Shenmue III

Ο Ιαπωνικός Δράκος θα λιώσει τους νταήδες.

“Είναι πολλά τα χρόνια, Suzuki” φωνάζαμε στον πασίγνωστο Ιάπωνα δημιουργό των δύο Shenmue εδώ και αρκετό καιρό. Εξαρχής ο Yu Suzuki είχε οραματιστεί την ιστορία του Shenmue σαν ένα έπος που θα ξεδιπλωνόταν σε μακρά σειρά από Video Games αλλά δεν του βγήκαν τα λογιστικά. Η αγαπημένη μας Sega είχε αγκαλιάσει το όραμά του, επενδύοντας δεκάδες εκατομμύρια δολάρια όμως, παραδόξως, οι gamers δεν το εκτίμησαν αρκετά για να δώσουν τον οβολό τους και να το μετατρέψουν σε εμπορική επιτυχία. Οι φανατικοί οπαδοί που απόκτησε σαν και του λόγου μας είναι η παρακαταθήκη που άφησε η σειρά μετά το πέρασμά της στην ιστορία σαν παταγώδης εμπορική αποτυχία.

Το Shenmue III έκανε παρέα με αρκετούς ακόμα τίτλους στην κόλαση των games που ονομάζουμε development hell και κανείς δεν γνώριζε αν και πότε θα αποδράσει από εκεί. Οι fans βομβάρδιζαν νύχτα και μέρα τον Yu Suzuki ο οποίος μάλλον πήρε βαρέως την αποτυχία του έπους του και σταμάτησε να σχεδιάζει πρωτότυπους τίτλους από τότε. Θα ήταν κρίμα να τελειώσει τόσο άδοξα μια ιστορία που αγαπήθηκε από πολλούς βετεράνους gamers και να μείνουν αναξιοποίητα τα περιουσιακά της στοιχεία. Αυτά περιλαμβάνουν ολόκληρο το σενάριο και τους χαρακτήρες που θα το πλαισιώσουν. Ο συμπαθέστατος Suzuki δεν έχει καρδιά από πέτρα γι’ αυτό και αγάπησε σφόδρα το δημιούργημά του όμως αναρωτήθηκε πως μπορεί να το αναστήσει αφού καμία εταιρεία ανάπτυξης δεν βάζει το χέρι στην τσέπη. Αποφάσισε να στραφεί σε... μισοάδειες τσέπες αλλά πολύ περισσότερες σε αριθμό, δηλαδή σε εμάς τους λάτρεις των games.

Η εκστρατεία του Shenmue III στο Kickstarter θα μπορούσε να συγκριθεί σε επιτυχία με τις εκστρατείες του Μεγάλου Ναπολέοντα. Ο αρχικός στόχος των δύο εκατομμυρίων δολαρίων καλύφθηκε εντός οκτώ ωρών και ο Suzuki, αναθαρρημένος από την ανταπόκριση του κοινού, ανέβασε τον πήχη στα 11 εκατομμύρια. Η “μπίλια” σταμάτησε κοντά στα επτά εκατομμύρια και το όνειρο του Shenmue III έγινε πραγματικότητα. Η πιο συγκινητική στιγμή στο game είναι η ανακάλυψη που κάναμε στο ξενοδοχείο της πόλης Niaowu διαβάζοντας το τετράδιο που αναπαύεται δίπλα στο κρεββάτι μας. Τα ονόματα των χρηματοδοτών της τεράστιας προσπάθειας βρίσκονται εκεί μαζί με τα προσωπικά τους σχόλια στις μητρικές τους γλώσσες. Έλληνες, Ασιάτες, Αφρικανοί, Αμερικανοί, Αυστραλοί, ίσως και... Εσκιμώοι, δηλώνουν την χαρά τους για την πραγμάτωση του πολυαναμενόμενου project.

Ένα μυστικό εκατοντάδων ετών θα βγει στο φως
Πατώντας new game νιώθουμε σαν να μην πέρασε μια μέρα από την στιγμή που ο Ryo Hazuki και η Shenhua Ling ένωσαν τα πεπρωμένα τους ατενίζοντας τα μυθικά σύμβολα του δράκου και του φοίνικα στα βάθη μιας σπηλιάς. Χρονικά βρισκόμαστε στο 1987 και ο Ryo με την Shenhua προσπαθούν να ανακαλύψουν που εξαφανίστηκε ο πατέρας της και τι σχέση έχουν ο μισητός Lan Di και ο phoenix mirror με το γεγονός. Πολύ σύντομα ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ανομία και αναγκαζόμαστε (άλλο που δεν θέλαμε) να μεταχειριστούμε τις γνώσεις μας στις πολεμικές τέχνες για να ξεβρομίσουμε τον τόπο.

Σαν προσωπικότητα, ο Ryo έχει τις καλές και τις κακές του στιγμές όμως δεν αναπτύσσεται καθόλου από τις εμπειρίες που δοκιμάζει. Υπάρχουν φορές που ταυτιζόμαστε μαζί του, άλλες που τον λυπόμαστε για όσα κάνει διότι παρουσιάζεται πιο άκαμπτος συναισθηματικά και από τα κούτσουρα που κόβει. Η ταύτιση πραγματοποιείται κάθε φορά που χρησιμοποιεί το ταλέντο του στις πολεμικές τέχνες για να βοηθήσει τους αθώους ντόπιους να απαλλαγούν από ληστοσυμμορίες και αλιτήριους. Οι γροθιές και οι κλωτσιές του, υπό τις εντολές που μεταδίδουμε δια του χειριστηρίου, απονέμουν δικαιοσύνη σε μορφή καρούμπαλων και μωλώπων στους νταήδες που τρομοκρατούν τον κόσμο. Η ηθική ικανοποίηση που δοκιμάζουμε αξιοποιώντας τις δυνάμεις μας μετατρέπεται σε γέλιο όποτε ο Ryo έρχεται σε επαφή με γυναίκες.

