Resident Evil: Revelations (PS4)

Βιοτρομοκρατία, τέρατα και σπλατεριά στα 60 frames.

Το 2012 ήταν ένα έτος στο οποίο η αγαπημένη μας Capcom ήταν “και του ύψους και του βάθους”. Για την παράδοξη κατάσταση όπου βρέθηκε ευθύνονται δύο τίτλοι της, τα Resident Evil 6 και Resident Evil: Revelations. Το πέμπτο sequel του Resident Evil πέταξε από πάνω του τον μανδύα του Survival Horror σαν φίδι που αλλάζει δέρμα και σκεπάστηκε με μια Action κουβέρτα, ξενερώνοντας τους αμέτρητους οπαδούς του. Στον αντίποδα βρέθηκε το Resident Evil: Revelations, μια κυκλοφορία για το “ταπεινό” 3DS η οποία διατήρησε την τρομακτική ατμόσφαιρα του πρωτότυπου, χωρίς να υστερεί στον τομέα της δράσης.

Ένα χρόνο αργότερα, το Resident Evil: Revelations κυκλοφόρησε για τα ισχυρότερα μηχανήματα της εποχής και οι θετικές εντυπώσεις μας καταγράφηκαν στο παρακάτω αναλυτικό άρθρο. Μέσα στο 2017 θελήσαμε να ξαναζήσουμε την μαγεία του στις κορυφαίες πλατφόρμες της εποχής μας, παίζοντας την αναβαθμισμένη του μορφή. Παρότι επιστρέψαμε σε γνώριμα λημέρια, δεν μας ξίνισε το “ξαναζεσταμένο” φαγητό και απολαύσαμε το περιεχόμενο του.

Επεισοδιακή σφαγή
Το όνομα του παιχνιδιού μιλά πεντακάθαρα για το σενάριο του που είναι μια σειρά από αποκαλύψεις και ανατροπές στην πλοκή, διάρκειας 12 ξεχωριστών επεισοδίων. Η αντιμετώπισή τους σαν τηλεοπτικά προϊόντα από την Capcom είναι μια ιδιοφυής πινελιά, που μας επιτρέπει να επανερχόμαστε μετά από ολιγοήμερα διαλείμματα στο σενάριο και να θυμόμαστε τα βασικά του σημεία, χάρη στην οπτική ανακεφαλαίωση με έξοχα cinematics. Σε αφηγηματικό επίπεδο, η πλοκή είναι γεμάτη στερεότυπα και οι ανατροπές διακρίνονται εύκολα πολύ ώρα προτού “σκάσουν” επί της οθόνης. Μας διασκέδασε και πάλι η απλοϊκή προσέγγιση των game designers στα αντικείμενα και τα objectives του παιχνιδιού. Όσες φορές και αν αντικρίσουμε ένα “πεταγμένο μήνυμα”, ένα “κακογραμμένο υπόμνημα”, κάποιες “μυστηριώδεις οδηγίες” ή μας δοθεί εντολή να σφάξουμε ένα “γιγάντιο τέρας” θα χαμογελάσουμε με την αφέλεια των τίτλων.

Το save system είναι καλοφτιαγμένο και αποτρέπει την επανάληψη μεγάλων τμημάτων του τρέχοντος level στην περίπτωση εξόντωσης μας. Τα auto – save checkpoints είναι διάσπαρτα σε όλα τα levels και “σώζουν” πάντοτε την πρόοδό μας πριν από ένα επικίνδυνο objective. Το save στο τέλος ενός επεισοδίου είναι προαιρετικό, ένα μέτρο ασφαλείας σε περίπτωση που αρχίσουμε κατά λάθος new game και κάνουμε overwrite το auto – save.

Στα μεγαλύτερα ατού του Resident Evil: Revelations καταλογίζουμε την ύπαρξη του Raid mode και την εκπληκτική αλληλεπίδρασή του με το Campaign. Θεωρητικά, τελειώνουμε πρώτα το Campaign για να εξοικειωθούμε με το gameplay και να αποκτήσουμε πρόσβαση σε όλα τα levels του Raid. Πρακτικά, διαπιστώσαμε ότι η είσοδος μας στο Raid, μετά από τις πρώτες μας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο Campaign, ήταν τρομερά ευεργετική. Στο Campaign ο νους μας απασχολείται περισσότερο με την ανίχνευση των χώρων, χρησιμοποιώντας το εκπληκτικό Genesis για να σκανάρουμε τα πάντα, παρά με την εξόντωση των εχθρών. Κατά συνέπεια, η απότομη αλλαγή της νοητικής μας κατάστασης από το detective στο battle mode, προκαλεί αρρυθμίες στις επιδόσεις μας, οδηγώντας ενίοτε και στην ήττα.

