Two Point Hospital

Εδώ θεραπεύουμε πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

To 1997, όσοι από εμάς διαθέταμε PC στο σπιτικό μας, είχαμε την τύχη να αιχμαλωτιστούμε από την κωμική μαγεία του Theme Hospital. Το θρυλικό Simulation ήταν μέρος της σειράς Theme που ξεκίνησε το 1994 με το Theme Park. Το Theme Hospital παρήγαγε η Bullfrog Productions, εταιρεία του μέγιστου Peter Molyneux, “πατέρα” των Populous και Dungeon Keeper. Η επιλογή ανύπαρκτων και κωμικών ασθενειών, η γενική εικόνα ενός νοσοκομείου βγαλμένου από cartoon, παράλληλα με το εξαιρετικό interface, τα φοβερά γραφικά, το gameplay και το voice acting μας έκαναν να το θυμόμαστε μέχρι σήμερα ως ένα από τα καλύτερα Simulation όλων των εποχών.

Στα μέσα του 2016 έλαβε χώρα το χαρμόσυνο γεγονός της σύστασης της εταιρείας ανάπτυξης Two Point Studios. Στο team της συμπεριλαμβάνονται οι Mark Webley και Gary Carr, σχεδιαστές Video Games που έβαλαν το... χεράκι τους στα Theme Hospital, Black & White και Fable. Η Two Point Studios έχει αναλάβει μια αποστολή που μας αρέσει πολύ, την ανάπτυξη σειράς από Simulations εμπνευσμένων από την χρυσή εποχή της Bullfrog. Η πρώτη τους δημιουργία είναι το Two Point Hospital. Οι ίδιοι το θεωρούν πνευματικό διάδοχο του Theme Hospital αλλά εμείς θα το χαρακτηρίσουμε remake – sequel, λαμβάνοντας υπόψη μας τις τεράστιες ομοιότητες με το πρωτότυπο και τις διακριτικές προσθήκες που το καθιστούν τελικά ανώτερο του.

Το 24ωρο ενός διευθυντή νοσοκομείου
Ο ρόλος μας στο Two Point Hospital είναι ενός διοικητού οργανισμού που δραστηριοποιείται στον χώρο της υγείας. Δουλειά μας είναι να στήσουμε και να αναπτύξουμε στο έπακρο 15 νοσοκομεία σε πέντε περιοχές. Η διαδικασία ακούγεται απλή αλλά δεν είναι. Η λέξη “νοσοκομείο” μοιάζει άκυρη για τα άδεια οικόπεδα που τίθενται στην διάθεσή μας εξαρχής. Έχοντας την υποδομή στα χέρια μας, μπορούμε να χτίσουμε ένα ένα τα δωμάτια που θα εισρέουν οι ασθενείς για διάγνωση και θεραπεία των παθήσεων τους και να διακοσμήσουμε τους χώρους κατάλληλα.

Διαπιστώνουμε ότι η πρώτη περιοχή είναι ιδανική προς ανάπτυξη γιατί απουσιάζουν οι ζόρικες κλιματολογικές συνθήκες και οι φοβερές φυσικές καταστροφές που καραδοκούν στις επόμενες. Εισερχόμενοι στα παγωμένα χώματα της δεύτερης περιοχής αντιλαμβανόμαστε ότι τα καλοριφέρ, τα οποία δεν είχαμε χρησιμοποιήσει καθόλου στην προηγούμενη, μετατρέπονται σε απαραίτητη προσθήκη δωματίων και διαδρόμων για να μην τουρτουρίζουν οι άνθρωποι μας και οι ασθενείς. Στην τρίτη περιοχή προσγειωνόμαστε σε ένα πανβρώμικο βιομηχανικό σύμπλεγμα και πέφτουμε με τα μούτρα στον καθαρισμό των χώρων από τα μπάζα. Η σταδιακή επιδείνωση των καιρικών συνθηκών και η εμφάνιση φυσικών καταστροφών όπως οι σεισμοί, οι καταιγίδες και οι ηφαιστειακές εκρήξεις, αυξάνουν αδιάκοπα τον δείκτη δυσκολίας.

Το γεγονός αυτό μας χαρίζει απίστευτη ευχαρίστηση αξιοποιώντας στο έπακρο τις νοητικές μας ικανότητες που δοκιμάζονται ασταμάτητα. Σκεφτόμαστε με πάθος νέους τρόπους χρησιμοποίησης των game mechanics που μάθαμε, τροποποιούμε ασταμάτητα την διαρρύθμιση δωματίων, αλλάζουμε και βελτιώνουμε το προσωπικό, ελέγχουμε όλες τις παραμέτρους. Οι δυσκολίες στην διαχείριση των πόρων μας είναι πολλές αλλά ο μεγαλύτερος εφιάλτης που περάσαμε ονομάζεται non profit hospital. Στο μη κερδοσκοπικό νοσοκομείο θεραπεύουμε τζάμπα τους ασθενείς. Στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο θα μας χαροποιούσε ιδιαίτερα αλλά στο πλαίσιο του Two Point Hospital μας κόβει τα πόδια δηλαδή την σπουδαιότερη πηγή εσόδων. Για να καλύψουμε τα έξοδα δωματίων, γιατρών και εξοπλισμού στηριζόμαστε στην κρατική χρηματοδότηση η οποία μας δίνεται με το σταγονόμετρο, κορυφώνοντας την δυσκολία.

