Panzer Corps 2

Θάνατος, αίμα και γενναιότητα σε όλα τα μέτωπα.

Αρκεί να ακούσουμε ή να διαβάσουμε την λέξη Panzer για να τροφοδοτηθεί η φαντασία μας με ένα εκατομμύριο εικόνες από μάχες, τανκς που ξερνούν θάνατο από τα κανόνια τους, εκρήξεις και πόλεις να σωριάζονται σε ερείπια. Στην gaming κουλτούρα η λέξη Panzer έχει στεφανωθεί με την αίγλη των καλύτερων Wargames που υφίστανται, χάρη στο Panzer General. Το υπέροχο Panzer Corps που παρουσιάσαμε στο GameWorld προ εξαετίας, είναι ένας άξιος διάδοχος της θρυλικής σειράς. Πλούσιο σε δράση, μονάδες και στρατηγικές επιλογές, κέρδισε γρήγορα μια θέση στα προτιμώμενα Wargames μας και μας άνοιξε την όρεξη για νέες περιπέτειες. Το Panzer Corps 2 είναι το επόμενο εξελικτικό στάδιο της σειράς και, οι πλάτες της Slitherine πίσω από το project, υπόσχονταν ότι όλα θα πάνε καλά, πραγματικά καλά. Μετά από δεκάδες ώρες παιχνιδιού διαπιστώσαμε ότι πράγματι όλα βαίνουν καλώς στην επιστροφή μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μια ιστορία βίας και δράματος
Το Panzer Corps 2 δεν επιχειρεί να μας σαγηνεύσει με γλαφυρές ιστορίες. Στο μεγαλύτερο τμήμα του (single player campaign) ακολουθεί τις περιπέτειες του γερμανικού στρατού στην ευρωπαϊκή και στην αφρικανική ήπειρο, χωρισμένες σε δεκάδες σενάρια. Η αφήγηση σπάει την γραμμικότητα της σε προκαθορισμένα σημεία της τεράστιας εκστρατείας και προτείνει παρακάμψεις οι οποίες σπρώχνουν τα ιστορικά γεγονότα σε άλλη πορεία. Η αναπαράσταση των πολύνεκρων μαχών και των τεράστιων μετώπων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι απολαυστικότατη, λοξοδρομώντας όμως οδηγούμαστε σε υποθετικά σενάρια που αγγίζουν τα όρια, όχι ακριβώς της φαντασίας, αλλά της μακρινής ιστορικής πιθανότητας.

Ακόμα και οι υπερδυνάμεις μπορούν να φτάσουν σε σημείο θραύσης όταν αντιμετωπίζουν έναν ανίκητο εχθρό. Εφόσον τα panzer μας καθαρίσουν την βόρεια Αφρική και ξεκοιλιάσουν την Σοβιετική Ένωση “σκαρφαλώνοντας” τον Καύκασο, είναι ικανά να υποδουλώσουν την υπόλοιπη ηπειρωτική Ευρώπη και να ξεχυθούν στην κατάκτηση της Αμερικής και του Ειρηνικού. Η αφηγηματική δομή καλύπτει ταυτόχρονα τις ανάγκες μας για γνώριμες ιστορικές περιπέτειες και ταυτόχρονα, υλοποιεί ένα υποθετικό σενάριο, σπάζοντας τα ιστορικά δεδομένα. Αμέσως το σενάριο μορφοποιείται σε μια τεράστια φαντασίωση η οποία ολοκληρώνει τον κύκλο της και μας κάνει να νιώθουμε ως οι καλύτεροι στρατηλάτες όλων των εποχών.

