Streets of Rage 4

Οι δρόμοι της φωτιάς ξεχείλισαν από οργή.

To 1987 έχει καταγραφεί στην ιστορία ως η απαρχή της “Χρυσής Εποχής” των λατρευτών μας Beat ‘Em Up. Η κυκλοφορία του Double Dragon μας βρήκε στα arcades ή στους home υπολογιστές της εποχής να μοιράζουμε γροθιές, κλωτσιές και γονατιές σε συμμορίτες Β’ κατηγορίας, στην προσπάθειά μας να σώσουμε την αγαπημένη μας που είχε απαχθεί. Το Final Fight και ένα σωρό ακόμα τίτλοι συνέχισαν να προκαλούν τις ικανότητές μας στην διανομή βρομόξυλου, όμως ήταν τελικά τα Streets of Rage που κέρδισαν την καρδιά των παικτών και εκτόξευσαν την δημοτικότητα του είδους στα ύψη. Από το 1991 έως το 1994 κυκλοφόρησαν τρία Streets of Rage τα οποία μας έκαναν να πιστέψουμε ότι, οι περιπέτειες των χαρακτήρων τους θα διαιωνιστούν σε πολλές επιπλέον συνέχειες.

Η κρίση στα side-scrolling Beat ‘Em Ups που προέκυψε, τοποθέτησε τα Streets of Rage στο χρονοντούλαπο της ιστορίας για 26 ολόκληρα χρόνια. Οι φήμες για Streets of Rage 4 κυκλοφορούσαν στους κύκλους μας από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ο καιρός όμως περνούσε και οι φήμες δεν επιβεβαιώνονταν. Τα γεγονότα που οδήγησαν τελικά στην αναγέννηση της θρυλικής σειράς άρχισαν να ξεδιπλώνονται το 2017 με την επιτυχία του Wonder Boy III remake. Το Wonder Boy: The Dragon’s Trap από την εταιρεία ανάπτυξης Lizardcube και την εταιρεία διανομής Dotemu αναθέρμανε το ενδιαφέρον του κοινού για πασίγνωστες σειρές retro video games. Οι δύο εταιρείες προσέγγισαν ευθείς την Sega, ζητώντας και λαμβάνοντας την άδεια για ένα sequel των Streets of Rage. Η παραγωγή μπήκε μπρος το 2018 και φέτος έχουμε το τελικό προϊόν στα χέρια μας.

Στην πόλη βρέχει ξύλο με το τουλούμι
Δέκα χρόνια έκλεισαν από την ημέρα που οι ήρωες και οι ηρωίδες μας έκλεισαν το... σπίτι του αρχιεγκληματία Mr. X και του συνδικάτου του. Η εύθραυστη ειρήνη που ακολούθησε δεν έμελε να διατηρηθεί για πάντα. Μια νέα αυτοκρατορία του εγκλήματος αρχίζει να κινεί τα νήματα στην μεγαλούπολη, επηρεάζοντας αρνητικά ακόμα και τον κλάδο της δικαιοσύνης. Ο κόσμος της νύχτας ψιθυρίζει πως το συνδικάτο της διαφθοράς διοικείται από τα παιδιά του Mr. X, τα δίδυμα Y. Οι γνωστοί μας πρώην ντετέκτιβ Axel Stone and Blaze Fielding αδιαφορούν για το ποιος ηγείται των κακοποιών, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τσακίσουν την καλπάζουσα εγκληματικότητα. Με την συνδρομή της κόρης του παλαίμαχου Adam Hunter, Cherry και του θηριώδη Floyd Iraia, οι Axel και Blaze ετοιμάζουν την σταυροφορία τους, στην οποία φυσικά θα πρωταγωνιστήσουν οι πράξεις μας.

