Darksiders 3

Η καβαλάρισσα της Αποκάλυψης οργώνει την Γη.

Η γέννηση της σειράς Darksiders πριν από οκτώ χρόνια ανταποκρίθηκε στις ορέξεις μιας ιδιαίτερης φυλής από users, όλους εμάς που περιμένουμε πως και πως ένα Hack and Slash για να βγάλουμε τα απωθημένα μας, πετσοκόβοντας εκατομμύρια ψηφιακούς αντιπάλους. Στο κέντρο του μύθου της στέκονται οι βιβλικές μορφές των τεσσάρων καβαλάρηδων της Αποκάλυψης, γεγονός που ενισχύει σημαντικά την απόλαυσή μας. Πόσο συχνά οι πράξεις μας σε ένα game εκτυλίσσονται αφού έχει συντελεστεί το μοιραίο, δηλαδή η Αποκάλυψη;

Με την διαχρονική ιστορία του αποστόλου Ιωάννη στο μυαλό μας ορμήξαμε στο πρώτο Darksiders παίζοντας τον ρόλο του Πολέμου (War). Οι πολεμικές μας εμπειρίες από το μέτωπο της κατεστραμμένης Γης μας άρεσαν τόσο ώστε να μην χάσουμε την ευκαιρία να υποδυθούμε τον Θάνατο (Death) στο Darksiders 2. Φέτος οι Gunfire Games και THQ Nordic μας προσκαλούν να επισκεφθούμε και πάλι τα πεδία μαχών της Αποκάλυψης από την οπτική γωνία της Οργής (Fury), ενός μόνιμα στραβωμένου χαρακτήρα που παίζει τον ρόλο του κυνηγού επικηρυγμένων. Οι εγκληματίες που πρέπει να μαζέψει είναι τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, ένα σωρό δαίμονες που έχουν διαταράξει την παγκόσμια ισορροπία. Από την αρχή έχουμε την αίσθηση ότι κάτι βρωμάει στην υπόθεση και δεν αναφερόμαστε στα σαπισμένα πτώματα του διαλυμένου κόσμου ούτε στην δαιμονική μπόχα των τεράτων.

Το ποτάμι αίματος της οργής
Η Fury αναπτύσσεται ελάχιστα σαν χαρακτήρας από ψυχολογικής πλευράς αλλά η αποτελεσματικότητά της αυξάνεται δραματικά χάρις στο δυναμικό progression system. Η Ερινύα μας είναι ψυχοβγάλτης επικών διαστάσεων καθώς ρουφάει τις ψυχές των τεράτων που τσακίζει με τις δυνάμεις της. Στην συνέχεια τις ανταλλάσσει με attribute points σε ένα από τα συμπαθητικότερα τέρατα του game. Η κατανάλωσή τους στα health, strength και arcane οδηγεί σε ουσιαστική βελτίωση του damage που κάνουμε και στα health points μας. Τα έξι συνολικά όπλα που θα περιέλθουν στην κατοχή μας έχουν το δικό τους σύστημα ανάπτυξης διαμέσου crafting και ενσωμάτωσης ειδικών enhancements. Θέλουμε να τα αναβαθμίσουμε όσο περισσότερο γίνεται διότι τα πράγματα δυσκολεύουν κατακόρυφα στην πορεία, με αποκορύφωμα την έκτη περιοχή εν ονόματι scar. Εκεί κόντεψαν να γεμίσουν ουλές (scars) τα χέρια μας από την άγρια πάλη με το gamepad προκειμένου η Fury να ανταποκριθεί στις επιθέσεις των ισχυρών τεράτων που την κατοικούν. Σίγουρα δεν βοήθησαν πολύ και οι γκρεμοί που παραμονεύουν τριγύρω, έτοιμοι να δεχτούν το κορμί της πρωταγωνίστριας με το παραμικρό στραβοπάτημα.