Το σενάριο δεν είναι απαραίτητο σε ένα Simulation αφού η βασική πηγή απόλαυσης είναι η διαχείριση πόρων και κρίσεων της πολύπλοκης δημιουργίας που μας έχει εμπιστευτεί το game. Το Two Point Hospital δεν χάνει χρόνο με δακρύβρεχτες ή κωμικές ιστορίες, μας πετάει αμέσως στην δράση, κλιμακώνοντας τις προκλήσεις από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν αισθανόμαστε συναισθηματικό δέσιμο με τους χαρακτήρες που περιφέρονται στα κτίρια μας και, στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό είναι ευτύχημα διότι θα μας προξενούσε ψυχολογικό πόνο και κατάθλιψη. Αντίθετα, διασκεδάζουμε αφάνταστα με τις παράλογες ασθένειες και τα συμπτώματά τους και δεν λυπόμαστε καθόλου όταν ένας ασθενείς αφήνει την τελευταία του πνοή στους διαδρόμους γιατί γνωρίζουμε ότι το πιθανότερο είναι να επιστρέψει σαν... φάντασμα.

Αρχίστε τις θεραπείες χωρίς εμένα
Οι ασθένειες που μαστίζουν τους κατοίκους των περιοχών που εξυπηρετούν τα νοσοκομεία μας είναι πολλές και τρομερά διασκεδαστικές. Το περισσότερο γέλιο μοιάζουν να παράγουν εκείνες που απαιτούν τις γνώσεις ενός ψυχιάτρου για να θεραπευτούν. Η ασθένεια mock star παράγει κλώνους του Freddie Mercury που λικνίζονται με χάρη, φέρουν τεράστια μουστάκα πάνω από τα χείλη τους και προσπαθούν μάταια να μιμηθούν τον διάσημο ερμηνευτή στο τραγούδι. Το emperor complex είναι εμπνευσμένο από το παραμύθι “τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα” του Άντερσεν. Οι ασθενείς περιφέρονται γυμνοί και κορδωμένοι στους διαδρόμους και μόνο η ψυχιατρική επιστήμη μπορεί να τους απαλλάξει από την βλακεία τους. Γελάσαμε με την ψυχή μας βλέποντας τους γκρίζους ασθενείς που υποφέρουν από grey anatomy, σκεπτόμενοι την δημοφιλή ιατρική σαπουνόπερα Grey's Anatomy. Ακόμα και η αναφορά ασθενειών όπως η night fever με τους τύπους ντυμένους Travolta να ξεσπούν σε αυθόρμητες χορευτικές φιγούρες και η light headed με τους ασθενείς που έχουν λάμπες αντί κεφαλιού, μας κάνει να κυλιόμαστε στο πάτωμα από τα γέλια.

Δεν μας δυσαρεστεί καθόλου ένα open – ended gameplay στα πλαίσια του Sim City, εντούτοις θέλουμε και κάποια δομή στα Simulation μας, συγκεκριμένους στόχους που πρέπει να πετύχουμε ώστε να υπολογίζουμε και με αυτό τον τρόπο το μέγεθος της επιτυχίας μας. Στο Two Point Hospital, η επιχείρησή μας αξιολογείται με αστέρια με μάξιμουμ αριθμό το τρία. Για να τα πάρουμε πρέπει να ολοκληρώσουμε μια σειρά γενικών αποστολών. “Ανεβάστε το reputation του νοσοκομείου σε χ ποσοστό”, “θεραπεύστε τόσους ασθενείς με την τάδε ασθένεια”, “βγάλτε τόσα δολάρια, αναβαθμίστε τόσα μηχανήματα”. Ποτέ οι αποστολές δεν είναι ίδιες μεταξύ τους και όλες είναι σχεδιασμένες για να μας μάθουν καλά τα game mechanics. Το προσωπικό μας δεν μένει αμέτοχο στην ανάθεση αποστολών που δεν είναι επιτακτικές όπως οι προαναφερθείσες αλλά λειτουργούν θαύματα στο ηθικό των υπαλλήλων μας. Οι περισσότερες σχετίζονται με την ελκυστικότητα των νοσοκομείων μας και την προαγωγή γιατρών, νοσοκόμων και λοιπών. Ακόμα και αν αδιαφορούμε για την ψυχολογία του προσωπικού μας, δεν μας χαλάει καθόλου να αποκτήσουμε μερικά Kudosh από το πουθενά.

