Just Cause 4

Καιρός να πας σπίτι σου Rico.

Στον τεράστιο κόσμο των video games, έχουν υπάρξει τίτλοι και franchises, τα οποία, λόγω της αγάπης και της όλης αναγνώρισης που έλαβαν από τους fans, τράβηξαν για πολλά χρόνια, με τις εταιρείες ανάπτυξής τους να κυκλοφορούν συνεχή sequels. Παραδόξως, ένα τέτοιου είδους franchise μπορεί να θεωρηθεί και το Just Cause, με την διαφορά το ότι κανείς, ποτέ δεν τρελάθηκε για την συγκεκριμένη σειρά. Το πρώτο Just Cause κυκλοφόρησε στην Ευρώπη τον Σεπτέμβριο του 2006 και παρά το γεγονός το ότι δεν εντυπωσίασε, υποδέχθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα το δεύτερο μέρος το οποίο αποτελεί μέχρι και σήμερα την πιο “βαριά” κυκλοφορία στην ιστορία της Avalanche Studios. Η σουηδική developer δεν έχει σταματήσει να προσπαθεί, αφού την κυκλοφορία του Just Cause θα ακολουθήσουν τα δύο projects που ήδη αναπτύσσει και συγκεκριμένα τα Generation Zero και Rage 2.


Μέχρι όμως να έρθει το νέο έτος, οφείλουμε να βολευτούμε για την ώρα με το Just Cause 4. Ποιος θα το περίμενε; Υπάρχουν κορυφαίες σειρές και εκεί έξω που δεν αξιώθηκαν να φτάσουν ούτε μέχρι το 3 ή το 2 και το Just Cause 4 μετρά τέσσερις ολόκληρες κυκλοφορίες. Οι φήμες περί επιστροφής του Rico Rodriguez είχαν φουντώσει με το πέρας της άνοιξης και πράγματι, κατά την διάρκεια της E3, η Microsoft είχε την χαρά και την τιμή να ανακοινώσει το Just Cause 4. Οι δημιουργοί του υποσχέθηκαν σημαντικές βελτιώσεις, ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με τους NPCs και το σενάριο, ενώ όταν “έγινε χρυσό” στις 30 Οκτωβρίου, τα πράγματα φάνταζαν ιδανικά για την Square Enix που συνόδευσε ως publisher το παιχνίδι από τα πρώτα στάδια της γέννησης του, μέχρι και τώρα που βγήκε στον δρόμο. Όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω όμως, μερικά franchises καλό είναι να σταματούν νωρίτερα.

Δε θα γίνεις Nathan Drake ποτέεεεε...Μεξικανέεεεε... 
Πέρασαν τρία χρόνια από τότε που ανοίξαμε το τελευταίο παραμυθάκι του Just Cause, ωστόσο ήρθε η στιγμή να το ξανακάνουμε. Μόνο που σε αυτό το παραμυθάκι δεν υπάρχουν πρίγκιπες, πριγκίπισσες, μάγισσες και τα συναφή, αλλά ένας ελαφρώς badass τυπάς, φορτωμένος με δεκάδες gadgets και ακόμα περισσότερα βάσανα στο κεφάλι του. Ο λόγος για τον Rico Rodriguez, τον ατρόμητο, τον πολυμήχανο, τον κάφρο, που κουρεύτηκε για να μοιάσει στον Nathan Drake, ο οποίος ρίχνεται σε μία ακόμη περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Το Just Cause 4 συνεχίζει από κει που σταμάτησε ο πρόγονός του και μας εξιστορεί τα γεγονότα που βίωσε ο Rico όταν ταξίδεψε στην Solis της λατινικής Αμερικής. Το συγκεκριμένο έδαφος αποτελεί και γενέτειρα του πατέρα του, ο οποίος αποτελεί κεντρικό πρόσωπο στην ιστορία μας, εφόσον ο Rico αναζητά απαντήσεις γύρω από τον θάνατό του. Η τροπική Solis βέβαια είναι και όλως τυχαίως η έδρα της Black Hand, που για όσους δεν την γνωρίζουν αποτελεί ένα faction μισθοφόρων που έβαζε δύσκολα στον Rico ήδη από το προηγούμενο παιχνίδι.