Η ψυχή μας ανοίγει σαν... μπουμπούκι το πρωί κάθε ημέρας in game όταν η γλυκιά Shenhua μας χαιρετά με τον χαριτωμένο τρόπο της. Παρόμοια αντίδραση θα είχε κάθε σοβαρός άντρας αλλά όχι ο Ryo, αλίμονο. Ο ήρωας χαιρετά με απάθεια και σε όλες τους τις συζητήσεις δεν δείχνει το παραμικρό σημάδι τρυφερότητας, μόνο ένα ψεύτικο ενδιαφέρον για την υγεία της Shenhua ενίοτε. Εκεί που γελάσαμε με την καρδιά μας ήταν στην συνάντησή του με την ζόρικη shrine maiden Lin Shiling. Η απίστευτα χαριτωμένη ηρωίδα φυλάει σαν κέρβερος τον ναό της κραδαίνοντας μια σκούπα και μας επιτίθεται νομίζοντας ότι ανήκουμε σε μια ντόπια ομάδα αλητών.

Αφού λύνεται η παρεξήγηση και αποκαθίσταται η ομαλότητα στις σχέσεις μας, πηγαίνουμε λίγο αργότερα στην Lin ζητώντας πληροφορίες για μια περιοχή του Niaowu. Η Lin ζωηρεύει αμέσως, μας ρωτά αν θέλουμε να δούμε τα αξιοθέατα και προτείνει να μας δείξει την γειτονιά λίγο αργότερα. Ο Ryo της κόβει την φόρα λέγοντας ότι θέλει να πάει μόνος του και δεν τον ενδιαφέρουν τα αξιοθέατα. Είναι περίεργο το ότι, εκείνη την στιγμή, φασκελώσαμε την οθόνη φωνάζοντας “ου να μας χαθείς ζόμπι” προς τον χαρακτήρα μας; Οι αντιδράσεις του Ryo προς τον γυναικείο πληθυσμό μας προετοίμαζαν για την συναισθηματική του ερημιά αλλά πιστέψαμε προς στιγμή ότι σκοπός τους ήταν να μας κάνει να γελάσουμε.

Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά
Το γέλιο έσβησε στα χείλη μας μόλις αντιληφθήκαμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό των διαλόγων είναι κακογραμμένο όσο δεν παίρνει. Οι ουσιαστικές συνομιλίες, εκείνες που εξελίσσουν την ιστορία και μας αιχμαλωτίζουν το ενδιαφέρον είναι αρκετές αλλά υπερκαλύπτονται από ένα σωρό ανούσιες γραμμές διαλόγων. Ο Ed Wood, ο χειρότερος σκηνοθέτης όλων των εποχών, θα ζήλευε αρκετά από τα λεκτικά “μαργαριτάρια” που έγραψαν για τους χαρακτήρες του Shenmue III ο Yu Suzuki και ο συνεργάτης του, Masahiro Yoshimoto. Τα επιφωνήματα του Ryo όταν σκέφτεται, το ανατριχιαστικό αυτό “ugh” που συνοδεύει την αμηχανία του, σκιαγραφεί έναν χαρακτήρα που μόλις κατέβηκε από τα δέντρα με τις μαϊμούδες. Με βάση τα “ugh” και την συμπεριφορά του προς τις γυναίκες ο ήρωας θα είναι για εμάς πάντα ο Ryo Χαζούλης.

Οι NPCs των καταστημάτων και των τυχερών παιχνιδιών που αποτελούν την πλειοψηφία στην περιπέτεια, έχουν την τάση να επαναλαμβάνουν τις τυποποιημένες κουβέντες ενός πωλητή που θέλει να μας πείσει να αγοράσουμε την σαβούρα του. Πολλοί διάλογοι έχουν την εξής μορφή. Ryo: να σας κάνω μια ερώτηση;. Πωλητής: ήρθατε για να παίξετε στο καταπληκτικό μας παιχνίδι, να ποντάρετε στις χελώνες και τα βατράχια, να δοκιμάσετε την τύχη σας στο Α ή στο Β παιχνίδι;. Ryo: βασικά θέλω την βοήθειά σας. Πωλητής: επανάληψη των παραπάνω. Ο Suzuki πρέπει να είναι μεγάλος φαν της Λάμψης του Φώσκολου και πολλών σαπουνόπερων γιατί έβαλε τον κεντρικό ήρωα να αντανακλά με επιτυχία τις κουβέντες των συνομιλητών του. Πρέπει να βρεις τον τάδε δάσκαλο του Kung Fu του λέει ένας NPC. Τον δάσκαλο του Kung Fu απαντά ο Ryo. Ναι, τον τάδε λέει ο NPC. Τον τάδε, επαναλαμβάνει σαν ηχώ ο Ryo.

Έχοντας δαπανήσει αμέτρητες απολαυστικές ώρες στα Fallouts, στα Mass Effects και σε αμέτρητα open world αριστουργήματα με φανταστικά dialogue trees, αναρωτιόμαστε γιατί ο Suzuki αγνοεί την ανάγκη μας για διαλόγους με ουσιαστικές επιλογές. Η λατρεία μας για τα Shenmue δεν μας εμπόδισε να διακρίνουμε τους αποτυχημένους διαλόγους και τις σεναριακές ασυναρτησίες. Υποτίθεται ότι το Bailu είναι ένας τόπος συνάντησης για τους μύστες των πολεμικών τεχνών. Βλέπουμε την νεολαία του χωριού να προπονείται ενεργά, δασκάλους να επιδίδονται σε επικίνδυνα ακροβατικά πάνω σε κάθετα τοποθετημένους κορμούς δέντρων, ερχόμαστε σε επαφή με grandmasters του Kung Fu, προπονούμαστε στην τοπική σχολή που ξεχειλίζει από ταλαντούχους αθλητές. Πως είναι δυνατόν σε ένα τέτοιο περιβάλλον να είναι ικανή μια χούφτα αλητών να τρομοκρατεί τους κατοίκους δεν μπορούμε να το χωνέψουμε.

