Everybody's Gone to the Rapture

Παρατηρητής…συναισθηματικών φαινομένων.

Οι κατηγορίες των gamers είναι πολλές στις μέρες μας και ποικίλουν, ανάλογα με τα genres που απαρτίζουν τις προτιμήσεις τους. Τα Exploration Adventures δεν είναι τόσο συνηθισμένα, απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό και η αλήθεια είναι ότι η Βρετανική εταιρεία ανάπτυξης The Chinese Room έδειξε από νωρίς τις προθέσεις της να αγκαλιάσει το κοινό αυτό όταν το 2012 κυκλοφόρησε στο Steam το Dear Esther, ένα First-Person Exploration Adventure.

To B’ εξάμηνο του 2015 μπορεί να μην χαρακτηρίζεται από δυνατά PS4 exclusives, ωστόσο η Sony έχει δύο αξιόλογους αποκλειστικούς τίτλους μέσα στον Αύγουστο. Ο ένας φωλιάζει στο παρόν review και ο δεύτερος (Until Dawn) αναμένεται στα τέλη του μήνα. Με την υπογραφή της The Chinese Room και την σύμπραξη της Sony Santa Monica, αναπτύχθηκε το Everybody’s Gone to the Rapture. Ένα Adventure που αποτελεί από μόνο του…spoiler ως προς τον τίτλο.

Ασφαλώς όταν αναφερόμαστε στην “Rapture” μην φανταστείτε καμιά υποθαλάσσια πόλη του BioShock όπου θα ξεπετάγονται ορδές μανιακών κατά πάνω σας. Καμία σχέση. Το τι ακριβώς σημαίνει θα σας αφήσουμε να το ανακαλύψετε μόνοι σας. Επί της ουσίας οφείλουμε να προειδοποιήσουμε ότι το Everybody’s Gone to the Rapture δεν απευθύνεται στο ευρύ φάσμα των gamers, αλλά σε ένα εκλεπτυσμένο κοινό, που έχει ψαχτεί έστω για λίγο με θεωρίες πνευμάτων, τι ακολουθεί μετά την ζωή, αλλά και τι μπορεί να κρύβει μια μικρή κοινωνία ενός χωριού.

Όταν τα Βρετανικά πνεύματα συναντώνται
Στο Everybody's Gone to the Rapture εξερευνάτε το χωριό Shropshire, που εδρεύει κοντά σε ένα παρατηρητήριο. Κατά την εξερεύνησή σας ανακαλύπτετε ότι όλοι οι κάτοικοι του χωριού απουσιάζουν. Βάση σεναρίου, δεν διευκρινίζεται το αν είστε ένας άνθρωπος, πνεύμα ή τέλος πάντων ουδέτερος παρατηρητής. Το γεγονός ότι όταν ανοίγετε πόρτες δεν χρησιμοποιείτε χέρια παραπέμπει στο ότι αποκλείουμε την πρώτη περίπτωση.

Το Shropshire αποτελείται από μικρότερες περιοχές, όπως οικισμοί, σιδηροδρομικοί σταθμοί, μια κατασκήνωση, καθώς επίσης και τα απαραίτητα τοπικά μαγαζιά που χρειάζονται για να συντηρηθεί ένα χωριό. Στις τοποθεσίες αυτές θα συναντήσετε διάφορα πνεύματα των κατοίκων, τα οποία και αναπτύσσουν διαλόγους μεταξύ τους. Στόχος σας είναι μέσω των διαλόγων αυτών να αντιληφθείτε τι ακριβώς έχει συμβεί. Η πλοκή περιστρέφεται κυρίως γύρω από έξι κατοίκους του χωριού, τα πνεύματα των οποίων θα σας καθοδηγήσουν στο που θα πρέπει να μεταβείτε.

Το περπάτημα κάνει καλό
Ως Exploration Adventure πρώτου προσώπου, το gameplay του Everybody’s Gone to the Rapture είναι ιδιαιτέρως απλό. Καλείστε να συγκεντρώσετε τις μαρτυρίες των πνευμάτων των κατοίκων του χωριού, περνώντας από διάφορα σπίτια, αυτοκίνητα ή από συγκεκριμένα σημεία ενδιαφέροντος. Τα πνεύματα έχουν την μορφή περισσότερο χρυσόσκονης παρά ανθρώπων. Δεν υπάρχουν δηλαδή έστω κάποια υποτυπωδώς σχεδιασμένα 3D models για να δείτε μπροστά σας έστω την μορφή των συγκεκριμένων ατόμων, παρά μόνο η φωνή τους, η οποία καλείται να σας ταξιδέψει και να βάλει το μυαλό σας σε διαδικασία σκέψης για το πως θα έμοιαζαν πραγματικά οι συγκεκριμένοι άνθρωποι.

