Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries

Το Dark Souls των Platform Adventures!

Λίγα μόλις λεπτά και καμία δεκαριά χαμένες ζωές στο Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries άρκεσαν για να αναφωνήσουμε “το Rick Dangerous ξαναζεί αλλά δεν βλέπουμε Ναζί”. Ο λόγος που θέλουμε να βαφτίσουμε πνευματικό διάδοχο του μυθικού Platform, το πρώτο game της (ελληνικότατης) εταιρείας ανάπτυξης Pixel Reign, είναι το φανταστικό gameplay. Το Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries μαθαίνεται εύκολα και κατακτάται τρομακτικά δύσκολα. Κινούμαστε σε φόντο Indiana Jones, σε Ναό γεμάτο παγίδες, μυστηριώδη ατμόσφαιρα και περιβαλλοντικούς γρίφους. Ο τέλειος συγχρονισμός κινήσεων συνδυάζεται με το “διάβασμα” των κινδύνων προκειμένου να καταστρώσουμε την στρατηγική μας. Είναι αλήθεια πως, όταν παίξαμε το Rick Dangerous, κλαίγαμε από τα νεύρα μας με την δυσκολία του. Ποτέ δεν το τερματίσαμε, ακόμα και όταν προσπαθήσαμε να το πράξουμε με cheat άπειρων ζωών. Μετά από τρεις δεκαετίες σχεδόν μπορούμε να εκτιμήσουμε το μεγαλείο του σχεδιασμού του και να αγαπήσουμε παράλληλα το Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries

Πίσω από την λεγεώνα των pixels που πρόκειται να καταβροχθίσουμε με τα μάτια μας παίζοντας το βρίσκονται τα τρία ταλαντούχα στελέχη της Pixel Reign, οι Νίκος Larin, Άγγελος Γκαμηλιάρης και Βίκυ Φυσίκα. Την κυρία της παρέας και τον Νίκο τους γνωρίσαμε από την εξαιρετική δουλειά που έκαναν στο Goo Saga και, παράλληλα, από την θητεία τους στην Aventurine SA. Η τριάδα ίδρυσε την Pixel Reign τον Ιούνιο του 2016 και έβαλε για πρώτο στόχο της να δημιουργήσει ένα Platform. Σαν φανατικοί του είδους που είμαστε σπεύσαμε να το προμηθευτούμε και δεν το μετανιώσαμε ούτε λεπτό.

Λωποδύτης στην κόψη του ξυραφιού
Ο Robbie ο “ελαφροχέρης” είναι ένας κλασικός τυχοδιώκτης, αφοσιωμένος στην αναζήτηση φανερών και κρυφών θησαυρών. Είναι απορίας άξιο το πως ένα σαΐνι σαν και του λόγου του βρέθηκε παγιδευμένος σε σκοτεινό ναό παρέα με ένα παράξενο πνεύμα αλλά συνέβη. Το πνεύμα αρχίζει να του αραδιάζει κάτι ακαταλαβίστικα περί δυνάμεων του κακού, σωτηρίας του κόσμου και άλλα... γραφικά. Ο Robbie ξύνει απορημένος το κεφάλι του ακούγοντας το λογύδριο και “ζωντανεύει” μόνο όταν η λέξη αμοιβή ξεπηδά μέσα από τις ακαταλαβίστικες λέξεις. Χωρίς δισταγμό αποφασίζει να εξερευνήσει τον ναό ελπίζοντας να ξετρυπώσει θησαυρούς και μια μεγάλη δοκιμασία για εμάς αρχίζει.

Ο Καζαντζίδης τραγουδούσε όλο παράπονο πως η ζωή έχει μόνο δύο πόρτες. Ο άπληστος και θαρραλέος Robbie μας, αν είχε έστω και στο ελάχιστο το ταλέντο του διάσημου τραγουδιστή θα μας έλεγε ότι η ζωή έχει τρεις πόρτες. Ίσως θα ήταν πιο ταιριαστό να πούμε ότι ο θάνατος έχει τρεις πόρτες στην περίπτωση του γιατί, πίσω από την κάθε πόρτα, κρύβονται αμέτρητοι οδυνηροί θάνατοι. Έκαστη πόρτα οδηγεί σε μια τεράστια περιοχή του Ναού και χωρίζεται σε 25+ levels, γεμάτα δυσάρεστες εκπλήξεις και προκλήσεις. Τα επίπεδα δυσκολίας είναι τρία και καλύπτουν το φάσμα των απαιτήσεών μας, ξεκινώντας από το απαλό Not So Hard mode και καταλήγοντας στο σκληροπυρηνικό Insanity. Εμείς επιλέγουμε την μέση οδό, το Hard. Αρχίζοντας από μερικά εύκολα levels έως ότου μάθουμε και συνηθίσουμε την χρήση των game mechanics, η δυσκολία κλιμακώνεται ταχύτατα, επιτάσσοντας την πλήρη ενεργοποίηση όλων των ικανοτήτων μας.

