεριφέρεται ως τύραννος καθώς έχει καταραστεί την Subcon και τους πολίτες της.

Τελικά η παρέα ξυπνάει από το όνειρο και αποφασίζει να πάει για πικνικ. Στην πορεία όμως βρίσκει μια σπηλιά που έχει όντως μια μεγάλη σκάλα. Εκεί βλέπουν το όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα καθώς μεταφέρονται όντως στον κόσμο του Subcon. Κάπως έτσι η περιπέτειά τους ξεκινάει.

Για τους hardcore fans του είδους
Σε κάθε level του Super Mario Bros. 2 υπάρχει η δυνατότητα να επιλέξετε κι έναν διαφορετικό χαρακτήρα. Ο Mario είναι balanced, ο Luigi μένει περισσότερη ώρα στον αέρα όταν πηδάει, ο Toad είναι γρήγορος και μπορεί να σηκώνει ταχύτητα φυτά ή εχθρούς και η πριγκίπισσα Toadstool αιωρείται για κάποια δευτερόλεπτα στον αέρα, στο ίδιο ύψος…βασικά γιατί είναι πριγκίπισσα και γιατί μπορεί.

Μιλώντας για φυτά, στο sequel της ομώνυμης σειράς μπορείτε να σηκώσετε φυτά (τα οποία μοιάζουν με ραδίκια) και να τα πετάξετε στους εχθρούς σας. Επίσης, οι εχθροί σας δεν σκοτώνονται απλά αν πατήσετε στο κεφάλι τους, συνεπώς η μάχη έχει διαφορετική λογική. Για να εξοντώσετε έναν εχθρό θα πρέπει να πιάσετε έναν άλλο και να τον πετάξετε πάνω του, διαφορετικά απλά τον ακινητοποιείτε. Στο δρόμο σας θα βρείτε επίσης διάφορες ακόμη δυνάμεις, όπως τα POW buttons τα οποία σκοτώνουν όλους τους εχθρούς που βρίσκονται στην οθόνη ταυτόχρονα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν αποκτήσετε επιπλέον μανιτάρια τότε η ζωή σας αυξάνεται, έχουμε δηλαδή και την χρήση health bar. Έτσι, αν χτυπηθείτε δεν επιστρέφετε απευθείας στην αμέσως προηγούμενη μορφή σας. Για να γίνετε μικροσκοπικοί θα πρέπει να μείνετε με έναν μόνο πόντο στο health bar.

Σε θέμα ποικιλίας εχθρών, συναντάμε απλά minions τα οποία αισθητικά ταιριάζουν περισσότερο σε έναν underground κόσμο. Υπάρχουν επίσης mini bosses τα οποία αρχικά σας πετάνε αυγά τα οποία θα πρέπει να καβαλήσετε και να τους τα ρίξετε πίσω, ενώ αργότερα έχουν ακόμη πιο ισχυρές δυνάμεις και θα χρειαστεί να διαφοροποιήσετε την τακτική σας. Τα τελικά bosses που χρειάζονται συνήθως βόμβες για να νικηθούν, παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Η έννοια της συνεργασίας σε Platform…με turns.

Πάρε το κλειδί και τρέχα
Το Super Mario Bros. 2 διαθέτει για πρώτη φορά και στοιχεία Adventure σε κάποια σημεία. Θα χρειαστεί να ψάξετε κλειδιά μέσα σε μυστικά δωμάτια ή σωλήνες (που βασικά πλέον είναι…κιούπια). Τα κλειδιά αυτά ανοίγουν πόρτες που απαιτούν κλειδί. Μόλις τα βρείτε όμως , αρχίζουν να σας καταδιώκουν ιπτάμενες μάσκες και στόχος σας είναι πλέον να τρέξετε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα για να ανοίξετε τις πόρτες.

Το επίπεδο δυσκολίας του παιχνιδιού είναι το υψηλότερο σε σχέση με τα προηγούμενα επεισόδια της σειράς. Οι εχθροί είναι ευέλικοι, πετούν φωτιά ή σφαίρες και σας επιτίθενται από στεριά ή αέρα. Απαιτείται επίσης εξαιρετική ισορροπία, καθώς σε κάποια σημεία καβαλάτε είτε αετούς, είτε ιπτάμενα χαλιά που εξαφανίζονται σε λίγα δεύτερα και το παιχνίδι σας ζητάει να μεταπηδήσετε σε άλλο χαλί. Αν χάσετε σε ένα level ξεκινάτε από την αρχή ή από ένα προχωρημένο σημείο του (σ.σ. τα checkpoints είναι ελάχιστα). Αν τελειώσουν όλες οι ζωές σας τότε θα πρέπει να επαναλάβετε όλο τον κόσμο από την αρχή, ενώ έχετε 2 Continue, τα οποία αν εξαντληθούν τότε θα δείτε τα…ραδίκια ανάποδα (και δεν εννοούμε αυτά που συλλέγετε από το έδαφος).

Τα levels κρύβουν μέσα τους πάγο στον οποίο γλιστράτε, άμμο την οποία θα πρέπει να σκάψετε μιας και το στοιχείο του…σηκώματος παίζει πολύ, κυλιόμενους διαδρόμους, πολλές αναρριχήσεις με φυτά και αρκετές ακόμη εκπλήξεις. Προκειμένου να πιάσει και μέρος του Αμερικάνικου κοινού, η Nintendo έχει βάλει εμβόλιμα κρυφά bonus levels που ξεκλειδώνονται αν πετάξετε ένα ραδίκι και σας βγει…πόρτα. Σε αυτά τα bonus levels συλλέγετε special νομίσματα. Στο τέλος κάθε level υπάρχει ένας κουλοχέρης με τον οποίο κερδίζετε bonus ζωές.

