Splatoon 2

Η επιστροφή των μονομάχων της... νερομπογιάς.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός, ότι το Wii U πέρασε στην ιστορία ως μια αποτυχημένη κονσόλα, αφού και η ίδια η Nintendo πήρε την απόφαση να το σκοτώσει πρόωρα και να ριχτεί εκ νέου στη μάχη με το Switch. Εξίσου αδιαμφισβήτητο όμως είναι και το γεγονός ότι στο Wii U είδαμε μια σειρά από εξαιρετικούς αποκλειστικούς τίτλους, όπως το Bayonetta 2 και το Xenoblade Chronicles, αλλά και αρκετά νέα ενδιαφέροντα IP. Κατά την ταπεινή μας εκτίμηση το σημαντικότερο εξ' αυτών ήταν το Splatoon, έστω κι αν δεν κατάφερε να δείξει εξαρχής τις αρετές του. Το γεγονός αυτό οφείλονταν στην ισχνή υποστήριξή του από πλευράς Nintendo κατά το λανσάρισμα του, όταν και ήταν διαθέσιμο μόλις ένα multiplayer mode και πέντε χάρτες.

Στην πορεία πάντως το Splatoon διέγραψε μια εντυπωσιακή πορεία, ακριβώς γιατί η Nintendo διέκρινε τις προοπτικές του και φρόντισε να προσφέρει άφθονο νέο περιεχόμενο. Με τον τρόπο αυτό κράτησε τους παίκτες κολλημένους στους servers της και το community του Splatoon άρχισε να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Καταλυτικό ρόλο στην αύξηση της δημοτικότητας του ιδιόμορφου αυτού Third-person Shooter έπαιξε και η είσοδος του στα eSports. Σε μια σκηνή που μεσουρανούν shooters, όπως το Call of Duty και το Counter-Strike, το Splatoon κατάφερε να ξεχωρίσει και να προσφέρει μια εντελώς διαφορετική εμπειρία. Συν τις άλλοις, από την κίνηση αυτή η δημιουργία της Nintendo απέκτησε πρεστίζ και απέδειξε ότι δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε casual παίκτες.

Δυστυχώς η ταμπέλα της... casualιάς εξακολουθεί να στοιχειώνει το Splatoon και πολύ παίκτες έπεσαν στην παγίδα να το αποκηρύξουν πριν καλά καλά ασχοληθούν μαζί του. Σε αυτό βέβαια συνετέλεσε και η μικρή βάση χρηστών του Wii U, εντούτοις μετά την έλευση του Switch, το οποίο τουλάχιστον για την ώρα πραγματοποιεί μια αξιοσημείωτη πορεία από πλευράς πωλήσεων, η σειρά έχει μια ακόμη ευκαιρία για να κατακτήσει τις μάζες. Μετά τα The Legend of Zelda: Breath και ARMS η Nintendo ρίχνει στην μάχη των... αποκλειστικοτήτων και το Splatoon 2. Λαμβάνοντας υπόψη μας τα όσα είδαμε στο πρώτο μέρος, η Nintendo αυτή τη φορά θα πρέπει εξαρχής να μας τροφοδοτήσει με μπόλικο περιεχόμενο και φυσικά να συνεχίσει να στηρίζει το Splatoon 2 και μετά το λανσάρισμά του με τακτικά updates. Έμαθε άραγε η ιαπωνική εταιρεία από τα λάθη του παρελθόντος;

Επισκεφθείτε την Inkopolis
To πρώτο βήμα στο Splatoon 2 είναι να δημιουργήσετε τον χαρακτήρα σας ή το inkling σας αν προτιμάτε. Οι διαθέσιμες επιλογές σε αυτό το κομμάτι είναι κάπως περιορισμένες ιδίως σε ότι αφορά τις κομμώσεις, εντούτοις μπορείτε να επιλέξετε το φύλο, το χρώμα δέρματος και το χρώμα των ματιών του χαρακτήρα σας. Μετά το character creation οδηγείστε στο κεντρικό hub του Splatoon 2 που ονομάζεται Inkopolis Plaza. Εκεί οι τηλεπαρουσιάστριες Pearl και Marina σας δίνουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τα modes του παιχνιδιού, για το σενάριό του, για τα Splatfests κ.ο.κ.

