The Dark Pictures Anthology: Man of Medan

Στο πλοίο των μακελεμένων δεν μιλάμε για σφαγή.

Η Βρετανική εταιρεία ανάπτυξης Supermassive Games σχηματοποίησε το 2015 μια νέα φόρμουλα για το πάντρεμα της τεχνολογίας με τις αφηγηματικές ικανότητες που είχε σε τόσο μεγάλη εκτίμηση ο Steve Jobs. Το Until Dawn είναι μια από τις καλύτερες διαδραστικές ιστορίες τρόμου που κυκλοφόρησαν ποτέ. Αφθονία από cutscenes, πληθώρα επιλογών και φινάλε, καλοφτιαγμένοι χαρακτήρες και φωνές διάσημων ηθοποιών να τους υποστηρίζουν. Όλο το game είναι ένα καλούπι από το οποίο ξεκινούν δεκάδες παράλληλες αφηγήσεις τις οποίες καλούμαστε να ανακαλύψουμε με σκοπό να δούμε τα πάμπολλα φινάλε του.

Μας χαροποίησε πολύ όταν μάθαμε ότι η Supermassive Games έδωσε τα χέρια με την αγαπητή μας Bandai Namco με σκοπό την δημιουργία μιας ανθολογίας horror games με τον γενικό τίτλο The Dark Pictures. Η προγραμματισμένη οκταλογία αρχίζει από το The Dark Pictures: Man of Medan. Μόλις έπεσε στα χέρια μας, βρήκε αυτόματα τον δρόμο για το PS4 και μας οδήγησε σε έναν επικίνδυνο (για την ψυχική μας υγεία) κόσμο.

Επιβίβαση στον Τετανικό
Το Man of Medan είναι μια ιστορία που μας οδηγεί σφαίρα στην καρδιά ενός μυστηρίου βασισμένου σε ναυτικό θρύλο. Το πλοίο Ourang Medan (στα μαλαισιανά μεταφράζεται σε Man of Medan) ήταν ένα εμπορικό σκαρί από την Ολλανδία. Λέγεται ότι ανακαλύφθηκε από δύο αμερικανικά πλοία στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Οι επίδοξοι διασώστες του πληρώματος που έσπευσαν απαντώντας σε σήμα κινδύνου, ανακάλυψαν έντρομοι ότι το πλήρωμα του Ourang Medan ήταν νεκρό. Τα δεκάδες πτώματα είχαν παγώσει σε μια έκφραση ανείπωτου τρόμου, γεγονός που φούντωσε τις θεωρίες περί στοιχειώματος και επίθεσης δαιμονικών δυνάμεων.

Στο game το πλοίο αλλάζει σημαία και λειτουργία. Ταυτοποιείται αμερικάνικο, δείχνει ότι υπάρχει για πολεμική χρήση και ετοιμάζεται να μας τρομάξει όσο σηκώνει ο οργανισμός μας. Η ιστορία έχει πρόλογο, μια ολιγόλεπτη εισαγωγή η οποία μας βάζει με αριστοτεχνικό τρόπο στο κλίμα. Παρακολουθούμε και συμμετέχουμε στο τελευταίο ταξίδι του Man of Medan, του πλοίου – φαντάσματος της περιπέτειας, μέσα από τα μάτια δύο μελών του πληρώματος. Στον πρόλογο μαθαίνουμε όλα τα game mechanics και σπάμε τα νεύρα μας με την αναθεματισμένη κινέζικη κούκλα μάχης που δεν λέει να ηττηθεί. Για να την συντρίψουμε δεν αρκεί να πιέσουμε κάποια buttons την κατάλληλη στιγμή, πρέπει να οδηγήσουμε ένα στόχαστρο μέσα σε σχεδιασμένο κύκλο προτού εξαντληθεί το ελάχιστο χρονικό περιθώριο. Ο πρόλογος είναι το μοναδικό κεφάλαιο της ιστορίας που δεν επιδέχεται τροποποιήσεις και οι ενέργειές μας δεν μπορούν να αλλάξουν το τελικό αποτέλεσμα.