Ορισμένα επίσης σημεία αλληλεπίδρασης είναι τα τηλέφωνα, όπου ακούτε τις συνομιλίες των κατοίκων που είχαν προηγηθεί πριν την εγκατάλειψη του χωριού και τα ραδιόφωνα. Σε κάθε ραδιόφωνο σας περιμένει η φωνή της Kate, η οποία αναλύει -με πιο επιστημονικό τρόπο σε σχέση με τους συγχωριανούς της- τι ακριβώς συμβαίνει γύρω σας.

Επί της ουσίας το concept του gameplay είναι εντελώς απλουστευμένο. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να ανοίξετε φράχτες ή όσες πόρτες είναι μισάνοικτες, να μπείτε σε σπίτια, να συλλέξετε τις μαρτυρίες των πνευμάτων και αφού το καταφέρετε επιτυχώς σε μια περιοχή, να μεταβείτε σε ένα κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος, όπου και η αφήγηση του σεναρίου θα ρίξει φως (ή σκοτάδι στην προκειμένη περίπτωση) στις απορίες σας.

Παρότι βρίσκεστε σε έναν open world κόσμο με ελευθερία μετάβασης σε οποιοδήποτε σημείο, δυστυχώς ο ρόλος σας είναι καθαρά παθητικός και το σενάριο linear. Επί της ουσίας τα βήματά σας καθοδηγούνται από τα πνεύματα των έξι κατοίκων του χωριού που προαναφέραμε, τα οποία αιωρούνται και περιστρέφονται σαν τρελά, ανάλογα με την ψυχική τους τάση.

Αν υποθέσουμε ότι το σενάριο χωρίζεται αντίστοιχα σε έξι chapters, δεν είναι απαραίτητο ότι σε αυτά θα επικεντρωθείτε μόνο στο εκάστοτε πνεύμα, αλλά και σε άλλες μαρτυρίες κατοίκων. Επίσης, πρακτικά για να προχωρήσετε στο επόμενο κεφαλαίο, δεν πρέπει να σας ξεφύγει καμία μαρτυρία. Στο δικό μας playthrough είχαμε την ατυχία σε ορισμένες περιπτώσεις τα πνεύματα να “κολλήσουν” σε κάποια σημεία και να σταματήσουν να μας καθοδηγούν, άρα θα έπρεπε να εξερευνούμε…στα τυφλά. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ουσιαστικό τρέξιμο (με το R2 το περπάτημα απλά γίνεται λίγο πιο έντονο) σας αναγκάζει σε πολλά πισωγυρίσματα προκειμένου να αντιληφθείτε το που θα πρέπει να μεταβείτε. Ευτυχώς ορισμένα chapters έχουν συνοχή ως προς τα σημεία μετάβασης και κάνουν την δουλειά σας πιο εύκολη.

Μια μικρή κοινωνία
Όσοι ζείτε στη μικρή κοινωνία ενός χωριού ή έχετε παρακολουθήσει στο παρελθόν ανάλογες ταινίες, θα ευχαριστηθείτε πολύ τους διαλόγους μεταξύ των πρωταγωνιστών. Παράλληλα με το κύριο θέμα μας που είναι ο λόγος της εξαφάνισής τους, μεταξύ τους αναπτύσσονται σχέσεις φιλίας, αγάπης, έχθρας αντιπαλότητας ή και μίσους. Οι διάλογοι δεν είναι απλά διακοσμητικοί αλλά σας φέρνουν στο μυαλό σκηνικά που αποτέλεσαν σταθμό στις σχέσεις των πρωταγωνιστών, ενώ χρονολογικά σας μεταφέρουν ακόμα και μήνες πριν την εξαφάνισή τους.

Ο γιατρός του χωριού, ο επισκευαστής αυτοκινήτων, ο ιερέας που έρχεται κοντά στους ανθρώπους, η ευγενική κυρία που έχασε το παιδί της και έχει ως συντροφιά τα πτηνά της, μία γυναίκα απογοητευμένη από τον άντρα της που βγήκε έξω για ποτό, τέτοιου είδους χαρακτήρες θα σας φέρουν σίγουρα στο νου ένα flashback, μια παρομοίωση με γνωστούς ήρωες ταινιών ή της κλειστής κοινωνίας του χωριού όπου ζείτε ή κατάγεστε.

