Anno 1800

Καπιταλισμέ, μεγάλη μας λατρεία.

Το anno (έτος) 1998 κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος μιας συμπαγούς... μάζας από Strategy, πιο συγκεκριμένα, City – Building, τα οποία μας κρατούν συντροφιά επί 20 έτη. Χαιρόμαστε που όλες οι εταιρείες ανάπτυξης και διανομής που πήραν στα χέρια τους την σκυτάλη της σειράς Anno από την Max Design, δεν δείχνουν καμία διάθεση να την παρατήσουν. Τα City – Building ικανοποιούν ταυτόχρονα τις ανάγκες μας για δημιουργικότητα και επηρεασμό της παγκόσμιας ιστορίας, συνεπώς επιθυμούμε από τους καλύτερους εκπροσώπους τους όπως τα Anno να επιστρέφουν αναβαθμισμένα χρόνο με τον χρόνο.

Τα δύο προηγούμενα Anno ξέφυγαν από την αναπαράσταση ιστορικών περιόδων υψίστης σημασίας και μεταπήδησαν στην επιστημονική φαντασία, σε μια μελλοντική εικόνα του κόσμου, βασισμένη στα μέχρι σήμερα επιστημονικά δεδομένα. Επειδή λατρεύουμε την επιστημονική φαντασία, αποδεχτήκαμε με χαρά το εγχείρημα και ξεσκίσαμε τους δύο σχετικούς τίτλους. Φέτος, η σειρά επιστρέφει στα ιστορικά δεδομένα με εμάς να αναρωτιόμαστε με ποιες ιστορικές δυνάμεις και συγκυρίες θα αναμετρηθούμε.

Η δύσκολη “γέννα” της βιομηχανικής επανάστασης
Το 1800, στις απαρχές της βιομηχανικής επανάστασης, θα αισθανόμασταν ευτυχέστεροι σαν παιδιά μεγιστάνα παρά ενός αριστοκράτη, αποδέκτες δηλαδή μιας κληρονομιάς που βάδιζε ολοταχώς προς την δύση της. Το Anno 1800 μας μπάζει στην οικογένεια ενός τέτοιου άντρα ο οποίος μαθαίνουμε ότι εκτελέστηκε σαν προδότης της Βρεταννικής αυτοκρατορίας. Σε πραγματικές συνθήκες μπορεί και να χειροκροτούσαμε την εκτέλεση του οικονομικού βρικόλακα, στο game όμως αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν. Με την συνδρομή της αδερφής μας και ανθρώπων πιστών στην οικογένεια, χτίζουμε εκ του μηδενός την περιουσία μας και αναζητούμε τα αίτια της οικογενειακής τραγωδίας.

Η αναζήτηση της αλήθειας αλλά και η πορεία προς αυτή είναι μια καλοφτιαγμένη αφηγηματική εμπειρία. Οι ίντριγκες που παίχτηκαν πίσω από την δική μας πλάτη και της ανόητης Βρετανίδας Βασίλισσας. Η ύπαρξη σατανικής οργάνωσης που μετέτρεψε σε μαριονέτα μέλος της οικογένειάς μας. Η θεατρικότητα αλλά και η ισχύς των θανάσιμων εχθρών μας. Το επικό φινάλε. Οι προδοσίες και η απονομή δικαιοσύνης. Το σενάριο, με τις όποιες απολαύσεις του, υποσκελίζεται από το θαυμάσιο gameplay που είναι η καρδιά του Anno 1800.

Η ανάγκη να συνεργαστούμε με πολλούς NPCs που δρουν στον κόσμο που αναπαριστά το Anno 1800 δημιουργεί ένα ικανοποιητικό σύστημα διπλωματίας αλλά και πληθώρα από quests που μπορούμε να εκτελέσουμε. Η καλή γειτονία με τις υπόλοιπες αναπτυσσόμενες δυνάμεις περνά από την σύναψη εμπορικών σχέσεων, την κολακεία και την δωροδοκία. Χρησιμοποιούμε αδιάκοπα τα παραπάνω “όπλα” μέχρι να πετύχουμε την σύναψη συμμαχιών ώστε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο από απρόβλεπτες επιθέσεις. Ο πόλεμος στο Anno 1800 είναι μια πολύ δαπανηρή διαδικασία και την απεχθανόμαστε διότι ο ύψιστος στόχος μας είναι να ξεχειλίσουμε από χρήματα το κράτος μας.

