DmC: Devil May Cry

Ο Dante επιστρέφει ορκισμένος να πάρει εκδίκηση.

Το DmC παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Tokyo Game Show 2010 προκαλώντας έντονες αντιδράσεις στους πολυπληθείς οπαδούς της σειράς. Η πρωτοφανής αυτή δυσαρέσκεια εκφράστηκε με εκατοντάδες αρνητικά σχόλια για την δραστική αλλαγή της εξωτερικής εμφάνισης του Dante, του κεντρικού πρωταγωνιστή της. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι η απόφαση της Capcom να παραδώσει τα "κλειδιά" μιας εκ των σημαντικότερων δημιουργιών της στην Ninja Theory πέρασε σε δεύτερη μοίρα. 

Το σενάριο της σειράς Devil May Cry -όπως είναι γνωστό σε όσους έχουν ασχοληθεί με τα προηγούμενα κεφάλαιά της- δεν...χώραγε περαιτέρω πειραματισμούς, οπότε η απόφαση της Ninja Theory να μας παρουσιάσει ένα reboot είναι καλοδεχούμενη και επιβεβλημένη. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η αγγλική εταιρεία έχει ελάχιστες αλλά αρκετά ποιοτικές κυκλοφορίες στο ενεργητικό της όπως το Heavenly Sword και το Enslaved: Odyssey to the West. Γίνεται εύκολα αντιληπτό λοιπόν ότι το DmC: Devil May Cry αποτελεί για τους developers της ένα προσωπικό στοίχημα, καθώς θα πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν τα "κότσια" να αντιστρέψουν το αρνητικό κλίμα και να κερδίσουν την εκτίμηση του κοινού.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ninja Theory έκλεισε...τα αυτιά της στις απαιτήσεις των fans μένοντας πιστή στο όραμά της για το πως θα πρέπει να είναι το νέο Devil May Cry. Η παρούσα δημιουργία έχει σαφώς πιο "δυτική" αισθητική από τους προκατόχους της και προσπαθεί να μας παρουσιάσει την ιστορία του Dante κάτω από ένα τελείως διαφορετικό πρίσμα. Το αν τα καταφέρνει ή όχι θα το δούμε παρακάτω.

Είσοδος στο Limbo
To DmC: Devil May Cry διαδραματίζεται στην σύγχρονη εποχή και σε μια εναλλακτική πραγματικότητα. Οι δαίμονες που ζουν σε μια παράλληλη διάσταση που ονομάζεται Limbo έχουν υποδουλώσει το ανθρώπινο γένος χειραγωγώντας το μέσω των MME και ενός αναψυκτικού που ονομάζεται Virility. Αρχηγός των δαιμονικών δυνάμεων, όπως και στα προηγούμενα κεφάλαια της σειράς, είναι ο Mundus. Ο τύπος αυτός έχει καταφέρει να ελέγξει την παγκόσμια οικονομία και το μόνο "αγκάθι" στην ολοκληρωτική κυριαρχία του είναι η οργάνωση The Order, η οποία προσπαθεί να αφυπνίσει τους ανθρώπους.


Μέσα σε αυτό τον κόσμο, ο οποίος δεν διαφέρει και πολύ σε σχέση με την πραγματικότητα αφού οι παραλληλισμοί είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς, ο Dante ζει μια έντονη και ανέμελη ζωή χωρίς να θυμάται λεπτομέρειες για την καταγωγή και την παιδική ηλικία του. Σύντομα μια νεαρή μάγισσα, η Kat, θα σας καθοδηγήσει στον αρχηγό της The Order, τον Vergil, o οποίος θα σας αποκαλύψει το παρελθόν σας. Ο Dante θα πρέπει να ταξιδέψει στο Limbo με απώτερο σκοπό να αποτινάξει τον δαιμονικό ζυγό από την ανθρώπινη φυλή και να ανακαλύψει την αλήθεια σχετικά με την "ιδιαίτερη" φύση του.