Στο τέλος της περιπέτειάς σας ακολουθεί μια έκπληξη όσον αφορά την συμβολή των τεσσάρων ηρώων στην περιπέτειά τους, αλλά και ένα μικρό cutscene με υποτυπώδη 3D γραφικά, κάτι ακρως πρωτοποριακό για την εποχή. Η περιπέτειά σας διαρκεί περί τις δύο ώρες, διάρκεια που είναι μεγαλύτερη από το πρώτο μέρος, ενώ προς το τελευταίο 1/3 του παιχνιδιού η δυσκολία αυξάνεται σημαντικά. Ωστόσο υπάρχει έντονο το στοιχείο της επανάληψης, τόσο στα mini bosses που πετάνε αυτά, όσο και στις δραστηριότητές σας (περισυλλογή κλειδιών, βομβών κτλ). Αξίζει να αναφέρουμε ότι το παιχνίδι έχει replayability, με την έννοια του ότι μπορείτε να δοκιμάσετε κάθε φορά διαφορετικό χαρακτήρα -ανάλογα με το level- ή να επιχειρήσετε να τερματίσετε το παιχνίδι με έναν μόνο ήρωα, ξεχωριστό κάθε φορά, κάτι που ουσιαστικά τετραπλασιάζει την αντοχή.

Η πιο σημαντική παράλειψη στο gameplay είναι η περικοπή των ειδικών δυνάμεων. Πλέον, απ’ τη στιγμή που η λογική του gameplay άλλαξε, δεν υπάρχει το fire flower, ούτε κάποιες επιπλέον δυνάμεις, με εξαίρεση το αστεράκι που σας κάνει άτρωτους για λίγα δευτερόλεπτα. Επίσης, αφαιρέθηκε και η δυνατότητα couch multiplayer με αλλαγή χειριστηρίου που συναντούσαμε στο πρώτο μέρος και το παιχνίδι επέστρεψε στην single-player λογική.

Ποιος έσβησε τα φώτα;
Ίσως το πιο αδύναμο σημείο του Super Mario Bros. 2 είναι η περιορισμένη χρωματική παλέτα του, στην οποία παίζουν πολύ τα σκοτεινά χρώματα και κυρίως το μαύρο, το λευκό και το πορτοκαλί, αλλά και σε δεύτερη μοίρα τα μπλε και πράσινο. Από ένα σημείο και μετά, το διαρκές μαύρο φόντο και οι μαύροι, λευκοί και πορτοκαλί χρωματισμοί των εχθρών καταντούν ιδιαίτερα κουραστικοί στο μάτι και είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο οι γραφίστες επέλεξαν αυτή την τακτική, την στιγμή που το πρώτο Super Mario Bros. είχε μια χαρά αξιόλογη χρωματική παλέτα.

Στον ηχητικό τομέα έχουμε ένα συμπαθητικό soundtrack, το οποίο ωστόσο επίσης επαναλαμβάνεται και δεν μπορεί να περάσει το μεγαλείο του πρώτου μέρους. Τα ηχητικά εφέ αφήνουν απλά θετικές εντυπώσεις. Το κυριότερο θέμα στον τομέα του ήχου είναι η επανάληψη των κομματιών μιας και σχεδόν σε κάθε level χρησιμοποιούνται οι ίδιες παραλλαγές, μία για εσωτερικούς χώρους, μία για εξωτερικούς και μία για bonus stage.

Ξεφεύγει από την τυποποιημένη λογική του Bowser
Το Super Mario Bros. 2 καταφέρνει να ξεχωρίσει, μιας και εμπεριέχει μια τελείως διαφορετική συνταγή. Το gameplay του προοδεύει σε αρκετά σημεία σε σύγκριση με το πρώτο μέρος και η επιλογή χαρακτήρα αυξάνει την διάρκεια ζωής του. Απ’ την άλλη, στον τεχνικό τομέα δύσκολα θα ικανοποιηθείτε. Η περιορισμένη χρωματική παλέτα και οι επαναλήψεις στον ήχο που δεν εξελίχθηκε όσο θα θέλαμε. Παράλληλα, συγκεκριμένα σημεία του gameplay, όπως η έλλειψη σούπερ δυνάμεων, το κάνουν ολίγον τι ανιαρό. Οφείλουμε ωστόσο να ομολογήσουμε ότι ο Miyamoto πρωτοπόρησε εκείνη την εποχή σε θέμα σεναρίου και πλειάδας χαρακτήρων.

Θετικά:
- Τέσσερις χαρακτήρες για να επιλέξετε
- Μεγάλη ποικιλία από bosses
- Άφθονα κρυφά περάσματα και εκπλήξεις
- Υψηλότερη πρόκληση

Αρνητικά:
- Η έλλειψη των super powers
- Περιορισμένη χρωματική παλέτα
- Η αφαίρεση του multiplayer

Βαθμολογία:
Γραφικά: 8
Ήχος: 9
Gameplay: 8.5
Αντοχή: 8.5
Γενικά: 8.5

Έσπασε την παράδοση της σειράς και γι’ αυτό συζητήθηκε.

Μάνος Γρυπάρης