Silent Hill 4: The Room

Ο κόσμος της παραίσθησης ξετυλίγεται στο ίδιο σας το.. "δωμάτιο"!

Φόβος: Ένα βασικό συναίσθημα που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου. Ένας μηχανισμός που μας προστατεύει. Όταν όμως ο φόβος συνεχίζει να υφίσταται, ενώ δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, τότε μετατρέπεται σε φοβία και γίνεται εμπόδιο στην φυσιολογική αντιμετώπιση της καθημερινότητας του ατόμου.

Ενώ όλοι οι πρωτοετείς του τμήματος ψυχολογίας διδάσκονται την παραπάνω γενική περιγραφή του όρου ‘φόβος’ γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι η περιγραφή αυτή αρμόζει σε μια διαφορετική εποχή, τουλάχιστον 20 χρόνια πίσω.

Τον 19ο αιώνα στην Μεγάλη Βρετανία κυριαρχούσε ο ‘φόβος της φτώχιας’, τον οποίο διαδέχτηκε ο ‘φόβος του να θαφτείς ζωντανός’, για να ακολουθήσει ο ‘φόβος του αιφνίδιου θανάτου από βόμβα’ κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου. Μια γενική υστερία δηλαδή στα μυαλά των ανθρώπων η οποία θαβόταν και αναγεννιόταν ανάλογα με τις καταστάσεις τις οποίες βίωναν.

Αυτό ακριβώς λοιπόν προσπάθησαν να ‘εκμεταλλευτούν’ οι εταιρίες παραγωγής παιχνιδιών, με συνέπεια την γέννηση του περίφημου όρου ‘Horror-Adventure’ από τον οποίο –βέβαια- προέκυψαν και οι ‘Survival horror adventure, psychological action thriller’ και πάει λέγοντας.

Ένα από τα πραγματικά διαμάντια αυτής της σειράς παιχνιδιών είναι και το Silent Hill. Ένας τίτλος που εδραιώθηκε στο πάνθεον των games δίνοντας με τη σειρά του πολλά και καινοτόμα στοιχεία που αργότερα έγιναν απαίτηση από πολλούς. Το τέταρτο μέρος της σειράς μας δίνει να καταλάβουμε το γιατί ένα τέτοιο παιχνίδι δεν χρειάζεται να έχει τα τρελά τέρατα και τα πολλά αίματα για να μας κάνει να πεταχτούμε από τον καναπέ από το φόβο μας και να ανάψουμε όλα τα φώτα του δωματίου. Με έξυπνα παιχνίδια φωτισμού και ήχου μας διδάσκει ότι ακόμα και το απλό μπορεί να γίνει τρομακτικό.

Οπότε κλείστε τα φώτα, κλείστε τα στόρια, κλείστε και την πόρτα και αφήστε τον εαυτό σας να περιπλανηθεί σε έναν κόσμο όπου ακόμα και το λογικό χαρακτηρίζεται παράλογο, όπου ακόμα και το περιβάλλον δουλεύει εναντίον σας, όπου ακόμα και η έξοδος είναι στην ουσία είσοδος…στον κόσμο του Silent Hill.

Γραφικά
Στο PS2 και στο Xbox τα γραφικά είναι αρκετά καλά. Με ένα μεγάλο εύρος στα Textures και με μία πολύ καλή επιλογή στα Visual Filters το παιχνίδι σου δίνει μια πολύ καλή αίσθηση του χώρου και του χαρακτήρα. Οι λεπτομέρειες έχουν αυξηθεί σε αρκετό βαθμό, κάτι το οποίο αντιλαμβάνεται αν κοιτάξουμε τα πρόσωπα των χαρακτήρων και ιδιαιτέρως του Henry. To high-resolution rendering κάνει επαρκώς τη δουλειά του και σε συνδυασμό με το αρμονικό δέσιμο και την αλληλεπίδραση του περιβάλλοντος συνθέτουν ένα αρκετά καλοδουλεμένο παιχνίδι.