Η ζωή του Robbie μας κυριαρχείται από απλούστατα game mechanics. Σταθερή ταχύτητα κίνησης, σκύψιμο, άλμα, γάντζωμα σε προεξοχές, αρπαγή και ρίψη μιας φωτεινής σφαίρας (orb). Η απόσταση που μπορεί να διανύσει με το άλμα αυξάνεται όταν πηδά αμέσως μετά το σκύψιμο. Προφανώς πρέπει να υπολογίζουμε σωστά τις αποστάσεις και να εκτελούμε το δίδυμο σκύψιμο-άλμα με τρομακτική ακρίβεια για να αποφύγουμε την πτώση στο κενό ή στα καταραμένα καρφιά που βρίσκονται διάσπαρτα παντού. Τα δρεπάνια που πάνε πέρα δώθε, τα κανόνια που φτύνουν φωτιά, οι ηλεκτροφόρες δέσμες και αρκετοί ακόμα κίνδυνοι καραδοκούν. Ο ήρωας μας τρέχει να ξεφύγει από τον θάνατο αλλά δεν πρόκειται ποτέ να τα καταφέρει αν δεν του χαρίσουμε το παιχνίδι της ζωής μας, κυριολεκτικά.

Τα κόκκινα ποτάμια της λάβας που κυλούν στο game γίνονται γαλάζια από τα “φαντάσματα” που αφήνει πάνω τους ο Robbie κάθε φορά που λιώνει στις φλόγες τους.

Ο κλέφτης και το πλιάτσικο έκαναν φτερά
Ανά περιοχή, βλέπουμε αλλαγή στην μορφή των παγίδων και αποκτούμε ένα ολοκαίνουργιο game mechanic για να το προσαρμόσουμε στα ήδη υπάρχοντα. Στην δεύτερη περιοχή το πολυπόθητο double jump προστίθεται στο οπλοστάσιο μας. Πλέον μπορούμε να πηδήξουμε ψηλότερα, μακρύτερα και να παραμείνουμε στον αέρα σαν μπασκετμπολίστες του NBA, αποφεύγοντας τον βέβαιο θάνατο σε μια ηλεκτροφόρα πλατφόρμα, από μια πύρινη μπάλα κ.ο.κ. Αν ένας κλέφτης έβρισκε ένα Τζίνι και είχε μόνο μια ευχή να κάνει, να ζητήσει ένα πράγμα που θα του διευκόλυνε την ζωή, θα ζήταγε φτερά.

Το μεγάλο αυτό δώρο αποκτούμε στην τρίτη περιοχή του ναού, φτερά περιορισμένης χρονικής διάρκειας. Δυστυχώς τα φτερά δεν μας επιτρέπουν να μετακινηθούμε προς όλες τις κατευθύνσεις, απλά μας κρατούν στον αέρα για μερικά δευτερόλεπτα και μπορούμε να κινηθούμε σε ευθεία γραμμή. Με τόσα game mechanics στις αποσκευές μας, κάθε level είναι ένας σύντομος αλλά εξαιρετικά ζόρικος περιβαλλοντικός γρίφος που ψάχνει λύση. Το μεγάλο στοίχημα και η πηγή της διασκέδασης μας είναι η χαρτογράφηση του χώρου, η επιλογή των κατάλληλων mechanics και η ενεργοποίηση τους την στιγμή που πρέπει. Όποτε το κατορθώνουμε, ένα κύμα ικανοποίησης μας κυριεύει. Όταν αποτυγχάνουμε δεν εκνευριζόμαστε, πεισμώνουμε και εκτελούμε το σχέδιο μας με μεγαλύτερη προσοχή στην συνέχεια.