Οι αντιδράσεις των NPCs δεν είναι μόνο δείγμα των κακογραμμένων διαλόγων αλλά και δείγμα μιας εγγενούς αδυναμίας του A.I. να διαχειριστεί σωστά τους “ηθοποιούς” του σαν καλός “σκηνοθέτης”. Οι χαρακτήρες που συναντούμε συμπεριφέρονται συνήθως σαν ρομπότ επαναλαμβάνοντας μια ρουτινιάρικη συμπεριφορά και αδιαφορώντας για τις ερωτήσεις και την παρουσία μας. Είναι κρίμα που δεν υπάρχει shortcut button για να περάσουμε στα γρήγορα τις ανοησίες που λένε.

Την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του A.I. παρατηρήσαμε ακολουθώντας την αγαπητή μας Shenhua στις καθημερινές της ασχολίες. Πετυχαίνοντας την μια φορά στον δρόμο ενώ επιστρέφαμε από την αναζήτησή μας, την είδαμε να σηκώνει το χέρι και να μας χαιρετά, και δοξάσαμε το A.I. για αυτό το υπέροχο στιγμιότυπο. Σε επόμενη μέρα την πλησιάσαμε και δεν έδειξε το παραμικρό σημάδι αναγνώρισης, συνέχισε να προχωρά ακόμα και όταν προσπαθήσαμε να την εμποδίσουμε, σαν να ήταν υπνωτισμένη. Η μελέτη των δραστηριοτήτων της αποδεικνύει την αστάθεια του A.I. Μερικές φορές κατευθύνεται σε συγκεκριμένες περιοχές και NPCs, άλλες την βλέπουμε κολλημένη σε ένα σημείο να ατενίζει τον ορίζοντα με απλανές βλέμμα. Ευτυχώς στις μάχες το A.I. δεν μας απογοητεύει. Οι αντίπαλοι αμύνονται με πείσμα και ξεδιπλώνουν όλο το ρεπερτόριο των κινήσεων της πολεμικής τους τέχνης επιχειρώντας την συντριβή μας.

Η ιστορία έχει ευτυχώς τις όμορφες αφηγηματικές της καμπές που ρίχνουν αργά αλλά σταθερά φως στο παρελθόν του πατέρα του Ryo και μας φέρνουν πιο κοντά στο να κατανοήσουμε τα όσα του συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν. Ταυτόχρονα, εκτός από τις δύο γυναικείες φιγούρες που αναφέραμε πρωτύτερα, συναντούμε ένα σεβαστό αριθμό μοναδικών χαρακτήρων, γραφικών ατόμων που μας αρέσει να συναναστρεφόμαστε. Η χοντρή ξενοδόχα του Hotel Niaowu με τα μπικουτί μας κάνει να γελάμε με την εμφάνιση της και την συνεχή απαίτηση να την πληρώσουμε για διανυκτέρευση.

Ο grandmaster Bei είναι η επιτομή του ταπεινού δασκάλου του Κουνγκ Φου, ένας ανθρωπάκος που δεν γεμίζει το μάτι αλλά “γεμίζει” με μπόλικες φάπες όποιον τολμήσει να τον προκαλέσει. Ο Ren, γνωστός μας από το προηγούμενο Shenmue, είναι όπως πάντα ατίθασος, ένας επαναστάτης χωρίς αιτία αλλά με γερές ηθικές βάσεις και τον συμπαθούμε ιδιαίτερα. Πολλοί NPCs με ελάχιστη σκηνική παρουσία, βοηθούν στην σύνθεση μιας ευχάριστης, ζεστής ατμόσφαιρας. Παιδάκια που μας πείθουν να παίξουμε κρυφτό μαζί τους, μικρούλες που δουλεύουν στο οικογενειακό κατάστημα, ηλικιωμένοι που αγωνίζονται να προσφέρουν στην κοινότητά τους, μας συγκίνησαν αφάνταστα. Ο Suzuki πέτυχε τον στόχο του, να μας αναγκάσει να επενδύσουμε συναισθηματικά στον κόσμο του Shenmue III όσο ασχολούμαστε μαζί του και δεν βιάζουμε τα πράγματα για να το τερματίσουμε.

Το παίζουμε εδώ, τις “τρώνε” στην Ασία
Η περιπέτεια χωρίζεται σε τρία στάδια, τρεις τοποθεσίες της Κίνας στις οποίες καλείται να δράσει ο ήρωας μας. Η πρώτη είναι το γραφικό Bailu Village, ένας επαρχιακός παράδεισος σφιχταγκαλιασμένος με την φύση και κατοικημένος από εξίσου γραφικούς χαρακτήρες. Η περιορισμένη του έκταση επέτρεψε σε... ψύλλους να εισέλθουν στα αυτιά μας και να αναρωτηθούμε αν όλο το παιχνίδι θα διαδραματιστεί σε αυτό το περιορισμένο κομμάτι γης. Προς μεγάλη μας ευχαρίστηση, ο Suzuki ενσωμάτωσε τους δύο εκ διαμέτρου αντίθετους κόσμους των Shenmue και Shenmue II στο Shenmue III. Την αγροτική κοινότητα του Bailu διαδέχεται η παραλιακή πόλη του Niaowu. Η πολιτισμική αντίθεση μεταξύ τους είναι ανάλογη με εκείνη μεταξύ της Yokosuka και του Hong Kong τα οποία οργώσαμε στα περασμένα Shenmue.