Οι αντίπαλες εμπορικές εταιρείες αλλά και οι αντιπρόσωποι του Βρετανικού Στέμματος αποδείχθηκαν φοβεροί quest givers. Άλλοτε έρχονται μόνοι τους και μας ζητάνε “χάρες”, άλλοτε τους ρωτάμε εμείς αν έχουν κανένα quest στα σκαριά και άλλοτε πατάμε πάνω στα καράβια με το αστέρι που στέκεται σαν φωτεινό καπέλο από πάνω τους για να τις ενεργοποιήσουμε. Εκτός από τους ανταγωνιστές, η αδερφή του χαρακτήρα μας, οι πιστοί συνεργάτες και οι εργάτες μας πετάγονται συχνά πυκνά με συναρπαστικά quests, τσακίζοντας την (πάντα ευχάριστη) ρουτίνα της αδιάκοπης ανάπτυξης και πλουτισμού της εμπορικής αυτοκρατορίας μας. Από τα θαλάσσια quests η παραλαβή και μεταφορά εμπορευμάτων είναι ότι πιο εύκολο. Το να προστατεύουμε πλοία από πειρατικές επιθέσεις μας προσφέρει ικανοποίηση και ταυτόχρονα, μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε την δυναμικότητα των πλοίων μας.

Η ανάληψη επιθετικών ενεργειών είναι η αγαπημένη μας απασχόληση φυσικά. Τα σκάφη μας αναχωρούν σαν αγέλη λύκων από το λιμάνι, πλησιάζουν τους στόχους και τους ραντίζουν καυτό μολύβι μέχρι να τυλιχτούν στις φλόγες και να βυθιστούν. Τα στεριανά quests έχουν μεγάλη πλάκα. Όλα έχουν ως επίκεντρο την αναζήτηση ατόμων ή ζώων εντός της πόλεως μας. Μέσα στην πολυκοσμία των νησιών μας, νιώθουμε σαν Θεοί που ρίχνουν το βλέμμα τους από τα ουράνια, μεγεθύνοντας όσο πάει το οπτικό μας πεδίο στην προσπάθεια να ανακαλύψουμε τα αγνοούμενα όντα.

Το πιο αστείο στεριανό quest είναι η σύλληψη των αλητήριων εμπρηστών που τυλίγουν αδίστακτα στις φλόγες ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα. Οι κερατάδες κόβουν βόλτες ανέμελοι στους δρόμους της πόλης μας κρατώντας δαυλούς στα χέρια. Μόλις ο κέρσορας περάσει από πάνω τους, μεταμορφώνεται σε ένα χέρι που τους αρπάζει και ο εμπρηστής χάνεται από την οθόνη αρπαγμένος από το μακρύ χέρι του (δικού μας) Νόμου. Τα φωτογραφικά quests είναι ίσως τα πιο αδιάφορα, αλλάζουν για λίγο την προοπτική σε πρώτο πρόσωπο, μας καλούν να τραβήξουμε φωτογραφία ενός μέρους και... αυτό ήταν.

Ένα και ένα δεν κάνουν δύο αλλά... πέντε
Λατρεύουμε την προπαγάνδα όταν αυτή εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εμπορικής αυτοκρατορίας μας. Ο εκδότης της πόλης βρίσκεται τοποθετημένος στο τσεπάκι μας σαν στυλό, έτοιμος να εκτελέσει τις οδηγίες μας. Είναι έντιμος διότι καταγράφει πάντα αντικειμενικά την επικαιρότητα. Κάηκαν συνοικίες, πείνασαν οι εργάτες μας, κηρύχτηκε πόλεμος εναντίον μας; Ο εκδότης θα τυπώσει όλα τα γεγονότα, ενημερώνοντας μας για το αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Για να αλλάξουμε τα άσχημα νέα σε θετικά, δαπανούμε influence, ένα πόρο που αυξάνεται παράλληλα με τον πληθυσμό μας.

Το A.I. έχει ρυθμιστεί ειδικά για να αντιδρά σε όλες μας τις ενέργειες. Οι NPCs που συναγωνίζονται το μεγαλείο μας έχουν σταθερές προσωπικότητες και συγκεκριμένες προτιμήσεις. Βλέποντάς μας να ταΐζουμε... σανό τους εργάτες μας επιχειρώντας να καλύψουμε πρόσφατα καταστροφικά γεγονότα, κάποιοι ξινίζουν ενώ άλλοι χαίρονται με την χρήση της προπαγάνδας. Δεν παρατηρήσαμε ούτε μια περίπτωση όπου το A.I. έκανε παράλογες πράξεις. Οι κινήσεις του είναι μετρημένες και βασισμένες στα μοντέλα συμπεριφορών των NPCs αλλά και στις δικές μας πρωτοβουλίες.

