Street Fighter II

Το ξύλο βγήκε από την Capcom!

To 1992 σκάει η μεγάλη βόμβα της Capcom, το Street Fighter 2. Σχεδιάστηκε από τους Akira Nishitani και Akira Yasuda. Το αποτέλεσμα είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί πιο εθιστικό, εύχρηστο και ακουστικά καλύτερο fighting game από το Super Street Fighter 2! Όσο κι αν οι fans του Tekken και του Dead or Alive χτυπιούνται ανελέητα ποτέ δεν θα καταφέρουν να φτάσουν σε πληθυσμό τους χρήστες που ασχολούνται με το Street Fighter. Οι χαρακτήρες, τα special moves και η απλότητα του βαρύ πυροβολικού της Capcom του δίνουν ένα 10 με τόνο αφού κατάφεραν για πρώτη φορά στα χρονικά ενός genre να καταφέρουν τους χρήστες να παίζουν το ίδιο παιχνίδι όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η Capcom δεν είχε καν φανταστεί τον πάταγο που θα ακολουθούσε. Περίμενε απλά μία βελτιωμένη ανταπόκριση σε σχέση με το SF1 και το Final Fight. 

Σενάριο
Στο Street Fighter 2 το κουβάρι των πολλαπλών υποθέσεων ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του χρήστη ο οποίος λαχταράει να τερματίσει το παιχνίδι με όλους τους χαρακτήρες ώστε να μάθει τις ιστορίες τους και γιατί συμμετέχουν στο παιχνίδι. Το τουρνουά του SF II έδωσε την ευκαιρία σε πολύ περισσότερους μαχητές απ’ όλο τον κόσμο να συμμετάσχουν, κυρίως για να σπάσουν στο ξύλο τον M. Bison, ο οποίος ανήκει σε εγκληματική οργάνωση και είναι υπαίτιος για πολλές και διάφορες καταστάσεις. Ο Blanka συμμετέχει στο τουρνουά γιατί έπεσε θύμα πειράματος (παλιότερα ήταν άνθρωπος) και αναζητεί την οικογένειά του. Ο Guile θέλει να εκδικηθεί για τον χαμό του φίλου του Charlie και η Chun Li για τον νεκρό πατέρα της. Ο Zangief πολεμάει για την μαμά Ρωσία (κλασικά) και πάει λέγοντας. Στις επόμενες εκδόσεις της Capcom έχουμε την εισαγωγή χαρακτήρων της Marvel και κάπου χάνεται και η έννοια του σεναρίου. 

Οι χαρακτήρες
Η αρχή στο Street Fighter έγινε με τον Ιάπωνα Ryu και τον Αμερικανό Ken. Οι αντίπαλοί τους ήταν οι Retsu, Geki (Ιαπωνία), Joe, Mike (δύο μποξέρ από την Αμερική), Lee, Gen (από Κίνα. O Gen επανεμφανίζεται στο SF Alpha 2 ενώ τα ανήψια του Lee, Yun και Yang εμφανίζονται στο SF 3), Birdie, Eagle (από Αγγλία, ο πρώτος χαρακτήρας του Final Fight), Adon, Sagat (από Ταϋλάνδη. Ο πρώτος επανεμφανίζεται στο SF Alpha και εμφανίστηκε επίσης στο Final Fight.).