Ουδέποτε αγοράσαμε και φορτώσαμε ένα Street of Rage με την προσδοκία να δούμε φανταστικά γραφικά και ήχο. Το Streets of Rage 4 διαθέτει και τα δύο σε αφθονία όμως αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον μας με την χορογραφία της βίας που αποτυπώνει. Πιστό στους κανόνες των side-scrolling Beat ‘Em Ups, προικίζει τους χαρακτήρες μας με ένα μικρό αριθμό από χτυπήματα, τα οποία βέβαια είναι ικανά να ανταπεξέλθουν σε όλες τις προκλήσεις. Τα buttons που τα ενεργοποιούν είναι τα ίδια για όλους και όλες όμως τα αποτελέσματα της πίεσης στο button διαφέρουν τρομακτικά, προσδίδοντας στον κάθε πολεμιστή-πολεμίστρια τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.

Διαθέτουμε τρεις special κινήσεις για τον καθένα και τις εναλλάσσουμε ανάλογα με την περίσταση. Την διπλή κίνηση του μοχλού προς την κατεύθυνση του εχθρού και το button της απλής επίθεσης την εξαπολύουμε ασταμάτητα στα κορμιά των συμμοριτών. Σημειώνουμε εδώ ότι, η διασπορά των game mechanics του στάνταρ combo και του γραπώματος των αντικειμένων σε διαφορετικά buttons, εξαφανίζει την πιθανότητα μπερδέματος μεταξύ τους. Ποτέ πια δεν θα προσπαθήσουμε να χτυπήσουμε έναν αντίπαλο και, αντί αυτού, θα δούμε τον χαρακτήρα μας να μαζεύει σαβούρα από το πάτωμα σαν ρακοσυλλέκτης.

Επιστρέφουμε στο εύκολο special χτύπημα της διπλής κατεύθυνσης+simple combo button. Στα χέρια του Axel θυμίζει φλεγόμενο uppercut του Ken από το Street Fighter. Ο Floyd τεντώνει τις πελώριες γροθιές του και κολλάει στον τοίχο ότι χτυπήσει. Στην περίπτωση της Cherry, το χτύπημα είναι ένα ταχύτατο combo ιδανικό για να θερίσει σειρά εχθρών. Η Blaze το ενεργοποιεί για να ρίξει τους αντιπάλους στο πάτωμα και να αποκτήσει έτσι θέση ισχύος έως ότου σηκωθούν στα πόδια τους. Οι άλλες δύο special επιθέσεις κοστίζουν είτε σε health, είτε σε stars συνεπώς η χρήση τους απαιτεί ρέγουλα. Η στρατηγική τους χρήση μας υποχρεώνει να υπολογίζουμε το health και τα stars που διαθέτουμε, να βρίσκουμε την τέλεια απόσταση από τον αντίπαλο και να χτυπούμε όταν ήμαστε σίγουροι ότι θα προκαλέσουμε την μέγιστη ζημιά. Ευτυχώς τα stars είναι ανανεώσιμα αφού τα βρίσκουμε σπάζοντας αντικείμενα και, το health που μειώνει ένα special move, το επιστρέφουμε στην μπάρα μας σπάζοντας μούτρα.

Η ροή της μάχης στο Streets of Rage 4 είναι ένα αδιάκοπο παιχνίδι υπολογισμών της απόστασης από τον εχθρό και εκείνης που καλύπτει η εκάστοτε επίθεση. Κινούμαστε σε όλους τους πιθανούς άξονες, αναζητώντας την κατάλληλη θέση για να εξαπολύσουμε την επίθεσή μας. Ο περιορισμένος χώρος και η πολυκοσμία από εχθρούς δημιουργεί την ανάγκη διαρκούς κίνησης και “διαβάσματος” του περιβάλλοντος. Αυτόματα, οι playable χαρακτήρες παύουν να είναι ανθρωπάκια από γραφικά που περιφέρονται και γίνονται προέκταση της θέλησης και των αντανακλαστικών μας. Απλό combo, special attacks και κίνηση του avatar μας μεταφέρουν αυτούσιους τους κανόνες της πνευματικής εκπαίδευσης και πειθαρχίας που έχουν οι αθλητές των πολεμικών τεχνών. Σαρώνοντας τέσσερις εχθρούς ταυτόχρονα επειδή τους οδηγήσαμε στο ίδιο μέρος του χώρου με τις κινήσεις μας, σπάζοντας την συντριπτική επίθεση ενός boss με μια special move, ρίχνοντας έναν αντίπαλο με full health bar εκτός οθόνης, νιώθουμε την ίδια έξαψη που αισθάνεται ένας κορυφαίος karateka, judoka κ.ο.κ.