H Ερινύα μας χειρίζεται με άνεση κάθε αιχμηρό και μη όπλο αλλά είναι αποτελεσματικότερη όταν αφήνει ελεύθερη την αληθινή της φύση, τις μαγικές της δυνάμεις. Τα hollows την ενισχύουν με τις πανίσχυρες στοιχειακές δυνάμεις της φωτιάς, της καταιγίδας, του παγώματος, της βαρύτητας. Κάθε hollow πάει πακέτο με διαφορετικό όπλο και η επίδρασή του στο περιβάλλον ανανεώνει το gameplay από καιρού εις καιρόν, αναγκάζοντάς μας να τα συνδυάζουμε για να ξεπεράσουμε γρίφους και να πατήσουμε σε απροσπέλαστα σημεία. Το fire hollow εξελίχθηκε στο χρησιμότερο όλων διότι εκτοξεύει τον χαρακτήρα σαν φλεγόμενη μπάλα σε μεγάλες αποστάσεις, κάθετα ή οριζόντια. Έτσι καλύπτουμε τα χάσματα, έτσι σκαρφαλώνουμε σε ψηλές πλατφόρμες, έτσι καταστρέφουμε οργανικούς σταλακτίτες και αρπάζουμε το περιεχόμενό τους.

Η ηρωίδα, εκτός από υπέρμετρα φιλόδοξη (ονειρεύεται να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο κουαρτέτο της Αποκάλυψης) φλέγεται από μίσος προς τα όντα που τολμούν να ταράξουν την παγκόσμια ισορροπία. Τις στιγμές που το μίσος της γίνεται αφόρητο και τα απλά χτυπήματα δεν αρκούν για να του δώσουν διέξοδο, η Fury καταφεύγει στα “βαριά όπλα”, τα wrath και havoc. Οι μπάρες των δύο ικανοτήτων γεμίζουν σταδιακά ενόσω καταστρέφουμε τέρατα, στην περίπτωση του wrath μάλιστα, με την βοήθεια του azazel enhancement. Το hollow που κρατάμε την ώρα της ενεργοποίησης του wrath, καθορίζει το είδος της επίθεσης. Οι ανεμοστρόβιλοι που αναζητούν επειγόντως θύματα και τους μασουλούν το health μας άρεσε περισσότερο από όλα τα wrath γι’ αυτό και το storm hollow είχε την τιμητική του. Το havoc είναι ανεπηρέαστο από τα hollows, τα όπλα και ότι άλλο διαθέτει το οπλοστάσιό μας. Μεταμορφώνει την Fury σε ένα πανύψηλο, φλεγόμενο ον, άτρωτο σε οτιδήποτε, ικανό να αντιμετωπίσει ένα boss στα ίσα χωρίς να οπισθοχωρήσει εκατοστό. Δυστυχώς η havoc μορφή διαρκεί ελάχιστα γι’ αυτό κρατάμε πάντα στα αναλώσιμα ένα havoc shard ώστε να γευόμαστε την ηδονή της χωρίς να περιμένουμε πότε θα γεμίσει η σχετική μπάρα.

Ο τερατόμορφος έμπορος που συναλλάσσεται με ψυχές, έχει και shards για πούλημα, ανοίγει και πύλες για να ταξιδέψουμε μεταξύ των levels. Η τηλεμεταφορά, σε συνδυασμό με τον σεβαστό αριθμό από collectibles, μας πείθει να επιστρέψουμε σε ολοκληρωμένα levels, ενισχύοντας το replayability. Διασχίζοντας τις προχωρημένες περιοχές διαπιστώνουμε ότι ορισμένα μέρη τους είναι άβατα, μας είναι αδύνατον να εισέλθουμε εκεί. Τότε αντιλαμβανόμαστε πως σύντομα θα πέσουν στα χέρια μας hollows τα οποία θα δημιουργήσουν πρόσβαση, όπως και έγινε. Επειδή θέλουμε να αυγατίσουμε τις δυνάμεις μας, έχουμε πλέον σοβαρό κίνητρο να περάσουμε από τα ίδια μέρη αναζητώντας συστατικά, κρυστάλλους και αναλώσιμα. Σε τελευταία ανάλυση, θέλουμε να απολαύσουμε τον σχεδιασμό των κρυμμένων τομέων, να τα δούμε όλα, μας περιμένουν λοιπόν γύρω στις 15 - 20 ώρες δράσης και περιπλάνησης.

