The Medium

Ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών...και σε εκείνον των πνευμάτων.

Πάει σχεδόν μια δεκαετία από τότε που ο lead designer Wojciech Piejko και ο producer Jacek Zieba είχαν την ιδέα να φτιάξουν ένα παιχνίδι για ένα medium (αυτό που δυστυχώς λέμε συνήθως μέντιουμ στα ελληνικά). Αυτό που θα έκανε την διαφορά, ήταν η δυνατότητα του χαρακτήρα να ακροβατεί ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και εκείνον των πνευμάτων, αλληλεπιδρώντας ταυτόχρονα και με τους δύο.

Ήταν όμως ακόμα 2012, με τις διαθέσιμες κονσόλες να είναι το Xbox 360, το PlayStation 3, και το Wii U. Η αδυναμία της τεχνολογίας να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις δύο παράλληλων κόσμων ανάγκασαν την Bloober Team να αφήσει την ιδέα στο ράφι. Όταν επιτέλους έφτασαν στα αυτιά τους οι πρώτες πληροφορίες για το επικείμενο Xbox Series X όμως, ήταν η στιγμή να δράσουν.

Βλέπω (μετά) το θάνατό σου
Η ιστορία ξεκινά στη μαγευτική Πολωνία, λίγο μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Η πρωταγωνίστρια είναι η Marianne, και έχει τη δυνατότητα να έρχεται σε επαφή με πνεύματα, βοηθώντας τα να βρουν τη γαλήνη και να «περάσουν» στο επόμενο στάδιο. Είναι μια ιδιαιτερότητα που της είναι πολύ χρήσιμη, μιας και ο θετός της πατέρας είναι ιδιοκτήτης οίκου τελετών.

Αναλαμβάνετε το χειρισμό της Marianne ακριβώς μετά τον θάνατο του θετού της πατέρα. Θα πρέπει να την βοηθήσετε να τον προετοιμάσει για την κηδεία, αλλά και να επικοινωνήσει με το πνεύμα του. Το πένθος σας όμως διακόπτεται απρόσμενα από κάποιον άγνωστο που σας τηλεφωνεί και σας ζητά να πάτε να τον βρείτε επειγόντως. Για να σας πείσει ότι δεν κάνει πλάκα, αποκαλύπτει ότι γνωρίζει για το «χάρισμά» σας!

Τα παιδιά του Niwa
Ο δρόμος σας θα σας βγάλει στο ξενοδοχείο Niwa, ένα θέρετρο για την σοβιετική εργατική τάξη, το οποίο έχει κλείσει μόνιμα τις πόρτες του μετά τη «σφαγή του Niwa» που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες τουρίστες. Για την ευαισθησία της Marianne στα πνεύματα, και ειδικότερα εκείνα που κουβαλούν πόνο και βάσανα, η περιήγηση στο χώρο μπορεί μόνο επεισοδιακή να είναι, καθώς προσπαθεί να καταλάβει την ιστορία του ξενοδοχείου και την ταυτότητα του ανθρώπου που την οδήγησε εδώ.

Η βασική δομή του σεναρίου είναι μια ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη προσέγγιση των αιώνιων ερωτημάτων ποιοι είμαστε, από πού ήρθαμε, πού πάμε. Δυστυχώς όμως, αν δεν εξερευνήσετε προσεκτικά κάθε περιοχή και παρακολουθήσετε προσεκτικά τις αναμνήσεις που συνοδεύουν κάθε collectible, θα είναι σχεδόν αδύνατον να σχηματίσετε μια σφαιρική εικόνα και να κατανοήσετε ακριβώς τι συμβαίνει και πώς συνδέονται όλες οι παράλληλες καταστάσεις που θα αντιμετωπίσετε.

Ακροβατώντας σε δυο κόσμους
Ο συνδυασμός, αλλά κυρίως η ταυτόχρονη κίνηση ανάμεσα σε δύο κόσμους, είναι αναμφίβολα η ειδοποιός διαφορά του The Medium σε σχέση με άλλα horror games. Είναι σημαντικό να τονίσουμε όμως, ότι ο κόσμος των πνευμάτων δεν είναι συνεχόμενα προσβάσιμος. Συγκεκριμένες περιοχές και αντικείμενα προκαλούν την εμφάνισή του.

