Death Stranding

Η μεγάλη επιστροφή του Hideo Kojima.

Η ζωή του Hideo Kojima γύρισε τούμπα όταν αποχώρησε από την Konami το 2015. Οι Ιάπωνες συνεργάτες του τον ανάγκασαν να μαζέψει τα μπογαλάκια του και να βρει νέα στέγη, μία απόφαση που αναστάτωσε ολόκληρη την gaming βιομηχανία και προξένησε πολλές απορίες στους fans της Kojima Productions και των δημιουργιών της. Πρόκειται για ένα από τα πιο βαριά “διαζύγια” στα χρονικά των video games, αν όχι το βαρύτερο και η ανησυχία για το μέλλον των δημιουργών της σειράς Metal Gear Solid γινόταν όλο και πιο εκτεταμένη. Άλλοι θα παρέμεναν χαμένοι στο υπερπέραν, άλλοι θα εξαφανίζονταν, άλλοι θα τα παρατούσαν. Όχι όμως ο Kojima. Ο αν μη τι άλλο συμπαθέστατος developer είχε μεγαλεπήβολα πλάνα και κανείς δεν πίστευε πραγματικά πως είχε πει την τελευταία του λέξη. Ο τρελάρας με τα ματομπούκαλα άφησε το παρελθόν να πάρει μαζί του το ακυρωθέν P.T. (Silent Hills) και όχι μόνο βρήκε νέο στήριγμα για να ορθοποδήσει, τουναντίον έκανε το μεγάλο μπαμ δίνοντας τα χέρια με την Sony. Τα όσα ακολούθησαν έμοιαζαν με ιστορία αγάπης και σεβασμού ανάμεσα στον ίδιο και τους υποστηρικτές του, με αίσιο τέλος φυσικά.


Όταν έφτασε η press conference του PlayStation στην E3 2016 όλοι ήρθαν υποψιασμένοι πως θα αντίκριζαν ξανά τον Hideo Kojima. Η προαναγγελία του (ανώνυμου τότε) νέου του τίτλου λίγους μήνες πριν δεν ήταν αρκετή για να περιορίσει το hype. Και πώς να το κρατήσει χαμηλά, όταν ο Kojima εμφανίστηκε και έλαβε θερμή υποδοχή. “I am back” αναφώνησε και όλοι έσπευσαν να τον χειροκροτήσουν, περιμένοντας αγωνιωδώς τι είχε να τους δείξει. Ήταν η αρχή μίας νέα εποχής για τον ίδιο και την εταιρεία του. Η αποκάλυψη του Death Stranding αποτέλεσε αδιαμφισβήτητα ένα από τα highlights της βραδιάς, όσο παράξενο και αν φάνηκε το setting του. Η ίδια περιέργεια παρέμεινε απαράλλαχτη και καθ’ όλη την διάρκεια του development, αφού κάθε τρέιλερ που μας παρουσίαζε η Kojima Productions δημιουργούσε ολοένα και περισσότερα ερωτηματικά. Δεν είχε σημασία όμως. Η επιστροφή είχε συμβεί πια και το εμπόδιο της Konami είχε προσπεραστεί προ πολλού. Για κάθε ένα βήμα πίσω, ο Kojima έκανε δύο βήματα μπροστά, δεν δίστασε στιγμή και το νέο του έργο, το Death Stranding είναι επιτέλους εδώ, με απώτερο σκοπό να αποδείξει πολλά.

Οι ΗΠΑ χρειάζονται έναν ήρωα
Δεν κρύβω πως η εξήγηση του σεναρίου του Death Stranding και η spoiler-free προσέγγιση μου, είναι μακράν ο δυσκολότερος άθλος που πρέπει να υπερνικηθεί στο παρών review. Στην προσπάθειά μου να σας προστατεύσω από τυχόν διαρροές και αχρείαστες εμβαθύνσεις θα αναφερθώ στην, όσο περισσότερο γίνεται, γενική εικόνα των γεγονότων. Αυτό που σίγουρα θα έχετε συλλάβει είναι πως πρωταγωνιστής μας είναι ο Sam Porter Bridges, ο άνθρωπος που αναλαμβάνει μία τρομερή αποστολή. Καλείται συγκεκριμένα να εκπληρώσει το τεράστιο όραμα της Bridget Strand, της τότε προέδρου των United Cities of America (UCA). Όπως ενημερώθηκε και από το δεξί της χέρι, τον μασκοφόρο Die-Hardman, ο Sam είναι ο εκλεκτός της Bridges Company που θα πρέπει να επανενώσει τις κατεστραμμένες κοινωνίες των UCA, λόγω ενός θεότρελου φαινομένου που έχει ξεσπάσει και απειλεί την ίδια την ύπαρξη των ανθρώπινης φύσης. Το Death Stranding, από όπου και πήρε τον τίτλο του το παιχνίδι, είναι ουσιαστικά μία σειρά από ανεξήγητα, υπερφυσικά γεγονότα που έχουν μετατρέψει τον κόσμο του παιχνιδιού σε πραγματική κόλαση.

Βασικό χαρακτηριστικό αυτών των συντριπτικών δρώμενων είναι η παρουσία των BTs, φρικιαστικών οντοτήτων που κινούνται σαν αόρατα φαντάσματα και βλάπτουν οτιδήποτε πλησιάσουν. Η δολοφονία ενός ανθρώπου από τα BTs τον μεταφέρει μόνιμα στον κόσμο των νεκρών, αφήνοντας στην θέση του κρατήρες. Το πάτημα που χρειάζονται τα BTs για να βολοδέρνουν στις αμερικανικές πόλεις είναι η βροχή και συγκεκριμένα το δεύτερο σκέλος του Death Stranding ονόματι Timefall. Ευτυχώς που ο Sam άκουγε την μάνα του και έπαιρνε ζακέτα, γιατί αυτή η βροχή είναι εξίσου ασυνήθιστη και καταστροφική. Οτιδήποτε αγγίζουν οι σταγόνες του Timefall το γερνάνε με μιας, είναι σαν να περνάνε από πάνω του τα δεκάδες χρόνια μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων. Όπως αντιλαμβάνεστε, ο δρόμος του Sam θα είναι δύσβατος. Μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες και για να είμαστε ακριβείς, ο Sam θα πρέπει να συνδέσει όλες τις πόλεις στο χειρικό δίκτυο που παρέχεται από την εταιρεία Bridges, δημιουργώντας δεσμούς και μεταφέροντας απαραίτητα φορτία για την ένταξη όλων στο σύνολο των UCA.