Η επιλογή χρωμάτων είναι η πρέπουσα για ένα τέτοιο παιχνίδι ιδίως στις πίστες που πρέπει να σου δώσουν αυτό το ειδικό σκοτεινό feeling που περιμένεις. Το animation και το Motion capture είναι επίσης 2 καλά στοιχεία του SH 4. Πάντως, αυτό που παρατηρείται είναι ότι, παρά τις βελτιώσεις, το παιχνίδι αδυνατεί τελικά να σου δώσει την αίσθηση που σου δίνουν οι προηγούμενοι τίτλοι (και ιδίως το SH 3). Ίσως δόθηκε παραπάνω προσοχή στη βελτίωση της μηχανής γραφικών παρά στην αίσθηση που απαιτεί να λάβει ο gamer. Βέβαια αυτό δεν φαίνεται παρά μόνο στους fan της σειράς ή στους ανθρώπους που έχουν τουλάχιστον δοκιμάσει το 3 και το 2.

Το πραγματικό μειονέκτημά του όμως εντοπίζεται στην έκδοση για PC. Σε αντίθεση με τον προηγούμενο τίτλο, αυτός παρουσιάζει αρκετά προβλήματα, πολλά από τα οποία είναι σχεδόν ανεξήγητα. Μάλλον επειδή η ομάδα της Konami δεν έκανε τον κόπο να εισάγει την επιλογή High Quality Textures που απευθύνεται στις αυξημένες δυνατότητες resolution των υπολογιστών, το game φαίνεται αρκετά μουντό και ομιχλώδες δίνοντας την αίσθηση ότι σχεδιάστηκε τουλάχιστον 2 χρόνια πριν από το πραγματικό. Αυτό σε συνδυασμό αρκετών bugs οδήγησε τον περισσότερο κόσμο να αγοράσει τις άλλες 2 εκδόσεις (τουλάχιστον όσοι είχαν XBOX και PS2), κάτι το οποίο φαίνεται και από τις πωλήσεις. Σε γενικές γραμμές τα γραφικά του SH 4 κυμαίνονται σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα..

Ήχος
Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο 3 και στο 4 εντοπίζεται σίγουρα στην βελτίωση του ήχου σε γενικό επίπεδο. Το voice acting έχει βελτιωθεί θεαματικά, καθώς πλέον οι χαρακτήρες μιλάνε με περισσότερο ρεαλιστικό τόνο. Υπάρχει πλέον σαφής ροή λόγου, κάτι το οποίο βοηθάει και στην εξέλιξη της ιστορίας. Επίσης παρουσιάζονται μια σειρά επαρκών sound effects τα οποία, αν και δεν προσφέρουν κάτι το πρωτότυπο, είναι παραπάνω από αρκετά για να σε ευχαριστήσουν. Μοιάζουν βέβαια να έχουν βγει από μια παλιά μουσική βιβλιοθήκη, (δηλαδή υπήρχαν και η Konami απλά τα ανέσυρε και δεν έφτιαξε εντελώς καινούρια) αλλά όπως και να έχει, αυτό περνάει σχεδόν απαρατήρητο.

Το soundtrack είναι για άλλη μια φορά εξαιρετικό και υπογεγραμμένο από τον Akira Yamaoka. Μια πληθώρα ακουστικών οργάνων έχει απογειώσει τους flat ήχους του 2 και του 3 δίνοντας έξυπνα το απαραίτητο feeling που χρειάζεται σε κάθε στιγμή. Έτσι ακούς συνδυασμούς κομματιών τα οποία παραπέμπουν σε πιο μελαγχολικούς τόνους, ή σε πιο δραστικούς κλπ, ανάλογα με το που βρίσκεται και τι κάνει ο χαρακτήρας, Το πιο ωραίο βέβαια της υπόθεσης είναι ότι πολλά από αυτά τα κομμάτια είναι διαθέσιμα και για download στο official site του παιχνιδιού.