Κατανοούμε έτσι την σύγχυση της Shenhua που αποσπάται για πρώτη φορά από την ειδυλλιακή της κοινότητα και εισέρχεται στην χαοτική πολυκοσμία του αστικού περιβάλλοντος. Μια τρίτη περιοχή μας περιμένει κοντά στο φινάλε της περιπέτειας αλλά η παραμονή μας σε αυτή είναι ολιγόλεπτη αν και ουσιαστική. Μια πολύ ευχάριστη νοσταλγική αίσθηση μας πλημμύρισε όταν την επισκεφτήκαμε, το ντεκόρ και οι προκλήσεις της μας θύμισαν το μυθικό arcade game Kung-Fu Master. Ο Suzuki με την εξαιρετική χωροταξία των περιοχών πετυχαίνει ένα δεύτερο στόχο, τον θετικό επηρεασμό του gameplay από το περιβάλλον. Το Bailu Village είναι ο ιδανικός χώρος για να μάθουμε τα game mechanics, δηλαδή όλους τους τρόπους αλληλεπίδρασης με το παιχνίδι.

Η πόλη Niaowu ανεβάζει απότομα το επίπεδο δυσκολίας με τους δαιδαλώδεις δρόμους, την αύξηση των δραστηριοτήτων, τις μεγάλες αποστάσεις που διασχίζουμε, την ποικιλία των NPCs. Επειδή έχουμε κάνει κτήμα μας τα game mechanics, η μετάβαση γίνεται ομαλά. Το μόνο πράγμα που μας προβλημάτισε στο αστικό περιβάλλον ήταν η ανακάλυψη του prize exchange, την οποία κάναμε αρχικά τυχαία και στην συνέχεια με πλήρη επίγνωση της κατάστασης, αντιλαμβανόμενοι ότι, έχοντας συνηθίσει τα μονώροφα κτίσματα της προηγούμενης περιοχής, δεν πήγε ποτέ η σκέψη μας σε καταστήματα που βρίσκονται πάνω από το επίπεδο του δρόμου.

Η έκταση του κόσμου του Shenmue III μας ωθεί στην οργιαστική εξερεύνηση των πάντων. Οι ερευνητικές ικανότητες του Ryo εξυπηρετούνται φανταστικά από την τοποθέτηση των μηχανισμών της First Person κάμερας στα αριστερά shoulder – trigger buttons. Η αλλαγή οπτικής γωνίας γίνεται εύκολα, γρήγορα και ο ήρωας εντοπίζει ταχύτατα τα αντικείμενα που μπορεί να ψαχουλέψει, διακρίνοντας τον κόκκινο κύκλο που τα περιβάλλει. Η μεγέθυνση μας ικανοποιεί γιατί μας αρέσει να θαυμάζουμε τις λεπτομέρειες των αντικειμένων και το όμορφο artwork που ενίσχυσε την ψευδαίσθηση ότι βρισκόμαστε σε διακοπές στην μαγευτική Ασία. Τα easter eggs επίσης δεν λείπουν από τα καταστήματα τα οποία φιλοξενούν την φιγούρα μιας ντόπιας μασκότ.

Δυστυχώς ο Suzuki δεν μας αφήνει να χαρούμε την μεγαλειώδη δημιουργία του και μας στέλνει μια μάστιγα για να μας φρενάρει, το ανατριχιαστικό health bar. Βασικά δεν είναι μπάρα αλλά ένα περιδέραιο από πράσινες χάντρες που αδειάζουν με ταχύτητα αστραπής ότι και αν κάνουμε. Ακόμα και όταν ο Ryo στέκεται ακίνητος, το health πέφτει αλλά με πολύ βραδύ ρυθμό. Κυριολεκτικά δεν έχουμε συναντήσει πιο ενεργοβόρο Video Game χαρακτήρα από τον Ryo Hazuki. Όταν τρέχει, προπονείται και μάχεται, το health αποστραγγίζεται για πλάκα. Ενόσω περπατά, τζογάρει και παίζει στα arcades, η καθοδική ταχύτητα του health είναι μικρότερη.

Και το τρίτο μέλος της οικογένειας Shenmue αντανακλά την ασιατική κουλτούρα που το ενέπνευσε, μας βοηθά να την κατανοήσουμε και να την αγαπήσουμε.

Η ταύτιση του health με το stamina είναι μια ρεαλιστική σχεδιαστική επιλογή η οποία όμως δημιουργεί εκνευρισμό, μειώνοντας την απόλαυση μας. Το fast travel σύστημα εμφανίζεται όταν έχει περάσει η ώρα και πρέπει να επιστρέψουμε στο κατάλυμα μας για... νάνι. Ξαναεμφανίζεται όποτε ένα objective μας βάζει να δώσουμε το παρόν σε μια τοποθεσία συγκεκριμένη χρονική στιγμή της ημέρας. Όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες απαιτούν την μετακίνησή με το λατρευτό πεζό 2, τα ποδαράκια μας.

Η βρωμερή ανάσα του Kung-Fu
Αφού απολαύσουμε την θέα ενός μέρους και καταβροχθίσουμε με τα μάτια τα εξωτικά γραφικά του, προτιμούμε να πηγαίνουμε τρέχοντας στον προορισμό μας. Η health bar εξαντλείται ταχύτατα και μας υποχρεώνει να έχουμε πάντα μαζί μας φαγώσιμα σε μεγάλες ποσότητες. Βάλαμε τον Ryo σε αυστηρό διαιτητικό πρόγραμμα με σκόρδα, τα φαγώσιμα που δίνουν μπόλικο health και κοστίζουν σχετικά φθηνά. Μένουμε κατάπληκτοι με τους NPCs που δεν απομακρύνονται τρέχοντας από τον Ryo μόλις ανοίγει το στόμα του από την σκόρδο-breath που εξαπολύει σαν βρώμικος δράκος. Είναι κρίμα που οι εχθροί μας δεν είναι βρικόλακες γιατί θα τους σκοτώναμε χωρίς να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας, χωρίζοντας απλά τα χείλη.