Το σενάριο μένοντας ως επί τω πλείστον πιστό στο ύφος της σειράς, επιχειρεί να σας διηγηθεί μια ιστορία, στην οποία ο κεντρικός πυρήνας είναι η προαιώνια μάχη μεταξύ των δυνάμεων του "καλού" και του "κακού". Οι σεναριογράφοι άντλησαν έμπνευση από διάφορες πηγές προσπαθώντας να δώσουν την δική τους εκδοχή στην ιστορία του Dante και σε γενικές γραμμές τα κατάφεραν. Οι επιρροές από την Θεία Κωμωδία του Dante Aligheri, από την Εβραϊκή Βίβλο και τους Nephilim, την θρησκεία της Wicca, ακόμα και από τους hacker-ακτιβιστές Anonymous, συνθέτουν ένα ξεχωριστό σενάριο που καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον σας αμείωτο από την αρχή ως το τέλος του.

Με σύμμαχο τον Vergil και την Kat
Το DmC: Devil May Cry είναι ένα κλασικό hack and slash Action στα πρότυπα των υπολοίπων δημιουργιών της σειράς, ενώ για πρώτη φορά συναντάμε και αρκετά στοιχεία platform. H περιπέτειά σας ξεκινά με τον Dante να έχει μόλις ξυπνήσει από μια "επεισοδιακή" βραδιά με πολυάριθμες γυναίκες, μπόλικο αλκοόλ και δυνατή industrial μουσική. Πριν ακόμα καλά καλά ντυθεί θα περάσει στην παράλληλη διάσταση του Limbo, όπου διάφοροι δαίμονες απειλούν να τον εξολοθρέψουν. Η Kat, μια έφηβη μάγισσα, αναλαμβάνει να καθοδηγήσει τα βήματά σας μέσα στην αφιλόξενη αυτή διάσταση και να σας προσφέρει ζωτικές συμβουλές για το πως θα επιβιώσετε.

Τα γεγονότα αυτά εξελίσσονται στο πρώτο κεφάλαιο του DmC που έχει τον χαρακτήρα tutorial. Σιγά σιγά θα πρέπει να εξοικειωθείτε με το μοντέλο χειρισμού και με την χρήση των διαφόρων όπλων. Η αρχή γίνεται με το πιστό σας σπαθί Rebellion και τα "δίδυμα" πιστολιά Ebony και Ivory. Στο τέλος του chapter σας περιμένει και το πρώτο boss fight. Μόλις καταφέρετε να θριαμβεύσετε, η Kat θα σας οδηγήσει στον Vergil, τον αρχηγό της οργάνωσης The Order, από τον οποίο θα μάθετε πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή σας και τον ρόλο που καλείστε να αναλάβετε στην εξέλιξη των γεγονότων.

Σφάχτε τους όλους
Ο πυρήνας του gameplay παραμένει αμετάλλακτος, ακολουθώντας το γνωστό hack and slash μοτίβο που γνωρίσαμε στα προηγούμενα Devil May Cry της Capcom. Το μοντέλο χειρισμού είναι μεν ακριβέστατο, αλλά αρκετά περίπλοκο καθώς πολλές επιθέσεις απαιτούν συνδυασμούς διαφορετικών κουμπιών. Όσοι λοιπόν είστε αρχάριοι, θα τα βρείτε σκούρα μέχρι να εξοικειωθείτε πλήρως, ιδιαίτερα από το μέσο και μετά του παιχνιδιού όταν έχουν "ξεκλειδώσει" όλα τα όπλα.

Οι βασικές επιθέσεις με το σπαθί Rebellion και τα όπλα Ebony και Ivory αντιστοιχούν στα κουμπιά "τετράγωνο" και Δ του χειριστηρίου σας. Κρατώντας πατημένο το O εκτοξεύετε τον αντίπαλό σας στον αέρα και στη συνέχεια μπορείτε να τον αποτελειώσετε με juggle επιθέσεις. Ο Dante είναι αρκετά επιδέξιος στα άλματα, τα οποία αντιστοιχούν στο κουμπί Χ. Για να πηδήξετε ψηλότερα θα πρέπει να κρατήσετε πατημένο το ίδιο κουμπί, ενώ πατώντας το μια ακόμα φορά πραγματοποιείτε το double jump (διπλό άλμα). Με τον τρόπο αυτό μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε δυσπρόσιτες περιοχές ή να διασχίσετε γκρεμούς και χάσματα.