Το ερώτημα που γεννάται είναι πώς ο δύσμοιρος πρωταγωνιστής θα τα βγάλει πέρα με τους κινδύνους του Death Stranding. Η ασθένεια DOOMS από την οποία πάσχει, τον βοηθά να διαισθάνεται την παρουσία των BTs, κάτι που φυσικά δεν είναι αρκετό για τον τεράστιο Γολγοθά που τον περιμένει. Κάπου εδώ ήρθε η ώρα να αναφερθούμε στο ίσως πιο αλλόκοτο κομμάτι της πλοκής, τα Bridge Babies. Τα συγκεκριμένα τεχνητά μωρά αποτελούν εργαλεία εντοπισμού τον BTs, αφού ο εξοπλισμός τους και η σύνδεσή τους μέσα από γυάλες βοηθά τον φορέα να βλέπει αμυδρά τις κινήσεις των BTs. Χώρια που λειτουργούν και ως σύνδεση των ανθρώπων εν ζωή με…την άλλη πλευρά. Ο βασικός μας χαρακτήρας αποκτά το δικό του BB και ξεκινά χωρίς άλλη επιλογή το ταξίδι του προς την σωτηρία της ανθρωπότητας. Στην πορεία της ιστορίας θα δεχτείτε βομβαρδισμούς από ακαταλαβίστικες συζητήσεις και flashbacks με περίεργες μορφές. Αφενός έχουμε την Amelie (Lindsay Wagner), κόρη της Bridget Strand, με την οποία ο Sam δείχνει να έχει κάποια συναισθηματική σύνδεση και την υπακούει όσο αυτή υποστηρίζει το έργο της μητέρας της και προέδρου.


Αφετέρου η σκέψη του Sam συναντά τον μυστηριώδη Cliff, την in-game ενσάρκωση του φοβερού Mads Mikkelsen, πράγμα που προβληματίζει συνεχώς τον πρωταγωνιστή μας. Κάπου εδώ σταματάω, καθότι πήρα φόρα και δεν αξίζει να εισέλθω στις βαθύτερες πτυχές της ιστορίας όσο κι αν σφίγγομαι για να μην σας αποκαλύψω περισσότερα. Είναι κρίμα να αναφερθούμε σε περισσότερα συμβάντα πέραν των προαναφερθέντων, όχι μόνο επειδή είναι αδύνατο να τα κατανοήσετε όλα με μιας, αλλά επειδή στο σύνολό της είναι μία εξαιρετική ιστορία που επιβάλλεται να βιώσετε μόνοι σας από την αρχή μέχρι και το τέλος της. Έχοντας τελειώσει προ πολλών ημερών το παιχνίδι (και ξαναρχίζοντάς το από την αρχή) μπορείτε να λάβετε την διαβεβαίωση μου πως ο Kojima έκανε κάτι ασύλληπτο. Κατάφερε να εξωτερικεύσει όλα όσα έχει στο τεράστιο μυαλό του και να τα συνδέσει εν τέλει αρμονικά και με νόημα. Ως Λερναία Ύδρα, κάθε κεφάλι-συμπέρασμα που αποκόπτετε φέρνει στην θέση του νέες απορίες έως ότου χτιστεί το τεράστιο παζλ που ονομάζεται Death Stranding.

Είναι ένα video game στο οποίο απαγορεύεται ρητά να προσπεράσετε το παραμικρό cutscene, αν έχετε έστω μία στοιχειώδη ελπίδα να συμβαδίσετε με την υπόθεσή του και τα όσα αλλόκοτα λαμβάνουν χώρα στον κόσμο του, καθότι κάθε σκηνή διαθέτει κομβική σημασία για να λυθούν τα μεγάλα μυστήρια που σας βασάνιζαν όσο το περιμένατε. Το σενάριο είναι όντως συγκλονιστικό και κακά τα ψέματα, ήταν αδύνατο να αποτύχει στην εξέλιξή του με ένα τέτοιο cast ηθοποιών του Hollywood. Η οσκαρική ερμηνεία του Norman Reedus μας φέρνει στο πλάι ενός πρωταγωνιστή που δεν τα βάζει κάτω σε καμία από τις εφιαλτικές καταστάσεις που περιπλέκεται. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στον Higgs, κατά κόσμον Troy Baker, που κατά την άποψή μου κλέβει την παράσταση και κοιτάει κατάματα τα “μεγάλα ονόματα” του Death Stranding. Ο Higgs είναι όλα όσα θα ήθελα να δω σε έναν villain όπως αυτός και δηλώνω με κάθε θράσος πως αυτή του η ερμηνεία είναι πολύ ανώτερη και από τις προσπάθειές του ως Joel (The Last of Us), Sam Drake (Uncharted 4) και Booker DeWitt (BioShock). Ετοιμαστείτε για μία σειρά από αρρωστημένα γεγονότα, σκληρές σκηνές και ένα καθηλωτικό περιεχόμενο. Το σενάριο καταστροφής μετατρέπεται σε τραγωδία για όλους τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες.


Πρέπει να είστε άκαρδοι για να μην συμπάσχετε με τον πόνο κάθε χαρακτήρα ή να μην νιώσετε θλίψη για όλα τα βάσανα του Sam, την στιγμή που ο ίδιος διατηρεί ψυχρότατη στάση σχεδόν σε κάθε δυσμενή κατάσταση. Τα θολά συναισθήματα του προσώπου και της ψυχής του θα προβληματίσουν κάθε χειριστή του, ως αποτέλεσμα ενός θεσπέσιου character development. Ο σιωπηλός, απόμακρος, αφηφοβικός Sam αρχίζει να καταλαβαίνει πως το έργο του μόνο αστείο δεν είναι. Η εναλλαγή συναισθημάτων και οι απρόβλεπτες ανατροπές πηγαινοέρχονται σαν γράφημα ημιτονοειδούς καμπύλης, εφόσον κάθε στιγμή ελπίδας συνοδεύεται από αντίξοες καταστάσεις. Η πλοκή του Death Stranding είναι μία άνευ προηγουμένου έμπνευση που υλοποιήθηκε επιτυχώς, αφήνοντας απειροελάχιστα κενά ακάλυπτα και σίγουρα όχι σημαντικά. Μπλέκονται τόσα υψηλά νοήματα και έννοιες όπως χωρο-χρόνος, διάφορες διαστάσεις, ύλη, αντι-ύλη και υπάρχει αρκετή φυσική από πίσω. Οι καμουφλαρισμένες έννοιες που μας πλασάρει ο παμπόνηρος Kojima υποδέχονται η μία την άλλη, μέχρι να πάρουμε τις ξεκάθαρες απαντήσεις και να φτάσουμε στην τελική εκτόξευση της υπόθεσης. Ο σωστός δάσκαλος δίνει το καλό παράδειγμα. Έτσι ο Kojima γεφύρωσε ένα σενάριο που φάνταζε απίθανο να κολλήσει αποτελεσματικά, άρα είναι σειρά σας να γεφυρώσετε τον κόσμο του Death Stranding.