Η ανατριχίλα σε όλο της το μεγαλείο! Ο κόσμος της παραίσθησης ξετυλίγεται στο ίδιο σας το.. ΄δωμάτιο΄! Η Konami μας διδάσκει 500 και έναν τρόπους για να καταλήξουμε στο ψυχιατρείο!

Gameplay
Στον τομέα του gameplay τα πράγματα είναι τόσο περίεργα όσο θα περιμέναμε από ένα Silent Hill.Αν και η Konami επιχείρησε (για πρώτη φορά) την ταυτόχρονη παραγωγή 2 παιχνιδιών (SH3, SH4), μπορούμε να δούμε αρκετές διαφορές ανάμεσα στους 2 τίτλους. Η πρώτη και κύρια είναι η σχέση του χαρακτήρα με το δωμάτιο του. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως safe house προκειμένου ο παίκτης να αναπληρώσει την υγεία του και να σώσει το παιχνίδι όπως επίσης και ως πύλη για τους διάφορους κόσμους που θα επισκεφθεί. Υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία μπορείς να κάνεις στο room και μάλιστα πολύ απαραίτητα, καθώς ο gamer θα αναγκαστεί να γυρίσει πίσω αρκετές φορές για να λύσει κάποιους γρίφους και να προχωρήσει έτσι η ιστορία. Στην πορεία βέβαια παρατηρείται και η μεταμόρφωση του δωματίου βοηθώντας έτσι και στην όλη αίσθηση ενός παιχνιδιού Horror.

Βέβαια (επειδή είναι απαραίτητη η επιστροφή στο δωμάτιο για να σώσεις την πορεία σου) κάποιες στιγμές καταντάει κουραστικό αυτό το ταξίδι μπρος πίσω. Παρόλα αυτά γίνεται σχετικά ενδιαφέρον καθώς μπορείς έτσι να παρακολουθήσεις σταδιακά την ‘αποσύνθεση’ του. Επίσης έχει γίνει και κάποια δουλειά στο inventory και στον τρόπο μάχης. Συγκεκριμένα έχει τοποθετηθεί ένα μπαούλο μέσα στο δωμάτιο για να μπορεί ο παίκτης να αποθηκεύει τα διάφορα αντικείμενα προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει αργότερα.

Ακόμα, το σημαντικό με αυτόν τον τίτλο είναι πως πλέον δεν υπάρχουν ασφαλείς περιοχές. Ενώ στα προηγούμενα έπεφτες πάνω σε ανίκητους εχθρούς, αυτή η συνάντηση ήταν πολύ σπάνια. Στο 4 πρακτικά δεν έχεις πουθενά να κρυφτείς καθώς βρίσκεις πολύ συχνά αντιπάλους που πρέπει να ξεπεράσεις. Μπορεί οι εχθροί να μην είναι της τάξης του 3, παρόλα αυτά πρέπει να διατηρήσεις μια καλή ισορροπία επίθεσης άμυνας προκειμένου να τους νικήσεις. Και βεβαίως είναι πολύ σημαντικό το να χρησιμοποιείς melee weapons αφού για άλλη μια φορά τα ammo είναι προϊόν πολυτελείας. Και σε αυτόν τον τομέα όμως υπάρχει διαφορά αφού πλέον υπάρχει η δυνατότητα charge up. Δηλαδή μπορείς να μαζέψεις τη δύναμη σου για ένα ισχυρό χτύπημα από το να χτυπάς όλη την ώρα αδιάκοπα.

