Virtua Fighter

Το πρώτο 3D Fighting!

Σε μια αγορά όπως αυτή των Fighting, η δεκαετία του '90 ξεκίνησε με δύο κυρίαρχα ονόματα της βιομηχανίας. Την Capcom με το Street Fighter 2, που συνέχισε την επιτυχία του ομώνυμου τίτλου των 80's και την Midway που με το Mortal Kombat άρχισε να συζητιέται έντονα για τα fatalities, το λουτρό αίματος και το κατά πόσο η βία είχε εισβάλει (τότε) στα video games.

Η Sega είχε κάνει διάφορες απόπειρες να πρωταγωνιστήσει στην αγορά των Fighting και μάλιστα πιο πριν απ' ότι φαντάζεστε μέσω των Arcade. Στο ασπρόμαυρο

Αν με το Out Run του '85 πάθαμε...σοκ, τότε το 1993 τα 3D γραφικά εισέβαλαν για τα καλά στις αίθουσες των ηλεκτρονικών. Τον Μάρτιο του συγκεκριμένου έτους εμφανίζεται το Dark Edge, το πρώτο ψευδο-3D Fighting που μέσω της κάμερας έδινε μια τρισδιάστατη ψευδαίσθηση της κίνησης των χαρακτήρων στο χώρο. Τον Δεκέμβριο του '93 ήταν η ώρα του Virtua Fighter, αρχικά για τα arcade της Ιαπωνίας κι αργότερα για Saturn, 32X και PC. Η ιστορία το καταγράφει ως το πρώτο 3D Fighting που έκανε χρήση 3D πολυγώνων.

Οκτώ μαχητές στην αρένα
Συγκριτικά με τα ρόστερ άλλων Fighting games, το Virtua Fighter μας περιόριζε σε μόλις οκτώ χαρακτήρες. Ο ιάπωνας Akira Yuki, που θύμιζε λίγο τον Ryu από το Street Fighter, ο κινέζος Lau Chan με την κόρη του, Pai Chain, ο Καναδός παλαιστής Wolf Hawkfield, ο Αυστραλός ψαράς Jeffry McWild, ο νίντζα Kage-Maru και τέλος δύο ακόμη συγγενείς. Η Sarah Bryant και ο μεγαλύτερος αδερφός της, Jacky, αμφότεροι προερχόμενοι απ' την Αμερική.

Το Virtua Fighter διαθέτει μόνο ένα mode, στο οποίο θα πρέπει να ελέγξετε έναν απ' τους παραπάνω ήρωες. Αφού νικήσετε τους αντιπάλους σας τότε θα παλέψετε με το τελικό boss, τον ένατο, κρυφό και μη διαθέσιμο μαχητή, την Gynoid, ένα ανδροϊδές και ταυτόχρονα μητέρα του Kage! Χρησιμοποιεί τις τεχνικές όλων των παραπάνω μαχητών και είναι πραγματικά πολύ δύσκολη στο να ηττηθεί. Μαζί με τον γιο της θα τους χαρακτήριζα ως πραγματικούς..."κερματοφάγους"!

Με τόσο μικρό ρόστερ, το μεγάλο αρνητικό του VF είναι η διάρκειά του, καθώς με μόλις 30 δεύτερα για κάθε γύρο, δεν θα σας πάρει πάνω από 12 λεπτά να το τερματίσετε αν είστε έμπειρος. Οι νεότεροι όμως θα χρειαστούν πολλά...κέρματα ή αντίστοιχα ώρες στις console και PC versions, ώστε να καταφέρουν να μάθουν τα απαραίτητα combos. Χωρίς αυτά θα είναι σχεδόν αδύνατο να προχωρήσουν.

Gameplay
Η Sega αποφάσισε να εισάγει στο Virtua Fighter μια τελείως διαφορετική φιλοσοφία. Πρακτικά εκμηδένισε το πλεονέκτημα του άλματος που καθιερώθηκε στα 2D Fighting (περισσότερο στο Street Fighter). Σχεδόν το nerf-άρε κατά μία έννοια, δίνοντας βάση στα combos. Κάθε χαρακτήρας έχει συνδυασμό κινήσεων που -ευτυχώς για τους άσχετους- αναγράφεται πάνω στο Arcade. Οι κινήσεις είναι γροθιά, κλωτσιά και μπλοκάρισμα, ενώ οι μαχητές είτε χτυπούν ψηλά, είτε χαμηλά, βρίσκονται πάντοτε σε όρθια στάση, γεγονός που δυσκόλεψε όσους είχαν συνηθίσει στο 2D.

Οι οκτώ διαθέσιμοι χαρακτήρες έχουν διαφορετικό στυλ πάλης και μένει να μάθετε τις κινήσεις τους για να διαπιστώσετε στην πράξη ποιος σας ταιριάζει καλύτερα. Ακόμα κι η εκμάθηση των κινήσεων είναι δύσκολη για έναν αρχάριο που θα πρέπει να αποστηθίσει τα combo moves απ' έξω. Όσοι θέλουν να κυριαρχήσουν στο VF στοχεύουν κυρίως στο να μάθουν 1-2 χαρακτήρες και να τους μάθουν καλά. Ασφαλώς όμως κάθε χαρακτήρας απευθύνεται και σε συγκεκριμένο επίπεδο παίκτη. Ο Akira Yuki για παράδειγμα έχει πολύ δύσκολα combos με συνδυασμό κίνησης-γροθιάς-κλωτσιάς, απ' ότι ο Jackie Bryant ή ο Wolf Hawkfield που απευθύνονται σε αρχάριους.