Η δράση εξελίσσεται πάντα σε πραγματικό χρόνο που μπορούμε να τον επιταχύνουμε με την ευκολία που επιταχύνουμε ένα οποιοδήποτε αρχείο στους media player μας. Το αξιοσημείωτο στο πάγιο game mechanic όλων των σύγχρονων Strategy είναι ότι στο Anno 1800 ο χρόνος κινείται μόνο μπροστά, fast forward. Rewind δεν υπάρχει πουθενά και το εικονίδιο του pause υφίσταται για να παγώνουμε πρόσκαιρα την εξέλιξη της δράσης έως ότου ολοκληρώσουμε κάποια δουλειά της καθημερινής μας ρουτίνας. Όσο το game βρίσκεται υπό λειτουργία pause, δεν μπορούμε να δώσουμε την παραμικρή εντολή, να χτίσουμε ή να ανακαλύψουμε το οτιδήποτε, μόνο να περιφέρουμε την κάμερα στον ευρύτατο χάρτη του κόσμου.

Την ώρα που λαμβάνουμε πληθώρα αποφάσεων για τις τύχες του κόσμου του Anno 1800 και μοιράζουμε εντολές, διαβάζουμε με κατάπληξη τις συμβουλές των developers ανά τακτά χρονικά διαστήματα. “Μπράβο, έκλεισες δύο ώρες παιξίματος” πληροφορούμαστε από κειμενάκι “ακροβολισμένο” στην οθόνη και αναρωτιόμαστε πότε πέρασαν οι ώρες. “Παίζεις ήδη τέσσερις ώρες, μήπως πρέπει να κάνεις διάλειμμα;” προειδοποιούν στο ίδιο στυλ οι αόρατοι developers, αναγνωρίζοντας την εθιστικότητα του δημιουργήματος τους και προσπαθώντας να μας προστατεύσουν από την δεδομένη κατάχρηση. Δεδομένη διότι δύσκολα απομακρυνόμαστε από την οθόνη και την αυτοκρατορία μας ενόσω αντιμετωπίζουμε νέες προκλήσεις και τρόπους για να την επεκτείνουμε.

Το νέο Anno δεν απευθύνεται σε... άνους. Δημιουργήθηκε για σκεπτόμενους στρατηγιστές της πολυθρόνας με υπομονή και επιμονή ώστε να μάθουν τον τεράστιο πλούτο πληροφοριών του.

Το game mechanic του trading αποδείχθηκε εξαιρετικό αφού όμως προηγηθεί η απαιτούμενη εξοικείωση. Το λιμάνι μας είναι μια εμπορική λεωφόρος από την οποία περνούν όλα τα factions με τα οποία συνάπτουμε εμπορικές σχέσεις. Φροντίζουμε να ξεφορτωνόμαστε τα πλεονάζοντα προϊόντα και να αγοράζουμε όσα δεν μπορούμε να παράγουμε στο έδαφος μας για διάφορους λόγους. Με κατανοητά βελάκια και εικονίδια ελέγχουμε την ροή των εμπορευμάτων από και προς τα νησιά μας. Στον σχεδιασμό των trade routes αξιοποιείται πραγματικά το στρατηγικό μας δαιμόνιο. Αντί να περιμένουμε πότε θα έρθουν τα εμπορικά πλοία των συνεταίρων, ναυλώνουμε εμείς δικά μας και τα στέλνουμε μπρος πίσω στο πέλαγος, φορτώνοντας και ξεφορτώνοντας ότι χρειαζόμαστε. Με τα trade routes η διακίνηση επιταχύνεται και το χρήμα ρέει ποτάμι.

Τα charter routes τώρα είναι η γραμμή ζωής για κάθε αποικία που δημιουργήσαμε μακριά από το αρχικό νησί, την μόνιμη βάση μας. Οι ελλείψεις των μικρών νησιών πρέπει να καλυφθούν από τα μεγάλα που, λόγω μεγέθους, μπορούν να συντηρήσουν πολλές επιχειρήσεις και βιομηχανίες. Το πόσα ρούχα, τρόφιμα, ξυλεία και λοιπά υλικά στείλαμε στις μικρές αποικίες δεν περιγράφεται. Τα έξοδα που κάναμε μας γυρίζουν γρήγορα σε έσοδα μόλις εκμεταλλευτούμε τα ορυχεία, τις πετρελαιοπηγές και τα αγαθά της φύσης που φυτρώνουν μονάχα σε εδάφη που είναι γόνιμα στους σπόρους τους.