Πέρα από τον παράλληλο χειρισμό, όπου κάθε σας εντολή θα εκτελείται και από…τις δύο Mariannes, υπάρχουν και φορές που θα κινείστε αποκλειστικά ανάμεσα στα πνεύματα. Όταν τα πράγματα είναι ταυτόχρονα, ένα εμπόδιο στον ένα κόσμο θα σας σταθεί εμπόδιο και στον άλλο. Πολλές φορές θα πρέπει να βρείτε τρόπο να το εξαφανίσετε σε μία από τις δύο εκδοχές του για να εξαφανιστεί και στην άλλη.

Όσο χειρίζεστε την πνευματική εκδοχή σας, θα έχετε και κάποιες επιπλέον δυνάμεις. Όταν το πραγματικό σας σώμα σας κρατάει πίσω, μπορείτε να προκαλέσετε κατά βούληση ένα out-of-body experience, για να περιηγηθείτε ελεύθερα. Σε όλες τις περιπτώσεις, θα έχετε επιπλέον πρόσβαση στο spirit shield της Marianne, αλλά και μια έκρηξη ενέργειας που θα σας επιτρέψει να χρησιμοποιήσετε τη δύναμη των πνευμάτων για να επηρεάσετε τον πραγματικό κόσμο.

Το παιχνίδι θα σας πιάσει από το χέρι και θα σας πει μέχρι και πού να κοιτάξετε, στερώντας σας τη χαρά της ελευθερίας

Όλα είναι ένας γρίφος
Το παιχνίδι ουσιαστικά αποτελεί μια συλλογή από cutscenes, ενωμένα από υποτυπώδη εξερεύνηση και επίλυση γρίφων. Ο κάθε ένας από αυτούς, θα σας ζητήσει να μαζέψετε ή να μετακινήσετε κάτι, να καταλάβετε πώς λειτουργεί κάποιο μηχάνημα για να ανοίξετε το δρόμο προς την επόμενη περιοχή. Στην προσπάθεια σας να βρείτε τις λύσεις, θα ανακαλύψετε περισσότερες πληροφορίες για το ξενοδοχείο, τους επισκέπτες και τους υπαλλήλους του, αλλά και την ίδια την Marianne.

Το άλφα και το ωμέγα φυσικά δεν θα μπορούσαν να είναι άλλα από τον κόσμο των ζωντανών και των πνευμάτων. Πολλές περιοχές θα είναι ανοιχτές μόνο για τη μία από τις δύο εκδοχές του εαυτού σας, αναγκάζοντας σας να τις χρησιμοποιείτε εναλλάξ για να φτάσετε στη λύση. Συχνά αυτό θα περιλαμβάνει το να χρησιμοποιήσετε τη δύναμη των πνευμάτων για να δώσετε ρεύμα σε προ πολλού νεκρά κυκλώματα και να ανοίξετε πόρτες για το φυσικό σας σώμα.

Μήπως το παρακάναμε όμως;
Σε όποιον αρέσει να εξασκεί το μυαλό του συνήθως αρέσουν και παιχνίδια με γρίφους. Για να παραμένει η διαδικασία διασκεδαστική όμως, οφείλουν οι εν λόγω γρίφοι να είναι καλοσχεδιασμένοι, και να ακολουθούν μια λογική συνέχεια που οδηγεί στη λύση τους χωρίς να χρειαστεί να σταματήσετε να αναρωτηθείτε – τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής; Αν και δεν καταλήγουν κουραστικοί, οι γρίφοι του The Medium σίγουρα δεν θα σας κάνουν να παραμιλάτε για την εξυπνάδα τους.

Αυτό που ίσως θα σας κάνει να παραμιλάτε, είναι η πλειάδα bugs που αναπόφευκτα θα συναντήσετε κατά τη διάρκεια του playthrough σας. Ευτυχώς τα περισσότερα είναι απλά ενοχλητικά, όμως σε τουλάχιστον μία περίπτωση αναγκάστηκα να κάνω load προηγούμενο save μου για να μπορέσω να συνεχίσω. Την κατάσταση δεν βοηθάει καθόλου η σταθερή κάμερα που έχει υιοθετήσει το παιχνίδι, της οποίας οι απότομες αλλαγές σε ορισμένες στιγμές καταφέρνουν να δημιουργήσουν πονοκέφαλο.

