Child of Eden

Το Kinect στα καλύτερά του...

Το Child of Eden κυκλοφόρησε για το Xbox 360 κυρίως για την ικανότητα του να μετατρέψει το Kinect σε κάτι χρήσιμο για τον μέσο gamer του δημοφιλούς περιφρειακού. Αυτόν που βαρέθηκε να ξοδεύει τον ιδρώτα του χορεύοντας στο ρυθμό των Pussycat Dolls μπροστά από την τηλεόραση του, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει τα πεταμένα λεφτά που του «υποκλίνονται» κάθε φορά που ανοίγει την κονσόλα του. Λίγο αργότερα μάλιστα δεν άργησε να ακολουθήσει και η Move enabled έκδοση του PS3 που υποσχόταν να κάνει το ίδιο, για το «κλινικά νεκρό» gadget της Sony.

O Mizuguchi ξέρει…
Η δημιουργία του Tetsuya Mizuguchi, του ανθρώπου που έφερε στη ζωή αριστουργήματα όπως τα Rez και Lumines (και Sega Rally και Space Channel 5, αλλά δεν το κάνουμε θέμα), μπορεί να μη γνώρισε ποτέ την εμπορική επιτυχία που του αναλογούσε, αυτό δε σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να αφήσει αδιάφορους τους λάτρεις του ποιοτικού gaming, πόσο μάλλον όταν αυτοί διατίθενται να δώσουν μια ευκαιρία ακόμα στο motion sensing.

Το παιχνίδι σας μεταφέρει στο μέλλον, στον εικονικό κόσμο της Eden, εκεί όπου κυριαρχεί το Project Lumi. Πρόκειται για μια εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης που αποτελεί μελλοντική εκδοχή του σημερινού Internet. Στο Project Lumi, οι πάντες και τα πάντα είναι συνδεδεμένα 24/7 στον παγκόσμιο ιστό, μέχρι που ένας κακός ιός εμφανίζεται ως απειλή για να τα ισοπεδώσει όλα. Στόχος σας είναι να σώσετε το Project Lumi, το οποίο θα αναπαράγει μία ανθρώπινη προσωπικότητα στην Eden, την τεχνητή νοημοσύνη που είδαμε και στο Rez του PS2.

Από σενάριο λοιπόν πάσχουμε λίγο αλλά μην απογοητεύεστε ακόμη. Οι ακριβείς λεπτομέρειες όπως ο λόγος που βρίσκεστε εκεί περνάνε σε δεύτερη μοίρα κι αυτό θα το διαπιστώσετε παρακάτω. Ποιο άλλο video game άλλωστε σας δίνει τη δυνατότητα να επιτεθείτε σε μια…cyber-φάλαινα που στην πορεία μετατρέπεται σε φλεγόμενο Φοίνικα;


What a trip!
Το Child of Eden είναι ένα on-rail shooter με εξαιρετικό art direction, που επιτυγχάνει πλήρως τον στόχο του, να σας πάρει μαζί του στον κόσμο που προσπαθεί να αναπλάσει στην οθόνη σας. Καταλήγει σε μια συγκλονιστική audiovisual εμπειρία που σας περιμένει, μόλις αποφασίσετε να κάνετε αυτή τη «βουτιά». Τα πάντα στο Child of Eden φαίνονται (και είναι) ικανά να παίξουν με τις αισθήσεις σας όπως δεν έχει κάνει κανένα άλλο παιχνίδι στο παρελθόν. O στόχος σας λοιπόν είναι μονίμως ένας. Σκοτώστε ότι κινείται, από τα πιο μικρά (και φαινομενικά αθώα) πλάσματα, μέχρι τα bosses που ανεβάζουν κατακόρυφα το ενδιαφέρον σας.

Χέρια στο controller
Το οπτικοακουστικό κομμάτι βέβαια δε θα ήταν τίποτα αν δεν είχε το ανάλογο gameplay να το εκμεταλλευτεί κι εδώ είναι που οι Ιάπωνες της Q Entertainment έκαναν το θαύμα τους.