Για να συντηρήσουμε την βρωμερή μας δίαιτα αλλά και να πληρώνουμε το ξενοδοχείο στο Niaowu χρειαζόμαστε τσέπες που θα κουδουνίζουν από... τάληρα (yen στο παιχνίδι). Είμαστε έτσι υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με αγγαρείες σε μορφή mini games και άλλες οι οποίες έχουν γούστο στην αρχή αλλά εκφυλίζονται σε βαρετό grinding όσο περνούν οι μέρες. Το κόψιμο των ξύλων είναι μια αντρίκια δουλειά σε mini game περίβλημα η οποία μας αρέσει έως ότου κόψουμε τα 1000 κούτσουρα που ξεκλειδώνουν το σχετικό trophy. Από εκεί και πέρα μετατρέπεται σε αγγαρεία. Η μετακίνηση εμπορευμάτων με το ανυψωτικό όχημα επανέφερε τις ευχάριστες αναμνήσεις του παρελθόντος και μας ενθουσίασε για λίγο.

Το τζογάρισμα είναι μια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα ανάλογα με την μορφή των games που επιλέγουμε. Όσα βασίζονται στην καθαρή τύχη είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων που δεν διαθέτουμε σε αφθονία. Οι αγώνες δρόμου με βατραχάκια και χελώνες είναι τα μοναδικά games στα οποία μας αρέσει να ποντάρουμε γιατί το κέρδος εξαρτάται εν μέρει από την αλληλεπίδρασή μας. Αντί να είμαστε παθητικοί θεατές της κούρσας, πατάμε με λύσσα τα buttons που φαίνονται στην οθόνη έως ότου γεμίσει μια μπάρα που θα επιταχύνει την πορεία των συμπαθέστατων ζωντανών. Φλερτάραμε άγρια με την τενοντίτιδα παίζοντας χελωνοδρομίες και βατραχοδρομίες αλλά αξίζει τον κόπο γιατί βγαίνει σημαντικό κέρδος. Αισθανόμαστε έντονο εκνευρισμό σε σημείο φυσικού πόνου όποτε ένα objective του main story απαιτεί να συγκεντρώσουμε μεγάλο χρηματικό ποσό, ευτυχώς είναι πολύ σπάνιο φαινόμενο. Το grinding στις αγγαροδουλειές και στα στοιχηματζίδικα μας σπάει κυριολεκτικά τα νεύρα.

Υπάρχουν και εναλλακτικοί τρόποι πλουτισμού. Μαζεύουμε ότι βότανο βρούμε στους αγρούς, με την αναγνώρισή τους να γίνεται πολύ εύκολα όταν τα πλησιάζουμε. Στην συνέχεια, πουλάμε τα φυτά σε ενεχυροδανειστήρια, κλινικές και φαρμακεία και κερδίζουμε yen με το τσουβάλι, ειδικά αν τα πουλήσουμε σαν σετ βοτάνων και όχι μεμονωμένα. Ο διασκεδαστικότερος τρόπος για να βγάλουμε τα προς το ζην είναι οι παράνομοι αγώνες Kung Fu. Μια μόνο τοποθεσία του Niaowu τους φιλοξενεί, σε ένα κακόφημο στενό που ζέχνει παρανομία. Ανεβήκαμε στο παράνομο ρινγκ και αρχίσαμε να επιβάλλουμε τον νόμο του Kung Fu μας. Οι εχθροί είναι πολλοί και εκπαιδευμένοι στις πιο γνωστές και στις πιο απίθανες πολεμικές τέχνες που μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας. Οι αγώνες είναι δύσκολοι, σκέτη πρόκληση, μας αναγκάζουν να βελτιώσουμε τα endurance και attack όσο δεν παίρνει για να έχουμε ελπίδες να αντεπεξέλθουμε. Σκαρφαλώνοντας στην κατάταξη του street fighting φορτωνόμαστε πολλές χιλιάδες tokens τα οποία μετατρέπονται σε δώρα και στην συνέχεια, σε yen. Μπορεί να μην επιλύουμε μόνιμα τις οικονομικές μας ανάγκες με τους παράνομους αγώνες, τουλάχιστον διασκεδάζουμε κάθε λεπτό πάνω στο ρινγκ.

Μας ενοχλεί το ότι ο ρυθμός του Shenmue III είναι καταναγκαστικά αργός με τεχνάσματα όπως του health bar και των ανώφελων συζητήσεων με NPCs. Ονομάζουμε ανώφελες τις συζητήσεις οι οποίες μας στέλνουν μπρος και πίσω για να ρωτούμε σαν ανεγκέφαλοι πράγματα που γνωρίζουμε ήδη. Για παράδειγμα, η εξολόθρευση του αρχιληστή που τρομοκρατεί το Bailu Village και μας περιποιήθηκε δεόντως με τις... ομοβροντίες των γροθιών του στην πρώτη μας αναμέτρηση, μας ωθεί στην εκμάθηση μιας σούπερ τεχνικής Kung Fu. Από την γνωριμία μας με τους ντόπιους δασκάλους πολεμικών τεχνών γνωρίζαμε ήδη ποιος διαθέτει τις γνώσεις για να μας διδάξει την εν λόγω τεχνική. Πηγαίνουμε σε εκείνον αλλά βλέπουμε μηδενική ανταπόκριση στις προσπάθειές μας να του μιλήσουμε. Αναρωτιόμαστε μήπως κάναμε λάθος και αρχίζουμε την “ανάκριση” στους υπολοίπους δασκάλους. Αφού συνομιλήσαμε διαδοχικά με συγκεκριμένους NPCs το game μας στέλνει στο τέλος στον δάσκαλο που πήγαμε εξαρχής. Η λοξοδρόμηση μας οφείλεται λοιπόν στις σεναριακές “σκανδάλες” που τοποθέτησε ο Suzuki για να μας επιβραδύνει με το έτσι θέλω.