Το Fighting που έκανε για πρώτη φορά χρήση 3D πολυγώνων.

Με το Virtua Fighter εισήχθησαν σημαντικές καινοτομίες στο είδος, όπως το τρέξιμο (ή διπλό βάδισμα αν θέλετε). Πατώντας δύο φορές το μπροστά ή το πίσω, ο χαρακτήρας σας μπορεί να πεταχτεί στις αντίστοιχες κατευθύνσεις αιφνιδιάζοντας τον αντίπαλό του. Ένα ακόμη πολύ έξυπνο στοιχείο του gameplay είναι το ring out. Καθότι 3D, οι developers της Sega σκέφτηκαν ορθά ότι δεν πρέπει να υπάρχει αόρατος τοίχος όπως στα 2D Fighting, αλλά μία συγκεκριμένων διαστάσεων αρένα. Όποιος βγει πέρα από τα όριά της χάνει τον γύρο. Συμπληρωματικά περί του χειρισμού, αξίζει να αναφέρουμε την κανονική ύπαρξη λαβών, αλλά και το χτύπημα του αντιπάλου σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται. Μπορείτε για παράδειγμα να τον κλωτσήσετε ενώ αιωρείται στον αέρα ή ακόμα κι όταν βρίσκεται στο έδαφος, προκαλώντας του έτσι επιπλέον ζημιά.

Η γέννηση του 3D!
Η χρήση 3D πολυγώνων που είδαμε για πρώτη φορά σε fighting έκανε το Virtua Fighter...χάρμα οφθαλμών! Τα πολύγωνα στο σχεδιασμό κάθε χαρακτήρα είναι ελάχιστα και οι λεπτομέρειες στο περιβάλλον μικρές, κάτι που συνέβη επίτηδες προκειμένου να διατηρηθεί ένα αξιοπρεπές frame rate. Τα animations τρέχουν ομαλά, παρά τις όποιες σπασμωδικές κινήσεις, κάτι απόλυτα λογικό αφού μιλάμε για ένα απ' τα πρώτα 3D games. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων περιλαμβάνει λεπτομέρειες στα ρούχα, όπως σκισίματα ή αξεσουάρ, αλλά με την έλλειψη του anti-aliasing, τα πρόσωπα όσο όμορφα κι αν απεικονίζονταν στερούνταν aliasing με ορισμένα χαρακτηριστικά να σχολιάζονται (όπως η μύτη της όμορφης Sarah Bryant, που...ευτυχώς έστρωσε στην πορεία των χρόνων).

Στον ηχητικό τομέα η Sega γενικά "δεν το είχε" σε όλη τη σειρά Virtua των Arcade, με αποτέλεσμα τα μουσικά κομμάτια να είναι αποτέλεσμα απλής ψηφιακής δημιουργίας και να καταντούν μονότονα πολύ σύντομα. Στα δε ηχητικά εφέ οι μαχητές μιλούν στο τέλος κάθε γύρου ή βγάζουν ενδιάμεσες κραυγές, με το τελικό αποτέλεσμα να απογοητεύει ελαφρώς, συγκριτικά με το οπτικό.

Αδειάστε το χαρτζηλίκι σας
Όποιος έχει προλάβει τα παλιά arcade είμαι βέβαιος ότι θα έχει δοκιμάσει έστω και λίγο να...ρίξει ξύλο με έναν απ' τους μαχητές του Virtua Fighter. Η Sega κατάφερε με αυτό να πρωτοπορήσει στον τομέα των γραφικών, να κερδίσει μια μεγάλη μερίδα από fans με ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στο σύστημα μάχης και να ανοίξει τον δρόμο για το πέρασμα στο 3D. Πέραν αυτού, δημιούργησε κι ένα αξιόλογο exclusive για το Sega Saturn και το 32X, τα οποία πραγματικά το είχαν ανάγκη. Στον αντίποδα, κατακρίθηκε για την μικρή γκάμα μαχητών που μείωσε δραστικά το replayability. Κάθε πρωτοπορία έχει και το τίμημά της.

Θετικά:
- Το ντεμπούτο των Fighting στις τρεις διαστάσεις με πρωτοποριακά γραφικά
- Περισσότερο "τεχνικό" σύστημα μάχης που βασίζεται σε combos
- Στο 2-player mode σπάει κόκκαλα (και διαλύει φιλίες!)
- Μπορείτε να χτυπήσετε τον αντίπαλο ακόμα κι όταν αιωρείται ή είναι πεσμένος
- Μικρές καινοτομίες όπως τρέξιμο, ring out κτλ.
- Υψηλό A.I.

Αρνητικά:
- Μικρό ρόστερ χαρακτήρων
- Μονότονη μουσική και ηχητικά εφέ
- Μικρή διάρκεια, ειδικά αν παίζετε μόνοι

Βαθμολογία
Γραφικά: 10
Ήχος: 8.5 
Gameplay: 9
Αντοχή: 6.5
Γενικά: 8.6

Παιχνίδι-σταθμός στην ιστορία του είδους.

Μάνος Γρυπάρης