The Legend of Heroes: Trails in the Sky

Ασυνήθιστοι ήρωες σε θρυλικές μάχες! 

Τα ιαπωνικά RPG είναι ένα ιδιαίτερο είδος που συγκεντρώνει φανατικούς gamers στην ευρωπαϊκή αγορά. Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για AAA τίτλους ή indie προσπάθειες, τα χαρακτηρίζει η τεράστια διάρκεια, οι άπειρες μάχες, το replayability και η αγωνία για το πότε θα φτάσουμε το πολυπόθητο level cap των playable χαρακτήρων. Ως εκ τούτου, ο σεβασμός μου προς το genre είναι αδιαμφισβήτητος και μετά χαράς αποφάσισα να αναλάβω το The Legend of Heroes: Trails in the Sky που αποτελεί το πρώτο κεφάλαιο μιας τριλογίας βιντεοπαιχνιδιών που αφηγούνται την ίδια ιστορία. Η πορεία τους από το ένα format στο άλλο είναι εξίσου περιπετειώδης με το περιεχόμενό τους.

Παρόλο που το Trails in the Sky πρωτοεμφανίστηκε στην ιαπωνική έκδοση των Windows το 2004 και το 2011 με 2012 στις κονσόλες της Sony, έπρεπε να περιμένουμε το 2014 μέχρι να πιάσουμε στα χέρια μας την αγγλική του έκδοση για τον PC. Η τεράστια αυτή αργοπορία οδήγησε στο εξής κωμικοτραγικό γεγονός: την ώρα που οι φανατικοί gamers της Ιαπωνίας έχουν τερματίσει ήδη και το τρίτο μέρος της τριλογίας του Legend of Heroes, εμείς μόλις ασχοληθήκαμε με το πρώτο και περιμένουμε το δεύτερο να κυκλοφορήσει κάποια στιγμή εντός του χρόνου! Η πρώτη αντίδραση ήταν να απογοητευτώ για τα προαναφερθέντα αλλά η οργή μου δεν άργησε να καταλαγιάσει όταν άρχισα να ασχολούμαι με το παιχνίδι και να βυθίζομαι σταδιακά στον παραμυθένιο του κόσμο.

Liberl City Stories!
Μια φορά και έναν καιρό, στο πανέμορφο βασίλειο του Liberl χτύπησε η συμφορά. Η σκοτεινή Erebonian Empire, χρησιμοποιώντας μια σαθρή δικαιολογία, εισέβαλε από τον βορά συντρίβοντας κάθε αντίσταση κάτω από τις μπότες των μυριάδων στρατιωτών της. Στην αρχή όλα φαίνονταν μαύρα για τους ηρωικούς Liberlιανούς αλλά, δύο μήνες από την έναρξη των εχθροπραξιών, η τύχη τους άλλαξε όταν αποφάσισαν να αξιοποιήσουν την κατασκευαστική τεχνολογία που ακούει στο όνομα orbment. Κατασκευάζοντας ταχύτατα εναέρια σκάφη, οι Liberlιανοί κατόρθωσαν να αποκόψουν τον κύριο όγκο του Erebonianού στρατού από τις γραμμές ανεφοδιασμού τους, υποχρεώνοντας τον τελικά σε ταπεινωτική ήττα. Μετά την συνθήκη ειρήνης που υπέγραψαν οι αντιμαχόμενες δυνάμεις, μια εποχή ευημερίας ανέτειλε στο Liberl.

Καθοριστικό ρόλο στον αγώνα ενάντια στην Erebonian Empire διαδραμάτισε ο στρατιωτικός Cassius Bright που διεύθυνε την τελική επίθεση. Μετά τον πόλεμο, ο Cassius αποσύρθηκε από τον στρατό και έγινε επιφανές μέλος του Bracer’s Guild, μιας ανεξάρτητης συντεχνίας απαρτιζόμενης από εκπαιδευμένους στρατιωτικούς που αναλαμβάνουν να προστατέψουν τους πολίτες και να εξουδετερώσουν οτιδήποτε απειλήσει τις περιοχές τους. Η δράση των Bracers δεν περιορίζεται στο Liberl αλλά εκτείνεται σε όλη την τεράστια ήπειρο της Zemuria με παραρτήματα παντού. Ο Cassius έχει δύο παιδιά, την κόρη του Estelle και τον υιοθετημένο γιό του, Joshua, τους δύο βασικούς playable χαρακτήρες του παιχνιδιού.