Τέλος, τα puzzles είναι σχεδόν ίδια σε δυσκολία με το κλασσικό ψάξιμο και σύνθεση αντικειμένων να έχει τον πρώτο ρόλο. Γενικά όμως το παιχνίδι δεν χαρακτηρίζεται ιδιαιτέρως δύσκολο

Σενάριο
Ο Henry Townshend κατοικεί στο South Ashfield, λίγο μακριά από το Silent Hill. Μια μέρα ξυπνάει στο δωμάτιο του και διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να φύγει. Η πόρτα του είναι κλειδωμένη (και μάλιστα με αλυσίδες και ένα λουκέτο για το οποίο δεν έχει το κλειδί) τα παράθυρά του είναι φρακαρισμένα και επίσης οι άνθρωποι που βρίσκονται έξω από την πόρτα και από τα παράθυρα δεν μπορούν ούτε να τον δουν ούτε να ακούσουν τις κλήσεις του για βοήθεια.

Πέντε μέρες περνούν με τον Henry να προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει και πως μπορεί να ξεφύγει από την ‘ομηρία’ του, όταν ανακαλύπτει μία τρύπα που έχει ανοίξει στον τοίχο της τουαλέτας του. Καθώς πλησιάζει προς αυτήν ακούει κάποιες περίεργες φωνές και αποφασίζει λοιπόν να μπει μέσα για να δει προς τα πού οδηγεί. ‘Οπλισμένος’ έτσι με ένα σωλήνα, ένα μπουκάλι κρασί και ένα μπουκάλι γάλα αρχίζει το ταξίδι του προς το άγνωστο. Λίγα λεπτά αργότερα βρίσκεται σε ένα μέρος που θυμίζει υπερβολικά το σταθμό του Μετρό κοντά στο διαμέρισμα του. Μόνο που αυτό το μέρος απλά θυμίζει το σταθμό…δεν είναι ο σταθμός.

Επίλογος
Για το τι είδους παιχνίδι είναι το Silent Hill 4 μπορούμε να το καταλάβουμε. Για το τι ακριβώς διαπραγματεύεται, και ποια είναι ακριβώς τα μυστικά πίσω από το σχεδιασμό του, αρκεί απλά να αναφέρουμε ότι η ταυτόχρονη παραγωγή του δεν έγινε τυχαία. Η Konami ανακοίνωσε αργότερα ότι αρχικά το SH4 δεν σχεδιάστηκε ως sequel του 3, αλλά ως ένα αυτόνομο παιχνίδι με τη δική του ιστορία. Αργότερα όμως η εταιρία θεώρησε ότι θα ήταν πιο ασφαλής η κυκλοφορία μιας συνέχειας ενός πετυχημένου τίτλου (οικονομικά πάντα), κι έτσι απλά βάφτισε το παιχνίδι Silent Hill 4 και προσάρμοσε το σενάριο πάνω στο άκρως επιτυχημένο Silent Hill 2. Τώρα, το αν το κατάφερε… οι περισσότεροι λένε ναι. Η ουσία είναι πάντως ότι για άλλη μια φορά βρεθήκαμε να ξενυχτάμε δίπλα στο gamepad με τα μάτια μας να ξεκολλάνε από την οθόνη μόνο κάτι φορές που νομίζαμε ότι ακούσαμε κάτι.. Και βεβαίως βρήκαμε τον εαυτό μας να αναρωτιέται την επόμενη μέρα για το τελείωμα του παιχνιδιού, μιας και (ενώ για άλλη μια φορά προσφέρονται πολλά και εναλλακτικά τέλη) πάλι μείναμε με την απορία στα χείλη. Όπως και να έχει σε έναν κόσμο που κυριαρχούν οι προβλεπόμενες καταστάσεις, αυτός ο τίτλος σίγουρα είναι ένα ευχάριστο (αλλά συνάμα τρομακτικό ) διάλλειμα, και σίγουρα ένα game με τρομερό παρελθόν αλλά και πολλά υποσχόμενο μέλλον…

Θετικά: Πολύ καλά γραφικά και ήχος, εξαιρετικό σενάριο, τρομερή ατμόσφαιρα

Αρνητικά: Ανεξήγητα άσχημη η έκδοση για PC, κάποια λιγοστά bugs

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 8
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.5

Ο δρόμος για το Δαφνί ξεκινά από την κονσόλα μας.

Μάνος Νικολόπουλος