’ρες-μάρες-κουκουνάρες! Είπα κάτι πολύ απλό και έγινε ολόκληρο θέμα...άλλο είπε ο άνθρωπος και μετά του "την είπαν" οτι έθιξε θρησκεία, ενώ κάθε άλλο παρά την έθιξε.
Επίσης αυτή η "ηθικοπλαστική" που άκουσα περι...όσο μεγαλώνεις δεν πρέπει να είσαι απόλυτος, αλλά πιο ελαστικός...Μετα συγχωρήσεως είναι η μεγαλύτερη ΜΠΟΥΡΔΑ που έχω ακούσει. ΙΣΑ-ΙΣΑ που όταν μεγαλώνεις ΚΑΡΑ-ΕΧΕΙΣ το δικαίωμα (στο έχει δώσει η ζωή που έχεις ήδη ζήσει - σαφώς γεμάτη απο εμπειρίες, αλλιώς αν δεν είχες (εμπειρίες πολλές και ποικίλλες) εξελίσσεσαι σε ένα μεγάλο -ηλικιακά- πρόβατο) να είσαι περισσότερο απόλυτος. Μισό λεπτό όμως να διευκρινήσω τι ακριβώς εννοώ:
Όσο μεγαλώνεις μαθαίνεις να ΜΗΝ είσαι απόλυτος στα θέματα τα πρακτικά τις ζωής και αυτό γιατί η εμπειρία σου διδάσκει οτι αυτό που προβλέπεις οτι θα γίνει αύριο πχ μαύρο, τελικά γίνεται άσπρο. ΤΟΝΙΖΩ μιλάω για πρακτικά θέματα και επίσης για θέματα ψυχολογίας (κυρίως γυναικών).
Όσον αφορά όμως τις προσωπικές επιλογές, σας πληροφορώ κυρίες και κύριοι όσο ήμουν πιτσιρικάς ακόμα και μέχρι νεαρός, χαρακτηριζόμουν απο τα ΠΛΕΟΝ Open-Minded άτομα. Και για φαγητά και για μουσικές και για γυναίκες και για μηχανες (ήμουν πρώην μηχανόβιος-κοντράκιας στην "Βουτα" και στα "λιμανάκια") και για ότι άλλο φανταστείτε (συμπεριλαμβάνονται πολλά drugs εκτός shootαρίσματος φυσικά...από μπάφο άλλο τίποτα...στρέμματα ολόκληρα..και βέβαια ως εμπείρια και αυτά πρέπει να σταμάτανε κάποια στιγμή ΑΡΚΕΤΑ προτού κατρακυλήσεις)...Πούστης ούτε δοκίμασα, ούτε είχα τέτοιους φίλους και συναναστροφές, σε αυτό το θέμα ήμουν και είμαι ρατσιστής (και πολυ γουστάρω τον ρατσισμό μου και δεν δέχομαι κουβέντα πάνω σε αυτό).
ΌΜΩΣ: μεγαλώνοντας αποκτάς μια απολυτότητα σε κάποια θέματα, όπως κοινωνικού σχολιασμού, πολιτικές θέσεις/πεποιθήσεις, φαγητό και ΚΥΡΙΩΣ μουσικές επιλογές. ΚΕΡΔΙΣΑ το δικαίωμα της απολυτότητας μετά από ενα μεγάαααααααλο ταξίδι εξερεύνησης του εαυτού μου.
Βέβαια όσο μεγαλώνεις μαθαίνεις, συνεπώς ΠΟΤΕ κανείς δεν πρέπει να θεωρεί τον ευατό του "φουλ ώριμο" και "ολοκληρωμένο"...ίσως (και λέω "ίσως") μόνο όταν είναι στα τελευταία λεπτά παππούλης πριν τον θάνατό του.
Επειδή όμως κάποια θέματα εμπίπτουν στα εδάφια των προσωπικών επιλογών, ε ΝΑΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ μου δεν γουστάρω ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Τελεία και παύλα. Και έχω το δικαίωμα να το λέω αυτό. Πια, είναι ΑΥΣΤΗΡΑ συγκεκριμένα τα ήδη που ακούω μουσική. Επίσης τα ίδια ισχύουν και για το φαγητό πχ. με καμμία Παναγία δεν τρώω πατσά. Επίσης Τελεία και παύλα.
ΒΑΣΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είμαι πια (κλεισμένα) 30 ετών.
1ον - ’ρα το ΕΧΩ το δικαίωμα για τις απόλυτες προσωπικές επιλογές. Τονίζω ξανά: ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ επιλογές.
2ον- Είμαι (πάλι λόγω εμπειρίας) δεσμευμένος να ΜΗΝ είμαι απόλυτος σε θέματα πρακτικά ζωής...αυτό διδάχτηκα από την ζώη...αλλιώς τα υπολογίζεις, αλλιώς σου έρχονται (παράδειγμα γυναίκες - δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο "δυσκολεύουν" όταν μεγαλώνουν, ας πουμε νεαρότερος δεν ήξερα πως να συμμαζέψω τα ραντεβού με ολες τις γκόμενες που έιχα και παρόλο αυτά τις κουμαντάριζα μια χαρά και παράλληλα σπούδαζα, αθλούμουν, "την έπινα αβέρτα", ήμουν party animal, κλπ κλπ, ενώ τώρα μόνο δουλειά έχω και την αρραβωνιαστικιά μου και τα φέρνω βόλτα δύσκολα!).
Για να μην πολυλογούμε: άμα δεν ζήσεις "πέντε" πράγματα, άμα δεν βάλεις μερικά χρονάκια στην πλάτη σου...δεν θα σταματήσεις να είσαι "πολυξερόπουλος" και να έχεις γνώμη και άποψη "για τα πάντα"...αυτό τα δύο τελευταία που είπα είναι χαρακτηριστικά του νεανισμού.
Λευτέρης
ΥΓ: Εν γένει δεν ποστάρω, γιατί βαριέμαι και δεν γουστάρω να μπλέκομαι σε αψιμαχίες, όχι επειδή δεν έχω κάτι να πω, αλλά γιατι δεν γουστάρω να γράφω "τα κερατά" μου κάθε φορά. Αν είμαστε face2face θα μίλαγα αστάματητα...όπως έγινε και στο meeting του gamesradio