Ο περιορισμένος έλεγχος της κάμερας εξυπηρετεί το “διαβολικό” σχέδιο του game να προκαλέσει τις δυνάμεις μας. Η οπτική του Robbie περιορίζεται σε ένα τμήμα του γύρω χώρου, του οποίου τα σύνορα είναι οι τέσσερις πλευρές της οθόνης. Προχωρά ο Robbie, τον ακολουθεί η κάμερα από κοντά. Αδυνατώντας να δούμε ολόκληρο το design του level εξαρχής, προχωρούμε με τρομακτική προσοχή υπερπηδώντας ένα προς ένα τα εμπόδια. Φτάνοντας μπροστά σε χάσματα, κινούμε τον δεξί μοχλό του gamepad και η κάμερα ρίχνει μια κλεφτή ματιά στα όσα μας περιμένουν σε μικρή απόσταση.

Ο χρόνος μεταμορφώνεται σε αμείλικτο εχθρό σε ένα μικρό αριθμό levels, αναμφίβολα των δυσκολότερων της συναρπαστικής μας εμπειρίας. Βλέποντας μια τεράστια πριονοκορδέλα να κινείται προς το μέρος μας με απειλητικές διαθέσεις, δίνουμε εντολή στον Robbie να τρέχει χοροπηδώντας ασταμάτητα σαν να του τρυπούν τον πισινό με πιρούνι. Πετώντας το orb μέσα σε μια ηλεκτροφόρα σήραγγα, ευθυγραμμιζόμαστε απόλυτα με την κίνησή της, επιταχύνοντας ή επιβραδύνοντας αλλά μένοντας πάντα εντός της εμβέλειας της. Όταν δεν το κατορθώνουμε, η σφαίρα μας κερνά ένα ξεγυρισμένο κεραυνό, κάνοντας στάχτη τον ταλαίπωρο Robbie. Τα levels με χρονικό περιορισμό φαντάζουν απάνθρωπα γιατί δεν απαιτούν από εμάς μόνο τέλεια ακρίβεια αλμάτων και κίνησης, μας ρίχνουν από δίπλα και το στρες του χρονικού πλαισίου. Είναι τα δυσκολότερα στο game μαζί με τα boss fights.

Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και βγαίνει το boss
Στο τέλος μιας περιοχής του ναού μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες (και τι αγκάλες, ικανές να χωρέσουν 200 Robbie μέσα τους) ένα παράξενο πλάσμα με εχθρικές διαθέσεις. Το πελώριο ον είναι τρωτό μόνο από το orb που του ρίχνουμε, έχει μικρή αντοχή (τέσσερα – πέντε χτυπήματα) αλλά πλούσιο μοτίβο επιθέσεων. Στα boss fights απομνημονεύουμε τις επιθέσεις τους, ανακαλύπτουμε αντίμετρα και προσπαθούμε να επιβιώσουμε μέχρι να τα ξεκάνουμε. Η διαβολικότητα τους μας ξαφνιάζει. Ποτέ δεν εξαπολύουν το ίδιο μπαράζ επιθέσεων, αντίθετα τα εναλλάσσουν αδιάκοπα, μπερδεύοντας μας. Ως συνέπεια αυτού, τα νεύρα μας δοκιμάστηκαν γερά στην αντιμετώπιση του boss της δεύτερης περιοχής. Από τις πέντε επιθέσεις του, εκείνη όπου εμφανίζει θανατηφόρους παγοκρυστάλλους και μας αναγκάζει να τους αποφύγουμε είναι αδυσώπητη. Ακόμα και ένα χιλιοστό να αστοχήσουμε στο άλμα μας, είμαστε χαμένοι από... πάγο. Ο παράγοντας τύχη παίζει ρόλο κομπάρσου στα boss fights. Όταν, κατά τύχη, γινόμαστε αποδέκτες μόνο των ευκολότερων επιθέσεων τους, η πλάστιγγα γέρνει απότομα προς το μέρος μας.