Στην Inkopolis μπορείτε επίσης να αγοράσετε gear από τους διάφορους vendors, να μπείτε σε online αναμετρήσεις, να παίξετε co-op και να δείτε παράλληλα τα avatars άλλων παικτών. Αν δεν είχατε ασχοληθεί με το πρώτο κεφάλαιο της σειράς καλό θα είναι να ξεκινήσετε την ενασχόληση σας με το Splatoon 2 από το Hero Mode, στο οποίο και μετουσιώνεται η single-player εμπειρία. Το σενάριο του Hero Mode δεν μας ενθουσίασε ιδιαίτερα και οι όποιες υποσχέσεις της Nintendo για ένα ολοκληρωμένο και ουσιώδες story mode πέφτουν αναπόφευκτα στο κενό. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την εξαφάνιση της Callie, αλλά και την απαγωγή των great zapfish από τους μοχθηρούς Octarians (οι villains του Splatoon και οι ορκισμένοι εχθροί των Inklings). Εσείς από την πλευρά σας θα πρέπει να βοηθήσετε στην ανεύρεση της λατρεμένης pop idol και να λύσετε το μυστήριο γύρω από την εξαφάνισή της.

Το Hero Mode εκτυλίσσεται στο Octo Canyon, το οποίο χωρίζεται σε πέντε κόσμους και αυτή με την σειρά τους χωρίζονται σε ξεχωριστά levels. Ουσιαστικά κάθε level είναι ένα επιμελώς επικαλυμμένο tutorial που στοχεύει να σας μυήσει στους διάφορους μηχανισμούς του Splatoon 2. Η λογική που ακολουθείται εδώ ότι θα πρέπει να σώσετε τα zapfish του εκάστοτε κόσμου για να ξεκλειδώσετε το boss, μετά να προχωρήσετε στον επόμενο κόσμο κ.ο.κ. Αν το δούμε ως ένα εξάωρο tutorial το Hero Mode πετυχαίνει τον σκοπό του, καθώς στο τέλος θα έχετε μάθει να χρησιμοποιείτε τα περισσότερα όπλα του Splatoon 2 και θα έχετε εξοικειωθεί πλήρως με τους μηχανισμούς τους. Κοινώς το Hero Mode δρα προπαρασκευαστικά και σας προετοιμάζει για ότι πρόκειται να ακολουθήσει στο co-op και στα ανταγωνιστικά modes.

Οι λόγοι για τους οποίους το Hero Mode αποτυγχάνει να λειτουργήσει ως ένα ολοκληρωμένο single-player campaign είναι εξαιρετικά απλοί. Καταρχήν, το σενάριο είναι εξαιρετικά αφελές και ως εκ τούτου η ιδέα ότι θα πρέπει να σώσετε την Callie υπάρχει μόνο στην πίσω πλευρά του μυαλού σας. Το δεύτερο και σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι το story mode του Splatoon 2 είναι τελείως αποκομμένο από το multiplayer. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως ότι upgrades αποκτήσετε μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε αποκλειστικά στο Hero Mode. Παρά τα προβλήματα αυτά υπάρχουν και κάποια θετικά στοιχεία, όπως στον σχεδιασμό των levels, ο οποίος και διακρίνεται για την ποικιλία του, αλλά και στα boss fights. Τα bosses μπορεί να μην διαθέτουν το υψηλότερο δυνατό Α.Ι., εντούτοις οι αναμετρήσεις σας μαζί τους είναι πραγματικά επικές. Πριν κλείσουμε την αναφορά μας στο Hero Mode να προσθέσουμε ότι υπάρχουν και δύο collectables σε κάθε level, ένα στοιχείο που αν μη τι άλλο προσδίδει λίγο παραπάνω replayability στη νέα κυκλοφορία της Nintendo.

Ιδανική ευκαιρία εξάσκησης στους... ελαιοχρωματισμούς πάσης φύσεως!