Στην παρέα των Ryu και Ken, ήρθαν να προστεθούν στο Street Fighter 2 οι E. Honda (Ιαπωνία), Blanka (Βραζιλία), Guile (Αμερική), Chun Li (Κίνα), Zangief (Σοβιετική Ένωση), Dhalsim (Ινδία). Αν στο Street Fighter 2 ξεπερνούσατε τις επτά πρώτες μάχες τότε καταλήγατε να παίξετε με τέσσερις κρυφούς χαρακτήρες για να ολοκληρώσετε το παιχνίδι. Πρόκειται για τους Balrog (Αμερική), Vega (Ισπανία), Sagat (Ταϋλάνδη) και Bison (Αγνώστου προελεύσεως). Στο Street Fighter 2: Champion Edition, οι χαρακτήρες αυτοί, μετά από σχετική απαίτηση των χρηστών, έγιναν διαθέσιμοι και για τους παίκτες ενώ κάθε χρήστης μπορούσε πλέον να επιλέξει και τον ίδιο χαρακτήρα (παράλληλα, για πρώτη φορά εισήχθη και η πολυχρωμία). Το τρίτο update της συγκεκριμένης version έγινε με το Super Street Fighter 2: The New Challengers το οποίο περιελάμβανε τους όχι και τόσο γνωστούς Cammy (Αγγλία), Fei Long (Hong Kong), Dee Jay (Τζαμάικα) και T. Hawk (Μεξικό). Το τελευταίο update του SF2 είναι το Super Street Fighter II Turbo: The Ultimate Championship, το οποίο απλά προσέφερε γρηγορότερο gameplay και τον κρυφό χαρακτήρα Akuma.

Αυτό που συμπεραίνουν όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με το Street Fighter είναι ότι η “παλιοπαρέα” του Street Fighter II είχε χαρακτήρες που μας έμειναν περισσότερο, κυρίως λόγω του πάταγου που έκανε το παιχνίδι αλλά και της μοναδικότητάς τους. Οι μετέπειτα ιδέες της Capcom δεν έπιασαν τόπο, κυρίως γιατί αρκετοί από τους νέους ήρωες φάνηκαν να είναι κακά αντίγραφα των προηγούμενων, δείγμα του ότι οι πρωτότυπες ιδέες έχουν πάντοτε το προβάδισμά τους σε όσες ακολουθήσουν. 

Gameplay
Η λογική του παιχνιδιού είναι πάρα πολύ απλή. Ο χρήστης ελέγχει έναν από τους δύο χαρακτήρες που βρίσκονται στην οθόνη. Μπορεί να πραγματοποιήσει κλωτσιά, μπουνιά, άλμα ή ακόμα και ειδική κίνηση. Η μάχη δεν περιορίζεται μόνο μέσα στα όρια της οθόνης που βλέπετε όταν ξεκινάει το παιχνίδι αλλά οι χαρακτήρες μπορούν να περπατήσουν μπροστά και πίσω περπατώντας έναν χώρο συνολικού μήκους περίπου δυόμιση φορές μεγαλύτερο σε σχέση με την αρχική οθόνη. Αν οι δύο παίκτες πιάσουν την άκρη κάθε τοίχου και δεν κινηθεί ο ένας προς το μέρος του άλλου τότε η οθόνη μένει στάσιμη. Στα αριστερά και στα δεξιά της πίστας υπάρχει ένας αόρατος τοίχος που χρησιμοποιείται για να οριοθετίσει τους μαχητές.

Το πιο συνηθισμένο mode του παιχνιδιού είναι το Champion Mode όπου ένας από τους δύο παίκτες παλεύει με όλους τους χαρακτήρες του παιχνιδιού μέχρι να τους νικήσει και να τερματίσει το παιχνίδι. Η νίκη κατοχυρώνεται μόλις ο παίκτης πάρει δύο γύρους από τον αντίπαλο (αν στο δεύτερο γύρο ο αγώνας είναι ισόπαλος τότε υπάρχει και τρίτος και τελευταίος γύρος). Στο ενδιάμεσο, ο δεύτερος παίκτης μπορεί να συμμετάσχει, διακόπτοντας τη μάχη και παλεύοντας με τον πρώτο παίκτη. Ο νικητής θα συνεχίσει να παίζει κόντρα στον υπολογιστή. Όταν το παιχνίδι τερματίσει τότε εμφανίζεται ο ανάλογος τερματισμός του χαρακτήρα που επιλέξατε.

Υπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία μεταξύ σχεδόν όλων των εκδόσεων του Street Fighter. Ένα από αυτά είναι το ζάλισμα του αντιπάλου. Αν καταφέρετε πολλά συνεχόμενα χτυπήματα στον αντίπαλό σας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τότε θα τον ζαλίσετε και την επόμενη φορά που θα σηκωθεί θα βλέπει αστεράκια (για να κάνει recover πιο γρήγορα θα πρέπει να πατήσει τα πλήκτρα με μεγάλη ταχύτητα). Η κλασική κίνηση σε αυτή την περίπτωση είναι η λαβή. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τον πλησιάσετε σε απόσταση αναπνοής και κρατώντας το πλήκτρο κατεύθυνσης προς το μέρος του να πατήσετε την δυνατή γροθιά.

Ορισμένοι χαρακτήρες, όπως ο Honda ή ο Blanka, διαθέτουν και συνεχόμενα χτυπήματα. Με την τακτική τους αυτή μπορούν να πιάσουν τον αντίπαλο και να του αφαιρούν διαρκώς ενέργεια. Σ’ αυτή την περίπτωση ο επιτιθέμενος παίκτης προσπαθεί πατώντας συνεχώς την μπουνιά να καταφέρει όσο το δυνατόν περισσότερα χτυπήματα κι ο αμυνόμενος να ξεφύγει από τα δεσμά του. Ένα ακόμη κοινό στοιχείο όλων των εκδόσεων είναι η έννοια του τέλειου γύρου (Perfect). Ο τέλειος γύρος προσφέρει τον μέγιστο αριθμό πόντων και επιτυγχάνεται μόνο αν ο νικητής δεν χάσει ούτε ένα κλικ ενέργειας. Αυτό είναι αρκετά δύσκολο αφού τα χτυπήματα του αντιπάλου μπορούν να μπλοκαριστούν χωρίς να χαθεί ενέργεια, όμως δεν ισχύει το ίδιο και για τις ειδικές κινήσεις οι οποίες μπορούν να σας χαλάσουν την “παρθενιά” όπως αποκαλούνταν χαρακτηριστικά στα coin-op η τέλεια νίκη.

Απλά το πιο πλήρες και διαχρονικό fighting που έχει βγει. Το ξέρει όλος ο κόσμος, το έχει παίξει όλος ο κόσμος και συνεχίζει να το παίζει μέχρι σήμερα.

Τέλος, υπάρχουν δύο ακόμη κοινά στοιχεία που αξίζει να αναφέρουμε. Το ένα αφορά τους bonus γύρους που εμφανίστηκαν μόνο στις δύο πρώτες εκδόσεις της σειράς. Στο Street Fighter 1 υπήρχαν δύο bonus πίστες ανάμεσα στις μάχες όπου έπρεπε να σπάσετε ξύλινες σανίδες και κεραμίδια. Στο Street Fighter 2 η κατάσταστη εκσυγχρονίστηκε και βρεθήκατε αντιμέτωποι με φλεγόμενα βαρέλια και ένα αυτοκίνητο, αντικείμενα τα οποία έπρεπε να σπάσετε μέσα σε ένα διάστημα λίγων δευτερολέπτων. Το τελευταίο και σημαντικότερο απ’ όλα όσα αναφέραμε (last but not least ) είναι τα combos, τα οποία πρωτοεμφανίστηκαν στο Super Street Fighter 2. Πρόκειται για συνεχόμενες κινήσεις τις οποίες ο αντίπαλος δεν μπορεί να διακόψει. Οι κινήσεις αυτές συνήθως ξεκινούν με αδύναμες γροθιές (ώστε να υπάρχει γρήγορη κίνηση και μηδενικό περιθώριο αντίδρασης) και καταλήγουν σε δυνατές κινήσεις. 