Το Man of Medan είναι ένα σκαρί στοιχειωμένο από το θανατικό που το χτύπησε και πάνω του όλα είναι μαύρα, σαπισμένα, λιωμένα και παραμορφωμένα. Το έκτρωμα αυτό της ναυπηγικής δεν είναι ο μοναδικός σταθμός στην πορεία μας, είναι όμως ο σημαντικότερος. Η σκουριά που το έχει κυριεύσει μας αναγκάζει να το βαφτίσουμε... Τετανικό αφού είναι σίγουρο ότι, το παραμικρό άγγιγμα στους τοίχους του, θα προκαλέσει τέτανο στους χαρακτήρες μας. Προτού πατήσουμε πάνω του έχουμε συμμετάσχει ήδη σε ένα κάρο συγκλονιστικά περιστατικά με υποθαλάσσιες περιπέτειες, πειρατείες και καταιγίδες.

Το σενάριο είναι πυκνογραμμένο και χαρακτηρίζεται από μεγάλη ποικιλία διαλόγων. Το μυστήριο του πλοίου – φαντάσματος που είναι και το πιο συναρπαστικό κομμάτι της ιστορίας, προσεγγίζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η πλοκή παίζει με τα νεύρα μας γέρνοντας πότε προς την μεταφυσική και πότε προς την ρεαλιστική εξήγηση. Ακόμα και όταν, η παρατηρητικότητά μας οδηγεί σε συμπεράσματα από πολύ νωρίς, τα συμβάντα που ακολουθούν επιτίθενται στην σιγουριά μας. Έτσι, η ιστορία διατηρείται ενδιαφέρουσα και απρόβλεπτη μέχρι τελευταίου λεπτού.

Μια χούφτα άτομα σε πλωτό φέρετρο
Πέντε άτομα τίθενται διαδοχικά στην διάθεσή μας για να τα οδηγήσουμε στις επικίνδυνες καταστάσεις που μας περιμένουν. Τα ονόματά τους είναι Conrad, Fliss, Julia, Brad και Alex. Πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες έχουν διακριτούς χαρακτήρες και καλύπτουν ένα αξιοπρεπές φάσμα συμπεριφορών. Ο εύκολος αποδιοπομπαίος τράγος είναι ο Conrad. Το στυλάκι του πλούσιου κωλόπαιδου δεν μπορεί παρά να πέσει σαν βράχος στο πεπτικό μας σύστημα, καθιστώντας τον εντελώς αντιπαθή. Ο Brad και η Fliss από την άλλη είναι φτιαγμένοι για να τους συμπαθήσουμε. Χαμηλοί τόνοι και ταπεινότητα ο πρώτος, τόλμη, ομορφιά και δυναμισμός η δεύτερη.

Το εκπληκτικό στο Man of Medan και ένας από τους βασικούς πυλώνες της ευχαρίστησης που προσφέρει, είναι το πλάσιμο των χαρακτήρων με βάση τις επιθυμίες μας. Ο κακομαθημένος γίνεται ήρωας, ο macho τύπος φοβισμένο ποντίκι, ο ανασφαλής παίρνει στα χέρια του τα ηνία. Αυτές είναι ορισμένες από τις παραλλαγές που μπορούμε να κυνηγήσουμε αλλάζοντας την ηθική πυξίδα ηρώων και ηρωίδων. Η αναπαράσταση των αποφάσεων μας σαν πυξίδα είναι μια ιδιοφυής πινελιά και οπτικοποιεί έξοχα την κατεύθυνση όπου θα στρέψουμε τον εκάστοτε χαρακτήρα.

Στην πλειονότητά τους οι συμπεριφορές των χαρακτήρων μας είναι ρεαλιστικές, υπακούν στους νόμους της λογικής ή έστω, στις συμβάσεις μιας ιστορίας τρόμου. Κάποιες στιγμές όμως έχουμε την εντύπωση ότι παρακολουθούμε καθυστερημένα αμερικανάκια που δεν ξέρουν που τους πάν τα τέσσερα. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι χαρακτήρες μας κινούνται στα έγκατα του σκοτεινού πλοίου, αντικρίζοντας απίστευτες εικόνες θανάτου και αποσύνθεσης. Η Julia βρίσκεται στην τσίτα, ο οργανισμός της δηλαδή έχει εισέλθει στον μηχανισμό επιβίωσης “πάλη ή φυγή”. Ο Alex, αντί να βρίσκεται και αυτός στην ίδια κατάσταση η οποία ενεργοποιείται de facto από τις ακραίες περιστάσεις, αρχίζει την... παπαρολογία. “Julia μην αγχώνεσαι, χαλάρωσε, ηρέμησε” και σχετικές αηδίες που θα εκστόμιζε μόνο κάποιος άσχετος με την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού και όχι ένας φοιτητής ιατρικής σαν τον Alex. Καλά που δεν της πρότεινε να αράξουν και να κάνουν τσιγαριλίκι.