Η αποικία που θα απομυζήσουμε
Ο αποικισμός εκτελείται εύκολα και πρέπει να γίνει πολύ γρήγορα, ειδικά στα Sandbox και Multiplayer modes. Στο Campaign, με την ανελέητη εκμετάλλευση του τεράστιου αρχικού νησιού και τον υποχρεωτικό αποικισμό του La Isla στον New World έχουμε αρκετούς πόρους για να τα βγάλουμε πέρα, σε σημείο να αδιαφορούμε για την επέκταση των άλλων εμπορικών αυτοκρατοριών. Στα άλλα modes είμαστε υποχρεωμένοι να επεκταθούμε γρήγορα ειδάλλως δεν θα κερδίσουμε ποτέ την εμπορική κούρσα με αποτέλεσμα να πέσουμε θύματα στον πρώτο αντίπαλο που θα κηρύξει τον πόλεμο. Συνάμα δεν γουστάρουμε να βλέπουμε τις μπάρες που συγκρίνουν τα οικονομικά και τα στρατιωτικά μας μέσα με τους ανταγωνιστές να απέχουν όσο οι δύο πόλοι της Υδρογείου με εμάς στον Νότιο και τους “άλλους” στον Βόρειο Πόλο.

Η γονιμότητα ενός νησιού και οι πόροι που μπορούμε να αντλήσουμε, καθοδηγούν τις αποικιακές μας εξορμήσεις. Τι τραβάει η... όρεξη των επιχειρήσεων μας, σιτάρι, πατάτες, ζαχαρότευτλα, πετρέλαιο, πηλό, καφέ; Αμέσως στέλνουμε τα πλοία μας στα νησιά όπου υπάρχει αφθονία πηγών και το έδαφος είναι γόνιμο για την σπορά τους. Το στοιχείο της μάχης υφίσταται στο Anno 1800, παρά την ολοφάνερη εστίαση του gameplay στο χτίσιμο και στην ανάπτυξη τεράστιων περιοχών. Κόντρα στις Βρετανικές τακτικές των κανονιοφόρων, για να αποικήσουμε ένα ποθητό κομμάτι γης, αποστέλλουμε ένα πλοίο με αρκετά υλικά για να στήσει εμπορικό σταθμό. Τότε αποκτούμε κυριότητα στο μέρος και αρχίζουμε το εντατικό χτίσιμο του.

Οι κανονιοφόροι επιστρατεύονται μόνο όταν ένα νησί έχει αποικιστεί ήδη και θέλουμε να το κατακτήσουμε. Το battle system είναι το κλασικό όλων των RTS, η συγκέντρωση δηλαδή ενός υπεράριθμου στόλου και η εξαπόλυση του στις γραμμές του εχθρού. Η νίκη δεν απορρέει αποκλειστικά από την αριθμητική υπεροχή ή την δυναμικότητα των πλοίων, εξαρτάται και από τα items που τους έχουμε “φορέσει”. Βρήκαμε χρησιμότατα τα αντικείμενα που αυξάνουν το damage τους, την αντοχή και τα όπλα που εξαπολύουμε χειροκίνητα στις ναυμαχίες. Τίποτα αποτελεσματικότερο και εντυπωσιακότερο από ένα είδος τορπίλης που συντρίβει το εχθρικό σκαρί. “Πηγαίνουμε πολύ” και τα κανόνια που εξαπολύουν ένα υπέροχο μπαράζ στο εχθρικό κατάστρωμα, τυλίγοντας το στις φλόγες.

Η εναλλακτική λύση του πολέμου είναι η οικονομική κατάληψη του στόχου αγοράζοντας μερίδιο από τις μετοχές του. Χρειάζονται τεράστια κεφάλαια για να το πετύχουμε αλλά αξίζει τον κόπο γιατί μας δίνει ένα επιπλέον κίνητρο πλουτισμού, πέρα από την δεδομένη λατρεία μας προς τους αύξοντες αριθμούς. Το εμπόριο και η παραγωγή αγαθών είναι μεν η κύρια ασχολία μας, είμαστε όμως και θαλασσοπόροι, αρχίζει να μην μας χωράει ο τόπος μετά από αρκετό καιρό στην στεριά. Το Anno 1800 κατανοεί τις ανάγκες μας και έχει το expedition mechanic για να τις καλύψει.

Οι αποστολές είναι ουσιαστικά ένα μέσο για να αποκτήσουμε φανταστικά αντικείμενα τα οποία θα δυναμώσουν την εμπορική μας αυτοκρατορία σφόδρα. Σε μια αποστολή πέσαμε κατάπληκτοι πάνω σε ένα κάτοικο του... Jurassic Park και τον μεταφέραμε στο ζωολογικό μας κήπο για να αυξήσουμε το πρεστίζ του. Πολλά αντικείμενα καταλήγουν στα μουσεία μας και οι σπεσιαλίστες που περιμένουν την σωτήρια επέμβασή μας στα rescue missions εντάσσονται άμεσα στο εργατικό δυναμικό. Οι απολαβές των expeditions είναι λιγότερο συναρπαστικές από την προετοιμασία και την διεξαγωγή τους.