Εν τω μεταξύ, πολύ σύντομα θα αποκτήσετε δύο ακόμη όπλα, το δρεπάνι Osiris και το τσεκούρι Arbiter. Η χρήση του Osiris αντιστοιχεί στο κουμπί R2, ενώ του Arbiter στο L2. Για να επιτεθείτε με αυτά τα όπλα θα πρέπει να κρατήσετε πατημένο το R2 ή το L2 αντίστοιχα και στη συνέχεια να πατήσετε το Δ. To Osiris έχει μεγαλύτερο AoE (Area of Effect) και προτείνεται για να ξεπαστρέψετε γρήγορα ομάδες εχθρών, ενώ παράλληλα με αυτό μπορείτε να πραγματοποιήσετε combos περισσότερων χτυπημάτων. Το Arbiter από την πλευρά του, προκαλεί πολύ μεγαλύτερο damage ικανό να σπάσει τις ασπίδες των αντιπάλων σας, αλλά η εκτέλεση των επιθέσεων με αυτό είναι αρκετά πιο αργή.

Τα Arbiter και Osiris έχουν μια ακόμη δυνατότητα, η οποία αποδεικνύεται πολύτιμη τόσο στην εξερεύνηση του Limbo, όσο και στην εξολόθρευση των αντιπάλων σας. Μπορείτε να πετάξετε το Osiris σε κάποιον εχθρό ή σε συγκεκριμένες τοποθεσίες που μαρκάρονται με έντονο γαλάζιο χρώμα και στη συνέχεια να πηδήξετε με μεγάλη ταχύτητα προς αυτή την κατεύθυνση. To Arbiter με την σειρά του έχει παρόμοιες ιδιότητες, με τη μόνη διάφορα ότι τραβάτε τους εχθρούς ή διάφορα αντικείμενα προς το μέρος σας. Παράλληλα, υπάρχουν συγκεκριμένες τοποθεσίες στις οποίες για να αποκτήσετε πρόσβαση θα πρέπει να σπάσετε με το κατάλληλο όπλο την αντίστοιχη ειδικά διαμορφωμένη "πόρτα". Στις τοποθεσίες αυτές βρίσκονται συνήθως πολύτιμα αντικείμενα και power ups.

Το user interface του DmC είναι σε γενικές γραμμές απλό και λειτουργικό. Στην πάνω αριστερή πλευρά της οθόνης βρίσκεται η health bar που αντιπροσωπεύει τα hit points σας. Ακριβώς κάτω της συναντάμε την Devil Trigger Gauge, η οποία όταν γεμίσει σας δίνει την δυνατότητα να μετατραπείτε σε δαίμονα, όπως και στα προηγούμενα κεφάλαια της σειράς. Όσον αφορά στο pathfinding, δεν υπάρχει κάποια σχετική ένδειξη, εντούτοις το γεγονός αυτό δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα με δεδομένο ότι η δομή των επιπέδων είναι απόλυτα γραμμική.

Η κάμερα σε κάποιες περιπτώσεις απογοητεύει αφού δεν σας δίνει πάντοτε σωστή αίσθηση του χώρου. Ενίοτε μάλιστα θα δεχθείτε χτυπήματα από το πουθενά, καθώς αρκετοί εχθροί δεν εμφανίζονται στο οπτικό σας πεδίο. Πάντως, ένα θετικό στοιχείο είναι ότι οι επιθέσεις σας κάνουν αυτόματα lock-on στον κοντινότερο στόχο.

Με λευκό η μαύρο μαλλί, όπως και να 'χει, ο Dante τα σπάει!

Κάντο όπως ο Dante
Στο DmC σημασία δεν έχει μόνο να σκοτώσετε τους εχθρούς σας, καθώς για να επιτύχετε καλύτερο σκορ θα πρέπει να πραγματοποιήσετε στυλιζαρισμένα combos. Μόλις εξολοθρεύσετε μια ομάδα δαιμόνων στην πάνω δεξιά πλευρά της οθόνης εμφανίζεται η αξιολόγησή σας, η οποία είναι της μορφής Α, Β, C, D, S, καθώς και SS ή SSS εάν είστε αρκετά επιδέξιοι. Η αξιολόγηση αυτή παίζει σημαντικό ρόλο στα mission points, με τα οποία ανταμείβεστε όταν ολοκληρώνετε ένα chapter.