Γουστάρουμε την ισορροπημένη φύση των χαρακτήρων, την ομαλή τοποθέτησή τους σε μια ζυγαριά με πλάστιγγες την δύναμη και την ταχύτητα. Νιώθουμε ότι οι Adam και Axel στέκονται πιο κοντά στο κέντρο της ζυγαριάς από τους υπόλοιπους και γιαυτό τους επιλέγουμε συχνότερα μεταξύ των stages. Η Blaze μοιράζει δυνατά χτυπήματα αλλά βασίζεται περισσότερο στην ταχύτητα. Ο Floyd είναι δύσκαμπτος όμως, όπου “προσγειώνονται” τα χτυπήματά του, “απογειώνονται” οι εχθροί. Η Cherry είναι εξπέρ στο να διασχίζει σαν αστραπή τους χώρους και η ταχύτητά της είναι εξαιρετική για έλεγχο του πλήθους. Η επιλογή των ζωντανεμένων comics για την ροή της αφήγησης μεταξύ των stages ήταν μια πολύ σωστή απόφαση. Οι χαρακτήρες μας σε μορφή καρτούν δεν είναι απλά πιο ευχάριστοι στα μάτια μας, αποκτούν αυτομάτως και μια αύρα υπερηρώων, εξιδανικευμένων επιβολέων της δικαιοσύνης.

Τέρμα η κοινωνική αποστασιοποίηση, εμπλεκόμαστε στην δράση
Είμαστε και θα είμαστε για πάντα ερωτευμένοι με τα combo systems που απολαύσαμε στο Batman Forever: The Arcade Game και στην σειρά Batman: Arkham. Τα παλικάρια και οι πολεμίστριες μας στο Streets of Rage 4 διαθέτουν ένα πανέξυπνο σύστημα από combos το οποίο, ενώ δεν συγκρίνεται σε πώρωση με τα προαναφερθέντα, μας προτρέπει να τελειοποιήσουμε τις τεχνικές μας. Κάθε χτύπημα που καταφέρνουμε δίχως να δεχτούμε damage προστίθεται στο τρέχων combo και αυξάνει σημαντικά τους πόντους που θα αποσβέσουμε, όταν μια αδέσποτη φάπα ή κλωτσιά θέσει τέρμα στο σερί. Οι πόντοι γεμίζουν την κοινή μπάρα που μοιράζονται όλοι οι χαρακτήρες, μια μπάρα με ορατά ορόσημα και αόρατο τέλος. Αυτό σημαίνει ότι δεν βλέπουμε το πλήρες μέγεθος της μπάρας από την αρχή αλλά ένα τμήμα της συνεπώς δεν γνωρίζουμε πόσες χιλιάδες ή εκατομμύρια πόντους πρέπει να μαζέψουμε για να την ολοκληρώσουμε.

Η περιέργεια αρχίζει να μας “τρώει” από την στιγμή που την αντικρίζουμε. Αντιλαμβανόμαστε ότι τα ορόσημα σχετίζονται με κάποιο είδος αναβάθμισης των χαρακτήρων αλλά δεν γνωρίζουμε την φύση της προτού φτάσουμε στο πρώτο. Το πετυχαίνουμε και διαπιστώνουμε με χαρά ότι τα ορόσημα ξεκλειδώνουν σταδιακά όλους τους χαρακτήρες που χειριστήκαμε στην σειρά Streets of Rage μέχρι σήμερα. Τα μοντέλα των ηρώων και των ηρωίδων έχουν διατηρήσει αυτούσια την πιξελιασμένη αισθητική τους. Η retro εισβολή στο εκσυγχρονισμένο κάδρο της περιπέτειάς μας τροφοδοτεί με περισσότερη ευχαρίστηση από όση φανταζόμασταν. Παίζοντας με τους παλιούς μας “φίλους” και “φίλες” δυσκολευόμαστε αρχικά να χωνέψουμε την τεράστια αισθητική βελτίωση του έπους από το 1991 μέχρι σήμερα. Εξαπολύοντας επιθέσεις με animations 20ετίας μένουμε κατάπληκτοι από την δυσκινησία των μαχητών και την “νεκρική ακαμψία” των χτυπημάτων τους.