Εκτιμήσαμε το όμορφο σκίτσο που αποκαλείται χάρτης στο Shenmue III αλλά τον βρήκαμε ιδιαίτερα αναποτελεσματικό και δύσχρηστο. Γιατί να μην μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση στον γενικό χάρτη πιέζοντας ένα button και να τρέχουμε στο menu – τεφτέρι του Ryo και να γυρίζουμε τις σελίδες αναζητώντας τον; Το mini map σκιαγραφεί απλά την περιοχή για να έχουμε μια γενική ιδέα προς τα που πάμε και εκεί τελειώνει η χρησιμότητά του.

Πιέζουμε κουμπάκια με τα δυο χεράκια
Τα Quick Time Events, το σύστημα που καινοτόμησε ο Suzuki στα Shenmue, επανέρχεται δριμύτερο εδώ. Προτού το δοκιμάσουμε χαρήκαμε πολύ με την επιστροφή του. Σύντομα διαπιστώσαμε ότι τα QTEs είναι ή του ύψους, ή του βάθους, μέση λύση δεν υπάρχει. Βλέποντας μια ληστεία να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας σε όμορφο cinematic τρίψαμε τα χέρια μας γιατί καταλάβαμε ότι ακολουθεί κυνηγητό με QTE “γεύση”. Ο Ryo άρχισε να καταδιώκει τον δράστη, οι αισθήσεις μας βρίσκονταν σε επιφυλακή, τα δάχτυλα κολλημένα στο χειριστήριο για να πατήσουμε τα buttons και τις κατευθύνσεις που χρειάζονται. Διαπιστώνουμε ότι ο διαθέσιμος χρόνος απόκρισης στο εικονίδιο επί της οθόνης που μας ενημερώνει τι πρέπει να πατήσουμε είναι απειροελάχιστος.

Αμέσως κάνουμε μια δεύτερη διαπίστωση. Τα QTEs είναι χωρισμένα σε τμήματα. Αν αποτύχουμε έστω και σε μια εντολή ενός τμήματος το παίζουμε από την αρχή. Η τρίτη διαπίστωση είναι ότι η αλληλουχία κατευθύνσεων – buttons είναι πάντα η ίδια στα κυνηγητά και στις μάχες σώμα με σώμα, δεν αλλάζει ποτέ. Η σχεδιαστική επιλογή του Suzuki δεν μας αρέσει. Αντί τα Quick Time Events να βασίζονται στην ετοιμότητα και τα ρεφλέξ μας, “εκφυλίζονται” στην απομνημόνευση των κινήσεων που χρειάζονται για να τα περάσουμε.

Θέλαμε οι συνδυασμοί buttons – κατευθύνσεων να είναι τυχαίοι και ο χρόνος απόκρισης αρκετός για να αντιδράσουμε εγκαίρως. Τα παραπάνω ισχύουν για την κατηγορία κυνηγητών – μαχών, στα arcades τα πράγματα είναι όπως ακριβώς τα θέλουμε. Στα QTE arcades ο χρόνος είναι επαρκής για να αντιδράσουμε και να κυνηγήσουμε το πολυπόθητο high score. Εκτός από το γόητρο μας που αυξάνεται κατακόρυφα, ισχυροποιούμε και τα οικονομικά μας με τα χρήσιμα κουπόνια που κερδίζουμε. Κρίμα που απουσιάζουν τα κλασικά arcade games της SEGA σαν το Space Harrier αλλά η καρικατούρα του Virtua Fighter με την ξεκαρδιστική μασκότ του Shenmue III μας αποζημίωσε αρκετά.

Τα QTEs που σχετίζονται με την βελτίωση του Kung Fu μας έχουν γούστο αλλά μόνο το ένα εκ των τριών κατάφερε να μας συναρπάσει. Η εκπαίδευση στο Horse Stance σχετίζεται με αδιάφορο button mashing και στα Rooster Steps με την περιστροφή του μοχλού μας σε μια προσπάθεια ευθυγράμμισης με το σώμα του Ryo. Στο One Inch Punch αναζητήσαμε τον εσωτερικό μας Bruce Lee και τον βρήκαμε. Η άσκηση θέλει το πάτημα του button στο σωστό timing για να εκτελεστεί τέλεια. Αν η ευθυγράμμισή μας με τις δύο οπτικές ενδείξεις που κινούνται προς σύγκρουση δεν επιτευχθεί, ο Ryo ρίχνει μια ξεψυχισμένη γροθιά στην κούκλα προπόνησης.

Στόχος μας όλες οι προσπάθειες να είναι τέλειες, να βλέπουμε την λέξη Excellent να γεμίζει την οθόνη. Η κίνηση του Ryo, η πρόσκρουση και το άγριο ταρακούνημα της κούκλας, ο ήχος που συνοδεύει το χτύπημα, μας κάνουν να νιώσουμε ότι μόλις πραγματοποιήσαμε μια κίνηση που μπορεί να σπάσει τοίχο και να θανατώσει άνθρωπο. Είτε μας αρέσουν είτε όχι, τα Kung Fu QTEs είναι απαραίτητα για να αυξήσουμε την αντοχή μας (endurance) δηλαδή το πολύτιμο health. Παράλληλα ανεβάζουμε το Kung Fu level μας προετοιμαζόμενοι για το πραγματικό ξύλο.