“Φάε... το μελάνι μου”
Οι βετεράνοι του Splatoon, αλλά και όσοι αποφασίσουν να ασχοληθούν για πρώτη φορά με τη σειρά είναι δεδομένο ότι θα ξοδέψουν το... μελάνι τους κυρίως στα multiplayer modes. Τα ανταγωνιστικά multiplayer modes μπορούν να παιχθούν τόσο σε online, όσο και σε offline περιβάλλον. Ένα από τα προφανή, αλλά όχι και τόσο σημαντικά ελαττώματα είναι ότι δεν υποστηρίζεται ανταγωνιστικό multiplayer στην ίδια κονσόλα, όπως δηλαδή ίσχυε στο Splatoon. Για να μονομαχήσετε locally λοιπόν κάθε παίκτης θα χρειαστεί να έχει στην κατοχή του την κονσόλα και ένα αντίτυπο του Splatoon 2.

H ανταγωνιστική multiplayer εμπειρία επεκτείνεται σε τρία συνολικά modes, τα Regular Battles, Ranked Battles και League Battles. Στα Regular Battles έχουμε μόλις ένα mode, το λεγόμενο Turf War και μπορείτε να παίξετε σε οχτώ διαφορετικούς χάρτες. Μόλις ανεβείτε στο level 10 ξεκλειδώνουν τα Ranked Battles και κατ' επέκταση τρία επιπλέον modes, τα Splat Zones, Tower Control και Rainmaker. To Splat Zone λειτουργεί πάνω κάτω όπως το Turf War, καθώς νικήτρια ανακηρύσσεται η τετραμελής ομάδα που θα βάψει με το μελάνι μια συγκεκριμένη περιοχή του χάρτη. Αντίστοιχα στο Tower Control θα πρέπει να μετακινήσετε ένα πύργο στη βάση των αντιπάλων σας, ενώ το Rainmaker ακολουθεί και αυτό μια παρόμοια λογική, αφού καλείστε να μεταφέρετε το ομώνυμο όπλο στη ζώνη που ελέγχουν οι αντίπαλοί σας. Τέλος στα League Battles μπορούν να συμμετάσχουν μόνο οι καλύτεροι παίκτες του Splatoon 2 και για να καταφέρετε να παίξετε σε αυτά θα χρειαστεί να φτάσετε τουλάχιστον στο rank “B-” στα Ranked Battles.

Αν δεν έχετε ασχοληθεί με το Splatoon να σημειώσουμε ότι ο τίτλος της Nintendo ακολουθεί μια τελείως διαφορετική λογική, όσον αφορά με το ποια ομάδα θα ανακηρυχθεί νικήτρια στο τέλος της εκάστοτε τρίλεπτης αναμέτρησης. Πρακτικά λοιπόν δεν έχουν σημασία τα kills, αφού ο στόχος της εκάστοτε ομάδας είναι να βάψει με το μελάνι της μια όσο τον δυνατόν μεγαλύτερο περιοχή στο εκάστοτε χάρτη. Με βάση τα παραπάνω είναι δεδομένο ότι απαιτείται καλός συντονισμός μεταξύ των μελών της εκάστοτε ομάδας, αλλά πώς να υπάρξει αυτός ο συντονισμός χωρίς την ύπαρξη voice chat; Η Nintendo είχε δεχτεί έντονη κριτική στο πρώτο Splatoon σχετικά με την απουσία του voice chat, αλλά δεν φαίνεται να έβαλε μυαλό. Πως αλλιώς θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε την απόφασή της να προσφέρει voice chat μέσω μιας εφαρμογής για τα smartphones; Τα μερεμέτια αυτά σαφώς και δεν δίνουν ουσιαστική λύση στο πρόβλημα και αποτελούν αποτρεπτικό παράγοντα για όποιους παίκτες θέλουν να το δουν λίγο πιο σοβαρά, να φτιάξουν δηλαδή μια αξιόμαχη ομάδα και να μπουν παρέα στα League Battles.

Ένα ακόμη πρόβλημα που επιστρέφει από το πρώτο Splatoon είναι ότι όταν βρίσκεστε στα online lobbies δεν έχετε κανένα απολύτως έλεγχο του loadout σας. Αν θέλετε λοιπόν να αγοράσετε ένα νέο όπλο ή να αποκτήσετε νέο gear θα χρειαστεί να επιστρέψετε στην Inkopolis. Τουλάχιστον σε ότι αφορά τον οπλισμό και το gear σας υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές επιλογές. Πέρα από τα 11 όπλα που είχαμε δει στο Splatoon, εδώ έχουν προστεθεί τα Splat Dualies, Flingza Roller, Splat Brella, Dapple Dualies, Goo Tuber και Clash Blaster. H Nintendo μάλιστα έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο balancing των όπλων. Για παράδειγμα τα Splat Dualies και Dapple Dualies μπορεί να προκαλούν διπλό damage, εντούτοις εξαντλούν σε χρόνο dt τα αποθέματα μελανιού που κουβαλάτε στην πλάτη σας. Θα πρέπει λοιπόν ανά τακτά χρονικά διαστήματα να μετατραπείτε στη δεύτερη μορφή (αυτή του καλαμαριού δηλαδή) και να βουτήξετε στο μελάνι σας για να αναπληρώσετε τα πυρομαχικά σας.