Η εισαγωγή του ολοκληρωμένου roster χαρακτήρων των Streets of Rage στο τέταρτο μέρος του έπους είναι ένα ευπρόσδεκτο πισωγύρισμα στο παρελθόν. Ξεθάβει υπέροχες αναμνήσεις και μας παρουσιάζει την εξέλιξή του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλληλεπιδρώντας. Τα high scores, εκτός από την μπάρα με τους χαρακτήρες προς απόκτηση, γεμίζουν και τις ζωές που χάνουμε παλεύοντας με τα θηρία του υποκόσμου. Οι ζωές έχουν την κλασική μορφή της μπάρας στο πάνω μέρος της οθόνης και μια ζωή ισούται με μια μπάρα. Η εμπειρία των σκληρών μαχών που δίνουμε στα δυσκολότερα επίπεδα μας έπεισαν ότι, ακόμη και μια ζωή, είναι αρκετή για να μας χαρίσει την νίκη σε ένα ζόρικο stage.

Η ζωή στους “Δρόμους της Οργής” είναι πολύ δύσκολη για τους νεοεισερχόμενους στα Beat ‘Em Ups και βολτίτσα στο πάρκο για τους βετεράνους. Για να φιλοξενηθούν και οι δύο κατηγορίες από users στο ξενοδοχείο της βίας που εισερχόμαστε, προσφέρονται πέντε επίπεδα δυσκολίας στο πιάτο. Τα πρώτα δύο, easy και normal, είναι πολύ εύκολα για τους βετεράνους, κάτι που σημαίνει ότι θα κατορθώσουν να φτάσουν στο 12ο stage και την τελική οθόνη την ίδια μέρα που θα αρχίσουν το game. Η σοβαρή πρόκληση, το πραγματικό ζόρι, αρχίζει από το hard μέχρι το mania.

Μανιάσαμε, τα βλέπουμε όλα κόκκινα
Το mania, παράλληλα με τα online games, είναι ο τελικός σταθμός μας, ο σίγουρος τρόπος για να απολαύσουμε στο έπακρο το Streets of Rage 4. Οι εχθροί πολλαπλασιάζονται, η αντοχή τους αυξάνεται, τα health bar τους φαίνονται αστείρευτα, τα bosses είναι αδυσώπητα. Στο mania αποκαλύπτεται η εξυπνάδα της τεχνητής νοημοσύνης που ηγείται των εγκληματιών. Το δόλιο A.I. διατάζει τα τσιράκια του να μας χτυπούν όταν το σώμα μας βρίσκεται πολύ κοντά στα “πηγάδια θανάτου” των stages, τρύπες στα οικοδομήματα που καταναλώνουν σαν τρελές το health μας όταν πέφτουμε μέσα. Οι δούλοι του ξέρουν να κινούνται σε όλη την οθόνη προσπαθώντας να μας κυκλώσουν και δεν συνηθίζουν να μας επιτίθενται στην ίδια ευθεία όταν τους πετάμε εκτός οθόνης, ψάχνουν διαρκώς την κατάλληλη θέση για να χτυπήσουν, όπως και εμείς. Τα bosses αξιοποιούν στο έπακρο την αφθαρσία των λίγων δευτερολέπτων που τους χαρίζει η επαναφορά από το έδαφος όπου τα ξαπλώνουμε ή κατά την διάρκεια της προετοιμασίας των special attacks τους.