Ο ογκόλιθος του Kung Fu
Μας αρέσουν τα games που μας διδάσκουν πράγματα, που έχουν μελετήσει το θέμα τους και περιέχουν άφθονες πληροφορίες για αυτό. Ο Ιάπωνας Suzuki μελέτησε προσεκτικά τον τρόπο ζωής των Κινέζων και μας προσφέρει μια αυθεντική εικόνα της καθημερινότητάς τους στο Adventure τμήμα του Shenmue III. Στο Action τμήμα, αντλεί άφθονο υλικό από τις κινεζικές πολεμικές τέχνες και το τυλίγει σε skill books που μπορούμε να αγοράσουμε από τα κατάλληλα καταστήματα. Τα skill books περιέχουν μεμονωμένες κινήσεις αλλά και συνδυασμούς χτυπημάτων για να εμπλουτίσουμε το ρεπερτόριό μας. Φυσικά κοστίζουν πολλά yen συνεπώς, για να αποκτήσουμε την πλήρη συλλογή, θα πέσει πολύ grinding σε χαμαλοδουλειές.

Στην πραγματικότητα, μπορούμε να σπάσουμε στο ξύλο όλους τους εχθρούς που θα ρίξει το game πάνω μας με τις κινήσεις που διαθέτουμε εξαρχής και με τις σπέσιαλ τεχνικές τις οποίες αποκτούμε αφού ολοκληρώσουμε κάποια quests. Το πρόβλημα σε μια τόσο κοντόφθαλμη στρατηγική είναι το ότι, ο δεύτερος σημαντικότερος δείκτης του Ryo, το attack, θα φτάσει σε πολύ μικρό επίπεδο, μέχρι το όγδοο ας πούμε. Αυτό σημαίνει ότι τα χτυπήματά μας θα τα νιώθουν σαν χάδια οι δυνατότεροι ανταγωνιστές και, ο μοναδικός τρόπος για να τους καταβάλλουμε, θα είναι να πέσουμε στο χαμηλότερο από τα τέσσερα επίπεδα δυσκολίας. Ακόμα και στο easy, θα μας βγει η πίστη έως ότου ξαπλώσουμε τους καλύτερους street fighters και μαθητές των τοπικών σχολών Kung Fu. Το attack ενισχύεται κάθε φορά που ανεβάζουμε επίπεδα τις τεχνικές που γνωρίζουμε, δια της μεθόδου του sparring ή των κανονικών αγώνων κατάταξης.

Το battle system είναι βελτιωμένο σε σχέση με τα παλιότερα Shenmue με τις κινήσεις να πυροδοτούνται γρηγορότερα αλλά δεν παύει να μοιάζει με αντιγραφή του Virtua Fighter, χωρίς αυτό να μας στεναχωρεί ιδιαίτερα. Οι τεχνικές εκτελούνται με φυσικότατα animations και η δυνατότητα γκρουπαρίσματος και αυτόματης εκτέλεσής τους διευκολύνει πολύ τα πράγματα. Με τα L1, R1, αλλάζουμε τις έξι τεχνικές που έχουμε ομαδοποιήσει και με το R2 τις εξαπολύουμε την κατάλληλη στιγμή. Το timing είναι και πάλι το μυστικό της επιτυχίας μας. Νιώθουμε αρκετά σαν μαχητές των πολεμικών τεχνών γιατί υπολογίζουμε την απόσταση του εχθρού, μαθαίνουμε τους συνδυασμούς χτυπημάτων του και αποφασίζουμε ποιες τεχνικές ταιριάζουν στην περίπτωσή του. Είναι ένα όμορφο, ρεαλιστικό και λειτουργικό battle system αλλά δεν μας ικανοποιεί όσο το battle system σύγχρονων αριστουργημάτων σαν εκείνο των Yakuza, δεν έχει τον ίδιο συναισθηματικό αντίκτυπο, είναι πιο δύσκαμπτο και αργό.

Το user interface είναι όμορφο, διακριτικό και όλες μας οι ενέργειες έχουν απλοποιηθεί τρομακτικά με την ταξινόμησή τους στα κυκλικά πλαίσια κάτω δεξιά της οθόνης που αντιπροσωπεύουν τα τέσσερα αγαπημένα μας action buttons του PS4. Πιέζοντας το αντίστοιχο button μιλάμε, χτυπάμε πόρτες, δεχόμαστε hints, ανοίγουμε το τετράδιο για να δούμε τα objectives, τους χάρτες και τις σχετικές πληροφορίες – αντικείμενα που έχουμε μαζέψει. Η δυνατότητα σωσίματος παντού και όχι μόνο την ώρα του ύπνου ή στα autosaves που συνοδεύουν κομβικά σημεία της πλοκής, μας προφυλάσσει από τον εκνευρισμό της επιστροφής στην αρχή ενός quest που πήγε κατά διαόλου.

Η Κίνα στα χέρια μας
Η πρώτη... καρπαζιά που φάγαμε στο Shenmue III δεν ήταν από τα καθάρματα που επιβουλεύονται τους χωρικούς και τους μεροκαματιάρηδες αλλά από τα γραφικά του που μας γύρισαν για λίγο στην εποχή του PS3. Η άσχημη αυτή εντύπωση ξεθώριασε γρήγορα μόλις στρέψαμε το βλέμμα μας στον απογευματινό ήλιο, περπατήσαμε σε λιβάδια με πολύχρωμα λουλούδια, διακρίναμε τα λεία textures του κοντινού ποταμού, ρίξαμε την First Person κάμερα μας σε αμέτρητα αντικείμενα θαυμάζοντας τις καταπληκτικές λεπτομέρειες. Οι καιρικές συνθήκες αναπαρίστανται με τον μέγιστο δυνατό ρεαλισμό και η εναλλαγή μέρας και νύχτας γίνεται αισθητή όχι τόσο από την ώρα που κυλάει στο ρολόι αλλά από την ρεαλιστική αλλαγή του φωτισμού.

