Wolfenstein II: The New Colossus

Καταστρέφοντας το Τρίτο Ράϊχ σε πρώτο πρόσωπο.

Όλοι μας γνωρίζουμε και εκτιμάμε την ανεκτίμητη συνεισφορά του Wolfenstein 3D στην διαμόρφωση και την τεράστια δημοφιλία που απέκτησαν τα FPS. Λατρέψαμε το Return to Castle Wolfenstein το 2001 και επικροτήσαμε το reboot της σειρας το 2014 με το Wolfenstein: The New Order. Περιμέναμε αγωνιωδώς την συνέχεια των περιπετειών του αγαπητού μας B. J. Blazkowicz γιατί μας τρώει μόνιμα το χέρι να σκοτώσουμε τον δεύτερο πιο μισητό εχθρό στα games μετά τα zombies, τους Ναζί.

Στο Wolfenstein 2: The New Colossus ο Blazkowicz αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του, τον ολοκληρωτικό θρίαμβο της ναζιστικής πολεμικής μηχανής στις ΗΠΑ. Ο Blazkowicz, έχοντας κερδίσει με το σπαθί του, τον τίτλο του εξολοθρευτή των ναζιστικών στρατευμάτων, καλείται να επαναλάβει τους άθλους του και να μεταμορφωθεί στον πυρήνα της αντίστασης κατά των εξτρεμιστικών δυνάμεων που κυριαρχούν. Οι άνθρωποι της MachineGames που δημιούργησαν το νέο Wolfenstein αρνήθηκαν ότι το παιχνίδι σχολιάζει μέσα από το σενάριο του την στροφή της αμερικανικής πολιτικής προς την άκρα δεξιά, εσείς όμως θα κρίνετε κατά πόσο αληθεύει η δήλωση αυτή.

Ιστορίες τρόμου και γέλιου
Τρομοκρατία, ρατσισμός, κακοποίηση παιδικών ψυχών, φρικαλεότητες εν καιρώ πολέμου. Αυτά και άλλα σκληρά ζητήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα παρουσιάζονται και σχολιάζονται αρκετά στο Wolfenstein 2: The New Colossus. Οι εικόνες των cut scenes και τα λόγια των χαρακτήρων θα σας προξενήσουν ενίοτε αποστροφή, θλίψη, οργή. Επηρεάζοντας τα συναισθήματά σας με ποικίλους τρόπους, η ιστορία θα εντυπωθεί στο μυαλό σας καθώς και οι ήρωες που πρωταγωνιστούν σε αυτή. Σε πολλές “στροφές” του το σενάριο χάνει την όποια σοβαρότητά του και μοιάζει να γράφτηκε από τον Δημοσθένη Λιακόπουλο. Στερεότυπα και συνωμοσίες ξεπηδούν από παντού. Η Κου Κλούξ Κλάν παρελαύνει χέρι – χέρι με τους Ναζί σε κεντρικό δρόμο πόλης των ΗΠΑ. Μυστικές εβραϊκές οργανώσεις κατασκευάζουν τόσο προηγμένη τεχνολογία που μοιάζει εξωγήινη. Γίνεται λόγος για βάσεις των Ναζί στην Σελήνη.

Ευτυχώς οι περισσότεροι χαρακτήρες σκιαγραφούνται εκπληκτικά από τις συνομιλίες που έχουν μεταξύ τους. Πόσες φορές αλήθεια δεν άφησα το χειριστήριο στην άκρη για να ακούσω τους διαλόγους τους, ανταμειβόμενος πλουσιοπάροχα για την κινησή μου αυτή. Άκουσα την περιγραφή του ονείρου ενός επαναστάτη στον γερμανοεβραίο επιστήμονα Set Roth και την προσπάθεια ερμηνείας του. Άκουσα τις βίαιες φαντασιώσεις μιας επαναστάτριας που την πνίγει το μίσος για τον εχθρό. Αφουγκραστείτε τους πάντες και δεν θα χάσετε. Απολαύστε παράλληλα την ζωντάνια των NPCs που αντιδρούν στο πλησίασμά σας ανάλογα με τον χαρακτήρα τους, δείγμα καλοφτιαγμένου A.I. Όλα τα παραπάνω επιτυγχάνονται βολτάροντας στο κλεμμένο U – Boat που αποτελεί τον κόμβο του game, το απάνεμο λιμάνι που σας περιμένει ανάμεσα στις αποστολές.