Όσοι είχαν την τύχη να παίξουν στο παρελθόν το Rez στο Dreamcast ή το PS2 (αλλά και πιο πρόσφατα στο HD remake του Xbox 360) θα βρεθούν αμέσως σε γνώριμα χωράφια. Στην οθόνη ξεδιπλώνεται μια πανδαισία χρωμάτων και εικόνων. Άλλες οικίες, άλλες πάλι όχι και τόσο. Στα ηχεία ένα -αρχικά- γαλήνιο baseline σας βοηθά να κρατάτε ρυθμό την ώρα που καλείστε να εξαφανίσετε από μπροστά σας ότι προσπαθεί να προσβάλει την ομορφιά που αντικρίζετε.

Αυτό μπορείτε να το κάνετε με δυο τρόπους. Η κλασική συνταγή σας θέλει με το joypad στο χέρι να κατευθύνετε ένα στόχο πάνω σε κάθε τύπου παρασιτικό «οργανισμό» που έχει μολύνει την Eden. Η εξόντωση αυτών μάλιστα είναι δυνατή, είτε χρησιμοποιώντας το πάντα εύκαιρο (και απελπιστικά χρήσιμο όπως θα διαπιστώσετε) rapid fire πιέζοντας απλά το δεξί trigger ή κάνοντας χρήση του lock-on target που ενεργοποιείται όταν ταυτόχρονα έχετε το δάχτυλό σας στο Α. Παράλληλα το B θα σας φανεί εξαιρετικά χρήσιμο, περισσότερες φορές από ότι θα θέλατε αφού ενεργοποιεί την euphoria, ένα είδος smart bomb που λειτουργεί σαν τη wild card που θα ρίξετε στη «μάχη» όταν οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος σας.

Μια ώρα με το Child of Eden είναι μια ώρα μέσα στην ίδια την Eden, στον κόσμο που μας έφτιαξε ο Mizuguchi.

Χέρια ψηλά
Κακά τα ψέματα όμως. Το παιχνίδι επί της ουσίας ζωντανεύει όταν δράση αναλαμβάνει το Kinect. Εκεί, το ρόλο της σκανδάλης παίζουν τα χέρια σας. Με το αριστερό ελέγχετε το rapid fire και με το δεξί το lock-on σύστημα το οποίο και ενεργοποιείτε με μια απλή κίνηση του καρπού, ενώ σηκώνοντας και τα δυο σας χέρια ψηλά σα να βρίσκεστε σε συναυλία του Χατζηγιάννη (σ.σ. lame joke) απελευθερώνετε «πανηγυρικά» την euphoria.

Η απόκριση του gadget της Microsoft στις κινήσεις των χεριών σας είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Η αμεσότητα που χαρακτηρίζει την κάθε σας εντολή και το αποτέλεσμα που αυτή έχει επί της οθόνης μετατρέπει με ένα μαγικό τρόπο το περιβάλλον του παιχνιδιού σε δικό σας. Μια ώρα με το Child of Eden είναι μια ώρα μέσα στην ίδια την Eden, μέσα στον κόσμο που ο Mizuguchi έφτιαξε για εσάς. Μόνο που αυτή η μία ώρα είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της εν λόγω κυκλοφορίας.

Τι, αυτό ήταν όλο;
Αναφερόμαστε φυσικά στη διάρκεια. Η Eden φαίνεται πως δεν είναι η απέραντη έκταση που όλοι έχουμε στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε με φυσικούς όρους το cloud. Αντίθετα, απαρτίζεται από πέντε διαφορετικά clusters, πέντε διαφορετικά επίπεδα (που με την ολοκλήρωσή τους ξεκλειδώνουν ένα ακόμα, χωρίς αυτό όμως να είναι τίποτα περισσότερο από ένα απλό challenge mode) τα οποία και δε θα κρατήσουν έναν έμπειρο -ίσως και μη- gamer, απασχολημένο για περισσότερο από μερικές μόνο ώρες, μέχρι αυτός δηλαδή να δει όσα έχει να του προσφέρει το παιχνίδι σχεδόν στο σύνολο του.