H προσθήκη των διαφόρων όπλων καταφέρνει να δώσει μεγαλύτερη ποικιλία στο gameplay σε σχέση με τα προηγούμενα κεφάλαια της σειράς. Το κλειδί της επιτυχίας είναι να χρησιμοποιήσετε το σωστό όπλο στην κατάλληλη περίσταση. Υπάρχουν μάλιστα διάφορες κατηγορίες έχθρων που είναι τρωτοί μονό στο Osiris ή στο Arbiter. Οι συνδυασμοί διαφόρων επιθέσεων είναι πραγματικά εκατοντάδες και σας προκαλούν να πειραματιστείτε ώστε να πραγματοποιήσετε όσο τον δυνατόν μεγαλύτερα combos. Να πρσσθέσουμε ότι στην πορεία θα αποκτήσετε μερικά ακόμα όπλα όπως τα shouriken Aquila, τα γάντια Eryx, καθώς και την καραμπίνα Revenant.

Αντικείμενα και αναβαθμίσεις
Μόλις ολοκληρώσετε ένα chapter βαθμολογείστε ανάλογα με τις επιδόσεις σας σε διάφορους τομείς όπως τα combos που επιτύχατε, πόσο χρόνο χρειαστήκατε για να φτάσετε στο τέλος της πίστας, πόσες φόρες πεθάνατε, αν χρησιμοποιήσατε ή όχι αντικείμενα και τέλος από το εκατοστιαίο ποσοστό του completion. To completion έχει να κάνει με τoν αριθμό των secret missions που ολοκληρώσατε σε ένα chapter, με το αν βρήκατε τον απαιτούμενο αριθμό κλειδιών για να ανοίξετε τα "κρυφά" δωμάτια που κρύβουν μπόλικα red orbs, καθώς και με τον αριθμό των χαμένων ψυχών που ελευθερώσατε. Ανάλογα με την βαθμολογία σας λοιπόν, ανταμείβεστε με έναν αριθμό από mission points. Όταν μαζέψετε έναν συγκεκριμένο αριθμό mission points κερδίζετε ένα upgrade point.

Να αναφέρουμε εδώ ότι στις secret missions μέσα σε ένα χρονικό περιθώριο δύο λεπτών θα πρέπει να ολοκληρώσετε ένα συγκεκριμένο objective. Όπως για παράδειγμα να σκοτώσετε όλους τους εχθρούς που εμφανίζονται στην οθόνη σας ή να διασχίσετε ένα ειδικά διαμορφωμένο level με δεκάδες χάσματα όπου θα πρέπει να επιστρατεύσετε άλματα για να ξεπεράσετε τα όποια εμπόδια. Υπάρχουν 21 secret missions συνολικά και για να τις δείτε όλες θα πρέπει να πραγματοποιήσετε δύο ή και περισσότερα playthroughs.

Με τα upgrade points μπορείτε να ξεκλειδώσετε νέες επιθέσεις για τα όπλα σας ή να αυξήσετε την ζημιά τους, καθώς και καινούργια abilities. Εν τω μεταξύ, με τα red orbs που αποτελούν το χαρακτηριστικό "νόμισμα" της σειράς μπορείτε να αγοράσετε αντικείμενα που θεραπεύουν τις πληγές σας, αυξάνουν τα hit points ή ακόμα και σας ανασταίνουν σε περίπτωση που πεθάνετε. Όλες οι συναλλαγές γίνονται σε συγκεκριμένα αγάλματα που βρίσκονται διεσπαρμένα στα levels ή μέσω της επιλογής shop η οποία είναι διαθέσιμη πριν και μετά το τέλος κάθε chapter από το κεντρικό μενού.