Το παραπάνω σύνολο στέκεται ως κύριος ανταγωνιστής του μεξικανού, ενώ σκάνε αναβαθμισμένοι, αφού έχουν ανακαλύψει τεχνικές και μεθόδους για να διαχειρίζονται τον καιρό. Ο Rico στον αντίποδα, παρέα με τους έτερους επαναστάτες, σχηματίζουν τον “Στρατό του Χάους” και κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να συντρίψουν την Black Hand. Δυστυχώς, αν δεν πειστήκατε ή έστω γουστάρατε λίγο την πλοκή του Just Cause 3, να ξέρετε πως οι πιθανότητες να ανατραπεί αυτό στο τέταρτο παιχνίδι είναι ακόμα λιγότερες. Το σενάριο είναι σχετικά αδιάφορο και σίγουρα θα δυσκολευτεί να κρατήσει σε εγρήγορση ακόμα και αυτούς που γνωρίζουν τι εστί Just Cause, πόσο μάλλον αν είναι η πρώτη έκδοση που δοκιμάζουν. Κατά έναν περίεργο τρόπο, το παιχνίδι “παγώνει” σε πολλά σημεία, η εξέλιξη της υπόθεσης καθυστερεί και ακόμα και όταν έρχεται η ώρα να προχωρήσετε στο main path, το περιεχόμενο του δεν είναι ούτε καν ικανοποιητικό για να συνεχίσετε αγωνιώντας για το τι θα συμβεί. Μπορεί να έχει περιοριστεί λίγο η καφρίλα και το όλο GTA-λίκι, παρόλα αυτά είναι πολύ λίγα τα άτομα που θα ευαισθητοποιηθούν από την ιστορία που έχει να πει το Just Cause 4. Μπορεί να μιλάμε για 20 ώρες συνεχούς δράσης, αλλά καλό είναι να υπάρχει και μία αρμονική σύνδεση των πραγμάτων, που εδώ δεν υφίσταται.

Όλα κινούνται μες στο χάος
Η υπόσταση του Just Cause 4 δεν θα μπορούσε να σταθεροποιηθεί και να “δέσει” αν από αυτό έλειπε το chaos-based σύστημα. Για αυτό και η Avalanche Studios το επανέφερε ατόφιο. Φορέστε τα gadgets σας, αρπάξτε τα όπλα σας και πάμε να κάνουμε χαμό. Το παραπάνω μοτίβο είναι παραπάνω από αρκετό για να συνοψίσει το gameplay του Just Cause 4, αφού οι παίκτες θα πρέπει για μία ακόμη έκδοση να απλωθούν στον, ευτυχώς, μεγάλο χάρτη του παιχνιδιού και να σπείρουν τον όλεθρο οπουδήποτε έχουν αράξει οι της Black Hand. Η απόκτηση chaos level προσφέρει εμπιστοσύνη στην φλογερή προσωπικότητα του Rico από την μεριά των επαναστατών. Ίσως να βαρεθήκατε να κάνετε το ίδιο πράγμα σε κάθε παιχνίδι αλλά δείξτε υπομονή, καθώς η Solis έχει ωραία μέρη για να καταστρέψετε, ενώ όταν καταφέρνετε να αδειάζετε τις βάσεις της Black Hand σφυράτε και σκάνε με τα Datsun οι ακόλουθοί σας. Το ευχάριστο στοιχείο του Just Cause 4 είναι η αποτελεσματικότερη διαχείριση του squad σας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα missions/operations που αποτελούν τις αποστολές του main path, παρόλα αυτά είναι αδύνατο να ολοκληρωθούν αν δεν έχετε καλύψει τις προϋποθέσεις των side-missions. Σύσσωμοι οι fans του Just Cause 4, πείτε ένα “άντε χαθείτε” στους Garland, Javi και Sargento που μας φόρτωσαν περιττούς μπελάδες.