Η προσωπικότητά μας στο game καθορίζεται πριν την έναρξη της εκστρατείας. Ιστορικά πορτρέτα από ναζήδες διατίθενται για να δώσουν πρόσωπο στον στρατηγό μας. Αν δεν γουστάρουμε τις φάτσες τους επιλέγουμε τα πορτρέτα σκοτεινών τύπων και προχωρούμε στην ουσία, στα δυνατά σημεία του χαρακτήρα και στις αδυναμίες του. Οι επιλογές είναι πολύ ισορροπημένες και μας αναγκάζουν να γεμίσουμε τον χαρακτήρα μας με ελαττώματα αν θέλουμε να τον τροφοδοτήσουμε με αντίστοιχο αριθμό από δυνατότητες. Οι δοκιμές με τα υπέρ και τα κατά αποδεικνύονται ουσιαστικές στην επερχόμενη εκστρατεία.

Εμείς είμαστε στην κορυφή της ιεραρχίας όμως ο αγώνας μας δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη αν οι μονάδες μας δεν διαθέτουν τους σωστούς καθοδηγητές. Το όνομα αυτών είναι heroes και η παρουσία τους σε μια μονάδα την τροφοδοτεί με κάποιο χρήσιμο trait. Οι heroes είναι παράγωγα των ηρωικών πράξεων μιας μονάδας και συνοδεύονται σχετικά σύντομα από μια σειρά μεταλλείων που κερδίζουμε στις μάχες. Η συνεργασία των bonuses ενός hero και ενός ή περισσότερων awards είναι η μοναδική οδός που θα μας οδηγήσει στην δημιουργία υπέρ-μονάδων.

Ένας έξαλλος Γερμανός στρατηγός μας μοιράζει τις εντολές των σεναρίων, εντοπίζοντας τους στρατηγικούς στόχους στον επιχειρησιακό χάρτη. Οι στόχοι δείχνουν μονότονοι, μας καλούν να καταλάβουμε ένα μικρό αριθμό περιοχών για να νικήσουμε. Η ποικιλία βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο θα εκτελέσουμε τις οδηγίες μας. Τα πάντα κυλούν σε γύρους, οι δυνάμεις μας χωρίζονται σε αυτές που θα αναπτύξουμε στο πεδίο της μάχης και στις εφεδρικές δυνάμεις που βγαίνουν από την αχρηστία μόνο όταν το απαιτούν οι συνθήκες. Για παράδειγμα, η ομάδα των γεφυροποιών είναι παντελώς άχρηστη σε μια έρημο ή πεδιάδα, όταν όμως ένα ποτάμι κυλάει ανάμεσα σε εμάς και τις πόλεις που θέλουμε να πατήσουμε, μας είναι απαραίτητοι.

Σύντομα συνειδητοποιούμε ότι η διαχείριση των πόρων μας περνά από την γνώση των στατιστικών που τους χαρακτηρίζουν. Μαθαίνουμε καλά την ταχύτητα με την οποία κινούνται οι μονάδες, το αν έχουν την πρωτοβουλία κινήσεων, τις μονάδες απέναντι στις οποίες είναι αδύναμες ή ισχυρές. Οι πληροφορίες είναι πολλές και είναι αναγκαίο να τις αφομοιώσουμε το γρηγορότερο ώστε να μην δούμε τις δυνάμεις μας να συντρίβονται χωρίς να καταλαβαίνουμε το γιατί. Μια ανάγνωση του manual είναι απαραίτητη για να κατανοήσουμε το εύρος των επιλογών μας.