Με ακούς τώρα; Τώρα;
Με την άφιξη της νέας γενιάς κονσολών, το ταβάνι για τα γραφικά ολοένα και ανεβαίνει. Δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση το The Medium, με την Bloober Team να έχει κάνει καταπληκτική δουλειά. Παρόλο που ολόκληρος ο κόσμος είναι σχεδόν μονίμως σκοτεινός, η λεπτομέρεια και τα παιχνίδια των σκιών θα σας βυθίσουν σε μια πραγματική εμπειρία τρόμου.

Την κινηματογραφική εμφάνιση έρχεται να πλαισιώσει μια ορχηστρική πανδαισία, με τον συνθέτη του Silent Hill Akira Yamaoka να αναλαμβάνει τα ηνία. Οι δύο κόσμοι χωρίζονται από μια διακριτική αλλά ξεκάθαρη αλλαγή στο ύφος της μουσικής, η οποία με μαεστρία θα εντείνει κάθε κυνηγητό ή συνταρακτική αποκάλυψη. Σε συνδυασμό με ένα cast που περιλαμβάνει τον πανταχού παρών Troy Baker, υπάρχουν όλα τα φόντα για μια ηχητική επένδυση που θα αφήσει ιστορία.

Κάτι όμως φαίνεται να πήγε πολύ στραβά με την διαδικασία του μιξάζ του παιχνιδιού, του συνδυασμού δηλαδή των εντάσεων όλων των ήχων για το επιθυμητό συνολικό αποτέλεσμα. Σε πολλές περιπτώσεις δυνατή μουσική καλύπτει τελείως το διάλογο των χαρακτήρων. Σε άλλες, το πολυφωνικό μουρμουρητό ενός πνεύματος καταλήγει να μετατρέπεται σε έναν ακατανόητο ψίθυρο.

Να ήταν κι άλλο…
Το The Medium ξεκινάει με υψηλούς στόχους. Θέλει να προκαλέσει και να προβληματίσει. Προσπαθεί να σας βυθίσει σε έναν διαφορετικό κόσμο και να σας κάνει να ξανασκεφτείτε τον δικό σας. Όμως καταλήγει να μην καταφέρει να σταθεί στα πόδια του, δημιουργώντας μια χλιαρή εμπειρία που περισσότερο θα σας προβληματίσει για την επένδυσή σας.

Σε συνδυασμό με την σχετικά μικρή διάρκεια και την πλήρη απουσία replayability πέραν του να προσπαθήσετε ενδεχομένως να μαζέψετε τα collectibles που χάσατε την πρώτη φορά, ίσως είναι καλύτερα να περιμένετε κάποια έκπτωση η προσφορά. Εκτός βέβαια, αν το παίξετε μέσω του Xbox Game Pass, το οποίο ενδεχομένως ήδη έχετε ούτως ή άλλως. Τότε είναι ένα-δυο ενδιαφέροντα απογεύματα, μα δύσκολα θα γίνει κάτι παραπάνω.

Θετικά:
- Έξυπνος συνδυασμός δύο κόσμων
- Πρωτότυπος τρόπος επίλυσης γρίφων
- Εντυπωσιακά γραφικά
- Καταπληκτικό voice acting…

Αρνητικά:
- …το οποίο καλύπτεται από το κάκιστο μιξάζ
- Διάφορα μικρά αλλά ενοχλητικά bugs
- Η σταθερή κάμερα συγχύζει σε πολλές περιπτώσεις
- Απλοϊκό, γραμμικό σενάριο, με σχετικά ρηχούς χαρακτήρες
- Ο κόσμος των πνευμάτων δεν αξιοποιείται στο έπακρο

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 6.5
Gameplay: 7
Σενάριο: 6.5
Αντοχή: 5
Γενικά: 7

Ένας συνδυασμός κλασικών στοιχείων horror, με πλάσματα από άλλες διαστάσεις και έντονα jump scares, τυλιγμένων σε έναν αχταρμά από ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα.

Γρηγόρης Κοσμίδης