Η ιστορία αρχίζει με τα παιδιά του Cassius να αναλαμβάνουν τις πρώτες τους αποστολές για λογαριασμό του Bracer’s guild της πόλης τους, Rolent. Όταν περίεργα γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν στην περιοχή τους με αποκορύφωμα την απαγωγή ενός αερόπλοιου όπου επέβαινε ο πατέρας τους, η Estelle και ο Joshua αποκαλύπτουν σταδιακά μια σατανική πλεκτάνη από υψηλόβαθμα άτομα της κυβέρνησης και υποχρεώνονται να πάρουν στα χέρια τους τον νόμο για να προστατέψουν τον τόπο τους.

Με τόσες διαθέσιμες τοποθεσίες για να εξερευνήσετε ήταν αναμενόμενο να συναντήσετε πάρα πολλούς NPCs για συνδιαλλαγή και κουβεντούλα αλλά οι χαρακτήρες που θα συνθέσουν την ομάδα σας είναι συνολικά 8. Ανάμεσα τους θεωρώ μεγάλη μου αγάπη την Estelle, από τα πιο διασκεδαστικά ψηφιακά θηλυκά που έχω δει ποτέ. Η μικρούλα με τα λαμπερά μάτια διαθέτει μια προσωπικότητα που θα την χαρακτήριζα διπολική, τουτέστιν την μια είναι τσαντισμένη μέχρι αηδίας και ένα λεπτό αργότερα αρχίζει να χαμογελάει και να κάνει αστεία. Εκστομίζει ότι της κατεβαίνει στο κεφάλι με αποτέλεσμα να πέφτει το πείραγμα του αιώνα από τους συμπολεμιστές της και επίσης δεν σηκώνει κουβέντα, όποιος την ενοχλήσει αρπάζεται αμέσως. Ξεράθηκα στα γέλια όταν την εκνεύρισε ο Joshua που ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι: η μικρή πήδηξε στην κοιλιά του και άρχισε να χοροπηδά!

Και οι λοιποί playable ήρωες δεν πάνε πίσω σε ποιότητα. Ο Joshua είναι κρυψίνους και σοβαρός ενώ η Scherazard, παρότι έμπειρη πολεμίστρια και μεγαλύτερη σε ηλικία από τα παιδιά του Cassius, είναι εθισμένη στο ποτό και γίνεται στουπί με αποτέλεσμα να συμβαίνουν ξεκαρδιστικές καταστάσεις. Η αποθέωση του χαβαλέ για εμένα, μετά την Estelle, είναι ο Olivier, περιπλανώμενος μουσικός, αμφιβόλου σεξουαλικών προτιμήσεων και τόσο ανέμελος που σπάει τα νεύρα στους συνοδοιπόρους του ενώ προκαλεί απίστευτο γέλιο σε εμάς. Το τι υποτιμητικά σχόλια δέχεται από τους υπολοίπους δεν λέγεται, ειδικά όταν διαπράττει το λάθος να τους φλερτάρει εναλλάξ!