Όπως ήδη θα φανταστήκατε, το να νιώσετε την πλοκή του παιχνιδιού είναι δύσκολο όταν βομβαρδίζεστε από side-missions, οπότε αναπόφευκτα θα αναζητήσετε σανίδα σωτηρίας στα ταξίδια από τεράστια υψόμετρα και στο σύστημα μάχης. Ξεκινώντας με την πρώτη περίπτωση, να ξέρετε πως στην πλάτη σας έχετε μονίμως ένα parachute και ένα wingsuit. Όλη η υπόθεση για να ταξιδεύετε με άνεση και ταχύτητα στον τεράστιο κόσμο του παιχνιδιού είναι να κατακτήσετε τον ιδανικό τρόπο εναλλαγής ανάμεσα σε αυτά τα δύο χρησιμότατα εργαλεία. Το wingsuit είναι με διαφορά χιλιομέτρων το κορυφαίο feature του Just Cause 4, αφού η χρήση του θα υψώσει πολλές…ευχαριστήσεις. Η ποικιλομορφία της Solis δίνει ένα πιο ευχάριστο άρωμα καινοτομίας στα ενδιάμεσα ταξίδια σας. Το στενάχωρο της υπόθεσης είναι πως το Just Cause 4 δηλώνει (και είναι) open world, ωστόσο σας περιορίζει σημαντικά στο ξεσκέπασμα της υπόθεσης, όταν ο χάρτης και τα operations είναι μπλοκαρισμένα μέχρι ωσότου αποφασίσετε να προκαλέσετε το χάος στις γύρω περιοχές. Συνεπώς, έχουμε έναν μεγάλο κόσμο για εξερεύνηση, όμως αυτή μπαίνει σε δεύτερη μοίρα αν δεν αυξήσετε τα εδάφη που έχετε υπό έλεγχο.

Σας άρεσε τόσο πολύ να βάζετε εκρηκτικά σε πισινούς αγελάδων, που πλέον μπορείτε να κάνετε τους πάντες αγελάδες. Αυτό πάει να πει σχέση μεταξύ developer-gamer…

Κατά αυτό τον τρόπο η σανίδα που αναφέραμε είναι μισοφαγωμένη, αν βασιστείτε στα ταξίδια για να χορτάσετε το Just Cause 4, αλλά μην ξεχνάτε και την μάχη. Κρατήστε ως ευαγγέλιο αυτό που θα σας πούμε γιατί ακόμα και μετά από τρία games μερικοί ίσως να μην το αντιλαμβάνεστε. Το σημαντικότερο gadget που έχετε στην κατοχή σας είναι το grappling hook και αν δεν μάθετε να το παίζετε στα δάχτυλα, σας προτείνουμε να πάτε να παίξετε τίποτα άλλο, γιατί να τερματίσετε φαντάζει δύσκολο. Όλα αυτά διότι θα θυμάστε πως η μάχη στο Just Cause ήταν ενίοτε ό,τι να ‘ναι. Χύμα στο κύμα. Μπαίνετε με hook, πυροβολάτε από εδώ και από κει (πλέον και με secondary fire), τα πάντα εκρήγνυνται και την κάνετε με ελαφρά πηδηματάκια. Δεν υπάρχουν μέρη για να καλυφθείτε, μηχανισμοί για να σκύψετε και τέτοια υποδεέστερα χαρακτηριστικά. Ο Rico ορμάει ανάμεσα σε δεκάδες μισθοφόρους και με τον ιδανικό συνδυασμό ανάμεσα στις εκτοξεύσεις του grappling hook και τα όπλα του αποδεικνύει γιατί οι πράξεις του αναφέρονται ως χαοτικές. Σύμμαχος σας σε αυτό το combat system είναι η ίδια η brokenια του πρωταγωνιστή, αφού χρειάζεται να δεχθεί δεκάδες σφαίρες για να σωριαστεί στο έδαφος. Όσοι δεν ψάχνετε ουσία και το μόνο που θέλετε είναι να προκαλείτε καταστροφή, στα μάτια του Just Cause 4 θα βρείτε το άλλο σας μισό, αλλά οι περισσότεροι που ψάχνουν το ζουμί στο σύστημα μάχης καλύτερα να κοιτάξουν αλλού.