Ωραία είναι τα σενάρια και οι χαρακτήρες αλλά εμείς... καταταχθήκαμε στο Wolfenstein 2 για τον πόλεμο και την σφαγή. Χρησιμοποιώντας τα φοβερά game mechanics του παιχνιδιού θα κάνετε τα αρχικά του ονόματος του B.J. Blazkowicz να σημαίνουν Blasting Juggernaut. Από τα πρώτα λεπτά του gameplay θα δείξετε τα δόντια σας, γαζώνοντας γερμανικά κορμιά με οπλοπολυβόλο στο ένα χέρι και το χειριστήριο που οδηγεί την αναπηρική σας καρέκλα στο άλλο. Αφού αποδείξετε στους ψηφιακούς αντιπάλους σας πόσο σκληρό καρύδι είστε, εγκαταλείπετε το αμαξίδιο, φοράτε την power suit σας και αρχίζει το μεγάλο γλέντι.

Ο μηχανισμός του μαζέματος πυρομαχικών και όπλων οδηγεί σε τρελό spamάρισμα του σχετικού button γιατί, μέσα στην κάψα της μάχης, σπανίως θα προσέξετε τα εικονίδια που πληροφορούν για το είδος των πυρομαχικών και των όπλων καθώς και το αν τα έχετε ανάγκη ή είστε καλυμμένοι. Επικροτώ γενικά την επιλογή του square button για τα contextual mechanics του διαβάσματος κειμένων, της συλλογής αντικειμένων και της εξόδου απο το εκάστοτε level. Σε ένα παιχνίδι δράσης δεν θέλουμε περίπλοκα συστήματα χειρισμού για ενέργειες εκτός μάχης αλλά το γκρουπάρισμά τους.

Καθαρίζοντας κόσμο σαν χαρακτήρας ταινίας του John Woo
Η αφθονία των πυρομαχικών είναι ευτύχημα και θα την εκτιμήσετε πολύ ειδικά αν χρησιμοποιείτε το dual wielding. Το εν λόγω game mechanic δεν με πώρωσε απλά επειδή είμαι φαν του John Woo και κάτι παθαίνω όταν βλέπω διπλά πιστόλια, οπλοπολυβόλα κ.τ.λ. Με πώρωσε γιατί είναι η καλύτερη επιλογή σε κοντινή και μεσαία απόσταση, ειδικά όταν έχετε χωθεί σε μια φυσική κρυψώνα του level και περιμένετε τους εχθρούς να έρθουν προς το μέρος σας. Θυσιάζοντας την ακρίβεια της στόχευσης θα λούζετε με μολύβι τον άτυχο Ναζί που θα σταθεί μπροστά σας, ξεπαστρεύοντας τον γρήγορα.

Το dual wielding θα σας μεταδώσει τον αναβρασμό μιας αληθινής μάχης και πάνω στην πώρωση είναι εύκολο να αδειάσετε τα πυρομαχικά σας. Κάποιοι μπορεί να δείτε σαν πρόβλημα το ότι δεν μπορείτε να σταματήσετε την δράση ενώ αλλάζετε όπλα στο dual wielding. Σκεφτείτε μάλιστα ότι μπορείτε να κρατάτε διαφορετικά όπλα, δηλαδή ένα πιστόλι με ένα πολυβόλο ή ένα shotgun είναι εφικτός συνδυασμός. Προσωπικά δεν το θεωρώ μειονέκτημα του gameplay διότι το “πάγωμα” της δράσης δεν θα ήταν ρεαλιστικό και θα μετρίαζε τον πανικό που δημιουργεί η εναλλαγή όπλων την ώρα που είστε καθηλωμένοι απο καταιγισμό πυρών.