A Legend is Born!
Ως γνήσιο JRPG «διαμάντι» το Legend of Heroes συγκεντρώνει και με το παραπάνω τα προσόντα που μας ενθουσιάζουν σε αυτό το είδος. Στο επίκεντρο της δράσης βρίσκεται η ομάδα playable χαρακτήρων η ταχύτατη κίνηση της οποίας και η μανία των μαχητών να στοιχίζονται ο ένας πίσω από τον άλλο σαν τρενάκι με διασκέδασε. Με διευκόλυνε τρομακτικά στον χειρισμό των πολεμιστών μου η χρήση του joypad αφού όλα τα κουμπιά που απαιτούνται είναι εύκολα προσβάσιμα ενώ η κίνηση στις περιοχές και η στόχευση των εχθρών εντός της μάχης εκτελούνται με άνεση και ακρίβεια. Αναμφίβολα η πιο πωρωτική εικόνα στο παιχνίδι είναι εκείνη που περιλαμβάνει τους πίνακες με τα ζωτικά στατιστικά των χαρακτήρων, τα αντικείμενα που κουβαλούν και τα Orbal Arts που απαρτίζουν το σύστημα μαγείας του Legend of Heroes.

Χάρις στο πανεύκολο user interface του, η αλλαγή εξοπλισμού γίνεται με ένα απλό πάτημα στον εξοπλισμό του ήρωα και με ένα δεύτερο προστίθεται το νέο όπλο ή πανοπλία. Τα σημαντικότερα στατιστικά ενός χαρακτήρα βάση των οποίων επέλεγα πάντοτε τον εξοπλισμό που θα του δώσω είναι τα hit και energy points, το strength, το magic strength και το attack range. Προφανώς τα περισσότερα hit points καθιστούν τον ήρωα μου «πολύ σκληρό για να πεθάνει» γρήγορα ενώ τα energy points πρέπει να είναι άφθονα διότι η χρήση της μαγείας είναι σε πολλές μάχες καθοριστικός και σε μερικές ο μοναδικός παράγοντας για την επικράτηση. Το υψηλό strength μου επέτρεψε να θερίζω αμέτρητα hit points των εχθρών με κάθε χτύπημα και κάτι παρόμοιο προσφέρει το magic strength όταν εκτοξεύω spells.

Το attack range είναι εξίσου υπολογίσιμη τιμή για να φτιαχτεί μια σοβαρή ομάδα και έρχεται να συμπληρώσει τον σχηματισμό που θα επιλέξετε πηγαίνοντας στην ενότητα tactics. Η ορθή στρατηγική προσέγγιση για μένα ήταν η τοποθέτηση των γερών πολεμιστών που χρησιμοποιούν κυρίως επιθέσεις από κοντά στην πρώτη γραμμή για να απορροφούν τα περισσότερα χτυπήματα και να καλύπτουν τους υπολοίπους, παράδειγμα τέτοιου χαρακτήρα είναι ο Joshua. Την πίσω γραμμή την κράτησα για όσους έχουν ranged weapons (βλ. Olivier) ή είναι δεινοί spellcasters σαν την Estelle. Φυσικά, χάρη στον εξαιρετικό σχεδιασμό του Legend of Heroes, όλοι οι χαρακτήρες μπορούν να συντρίψουν τους στόχους τους είτε από κοντά είτε εκ του μακρόθεν οπότε εξαρτάται από εσάς πως θα τους αξιοποιήσετε για να πετύχετε το καλύτερο εκκαθαριστικό αποτέλεσμα.

Die Monsters, Die!
Αντίθετα απ’ ότι έχουμε συνηθίσει σε αριστουργήματα τύπου Final Fantasy, στο Legend of Heroes οι εχθροί είναι πάντοτε ορατοί στο χάρτη συνεπώς είναι πολύ εύκολο να τους αποφύγετε αν θέλετε. Εγώ εξολόθρευα ότι στεκόταν μπροστά μου την πρώτη φορά που διέσχιζα μια περιοχή και αγνοούσα τους εχθρούς εντελώς στις περιπτώσεις που έκανα backtracking. Καταρχάς, υφίστανται αρκετές περιπτώσεις πισωγυρισμάτων από περιοχή σε περιοχή, ένα στοιχείο που με εκνεύρισε παρότι η ομάδα κινείται με μεγάλη ταχύτητα στο τερέν.