Ακριβώς επειδή το καφριλίκι περιορίστηκε, τα missions του Just Cause 4 παρουσιάζονται βελτιωμένα σε θέμα δράσης σε σχέση με τα σοβαρά λάθη του προηγούμενου. Βλέπουμε ένα σαφέστατα πιο action-packed τίτλο και σοβαρότερο. Ναι, μπορείτε ξανά να εκτοξεύετε εχθρούς και αγελάδες στο διάστημα, απλά το παιχνίδι από μόνο του δεν σας προκαλεί τόσο να το κάνετε. Όλα όσα μπορεί να κάνει το grappling hook του Rico, γυρίζουν boomerang διότι ο χειρισμός σε αυτό το μαραφέτι θα γεμίσει την εμπειρία σας με περισσότερα bugs και από μυρμηγκότρυπα. Το Just Cause 4 διαθέτει σοβαρό πρόβλημα με τα physics, ιδίως στην χρήση οχημάτων, είναι πολύ ευαίσθητο σε bugs και ανόητα glitches και στην γενική του μορφή μοιάζει unpolished, στο μεγαλύτερο ποσοστό του. Ενώ η ροή της δράσης από mission σε mission συνοδεύεται ευχάριστα από μία υπερβολικά over the top λατρεία για καταστροφή και όλεθρο, όλες αυτές οι δυσλειτουργίες όχι μόνο θα σας κάθονται στο μάτι σαν ενοχλητική βλεφαρίδα, αλλά θα δυσκολέψουν το έργο σας και σε αρκετές αποστολές. Ένα bug στο grappling hook είναι αρκετό για να σκοτωθείτε από το πουθενά και δεν φαντάζεστε την οργή που μπορεί να σας προκαλέσει ένα πρόβλημα σε αυτό όταν έχετε αποστολές που περιλαμβάνουν χρόνο και κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου έχει σημασία. Όχι τίποτα άλλο, κρίμα οι controllers και τα keyboards.

Βάλτε κάτι ακόμα, μην ντρέπεστε
Ειδικά όταν παίρνει, μία εταιρεία ανάπτυξης, την απόφαση να ξεχειλώσει μία τριλογία, κυκλοφορώντας έναν ακόμη τίτλο, θα πρέπει απαραίτητα να έχει ετοιμάσει σημαντικές αλλάγες και προσθήκες για αυτό, ώστε να νοηματοδοθεί ή όλη διαδικασία. Η Avalanche Studios μάλλον δεν το είχε όλο αυτό στο μυαλό της, ή το έθαψε σε μία γωνιά του, αφού η διαφορά ανάμεσα σε Just Cause 3 και 4 δεν είναι και τρομερή. Σε περίπτωση που θέλαμε να καταγράψουμε σημαντικές και μη διαφορές, οφείλουμε να αναφέρουμε το fully customizable, πλέον, grappling hook και την χρήση του Airlifter, που θα σας χρησιμέψει σε ουκ ολίγες αποστολές, χώρια που έχει αρκετή πλάκα και πιθανότατα θα το spamάρετε έτσι και αλλιώς. Η σημαντικότερη όμως προσθήκη είναι η αξιοποίηση του dynamic weather. Οι εναλλαγές των καιρικών συνθηκών επηρεάζουν σημαντικά το gameplay, κάτι που ήδη γίνεται ευαντίληπτο απλά και μόνο ρίχνοντας μία ματιά στο εξώφυλλο του παιχνιδιού.


Πράγματι, οι κεραυνοί, οι ανεμοστρόβιλοι και όλες οι κοσμικές αναταραχές δίνουν ένα suspense στην, κατά τα άλλα, ήρεμη περιήγησή σας στον χάρτη. Το συγκεκριμένο στοιχείο δεν έτυχε, πέτυχε. Από εκεί και πέρα, οι υπόλοιπες αλλαγές που υπέστη το Just Cause 4 δεν είναι τόσο άξιες αναφοράς, αφού δεν θα βρείτε κάτι super-wow για να λατρέψετε σε σύγκριση με τα προηγούμενα games του franchise. Αλίμονο αν δεν βλέπαμε νέα όπλα και νέα οχήματα δηλαδή. Πιο πολύ αίσθηση προκαλούν οι διαφορετικοί τύποι εχθρικών μονάδων, διότι μας έβαλε στην διαδικασία να αναζητήσουμε νέους τρόπους εξολόθρευσής τους, παρά το αν θα οδηγήσουμε αμάξι, jet-ski, ελικόπτερο ή κάποιο άλλου πιο καγκούρικο μεταφορικό μέσο. Περιμέναμε πολύ μεγαλύτερες αλλαγές, γιατί θυμίζουμε πως πρόκειται για την τέταρτη περιπέτεια του Rico Rodriguez και είναι απογοητευτικό να βλέπουμε πως πιο πολύ αλλάζει η εμφάνισή του και όχι το gameplay ή έστω οι δυνατότητες αυτού.