Είναι σκληρή ζωή να είσαι... Χιτλερίτης
Τα πέντε επίπεδα δυσκολίας είναι εύκολο να ξεγελάσουν τους gamers με σοβαρή προϋπηρεσία στα Strategy και γερές δόσεις αυτοπεποίθησης. Είναι πιθανό να επιλέξουμε το τρίτο από τα πέντε επίπεδα νομίζοντας ότι είναι το normal, ότι είναι του χεριού μας, ότι θα σαρώσουμε τους εχθρούς σαν μπουλντόζα παρά τα μικρά πλεονεκτήματα που τους χαρίζει. Η αλήθεια είναι πως, ακόμα και το πρώτο επίπεδο δυσκολίας που έχει βαφτιστεί με στρατιωτικό βαθμό όπως και τα υπόλοιπα, θα μας βγάλει την πίστη έως ότου τερματίσουμε το campaign. Το Panzer Corps 2 είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, όχι επειδή η δυσκολία του είναι εκτός ισορροπίας αλλά διότι εφαρμόζει στην πράξη τους νόμους του πολέμου, ενός θεριού που καταβροχθίζει τα πάντα, καταστρέφοντας εύκολα τα σχέδια των επίδοξων χειριστών του.

Η αδυσώπητη φύση των μαχών η οποία δεν συγχωρεί κανένα λάθος μας αναγκάζει να καταφύγουμε στην λεγόμενη “απάτη των saves”, δηλαδή να κάνουμε load το save πριν από κάθε ριψοκίνδυνη επίθεση μέχρι να μας πέσει ευνοϊκά το “ζάρι”. Όταν τα νούμερα των απωλειών ανάμεσα στην μονάδα μας και την αντίστοιχη του εχθρού έχουν την μορφή που ικανοποιεί, δηλαδή μεγιστοποίηση των εχθρικών απωλειών και ελαχιστοποίηση των δικών μας, πατάμε ξανά save και συνεχίζουμε στην επόμενη κίνηση. Η καινοτομία του Panzer Corps στα wargames τύπου Panzer General έχει το όνομα undo, ένα μαγικό εικονίδιο στο user interface μας. Πατώντας το, εξουδετερώνουμε την αποτυχημένη επίθεση ή την λανθασμένη μετακίνηση της μονάδας μας. Η διαδικασία μπορεί να επαναληφθεί κανονικά μέχρι τρεις φορές όμως είναι προτιμότερο να την αλλάξουμε σε unlimited χρήση στις προηγμένες ρυθμίσεις για να αποφύγουμε το συνεχές load-save.

Έχουμε καταβροχθίσει με βουλιμία εκατοντάδες σελίδες που αναφέρονται στις πολεμικές επιχειρήσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν αναμενόμενο λοιπόν να ερωτευθούμε σαν σχολιαρόπαιδα τo mechanic του encirclement. Η περικύκλωση ενός εχθρού υπήρξε σπεσιαλιτέ της Βέρμαχτ στην αιματοβαμμένη της προέλαση σε όλη την Ευρώπη και το encirclement μαζί με το mechanic overrun αποτυπώνουν την πεμπτουσία του γερμανικού Blitzkrieg. Στο Panzer Corps 2 δεν υπάρχει χώρος για διοικητές που αρέσκονται να πιέζουν την σκανδάλη προτού βεβαιωθούν ότι η σφαίρα θα πετύχει τον στόχο. Για να γονατίσουμε ολοκληρωτικά τον εχθρό εφαρμόζουμε αδιάκοπα την τακτική του δικρανιού, σπάζοντας το εχθρικό μέτωπο δεξιά και αριστερά και περικυκλώνοντας τις μονάδες που βρίσκονται στο κέντρο.