Εξολοθρευτής δαιμόνων
Σε ότι έχει να κάνει με τα boss fights με λύπη διαπιστώσαμε ότι η Ninja Theory δεν κατάφερε να συνεχίσει την πολύ καλή παράδοση της σειράς. Η Α.Ι των bosses κινείται σε τραγικά επίπεδα, καθώς ακολουθούν συγκεκριμένα μοτίβα στις επιθέσεις τους. Αρκεί λοιπόν να τα απομνημονεύσετε και να προσαρμόσετε την στρατηγική σας ανάλογα με την περίσταση.

Η τεχνητή νοημοσύνη των βασικών εχθρών είναι ελαφρώς πιο βελτιωμένη, αλλά γεγονός είναι ότι αρκετές φόρες οι επιθέσεις τους βρίσκουν λάθος στόχο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Ice Knights που εκτοξεύουν μια δέσμη πάγου, την οποία δεν διστάζουν να την χρησιμοποιήσουν ακόμα και όταν στο οπτικό πεδίο τους υπάρχουν σύμμαχοί τους. Η μέτρια A.I και το γεγονός ότι ο Dante έχει πλέον πάρα πολλά όπλα στην διάθεσή του επιδρά αρνητικά στον βαθμό πρόκλησης. Τα επίπεδα δυσκολίας ειναι τρία: Human, Devil Hunter και Nephilim, αλλά η πρόκληση είναι σαφώς χαμηλότερη σε σχέση με τα προηγούμενα Devil May Cry, κάτι που αναμφίβολα θα δυσαρεστήσει τους έμπειρους παίχτες.

Διάρκεια και replayability
Το σενάριο χωρίζεται σε 20 chapters και θα χρειαστείτε περίπου 8-10 ώρες στο μεσαίο επίπεδο δυσκολίας για να τα ολοκληρώσετε ανάλογα πάντα με τις ικανότητές σας και την προηγούμενη εμπειρία σας σε παλαιοτέρα κεφάλαια της σειράς. Στην περίπτωση που ασχοληθείτε με τις secret missions και με την συλλογή όλων των collectables η συνολική διάρκεια του DmC ενδέχεται να φτάσει τις 15 ώρες, η οποία κρίνεται ικανοποιητική για τα δεδομένα ενός Beat 'Em Up. Αναμφίβολα πάντως το δυνατό χαρτί αυτής της δημιουργίας σε ότι έχει να κάνει με την συνολική αντοχή της στον χρόνο είναι το μεγάλο replayability.

Υπάρχουν 21 μυστικές αποστολές μέσα στα 20 κεφάλαια και η ολοκλήρωση τους σας ανταμείβει με πολύτιμα red orbs, καθώς και αντικείμενα που αυξάνουν τα hit points σας. Επιπλέον, υπάρχουν τέσσερα ακόμα επίπεδα δυσκολίας που ξεκλειδώνουν σταδιακά. Πρόκειται για τα Son of Sparda, Dante Must Die, Heaven or Hell και Hell and Hell, με τα δύο τελευταία να προτείνονται μόνο στους απόλυτα σκληροπυρηνικούς.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο Heaven or Hell οι εχθροί και ο Dante πεθαίνουν με μόλις ένα χτύπημα. Στο Hell and Hell o σαδισμός χτυπάει "κόκκινο" με τα mobs να έχουν full health, ενώ παράλληλα μια επίθεσή τους είναι αρκετή για να σας στείλει στα...θυμαράκια. Εν τω μεταξύ, σύντομα η Capcom θα διαθέσει μέσω update το Bloody Palace, ένα survival mode, στο οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίσετε συνεχόμενα κύματα εχθρών σε περισσότερα από 100 levels.

H Ninja Theory στέκεται στο ύψος της
H Unreal Engine 3 παρά τα "χρονάκια" της μας εντυπωσιάζει για ακόμη μια φορά. Ο τεχνικός τομέας είναι άρτιος σε όλους τους τομείς με ελάχιστα glitches που σε καμιά περίπτωση δεν είναι ικανά να αμαυρώσουν την συνολική εικόνα. Είναι γεγονός πως υπήρχαν κάποιες αντιδράσεις από τους οπαδούς της σειράς πριν την κυκλοφορία του DmC σχετικά με την ελάττωση του frame rate στα 30fps σε σχέση με τα 60fps των προκατόχων του.