Στο προπαρασκευαστικό στάδιο πρέπει να γεμίσουμε το σκάφος με τα αντικείμενα που ενισχύουν τους τομείς όπου θα δοκιμαστεί στην επερχόμενη αποστολή. Αν βάλουμε άσχετα αντικείμενα, το morale, ο πόρος που καταναλώνει κάθε φάση της αποστολής, θα εξανεμιστεί ταχύτατα και το πλοίο θα πάει στον βυθό. Η εξέλιξη των expeditions έχει την μορφή των αγαπημένων μας περιπετειών του Μοναχικού Λύκου, με εντυπωσιακές στατικές εικόνες και τον καπετάνιο να αφηγείται τα καθέκαστα, περιμένοντας να αποφασίσουμε πορεία δράσης. Το ποια από τις πολλαπλές επιλογές θα προτιμήσουμε εξαρτάται από το αν εξοπλίστηκε σωστά το πλεούμενο. Μας παραξένεψε το ότι τα ποσοστά επιτυχίας ήταν συνήθως μικρά αλλά καταλάβαμε ότι, ακόμα και ένα ταπεινό 5% είναι αρκετό, όταν έχουμε εξοπλιστεί σωστά. Οι περιγραφές του κειμένου είναι πάντα γλαφυρές και οι καταστάσεις που περιγράφονται συναρπαστικές όσο ένα βιβλίο περιπέτειας. Ο σπουδαιότερος κρίκος από την αλυσίδα των αποφάσεων είναι αν θα διακόψουμε ή όχι την αποστολή βλέποντας το morale σε οριακό σημείο και τον τελικό στόχο να απέχει αρκετά.

Λαέ των νησιών μας, θα σας εξαφανίσουμε... εεε, εξασφαλίσουμε
Το Anno 1800 μας υποχρεώνει εκ των πραγμάτων να είμαστε λαοπρόβλητοι ηγέτες, να τοποθετούμε το συμφέρον των πολιτών μας πάνω από οτιδήποτε άλλο. Οι πολίτες είναι η εργατική μας δύναμη, η τεράστια ανθρώπινη μάζα που κινητοποιεί την οικονομία και την ευημερία του κράτους μας. Η εποχή της σκλαβιάς έχει περάσει ανεπιστρεπτί και οι εργασίες απαιτούν εξειδικευμένο προσωπικό για να εκτελεστούν με επιτυχία. Ο λαός μας χωρίζεται σε τάξεις εργατών με βάση την εξειδίκευσή τους. Ενόσω εξελίσσονται οι τεχνολογικές γνώσεις των πολιτών και οι πόλεις μας περνούν από διαφορετικά στάδια, καλούμαστε να διαχειριστούμε πληθώρα νέων επιχειρήσεων – καλλιεργειών.

Η ταξική κινητικότητα είναι έντονη και σε αυτή ξεδιπλώνεται το ιδιοφυές και ισορροπημένο gameplay του Anno. Δεν υπάρχει εργατική τάξη που να μην είναι χρήσιμη στις επιχειρήσεις μας ή να ξεπερνιέται από τις τεχνολογικές εξελίξεις. Ανεβάζουμε τα μέλη της μιας τάξης στην επόμενη, ξεκλειδώνοντας νέες επιχειρήσεις και επαναλαμβάνουμε το εγχείρημα έως ότου φτάσουμε στην κορυφαία εργατική τάξη, τους εφευρέτες. Ακόμα και τότε, ο πληθυσμός μας εξακολουθεί να περιλαμβάνει εκατοντάδες μέλη των περασμένων τάξεων τα οποία φροντίζουν για την παραγωγή πολύτιμων προϊόντων. Η ικανοποίηση των αναγκών των εργατών αλλά και των πρώτων υλών που έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις για να λειτουργήσουν σε μέγιστη αποδοτικότητα, αποτελούν το επίκεντρο όλων των ενεργειών μας. Γεμίζουμε μεγάλες περιοχές του χάρτη με βιοτεχνίες και καλλιέργειες για να ντύσουμε, να ταΐσουμε και να ποτίσουμε τους εργάτες μας.