Η μερική περικύκλωση θα στερήσει τον εχθρό από πυρομαχικά και καύσιμα, θα του αφήσει όμως παράλληλα και μια... πορτούλα ανοιχτή για να υποχωρήσει αν υποστεί βαριές απώλειες. Στόχος μας είναι η περικύκλωση να είναι ολοκληρωτική, αποκλείοντας κάθε έξοδο διαφυγής στην εχθρική μονάδα. Κάθε φορά που πετυχαίνουμε τον θεάρεστο αυτό στόχο, ο αντίπαλος αναγκάζεται να παραδοθεί αν δεν συντριβεί τελείως από τα πυρά μας. Το ερώτημα είναι αν ο στρατός μας παίρνει αιχμαλώτους ή προτιμά να αφήνει πίσω του μόνο πτώματα. Η απάντηση είναι ότι παίρνει αιχμαλώτους και με μεγάλη του χαρά μάλιστα γιατί η αιχμαλωσία είναι μια πολύτιμη διαδικασία με την οποία ενισχύουμε τις δυνάμεις μας. Οι μονάδες που υποκύπτουν στα συντριπτικά μας χτυπήματα και παραδίδονται, προστίθενται αυτόματα στα περιουσιακά μας στοιχεία, κατάσχονται ουσιαστικά και γίνονται διαθέσιμα προς αγορά. Είναι ειρωνικό και συναρπαστικό ταυτόχρονα να χρησιμοποιούμε το οπλοστάσιο του εχθρού εναντίον του, ενίοτε μάλιστα ίσως μια μονάδα του να είναι καλύτερη από τις δικές μας.

Στοχαζόμαστε λίγο πάνω στις χάρες των κυκλωτικών κινήσεων και προχωρούμε στην δυναμική που φέρνει το overrun mechanic των τεθωρακισμένων στα στρατηγικά μας σχέδια. Τα άρματα μάχης μας ξεχύνονται στην ύπαιθρο αναζητώντας στόχους για να τινάξουν με τα κανόνια τους. Μερικές φορές τα πυρά μας διαλύουν ολοσχερώς μια εχθρική μονάδα και το τανκ μας μπαίνει σε overrun mode, δηλαδή συνεχίζει να κινείται χτυπώντας και δεύτερο στόχο αν το επιθυμεί. Αυτό σπάει το αυστηρό κανόνα της μιας κίνησης-μιας επίθεσης που χαρακτηρίζει όλες τις μονάδες ανά γύρο και ανοίγει τα περιθώρια για μεγάλη σφαγή. Με το overrun τα τανκ ανεβαίνουν εξελικτικό επίπεδο και δεν είναι ασυνήθιστη η εικόνα της εξολόθρευσης τριών και τεσσάρων εχθρικών μονάδων σε ένα γύρο από την ίδια τεθωρακισμένη μονάδα.

Η ευελιξία είναι πράγματι η πεμπτουσία του Blitzkrieg και την επιδιώκουμε, πέρα από το overrun mechanic. Εφόσον την θέτουμε σαν προτεραιότητά μας, θυσιάζουμε core slots δίχως δεύτερη σκέψη για να κολλήσουμε στις μονάδες του πεζικού και του πυροβολικού ένα γρήγορο μεταφορικό όχημα. Τα core slots είναι το unit cap του στρατού μας το οποίο, ευτυχώς, αυξάνεται από σενάριο σε σενάριο. Αυτόματα, οι μονάδες καλύπτουν μεγάλο τμήμα του χάρτη ανά κίνηση, ανοίγοντας τον δρόμο στις κυκλωτικές μανούβρες και τις μαζικές επιθέσεις σε οχυρωμένες θέσεις. Τα τοπικά μεταφορικά μέσα, αν και περιορισμένα σε αριθμό, ενισχύουν τρομακτικά την κινητικότητα των δυνάμεων μας. Φορτώνουμε τις μονάδες μας σε τρένα, πλοία και αεροπλάνα και τις μεταφέρουμε “σφαίρα” στα πιο μακρινά σημεία του χάρτη, αιφνιδιάζοντας τους εχθρούς.