Η ανησυχία για το κατά πόσο το σύστημα μάχης θα διατηρούσε τον γνωστό φρενήρη ρυθμό του και για το αν ο χειρισμός θα εξακολουθούσε να είναι ακριβέστατος ύστερα από την πτώση του frame rate ήταν σίγουρα δικαιολογημένη. Εντούτοις, η Ninja Theory με την πολύτιμη βοήθεια του Hideaki Itsuno της Capcom χρησιμοποίησε κάποιες τεχνικές εμπνευσμένες από το Dragon's Dogma, οι οποίες δίνουν την αίσθηση των 60 frames το δευτερόλεπτο, ενώ πρακτικά το DmC τρέχει στα 30 frames το δευτερόλεπτο. Όπως δήλωσε στο παρελθόν ο Itsuno, η πτώση του frame rate ήταν απαραίτητη θυσία και οφείλεται στους hardware περιορισμούς των console εκδόσεων.

Άραγε τα μαγικά της Ninja Theory έπιασαν τόπο; H απάντηση είναι καταφατική καθώς το DmC: Devil May Cry προσφέρει παρόμοια ακρίβεια χειρισμού και την ίδια εκρηκτική gameplay εμπειρία των προκατόχων του. Θα πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι στην έκδοση για PS3 υπάρχουν κάποιες μικρές πτώσεις του frame rate όταν εμφανίζονται πολλοί εχθροί στην οθόνη ή κατά την διάρκεια των boss fights. Αντίθετα η έκδοση για το Xbox 360 τα καταφέρνει πολύ καλύτερα σε αυτό τον τομέα και παράλληλα έχει κατά πολύ μικρότερους χρόνους φόρτωσης, οι οποίοι σχεδόν εξαλείφονται εάν προχωρήσετε στην προαιρετική εγκατάσταση του παιχνιδιού στον σκληρό δίσκο.

Το συνολικό οπτικό αποτέλεσμα είναι εμφανώς καλύτερο στο PlayStation 3, κάτι που αποτελεί την έκπληξη με δεδομένη την υπεροχή της κονσόλας της Microsoft στον τομέα των γραφικών στους multiplatform τίτλους. Το γεγονός αυτό -όπως είναι γνωστό- οφείλεται στον πιο εύκολο προγραμματισμό της. Η εμπειρία της Ninja Theory στο Heavenly Sword φαίνεται να έπαιξε καταλυτικό ρόλο, δίνοντάς της την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις αυξημένες hardware δυνατότητες του PS3 έναντι του Xbox 360.

Το level design είναι πραγματικά ξεχωριστό, με την παράλληλη διάσταση του Limbo να κλέβει την παράσταση με τον ευφάνταστο σχεδιασμό της και τους πανέμορφους και εμπνευσμένους χρωματισμούς της. Τα μοντέλα των βασικών εχθρών δεν απογοητεύουν, παρόλα αυτά θα προτιμούσαμε λίγη παραπάνω ποικιλία. Αντίθετα σε ότι έχει να κάνει με την δουλειά των developers στον σχεδιασμό των κεντρικών χαρακτήρων και των bosses δεν έχουμε κανένα απολύτως παράπονο. Η δραστική αλλαγή της εξωτερικής εμφάνισης του Dante μπορεί να ξενίσει κάποιους, αλλά η αλήθεια είναι ότι το νέο rivethead look (σ.σ. ο κώδικας ενδυμασίας των οπαδών της industrial μουσικής) του ταιριάζει απόλυτα με το όλο κλίμα της δημιουργίας.

Τα lighting και particle effects είναι μοναδικά, αφού σε κάποιες περιπτώσεις θα παρατηρήσετε ακόμα και την αιωρούμενη σκόνη που διαθλάται από τις ακτίνες του φωτός. Στον τομέα των physics έχει γίνει πολύ προσεγμένη δουλειά με έμφαση στον ρεαλισμό. Τα textures είναι ως επί τω πλείστον εντυπωσιακά χωρίς να παρατηρούνται ιδιαίτερα φαινόμενα aliasing ή texture blur, κυρίως λόγω της FXAA (Fast Approximate Anti-Aliasing) τεχνικής που χρησιμοποίησε η Ninja Theory.


