Watch Dogs 2 review
To Watch Dogs κατά την ταπεινή μου άποψη ήταν ένα game που όταν κυκλοφόρησε ήταν καλό για την εποχή του, καθώς μας έδειχνε ένα δείγμα των δυνατοτήτων των next-gen κονσολών και διέθετε αξιόλογο gameplay (έστω κι αν δεν ήταν πολύ πρωτότυπο). Στην περίπτωση του όμως ισχύει το πέρασε και δεν ακούμπησε. Ναι πούλησε (σε μεγάλο βαθμό λόγω του hype), κατάφερε όμως να μείνει στην μνήμη μας; Στην δική μου τουλάχιστον όχι. Το σενάριο του ήταν βαρετό και ο Aiden Pearce διεκδικεί τον τίτλο του χειρότερου και πιο αδιάφορου πρωταγωνιστή σε video game (μόνο ο Rodriguez από το Just Cause τον συναγωνίζεται).
Ερχόμαστε στο Watch Dogs 2. Τα πράγματα όσον αφορά τους μηχανισμούς του gameplay δεν έχουν αλλάξει, αν και υπάρχει ένας προσανατολισμός στο stealth και όχι στις μάχες (κόπηκε και το bullet time από το Watch Dogs). Αυτό που έχει αλλάξει είναι ο πρωταγωνιστής, όπου και συναντάμε τον Marcus. To παλικάρι γενικώς είναι geek με την καλή έννοια, προσφέρει άπειρο χαβαλέ με τις ατάκες του και δεν γενικά δεν παίζεται! Το ακριβώς αντίθετο από τον Aiden. Δεν είναι όμως μόνο ο Marcus καθώς και οι υπόλοιποι NPC είναι το ίδιο ευχάριστοι. Σε γενικές γραμμές πέρασα πολύ καλύτερα παίζοντας το Watch Dogs 2, έστω κι αν χρειάστηκε να κάνω τα στραβά μάτια στα bugs και στην απουσία του multiplayer.