Κάθε τρύπα, σπίτι και σκιά κρύβει τον θάνατο
Η οχύρωση καθορίζει εν πολλοίς τις απώλειες που περιμένουν τους εχθρούς και τις μονάδες μας όταν συγκρούονται. Ο περίπλοκος στατιστικός χαρακτήρας των εκατοντάδων διαθέσιμων μονάδων μας σπρώχνει να προσέχουμε πολύ τις θωρακισμένες μεραρχίες και να μην τις στέλνουμε σαν πρόβατα επί σφαγή σε δρόμους οχυρωμένων πόλεων. Σε αυτές τις συνθήκες, κυρίαρχος είναι το πεζικό και το μόνο αντίδοτο είναι οι pioneers, οι μονάδες που εξουδετερώνουν την αξία του entrenchment και επιτρέπουν να προκαλούμε στον εχθρό τις μέγιστες απώλειες. Σε ανοιχτές πεδιάδες και ερήμους, τα τεθωρακισμένα έχουν τον πρώτο λόγο, βρίσκονται σε ιδανικές συνθήκες για να διαλύσουν το εχθρικό πεζικό και οποιαδήποτε μονάδα δεν έχει σοβαρή θωράκιση. Το τερέν είναι ένας από τους σημαντικότερους στρατηγικούς παράγοντες για να επιτυγχάνουμε τους τακτικούς μας στόχους.

To sequel του Panzer Corps απαιτεί μεγάλη δέσμευση χρόνου και νοητικής ενέργειας. Η αποδοχή της απαίτησης οδηγεί σε μια από τις πιο αυθεντικές πολεμικές εμπειρίες στα πλαίσια του gaming.

Ο μόνος κλάδος του στρατού μας που μοιάζει παραμελημένος είναι το ναυτικό. Σε ορισμένα σενάρια αναλαμβάνουμε την διοίκηση ναυτικών μονάδων τις οποίες οδηγούμε αυτόματα σε σύγκρουση με τον εχθρικό στόλο. Η αυξημένη αποτελεσματικότητά τους στην θάλασσα σχεδόν εκμηδενίζεται ενάντια σε χερσαίες και εναέριες δυνάμεις. Ο βομβαρδισμός μιας πόλης ή οχυρής θέσης γενικότερα από θωρηκτά περιμέναμε να προκαλεί μεγάλες ζημιές και όχι απλά σαματά. Δεν έχει γούστο το να μην μπορούμε να ισοπεδώσουμε μια μονάδα με τα πανίσχυρα κανόνια μας.

Δεν είναι ούτε μια, ούτε δύο αλλά χίλιες μονάδες έτοιμες προς διαχείριση στο περιεχόμενο του Panzer Corps 2. Αγαπούμε σφόδρα τα τεθωρακισμένα και την αεροπορία, τα τμήματα του στρατού μας που έχουν την μεγαλύτερη εμβέλεια, το υψηλότερο damage καθώς και αξιοπρεπή αντοχή. Το πεζικό το στέλνουμε για ειδικές αποστολές οι οποίες περιλαμβάνουν την εκκαθάριση των πόλεων, την εξολόθρευση των εχθρικών στρατιωτών και την κατάληψη ορφανών στρατηγικών στόχων. Το πυροβολικό και τα αντιαεροπορικά αποτελούν τις σπουδαιότερες υποστηρικτικές δυνάμεις που διαθέτουμε. Με το πυροβολικό μαλακώνουμε τους οχυρωμένους εχθρούς, τσακίζουμε δηλαδή το ηθικό τους, μια πράξη που οδηγεί στην ευκολότερη αντιμετώπισή τους από τις υπόλοιπες μονάδες μας. Τα αντιαεροπορικά είναι η προστασία μας απέναντι στην εχθρική αεροπορία η οποία έχει την τάση να βομβαρδίζει ανελέητα τις μονάδες μας, πετσοκόβοντας τους αριθμούς τους. Γουστάρουμε σφόδρα να συγκροτούμε τις δυνάμεις μας όπως μας κατεβαίνει αντί να υπάρχουν έτοιμοι σχηματισμοί και παρατάξεις. Η μια μονάδα μετά την άλλη παίρνουν θέση στον χάρτη σχηματίζοντας άλλοτε ένα δόρυ, άλλοτε ένα δικράνι, άλλοτε μια σειρά από τανκ που θυμίζουν αμαξοστοιχία.