Γουστάρουμε τον Blazkowicz γιατί φέρεται “τσεκουράτα” στους Ναζί. Αποτυπωμένα με φανταστικά animations, τα melee attacks του ήρωα τον δείχνουν να χειρίζεται σαν μαέστρος ένα τσεκούρι, πετσοκόβοντας τον άτυχο αντίπαλο. Δεν έχει μεγάλη διαφορά αν θα τσεκουρώσετε κάποιον πισώπλατα ή θα χυμήξετε πάνω του, η απόλαυση είναι εξίσου έντονη, εφάμιλλη του γαζώματος εξ’ επαφής με δύο όπλα. Το πέταγμα του τσεκουριού απο μακριά είναι μια χρήσιμη εναλλακτική που δεν προσφέρει όμως την ίδια ικανοποίηση.

Stealth ή κατά μέτωπο επίθεση;
Το Wolfenstein 2: The New Colossus μπορεί να προσεγγιστεί με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι οι stealth τακτικές που θα χρησιμοποιούσε ένας ήσυχος εκτελεστής σαν τον παλιό μας φίλο Agent 47 a.k.a. Hitman. Προχωράτε σκυφτοί σε ένα επίπεδο, παρατηρείτε την θέση και τα μοτίβα περιπολίας των εχθρών, τους πλησιάζετε και τους κόβετε διαδοχικά τους λαιμούς. Μπορείτε επίσης να τους τρελάνετε στα headshots από μακριά με την προϋπόθεση να έχετε προσθέσει σιγαστήρα στα όπλα σας. Η stealth προσέγγιση προσφέρει άφθονη ικανοποίηση με τα stealth kills από κοντά και αρκετή διασκέδαση από μακρινή απόσταση. Φαντάζεστε τι πλάκα έχει να φυτεύεις μια σφαίρα σε έναν ανυποψίαστο φρουρό και να μην παίρνει κανείς χαμπάρι τι συνέβη;

Μπορείτε να παίξετε stealth στο μεγαλύτερο τμήμα της περιπέτειας αν το επιθυμείτε αλλά υπάρχουν και σκηνές όπου το άγριο πιστολίδι είναι μονόδρομος. Σε αυτό τον τομέα το νέο Wolfenstein διαπρέπει. Ένα level για παράδειγμα χαρίζει συναρπαστικές Tower Defence στιγμές με κύματα εχθρών να σκάνε πάνω στις σφαίρες σας και εσείς να στριφογυρίζετε σαν δαίμονες προσπαθώντας να τους πετύχετε όλους. Το καταπληκτικό level design προσφέρει πάντοτε σημεία για να τρυπώσετε και να προκαλέσετε σαματά. Ο θόρυβος τραβάει όλους τους εχθρούς στο μέρος σας αλλά η στενότητα του χώρου που κρυφτήκατε δεν τους επιτρέπει να αξιοποιήσουν τον τεράστιο αριθμό τους. Τέτοιες αυτοσχέδιες Θερμοπύλες έστησα σε πολλά levels, δημιουργώντας βουνά απο πτώματα και, πατώντας πάνω τους, ολοκλήρωνα τα objectives σε άδειες πλέον περιοχές.

Η πρώτη εικόνα που αντικρίζετε φορτώνοντάς το, η εικόνα του Blazkowicz να περπατά πάνοπλος πάνω σε ένα ποτάμι ναζιστικών κράνων, είναι το “ψαχνό” του παιχνιδιού.