Με μια απλή βόλτα στα πρώτα levels του Raid, ρυθμίζεται τέλεια το μυαλό και τα αντανακλαστικά μας στις απαιτήσεις του battle system. Επιστρέφοντας κατόπιν στο Campaign νιώσαμε απείρως ικανότεροι στην συντριβή των αηδιαστικών πλασμάτων, βρισκόμασταν σε κατάσταση “in the zone”, είχαμε καλιμπράρει τέλεια τα μαχητικά μας skills. Το Raid προσφέρει μια ακόμα ευεργεσία στο Campaign, ανταποδίδοντας του την διάνοιξη των levels. Οι ενέργειές μας σε αυτό χαρίζουν battle points, ένα in – game συνάλλαγμα με το οποίο αγοράζουμε πανίσχυρα όπλα για να τα χρησιμοποιήσουμε στο Campaign.

Είναι ανεξάντλητη η ευχαρίστηση που αποκομίζουμε από την συντριβή μιας στρατιάς παραμορφωμένων πλασμάτων με εχθρικές διαθέσεις.

Θεωρούμε την πατροπαράδοτη προοπτική του τρίτου προσώπου ως την ιδανική για ένα Resident Evil. Ανοίγοντας το Genesis μπαίνουμε και σε πρώτο πρόσωπο για κοντινότερη επαφή με τα αντικείμενα του περιβάλλοντος, έστω και μέσα από χρωματικό πρίσμα. Η προοπτική τρίτου (σχεδόν δεύτερου) προσώπου μας κάλυψε εξαιρετικά στις μάχες, προσεγγίζοντας οπτικά τους στόχους ενώ παράλληλα απολαμβάναμε τα επιθετικά animations του χαρακτήρα μας.

Η ελεύθερη περιστροφή της κάμερας είναι θείο δώρο ώστε να χαιρόμαστε όλες τις οπτικές λεπτομέρειες και ορθά ξέφυγε από την σταθερή κάμερα των πρώτων Resident Evil. Βρήκαμε περιοριστικό τον αριθμό των τριών όπλων που μπορούσαν να κουβαλήσουν οι χαρακτήρες μας ταυτόχρονα αλλά μας κάλυψε ο ανεφοδιασμός τους σε πυρομαχικά και η ποικιλία τους. Η δυνατότητα χειρισμού διαφορετικών χαρακτήρων από επεισόδιο σε επεισόδιο της ιστορίας μας επέτρεψε να την βιώσουμε από ξεχωριστές οπτικές γωνίες.

Αναζητώντας την ομορφιά στον βιολογικό εφιάλτη
To Raid mode προσφέρει κορυφαίες co – op συγκινήσεις. Μικρό ρόλο έπαιζε το αν ο συμπαίκτης μας καθόταν στον ίδιο καναπέ ή βρισκόταν δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, συνεργαζόμενος με εμάς μέσω διαδικτύου. Η εμπειρία και στις δύο περιπτώσεις ήταν καθηλωτική και άκρως σουρεαλιστική. Παίρνοντας τον ίδιο χαρακτήρα αντικρίζαμε δύο Jill, δύο Chris κ.ο.κ. να πολεμούν πλάι πλάι και νιώθαμε σαν να απόκτησε ζωή το είδωλό μας στον καθρέπτη.

Η αξία του συμπαίκτη μας ήταν πάντοτε το ζητούμενο για ένα flawless πέρασμα των levels. Συνδυαζόμενοι αρμονικά εισπράξαμε την αίσθηση της συναδελφικότητας και του τέλειου ρυθμού που παρουσιάζουν τα μέλη μιας ομάδας Ειδικών Δυνάμεων. Μας πλησίαζε ένα τέρας και το πυροβολούσαμε στο κεφάλι ενώ ο συμπαίκτης μας επέλεγε τον κορμό του για στόχο. Μόλις το πλάσμα έδειχνε να παραπαίει, όποιος από εμάς προτιμούσε το melee, τον πλησίαζε για να του καταφέρει ένα χτύπημα εξ‘ επαφής. Ποταμός από xp και εξοπλισμό υπήρξε η ανταμοιβή μας όταν πολεμούσαμε πλάτη με πλάτη με άξιο συμπαίκτη.