Ένας ντελιβεράς πέντε αστέρων
Προτού αγοράσετε και χωθείτε στον απύθμενο κόσμο του Death Stranding πρέπει πρώτα να συμφιλιωθείτε με την ιδέα ότι δουλειά του Sam είναι να ολοκληρώνει παραγγελίες. Και όχι, δεν είναι πιτσαδόρος, αλλά μεταφορέας φορτίων που θα σώσουν ενδεχομένως τον κόσμο από μία ολοκληρωτική καταστροφή. Κοινώς, το gameplay στον πυρήνα του απαιτεί από εσάς να κάνετε, κατά κάποιο τρόπο, τον “ντελιβερά” όπου αντί για φαγητό κουβαλάει φορτίο μείζονος σημασίας. Αν βρίσκεστε υπό την εσφαλμένη εντύπωση πως το gameplay του Death Stranding θα σας κάνει να νιώσετε πως είστε ο Solid Snake, είστε βαθιά νυχτωμένοι και δεν χρειάζεται καν να μπείτε στον κόπο να το δοκιμάσετε. Κακό δικό σας φυσικά γιατί ακόμα και ως μεταφορείς, όσοι αποφασίσουν να ασχοληθούν σε βάθος με το Death Stranding θα ανακαλύψουν πως κρύβει ποικιλία ποιοτικών χαρακτηριστικών. Στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού θα πρέπει να αναλαμβάνετε παραγγελίες-αποστολές στα κτήρια της Bridges Company και να τις φέρνετε εις πέρας, προστατεύοντας το απαραίτητο φορτίο σας από ζημιές ή απώλειες. Κάθε παραγγελία αναφέρει στο appendix της όλες τις συνθήκες ολοκλήρωσης, πιθανούς κινδύνους, απαραίτητο φορτίο, κιλά που θα χρειαστεί να κουβαλήσετε και γενικούς στόχους.


Η επιτυχής μεταφορά του φορτίου στα έτερα κέντρα της Bridges φέρνει τον Sam και τους συνεργάτες του ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία. Η ρύθμιση του φορτίου και ο τρόπος που αυτό διανέμεται στο σώμα του Sam έχει καθοριστική σημασία, για αυτό συνίσταται και η χρήση της αυτόματης μοιρασιάς των βαρών. Ας ξεκινήσουμε από το αρνητικότερο στοιχείο του παιχνιδιού για να ξεμπερδεύουμε, ένα εκ των λίγων για την ακρίβεια, που δεν είναι άλλο από την υποχρεωτική ισορρόπηση του βάρους. Για τον λόγο του αληθές, είναι κουραστικό να πρέπει κάθε τρεις και λίγο να προσπαθείτε να σταθείτε γερά στα πόδια σας εξαιτίας κάποιου στραβοπατήματος ή πλαγιάς που δυσκολεύει τον Sam. Και με τόσο περπάτημα που σας περιμένει, κανείς δεν θέλει να ασχολείται με το φορτίο που έτσι και αλλιώς κουράζει την πλάτη του πρωταγωνιστή μας. Αδιαμφισβήτητα, είναι τεράστιες αποστάσεις που πρέπει να διανύσετε, με τα ποδαράκια σας κατά κύριο λόγο, ωστόσο όσοι έχουν τερματίσει το παιχνίδι γνωρίζουν πως θα γελάνε και οι πέτρες με όσους βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν το Death Stranding με την φράση “walking simulator” και αυτό οφείλεται στο ότι πέραν του παραπάνω δυσάρεστου feature, το gameplay κατά τα άλλα είναι διασκεδαστικό όσο δεν πάει.

Δεν καταλαβαίνω γιατί αν ένα video game σας αναγκάζει να διανύσετε τεράστιες αποστάσεις σε ίδιο περίπου πραγματικό χρόνο αλλά πάνω σε άλογο –σπόντα για το RDR 2- είναι μία χαρά αποδεκτό, ενώ στην συγκεκριμένη περίπτωση όλοι όρμησαν να φάνε τον Kojima και την παρέα του για τα όσα είχε δείξει. Όσο κι αν μας δυσκόλεψε, η παραπάνω επιλογή είναι και αυτή με την σειρά της στοιχείο ρεαλισμού. Τι τον θέλουμε επομένως τον ρεαλισμό αν είναι μουρμουράμε ό,τι και να γίνει; Στο Death Stranding δεν υπάρχει περπάτημα, δεν μεταφέρεστε απλά και ειρηνικά από ένα σημείο στο άλλο αφού πάντα εγκυμονούν κίνδυνοι και δεν είστε σχεδόν ποτέ ασφαλείς. Ένα ασταμάτητο, πιεστικό, αλλά συνάμα ευχάριστο stress θα κυλά μονίμως στις φλέβες σας λόγω του ότι έχετε πολλά πράγματα για να νοιαστείτε και μένετε, θέλοντας και μη, σε εγρήγορση. Στην μία πλευρά έχουμε την παράδοση αυτή καθαυτή, που πρέπει να γίνει στην εντέλεια. Όσο καλύτερη είναι η μορφή του προϊόντος που θα παραδώσετε, τόσο πιο απότομα θα αυξηθεί η φήμη σας στις UCA και τα επιμέρους στατιστικά σας (ταχύτητα κίνησης, ισορροπία, κλπ). Στον αντίποδα παρίσταται το άγχος της επιβίωσης που δεν εξαφανίζεται ούτε στιγμή και τονώνεται κάθε φορά που αρχίζει η έντονη βροχόπτωση.


Το health bar του Sam αντικατοπτρίζει την ποσότητα αίματος που ρέει στο σώμα του. Αν αυτή μειωθεί ο Sam παθαίνει αναιμία και κλάφτα Χαράλαμπε, δεν θα φτάσετε ποτέ στον προορισμό σας. Για να αποφευχθεί αυτό υπάρχουν λύσεις που περιλαμβάνουν την αποφυγή συγκρούσεων ή την αναπλήρωση της ζωής του με σακουλάκια αίματος ή ακόμα και με την κατανάλωση κρυπτοβιοτικών. Όχι δεν αναφέρομαι σε φάρμακα ή κάποιου είδους αναβολικό, αλλά στα σκουλικόμορφα ζωύφια που είδαμε την Fragile (Lea Seydoux) να απολαμβάνει στα τρέιλερ και ανακάτεψε τα στομάχια μας. Η πραγματική μαγεία του Death Stranding κρύβεται στον τρόπο με τον οποίο ταξιδεύετε. Τα βοηθητικά εργαλεία που βρίσκετε στην διάθεσή σας, φερ’ ειπείν σκάλες και στύλοι ανάβασης, περιμένουν από εσάς να τα αξιοποιήσετε όπως επιθυμείτε, χωρίς περιορισμούς και προμελετημένες ρυθμίσεις. Η πρόοδος σας στο παιχνίδι θα σας ξεκλειδώσει όλο και περισσότερα εργαλεία ή παροχές, μαζί με στολές και οχήματα. Δεν φαντάζεστε την ανακούφιση την οποία θα νιώσετε όταν επιτέλους μπορείτε να κουβαλήσετε ριζικά βαρύτερο φορτίο χάρις στις επερχόμενες αναβαθμίσεις.