Θέλουμε ταξίδια Soli(s) τη Γη
Η ομορφιά του κόσμου του Just Cause 4 μας έπιασε απροετοίμαστους, καθώς είδαμε για πρώτη φορά τόσο έντονη διαφορά ανάμεσα στις διαθέσιμες τοποθεσίες. Η εναλλαγή των τοπίων, της βλάστησης και των εδαφών αποδόθηκε με εξαιρετικό τρόπο από τους Σουηδούς, εξού και η σαφέστατη βελτίωση στο draw distance. Βέβαια, δεν υπάρχει τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια και το συγκεκριμένο τσιμπάει σε αμέτρητα σημεία. Η developer μας έκανε να απορούμε με το πώς γίνεται να σχεδιάζουν με τόσο όμορφο τρόπο έναν ανεμοστρόβιλο, να αποδίδουν με μαεστρία την καταστροφή που προκαλεί και στην αμέσως επόμενη σκηνή να χρησιμοποιούν λευκές γραμμές για να δείξουν ότι φύσηξε αέρας λες και επιστρέψαμε στα games των 90’s. Το σίγουρο είναι πως οι αντιφάσεις στα γραφικά του sequel δεν σταματούν εκεί. Στη μία πλευρά έχουμε μία χρωματική πανδαισία από τις εκρήξεις που προκαλούνται καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού και στην άλλη πέφτουν τα cutscenes και ξενερώνουμε ξανά.


Η ποιότητα των cinematics είναι πολύ υποδεέστερη από τα περισσότερα triple A games της γενιάς, αφού τα πάντα φαίνονται πιο εντυπωσιακά κατά την διάρκεια του gameplay, παρά όταν πέφτει μία νέα σκηνή, πράγμα που είναι πολύ περίεργο στο μάτι. Δεν φτάνουν αυτές οι αντιθέσεις; Είναι απίστευτο το πόσο εντυπωσιακά μπορεί να φαίνονται τα animations με το πέρας κάθε έκρηξης, αφού τα πάντα καταστρέφονται σε αυτό το παιχνίδι και λίγο μετά να βλέπουμε φτωχές απεικονίσεις για τους χαρακτήρες, που παραπέμπουν σε κακό motion-capturing. Δεν θα μπούμε σε βαθύτερες λεπτομέρειες, όπως το ότι το αίμα σκάει παντού σαν πατημένο σακουλάκι με κέτσαπ και θα πούμε απλά πως είναι κρίμα ένας τόσο όμορφος κόσμος, με τόσο ωραία οπτικά εφέ, να χαλάει την μαγεία του εξαιτίας μη προσεγμένων λεπτομερειών.

Χορταστικό μακελειό
Ο ηχητικός τομέας του Just Cause 4 καταφθάνει ως outsider και κερδίζει δίκαια τον τίτλο του κορυφαίου στοιχείου και παράγοντα σε ολόκληρο το παιχνίδι. Όπως ήδη είπαμε δεκάδες φορές, δεν υπάρχει αντικείμενο που να μην μπορεί να διαλυθεί σε όλο τον χάρτη και μαζί του να προκαλέσει μία τεράστια καταστροφή. Θα μιλούσαμε για ολοκληρωτική συμφορά, στην περίπτωση όπου η Avalanche Studios δεν φρόντιζε να παρουσιάσει με συγκλονιστικό τρόπο κάθε έκρηξη, κάθε καταστροφή, κάθε διάλυση και επέμβαση του Rico στο περιβάλλον. Πάλι καλά που όλα τα παραπάνω είναι καταπληκτικά στο αυτί και ίσως από τα μόνα στοιχεία που θα καταφέρουν να σας προσελκύσουν το ενδιαφέρον για να συνεχίσετε να παίζετε και να του δώσετε μερικές ακόμα ευκαιρίες. Μην το παίζετε ταπεινοί, όλοι κατά βάθος επιθυμείτε τις ολικές συντριβές των εχθρών σας, πόσο μάλλον με τέτοιο φαντασμαγορικό κόσμο.