Που να πάρει η οργή
Η δυσκολία του Darksiders 3 είναι σαν το χειμωνιάτικο κρύο, πολύ τσουχτερή. Στο normal επίπεδο το πλήθος των τεράτων στα πρώτα levels αντιμετωπίζεται με άνεση αλλά, η συνάντηση με το πρώτο boss, κατέληξε με τα μούτρα μας στο χώμα περισσότερες φορές από όσες υπολογίζαμε. Σταδιακά τα τέρατα δυναμώνουν ολοένα και περισσότερο, αναγκάζοντάς μας να εναλλάσσουμε αδιάκοπα τους συνδυασμούς χτυπημάτων και τα όπλα που διαθέτουμε. Αρκετά πλάσματα κρατούν ασπίδες ή χρησιμοποιούν τα θωρακισμένα τμήματα του σώματός τους για να απορροφήσουν τα χτυπήματά μας, ανταποδίδοντάς τα στην συνέχεια. Το καλύτερο γιατρικό των τελευταίων αλλά και των bosses είναι το dodge mechanic, η δυνατότητα αποφυγής του χτυπήματος. Ενεργοποιώντας την ένα δευτερόλεπτο προτού το εχθρικό χτύπημα εξαπολυθεί, η Fury πετάγεται σε ασφαλή απόσταση, σε άψογο slow motion. Πατάμε τότε το button της επίθεσης του όπλου που γουστάρουμε και απολαμβάνουμε ένα animation αντεπίθεσης που δεν μπορεί να αποκρούσει ο εχθρός με τίποτα. Τα animations αντεπίθεσης διαφέρουν από όπλο σε όπλο και φροντίζουμε να τα ενισχύσουμε, τοποθετώντας στο (συχνότερα χρησιμοποιούμενο) φονικό μας εργαλείο το enhancement fortifier.

Από την ήττα δεν μας χωρίζουν μόνο οι εκπληκτικές ικανότητες της Fury στο σκόρπισμα του θανάτου αλλά και το ταλέντο της σε άλματα και γρίφους. Είτε έχουμε, είτε δεν έχουμε εχθρούς για να... νοιαστούμε, η ηρωίδα μας εκτελεί ακροβασίες που θα ζήλευε και ο Ταρζάν. Αρπάζεται με το μαστίγιο της σε ειδικές εσοχές δρασκελίζοντας χάσματα και πετάγεται στην επόμενη πλατφόρμα ενώ ταλαντεύεται στο κενό. Ακόμα και η απλή διαδικασία του άλματος από χαμηλότερη σε ψηλότερη πλατφόρμα θέλει σωστό υπολογισμό και ενεργοποίηση των ικανοτήτων της Fury την κατάλληλη στιγμή. Αρχικά αποκτά το διπλό άλμα και με αυτό, πρόσβαση σε άπιαστες πλατφόρμες. Ξαφνικά στεκόμαστε μπροστά σε πλατφόρμες και πεζούλια που δεν μπορούμε να φτάσουμε ούτε με διπλό άλμα. Εκεί ενεργοποιούνται τα fire και storm hollow επιτρέποντας μας να αιωρούμαστε και να εκτοξευόμαστε σε μεγάλα ύψη και αποστάσεις. Με την προσθήκη του stasis hollow το Platform συστατικό ενισχύεται περαιτέρω. Πλέον μπορούμε να γαντζωνόμαστε σε παγωμένες επιφάνειες και να σκαρφαλώνουμε κολόνες πηδώντας δεξιά και αριστερά.

Οδηγούμε την Fury (οργή) στην περιπέτειά της, θέλουμε να την αγαπήσουμε, δεν το κατορθώνουμε και οργιζόμαστε.