Η μεταφορά του Resident Evil: Revelations στο PS4 συνοδεύεται από τον διπλασιασμό των frames per second. Το παιχνίδι τρέχει στα 60 frames στην μέγιστη ανάλυση, ακόμα και όταν η οθόνη καλύπτεται από γιγαντιαία πλάσματα με δολοφονικές διαθέσεις απέναντί μας. Τα animations και ο φωτισμός δεν παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές από την προηγηθείσα κυκλοφορία του στο PS3 αλλά διακρίναμε βελτιώσεις στις σωματικές λεπτομέρειες χαρακτήρων και τεράτων. Τα καλοφτιαγμένα cutscenes ρέουν μεγαλοπρεπώς συμπληρώνοντας την δράση με τις περιπετειώδεις εικόνες τους. Το εξαιρετικό soundtrack και το voice acting μεταφέρθηκε αυτούσιο από τις προηγηθείσες εκδόσεις.

Τα συνεχή καρδιοχτύπια για το τι μπορεί να μας περιμένει στην επόμενη γωνία, οι σκληρές μάχες με αποτρόπαιους αντιπάλους και η αγωνιώδης προσπάθειά μας να παραμείνουμε ζωντανοί, είχαν σαν φυσική τους κατάληξη το εκρηκτικό φινάλε της περιπέτειας μετά από 10 ώρες. Το Raid mode εξασφαλίζει το replayability, προσθέτοντας τον διπλάσιο χρόνο και βάλε στην προαναφερθείσα διάρκεια, συνεπώς μιλάμε για αξιοπρεπή αντοχή στον χρόνο ενός Survival Horror.

Οι τεχνικές βελτιώσεις του Resident Evil: Revelations είναι αξιοσημείωτες αλλά δεν φάνηκε να αγγίζουν το φλέγον ζήτημα του A.I. Στο μεγαλύτερο μέρος της δράσης συνοδευόμαστε από έναν πάνοπλο NPC, καθ’ όλα ικανό να σκορπίσει τον θάνατο στους μιαρούς εχθρούς μας. Οι φορές που τον είδαμε να κάνει σοβαρή χρήση του οπλοστασίου του μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και καμία τους δεν ήταν ενάντια σε bosses. Στην πλειοψηφία των μαχών, ο NPC – companion στεκόταν με το χέρι στην σκανδάλη και έριχνε καμία βολή στην χάση και στην φέξη. “Τουλάχιστον δεν έχει μπάρα ενέργειας και δεν τον νταντεύουμε σαν μωρό” σκεφτήκαμε προσπαθώντας να βρούμε κάτι θετικό στην ανικανότητα του A.I.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Διασχίζοντας το Resident Evil: Revelations από άκρη σε άκρη, κληθήκαμε να απαντήσουμε σε ένα φλέγον ερώτημα. Αξίζει να αγοράσει το παιχνίδι όποιος το έχει παίξει ήδη στην μεταφορά του για PS3 και Xbox 360; Συνήγορος στην καταφατική απάντηση είναι η χαμηλή του τιμή, μόνο 19 ευρώ για πρωτοκλασάτο υλικό, τιμή που το καθιστά must buy για όσους δεν το είχαν παίξει ποτέ. Ο... κατήγορος έχει περισσότερα επιχειρήματα στην διάθεσή του.

Στην νέα του έκδοση το Resident Evil: Revelations παραμένει ουσιαστικά το ίδιο με τις προηγούμενες. Η προσθήκη ορισμένων όπλων και κοστουμιών που πωλούνταν σε μορφή DLC στις περασμένες εκδόσεις δεν αποτελεί σοβαρό λόγο για να το προσθέσουμε στην συλλογή μας, αν βρίσκεται ήδη εκεί σε παλιότερη μορφή. Το συμπέρασμα είναι ότι το Resident Evil: Revelations είναι τεράστια αγοραστική ευκαιρία για εκείνους που δεν το χάρηκαν ποτέ και εντελώς άσκοπο έξοδο για όσους το έχουν απολαύσει στο παρελθόν.

Θετικά:
- Το τρομακτικό του κλίμα
- Οι ανατριχιαστικοί αντίπαλοι
- Το απολαυστικό battle system
- Οι αγαπημένοι χαρακτήρες
- Η ευελιξία της κάμερας
- Η σπλατεριά
- Το Raid mode σε single και co – op διάσταση
- Το σταθερό frame rate
- Η προσιτή τιμή

Αρνητικά:
- Οι μηδαμινές αλλαγές σε σχέση με τις παλιότερες εκδόσεις
- To απαίσιο Α.Ι.

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 7
Gameplay: 8
Αντοχή: 7
Γενικά: 7

Η καλύτερη έκδοση ενός κλασικού τίτλου που οφείλει να έχει περίοπτη θέση στην συλλογή μας, αν δεν βρίσκεται ήδη εκεί.

Γιάννης Μοσχονάς