Χειρισμός και Special Moves
Το Fireball (hadooken), η γυριστή κλωτσιά (Hurricane Kick) και το shoruken (Dragon Punch) έχουν διατηρηθεί στον Ryu και στον Ken από το πρώτο κιόλας Street Fighter μέχρι και σήμερα. Οι περισσότεροι χαρακτήρες από το Street Fighter 2 και μετά είχαν δύο με τρεις ειδικές κινήσεις ο καθένας. Οι ειδικές κινήσεις δεν είναι δύσκολο να επιτευχθούν. Χρειάζονται απλώς λίγη εξάσκηση. Υπάρχουν κάποια στερεότυπα ειδικών κινήσεων τα οποία ισχύουν για τους περισσότερους χαρακτήρες. Για παράδειγμα τα fireballs των Ryu, Ken, Dhalsim και Sagat είναι κάτω-διαγώνια-μπροστά (ημικύκλιο) και γροθιά. Τα άπερκατ των Ryu, Ken και Sagat είναι η προαναφερθείσα κίνηση πριν από την οποία θα πρέπει να έχετε πατήσει μία φορά το μπροστά. Οι κατά μέτωπο επιθέσεις των Honda, Blanka, Balrog, Vega και Bison είναι το πλήκτρο πίσω πατημένο για δύο δευτερόλεπτα και στη συνέχεια το μπροστά. Η λογική όπως βλέπετε είναι σε γενικές γραμμές η ίδια. Οι Super Moves είναι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθούν αφού απαιτούν από τον χρήστη να πατήσει πολλά πλήκτρα ταυτόχρονα.

Τα controls του Street Fighter έχουν διατηρηθεί αυτούσια από την πρώτη του έκδοση μέχρι σήμερα. Κάθε χαρακτήρας έχει διαθέσιμες τρεις μπουνιές και τρεις κλωτσιές oi οποίες παράγουν ένα σύνολο που ξεπερνά τις 30 κινήσεις. Κάθε μπουνιά ή κλωτσιά είναι αδύναμη, μέτρια ή δυνατή. Οι δυνατές μπουνιές και κλωτσιές μπορούν να πραγματοποιήσουν μεγαλύτερο χτύπημα ενώ οι αδύνατες μπουνιές και κλωτσιές είναι πιο γρήγορες κι επομένως έχουν ταχύτερη επαναφορά του χαρακτήρα σας. Οι ειδικές κινήσεις που εφαρμόζετε διαφοροποιούνται ανάλογα με το πλήκτρο που θα χρησιμοποιήσετε. Αν για παράδειγμα κάνετε Hadooken με τον Ryu χρησιμοποιώντας την αδύναμη μπουνιά τότε η μπάλα θα κινηθεί αργά. Με την δυνατή μπουνιά θα κινηθεί γρήγορα. Το αντίστοιχο άπερκατ του Ken θα είναι μικρό, μεσαίο ή μεγάλο, ανάλογα με την επιλογή σας. Κάθε κίνηση με τις αδύναμες γροθιές ή κλωτσιές θα διαρκεί μικρότερο χρονικό διάστημα ενώ το ακριβώς αντίθετο ισχύει για τις δυνατές κινήσεις. 

Η μεγαλύτερη επιτυχία της Capcom έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι δημιούργησε ένα παιχνίδι πολύ απλό σε χειρισμό και με ειδικές κινήσεις τις οποίες μπορούσε να μάθει οποιοσδήποτε. Αυτό ώθησε τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό χρηστών να μάθουν επιτέλους τι πραγματικά σημαίνει fighting game.