Το δύσκολο για κάποιον που δεν θα ερωτευθεί άμεσα το βασικό gameplay του Death Stranding είναι να του δώσει τον χρόνο που απαιτεί για να πάρει τα πάνω του. Η διαφορά στις δυνατότητες που έχετε για την ολοκλήρωση μίας παραγγελίας στα πρώτα episodes του παιχνιδιού με αυτές του endgame είναι τρισμέγιστη, σε σημείο που το Death Stranding έχει πραγματικά μεταλλαχθεί. Τα πρώτα episodes είναι πιο ήπια, όμως πραγματοποιούνται απότομες αλλαγές που σίγουρα θα σας ξαφνιάσουν και θα βελτιώσουν ακαριαία την οπτική σας γωνία γύρω από το gameplay. Αυτό γιατί χρειάζεται σταδιακή ανάπτυξη, κάθε σύνδεση που πραγματοποιείτε ισούται με ελπίδα και ενισχύει το συνεργατικό πνεύμα ανάμεσα στους χαρακτήρες του παιχνιδιού άρα και στο πόσο διατίθενται να σας προσφέρουν μία χείρα βοηθείας. Το τι σας επιτρέπει το παιχνίδι να κάνετε και η λεπτομερής ανάλυση σε χειρισμό και επιλογές αγγίζει και ίσως ξεπερνά τις επιλογές του Red Dead Redemption II, ενός Action-Adventure που έλαμψε και τιμήθηκε δια της ευεργετικής πολυπλοκότητας που επίσης παρουσίαζε. Ακόμα και όταν ακολουθείτε τα main missions παρατηρείται μία αναζωογονητική έλλειψη αυτοματοποίησης και προκαθορισμένων καταστάσεων.


Όλα συμβαίνουν σε real time, την ίδια στιγμή που δημιουργείτε αυτόνομα το μονοπάτι σας προς την σωτηρία της Αμερικής. Δεν υπάρχει γραμμικότητα ή συγκεκριμένη διαδρομή στην οποία πρέπει να βαδίσετε. Ίσα-ίσα που είδαμε τον ορισμό του open world τίτλου, ο οποίος μάλιστα σας προκαλεί να επιλέξετε μόνοι σας το πώς θα φτάσετε στον προορισμό σας. Χρειάζεται να είστε διορατικοί, να ανοίγετε τα μάτια σας και να αναζητάτε καλύτερες επιλογές, παίρνοντας παράλληλα λιγότερα ρίσκα. Μέχρι και ρομποτάκια που κάνουν τις παραγγελίες για εσάς επιστράτευσαν οι κερατάδες. Στο τέλος, αν όλα πάνε καλά, κατεβαίνετε στο ιδιωτικό σας δωμάτιο και αποστολή εξετελέσθει. Είναι το μόνο μέρος στο οποίο δεν θα συναντήσετε απειλή και μπορείτε να κοιμηθείτε, να πλύνετε τον Sam, να πιείτε το Monsterάκι σας ή να χαζέψετε στα αντικείμενα και τα δεδομένα που έχετε συλλέξει. Οι ανέσεις αυτές αναπληρώνουν όλα τα stats σας. Τότε είναι πιθανότατα οι φορές που θα συνειδητοποιήσετε το ποιόν της περιπέτειάς σας. Διότι πραγματοποιείτε ένα πραγματικό ταξίδι, δεν ξεφυλλίζετε ένα άλμπουμ γεμάτο μονότονες σελίδες δράσης. Και αν η εκείνη η ανησυχία εξακολουθεί να σας κάνει να ιδρώνετε, αν νομίζετε πως αυτό είναι όλο, πιστέψτε μας, το gameplay έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει από απλές παραδόσεις φορτίου, οπότε κάντε υπομονή μέχρι τις επόμενες παραγράφους.

Μάχη με φαντάσματα και “μουλάρια” 
"Καλά όλα αυτά όμως τι γίνεται όταν υπάρχει κίνδυνος” σας ακούω να ρωτάτε. Με τόσες απειλές που θα έχετε δει από τις μέχρι τώρα παρουσιάσεις του παιχνιδιού θα ήταν αδύνατο να αποφεύγεται η μάχη σε όλες τις περιπτώσεις. Πολύ καλά υποθέσατε καθότι το Death Stranding διαθέτει πολύπλευρο σύστημα μάχης που ποικίλει ανάλογα με τον ποιον έχετε να αντιμετωπίσετε. Όσον αφορά στους MULEs, ομάδες ανθρώπων που κυνηγούν φορτία ανεξαρτήτου σικπανιότητας, τα πράγματα είναι εμφανώς πιο ανθρώπινα. Εξού και η απλότητα των βασικών επιθέσεων του Sam, ένα hit-combo που είναι ικανό να εξουδετερώσει τους MULEs που “μυρίστηκαν” το φορτίο που μεταφέρει ο πρωταγωνιστής. Η μάχη σώμα-με-σώμα με τα “μουλάρια”, όπως μεταφράστηκε η μονάδα τους στα ελληνικά, δεν είναι δύσκολη, απαιτεί όμως στρατηγική, ειδικά όταν εισβάλλετε στα camps τους για την ανάκτηση εμπορεύματος. Ο ξυλοδαρμός τους σε slow-motion είναι το λιγότερο πωρωτικός, χωρίς να ξεχνάτε πως πάντα υπάρχει η επιλογή για Stealth.


Το σιωπηλό gameplay έχει στοιχεία Metal Gear Solid και είναι αποδεκτό εφόσον αν εντοπιστείτε από τους MULEs είναι ζόρικο το να τους ξεφύγετε, χωρίς βέβαια να χρειαστεί να πανικοβάλλεστε. Έχετε πάντα το νου σας στο φορτίο σας και αργότερα θα αποκτήσετε και μηχανισμούς αντεντοπισμού για να την βγάζετε καθαρή. Με αφορμή αυτό να τονίσουμε πως ένα από τα ωραιότερα στοιχεία του Death Stranding είναι οι λύσεις που σας προσφέρονται συνεχώς. Υπάρχουν δεκάδες διαφορετικά εμπόδια που θα σας τρομάξουν σχετικά με την πορεία σας στο παιχνίδι, ωστόσο αργά ή γρήγορα οι developers έχουν φροντίσει να σας παρέχουν κάποιο εργαλείο που θα σβήνει κάθε πιθανή ανησυχία σας. Εύλογο είναι να αποφεύγετε να εκτελείτε θανάσιμα τους MULEs. Το παιχνίδι σας το επιτρέπει, αφού υπάρχουν και όπλα, ωστόσο οι συνέπειες σκοτωμών είναι οι κρατήρες που είπαμε προηγουμένως, η έκρηξη των οποίων ενεργοποιεί πιο έντονα το φαινόμενο Death Stranding. Επιλέξτε σοφά το πώς θα αντιμετωπίζετε τα “μουλάρια” γιατί μόλις βγείτε από το territory τους ή ξεσπάσει βροχή τους κόβεται αυτομάτως η μαγκιά.

Ο Kojima μεταφέρει ενδόμυχα πολύ ιδιαίτερα συναισθήματα και ιδεώδη για την ανθρώπινη συνεργασία και την συμμετοχή του ατόμου στο σύνολο.