Η μέγιστη πηγή ευχαρίστησης στον πόλεμό μας είναι όταν μια μονάδα ξεπερνά τις προβλεπόμενες απώλειες. Προτού εκτελέσουμε μια επίθεση πληροφορούμαστε ποιο θα είναι περίπου το αποτέλεσμα της. Οι αριθμοί αυξομειώνονται εισάγοντας την τύχη, το γνωστό μας RNG. Το RNG μπορεί να κινηθεί σε όποιο σκέλος της αριθμητικής κλίμακας του καπνίσει, οδηγώντας μας σε απροσδόκητους θριάμβους ή τραγικές αποτυχίες. Είναι προτιμότερο ίσως να απενεργοποιήσουμε την τυχαιότητα του αποτελέσματος μετακινώντας τον ανάλογο slider στα settings του campaign.

Ουδείς αναντικατάστατος, πλην των βετεράνων
Για να αντιμετωπίσουμε τις απώλειες κάνουμε χρήση του αγαπημένου replacement, του εξαιρετικού game mechanic που συντηρεί την ελίτ του στρατού μας. Στην ελίτ ανήκουν οι μονάδες-βετεράνοι οι οποίες έχουν πολλά αστέρια, μετάλλια και ήρωες στο ενεργητικό τους. Οι μονάδες που καταλαμβάνουν τα core slots μας συντροφεύουν σε όλη την διάρκειας της εκστρατείας και η προστασία τους επιβάλλεται ώστε να αντιμετωπίζουμε τους φρέσκους κινδύνους με επίλεκτες δυνάμεις. Η δυσκολία των σεναρίων αυξάνεται αναλογικά, οι εχθρικές δυνάμεις πολλαπλασιάζονται και εξοπλίζονται με καλύτερη τεχνολογία, το ίδιο όμως και εμείς. Έλα όμως που δεν αρκεί να έχουμε ένα τανκ ή ένα αεροσκάφος τελευταίας τεχνολογίας αν το οδηγούν... στραβοί πιλότοι και ανίκανοι χειριστές.

Το prestige είναι το νόμισμα που ξοδεύουμε για την αγορά νέων μονάδων και την αντικατάσταση των παλαιότερων. Είναι το κίνητρο πίσω από τις επιθέσεις μας στα secondary objectives των σεναρίων και στην κατάληψη όλων των πόλεων, αεροδρομίων και εγκαταστάσεων που μας το προσφέρουν. Με αρκετό prestige στην τσέπη, αντικαθιστούμε τους πεσμένους πολεμιστές μας με elite δυνάμεις, διατηρώντας το xp που κέρδισαν στην κόλαση της μάχης. Είναι προτιμότερο να σώσουμε μια ελίτ μονάδα παρά να την αφήσουμε να χαθεί και να αγοράσουμε μια τεχνολογικά ανώτερη. Η εμπειρία της ελίτ μονάδας την καθιστά αναντικατάστατη και, απώτερος σκοπός της στρατηγικής μας σε όλες τις μάχες, είναι η διάσωση των ελίτ και η δημιουργία ενός ακατανίκητου στρατού βετεράνων.

Σκαρφαλώνουμε τον Γολγοθά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και φτάνουμε στην σταύρωση των εχθρών μας αναβαθμίζοντας πρωτίστως τις μονάδες μας με τους τρόπους που προαναφέραμε και με έναν που αφήσαμε για αργότερα. Heroes, medals, stars, αντικατάσταση της παλιάς τεχνολογίας με την νέα που προκύπτει και τέλος, overstrength. Πληρώνουμε αδρά σε prestige και core slots για να αυξήσουμε τον αριθμό και την ισχύ μιας μονάδας κατά πολύ. Αμέσως οι δυνάμεις μας ανεβάζουν κατακόρυφα την δύναμη πυρός τους αλλά και τις απώλειες που μπορούν να υποστούν προτού υποχωρήσουν.