Παρά την αποφυγή των developers να σχεδιάσουν τους ήρωες, το σενάριο ενισχύουν στο μέγιστο βαθμό οι μοναδικές ερμηνείες των ηθοποιών. Ελέω σχεδιασμού κάποιοι στοιχειωδών 3D models, το voice acting στις φωτεινές σκιαγραφήσεις των χαρακτήρων είναι το μόνο όπλο της The Chinese Room στο να παίξει με τις αισθήσεις σας. Οι Αγγλικές και Σκωτσέζικες προφορές, αλλά και οι ξεχωριστοί voice actors που αξιοποιήθηκαν για κάθε ήρωα, δίνουν σαφή εικόνα για το προφίλ, την προσωπικότητά του, τις σκέψεις και τις ανησυχίες του. Παρά την έλλειψη της εικόνας, το μυαλό σας θα δημιουργήσει σίγουρα την εικόνα του κάθε ήρωα που θα συναντήσετε.

Η χρήση της CryEngine έγινε ορθά από τους 3D Designers ώστε να μας χαρίσουν ένα χωριό με περιοχές που έχουν απόλυτη συνοχή μεταξύ τους. Η εξερεύνηση είναι απλή υπόθεση. Θα περιηγηθείτε μέσα σε σπίτια, στις αυλές τους, σε αυτοκίνητα, σε κλασικά σκαλοπάτια Βρετανικών δρόμων, στους τηλεφωνικούς θαλάμους όπου το τηλέφωνο θα χτυπάει αναμένοντας να το σηκώσετε, σε γήπεδα, σε δάση ή σε χωράφια. Ο σχεδιασμός του Shropshire αντικατοπτρίζει το μουντό και συνάμα ατμοσφαιρικό κλίμα, είναι ενιαίος χωρίς loading screens και κατ’ επέκταση το anti-aliasing κατώτερο των προσδοκιών.

Το βαρύ πυροβολικό του Everybody’s Gone to the Rapture είναι για άλλη μια φορά η Jessica Curry, συνθέτρια βραβευμένη με BAFTA, που έγραψε και την μουσική των Dear Esther και Amnesia: A Machine for Pigs. Θεωρώ την δουλειά της στην νεότερη κυκλοφορία της εταιρείας ανάπτυξης ότι καλύτερο έχει να επιδείξει μέχρι σήμερα. Η απαλή δραματική κλασική μουσική, τα δυνατά φωνητικά της soprano και οι εντάσεις που αλλάζουν ανάλογα με την αφήγηση και την διάθεση, θα μαγέψουν ακόμα και τους αμύητους του είδους, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.

Οι ψυχές ταξιδεύουν, οι αναμνήσεις μένουν
Η συνολική διάρκεια της ιστορίας, η οποία δεν έχει replayability ή easter eggs πέραν του βασικού story, υπολογίζεται σε περίπου 6 ώρες στο πρώτο playthrough, με 4 ώρες καθαρό gameplay time. Σε σχέση με την μία ώρα του Dear Esther, η κατάσταση σαφώς και βελτιώθηκε κατά πολύ, ωστόσο η διάρκεια δεν παύει να παραμένει μικρή για τα σημερινά δεδομένα, με μόνο ελαφρυντικό το κόστος των 20 ευρώ (16 ευρώ αν έχετε συνδρομή PS Plus).

Κατά βάση το Everybody’s Gone to the Rapture αποτελεί κάτι σαν πνευματικό διάδοχο του Dear Esther, με μεγαλύτερη διάρκεια, καλύτερα production values και κυρίως ενδιαφέρουσες –και οικίες για πολλούς από εσάς- τοποθεσίες. Δεν προσφέρει κάποια δράση, σας βάζει ως users σε περιορισμένο ρόλο, αυτόν του παρατηρητή, ενώ απευθύνεται σε όσους θέλουν να ζήσουν μια ξεχωριστή εμπειρία, που θα τους βάλει σε σκέψη και θα τους προβληματίσει.

Θετικά:
- Εξαιρετικές και ατμοσφαιρικές μελωδίες
- Τοπία όμορφης αισθητικής και απόλυτης συνοχής
- Δυνατό σενάριο
- Προσεγμένο voice acting

Αρνητικά:
- Αργός βηματισμός με πισωγυρίσματα σε περίπτωση που σας ξεφύγει κάτι
- Παθητικό gameplay με περιορισμένη αλληλεπίδραση
- Σύντομη διάρκεια χωρίς replayability

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 10 
Gameplay: 7 
Αντοχή: 5
Γενικά: 7.2

Παρατηρητής…συναισθηματικών φαινομένων.

Μάνος Γρυπάρης