Σε ένα ετοιμόρροπο, διαβρωμένο πλοίο έχει καμία θέση η τέχνη; Στο Man of Medan έχει και η θέση της είναι νευραλγική. Ανάμεσα στην σκουριά και την σαπίλα βρίσκουμε κρεμασμένους πίνακες με ναυτική θεματολογία. Το θέμα τους ποτέ δεν είναι ευχάριστο, αντίθετα δείχνει τρικυμιώδες, παρουσιάζει πλοία να παλεύουν με τεράστια κύματα και θαλάσσια τέρατα. Πατώντας το X οι πίνακες γίνονται για μερικά δευτερόλεπτα φινιστρίνια (και όχι παράθυρα, μιας και βρισκόμαστε σε πλοίο) μέσα από τα οποία παρακολουθούμε πιθανές παραλλαγές του μέλλοντός των χαρακτήρων μας. Οι καλλιτεχνικές δημιουργίες που προλέγουν το μέλλον ισχυροποιούν τον φόβο που μας πολιορκεί κάθε λεπτό.

Όταν οι εικόνες αποκαλύπτουν κίνδυνο ή θάνατο, γεμίζουμε προκαταβολικά ανησυχία για τον χαρακτήρα που θα τον συναντήσει. Η πρόβλεψη ενός άσχημου γεγονότος λειτουργεί ευεργετικά σαν προειδοποίηση ώστε να προσέχουμε περισσότερο τα άτομα τα οποία ενέχονται σε αυτή. Βλέποντας, για παράδειγμα, σε έναν πίνακα ότι ο Brad απειλείται με πνιγμό, φροντίσαμε να τον κρατήσουμε εκτός του “ραντάρ” των εχθρών και η πρόβλεψη δεν πραγματοποιήθηκε στο συγκεκριμένο πέρασμά μας. Οι υπερφυσικοί πίνακες έδωσαν το όνομά τους στην σειρά The Dark Pictures και είμαστε σίγουροι ότι αποτελούν, μαζί με τον Curator, τα μοναδικά περιουσιακά στοιχεία που θα συναντήσουμε σε όλους τους τίτλους της.

Το παρθενικό μας ταξίδι με το Man of Medan είναι και το καλύτερο. Δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει και βουλιάζουμε εύκολα στην ατμόσφαιρά του.

Η κλειστοφοβία έχει τον πρώτο λόγο στην πλειονότητα της περιπέτειας. Οι κινήσεις μας είναι μετρημένες ακόμα και πάνω στο σκάφος Duke of Milan της Fliss. Οι χαρακτήρες δεν έχουν την δυνατότητα να τρέξουν και προχωρούν με προσεκτικά βήματα από την μια κουκέτα στην επόμενη και από διάδρομο σε διάδρομο. Νιώθουμε σαν κάποιος να έχει παγιδεύσει τους ήρωες και τις ηρωίδες μας σε ένα reality show με ειδικά στημένες κάμερες μέσα από τις οποίες βλέπουμε την εξέλιξη της δράσης. Είναι φανερό ότι κυριαρχεί η αισθητική του Resident Evil και ορθά μιας και αποτελεί δοκιμασμένη τεχνική για να διασπείρει τρόμο και άγχος στον παίκτη. Δεν μπορούμε να κοιτάξουμε όπου θέλουμε, δεν έχουμε πρόσβαση σε όλα τα μέρη, αρκετά τμήματα των δωματίων και των διαδρόμων παραμένουν εκτός της οπτικής μας γωνίας έως ότου σταθούμε δίπλα τους. Τότε όμως μπορεί να είναι πολύ αργά.