Οι καινοτομίες του Street Fighter 2 αφορούσαν τον ευκολότερο χειρισμό, ιδιαίτερα στις special moves αλλά και την μεγαλύτερη ποικιλία κινήσεων η οποία πλέον περιελάμβανε και λαβές. Στο Street Fighter 2: Champion Edition, εκτός από την τετράδα των big-bosses που ήταν πλέον διαθέσιμη για τους χρήστες, η Capcom πρόσθεσε βελτιωμένα backgrounds αλλά και τα περίφημα reversal attacks, δηλαδή αντεπιθέσεις τις οποίες μπορείτε να πραγματοποιήσετε όταν μπλοκάρετε επίθεση αντιπάλου ή όταν βρίσκεστε στο έδαφος. Το Street Fighter 2 Turbo: Hyper Fighting είχε γρήγορότερο gameplay και νέες κινήσεις ενώ έδινε στους χρήστες την δυνατότητα να πραγματοποιήσουν όλες τους τις κινήσεις (ακόμα και αρκετές από τις ειδικές) ενώ βρίσκονταν στον αέρα. Τέλος, στο Super Street Fighter 2 Turbo, προστέθηκαν οι περίφημες Super Moves, δηλαδή οι γνωστές Special Moves αλλά στην πιο ισχυρή τους έκδοση. Για να μπορέσετε να εκτελέσετε μία Super Move θα πρέπει να έχετε χτυπήσει τον αντίπαλο αρκετές φορές, τόσες ώστε να γεμίσει η σχετική μπάρα στο κάτω μέρος της οθόνης. Μόλις η μπάρα γεμίσει εσείς μπορείτε να επιχειρήσετε την super move σας η οποία θα προκαλέσει πολλαπλάσια ζημιά στον αντίπαλο αν την δεχτεί. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προλάβει να την μπλοκάρει, μιας και η ακτίνα εφαρμογής της (σε ύψος) και η διάρκειά της είναι πολύ μεγαλύτερη από τις κοινότυπες ειδικές κινήσεις. Ακόμη, οι χρήστες μπορούσαν σε ορισμένες περιπτώσεις να σταθούν όρθιοι στα πόδια τους μετά από χτύπημα στον αέρα γλιτώνοντας έτσι χρόνο και damage. 

Η έκδοσή του Super Street Fighter 2 στο SNES είναι από τις καλύτερες που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ σε κονσόλα. Χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης έκδοσης όπως και όσων αντίστοιχων κυκλοφόρησαν σε κονσόλα είναι ότι ο χρήστης μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα σε πληθώρα από game modes, να δημιουργήσει τουρνουά, group battles, τυχαία versus και γενικά να ξεφύγε από τα στενά πλαίσια του single-player. Γι’ αυτό άλλωστε συμπεριλήφθη σχεδόν αμέσως στο Wii Virtual Console της Nintendo.

Δυσκολία
Το Street Fighter 2 ήταν πιο εύκολο σε σύγκριση με το πρώτο μέρος, αρκεί να ξέρατε να παίζετε κάποιους στάνταρ χαρακτήρες, όπως οι Ryu, Ken, Vega και Guile. Παρόλα αυτά, η πραγματική πρόκληση ήταν το να παίξετε την arcade έκδοση ή το Super Street Fighter 2 του SNES με το επίπεδο δυσκολίας στα 8 αστεράκια. Ειδικότερα μετά το Super Street Fighter 2 η δυσκολία αυξήθηκε καθώς τα combos άρχισαν να μπαίνουν στη ζωή μας και να εκτελούνται πιο εύκολα. Άπαξ και ένας παίκτης (ή η CPU) ξεκινήσει ένα combo τότε ο αντίπαλος που "τις τρώει" δεν μπορεί να τον σταματήσει. Η εκμάθηση του Street Fighter 2 απαιτεί λίγες ημέρες προπόνησης. Απ' τη στιγμή που θα γίνετε hardcore παίκτης δεν θα έχετε δυσκολία να τερματίσετε το παιχνίδι, έστω κι αν αυτό θα πρέπει να γίνει απαραίτητα με τον χαρακτήρα που σας ταιριάζει περισσότερο. 

Γραφικά
Από την πρώτη στιγμή που η Capcom αποφάσισε να ασχοληθεί με το αντικείμενο η τέχνη της έδωσε το στίγμα της στο μάτι όλων των χρηστών που την ακολούθησαν. Ακόμα και το σχεδόν απαρατήρητο Street Fighter του ’87 είχε πρωτοποριακά για την εποχή γραφικά και γρήγορη κίνηση των χαρακτήρων παρά τα ελαφρώς στατικά frames. Τo Street Fighter 2 άφησε εποχή, κι αυτό γιατί το 1992 τα συγκεκριμένα γραφικά δεν υπήρχαν παρά μόνο στην φαντασία των gamers. Οι χαρακτήρες του SF2 είναι τόσο ζωντανοί που δίνουν την αίσθηση του τρισδιάστατου. Το parallax scrolling στο background συνοδεύεται από ανθρώπους και αντικείμενα με τα οποία υπάρχει αλληλεπίδραση (όπως π.χ. τα κιβώτια στην πίστα του Guile ή τα βαρέλια στην πίστα του Ken). Ακόμη, κάθε χαρακτήρας την ώρα της μάχης έχει την σκιά του, ενώ σε κάθε κίνηση υπάρχει και διαφορετική αντίδραση προσώπου!