Η τσαντίλα μου προήρθε από μια επιλογή των προγραμματιστών που την θεωρώ καταστροφική σε οποιοδήποτε RPG, την εξάρτηση των experience points από το επίπεδο μου και των αντιπάλων. Όταν αναγκαζόμουν να επανέλθω σε μια οθόνη που είχα ξεφτιλίσει τους «κατοίκους» της μετά από αρκετή ώρα και έχοντας ανέβει ήδη επίπεδο, έπαιρνα γελοία xps ενώ στην πρώτη μου βόλτα μου έδινα κάμποσα. Προσωπικά επιθυμώ πάντοτε να έχω την δυνατότητα για farming σε όποια περιοχή γουστάρω για δύο λόγους: πάντα θέλω οι στρατιώτες μου να είναι ισχυρότεροι στις επόμενες αποστολές ώστε να σαρώνουν σχετικά εύκολα μεγάλες ομάδες εχθρών και bosses και επίσης, από την στιγμή που δεν ανταμείβομαι για την επάνοδο σε προηγούμενη περιοχή το βλέπω σαν απαράδεκτο χάσιμο χρόνου.

Στο Legend of Heroes το IQ των τεράτων είναι χαμηλότερο και από εκείνο της ανόργανης ύλης αφού διαγράφουν προεπιλεγμένες τροχιές. Έτσι ήταν πανεύκολο στο 99% των περιπτώσεων να τους προσεγγίσω από πίσω, πετυχαίνοντας την υπέροχη επίθεση που ακούει στο όνομα preemptive attack. Αυτό μεταφράζεται στη μάχη στο χάσιμο ενός ολόκληρου γύρου για τους εχθρούς στην διάρκεια του οποίου μπορώ να τους αδειάσω στα κορμιά ότι διαθέτει το οπλοστάσιο μου. Αφού μίλησα για το οπλοστάσιο μου να τονίσω εδώ το εξής προχειροφτιαγμένο μέρος του παιχνιδιού: τα περισσότερα όπλα αποτελούν παραλλαγές του ίδιου πράγματος ανάλογα τον χαρακτήρα, αναπαριστώνται με πανομοιότυπο εικονίδιο και το μόνο που αλλάζει είναι τα ενισχυμένα στατιστικά τους. Ο μισός εξοπλισμός μου αγοράστηκε από καταστήματα σε πόλεις και ο υπόλοιπος ήταν αποτέλεσμα πλιάτσικου σε ψόφια πλάσματα.

Οι μάχες εκτελούνται με το γνωστό μας σύστημα των γύρων και οι χαρακτήρες εναλλάσσονται ανάλογα με το turn speed του επιτιθέμενου. Εκτός από τα βασικά όπλα, μπόρεσα να πετύχω συντριπτικά χτυπήματα στους εχθρούς εξαπολύοντας τα θανατηφόρα ξόρκια μου στους κατάλληλους στόχους. Βλέπετε, όταν στοχεύετε ένα πλάσμα θα παρατηρήσετε στα στατιστικά του ότι είναι αδύναμο σε κάποιο από τα πέντε elements: Earth, Wind, Water, Fire και Time. Σας καλώ να φανταστείτε την εξής σκηνή: αντικρίζετε ένα φρικαλέο όν με πάμπολλα hit points. Τον χτυπάτε με τα συμβατικά σας όπλα και βλέπετε με τρόμο ότι τα hit points του κατεβαίνουν με ταχύτητα χαλασμένου ασανσέρ. Αντιλαμβάνεστε την αδυναμία του στο στοιχείο της φωτιάς και του σβουρίζετε στην μάπα ένα fire bolt. Η φλογισμένη μπάλα σκάει στο κορμί του αφαιρώντας του εκατοντάδες hit points και το πλάσμα μετατρέπεται σε γλυκά xp!

Βρήκα αστείο το death scene των εχθρών που σκάνε σαν παραφουσκωμένη pinata, αφήνοντας πίσω τους αντί για γλυκά, septium fragments που μοιάζουν περισσότερο με… καραμέλες. Εκτός από τα ξόρκια και τα συμβατικά όπλα, ο μίνι στρατός μου διέθετε το πιο καταστροφικό όπλο από όλα που ονομάζεται s-crafts. Χτυπώντας κόσμο ή δεχόμενοι ζημιά, οι ήρωες μου μαζεύουν craft points. Ανά πάσα στιγμή είχα την ευχέρεια να ξοδέψω μερικά cps και να επιτεθώ στα τέρατα με abilities που τους προκαλούν περιορισμένη ζημιά, σταματούν την επίθεση τους κ.ο.κ.