Ο τρόμος μας επιτίθεται από πολλές μεριές. Τα πόδια μας κόβονται όταν ανοίγουμε μια πόρτα ή ένα ντουλάπι και ένα παραμορφωμένο πτώμα μας κάνει... “Τσα”. Πλησιάζουμε επικίνδυνα την καρδιακή προσβολή όταν αντιμετωπίζουμε ένα εμφανώς πεθαμένο αγόρι που δείχνει απρόσβλητο στις σφαίρες. Το εγκεφαλικό μας περιμένει στην γωνία μόλις αντικρίζουμε ένα δικέφαλο ον από την κόλαση που θέλει το κακό μας. Το πλοίο ξεχειλίζει από θάνατο και φρίκη όμως οι πιο συγκλονιστικές εμπειρίες πηγάζουν από την αλληλεπίδραση μας με το περιβάλλον και όχι από απότομες “τρομάρες”.

Τα quick time events μας συνδέουν ψυχολογικά με τους χαρακτήρες μας. Ένα από αυτά ακολουθεί την συνταγή των Rhythm και μας υποχρεώνει να πατάμε το X την ώρα που, τα εικονίδια που αναπαριστούν την καρδιακή συχνότητα του χαρακτήρα, περνούν πάνω από μια κάθετη γραμμή. Για να αποπροσανατολιστούμε, η ταχύτητα των εικονιδίων αυξάνεται σταδιακά, οι καρδιακοί χτύποι αντηχούν σαν ταμπούρλο στην ερημιά και ο εχθρός που μας απειλεί, γεμίζει την οθόνη, παράγοντας απαίσιους ήχους. Αν αποτύχουμε στην δοκιμασία άσχημα πράγματα μπορεί να συμβούν.

Εξίσου τρομακτικά είναι τα quick time events που μας ζητούν να πιέσουμε συγκεκριμένο button μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Έχουν την άσχημη συνήθεια να ξεπετάγονται τις πιο απίθανες στιγμές, διατηρώντας μας μόνιμα στην “τσίτα”. Αν, για παράδειγμα, ο χαρακτήρας μας έχει μια απρόσμενη συνάντηση, αρχίσει να τρέχει σαν τρελός ενώ πρέπει να δρασκελίσει απειλητικά εμπόδια και εμείς ξύνουμε την μύτη μας, τότε... χαιρετίσματα. Δεν προλαβαίνουμε να πιέσουμε το button που εμφανίζεται ξαφνικά στην οθόνη και βλέπουμε τον χαρακτήρα να έχει τραγική κατάληξη. Η αλληλεπίδραση με τον γύρω κόσμο δεν σταματά στα quick time events. Το X είναι το button που πατάμε για να έρθουμε κοντά σε αντικείμενα, να τα πιάσουμε με το R2 και να τα περιστρέψουμε μελετώντας τα. Ο αριστερός μοχλός, εκτός από τον έλεγχο της κίνησης, εκτελεί και την λειτουργία του ξεφυλλίσματος ημερολογίων.

Κρουαζιέρα μετ’ επιστροφής
Η διάρκεια των τεσσάρων ωρών μας έκανε να κρατάμε την κοιλιά μας από τα γέλια βλέποντας το κόστος των 30 ευρώ του παιχνιδιού. Να σκάσουμε 30 ευρώ για 4 ώρες και μετά στο ράφι; Ποτέ. Σκαλίζοντας το καταλάβαμε το λάθος μας. Το τετράωρο που χρειαζόμαστε για να φτάσουμε στο φινάλε είναι περίπου το ένα τρίτο από το συνολικό περιεχόμενο. Μεγάλο μέρος της υπόθεσης, γεμάτο φρικτούς θανάτους και ηρωικά cinematics, παραμένει κρυμμένο από τα μάτια μας μέχρι να επιλέξουμε τις επιλογές που τα ενεργοποιούν.