Καμία επιχείρηση δεν πάει χαμένη διότι, η αναβάθμιση των εργατών σε ανώτερη τάξη διατηρεί τις προηγούμενες ανάγκες τους και δημιουργεί καινούργιες. Οι γειτονιές της πόλης αλλάζουν συνέχεια μορφή καθώς αναβαθμίζουμε το εργατικό δυναμικό. Διαθέτουμε άφθονα εργαλεία για να ελέγχουμε τις διαθέσεις των εργατών, να τους κρατούμε ικανοποιημένους. Τα κοινωφελή κτίρια στέκονται σε κεντρικά σημεία για να σκεπάζουν τους πάντες με την εμβέλειά τους. Κρατάμε τις μολυσματικές βιομηχανίες μακριά από τα κατοικημένα κέντρα. Φροντίζουμε να μην αυξάνουμε τις εργατοώρες αν δεν υπάρχει απόλυτη ανάγκη για να μην “στραβώσουν” από την πρόσθετη εργασία. Οι ενέργειες αυτές που εκτελούνται πατώντας σαν πλήκτρα πιάνου ένα σεβαστό αριθμό εικονιδίων, μας ανταμείβουν με τεράστια αύξηση της περιουσίας μας και πανηγυρικές εκδηλώσεις στους δρόμους των πόλεων.

Θυμηθήκαμε τους χαριτωμένους μας προγόνους, τις μαϊμούδες και την αγάπη τους προς το σκαρφάλωμα των δέντρων παίζοντας το Anno 1800. Το “τεχνολογικό δέντρο” του έχει πρωτότυπη μορφή και αρκετά παρακλάδια τα οποία παραμένουν αόρατα έως ότου σπρώξουμε τους πολίτες μας σε ανώτερες εργατικές τάξεις. Γουστάρουμε να “ανεβαίνουμε στα κλαδιά του”, πατώντας τα καλοφτιαγμένα εικονίδια, διακρίνοντας την αλληλουχία κατασκευών που οδηγούν στο τελικό προϊόν και χτίζοντας τα. Έχουμε δύο κριτήρια για την κατασκευή γεωργικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, τις ανάγκες των εργατών μας και το κέρδος που θα αποκομίσουμε από τα προϊόντα. Στο campaign μπορούμε να παραλείψουμε μερικές τεχνολογίες έως τον τερματισμό του χωρίς να ζημιωθούμε ιδιαίτερα, στο sandbox τις χρειαζόμαστε όλες.

Το Anno 1800 μας προσφέρει το καλύτερο πολεοδομικό σύστημα που έχουμε συναντήσει σε City – Building. Το έδαφος είναι ο καμβάς του έργου τέχνης που θα γίνει η πόλη μας. Η δόμηση του δεν μπορεί να είναι άναρχη διότι θα ζημιωθεί η παραγωγή, θα πέσει κατακόρυφα η ελκυστικότητα και θα κυριαρχήσουν οι άσχημες συνθήκες διαβίωσης οι οποίες θα διώξουν τους πολίτες μας. Οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αποθήκες και όλοι οι δρόμοι να οδηγούν στο trading post του λιμανιού. Το έδαφος των νησιών δεν είναι ιδανικό, κατακλύζεται από βουνά, ποτάμια και άλλα φυσικά εμπόδια που καθιστούν άθλο την οικοδόμησή του. Για να μας απαλλάξει από το βάρος των αμετάκλητων αποτυχιών που οδηγούν σε φόρτωμα παλιού save, το game μας προσφέρει δύο φανταστικά game mechanics.

Καταρχάς, στο πρώτο επίπεδο δυσκολίας, η ισοπέδωση σπιτιών και επιχειρήσεων μας επαναφέρει το κόστος δημιουργίας τους στα ταμεία μας, άρα τα οικοδομικά λάθη δεν οδηγούν σε οικονομικές καταστροφές. Εντούτοις, τα νεύρα μας θρυμματίζονται όταν αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να κατεδαφίσουμε την μισή πόλη και να την χτίσουμε από την αρχή. Με το blueprint mode στήνουμε προσχέδια των γειτονιών που θέλουμε να χτίσουμε, βλέπουμε πως απλώνονται στο έδαφος, παρατηρούμε τις όποιες δυσαρμονίες, αλλάζουμε δρόμους και κατευθύνσεις και, μόλις μας ικανοποιεί το αποτέλεσμα, χτίζουμε. Αισθανόμαστε σαν αρχιτέκτονες σκυμμένοι πάνω από τα σχέδιά τους και το συναίσθημα της επιτυχίας, κάθε φορά που “σηκώνουμε” μια λειτουργική περιοχή της πόλης μας, είναι υπέροχο.

Η πόλη δεν είναι ένα στατικό πράγμα αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που αναπτύσσεται με βάση τις ανάγκες των πραγματικών ζωντανών οργανισμών, των πολιτών. Επιβάλλεται η αδιάκοπη αναδιοργάνωση κατοικιών και επιχειρήσεων συνεπώς η σωστή αρχική τοποθέτησή τους δεν αρκεί. Για να μην πουλάμε και ξαναχτίζουμε συνέχεια τις δημιουργίες μας διαθέτουμε το φοβερό game mechanic του relocation. Αρπάζουμε με τον πανταχού παρόντα κέρσορα το κτίριο που επιθυμούμε και το μετακινούμε σε όποιο σημείο του χάρτη μας καπνίσει.