Τα φονικά εργαλεία του Blazkowicz είναι ικανά να ξεπαστρέψουν εκατομμύρια εχθρούς αλλά το ζήτημα είναι ποιά ανάμεσά τους θα σας κάνουν κλικ ώστε να τα χρησιμοποιείτε περισσότερο. Εγώ λάτρεψα εξαρχής τα Sturmgewehr και Machinenpistole. Αμφότερα “φτύνουν” δεκάδες βλήματα προς τους εχθρούς και προξενούν άφθονο damage, ειδικά αν τους προσθέσετε τς κατάλληλες αναβαθμίσεις. Βρήκα γουστόζικο το Dieselkraftwerk γιατί μπορείτε να κολλήσετε απανωτές χειροβομβίδες πάνω σε ένα θωρακισμένο εχθρό και να του αλλάξετε στην συνέχεια τα φώτα, πυροδοτώντας τες όλες μαζί. Να μην μιλήσω για τα heavy weapons που διαλύουν σαν μύγες ακόμα και τους δυνατότερους Ναζί.

Το οπλοστάσιο του Blazkowicz έχει ανάγκη αναβάθμισης και αυτή επιτυγχάνεται με τα weapon upgrades που ανακαλύπτετε ψαχνωντας δεξιά και αριστερά. Το αξιοπρόσεκτο στα weapon upgrades είναι ότι μπορείτε να τα δοκιμάσετε σε ένα όπλο και, αν δεν σας ικανοποιήσει το αποτέλεσμα, να τα ενσωματώσετε σε άλλο. Εκτός από εκείνα που δυναμώνουν την ισχύ των όπλων, οι σιγαστήρες θα αποτελέσουν τα αγαπημένα σας upgrades για να μπορείτε να σπορπάτε τον θάνατο αθόρυβα.

Πολύ θα ήθελα ένα σύστημα που θα επιβραβεύει όλες μου τις ενέργειες με xp, παράλληλα με συνεχές respawn των εχθρών για να δημιουργήσω εκατόμβες νεκρών. Φυσικά το Wolfenstein 2: The New Colossus δεν όφειλε να είναι υβρίδιο των Soldier of Fortune και Deus Ex για να με κάνει να παραληρώ από τη πώρωση, “βολεύτηκα” λοιπόν με το σύστημα των Perks που δυναμώνει αισθητά τις φονικές ικανότητες του Blazkowicz. Οι προϋποθέσεις ανάπτυξης των Perks ταυτίζονται με όλες σχεδόν τις ενέργειες του πρωταγωνιστή. Εκτελείτε απανωτά stealth kills, headshots και kills κρατώντας δύο όπλα; Ανεβαίνουν αμέσως τα αντίστοιχα Perks. Εκ των πραγμάτων αρκετά Perks θα ανέβουν απο μόνα τους, σας συνιστώ όμως να δώσετε βάση στα rewards που δίνουν ώστε να κυνηγήσετε εκείνα που σας χρησιμεύουν περισσότερο.

Ο χειρισμός του Blazkowicz είναι πολύ εύκολος. Τα βασικά mechanics είναι τοποθετημένα στις “σκανδάλες” και τα τέσσερα buttons της πρόσοψης ενώ η εναλλαγή των όπλων στο dual wielding και το τρομερά χρήσιμο σύστημα των hints επιστρατεύουν τον σταυρό. Θα χαρείτε να μάθετε ότι δεν υπάρχει περιορισμός στον χρόνο που μπορεί να τρέξει ο ήρωας.

Συλλεκτικά αντικείμενα και πανούργο A.I.
Το Wolfenstein 2: The New Colossus είναι η χαρά του συλλέκτη γιατί προσφέρει κυριολεκτικά εκατοντάδες αντικείμενα για να συλλέξετε. Προσωπικά δεν με εντυπωσίασε κανένα τους πλην των records, των δέκα δίσκων που κρύβονται σε απίθανα σημεία των levels. Τα εξώφυλλά τους είναι πολύ ευφάνταστα και τα τραγούδια που θα ακούσετε παίζοντας τα από το main menu θα σας εκπλήξουν. Τα αυτιά σας θα βγάλουν φωτιά ακούγοντας για γερμανούς σέρφερς στο διάστημα, έναν αξιωματικό των Ναζί να τραγουδά για το... μικρό του, και μια μπάντα που έχει ύποπτη ομοιότητα με την συμμορία του Reservoir Dogs να γκαρίζει ya ya.