Όσοι δεν καταλαβαίνουν από λόγια, θα καταλάβουν από ξύλο.

Διασχίζοντας μαχόμενοι τα stages νιώσαμε την λατρεία του game designer στο είδος των Beat ‘Em Ups. Η συντριβή ενός αμαξιού από τα χτυπήματά μας μετέφερε στα bonus stages του θεϊκού Final Fight. Οι στέκες που σπάσαμε στα κεφάλια “μπιλιαρδόβιων” κακοποιών μας θύμισαν την τελική μάχη στο Target: Renegade του αξέχαστου Amstrad. Η σφοδρή σύγκρουση με μηχανόβιο boss στη αυλή μιας μάντρας ξεχειλισμένης από παλιοσίδερα, μας “ταξίδεψε” στην εκτέλεση του αρχικού boss στο πρώτο Renegade. Οι χοντροί αντίπαλοι που μας επιτίθενται φτύνοντας φωτιά ή χρησιμοποιώντας το σώμα τους για να μας πλακώσουν πυροδότησε νέες αναμνήσεις από τα Final Fight, το ίδιο και οι αστείες, σχεδόν αυθαίρετες, ονομασίες των εχθρών. Το αποκορύφωμα της retro-φιλίας είναι τα retro stages που κρύβονται στο game και μεταφέρουν τους νέους χαρακτήρες σε αρχαϊκές πίστες

Το σκηνικό με τον ανελκυστήρα αποτελεί σταθερό αρχέτυπο όλων των Beat ‘Em Ups. Η καταστροφή των αντικειμένων που κρύβουν χρήμα και healing items είναι μόνιμος παραστάτης των καλύτερων τίτλων της κατηγορίας. Περισσότερο απολαμβάνουμε τα εκρηκτικά βαρέλια που θέλουν το κατάλληλο timing για να χτυπήσουν αλύπητα μεγαλύτερο αριθμό εχθρών. Σε αυτό το σημείο δοκιμάσαμε μια μικρή απογοήτευση. Αποζητώντας ένα γενναίο φόρο τιμής στα Double Dragon, επιχειρήσαμε να σηκώσουμε βαρέλια, καρέκλες και τραπέζια και να τα φορέσουμε καπέλο στους συμμορίτες. Η απουσία του σχετικού game mechanic μας ξενέρωσε. Η συντριβή τηλεφωνικών θαλάμων είναι ένα πάθος που μας δημιούργησαν τα Beat ‘Em Ups και το συναντούμε φυσικά στο Streets of Rage 4.

Η αντιμετώπιση του χάους που έχουν σκορπίσει οι εγκληματίες περνά από την χρήση μιας μεγάλης γκάμας εντυπωσιακών όπλων. Η οπλοχρησία στο Streets of Rage 4 είναι πολύ διασκεδαστική σε βαθμό που ευχηθήκαμε να μην σπάνε ποτέ τα ρημάδια. Δυστυχώς η ανθεκτικότητά τους είναι πολύ περιορισμένη, μας αποζημιώνει όμως ο μεγάλος αριθμός τους. Πωρωθήκαμε ακόμα και όταν εξαπολύσαμε την προσφιλή επίθεση ενός μεθύστακα, λιανίσαμε δηλαδή τον εχθρό με ένα σπασμένο μπουκάλι αλκοόλ. Τα μαχαίρια είναι αντιπαθέστατα εξαιτίας της μικρής τους εμβέλειας ενώ αντίθετα, τα taser guns κάνουν καλή δουλειά παγώνοντας τους δυνατότερους εχθρούς. Ένα από τα πιο απολαυστικά σκηνικά είναι η τάση των... εγκεφαλοπλυμένων μπάτσων να χτυπούν ότι περνά από μπροστά τους. Έρμαια στην αυθυποβολή των σκοτεινών δυνάμεων που μαχόμαστε, οι μπάτσοι νομίζουν ότι ενεργούν κατά το γράμμα του νόμου, κοπανώντας αδιάκριτα τους χαρακτήρες μας και τους εγκληματίες. Το μόνο που κερδίζουν τελικά είναι ένα γερό χέρι ξύλο και εμείς ρίχνουμε μπόλικο γέλιο σαπίζοντας τους πιο βαριά οπλισμένους αντιπάλους στο game.