Με την έναρξη του Timefall ο Sam πρέπει να περπατά σκυφτός για να μην γίνει αντιληπτός από τα BTs. Το κράτημα της αναπνοής σας δίνει χρόνο να επεξεργαστείτε το μονοπάτι που θα ακολουθήσετε. Ο ανιχνευτής/σαρωτής σας μπορεί μάλιστα να σας εμφανίσει προσωρινά την τοποθεσία των πλησιέστερων BTs, ώστε να μην μπείτε σε εμβέλεια που θα σας επιτεθούν. Σε μετέπειτα episodes θα ανακαλύψετε και τρόπους να τα αντιμετωπίσετε, με τα εύσημα να πηγαίνουν στον Deadman, που φιγουράρει με την μορφή του Guillermo del Toro. Μέχρι εκείνη την ευλογημένη ώρα όμως όλο και κάποια στιγμή θα υπάρξει που τα BTs θα αφηνιάσουν και θα σας επιτεθούν. Αν δεν καταφέρετε να ξεφύγετε επιτυχώς από τις ανθρώπινες φιγούρες που ξεπροβάλλουν από το λασπωμένο έδαφος, τα BTs θα σας ρουφήξουν μέσα στην λάσπη τους και θα σας μεταφέρουν στον άλλο κόσμο. Μην ξεχνάτε ότι στο Death Stranding δεν υπάρχει game over, εξαιτίας του ότι ο Sam είναι επαναπατριοτισμένος. Η “ραφή” του επιτρέπει να επαναφέρεται από το Purgatory (ο βυθός των επαναπατριοτισμένων) ανακτώντας το φορτίο που κουβαλούσε. Το BB σας και η κατάσταση της ψυχολογίας του έχουν κορυφαία σπουδαιότητα, εφόσον μόνο με την χρήση του μπορείτε να έχετε εικόνα των BTs.


Αν όμως έχετε σημειώσει πολλές πτώσεις μετρώντας κάθε εκατοστό της γης με την μούρη, το BB θα αρχίσει να κλαψουρίζει και για να ησυχάσει θέλει αγάπες και κου-πεπέ κουνώντας απαλά το DualShock 4. Ευτυχώς το σκασμένο κάθεται ήσυχο όταν τα όπλα βγαίνουν από τις θήκες τους, ειδάλλως θα χαλούσε το εξαιρετικό gunplay του Death Stranding. Υπάρχουν διάφορα όπλα, θανατηφόρα και μη, που αλλάζουν ολοκληρωτικά το παιχνίδι από την στιγμή που μπορείτε να τα αποκτήσετε με την έναρξη κάποιας παραγγελιάς από τα τερματικά των Bridges. Ειδικά στα sequences που θυμίζουν Παγκόσμιο Πόλεμο, στα μόνα Action πλάνα που θα έχετε δει μέχρι στιγμής, η χρήση όπλων είναι πέραν από απαραίτητη και τονωτική. Μετά από πόσες παραγγελίες που θα πρέπει να κινείστε μέσα στην απόλυτη ησυχία για να μην εντοπιστείτε η απόκτηση πυρομαχικών θα σας φτιάξει για τα καλά. Δεν κρύβουμε πως υπάρχουν και αποστομοτικά boss fights ενάντια σε τεράστια BTs, όπως αυτό που μας είχε δείξει ο Kojima στο Tokyo Game Show. Αν δεν το καταλάβατε ακόμα, το δευτερόλεπτο που τα όπλα εισέρχονται στις παροχές του Death Stranding ήδη μιλάμε για άλλο video game. Οπλιστείτε αρχικά με ανοχή και θα ανταμειφθείτε με τον καλύτερο τρόπο.

Το ομορφότατο καταστροφικό περιβάλλον
Θα ήταν άδικο να μην αφιερώσω ένα ξεχωριστό κομμάτι της κριτικής μου στον πανέμορφο κόσμο του Death Stranding. Το περιβάλλον στο οποίο ταξιδεύει ο Sam Porter Bridges είναι τρανή απόδειξη του επιπέδου που έχει σκαρφαλώσει η Kojima Productions άλλα και της προόδου που έχει σημειώσει το gaming την σήμερον ημέρα. Οι Ιάπωνες developers παύουν πια να χτίζουν levels με αρχή και τέλος, γωνίες, απρόσιτες τοποθεσίες και κενά. Πλέον έχουν προοδεύσει και δημιουργούν κόσμους, η διάσχιση των οποίων χρειάζεται ώρες gameplay και στον συγκεκριμένο μάλιστα εμείς οι gamers έχουμε την αποστολή να τον ενώσουμε. Η όψη τους τεράστιου χάρτη του παιχνιδιού είναι από μόνη της φανταστική και όπως υποσχέθηκε ο Kojima δεν υπάρχει κανένα σημείο του που δεν μπορείτε να επισκεφθείτε και να πατήσετε. Ακόμα κι αν δεν ακολουθείτε μονίμως τα main missions το παιχνίδι απλά αδιαφορεί, διότι έχει παντού κάτι να σας δώσει για να νοηματοδοτήσει το ταξίδι σας. Πρώτη φορά η αλλαγή τοποθεσιών έχει τέτοια επιρροή στο gameplay.


Θα πρέπει να καταστρώσετε διαφορετικό πλάνο, να ρυθμίσετε διαφορετικά το φορτίο σας και να κινηθείτε πιο μεθοδικά ανάλογα με το αν βρίσκεστε στην πλαγιά ενός βουνού, σε χιόνια, σε ποτάμια και λίμνες που πιθανό να σας παρασύρουν ή σε κλειστούς χώρους, φέρνοντας το Death Stranding ακόμα πιο κοντά στην πραγματικότητα. Σε έναν τόσο πελώριο κόσμο ήταν αναμενόμενο να παρατηρηθούν μερικά bugs, μερικά εκ των οποίων πραγματοποιήθηκαν την χειρότερη στιγμή και με έκαναν να χάσω το φορτίο μου. Υπήρχαν δηλαδή σημεία, όπως υψώματα και χιονοστιβάδες, όπου υπήρξαν μη rendered χιλιοστά και όταν αποφάσισαν να ξεκολλήσουν το αποτέλεσμα ήταν αρκετά βλαβερό, αλλά έκανα τα στραβά μάτια αφού δεν συνέβη περισσότερες από 2-3 φορές. Προς ευχαρίστησή σας η Fragile μπορεί να σας υποστηρίξει με το λεγόμενο “άλμα”, μία βαφτισμένη μορφή fast travel ανάμεσα στα κέντρα της Bridges, πράγμα που δεν επιτρέπει φυσικά το κουβάλημα φορτίου. Συνολικά το map του Death Stranding έχει να προσφέρει αμέτρητες επιλογές και αντικείμενα προς συλλογή, σε βαθμό τέτοιο που αρκετοί θα νιώσουν πως λειτουργεί δια μαγείας ως χαρακτήρας του παιχνιδιού, λόγω της διαφαινόμενης ζωντάνιας του, που άλλοτε δρα σωτήρια και άλλοτε κάνει την ζωή του Sam πολύ δυσκολότερη.