Τι είναι το Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries αν όχι μια πελώρια άσκηση ακριβείας; Η ακρίβεια στις κινήσεις είναι μονόδρομος για την ολοκλήρωση των levels συνεπώς το βάρος της επιτυχίας πέφτει στο σύστημα ελέγχου. Εξελίχτηκε σε ένα από τα λίγα games όπου χρησιμοποιούμε εναλλάξ πληκτρολόγιο, mouse και gamepad. Επειδή η αντίδρασή μας στον κίνδυνο πρέπει να είναι ακαριαία, προτιμήσαμε το πληκτρολόγιο για τα άλματα και την κίνηση, εξαιτίας της κεραυνοβόλου ανταπόκρισης των πλήκτρων στην πίεση των δαχτύλων μας.

Η μεταφορά των εντολών μας στον Robbie διάμεσο του gamepad είναι ελάχιστα πιο αργή αλλά αρκετά για να οδηγούμαστε σε απανωτές αποτυχίες. Γι’ αυτό δεν φέρει καμία ευθύνη ο σχεδιασμός του game αλλά τα σκληρότερα buttons του gamepad μας τα οποία, είτε λόγω χρήσης, είτε λόγω κατασκευής, καθυστερούν ελαφρώς στο να πιεστούν. Στις περιπτώσεις όπου ο Robbie μετατρέπεται σε αθλητή του Χάντμπολ και επιχειρεί να βάλει γκολ το orb στην εκάστοτε πύλη, το gamepad έχει την τιμητική του. Με την τοποθέτηση του ελέγχου του orb στην αριστερή σκανδάλη και κρατώντας την πατημένη, η προσοχή μας στρέφεται στον υπολογισμό του άλματος και της απόστασης, αυξάνοντας έτσι δραματικά την ευστοχία μας.

Φωνάζει ο κλέφτης μπας και φοβηθεί ο χάρος
Είμαστε στις 15 ώρες παιχνιδιού, κυνηγάμε με υπερηφάνεια τους 2000+ θανάτους του Robbie και υπολογίζουμε ένα πεντάωρο ακόμα προτού κόψουμε το νήμα του τερματισμού. Μερικά levels είναι τόσο βασανιστικά δύσκολα ώστε δεν θα θέλαμε να τα ξαναδούμε ούτε στον ύπνο μας αν δεν περιείχαν gold coins, το collectible του game. Με το πέρασμα της δεύτερης περιοχής του ναού ερχόμαστε σε επαφή με την Layla, ένα γυναικείο πνεύμα που συμβολίζει το καλό και έχει υψηλά ιδανικά. Ακόμα και όταν διαπιστώνει ότι ο Robbie ενδιαφέρεται μόνο για το παραδάκι, η Layla ρίχνει τα στάνταρ της και υπόσχεται σημαντικές πληροφορίες στον ήρωα μας.

Η προϋπόθεση είναι της φέρουμε μερικές δεκάδες gold coins, πάνω από 60. Αν το πετύχουμε, η Layla ανοίγει μια ολοκαίνουργια περιοχή προς εξερεύνηση, μας οδηγεί σε δεύτερο final boss fight και αλλάζει το φινάλε της περιπέτειας. Η συγκέντρωση τόσων πολλών coins απαιτεί κολοσσιαία προσπάθεια η οποία, σε συνδυασμό με την προσθήκη της έξτρα περιοχής, ανεβάζει κατά αρκετές ώρες την διάρκεια του Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries. Παλεύοντας με τις παγίδες και τον αιφνίδιο θάνατο επί τόσες ώρες εκπλαγήκαμε διαπιστώνοντας ότι το game έχει μόνο ένα bug και αυτό ασήμαντο. Δείχνει την εξαιρετική προγραμματιστική δουλειά που έχει γίνει και το ενδελεχές playtest. Το bug είναι μια σκούρα ομίχλη, μια θολούρα που αιωρείται στο κέντρο της οθόνης χωρίς να μας κόβει εντελώς την ορατότητα. Αν χάσουμε έστω και μια ζωή, η θολούρα εξαφανίζεται και μπορεί να ξεπεταχτεί μετά από πέντε ώρες σε άλλο level ή ποτέ.