Φτιάχνοντας την τέλεια ομάδα κρούσης
Πάντοτε προτιμούσα να γεμίσω την μπάρα των cps στο 100 ή να την τερματίσω στο 200 για να ρίξω s-crafts, μοναδικά abilities του εκάστοτε χαρακτήρα που σαρώνουν ότι χτυπήσουν. Ορισμένα στοχεύουν ένα τέρας ενώ άλλα πλήττουν ολόκληρη περιοχή. Το πιο αστείο s-craft που είδα είναι το sadist whip της Scherazard. Η μπεκρού πλησιάζει το υπο - ψόφιο θύμα, του ρίχνει μια με το μαστίγιο, βάζει το χέρι στο στόμα για να κρύψει ένα σκανδαλιάρικο γελάκι και στην συνέχεια τον αρχίζει στις απανωτές καμουτσικιές! Βρίσκω θετική την προσθήκη τυχαίων bonuses την ώρα της μάχης (αύξηση του strength, healing, critical attack κ.τ.λ.) τα οποία έσωσαν την ζωή των ηρώων μου σε κρίσιμες στιγμές.

Το Legend of Heroes είναι η πύλη σας σε χώρες μαγικές, ανέμελες, όπου τα θαύματα είναι ο κανόνας και η ρουτίνα μια εξαίρεση!

Ο προγραμματισμός της τέλειας ομάδας στο Legend of Heroes περνά πρώτα από την ρύθμιση του εκάστοτε χαρακτήρα σύμφωνα με τις επιθυμίες σας. Το ποια spells θα ρίχνει και το τι φαγητό θα κουβαλάει για να κάνει healing εξαρτάται από τις ικανότητες σας στο crafting. Μπορείτε να χαζέψετε τον τσελεμεντέ που τιτλοφορείται recipe book που είναι τίγκα στις συνταγές και δίπλα τους αναγράφει τα συστατικά που χρειάζονται. Το crafting στην μαγεία είναι λίγο πιο περίπλοκο καθώς πρέπει να συνθέσετε quartz ενώνοντας τα septium fragments και στην συνέχεια να τα τοποθετήσετε στα αντίστοιχα slots που έχει ο χαρακτήρας. Ανάλογα με τη σειρά που θα τοποθετηθούν ανοίγουν νέα και ισχυρότερα quartz. Προσωπικά δεν ασχολήθηκα καθόλου με το crafting τροφίμων διότι δεν μου χρειάστηκε, μια βόλτα στο πλησιέστερο πανδοχείο αρκεί για να γεμίσετε τις μπάρες σας με ελάχιστο αντίτιμο αντί να ψάχνετε άσχετα συστατικά σε όλη την Zemuria.

Το Legend of Heroes θα σας ικανοποιήσει απόλυτα αν η μεγαλύτερη προσδοκία σας είναι ένα video game που θα διαρκέσει δεκάδες ώρες. Το μέγεθος του κόσμου του, οι άπειρες συνομιλίες με τους απίθανους NPC’s και τα μιλιούνια εχθρών που θα αφανίσετε ενδέχεται να τα απολαύσετε για 40-50 ώρες περίπου. Μόλις το τερματίσετε θα ξεφυσήσετε με ανακούφιση σαν να ολοκληρώσατε μόλις έναν άθλο, θα το παρατήσετε και θα συνεχίσετε με την ικανοποίηση του νικητή στον επόμενο τίτλο που αγοράσατε.