Το multiplayer mode κερδίζει αυτόματα την αμέριστη προσοχή και συγκέντρωσή μας, αποτελώντας το αποκορύφωμα του gameplay. Έχει την μορφή του Co-Op και απαιτεί την ύπαρξη ενός συμπαίκτη που γνωρίζει καλά τα game mechanics και εφαρμόζει την έννοια της συνεργασίας. Στους δυνατούς αγώνες που παίξαμε ευλογηθήκαμε με έμπειρους και καλούς συμπαίκτες. Αποστρεφόμαστε τα αρχικά επίπεδα δυσκολίας και συνεργαζόμαστε κατευθείαν με users που επιχειρούν να τερματίσουν το game ακολουθώντας τα πιο δύσκολα μονοπάτια.

Η παρουσία μας έπεσε σαν κεραυνός στο gameworld των συμπαικτών που πάλευαν στο hard. Σε μερικά λεπτά δείξαμε ότι έχουμε προπονηθεί καλά στην εκκαθάριση κακοποιών και η συνεργασία που ακολούθησε μας εισήγαγε εσπευσμένα στην “ζώνη”, σε flow mode, στην ολοκληρωτική απορρόφηση. Η επικοινωνία με μικρόφωνα αποδείχθηκε περιττή. Χωρίζουμε την οθόνη με τον συμπολεμιστή, στεκόμαστε πλάτη με πλάτη και μοιράζουμε ξύλο μέχρι να μην μείνει ούτε ένας αντίπαλος όρθιος. Υπολογίζουμε αμφότεροι το health μας, μοιράζοντας τα healing items σε εκείνον που τα έχει περισσότερο ανάγκη.

Όταν οι εχθροί στριμώχνουν τον έναν από εμάς στην γωνία, ο άλλος σπεύδει να τον βοηθήσει με κάθε τρόπο, με combos, εναέριες κλωτσιές και special moves. Στην αντιμετώπιση των bosses και των mini bosses αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει αρμονία και δικαιοσύνη σε όλες μας τις ενέργειες. Η προσέγγιση μας λαμβάνει την μορφή πεινασμένων αρπακτικών που περιτριγυρίζουν την λεία τους. Ο ένας μας του τραβά την προσοχή προς το μέρος του, ο άλλος τον πλησιάζει από πίσω και οι δύο μαζί τον μετατρέπουμε σε σάκο του μποξ. Το ξύλο είναι αλύπητο στα online games και η απόλαυση που αντλούμε ξεπερνά εύκολα το single player γιατί μοιραζόμαστε την εμπειρία με δυνατούς παίκτες.

Η comic μαγεία μας παρασύρει
Για την αντιμετώπιση των γνώριμων ψηφιακών δαιμόνων του παρελθόντος μας που επανεμφανίζονται στο Streets of Rage 4, προτιμήθηκαν οι δύο διαστάσεις έναντι των τριών που έχουμε συνηθίσει στην εποχή μας. Μένοντας πιστοί στο αρχειακό υλικό της σειράς, οι δημιουργοί του τρίτου sequel έκλειναν προς τον χειροποίητο σχεδιασμό των γραφικών και των animations από εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Είναι προφανές ότι μελέτησαν προσεκτικά τα animations των περασμένων Streets of Rage για να ταιριάξουν απόλυτα τα frames των κινήσεων, προσδίδοντας την προσδοκώμενη αυθεντικότητα.