Ανταλλαγή multiplayer με νέο genre
Το είπε και το έκανε ο άτιμος. Εν έτει 2019 η εγκαθίδρυση ενός νέου genre ακουγόταν αδύνατη σαν ιδέα. Όλοι νόμιζαν πως ο Kojima τρελάθηκε, πράγμα που δεν αποκλείεται, αλλά σε αυτή του τουλάχιστον την υπόσχεση τίμησε τα παντελόνια που φορά. Μέσα από το online multiplayer του Death Stranding η Kojima Productions πράγματι βάζει τα θεμέλια της κατηγορίας “Strand”. Μία εξειδίκευση που στηρίζεται στην αξιοποίηση βοήθειας κάθε παίκτη που ταξιδεύει στον κόσμο του. Παραδόξως, τα όσα προσφέρετε στο σύμπαν του Death Stranding και το πώς αυτά θα εμφανιστούν ή θα διευκολύνουν τους άλλους παίκτες, σπάνε τα όρια του απλού sandbox. Δεν πρόκειται για ένα MMO που απλά όλοι οι κάτοχοι του παιχνιδιού συνυπάρχουν, μοιάζει περισσότερο με κλειστό κύκλωμα ταξιδιωτών που λειτουργούν συλλογικά για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού.


Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους είναι εφικτό να συμβάλλετε στην ένωση των UCA, όχι μόνο αποκλειστικά στο δικό σας playthrough αλλά και στις προσπάθειες διαφόρων παικτών παγκοσμίως. Μία σκάλα που μπορεί να αφήσετε σε μία προηγουμένως απρόσιτη μεριά, ένα τρίτροχο που θα γλιτώσει πολλά χιλιόμετρα κουβαλήματος από κάποιον τυχερό που θα το βρει ή ένα καταφύγιο που θα χτίσατε ξοδεύοντας αρκετούς από τους πόρους σας, ίσως να σχηματίσουν χαμόγελα και να βελτιώσουν την μέρα πολλών ατόμων που βρήκαν εμπόδια στο ταξίδι τους στο Death Stranding. Παρότι δεν είναι υποχρεωτικό και κανείς δεν σας βάζει το μαχαίρι στον λαιμό, προτείνεται να κάνετε την καλή πράξη της ημέρας και να σκέφτεστε συλλογικά. Μία γέφυρα η οποία θα φτιαχτεί μεταξύ δύο ποταμών δεν ακούγεται τόσο ιδιαίτερη, παρόλα αυτά δεν αποκλείεται να μειώσει δραστικά τον χρόνο μίας παραγγελίας για κάποιον συνάδελφο gamer, ιδίως σε παραγγελίες που έχουν χρονικό όριο. Θα το καταλάβετε και μόνοι σας όταν θα αναθεματίζετε για την τύχη σας, μέχρι που θα ξεπροβάλλει κάποιο βοηθητικό εργαλείο και θα spamάρετε likes σε αυτόν που το τοποθέτησε σωτήρια εκεί.

Αυτή είναι και η επιβράβευσή σας για την έννοια που δείχνετε. Τα likes είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φήμης σας ως μεταφορέας. Πέραν από εργαλεία μπορείτε να τοποθετείτε και σηματοδότες σε διάφορα σημεία του χάρτη για να προειδοποιήσετε τους έτερους παίκτες για κάποια απειλή, ανωμαλία εδάφους ή βοήθεια για παράδειγμα. Όταν βλέπετε κάποιο χαμένο φορτίο ενός παίκτη κάντε την καλή και πηγαίντε το στο κοντινότερο κέντρο Bridges. Σίγουρα τέτοια φορτία ζυγίζουν πολλά κιλά, αλλά μόνο να κερδίσετε έχετε από αυτή την υπόθεση. Όταν από την άλλη έχετε περιττά εργαλεία και όπλα πάνω σας τοποθετήστε τα σε κάποιο γραμματοκιβώτιο ή δημόσιο ντουλάπι και όλο και κάποιος φτωχούλης θα το εκτιμήσει. Στο κάτω-κάτω “ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι”. Η ελευθερία που σας δίνεται για να βάλετε το λιθαράκι σας στην βελτίωση του κόσμου είναι ανεκτίμητη και μπορείτε να το κάνετε με αμέτρητους τρόπους, καθένας πιο ενδιαφέρων από τον προηγούμενο.


Προτείνω να εξετάσετε αναλυτικότερα τις περιπτώσεις των γεννητριών, των καταφυγίων και τον οχημάτων, ενώ είναι κι άλλες οι μετέπειτα εκπλήξεις που σας επιφυλάσσει η Kojima Productions. Δεν μπορείτε να συναντηθείτε με τους άλλους παίκτες σε καμία περίπτωση, ωστόσο το πιο κοντινό σημάδι άμεσης υποστήριξης είναι τα αιτήματα φορτίων, βάσει των οποίων μπορείτε να ζητήστε από κάποιον να σας στείλει ένα απαραίτητο φορτίο σε κάποιο κέντρο των Bridges. Βλέποντας σφαιρικά αυτό που έστησε ο Kojima παρατηρήσαμε κάτι το ιδιαίτερα καινοτόμο. Πολύ λίγοι θα καταλάβουν ή θα εκτιμήσουν αυτό που ήθελε να πει ή να καθιερώσει, όσοι όμως πιάσουν το νόημα αυτής της σύνδεσης, του “νήματος” που παρεμβάλλεται ανάμεσα στους παίκτες, θα συμφωνήσουν πως με μικρές τροποποιήσεις ο Hideo Kojima είναι παραπάνω από ικανός να εκπληρώσει τις βλέψεις του για νέο genre. Ο τρόπος που το επιδίωξε στο Death Stranding προσδίδει μία άγνωστη, πρωτόγνωρη αλλά και λειτουργική έννοια στο έμμεσο multiplayer. Όσοι τον αμφισβήτησαν έστω και λίγο –και περιλαμβάνω και τον εαυτό μου σε αυτό- ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στις τρύπες μας.

Θα σας τρέξουν τα σάλια
Ένα τέτοιο gameplay συνοδεύτηκε μοιραία και από έναν ακόμα πιο άριστο τεχνικό τομέα. Είναι ειλικρινά δυσθεώρητο το μέγεθος ομορφιάς και κάλλους που παραθέτει το Death Stranding, κυρίως στα τοπία του παιχνιδιού. Πρόκειται για εξαιρετικά σχεδιασμένο κόσμο με ανίερη γοητεία και draw distance που ελάχιστοι developers στον κόσμο είναι ικανοί να φέρουν στην ζωή. Γιατί περί ζωής πρόκειται όταν βλέπουμε τόσο ζωντανά μέρη και μία αξιοζήλευτη ομορφιά σε κάθε εκατοστό του χάρτη στο Death Stranding. Δεν είναι πρώτη φορά που η Kojima Productions καταφέρνει κάτι τέτοιο, αφού η σειρά Metal Gear Solid είχε επίσης εξαιρετικά γραφικά καθ’ όλη την πορεία της και σε κάθε γενιά, όμως ακόμα και εδώ το Death Stranding καταφέρνει να έχει κάτι ξεχωριστό, κάτι δικό του, κάτι το ανεξήγητο.