Στα collectibles θα συγκαταλέξω τα κείμενα που αφθονούν στο game και είναι πολύ σημαντικά στον εμπλουτισμό του lore και την δημιουργία έντονων συναισθημάτων. Εξιστορούν τα γεγονότα που οδήγησαν στην υποδούλωση της Αμερικής. Αναφέρονται στους αριβίστες και τους προδότες που συνεργάστηκαν με τον εισβολέα. Το σημαντικότερο είναι ότι εξανθρωπίζουν κατά ένα βαθμό τα ανθρωπόμορφα τέρατα που ευθύνονται για τις εκατόμβες των νεκρών. Δείχνοντας μας ότι και οι Κακοί έχουν αγαπημένα πρόσωπα και συναισθήματα, δραματοποιούν τρομακτικά την σύγκρουση και μας γεμίζουν θλίψη για το άσκοπο φονικό.

Ένα easter egg που αξίζει όσο χίλια σας περιμένει στον ταπεινό χώρο αναψυχής που έφτιαξαν τα μέλη της επανάστασης στο αρχηγείο τους. Το όνομα του είναι Wolfstone 3D και πρόκειται για την ολοκληρωμένη έκδοση του θρυλικού Wolfenstein 3D με μια σημαντική διαφορά. Ο χαρακτήρας σας δεν είναι ο Blaskowicz που δολοφονεί αβέρτα υψηλόβαθμους και χαμηλόβαθμους Ναζί αλλά ένας γερμανός στρατιώτης. Ο γερμαναράς κινείται από μπουντρούμι σε μπουντρούμι του κάστρου Wolfenstein, πυροβολώντας και πετσοκόβοντας επαναστάτες, τους αρχηγούς τους και τέλος, το big boss, τον Blazkowicz αυτοπροσώπως! Παίζοντάς το θα εκπλαγείτε απο την εθιστικότητά του παρά τα παλαιολιθικά γραφικά. Θα διαπιστώσετε τα τεράστια τεχνολογικά άλματα που έγιναν στην πορεία της σειράς. Θα νοιώσετε ότι, παρά τις εξωτερικές διαφορές και τις αλλαγές στα game mechanics, τα Wolfenstein προξενούν εθισμό με τις ίδιες μεθόδους. Αυτές είναι η βίαιη δράση τους, η εξερεύνηση του άγνωστου περιβάλλοντος και η αδιάκοπη κατανάλωση αντικειμένων.

Το Wolfenstein 2: The New Colossus είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα όλων σας. Όποιος θέλει να το παίξει παλλικάρι, αναζητά μεγάλες προκλήσεις, θεωρεί ότι πρέπει να τερματίζονται όλα τα games στο δυσκολότερο επίπεδο μπορεί να πάει κατευθείαν στο I Am Death Incarnate. Πριν το πράξετε σκεφτείτε ότι η ενέργεια του avatar σας δεν ανανεώνεται και ότι το σοβαρό A.I. καθιστά δύσκολους τους αντιπάλους. Αν η άνετη επικράτηση επι των Ναζί και η απόλαυση του περιεχομένου χωρίς άγχος είναι ο στόχος σας, επιλέξτε Please Don’t Hurt Me.