Το υπερθέαμα χτίστηκε πάνω στην αυτοσχέδια game engine της Guard Crash Games, τις δυνατότητες της οποίας είδαμε στο Streets of Fury προ λίγων ετών. Τα υποσχόμενα 60 frames είναι διακριτά στην οθόνη και στις υψηλές αναλύσεις όμως τα είδαμε να μειώνονται επικίνδυνα σε online αγώνες, εξαιτίας της διασύνδεσης και όχι της game engine. Τα χειροποίητα σχέδια των χαρακτήρων και του φόντου είναι σκέτα έργα τέχνης, σαν να έχουν ζωντανέψει οι ήρωες ενός πολύχρωμου comic και μάχονται ανελέητα σε μακρόστενα comic strips. Το στήσιμο της τέλειας ατμόσφαιρας βοηθούν πολύ οι φωτοσκιάσεις. Οι χαρακτήρες αναμειγνύονται φανταστικά στο φόντο με τον φωτισμό από πινακίδες και λάμπες που τους βομβαρδίζει αδιάκοπα.

Το soundtrack που υπογράφει ο Olivier Deriviere (Alone in the Dark, Plague Tale: Innocence, GreedFall) ελπίζουμε να αξιοποιηθεί σαν παράδειγμα του πως πρέπει να είναι η μουσική επένδυση ενός retro remake-sequel. Η νόρμα της ηλεκτρονικής μουσικής που απολαμβάναμε στα 90’s έχει διατηρηθεί και εμπλουτιστεί όπου χρειάζεται ώστε να ενισχυθούν τα νοσταλγικά συναισθήματα. Αν τώρα, οι αισθήσεις μας δεν ξεγελιούνται με τίποτα από τους νοσταλγικούς ήχους και επιθυμούν την αυθεντική εμπειρία, πάμε στην επιλογή options του κεντρικού μενού και τσεκάρουμε το κουτάκι Retro Soundtrack.

Η προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία
Το Streets of Rage 4 είναι ένα δαρβινικό project μόνο που σε αυτό δεν επιβιώνει ο ισχυρότερος αλλά ο δημιουργικότερος. Το ολιγάριθμο team που έχτισε τον κόσμο του είναι φανατικοί λάτρεις των Beat ‘Em Ups και η αγάπη τους ξεχειλίζει από κάθε pixel στην οθόνη. Μελέτησαν καλά την γενεαλογία του είδους και χώρεσαν όσες περισσότερες αναφορές μπορούσαν στο game τους.

Βελτίωσαν δραματικά την υπόσταση των γνώριμων χαρακτήρων και μας συνέστησαν νέους για να τους αγαπήσουμε. Χώρεσαν στο έργο τους και βελτίωσαν όλα τα αρχετυπικά game mechanics του είδους, δίνοντας έμφαση στην χορογραφία της βίας και στο προηγμένο A.I. Κατέστησαν πανεύκολη την συμμετοχή ενός ξένου user στην παρτίδα μας, δόμησαν μια κορυφαία Co-Op εμπειρία επιτρέποντας σε δύο μυαλά να συγχρονιστούν χωρίς την χρήση της γλώσσας. Ως εκ τούτου, το Streets of Rage 4 είναι ο καλύτερος απόγονος που θα μπορούσε να έχει η πασίγνωστη σειρά.

Θετικά:
- Comic γραφικά και animations
- Πανεύκολος και λειτουργικός χειρισμός
- Συναρπαστικοί χαρακτήρες με ποικιλία κινήσεων
- A.I. με άγριες διαθέσεις
- Φανταστικά game mechanics
- Πολλά επίπεδα δυσκολίας
- Αναφορές σε κορυφαία Beat ‘Em Ups
- Άψογο Co-Op
- Soundtrack με σύγχρονους και retro ρυθμούς

Αρνητικά:
- Περιορισμένη διάρκεια
- Αδιάφορη παρουσίαση σεναρίου

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Gameplay: 8
Σενάριο: 6.5
Αντοχή: 4.5
Γενικά: 8

Ένα κβαντικό άλμα στο μέλλον ενός πολυαγαπημένου είδους.

Γιάννης Μοσχονάς