Το level design που πραγματοποιήθηκε από τους Ιάπωνες διαθέτει και αυτό με την σειρά του μία φρεσκάδα. Φαίνεται πως για ακόμα μία φορά η εταιρεία ανάπτυξής του αξιοποίησε στα μέγιστα τις δυνατότητες του PS4, όπως συνήθιζε να κάνει με κάθε τίτλο της ακόμα και υπό την αιγίδα της Konami. Όπου κι αν στρέψετε το βλέμμα σας θα συναντήσετε πλούσια χλωρίδα, ποιοτικές εναλλαγές ανάμεσα σε δάση, βουνά, πεδιάδες, νερό και συγκινητικά όμορφες πινελιές. Ακόμα και στα ερειπωμένα ή κατεστραμμένα μέρη υπάρχει κάτι το αρεστό στο μάτι που, ναι μεν θα φιλτράρει το αίμα σας με περίεργα συναισθήματα φόβου, αλλά θα σας κάνει παράλληλα να θαυμάσετε τα όσα παρακολουθείτε. Το 10άρι στα γραφικά το στερείται ξανά λόγω των λίγων pixelιασμένων εκατοστών του χάρτη που μάλλον ξέφυγαν όταν οι developers τον ζωγράφιζαν και σίγουρα θα διορθωθούν με τα πρώτα patches και ας ήταν μόλις λίγοι πόντοι ανάμεσα σε χιλιόμετρα έκτασης. Καθηλωτική αληθοφάνεια παρατηρήθηκε και στα animations, πράγμα που μας κάνει να πιστεύουμε πως ο Kojima απασχόλησε για αρκετές ώρες τον Norman Reedus στο υπερσύγχρονο performance capturing.

Αν ο κόσμος είναι το συμβόλαιο μίας πετυχημένης συνταγής στον τομέα των γραφικών τότε τα cinematics είναι η καλλιγραφική υπογραφή. Καταπληκτικό directing από τον Hideo Kojima, η δουλειά του οποίου παρέδωσε μία κινηματογραφικότητα στις σκηνές του παιχνιδιού, που όμοιά της δύσκολα θα βρείτε ακόμα και στα top games της ιστορίας. Επιτηδευμένα εντυπωσιακές λήψεις, φοβερές γωνίες θέασης και αστραφτερές 4K εικόνες, συνθέτουν ένα οπτικό υπερθέαμα αλά Kojima. Μόνο χαρτί και πινέλο δεν πήρε στα χέρια του ο δημιουργός του Death Stranding αφού για να γεννηθεί αυτό το project τα κάνει όλα και συμφέρει. Η λεπτομέρεια στο παρουσιαστικό των χαρακτήρων είναι αδιαπέραστη. Αν παρατηρήσετε καλά τον Norman Reedus θα δείτε τις φλέβες του, την ανεπτυγμένη τριχοφυΐα των άκρων του, μέχρι και τα ερεθίσματα της ασθένειας που τον βασανίζει να απλώνονται στο κορμί του. Δεν μπαίνω στον κόπο να σχολιάσω το πόσο ολόιδιοι είναι όλοι οι ηθοποιοί εντός του παιχνιδιού. Και το να βλέπω τον Mads Mikkelsen σε κοντινά πλάνα με έκανε να ανατριχιάζω όλο και περισσότερο σε κάθε σκηνή. Μακράν τα πιο πετυχημένα digital doubles για όλους εκ των Tommie Earl Jenkins, Margaret Qualley, Guillermo del Toro και Troy Baker.


Τέτοια ακρίβεια που όταν η μητέρα μου πέρασε κοντά από την οθόνη μου και είδε την Lindsay Wagner είπε “θα ορκιζόμουν πως αυτή είναι η ηθοποιός του Bionic Woman” και δεν έσφαλε, αφού είναι ίσως ο πιο αξιομνημόνευτος ρόλος της ίδιας στην καριέρα της. Όλα αυτά οδήγησαν στο να χαζεύουμε τις κορυφαίες ανθρώπινες και ρεαλιστικές εκφράσεις στα πρόσωπα όλων των χαρακτήρων και τα καλύτερα κοντινά πλάνα που μπόρεσε ποτέ να κουβαλήσει ένα video game. Ο Kojima όχι απλά εκμεταλλεύτηκε τα όσα προσφέρει η Decima Engine, αλλά είναι βέβαιο πως της πέταξε τα μάτια έξω, δείχνοντας στην Guerilla Games πως ακόμα και το Horizon Zero Dawn με τις γραφικάρες του πιθανόν να γινόταν και καλύτερο δια χειρός KP. Από σκηνοθετικής άποψης, ο τρόπος που έχει γυριστεί το Death Stranding είναι εκτός αυτού του κόσμου. Δυσκολεύομαι να διανοηθώ πως ένα παιχνίδι γεμάτο υπερφυσικά στοιχεία και ανώτερες, άπιαστες έννοιες μεταφέρει ένα τόσο ανθρώπινο και αληθινό θέαμα. Χώρια που δεν συναντήσαμε ίχνος πτώσης των frames, παρότι το PS4 Pro μου ήταν έτοιμο να…πετάξει.

Το μεγάλο budget “φωνάζει”
Πως φαίνεται ότι ξεχωρίζει και στον ηχητικό τομέα; Όταν το “τίποτα” ακούγεται φοβερό. Σίγουρα έχω χάσει το μυαλό μου και εγώ μετά από 50+ ώρες παιχνιδιού σε μία εβδομάδα, αλλά με το παραπάνω εννοώ πως ακόμα και στις στιγμές σιωπής, όταν το μόνο που ακούγεται στο υπόβαθρο είναι αέρας, βροχή ή τα νερά από τα ρυάκια, τα ηχητικά κύματα που λαμβάνουμε είναι ολοζώντανα ή ανατριχιαστικά, ανάλογα την περίσταση. Σε έναν κόσμο όπου τα νήματα και οι συνδέσεις είναι τρόπος επιβίωσης η μουσική επένδυση του παιχνιδιού αποτελεί και αυτή κατά κάποιον τρόπο συνδετικό παράγοντα ανάμεσα σε όλους τους επιμέρους τομείς του παιχνιδιού, ενώνοντας με αποτελεσματικότητα κάποια επική σκηνή με κάποιο σούπερ κομμάτι και την επαναφορά στο gameplay. Ένιωσα λες και μία ορχήστρα με περίμενε να ορθοποδήσω για να παίξει το κομμάτι της, ενθαρρύνοντας με να μην σταματήσω κάθε φορά που πλησίαζα στον τελικό μου προορισμό. Το υπέροχο soundtrack δανείζεται ιδιαίτερα άσματα και περιλαμβάνει και τα δικά του originals με τον Kojima να σερβίρει και τον συνθέτη Ludvig Forssell να καρφώνει.