Είναι αλήθεια ότι ορισμένα πρόσωπα που βλέπουμε σε κοντινά πλάνα στα cutscenes φαίνονται ανατριχιαστικά, θυμίζουν ρομπότ, μας δίνουν λίγο την αίσθηση του Uncanny Valley. Εντούτοις τα πρόσωπα των βασικών χαρακτήρων και πολλών NPCs μας εντυπωσιάζουν με την ποιότητα των πολυγώνων τους. Τα cutscenes είναι μια σταθερά σε όλες σχεδόν τις ενέργειές μας. Τα πιο αδιάφορα cutscenes τα βλέπουμε στους διαλόγους με τα κοντινά των προσώπων να επαναλαμβάνουν τις ίδιες εκφράσεις. Τα cutscenes της δράσης και όσα ευνοούν την εξέλιξη της πλοκής είναι αξιοθαύμαστα. Οι στιλιζαρισμένες κινήσεις των πολεμικών τεχνών, οι καταδιώξεις με τα πολλά τους απρόβλεπτα, το χιούμορ που απορρέει από σκηνικά όπως η ανάκριση ενός συμμορίτη από την Shenhua καταχωρούνται μόνιμα στις ευχάριστες αναμνήσεις μας. Το frame rate δεν είναι σταθερό αλλά δεν πέφτει ούτε μια φορά κάτω από τα 30 fps οπότε δεν μας δημιουργεί ορατό πρόβλημα.

Η ποσότητα και η ποιότητα των φωνών που πηγάζουν από τους χαρακτήρες μας άφησε κυριολεκτικά άφωνους. Διάλογοι και επιφωνήματα καλύπτονται πλήρως από το voice acting του οποίου επιλέξαμε την ιαπωνική διάσταση αντί για την αγγλική. Οι φωνές πάνε κουτί με την εμφάνιση, την ηλικία και την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου που μιλάει, χαρίζοντας του μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Οι μελωδίες που μας συντροφεύουν σε όλο το ταξίδι μας είναι βγαλμένες από την ιαπωνική και την κινέζικη παράδοση. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία τους νότα, γεμίζουν το μυαλό μας με εικόνες από παραδοσιακά κινέζικα – γιαπωνέζικα σπίτια, τοπικές ενδυμασίες που έχουν εντυπωθεί στο υποσυνείδητό μας από games και ταινίες, μας τυλίγουν κυριολεκτικά στην εξωτική ατμόσφαιρα της Άπω Ανατολής.

Ο θρύλος του Ryo Hazuki είναι παντοτινός
Το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε εισερχόμενοι στον κόσμο του Shenmue III είναι η λέξη “αναχρονισμός” με κεφαλαία όλα τα γράμματα. Τα πάντα μας φάνηκαν τόσο γνώριμα σαν να πέρασε ελάχιστος χρόνος από το τέλος του Shenmue II έως την έναρξη της τρίτης περιπέτειας του Ryo. Με την ευεργετική δύναμη της νοσταλγίας να μας σπρώχνει, αποτινάξαμε την πρώτη εντύπωση, επιτρέψαμε στην λογική να αγκαλιάσει το νέο μας ψηφιακό περιβάλλον και βρήκαμε πολλά θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία.

Το Shenmue III είναι ένα αριστούργημα για τους οπαδούς της σειράς γιατί είναι τρομερά οικείο σε όλες του τις εκφάνσεις. Η οικειότητα αυτή το καθιστά προβληματικό για νεοεισερχόμενους ταξιδευτές στον κόσμο του γιατί πολλά game mechanics του είναι κολλημένα στο παρελθόν. Η ύπαρξη ενός cinematic που συνοψίζει με εικόνες τις περασμένες δοκιμασίες του Ryo αφήνει περιθώρια σε κάποιον “αμύητο” να το ξεκινήσει χωρίς να έχει παίξει τα προηγούμενα Shenmue. Γουστάραμε πολύ τις 20+ ώρες που περάσαμε με τον αλησμόνητο ήρωα και τους γραφικούς χαρακτήρες που τον περιτριγυρίζουν. Νοιώσαμε αντικρουόμενα συναισθήματα στο φινάλε, ελπίζοντας ο Suzuki να επανέλθει με Shenmue IV προτού περάσει άλλη μια εικοσαετία. Ειλικρινά το περιμέναμε πολύ καλύτερο, πιο σύγχρονο αλλά το ευχαριστηθήκαμε για όσα μας προσέφερε.

Θετικά:
- Συνεχίζει ένα gaming μύθο που σημάδεψε θετικά την αγαπημένη μας τέχνη
- Ένας εξωτικός κόσμος γεμάτος χρώματα και ατμόσφαιρα
- Εξαιρετικό voice acting από Ιάπωνες ηθοποιούς που καλύπτει τα πάντα
- Αρκετοί χαρακτήρες κερδίζουν την συμπάθεια και την αγάπη μας
- Απλοποιημένο combat system και σύστημα χειρισμού
- Κάθε του στιγμή μας γεμίζει νοσταλγία

Αρνητικά:
- Τεχνητή επιβράδυνση του ρυθμού με σεναριακές “σκανδάλες”
- Η καθημερινή ρουτίνα του ήρωα αρχίζει να κουράζει σταδιακά
- Περιοριστικό health system
- Πολλά πρόσωπα μοιάζουν με κέρινα ομοιώματα
- Αφθονία σε κακογραμμένους διαλόγους
- Σεναριακά ατοπήματα
- Διπολικό A.I.
- Πολλά μέτρια Quick Time Events

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Gameplay: 6.5
Σενάριο: 6.5
Αντοχή: 6.5
Γενικά: 7

Ένα νοσταλγικό ταξίδι για τους οπαδούς της σειράς, με gameplay εγκλωβισμένο στο μακρινό παρελθόν.

Γιάννης Μοσχονάς