Η engine που χρησιμοποιείται στη σειρά Street Fighter είναι ένα πραγματικό φαινόμενο. Χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι η σχεδόν μηδενική πτώση των frames και τα physics των χαρακτήρων που άξιζαν όσκαρ αφού κατά την διάρκεια της μάχης μπορούσατε να διακρίνετε μέχρι και την ανάσα τους. Παράλληλα, κάθε χαρακτήρας διαθέτει δύο πανηγυρισμούς ενώ κάθε ειδική κίνησή του ξεχωρίζει για τον σχεδιασμό της. Για παράδειγμα το hadooken του Ryu και του Ken ήταν ένα διαφανές γαλάζιο fireball, το άπερκατ του Ken σε προχωρημένες εκδόσεις έβγαζε φωτιά και το υποψήφιο θύμα του γινόταν μπουρλότο, το ηλεκτροσόκ του Blanka έμοιαζε λες κι ο εχθρός του ακουμπούσε ηλεκτρική καρέκλα κ.ο.κ. Η επίθεση και η άμυνα στο Street Fighter έχει ένα ξεχωριστό στυλ, δίνοντάς σας την εντύπωση ότι οι χαρακτήρες του παιχνιδιού είναι ζωντανοί. Σαν κάποιος έχει εγκλωβίσει πραγματικούς ανθρώπους σε ένα βιντεοπαιχνίδι. 

Μετά τα updates της σειράς Street Fighter 2, η Capcom αποφάσισε να αλλάξει τα sprites της game engine και να μετατρέψει τα γραφικά σε καρτουνίστικα (anime style), κάτι που δεν αποδέχτηκε μία μεγάλη μερίδα χρηστών. Άλλωστε, η πρόοδος της τεχνολογίας απαιτούσε κάτι πιο ολοκληρωμένο και πρωτότυπο παρά ένα πισωγύρισμα. Όλες αυτές οι εκδόσεις που προηγήθηκαν του Street Fighter 3, παρουσίαζαν τους ήρωες πολύ πιο νέους σε ηλικία. 

Μουσική και voice overs για όσκαρ
Το soundtrack του Street Fighter είναι το κορυφαίο που έχει γραφτεί ποτέ για οποιοδήποτε game! Όλα τα levels του παιχνιδιού έχουν τον δικό τους ξεχωριστό ήχο που ταιριάζει απόλυτα με την χώρα του κάθε παίκτη. Για παράδειγμα ο Ken έχει μία αμερικάνικη ροκιά, ο Guile ένα πιο ελαφρύ ροκ που ταιριάζει στο ρεκόρ, ο Blanka και η Chun Li παραδοσιακή μουσική από Βραζιλία και Κίνα αντίστοιχα, ο Vega ισπανικό άκουσμα κ.ο.κ. Όλο το soundtrack έχει δημιουργηθεί αποκλειστικά από την Capcom και παρά τις εμπνεύσεις δεν υπάρχει καμία αντιγραφή από κάποιο γνωστό τραγούδι. Είναι μία απόδειξη του ότι οι ιάπωνες στον τομέα της μουσικής μπορούν να κάνουν θαύματα όταν το θέλουν. 