Τρανό παράδειγμα για εμάς, η τύχη του αντιπαθητικού Conrad. Η αρχική μας επιλογή ήταν να τον μετατρέψουμε από κόπανο σε ήρωα της βραδιάς πάνω στο σκάφος της Fliss, βάζοντάς τον να αναμετρηθεί με τους εγκληματίες. Αφού το πράξαμε, τον οδηγήσαμε στο Man of Medan όπου βρήκε τραγικό θάνατο κατόπιν των άστοχων κινήσεών μας. Στο δεύτερο πέρασμα αλλάξαμε την αρχική μας επιλογή, ξεχάσαμε τους ηρωισμούς και αποφασίσαμε να συμπεριφερθούμε σαν εγωιστικά καθάρματα. Αντί να βοηθήσει την παρέα και την αδερφή του, ο Conrad έγινε... μπουχός με το ταχύπλοο των πειρατών, έσωσε το τομάρι του και εξήλθε από την ιστορία.

Η αφήγηση είναι μια λεωφόρος με πολλούς δρόμους και παράδρομους που μας ικετεύουν να λοξοδρομήσουμε για να οδηγηθούμε σε νέες εμπειρίες. Σωστά απουσιάζει το loading στην διάρκεια ενός περάσματος ώστε οι πράξεις μας να είναι τελεσίδικες. Έτσι μόνο οι επιπτώσεις τους σοκάρουν και πονάνε. Μας κόπηκε η χολή όταν χάσαμε την Julia τόσο απότομα όσο μια καρδιακή προσβολή. Μερικά λάθη συγχωρούνται αλλά δεν γνωρίζουμε ποια μέχρι να τα διαπράξουμε. Ο τερματισμός της περιπέτειας μας τοποθετεί άξαφνα σε περίοπτη θέση, μας χαρίζει μεγαλύτερο έλεγχο στην εξέλιξή της. Τα κεφάλαια του game ανοίγουν διάπλατα και μπορούμε να αρχίσουμε την πορεία μας από όποιο επιθυμούμε, συνεχίζοντας την ιστορία κατόπιν. Τα νέα ξεκινήματα κατανέμονται αν θέλουμε σε διαφορετικά saves οπότε είναι εύκολο να κυνηγήσουμε συγκεκριμένα trophies ή να ξεψαχνίσουμε περιοχές για μυστικά.

Το θαλασσοδαρμένο πλοίο Man of Medan και οι λοιπές τοποθεσίες φιλοξενούν ένα σωρό μυστικά. Χάρτες, κείμενα, αντικείμενα βρίσκονται στη άκρη της αντίληψής μας, στις γωνίες των δωματίων και των διαδρόμων, περιμένοντας να τα εντοπίσουμε. Τα λαχταρούμε γιατί μας βοηθούν να κατανοήσουμε τι ακριβώς έλαβε χώρα στον χώρο που διασχίζουμε. Εκτός από την περιέργεια και την δίψα για γνώση και επίλυση του μυστηρίου έχουμε και ένα ακόμα κίνητρο να τα κυνηγήσουμε, πολύ πιο σημαντικό. Το Man of Medan διαθέτει μια σοβαρή ενότητα Extras στο κεντρικό του μενού. Η συνέντευξη του Shawn Ashmore ξεδίπλωσε την οπτική γωνία του ηθοποιού ενώ μας παρουσίασε ζωντανά τις προκλήσεις που παρουσιάζει το motion capturing. Εντυπωσιαστήκαμε από την επαγγελματικότητα του Pip Torrens και την άνεσή των κινήσεών του σαν Curator την ώρα που ήταν καλωδιωμένος.

Το καλύτερο βίντεο της ενότητας ήταν το ντοκιμαντέρ για την ιστορία των ανθολογιών τρόμου. Όλες σχεδόν οι αγαπημένες μας σειρές αναφέρθηκαν εκεί, με πρώτη και καλύτερη το The Twilight Zone του Rod Serling, το αριστούργημα που θεωρούμε νούμερο 1 σειρά όλων των εποχών. Η συμπαγής πληροφορία του ντοκιμαντέρ είναι η καλύτερη παραπομπή για έναν σινεφίλ, βιβλιόφιλο και user ώστε να καλύψει τα κενά του στις ανθολογίες τρόμου. Αναφερόμαστε στα βασικά κενά βέβαια, στα χάσματα και όχι στην ολότητα μιας κατηγορίας που συγκεντρώνει τεράστιο υλικό προς κατανάλωση. Η απόλαυση των παραπάνω θαυμάσιων media γίνεται μόνο αν έχουμε ανακαλύψει τα μυστικά που τα ξεκλειδώνουν, παίζοντας.