Η λογική “αυτό το όπλο είναι καλό και αυτό κακό” επίσης δεν υφίστανται, καθώς όλα εξαρτώνται από τις προτιμήσεις και το playstyle που σας ταιριάζει. Φυσικά σας δίνεται η δυνατότητα να παραμετροποιήσετε ακόμη περισσότερο το loadout σας, αναβαθμίζοντας το gear σας και αγοράζοντας passive abilities, όπως ταχύτερη αναπλήρωση του μελανιού σας ή μικρότερη κατανάλωση μελανιού κάθε φορά που πυροβολείτε κ.ο.κ. Για τις αγορές και τις αναβαθμίσεις θα χρειαστείτε χρήματα, οπότε θα πρέπει να παίξετε όσο το δυνατόν περισσότερους αγώνες. Αυτό φυσικά δεν είναι πρόβλημα, καθώς το Splatoon 2 είναι πραγματικά εθιστικό και δύσκολα θα ξεκολλήσετε αν αποφασίσετε να μπείτε στον... χρωματιστό κόσμο του.

Παίζοντας online δεν μπορούμε να πούμε ότι παρατηρήσαμε κάποιο σημαντικό πρόβλημα με lag, εντούτοις αυτό που μας δυσαρέστησε ήταν η αδυναμία ασύρματης σύνδεσης όταν παίζαμε στην οθόνη του Switch μας. Για να καταφέρουμε να συνδεθούμε και να παίξουμε online έπρεπε να φέρουμε στην κυριολεξία το Switch μας σχεδόν δίπλα από το router μας. Εδώ που τα λέμε πάντως αυτό είναι ένα γενικό φαινόμενο που έχουμε παρατηρήσει στο Switch και η Nintendo εδώ και τέσσερις μήνες μετά το λανσάρισμα της κονσόλας δεν έχει δώσει επαρκείς εξηγήσεις, αλλά ούτε και κάποια λύση στο πρόβλημα.

Κάψιμο... με δόσεις
Αφού είδαμε το Hero Mode και τα ανταγωνιστικά multiplayer modes ήρθε η ώρα να εξετάσουμε και το co-op mode του Splatoon 2 που φέρει τον τίτλο Salmon Run. O σκοπός σας σε αυτό το mode που υποστηρίζει 2-4 παίκτες είναι να συλλέξετε τα χρυσά αυγά σολομών και να τα μεταφέρετε στην βάση σας, αντιμετωπίζοντας παράλληλα δεκάδες εχθρούς, οι οποίοι σας επιτίθενται κατά κύματα. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με ένα mode survival φιλοσοφίας, όπως το Zombies της σειράς Call of Duty.

O βαθμός πρόκλησης στο Salmon Run εκτοξεύεται στα ύψη, ιδίως αν δεν έχετε τον μέγιστο αριθμό παικτών στην ομάδα σας. Φυσικά και εδώ απαιτείται συνεργασία μεταξύ των παικτών, οπότε η απουσία ενός σωστού μηχανισμού για voice chat χαντακώνει μια ομολογουμένως εξαιρετική προσθήκη στη σειρά. Παρόλα αυτά, το Salmon Run αποδεικνύεται το ίδιο εθιστικό με τα ανταγωνιστικά multiplayer modes και ως εκ τούτου προσφέρεται για ατελείωτο κάψιμο. Ατελείωτο είπαμε; Γράψτε λάθος, καθώς με μια ακόμη αμφιλεγόμενη επιλογή της η Nintendo σας περιορίζει όσον αφορά το πότε θα παίζετε το Salmon Run, αφού οι servers του είναι ανοιχτοί συγκεκριμένες ώρες κάθε μέρα και όχι όλο το εικοσιτετράωρο.