Εθιζόμαστε στο να τρέχουμε από μέρος σε μέρος αναζητώντας περισσότερους εχθρούς για να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας και άφθονο υλικό για αναβάθμισή τους. Όταν ένας γρίφος διακόπτει την επέλαση, ενοχλούμαστε. Η ενόχληση ευτυχώς είναι προσωρινή διότι οι γρίφοι είναι ενδιαφέροντες και ζόρικοι. Κάποιοι γρίφοι μας βάζουν να αρπάξουμε ένα αστείο έντομο και να το πετάξουμε σε αραχνοΰφαντα και λοιπά οργανικά υλικά που φράζουν μια διέξοδο. Το έντομο πρέπει να στουμπώσει πρώτα με ειδική τροφή και δεν μπορεί να επιζήσει πάνω από τρία δευτερόλεπτα στην συνέχεια. Εκπλαγήκαμε όταν ένας γρίφος με το έντομο συνδυάστηκε με τον γρίφο των σπαθιών, συνθέτοντας μια σπαζοκεφαλιά πρώτης τάξεως. Οι κλασικοί γρίφοι που μας θέλουν να τοποθετούμε το βάρος του χαρακτήρα ή έξτρα βάρη σε pressure plates για να ανοίξουμε πόρτες, είναι παρόντες. Οι γρίφοι των σπαθιών άλλοτε μας βρίσκουν στην γύρα να τα αναζητούμε, να τα αποσπούμε από την βάση τους και να τα επανατοποθετούμε στα χέρια αγαλμάτων και άλλοτε να τα ενεργοποιούμε ομαδικά με τις στοιχειακές μας δυνάμεις. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι οι γρίφοι γίνονται προοδευτικά δυσκολότεροι αλλά ποτέ δεν μας απελπίζουν, είναι ζήτημα χρόνου η ανεύρεση της λύσης.

Οι δυνατότητες της ηρωίδας μας διασκορπίζονται σε όλα τα buttons, τις σκανδάλες και τους μοχλούς του χειριστηρίου μας. Με απλούς συνδυασμούς δύο πλήκτρων εκτελούνται τα hollows, wrath, havoc και το πέταγμα του salvation. Η στόχευση είναι εύκολη, τα αντικείμενα εναλλάσσονται και αξιοποιούνται άνετα με τον σταυρό, ιδιαίτερα το nephilim’s respite, η μοναδική ανανεώσιμη πηγή healing του game. Σίγουρα ανανεώνουμε ενίοτε και τα καταναλώσιμα shards που πετούν οι νικημένοι αντίπαλοι ή βρίσκουμε στο πάτωμα αλλά το nephilim’s respite ανανεώνεται σκοτώνοντας εχθρούς και αποκαθιστά πλήρως την υγεία της ηρωίδας μας.

Σχέσεις οργής
Ερχόμενοι πρόσωπο με πρόσωπο με τα ποικίλα τεχνικά προβλήματα του Darksiders 3 νιώσαμε ότι το παίζουμε σε PC δεκαετίας. Χωρίς προειδοποίηση πετάγεται πολύ συχνά το εικονίδιο του loading και η οθόνη παγώνει για αρκετά δευτερόλεπτα, φορτώνοντας την επόμενη εικόνα και στέλνοντας για... βρούβες το όποιο immersion και όλη την ένταση που είχε χτιστεί μέχρι εκείνη την στιγμή. Παράλληλα με το εξαίρετο slow motion εφέ που εκτελεί η ηρωίδα μας όταν αποφεύγει ένα χτύπημα την κατάλληλη στιγμή, εισπράξαμε και το slow motion της κατακόρυφης πτώσης των frames. Μην τύχει και μαζευτούν πολλοί αντίπαλοι στην οθόνη, τα σκηνικά που μας περιβάλλουν να είναι κολοσσιαία με έντονη χρήση του βάθους πεδίου, να μας την πέσει τεράστιο πλάσμα με άγριες διαθέσεις. Αμέσως η μηχανή γραφικών αρχίζει τον “λόξιγκα” και οι οδηγίες για το επόμενο combo της Fury που δώσαμε διαμέσου gamepad πάνε περίπατο. Στην τελευταία περιοχή του game είδαμε τα γραφικά που απεικονίζουν πέτρινους ογκόλιθους και κυλιόμενα πατώματα κυριολεκτικά να εξαφανίζονται μπροστά στα μάτια μας λες και βαρέθηκε η μηχανή γραφικών να τα σχεδιάσει.