Για να δεθεί κανείς με μία τόσο εκτενή σειρά, θα πρέπει πρώτα από όλα ο χαρακτήρας να γίνει αγαπητός από τους fans. Το μεγαλύτερο λάθος της Avalanche Studios, που ενδεχομένως εξηγεί και την καθοδική πορεία που πήρε το franchise, είναι η αλλαγή του voice-actor του Rico Rodriguez. Στα πρώτα δύο games της σειράς, ο ηθοποιός που χάρισε την φωνή του στον πρωταγωνιστή ήταν ο Robin Atkin Downes, ένας άνθρωπος ο οποίος συμμετείχε ενεργά σε μία άλλη Action-Adventure σειρά που ενδέχεται να έχετε ακουστά. Ονομάζεται Uncharted και η Naughty Dog του έχει δώσει δεκάδες ρόλους στην σειρά απλά και μόνο επειδή (Just Cause) ήταν καλός στο να κάνει τα πάντα. Δυστυχώς ο Orion Acaba που έπαιξε τον ρόλο του Rico στο τέταρτο παιχνίδι δεν διακρίθηκε για την ερμηνεία του, όπως και κανένας άλλος χαρακτήρας. Η μουσική του Zach Abramson κινήθηκε σε θετικά επίπεδα και βοήθησε στην γενική καλή απόδοση στον ήχο, με αποκορύφωμα τις σκηνές δράσης.

Έφτασε στην δύση του
Ποιο είναι το συμπέρασμα όλης αυτής της περιπέτειας; Ότι η σειρά Just Cause έχει ξεφτύσει. Σίγουρα έχει θετικές λεπτομέρειες, που θα αξιοποιηθούν από αρκετούς fans που απλά θέλουν να μπουκάρουν όπου βρουν, να πυροβολούν τους πάντες, να εξολοθρεύουν ό,τι κινείται και να κάνουν και τις ζαβολιές τους στον ελεύθερο χρόνο τους. Αλλά με το κακής ποιότητας και αδιάφορο σενάριό του, το Just Cause 4 θα έπρεπε να θεωρείται, από ένα σημείο και μετά, μόνο Action και όχι Adventure, αφού το κομμάτι της δράσης είναι το μόνο που, ας πούμε, φάνηκε πιο προσεγμένο από πλευράς Avalanche Studios. Οι μέτριες κριτικές που άρχισε να λαμβάνει το franchise ήδη από τον ερχομό του 3 θα έπρεπε να χτυπήσουν κόκκινο συναγερμό στην εταιρεία ανάπτυξης του παιχνιδιού.


Αυτό όμως δεν φαίνεται να συνέβη, αφού το Just Cause 4 πέραν το ότι θυμίζει κλώνο του προκατόχου του, διαθέτει εξίσου πολυάριθμα προβλήματα και ίσως περισσότερα από αυτό. Όσο κι αν προσπαθεί να ξεγελαστεί κανείς από την ομορφιά του κόσμου, την ιδιαιτερότητα του ηχητικού τομέα και την συνεχή δράση, τα downsides είναι πάρα πολλά για να αποφευχθούν και να μην ληφθούν υπόψη. Στην περίπτωση όπου η δημιουργός του παιχνιδιού δεν παραστεί αποφασισμένη να δώσει πνοή στον Rico Rodriguez και τα όσα έχει να ζήσει, ίσως είναι καλύτερη ιδέα το να αφήσουν τον άνθρωπο να ξεκουραστεί επιτέλους και να πάψουν να προσπαθούν με το συγκεκριμένο franchise, εφόσον δεν φαίνεται να δουλεύει τόσο αποτελεσματικά για αυτούς ούτε από άποψη πωλήσεων.

Θετικά:
- Όμορφα τοπία με ποικιλία τοποθεσιών
- Μεγάλος χάρτης με πολλές αποστολές
- Το wingsuit απλά “μαμάει”
- Ιδανικό για τους λάτρεις των εκρήξεων
- Συνεχής δράση
- Πολλά όπλα και οχήματα προς χρήση

Αρνητικά:
- Ελάχιστες αλλαγές ή προσθήκες
- Αμέτρητα bugs και glitches
- Αρκετά αδιάφορο σενάριο
- Φτωχές ερμηνείες από τους voice actors
- Μοιάζει unpolished

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 8
Σενάριο: 5
Gameplay: 7
Αντοχή: 7
Γενικά: 6.8

Ο Rico δείχνει να κουράστηκε, όπως και αυτοί που φέρνουν στη ζωή τις περιπέτειές του.

Γιάννης Σιδηρόπουλος