Σχολιασμός της φρικαλεότητας
Μιλήσαμε για πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες αλλά αφήσαμε για το τέλος το σημαντικότερο πρόσωπο όλων, τον Curator. Ο αινιγματικός έφορος της συλλογής των καταραμένων πινάκων βρίσκεται εκτός ιστορίας και εποπτεύει σαν γεράκι τις προσπάθειές μας. Ο ρόλος του δεν είναι να επεμβαίνει αλλά να σχολιάζει τα δρώμενα, μιλώντας απευθείας στην οθόνη, σε εμάς δηλαδή. Η ύπαρξή του ήταν επιβεβλημένη κατά την γνώμη μας. Δεν υπάρχει σοβαρή σειρά με σπονδυλωτές ιστορίες χωρίς σχολιαστή.

Ο υπέρτατος όλων ήταν και παραμένει ο Rod Serling αλλά δεν ξεχνάμε ούτε τον Roald Dahl να προλογίζει τις ιστορίες του στο Tales of the Unexpected, ούτε τον ξεκαρδιστικό και αποσυντιθεμένο Crypt Keeper των Tales from the Crypt, ούτε αρκετούς ακόμα αξιόλογους σχολιαστές. Ο Curator εμπλουτίζει την ιστορία με τα σχόλια του και μπορεί να μας προετοιμάσει για τα μελλούμενα αν του το ζητήσουμε. Φυσικά δεν το πράξαμε ούτε μια φορά γιατί δεν έχουμε ανάγκη hints και spoilers που θα μετριάσουν την έκπληξη μας.

Η τεχνική του motion capturing ήταν η ενδεδειγμένη ώστε οι χαρακτήρες να διαθέτουν την μέγιστη οπτική πιστότητα και να μην φαίνονται περίεργοι, παραμορφωμένοι. Τα χαρακτηριστικά και οι κινήσεις τους αιχμαλωτίστηκαν τόσο πετυχημένα ώστε δύσκολα τους ξεχωρίζουμε από τους αντίστοιχους ηθοποιούς. Ο σχεδιασμός του πλοίου Man of Medan, όλοι του οι χώροι μεταδίδουν την αίσθηση αληθινής τοποθεσίας. Όση ώρα και αν περιπλανηθήκαμε στα σωθικά του, αισθανόμασταν την βεβαιότητα ότι βλέπουμε ταινία και όχι game. Νιώθαμε πως περιφερόμαστε σε υπαρκτό ή έστω στουντιακό κατασκεύασμα, ένα κινηματογραφικό σετ προσεγμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

Ηχητικά εφέ και voice acting αλλάζουν αδιάκοπα θέση στο game, με τα δεύτερα να έχουν τον πρώτο λόγο. Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν κανονικά τους ρόλους τους σε στούντιο, ανταλλάσσοντας κουβέντες στον ίδιο χώρο και όχι απομονωμένοι σε κουβούκλια. Οι φωνές έχουν συναίσθημα, ένταση και δεν διακόπτονται καθόλου από την μουσική η οποία εισβάλλει μόνο στις στιγμές της περιπλάνησης. Η απότομη αύξηση της έντασης στα τρομακτικά σκηνικά μας προξενεί ξάφνιασμα, σβήνοντας προς στιγμή τους ατμοσφαιρικούς ήχους του περιβάλλοντος.

Η πρώτη συμβουλή που μας δίνει το Man of Medan είναι να μην σαλπάρουμε μόνοι μας για την κρουαζιέρα στον τρόμο που μας περιμένει. Αυτό σημαίνει να φέρουμε για συμπαράσταση μαζί έναν συμπαίκτη από το διαδίκτυο ή να κάτσουμε με μια τετραμελή παρέα μπροστά στην ίδια κονσόλα. Το Co – Op είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Η επικοινωνία με τον συμπαίκτη διαμέσου μικροφώνου είναι επιβεβλημένη ώστε να ανταλλάσσουμε πληροφορίες για τα όσα βλέπει ο καθένας και να συντονιζόμαστε καλά.