Η συχνότητα των παραπάνω προβλημάτων οφείλεται στο κακό optimization και, στην θεμιτή αλλά αβάσταχτη για την game engine όπως αποδείχτηκε, φιλοδοξία των developers στο χτίσιμο ενός ρημαγμένου κόσμου. Κατεβαίνοντας στην Γη μαζί με την ηρωίδα διαπιστώνουμε ότι η Fury έχασε επεισόδια, είναι ο ουραγός των τεσσάρων καβαλάρηδων της Αποκάλυψης αφού όλα δείχνουν ότι αυτή έχει συντελεστεί ήδη. Όλα τα έργα του ανθρώπινου πολιτισμού έχουν μετατραπεί σε συντρίμμια, οι πόλεις είναι τα μαυσωλεία της ανθρωπότητας και οι λιγοστοί επιζήσαντες σέρνονται σαν τα ποντίκια στις ρωγμές. Το κατεστραμμένο τοπίο έχει την ζοφερή μεγαλοπρέπεια ενός Fallout και η περιήγηση ικανοποιεί τις υψηλές απαιτήσεις των ματιών μας. Το κλειστοφοβικό περιβάλλον στο εσωτερικό τεράστιων σπηλαίων κόβει την ανάσα, η περιήγηση μας εκεί μας κάνει να αισθανόμαστε σαν ξεπεσμένοι άγγελοι.

Χαρήκαμε τα ευφάνταστα μοντέλα των τεράτων και ιδίως, των απίθανων bosses. Η μορφή αρπακτικού του Envy μας βοηθά να φανταστούμε ότι το σετ των καθημερινών του ασχολιών είναι το φάγωμα νυχιών, το σφίξιμο των δοντιών και η συνεχής μουρμούρα για την καλή τύχη των άλλων. Το θεόχοντρο κορμί του Sloth, οι βαριεστημένες κινήσεις και τα λόγια του λίγο έλειψε να μας κάνουν να αφήσουμε το gamepad κάτω γιατί... δεν βαριέσαι, χρειαζόμαστε και λόγο για να αράξουμε; Ο χειρισμός της κάμερας είναι εξίσου απαιτητικός με το σύστημα μάχης διότι πάει χέρι – χέρι μαζί του και μας ενθουσίασε. Το παίζουμε cameramen περιστρέφοντας την κάμερα με αστραπιαία ταχύτητα μέχρι να αγκαλιάσουμε το περιβάλλον με το βλέμμα μας. Το πράττουμε επειδή, αφενός θέλουμε να απολαύσουμε τα σκηνικά της Αποκάλυψης και αφετέρου, εντοπίζουμε τους αντιπάλους και πιθανά περάσματα για να προχωρήσουμε.

Ορθά το game δεν έχει αναλυτικό χάρτη παρά ένα φτωχό δείκτη στην κορυφή της οθόνης που στιγματίζει το μέρος όπου μας περιμένει το επόμενο boss, δηλαδή το τέλος της περιοχής. Η δαιδαλώδης μορφή των levels μας ενθαρρύνει να παρατηρούμε τις περιβαλλοντικές λεπτομέρειες, αναζητώντας πεζούλια και ανοίγματα που θα μας οδηγήσουν σε collectibles ή στην έξοδο. Η κάμερα δουλεύει υπερωρίες στις μάχες καθώς η δυνατότητα κλειδώματος σε έναν αντίπαλο αποβαίνει άχρηστη όταν μας επιτίθενται τρεις και τέσσερις ταυτόχρονα. Την οδηγούμε πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά και διαγώνια, αναζητώντας την γωνία λήψης που περικλείει εχθρούς αλλά ικανοποιεί και τα μάτια μας παράλληλα. Κυνηγώντας διαρκώς το τέλειο καδράρισμα της σύγκρουσης, χαιρόμαστε περισσότερο την δράση. Είναι ευτύχημα που μας συμβαίνει αυτό διότι τελικά όλες οι συγκρούσεις καταλήγουν επαναλαμβανόμενες.