Η άνετη μετατόπιση των πάντων μας αφήνει να μεταφέρουμε ολόκληρες γειτονιές σε άλλα σημεία της γης μας, να επανατοποθετήσουμε τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας όπως η πυροσβεστική και η αστυνομία σε σημεία με μέγιστη εμβέλεια, να αναμορφώσουμε γρήγορα τις γειτονιές μας για να δεχτούν την βιομηχανική πρόοδο. Φυσικά η πρόοδος συνοδεύεται από εγκληματικότητα, μόλυνση του περιβάλλοντος και άλλα δεινά αλλά αυτά τα εξουδετερώνουμε με τις κατάλληλες επιχειρήσεις και την δεντροφύτευση. Η τελευταία βοηθά στον καλλωπισμό του τοπίου, μας ικανοποιεί οπτικά και αυξάνει το attractiveness της πόλης, το οποίο με την σειρά του προσελκύει τουρίστες σε προχωρημένο στάδιο ανάπτυξης. Επιθυμούμε περισσότερους τουρίστες γιατί γεμίζουν τα ταμεία μας ενώ ανάμεσά τους βρίσκουμε και εξειδικευμένους εργάτες που δεν το έχουν σε τίποτα να παραμείνουν μόνιμα στην πόλη και να εργαστούν για εμάς.

Ένας πανέμορφος μικρόκοσμος δικής μας κατασκευής
Η ομορφιά κυριαρχεί στις “αποικίες μυρμηγκιών” που ελέγχουμε στο Anno 1800. Διασπώντας την ολότητα της πόλης που παρακολουθούμε κοιτάζοντας από τα ουράνια, βουτάμε προς την γη παρατηρώντας την καθημερινότητα των χιλιάδων ατόμων στο δημιούργημα που χτίσαμε. Βλέπουμε άτομα όλων των φύλων και ηλικιών να φτυαρίζουν, να σφυρηλατούν, να διασκεδάζουν, να κόβουν, να βαδίζουν. Η λεπτομέρεια που αποτυπώνεται στις επιχειρήσεις είναι πραγματικά συγκλονιστική, μια τέλεια μικρογραφία του πραγματικού κόσμου. Ο ωκεανός που χωρίζει τα νησιά και καλύπτει μεγάλο μέρος του χάρτη αναπαριστάται σε όλη του την μεγαλοπρέπεια με τους κυματισμούς και την καθαρότητα που του αρμόζει.

Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το Anno 1800 συγκεντρώνει τις αρετές αυτού που ονομάζουμε Ant Farming (πανέμορφος ψηφιακός κόσμος σχεδιασμένος με οπτική Θεού, με ορθή κοινωνική δυναμική να τον διέπει) και ταυτόχρονα προσφέρει αυτό που του λείπει, τον παράγοντα διασκέδαση χάρις στα game mechanics του. Τα cut – scenes του είναι υποδειγματικά καθώς προωθούν το αφηγηματικό πλαίσιο με όμορφα, κινηματογραφικής μεγαλοπρέπειας, σκηνικά. Δυστυχώς το γραφικό μεγαλείο έρχεται με ένα μικρό τίμημα, την απαίτηση σοβαρής υπολογιστικής ισχύος. Στα 900p που το δοκιμάσαμε ήταν ομαλό στο μεγαλύτερο μέρος του αλλά, όταν ο χάρτης γέμισε από πόλεις και πλοία, υπήρξαν ορισμένες ανησυχητικές καταδύσεις των frames.

Ο θρίαμβος της βιομηχανικής επανάστασης, εκτός από τα πολυτελή γραφικά, διεισδύει στο κεφάλι μας και διαμέσου της ηχητικής καταιγίδας που μαίνεται σε όλο το game. Το soundtrack είναι μια στρατιά από ορχηστρικά κομμάτια που στοχεύουν όλο το συναισθηματικό μας εύρος. Μας αναγκάζουν να νιώσουμε την δόξα των πρωτοπόρων της σύγχρονης εποχής, την θλίψη για τις ψυχές που χάθηκαν στην πάλη με το περιβάλλον και την ανθρώπινη κακία, την τιτάνια προσπάθεια που μετασχημάτισε σε τρομακτικό βαθμό τον κόσμο μας. Η μουσική είναι θριαμβευτική, νοσταλγική και η αξία της δυναμώνει από την γαρνιτούρα του voice acting. Οι voice actors αποδίδουν τους ρόλους τους υποδειγματικά. Οι προφορές ανταποκρίνονται στην εποχή και στην εθνικότητα του ατόμου που μιλάει. Η χροιά της φωνής τους είναι ακριβώς αυτή που περιμέναμε να ακούσουμε αντικρίζοντας τις φάτσες τους. Η θεσπέσια συμφωνία περιβαλλοντικών ήχων που αναδύεται από τις πόλεις μας και τις δραστηριότητες των κατοίκων, μας ενθουσιάζει το ίδιο ακόμα και μετά από πολλές ώρες παιχνιδιού.