Επιστρέφουμε στο κομμάτι των ερμηνειών και την αξιέπαινη επιλογή του Norman Reedus για τον ρόλο του Sam. Η αρχέγονη, βαριά φωνή του είναι το κερασάκι στην τούρτα μίας φοβερής παρουσίας στο παιχνίδι και η ιδιαίτερη χροιά του ανεβάζει πολλά επίπεδα τις φωνητικές του ατάκες, θυμίζοντας σε όλους μας γιατί αγαπήθηκε τόσο στην σειρά The Walking Dead. Δεν είναι μόνος του φυσικά στην παρέλαση, αντιθέτως ο Mads Mikkelsen είναι ο διμοιρίτης και όλοι οι υπόλοιποι λάμπουν με τις αποδόσεις τους. Το σύνολο των ερμηνειών με ταυτόχρονο και όχι συγχρονισμένο lip-syncing φέρνουν και αυτές το Death Stranding στο πάνθεον των games που διακριτικά πατάει με το ένα πόδι, χωρίς καν να έχει κυκλοφορήσει ακόμα. Οφείλουμε να δώσουμε τα εύσημα και στο ελληνικό cast που έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά και μπορεί εύκολα να γίνει πρώτη επιλογή κάποιου που δεν έχει τόση επαφή με την αγγλική γλώσσα. Αν όμως you speak England very best είναι κρίμα να μην επιλέξετε τα αγγλικά όταν συμμετέχουν τόσο μεγάλοι ηθοποιοί. Το ψεγάδι του ήχου έβγαινε κατευθείαν από το DualShock 4 κάθε φορά που το BB έβαζε τα κλάματα. Ενώ υπάρχει επιλογή αλλαγής δεν συνίσταται λόγω immersion, αλλά κακά τα ψέματα μετά από 30-35 ώρες ταξιδιών που θα κάνετε καταντά λίγο βαρετή αυτή η γκρίνια.

Επέστρεψε δυνατότερος
Όπως κάθε τραυματίας οφείλει και υπόσχεται να επιστρέψει στην ενεργό δράση ισχυρότερος έτσι και ο Kojima με την εταιρεία του πραγματοποιούν ένα τρανταχτό comeback με την σημαία του Death Stranding. Η επαναστατική τάση του Kojima να πηγαίνει κόντρα στα καθιερωμένα θα μπορούσε να θεωρηθεί πηγή έναρξης αυτού του αριστουργήματος, στην πραγματικότητα όμως είναι η ιδιοφυΐα του ίδιου που εμπόδια δεν βλέπει και όρια δεν γνωρίζει. Το όνειρό του ήταν να δημιουργήσει εκ νέου ένα genre και να το βγάλει “Strand”, κάτι που δεν αποκλείεται να καταφέρει, ωστόσο αν έχουμε χιούμορ σαν community προτείνω να ονομάσουμε την προσπάθειά του και όλους τους τίτλους που θα βασίζονται σε αυτή “Kojima games”. Πολλοί αμφισβήτησαν το αποτέλεσμα του Death Stranding, ακόμα περισσότεροι αποδοκίμασαν τα όσα μας είχε δείξει μέχρι πρότινος, ωστόσο με το προϊόν που παραδίδει έχει κάθε δικαίωμα να σηκώσει το μεσαίο δάκτυλο σε όσους υιοθέτησαν την πεποίθηση ότι πρόκειται για walking simulator. Είναι αστείο το ότι κατηγορήθηκε πως είναι overhyped ή το νέο No Man’s Sky, ενώ στο πρόσωπό του συνάντησα ένα από τα κορυφαία games της γενιάς.


Δεν έχει σημασία που κατατάσσεται ανάμεσα στα υπόλοιπα games που ξεχώρισαν τα τελευταία χρόνια, γιατί ακόμα και αν δεν είναι το καλύτερο για όλους σίγουρα είναι το πιο μοναδικό και θα αφήσει ιστορία για την διαφοροποίησή του. Αφήστε την Konami να τραβάει τα μαλλιά της, εφόσον η απώλεια του Kojima και της ομάδας του θα τους στοιχίσει πολλά αν συνεχίσει να αφήνει την φαντασία του να οργιάζει. Δεν υπήρξα ποτέ μεγάλος fan του ίδιου ή των Metal Gear, όσο κι αν αναγνωρίζω την ποιότητά τους, αλλά του υποκλίνομαι γιατί ακόμα και στην αφμισβήτηση απέδειξε με το σκήπτρο μίας νέας IP πως αξίζει να κατέχει αυτή την θρυλική θέση στην gaming βιομηχανία.

Το Death Stranding δεν θα είναι λογικά PS4 exclusive, όμως αναγνωρίζουμε στην Sony την τεράστια κίνηση που έπαιξε. Δεν είναι ο πιο action-packed τίτλος της γενιάς και όποιος περιμένει κάτι τέτοιο να το αποφύγει. Έχει πολλά περισσότερα να πει, να εξιστορήσει, να περιγράψει, με τρόπο που μόνο ένας εγκέφαλος σαν του Kojima θα μπορούσε και όλα τα στοιχεία του μαζί το ξεχωρίζουν από ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα. Πάρθηκαν φοβερά ρίσκα που ξεπεράστηκαν αβίαστα και κλείνοντας το Death Stranding δεν είδαμε πουθενά την εταιρεία που έχασε την Γη κάτω από τα πόδια της, παρά μόνο μία ομάδα από έμπειρους developers που έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Να ταράζουν τα πλήθη.

Θετικά:
- Το πιο ξεχωριστό σενάριο που έχετε βιώσει
- Άφθονος ρεαλισμός στον χειρισμό του πρωταγωνιστή
- Απεριόριστη ελευθερία κινήσεων και επιλογών στον χώρο
- Γιγάντιος κόσμος γεμάτος επιλογές
- Πανέμορφος κόσμος με μπόλικη ζωντάνια
- Υψηλή ποιότητα σχεδιασμού προσώπων 
- Συγκλονιστικές ερμηνείες από καταξιωμένους ηθοποιούς
- Μεγάλη διάρκεια

Αρνητικά:
- Το gameplay είναι ανά διαστήματα κουραστικό, κυρίως λόγω αργού ρυθμού
- Τα bugs παρουσιάστηκαν τις λάθος στιγμές 
- Ο επαναλαμβανόμενος εξαναγκασμός διατήρησης της ισορροπίας 
- Ο θόρυβος του BB μέσα από το DualShock
- Ελάχιστες un-rendered τοποθεσίες

Βαθμολογία
Γραφικά: 9.5
Ήχος: 9.5
Σενάριο: 8
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.2

Πάντα να αφήνετε tips στους ντελιβεράδες. Κάποιοι από αυτούς μπορεί να έχουν τραβήξει μεγάλα ζόρια.

Γιάννης Σιδηρόπουλος