Γραφικά από το απώτερο παρελθόν
Όντας μεγάλος οπαδός της Super Nintendo δεν με ενόχλησαν καθόλου τα γραφικά του Legend of Heroes που μπορούν να τα κοντράρουν άνετα θρυλικά RPG της SNES σαν τα Chrono Trigger και Breath of Fire. Αν και η ανάλυση είναι αρκετά υψηλότερη από την αντίστοιχη της αξέχαστης παιχνιδομηχανής εντούτοις το animation είναι εντελώς «ξύλινο», ήρωες και τέρατα προχωρούν κορδωμένα με ρομποτικές κινήσεις δίνοντας μια άψυχη εντύπωση. Από την άλλη βάζω άριστα στην anime αισθητική που μου θύμισε την δουλειά του Hayao Miyazaki σε comics και ταινίες με τους καλοσχεδιασμένους, φανταχτερούς χαρακτήρες που διαθέτουν περίπλοκες προσωπικότητες.

Μην περιμένετε κάποιο voice acting απ’ τους πρωταγωνιστές του παραμυθιού. Το μόνο που θα ακούσετε είναι ηχητικά εφέ και χιουμοριστικούς ήχους όπως βογγητά, γελάκια και αστείες κραυγές εντός μάχης. Η μουσική επένδυση είναι ή του ύψους ή του βάθους ανάλογα την περίσταση. Για παράδειγμα, η όμορφη εισαγωγική μουσική με τις απαλές νότες της κιθάρας, της φλογέρας και άλλων οργάνων με έβαλε ψυχολογικά στο κλίμα ενός όμορφου παραμυθιού γεμάτου θαυμαστές συγκινήσεις. Αντίστοιχη θετική εντύπωση μου προκάλεσε και το ξεχωριστό soundtrack που επιμελήθηκε ο συνθέτης για καθεμιά περιοχή, πετυχαίνοντας συνήθως να αποδώσει ψυχολογικά το κλίμα της. Και ερχόμαστε στη μουσική στο πεδίο μάχης που είναι ότι πιο εκνευριστικό μπορούσε να συλλάβει το μυαλό ενός καλλιτέχνη. Mονότονη και αδιάφορη σε σημείο που να σας προκαλεί να την κλείσετε.

The Legend lives on
Στο Legend of Heroes αναβίωσα την μαγεία των καλύτερων JRPGs που έχω παίξει ποτέ, περιπλανώμενος σε ένα κόσμο γεμάτο θαύματα και πρωτότυπους χαρακτήρες, σε μέρη μαγικά αντιμετωπίζοντας όμορφες προκλήσεις. Τα production values του δεν μπορούν να συγκριθούν με αντίστοιχα video games του είδους στις σύγχρονες κονσόλες αλλά στο gameplay, στην διάρκεια και στο σενάριο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα ούτε από ένα Final Fantasy. Η τιμή των 16 ευρώ στο Steam είναι σοβαρή προσφορά για τις 50 ώρες διασκέδασης του αλλά και τα συνεχή updates που παρέχουν voice acting στην μάχη, την δυνατότητα να ξαναπαίξετε την ίδια σύγκρουση χαμηλώνοντας το επίπεδο δυσκολίας και άλλα πολλά.

Θετικά:
- Φανταστικό JRPG gameplay με τεράστιο level cap και σοβαρή παραμετροποίηση των χαρακτήρων
- Κάθε κάτοικος του κόσμου ανταποκρίνεται ποικιλοτρόπως
- Άπειρες μάχες και τεράστια ποικιλία εχθρών
- Θα αγαπηθεί από όσους αγαπούν την retro αισθητική του
- Χορταστική διάρκεια

Αρνητικά:
- Γραφικά εικοσαετίας
- Ορισμένα μουσικά tracks, καθώς επίσης και η απουσία voice acting
- Αρκετό backtracking
- Τέρατα χαμηλότερου level δίνουν ισχνά xp αποκλείοντας το πολυπόθητο farming

Βαθμολογία
Γραφικά: 5.5
Ήχος: 6
Gameplay: 8.5
Αντοχή: 8.5
Γενικά: 7.3

Το προοίμιο μιας τριλογίας που θα συνεχίσουμε με μεγάλη μας χαρά!

Γιάννης Μοσχονάς