Εσωτερικό και εξωτερικό, ουσία και βιτρίνα
Αναλύοντας βήμα προς βήμα την δυναμική και τα game mechanics διακρίνουμε τους λόγους που μας αναγκάζουν να υποκλιθούμε στην ομορφιά του Panzer Corps 2. Τα μέρη του είναι πολλά και λειτουργούν τέλεια εναρμονισμένα σαν ζωντανός οργανισμός. Τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους, οδηγώντας στα διαφαινόμενα αποτελέσματα, διαφαινόμενα φυσικά μόνο αν έχουμε δαπανήσει σοβαρές ποσότητες φαιάς ουσίας για να τα σχεδιάσουμε. Η σημασία της συλλογής πληροφοριών σε έναν πόλεμο δεν έχει διαφύγει από τους game designers που δόμησαν το interface με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουμε πρόσβαση σε τεράστιο αριθμό στατιστικών σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε γρήγορα την σημασία των εικονιδίων και ο κέρσορας κάνει υπερωρίες στην περιπλάνησή του πάνω σε όλο το τερέν, ανιχνεύοντας τα κατάλληλα σημεία για να κινηθούμε. Ο άνετος και απόλυτος έλεγχος των πάντων μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε το μαινόμενο A.I. Ο ψηφιακός εχθρός έχει ταλέντο στο να κρύβει τις δυνάμεις του πίσω από το fog of war. Μας αφήνει να διασχίσουμε ένα ποτάμι, να αποβιβαστούμε σε μια ακτή, να περικυκλώσουμε μια πόλη του σχετικά εύκολα και, ενόσω έχουμε σιγουρευτεί ότι όλα πάνε καλά, βλέπουμε ένα χείμαρρο από μονάδες να ξεπετάγεται από την μαυρίλα και να επιτίθεται διαδοχικά σε όλες τις δυνάμεις μας. Δείχνει να γνωρίζει την δυναμικότητα των μονάδων μας, την κατάλληλη στιγμή για υποχώρηση ή επίθεση. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένας στρατηγός με πολλές αμυντικές και επιθετικές αρετές.

Στο Panzer Corps 2 δεν μας τραβά μονάχα η στρατηγική του διάσταση αλλά και το θέαμα. Χρησιμοποιούμε αδιάκοπα την εξαιρετική μεγέθυνση για να χαζέψουμε από κοντά τα υπέροχα τρισδιάστατα μοντέλα των μονάδων. Νιώθουμε ότι είμαστε μπροστά σε μακέτα ενός ανάγλυφου χάρτη με μινιατούρες τις οποίες έχουν σχεδιάσει πρωταθλητές του μοντελισμού. Λατρεύουμε την κίνηση των κανονιών, τα animations του πεζικού και των αεροπλάνων, τις εκρήξεις, τα πυρά, τα πτώματα των στρατιωτών και τα συντρίμμια των τεθωρακισμένων που μένουν στον χάρτη. Αν δεν μας αρέσει το χρώμα των μονάδων μπορούμε να τις μπογιατίσουμε και να προσαρμόσουμε τα χρώματα σε αποχρώσεις του γούστου μας.
Ακούγοντας κάποια κομμάτια από το soundtrack το δεξί μας χέρι κινείται ασυναίσθητα στον κρόταφο σαν να το τραβάει μαγνήτης, εκτελώντας μια τέλεια στρατιωτική χαιρετούρα. Η μουσική επένδυση είναι αρκούντως μιλιταριστική και επική αλλά παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα, δεν έχει ένα σταθερό ποιοτικό επίπεδο. To voice acting του στρατηγού που μας ενημερώνει πριν από τις μάχες είναι ικανοποιητικό αν και θα τον προτιμούσαμε να μιλάει γερμανικά με υπότιτλους παρά αγγλικά με γερμανική προφορά.