Σίγουρα τα achievements, τα leaderboards και ο υψηλότερος βαθμός δυσκολίας ενός δεύτερου playthrough βοηθάνε, αλλά όταν ένας single-player core τίτλος προσπαθεί να επιβιώσει σε μια casual πλατφόρμα (μιλώντας πάντα συγκεκριμένα για το Kinect, αφού εκεί αξιοποιούνται στο 100% οι δυνατότητές του) οφείλει να μην περιορίζει την εμπειρία σας σε απλό grinding για την όποια πρωτιά στους τοίχους του Xbox Live, αλλά να σας προσφέρει τα μέγιστα σε πρωτογενές content. Είναι μια από τις λίγες φορές, που η ποσότητα φαίνεται να δημιουργεί ουσιαστικό πρόβλημα στη φανερή -είναι η αλήθεια- ποιότητα.

Ο κόσμος της Eden
Το Project Lumi μοιάζει με ζωντανό πίνακα ελεύθερης τέχνης που δίνει την αίσθηση ότι αιωρείστε διαρκώς μέσα του. Μετά από λίγα λεπτά παιχνιδιού θα απορροφηθείτε τόσο που θα νομίζετε ότι ζείτε σε όνειρο. Ο κόσμος γύρω σας μοιάζει εύθραυστος, καθώς θα μεταφέρεστε με μαγικό τρόπο σε αέρινα μονοπάτια, σε βυθούς ή σε σουρεαλιστικά έργα τέχνης. Αντίστοιχα, τα ζωύφια τα οποία θα πρέπει να σκοτώσετε έχουν πότε την μορφή εντόμων και πότε εξωγήινων υπάρξεων ή απλά δημιουργημάτων ελεύθερης τέχνης. Τα δε οπτικά εφέ γεμίζουν την οθόνη σας με μια λαμπερή πανδαισία χρωμάτων.

Η μουσική υπόκρουση σας βυθίζει γλυκά στον κόσμο του Child of Eden, καθώς περιλαμβάνει ανάλαφρα ορχηστρικά pop/electronic ακούσματα. Ακριβώς όμως επειδή έχουν ομοιότητες μεταξύ τους, συχνά θα σας δίνεται η αισθηση ότι ακούτε μονίμως το ίδιο κομμάτι. Σε συνδυασμό δε με τα επαναλαμβανόμενα ηχητικά εφέ, το τελικό αποτέλεσμα αφήνει μια ελαφρώς πικρή γεύση.

Η καλύτερη πρόταση για το Kinect
Το Child of Eden είναι ίσως το σημαντικότερο και το πιο πρωτότυπο παιχνίδι που έχουμε δει στο Kinect. Η προβληματική του διάρκεια αποτελεί σαφέστατο μειονέκτημα, όμως η εμπειρία που θα ζήσετε θα σας κάνει να πιστέψετε ότι το casual gaming ίσως τελικά έχει μέλλον. Το ζητούμενο βέβαια είναι ότι κάθε gamer οφείλει να αξιολογεί με το δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, τις εμπειρίες που επιζητά από ένα video game.

Θετικά:
- Εκπληκτικός οπτικοακουστικός τομέας
- Ενδιαφέρουσα χρήση των δυνατοτήτων του Kinect
- Ξεχωριστή εμπειρία

Αρνητικά:
- Υπερβολικά μικρή διάρκεια
- Χαμηλό replayability

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 7
Gameplay: 8
Αντοχή: 4
Γενικά: 7.6

Ο μοναδικός τίτλος του Kinect που εκμεταλλεύεται πλήρως τις δυνατότητες του. Για μερικές ώρες τουλάχιστον.

Κωνσταντινος Δημόπουλος