Κρύος ιδρώτας μας λούζει καθώς στεκόμαστε μπροστά στο πιο αποτρόπαιο τέρας του Darksiders 3, έναν ανεμοστρόβιλο που υποψιαζόμαστε ότι είναι κλίμακας F5, η καταστροφικότερη που υπάρχει. Το τέρας της φύσης συστρέφεται σαν φίδι στον ορίζοντα την πρώτη φορά που το αντικρίζουμε και μας συναρπάζει λόγω μεγέθους και ισχύος. Η καταστροφική του μανία αποτυπώνεται στα απίστευτα ηχητικά εφέ που τον συνοδεύουν. Ενώ η Fury μας βρίσκει καταφύγιο υπόγεια, η βοή του ανεμοστρόβιλου γεμίζει τον χώρο, σκεπάζοντας κάθε ήχο. Η ανατριχιαστική προειδοποίηση της Watcher την ώρα που μας τραβάει ο ανεμοστρόβιλος στα ουράνια είναι μια από τις ωραιότερες gaming στιγμές που βιώσαμε την τρέχουσα χρονιά.

Τα βογγητά της ηρωίδας, τα μουγκρητά των τεράτων και οι περιβαλλοντικοί ήχοι είναι τα λιγότερο εντυπωσιακά ακουστικά ερεθίσματα που μας χαρίζει το Darksiders 3. Η λεπτομέρεια του ελικοειδούς ήχου που κάνει το salvation, οι ξεκάθαρες διαφορές μεταξύ της κλαγγής του ατσαλιού και του χαρακτηριστικού ήχου του μαστιγίου, το προσεγμένο voice acting, όλα μας ικανοποίησαν απόλυτα. Τα bosses, η Fury και η Watcher εκφέρουν τις ατάκες τους με την κατάλληλη προφορά, με σοβαρότητα, τους φανταζόμαστε να χρησιμοποιούν όλο το σώμα τους στην απόδοση του ρόλου.

Μετα-αποκαλυπτικό δράμα
Η αίσθηση που μας άφησε το Darksiders 3 είναι πολύ περίεργη. Οι επικές μάχες που δώσαμε με την Fury δεν κατόρθωσαν να σβήσουν την πεποίθησή μας ότι ένα game 15τιας σαν το Ninja Gaiden 2 είναι απείρως καλύτερο. Φταίει το περιβάλλον του Darksiders 3, ο αδιάφορος χαρακτήρας της ηρωίδας, τα τεχνικά προβλήματα, η σπλατεριά που κάλυπτε το Ninja Gaiden 2 σαν ματωμένος πίνακας και απουσιάζει εδώ; Δεν μας ενθουσίασαν τα animations, η μάχη γινόταν ρουτινιάρικη παρά την προσθήκη νέων όπλων και στοιχειακών δυνάμεων. Όταν παίζουμε ένα είδος που λατρεύουμε (το Hack and Slash στην προκειμένη περίπτωση) και πιάνουμε τον εαυτό μας να αναρωτιέται πότε θα τελειώσει το level, ξέρουμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Τα boss fights, οι ενδιαφέροντες γρίφοι, τα Platform συστατικά, η προοπτική τμημάτων του κατεστραμμένου κόσμου και το κλειστοφοβικό τμήμα, το έσωσαν στο τσακ από την μετριότητα.

Θετικά:
- Άφθονοι αντίπαλοι και bosses κυμαινόμενων δυνατοτήτων
- Συμπαθητική διαφοροποίηση του gameplay
- Πανέμορφη προοπτική του ρημαγμένου πλανήτη κατά τόπους
- Εξαίρετα ειδικά εφέ και voice acting
- Καλός χειρισμός
- Γρίφοι που εκπλήσσουν ευχάριστα κάποιες φορές

Αρνητικά:
- Συχνή και... ανθηρή πτώση των frames
- Αδιάφορο σενάριο και πρωταγωνίστρια
- Η δράση γίνεται βαρετή και επαναλαμβανόμενη
- Συχνά πισωγυρίσματα
- Ενοχλητικό και αιφνιδιαστικό loading

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 8
Gameplay: 7
Αντοχή: 6.5
Γενικά: 7

Προορίζεται για τους φανατικούς της σειράς και εκείνους που θέλουν να παίξουν Hack and Slash τίτλο χωρίς πολλές απαιτήσεις.

Γιάννης Μοσχονάς