Στα levels όπου εσείς είστε ο εισβολέας, οι εχθροί κάνουν περιπολίες, καπνίζουν κανένα τσιγαράκι, χαλαρώνουν, συνομιλούν μεταξύ τους και γενικότερα, κάνουν την ζωή τους. Στα levels που εισβάλλουν εκείνοι, ψάχνουν σαν κυνηγόσκυλα να σας βρουν και να σας τελειώσουν. Έχουν εξαιρετική ακοή και όραση, εντοπίζοντας εύκολα τους ήχους που κάνετε και βλέπουν την σιωπηρή δολοφονία ενός συμμαχητή τους, αν εκείνος “αγγίζει” έστω και ελάχιστα το οπτικό τους πεδίο. Μόλις οι αξιωματικοί του εχθρού χτυπήσουν συναγερμό, όλοι μαζεύονται στο μέρος σας. Από τα παραπάνω συμπεραίνεται ότι το A.I. είναι σωστά προγραμματισμένο ώστε να αντιδρά ακαριαία και έξυπνα στις ενέργειες του χαρακτήρα σας. Μοναδική του ατέλεια θα λέγαμε η λύσσα με την οποία ρίχνονται οι αντίπαλοι στο σημείο που κρύβεστε, δίνοντάς σας εύκολο στόχο αντι να σας προσεγγίσουν με προσοχή.

Η διάρκεια του Wolfenstein 2: The New Colossus δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επ’ ουδενί τεράστια. Το πολύ σε 15 ώρες θα έχετε ξεπαστρέψει τις ναζιστικές λεγεώνες και θα αισθάνεστε περισσότερο διψασμένοι απο ποτέ για δράση. Ψάχνοντας να συνεχίσετε την σφαγή στο διαδίκτυο θα διαπιστώσετε ότι δεν έχει multiplayer mode. Μερικά δευτερόλεπτα πριν το απεγκαταστήσετε από το μηχάνημά σας θα ανακαλύψετε τρία ισχυρά κίνητρα για να το συνεχίσετε.

Το ένα είναι τα λεπτομερή στατιστικά που κρατάει το game στην ενότητα extras, τα οποία θα προσπαθήσετε να ανεβάσετε σε αστρονομικά νούμερα ξεκινώντας το από την αρχή. Το δεύτερο κίνητρο είναι τα missions που εμφανίζονται μετά την ολοκλήρωση του σεναρίου και έχουν να σας προσφέρουν μεγάλες υλικές ανταμοιβές και έντονες συγκινήσεις. Τέλος, η επανεκκίνηση του game και η λοξοδρόμηση σε άλλο δραματικό σταυροδρόμι της ιστορίας θα σας οδηγήσει σε εναλλακτική πορεία της αφήγησης με νέους χαρακτήρες, σκηνικά αλλά και εξοπλισμό.

Η id Tech 6 στο προσκήνιο
Ένα πανίσχυρο όπλο κάνει την εμφάνισή του στο Wolfenstein 2: The New Colossus και οδηγεί στην δημιουργία χρυσών gaming εμπειριών που θα τις διαφυλάξετε με αγάπη στο μυαλό σας. Το όνομα του είναι id Tech 6 και πρόκειται για την πανίσχυρη game engine της id Software που ντεμπουτάρισε στο Doom πριν ένα χρόνο. Το Wolfenstein: The New Order δημιουργήθηκε με την id Tech 5 με συνέπεια το The New Colossus να νικά τον προκάτοχο του κατά κράτος στον οπτικό τομέα. Τα μάτια σας θα χορτάσουν απολαυστικά animations από την μεγάλη ποικιλία εχθρών και του Blazkowicz. Τα μοντέλα των αντιπάλων είναι τεράστια και απειλητικά, προσφέροντας μεγάλη απόλαυση όταν τα μακελεύετε και τα γεμίζετε κουμπότρυπες. Τα accelerated particles, το dynamic lighting, οι φοβερές επιλογές στο anti – aliasing και το βάθος πεδίου δημιουργούν εικόνες απίστευτης ομορφιάς, εφάμιλλες ενός κινηματογραφικού αριστουργήματος.