Η πενταμελής αποστολή στα άδυτα του τρόμου είναι αναμφίβολα ένα εξαιρετικό multiplayer mode. Όλοι οι συμμετέχοντες απολαμβάνουν τις περιπέτειες των χαρακτήρων που αναλαμβάνουν εναλλάξ, με το χειριστήριο να περνά από το ένα χέρι στο άλλο. Σύντομα γινόμαστε μάρτυρες του υγιέστερου είδους ανταγωνισμού που υπάρχει. Κανείς από την πεντάδα δεν θέλει να δει τον χαρακτήρα του να πεθαίνει. Πρώτον, γιατί θα ξεφτιλιστεί στα μάτια της παρέας εμφανιζόμενος ως ανίκανος να τον σώσει. Σε αυτό το πλαίσιο ζυγίζονται οι επιδόσεις των users μετά από κάθε chapter και ξεσκεπάζεται η στρατηγική του καθενός.

Δεύτερον, θα στερήσει από τον εαυτό του και τους υπόλοιπους το περιεχόμενο που συνδέεται με αυτόν, συνεπώς θα μειώσει την διάρκεια – ποσοστό διασκέδασης του session. Ο διαμοιραζόμενος τρόμος ανάμεσα σε πέντε άτομα καθιστά απείρως εντονότερη την εμπειρία ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία τους. Ο παίκτης βομβαρδίζεται, εκτός από τους περιβαλλοντικούς ήχους και τις αποτρόπαιες εικόνες του game και από τις φωνές και τα ουρλιαχτά της παρέας. “Μην κάνεις αυτό, κάνε εκείνο”, “πρόσεχε”, “τι βλακείες κάνεις”, “αααααα, τι ήταν αυτό” και πολλά ακόμα ευτράπελα μας περιμένουν στο παρεϊστικο mode του Man of Medan.

Κρουαζιέρα στην άκρη του τρόμου
Το καλύτερο εγκώμιο για το Man of Medan από εμάς είναι το ότι θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει μέρος της σειράς The Twilight Zone, να συμπεριληφθεί στην μακρά λίστα επεισοδίων, να μαρκαριστεί με την στάμπα της. Αφηγείται τις περιπέτειες ενός γκρουπ συνηθισμένων ανθρώπων αντιμέτωπων με ασυνήθιστες, επικίνδυνες για την ζωή, καταστάσεις. Η ερμηνεία των γεγονότων δεν μας σερβίρεται στο πιάτο, δεν εκφωνείται από τον Curator αλλά συντίθεται από τις εμπειρίες και την φαντασία μας.

Ψοφάμε για ιστορίες τρόμου και το Man of Medan είναι μια καλή ιστορία τρόμου με πολλά φινάλε, πρωτότυπο multiplayer και ποιοτική παρουσίαση. Η πτώση των frames και η επεισοδιακή διάρκεια δεν είναι σοβαρά εμπόδια για να μας φράξουν τον δρόμο προς την αγορά του. Το δεύτερο μέρος της εκκολαπτόμενης οκταλογίας ονομάζεται χαρακτηριστικά Little Hope (μικρή ελπίδα). Ε, λοιπόν δεν υπάρχει καμία ελπίδα να μείνει εκτός της συλλογής μας μετά την εμπειρία του Man of Medan.

Θετικά:
- Φανταστικό motion capturing και περιβαλλοντικός φωτισμός
- Άρτια σχεδιασμένοι χώροι
- Εξαιρετικό σενάριο και διάλογοι
- Καθηλωτική ατμόσφαιρα τρόμου
- Άφθονοι τρόποι για να επηρεάσουμε την πορεία της αφήγησης και των χαρακτήρων
- Ζόρικα quick time events και απλός χειρισμός

Αρνητικά:
- Πτωτική τάση των frames σε λιγοστές περιπτώσεις
- Τσουχτερή τιμή για την ολιγόωρη διάρκειά του

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Gameplay: 6.5
Σενάριο: 8
Αντοχή: 4.5
Γενικά: 7.3

Το δυνατό ξεκίνημα μιας σειράς που φιλοδοξεί να καλύψει την ανάγκη μας για ιστορίες τρόμου.

Γιάννης Μοσχονάς