"This shit will fuck you up"
Για τις ανάγκες του soundtrack η Capcom εξασφάλισε δύο ιδιαίτερα ηχηρά ονόματα. Αναφερόμαστε φυσικά στα συγκροτήματα Noisia και Combichrist. Οι Noisia δραστηριοποιούνται στον χώρο της electro/drum and base μουσικής και οι συνθέσεις τους στο DmC κινούνται σε ανάλογο ύφος χωρίς σημαντικές αλλαγές σε σχέση με την υπόλοιπη δισκογραφία τους. Στον αντίποδα, οι Combichrist σε αρκετά κομμάτια αποφασίζουν να εξερευνήσουν διαφορετικά μονοπάτια προσθέτοντας "βαριές" κιθάρες στο ηχητικό στίγμα τους θυμίζοντας έντονα τους Rammstein. Παρόλα αυτά υπάρχουν μπόλικες συνθέσεις στο γνωστό aggrotech/EBM ύφος τους.

Όλα τα κομμάτια ταιριάζουν μοναδικά με το όλο κλίμα και χωρίς υπερβολή έχουμε να κάνουμε με ένα από τα καλύτερα soundtracks που έχουμε συναντήσει σε video game τα τελευταία χρόνια. Το voice acting κινείται και αυτό με την σειρά του σε υψηλά επίπεδα. Στον ρόλο του Dante συναντούμε τον ηθοποιό Tim Phillipps, o οποίος χωρίς να έχει ιδιαίτερα πλούσιο βιογραφικό καταφέρνει να σταθεί με επιτυχία στο ύψος των περιστάσεων.

Προς τα που πέφτει το κοντινότερο κατάστημα με video games;
To DmC: Devil May Cry επιβεβαιώνει πανηγυρικά την φήμη του ως μια από τις πιο αναμενόμενες κυκλοφορίες του 2013 και αν ακολουθήσουν αντίστοιχες δημιουργίες τους προσεχείς μήνες τότε αυτή η χρονιά προμηνύεται "καυτή". Η Ninja Theory δικαιώνεται πλήρως και οι όποιες ανησυχίες είχαν εκφραστεί κατά καιρούς από τους fans για το αν η σειρά βρίσκεται σε...καλά χέρια θα πρέπει να πάψουν να υπάρχουν. Οι φιλολογικές συζητήσεις σχετικά με την εμφάνιση και το μαλλί του Dante σίγουρα θα συνεχιστούν, αλλά όπως λέει και ο σοφός λαός "όποιος κοιτάζει το δέντρο χάνει το δάσος".

Το γνωμικό αυτό αντιπροσωπεύει πλήρως την πραγματικότητα, καθώς το DmC προσφέρει το αναγνωρίσιμο, εκρηκτικό και συνάμα εθιστικό hack and slash gameplay της σειράς. Παράλληλα μας εντυπωσιάζει χάρις στον άρτιο τεχνικό τομέα του, το καλογραμμένο σενάριό του και το μοναδικό soundtrack του. Με δεδομένο ότι αυτό τον μηνά υπάρχουν ελάχιστες νέες ποιοτικές προτάσεις, η αγορά του θεωρείται επιβεβλημένη.

Θετικά:
- Εντυπωσιακά γραφικά
- Ποικιλία όπλων
- Εξαιρετικό soundtrack
- Εμπνευσμένο level design
- Εθιστικό gameplay
- Τεράστιο replayability
- Ενδιαφέρον σενάριο

Αρνητικά:
- Μικρές πτώσεις του frame rate
- Δύσκολο στην εκμάθηση μοντέλο χειρισμού
- Μέτρια Α.Ι
- Μικροπροβλήματα με την κάμερα
- Βαρετά boss fights

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 9
Gameplay: 8
Αντοχή: 7.5
Γενικά: 8.2

Ένα επιτυχημένο reboot της σειράς που μας ανοίγει την όρεξη για το μέλλον.

Παντελής Δασκαλέλος