Το όνομα του game μας πληροφορεί και για το κέντρο βάρους του που δεν είναι άλλο από τις τεθωρακισμένες μεραρχίες των Γερμανών στον τελευταίο μεγάλο πόλεμο. Τι θα γίνει όμως, θα περάσουμε 40 με 50 ώρες με τον Γιόχαν, τον Φίσερ και τον Φραντς, λειώνοντας κόσμο κάτω από τανκς; Απλά θα σπεύσουμε στο μενού που γράφει multiplayer, στην μοναδική επιλογή που μας επιτρέπει να διοικήσουμε τους στρατούς των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, της Σοβιετικής Ένωσης και της Ιταλίας. Το πλαίσιο της μάχης δεν είναι το ίδιο με το campaign όπου διοικούμε τα ναζιστικά στίφη. Θα εμπλακούμε σε προεπιλεγμένα σενάρια ή θα φτιάξουμε το δικό μας κολαστήριο, αποφασίζοντας το μέγεθος του χάρτη, την μορφολογία του εδάφους και τον αριθμό των εχθρών. Η αντιμετώπιση επτά αντιπάλων με εξαιρετικές στρατηγικές ικανότητες είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του πολέμου στο Panzer Corps 2. Θα απουσιάσουμε από το online μακελειό ή θα συμμετάσχουμε μέχρι να αποδείξουμε στους φίλους gamers ότι είμαστε πιο σκληροί και από ένα M4 Sherman tank;

Στην πόλη μας το γρασίδι δεν είναι πράσινο αλλά κόκκινο
Το Panzer Corps 2 ξεχειλίζει από περιεχόμενο και μπορεί να κλέψει πολύ εύκολα όλο τον ελεύθερο χρόνο μας. Συμπληρώνει την τεράστια διάρκεια του στον χρόνο με το replayability που εισάγουν οι διακλαδώσεις του single player campaign. Είναι πολύ ευχάριστο στα μάτια μας και οι στρατηγικές του επιλογές γεμίζουν εύκολα ολόκληρο τόμο. Είναι ελκυστικό για users κάθε δυναμικότητας και συναισθηματικά φορτισμένο με τα συνταρακτικά γεγονότα μιας εποχής στην οποία ο ανθρώπινος πολιτισμός ξέπεσε στην βαρβαρότητα. Έχει απύθμενο gameplay και πέτυχε να βελτιώσει πολλά χαρακτηριστικά του πρωτότυπου. Πιστεύουμε ότι, όπως το “Περί του Πολέμου” του Κλαούζεβιτς βρίσκεται σε όλες τις βιβλιοθήκες σοβαρών στρατιωτικών, έτσι και το Panzer Corps 2 πρέπει να κοσμήσει τις ψηφιακές βιβλιοθήκες των σοβαρών Strategy gamers.

Θετικά:
- Καθαρά γραφικά, ζωηρά animations και ανάγλυφα πεδία μάχης
- Πληθώρα μονάδων με “σεντόνια” στατιστικών που μετρούν στο gameplay
- Single player campaign μεγάλης διάρκειας με replayability
- Σταθερό multiplayer για πολλές ευχάριστες βραδιές με φίλους
- Περιεκτικό tutorial
- Undo button που εξουδετερώνει την ρουτίνα load-save
- Πολλά επίπεδα δυσκολίας
- Ενσωματωμένος editor για να φτιάξουμε τις δικές μας μάχες
- Τεχνητή νοημοσύνη με... νοημοσύνη

Αρνητικά:
- Το single player campaign παίζεται μόνο από την γερμανική πλευρά
- Μέτριος ηχητικός τομέας
- Μονότονα objectives στα σενάρια

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 6.5
Gameplay: 8
Σενάριο: 8
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.2

Η συναρπαστική μάχη ενός επιτραπέζιου Wargame σε gaming φόρμουλα.

Γιάννης Μοσχονάς