Για να αγαπήσουμε τα pixels ενός game αυτά πρέπει να είναι σφιχτά ενωμένα, να έχουν ενότητα, unity. Εναλλακτικά να έχουν δημιουργηθεί από την πασίγνωστη Unity game engine όπως συμβαίνει στο Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries. Η Pixel Reign ξεκίνησε την... βασιλεία (Reign) της συνάπτοντας στενή συνεργασία με την Unity Technologies που δημιούργησε την ομώνυμη game engine. Η συνεργασία οδήγησε στην συμμετοχή της Pixel Reign στο μεγαλύτερο event με επίκεντρο την Unity που έλαβε χώρα στο Βερολίνο στα τέλη Ιουνίου. Στα πλαίσια του Robbie μας, η Unity δημιούργησε έναν κεντρικό χαρακτήρα που σφύζει από ζωή. Τα animations του Robbie είναι απίθανα, ιδίως εκείνα που αναπαριστούν τις εκφράσεις του. Όταν ο ήρωας ανακαλύπτει ένα gold coin και το πρόσωπο του λάμπει από χαρά, την μοιραζόμαστε. Βλέποντας την τρομαγμένη του έκφραση καθώς μια λεπίδα περνά μερικά χιλιοστά μακριά από το πρόσωπό του, σκεφτόμαστε αυτόματα “παρά τρίχα την γλιτώσαμε”. Την καλύτερη έκφραση αντικρίσαμε στην κουβέντα μεταξύ Robbie και Layla. Το καλό πνεύμα τον ρωτά για τους σκοπούς του, ο Robbie σκέφτεται ένα σεντούκι με χρυσό, σκάει ένα τεράστιο χαμόγελο και η Layla μονολογεί ότι πρέπει να ρίξει τις απαιτήσεις της στην αναζήτηση σοβαρού ήρωα. Η έκφραση στο πρόσωπο του προσβεβλημένου Robbie είναι εκπληκτική, τον φανταζόμαστε να σκέφτεται “πφφφφ, αηδίες” και πεθαίνουμε από τα γέλια.

Το χιούμορ και η ατμόσφαιρα κυριαρχούν στον ακουστικό τομέα. Οι νότες του soundtrack δένουν αρμονικά με τον μυστηριώδη κόσμο που επιχειρεί να κατακτήσει ο Robbie. Η μουσική έχει την ιδανική ένταση ώστε να μην χάνουμε κανένα από τα σημαντικά ηχητικά εφέ. Τα βήματα του ήρωα, τα βογγητά του κατά την διάρκεια της κάθε δύσκολης προσπάθειας, η θριαμβευτική του ιαχή όταν αρπάζει το orb και τα gold coins. Οι διάλογοι μεταξύ Robbie και λιγοστών NPCs είναι ξεκαρδιστικοί με τον πρώτο να εκφράζεται με επιφωνήματα και τους δεύτερους σε άπταιστα Simlish, τα αλαμπουρνέζικα των αγαπημένων μας The Sims.

Κλέφτης ράτσας
Το Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries είναι ένα έργο τέχνης που θα εξελίσσεται αδιάκοπα για πολύ καιρό ακόμα. Η προσθήκη γλωσσών ώστε να μπορούν να χαρούν τους χιουμοριστικούς διαλόγους και άτομα που δεν ξέρουν Αγγλικά, είναι ήδη στα σκαριά με τα ελληνικά, γαλλικά και ρώσικα να πρωτοεμφανίζονται. Μας πλησιάζει ολοταχώς ένα DLC που θα περιλαμβάνει ολόκληρο το soundtrack, ελπίζουμε να περιέχει και νέο περιεχόμενο. Το PC είναι ιδανική πλατφόρμα για το Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries, παράλληλα όμως ετοιμάζονται πυρετωδώς τα ports για Switch, PS4 και Xbox ώστε να μην το στερηθούν οι “κονσολάδες”. Το Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries κοστίζει μόλις 13 ευρώ στο Steam αλλά η πραγματική του αξία είναι ανεκτίμητη αφού μας ωθεί να γίνουμε πολύ καλύτεροι παίκτες.

Θετικά:
- Άψογα game mechanics και υποδειγματικό gameplay
- Καλή ανταπόκριση του συστήματος χειρισμού
- Συμπαθής ήρωας με όμορφα animations
- Προσιτή τιμή

Αρνητικά:
- Η δυσκολία του θα κάνει πολλούς να “λυγίσουν”, ακόμα και στο ευκολότερο επίπεδο
- Απουσία 1v1 multiplayer που θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον σε split-screen

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 6.5
Gameplay: 8
Αντοχή: 7
Γενικά: 7.5

Ένα Platform με ελληνικό “άρωμα” για παίκτες με ατσάλινα νεύρα.

Γιάννης Μοσχονάς