Βάψτε τα πάντα
Το Splatoon 2 τρέχει σε native HD ανάλυση (1080p) όταν η κονσόλα σας βρίσκεται στην βάση της, ενώ όταν παίζετε στα handheld/tabletop modes πέφτει στα 720p, όπως έχουμε δει δηλαδή στην πλειοψηφία των τίτλων του Switch. To frame rate πάντως παραμένει σταθερό στα 60fps, είτε παίζετε στην τηλεόρασή σας, είτε στην οθόνη της κονσόλας σας.

Το ιδιαίτερο και άκρως συμπαθητικό εικαστικό της σειράς δίνει και εδώ το παρόν, αφού παντού δεσπόζουν οι φανταχτεροί χρωματισμοί. Υπάρχει πάντως αρκετά έντονο aliasing στα textures, το οποίο είναι ακόμη πιο εμφανές στο handheld mode. Από ηχητικής πλευράς ισχύει ότι ακριβώς είχαμε και στο Splatoon. Κοινώς έχουμε ένα αρκετά πιασάρικο soundtrack που κάνει καλά την δουλειά του χωρίς να κουράζει και αξιοπρεπή ηχητικά εφέ, όπου δεσπόζουν τα χαρακτηριστικά “σπλατς” που κάνει η μπογιά όταν πέφτει πάνω στους τοίχους.

Μικρή πρόοδος
Το Splatoon 2 περιλαμβάνει επιπλέον όπλα και χάρτες σε σχέση τον προκάτοχό του, προσφέρει μια διασκεδαστική online εμπειρία και διαθέτει ένα εξαιρετικό co-op mode που θα σας κρατήσει απασχολημένους για καιρό. Τα στοιχεία αυτά θα ήταν αρκετά για να το οδηγήσουν σε επιτυχία, αν η Nintendo δεν είχε πέσει ξανά στα ίδια ακριβώς ατοπήματα. Η εφαρμογή για τα smartphones δεν είναι η ιδανική λύση για την επίλυση του προβλήματος του voice chat και παράλληλα εξακολουθούμε να θεωρούμε αδιανόητη την αδυναμία επιλογής ενός διαφορετικού loadout όταν βρισκόμαστε σε ένα online lobby. Εν τω μεταξύ, το co-op mode Salmon Run (η πιο ουσιαστική προσθήκη που συναντάμε στο Splatoon 2) δεν είναι διαθέσιμο επί 24ώρου βάσεως και παράλληλα το Hero Mode αποτυγχάνει να σταθεί ως ένα ολοκληρωμένο single-player campaign. Αν κρίνουμε με βάση τα όσα είδαμε στο Splatoon σαφώς και η Nintendo έχει την δυνατότητα να διορθώσει κάποια από τα κακώς κείμενα και να προσφέρει επιπλέον περιεχόμενο, εντούτοις είναι πραγματικά άξιο απορίας για ποιον λόγο τα όποια προβλήματα δεν διορθώθηκαν εξαρχής, από την στιγμή μάλιστα που είναι γνωστά εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια στους developers.

Θετικά:
- Πολλές διαφορετικές επιλογές στα όπλα
- Απλά πανέμορφο από εικαστικής πλευράς
- Σταθερό frame rate στα 60fps
- Η ουσιώδης προσθήκη ενός co-op mode
- Εθιστικό gameplay
- Ποικιλία σε modes και χάρτες
- Μηδαμινό lag
- Συμπαθητικός ηχητικός τομέας
- Έχει επιτευχθεί το επιθυμητό balancing στα όπλα και στα gear abilities

Αρνητικά:
- Δεν έχει δοθεί μια ουσιαστική λύση στο πρόβλημα του voice chat
- Αδυναμία αλλαγής του loadout στα online lobbies
- Προβλήματα συνδεσιμότητας στο handheld mode
- Αδιάφορο σενάριο
- Έντονο aliasing στα textures
- Το Hero Mode χρησιμεύει αποκλειστικά ως tutorial

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 7.5
Gameplay: 8
Αντοχή: 7.5
Γενικά: 7.7

Είναι εξίσου διασκεδαστικό με τον προκάτοχό του, αλλά ταυτόχρονα πάσχει από τα ίδια ακριβώς προβλήματα που είχαμε επισημάνει στο παρελθόν.

Ανδρέας Γρυπάρης