Τα χτυπήματα στο Street Fighter έχουν απέραντη ποικιλία ανάλογα με το αν πρόκειται για αδύναμο, μεσαίο ή δυνατό. Επιπλέον, κάθε ειδική κίνηση έχει και τον ανάλογο ήχο, τομέας ο οποίος δουλεύεται διαρκώς όσο προχωρούν οι εκδόσεις του Street Fighter. Τέλος, αξίζει να επιβραβεύσουμε την άριστη δουλειά που έχει γίνει στα voice-overss. Από το Street Fighter 2 και μετά κάθε χαρακτήρας έχει την δική του χαρακτηριστική φωνή. Ο Ryu κι ο Ken φωνάζουν όταν επιχειρούν ειδικές κινήσεις του καράτε, ο Blanka ουρλιάζει, ο Dahlsim λέει τα ινδικά του, η Chun Li ως γυναίκα που είναι μιλάει λίγο παραπάνω απ’ ότι πρέπει και πάει λέγοντας. Όπως αντιλαμβάνεστε, κάθε χαρακτήρας έχει τον ηθοποιό του που υποδύεται τις αντίστοιχες φωνές. Κι αν σκεφτούμε ότι όλα αυτά η Capcom τα έκανε το ’92 τότε ξαναλέμε ότι ίσως θα έπρεπε να βάλουμε λίγο μπαμπάκι στ’ αυτιά μήπως και καταλάβουμε τι μας γίνεται. 

Επίλογος
Στη χρυσή δεκαετία του '90, αν θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε ορισμένα games, τότε ανάμεσα σε αυτά θα έπρεπε οπωσδήποτε να συγκαταλέγεται το Street Fighter 2 το οποίο αξίζει άριστα και με το παραπάνω. Ολόκληρη η σειρά Street Fighter 2 κατάφερε να μην έχει ούτε μία ατέλεια. Τα γραφικά και η κίνηση των χαρακτήρων για την εποχή εκείνη ήταν έτη μπροστά, ο ήχος είναι από τους καλύτερους που έχουμε ακούσει ποτέ σε παιχνίδι, το gameplay απλό για όλο τον κόσμο και η αντοχή στο χρόνο απεριόριστη αν υπάρχει η κατάλληλη παρέα. Κατά ένα περίεργο τρόπο ψάξαμε να βρούμε ατέλεια στην συγκεκριμένη έκδοση και δεν την βρήκαμε. Το σημαντικότερο πράγμα είναι ότι αυτό το ρημάδι το Street Fighter 2 παίζεται μέχρι και σήμερα, ειδικά στα τελευταία updates του και οι περισσότεροι χρήστες το αναγνωρίζουν ως το κορυφαίο και διαχρονικότερο fighting game.

Φέτος η Capcom ανακοινώνει το Street Fighter 4 στο Gamers Day event του Λονδίνου, χωρίς να αποκαλύψει περαιτέρω στοιχεία για τα γραφικά του παιχνιδιού (αν θα είναι 2D ή 3D) όπως επίσης και για την ημερομηνία κυκλοφορίας και τις πλατφόρμες που θα υποστηρίζει. Μετά την επιτυχία της πρώτης ταινίας (η οποία σκηνοθετικά και ερμηνευτικά ήταν αρκετά μέτρια και πούλησε λόγω ονόματος) η Capcom ανακοίνωσε ότι μέσα στο 2008 θα υπάρξει και sequel με νέα ταινία Street Fighter η οποία μάλιστα θα επικεντρώνεται στην Chun-Li! Λέτε τότε να δούμε στα ράφια των καταστημάτων και το Street Fighter 4; Το μέλλον θα δείξει.

Θετικά:
- Τεράστια γκάμα χαρακτήρων με ιστορία και προσωπικότητα
- Πληθώρα ειδικών κινήσεων για κάθε χαρακτήρα
- Πλήρης και σωστή λειτουργία των Combos και των Super Moves
- Το καλύτερο soundtrack που έχει υπάρξει ποτέ
- Ξεχωριστά vocals για όλους τους χαρακτήρες
- Εύκολο στο χειρισμό, κυρίως σε όλη τη σειρά Street Fighter 2
- Αντέχει για αιώνες εφόσον υπάρχουν τουλάχιστον δύο παίκτες στο ίδιο δωμάτιο!

Αρνητικά:
-

Βαθμολογία
Γραφικά: 10
Ήχος: 10
Gameplay: 10
Αντοχή: 10
Γενικά: 10

Το καλύτερο Fighting game όλων των εποχών από τότε που πρωτοεμφανίστηκε.

Μάνος Γρυπάρης