Ένα μεγάλο “γιατί” πλανάται σαν αετός πάνω από το multiplayer mode του Anno 1800. Γιατί να εμπλακούμε σε multiplayer κατάσταση όταν το game είναι ιδανικό στην single player διάστασή του; Η απάντηση είναι, διότι εκεί θα δοκιμαστούν πραγματικά οι ικανότητες που αναπτύξαμε χώνοντας δύο ντουζίνες ώρες στο game. Καλό είναι να καλέσουμε φίλους μας στην μεγάλη μάχη (μέχρι τρεις μας επιτρέπονται) οι οποίοι θα χειριστούν ισάριθμα factions. Καλό θα είναι επίσης να ξεκλειδώσουμε συγκεκριμένα factions στο single player, αρπάζοντας τα σχετικά trophies, ώστε να τα έχουμε διαθέσιμα στις multiplayer παρτίδες.

Η παραμετροποίηση του multiplayer είναι εφάμιλλη του sandbox mode, με μια λέξη, φανταστική. Το μέγεθος του χάρτη, οι διαθέσιμοι πόροι, τα χρήματα με τα οποία ξεκινάμε στην τράπεζα, όλα τροποποιούνται διευκολύνοντας ή δυσκολεύοντας την επερχόμενη σύγκρουση. Οι όροι της νίκης είναι ποσοτικοί και σχετίζονται με το χρήμα και τον πληθυσμό που συγκεντρώνουμε. Το multiplayer εισάγει την βιασύνη στην στρατηγική μας εμπειρία και υστερεί του single player αφού τα factions, αν εξαιρέσουμε τις φάτσες, τα εμβλήματα και τα χρώματα των ηγετών τους, είναι πανομοιότυπα.

Χτίζουμε την ουτοπία
Το Anno 1800 είναι ειδικά δομημένο για εμάς τους αχόρταγους καταναλωτές στατιστικών, τους λάτρεις της δημιουργίας πολύπλοκων συστημάτων και της απολαυστικής παρακολούθησής τους. Το περιεχόμενό του είναι πλουσιότατο καθώς νέες πληροφορίες, αποστολές, σκηνικά, καταστροφές και προκλήσεις βγαίνουν στην επιφάνεια από ώρα σε ώρα. Ο εθισμός μας αρπάζει γρήγορα στις δαγκάνες του και είναι σχεδόν απόλυτος. Ο κόσμος του, βγαλμένος από το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν, μοιάζει με παράξενο πλανήτη που θέλουμε να εξερευνήσουμε κάθε του γωνία, να αντλήσουμε κάθε πηγή, να δούμε όλα τα θαύματα που περικλείει. Η ευκολία με την οποία μοιράζουμε τις εντολές σαν τραπουλόχαρτα, η γρήγορη κατανόηση του χειρισμού και της δυναμικής της κοινωνίας που κατασκευάζουμε, τα υπέροχα γραφικά, μας καθηλώνουν για πάρα πολλές ώρες μπροστά την οθόνη.

Θετικά:
- Αναπαράσταση της σπουδαιότερης ιστορικής περιόδου όλων
- Ρεαλιστικά γραφικά σχεδιασμένα με πάσα λεπτομέρεια
- Ιδανική ηχητική επένδυση παρέα με επαγγελματικό voice acting
- Εύχρηστο user interface με εικονίδια των οποίων οι λειτουργίες κατανοούνται αυτόματα
- Πελώρια διάρκεια μέχρι να ανακαλύψουμε το πλήρες περιεχόμενο
- Άφθονοι τρόποι αλληλεπίδρασης με τις πόλεις και τους εργάτες μας
- Πολλές παράπλευρες δραστηριότητες
- Το αρτιότερο σύστημα χτισίματος πόλεων που έχουμε χειριστεί
- Ενδιαφέρον σενάριο
- Καλό A.I.

Αρνητικά:
- Τα factions είναι ούνα φάτσα, ούνα ράτσα
- Μόνο τα high end συστήματα μπορούν να σηκώσουν το βάρος των γραφικών σε πλήρη ανάλυση, χωρίς να πάνε περίπατο τα frames

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Gameplay: 9
Σενάριο: 7.5
Αντοχή: 8
Γενικά: 8

Η 20ετής σειρά συνεχίζει το ιστορικό της ταξίδι με την ίδια επιτυχία.

Γιάννης Μοσχονάς