Αν θέλετε να το παίξετε στο μέγιστο δυνατό performance σας συνιστούμε την έκδοση για PC. Εκεί θα ξεπεράσετε εύκολα τα 100 frames per second με το κατάλληλο σύστημα σε όποια ανάλυση τραβάει η ψυχή σας. Η έκδοση για κονσόλες έχει κλειδωμένο το frame rate στα 60 fps, μια τιμή που έχει την τάση να πέφτει πολύ απότομα στο Xbox One. Στα PS4 και PS4 Pro τα frames είναι σταθερότερα στα 60 fps, βουτώντας προς τα 55 μόνο σε περιπτώσεις συνωστισμού επι της οθόνης και για μικρό χρονικό διάστημα. Η μόνη σοβαρή διαφορά μεταξύ των PS4 και PS4 Pro εκδόσεων είναι η ανάλυση, στην πρώτη κυμαίνεται στα 1080p ενώ στην δεύτερη θα φτάσετε τα 1440p με ενεργοποιημένη την επιλογή 4K.

Όλες οι πλευρές της ηχητικής μπάντας του game είναι κατάλληλα στολισμένες για να δημιουργούν ατμόσφαιρα και να δίνουν ζωή στους πρωταγωνιστές του. Ο Brian Bloom πετυχαίνει διάνα με την φωνή του να αποδώσει και πάλι τον B.J. Blazkowicz. Η Debra Wilson βγάζει μπόλικο συναίσθημα και επαναστατική νοοτροπία από την Grace Walker. Η συμμετοχή των αγαπημένων χολιγουντιανών ερμηνευτών Michelle Forbes (Star Trek: The Next Generation, Battlestar Galactica, Escape From L.A.) και Glenn Morshower (Transformers, Godzilla, Pearl Harbor) ανέβασε την ποιότητα του voice acting στα ύψη.

O Mick Gordon τείνει να αποτελέσει την μουσική σταθερά όλων των σύγχρονων FPS. Μετά απο τις αξιόλογες συνθέσεις του στα Doom, Prey και τα δύο προηγούμενα Wolfenstein, επιστρέφει εδώ με ένα soundtrack γεμάτο άγριες κιθαριές, κρουστά που μας κάνουν να σκεφτόμαστε παγανιστικές τελετές και ήχους που δένουν όμορφα με τους ανθρώπους – μηχανές.

Υπερκαλύπτει τις ανάγκες μας για δράση
Το Wolfenstein 2: The New Colossus είναι η καλύτερη δυνατή αγορά αν θέλετε ένα καθαρόαιμο FPS με άφθονη δράση και καταπληκτικά εφέ. Το ανδρικό κοινό ταυτιζόμαστε εύκολα με τον “Ήρωα της Τεστοστερόνης” Blazkowicz και απολαμβάνουμε σε όλη του την μεγαλοπρέπεια την καταστροφή που σκορπά στο διάβα του. Το πληθωρικό σενάριο εκτυλίσσεται με υπέροχα pre – rendered (και μη) cut scenes, διάσπαρτα κείμενα και αξιόλογους διαλόγους. Το χορταστικό περιεχόμενο, η κορυφαία παραγωγή και το replayability του δικαιολογεί με το παραπάνω τα 45 ευρώ του κόστους του.

Θετικά:
- Γραφικά και animations που κόβουν την ανάσα
- Σκοτώνετε ναζί κατά χιλιάδες
- Τα επίπεδα δυσκολίας καλύπτουν όλες τις απαιτήσεις
- Κρατάει λεπτομερή στατιστικά για όλες τις δραστηριότητές σας
- Κορυφαίο voice acting
- Προσαρμόζετε τις μάχες στα γούστα σας
- Τέλειος χειρισμός και ανταπόκριση στις εντολές σας

Αρνητικά:
- Δεν έχει multiplayer
- Μικρά σκαμπανεβάσματα των frames στις κονσόλες
- Η αναβάθμιση του χαρακτήρα είναι απλοϊκή και δεν συγκρίνεται με αριστουργήματα τύπου Deus Ex
- Εξωφρενικό σενάριο στα όρια του κιτς

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 8
Gameplay: 8
Αντοχή: 7.5
Γενικά: 8

Το καλύτερο σύγχρονο Wolfenstein.

Γιάννης Μοσχονάς