Μπάτε σκύλοι αλέστε
Από την στιγμή που ανοίγουμε τις πόρτες τους, τα νοσοκομεία μας είναι κέντρα διερχομένων, όποιος περνά απόξω μπαίνει και μέσα για να... κόψει κίνηση. Εκτός από τους ασθενείς – πελάτες οι οποίοι γεμίζουν τα ταμεία μας, οι υπόλοιποι επισκέπτες είναι εξίσου σημαντικοί για την ανάπτυξη του νοσοκομείου. Βγάζουμε το νοσοκομειακό μας... σκούφο ως ένδειξη σεβασμού στους πεπειραμένους ιατρούς που έρχονται κατόπιν αδρής αμοιβής για να εκπαιδεύσουν το προσωπικό μας. Μας συμφέρει πάντα να χρησιμοποιούμε δικούς μας γιατρούς στην εκπαίδευση ώστε να γλιτώνουμε τα παραπανίσια έξοδα αλλά πολλές φορές δεν μπορούμε να αποφύγουμε την εξωτερική βοήθεια γιατί δεν έχουμε ειδικό στον τομέα που μας ενδιαφέρει.

Συχνά πυκνά αντιμετωπίζουμε επείγοντα περιστατικά με πλήθος ασθενών που βασανίζονται από την ίδια αρρώστια και πρέπει να τους θεραπεύσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στο χέρι μας είναι να αρνηθούμε την περίθαλψή τους αν δεν έχουμε τις κατάλληλες εγκαταστάσεις αλλά, τα λεφτά και η φήμη που μας χαρίζουν, είναι αναγκαία. Πάμε στο πιο εκνευριστικό είδος επισκέπτη, τους VIPs. Πολιτικοί, ψωνισμένες διασημότητες και προϊστάμενοι αντίπαλων οργανισμών στον τομέα της υγείας, έχουν φαγωθεί για μια περιποιημένη βόλτα σε όλα τα δωμάτια του νοσοκομείου μας. Για να λάβουμε την χρηματική δωρεά και ένα γερό σπρώξιμο στην φήμη μας από τους VIPs πρέπει το νοσοκομείο να λειτουργεί σε άριστη κατάσταση. Τα πάντα να είναι καθαρά, οι διάδρομοι ευρύχωροι, οι ασθενείς ικανοποιημένοι, η διακόσμηση όμορφη. Επειδή είμαστε συνήθως απασχολημένοι με την κατασκευή δωματίων, την πρόσληψη υπαλλήλων και την αντιμετώπιση ασθενειών, δεν ασχολούμαστε πολύ με τον καλλωπισμό του νοσοκομείου και έτσι δεν μας αρέσει να τριγυρίζουν στους διαδρόμους του απαιτητικοί ψηλομύτες.

Τα νοσοκομεία μας είναι κοινωφελή ιδρύματα, παλεύουν για να απαλλάξουν τον κόσμο από τις πιο αστείες ασθένειες που μπορεί να συλλάβει ανθρώπινος νους. Παράλληλα είναι επιχειρήσεις που απαιτούν ισορροπία εσόδων – εξόδων άρα μεγάλη ροή χρήματος. Το βασικό νόμισμα του Two Point Hospital είναι τα δολάρια. Οι ασθενείς πληρώνουν τα νοσήλια τους σε δολάρια, τα οποία τσεπώνουμε και ρίχνουμε αυτόματα πίσω στην επιχείρηση, αγοράζοντας ανθρώπους και πράγματα. Υπάρχει όμως και ένας δεύτερος σημαντικός πόρος, τα Kudosh. Η επιτυχία μας στα διάφορα objectives του νοσοκομείου και των επισκεπτών μας τροφοδοτεί με Kudosh. Εναλλακτική πηγή τους είναι το research department. Με τα Kudosh ξεκλειδώνουμε πληθώρα απαραίτητων αντικειμένων για να στολίσουμε τα νοσοκομεία μας, αυξάνοντας την παραγωγικότητα τομέων όπως το training, ικανοποιώντας τους επισκέπτες και προσελκύοντας ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό τους. Τα καλύτερα αντικείμενα κοστίζουν πολλά Kudosh αλλά είναι ένα “νόμισμα” που μπορούμε να μαζέψουμε σχετικά εύκολα αν το βάλουμε σκοπό μας.

Το Two Point Hospital είναι πραγματικό υπόδειγμα χειρισμού για Simulation, φωτεινό παράδειγμα. Τα κλασικά WASD του πληκτρολογίου και δύο ακόμα παρακείμενα πλήκτρα μετακινούν και περιστρέφουν την κάμερα, προσφέροντάς μας την καλύτερη οπτική γωνία για να ελέγξουμε προσωπικό, ασθενείς και αντικείμενα του νοσοκομείου. Το ροδάκι του mouse αυξομειώνει το ύψος ώστε να ελέγχουμε από ψηλά την ροή των ασθενών και τα σημαντικότερα προβλήματα που παρουσιάζονται. Το μποτιλιάρισμα γίνεται μόνιμο χαρακτηριστικό των GP office με την αύξηση της φήμης του νοσοκομείου. Δεκάδες άτομα συνωστίζονται έξω από τα δωμάτια, ξεροσταλιάζουν, πέφτει το ηθικό, η υγεία τους χειροτερεύει. Αρκετοί τα παρατάνε και φεύγουν οργισμένοι από το νοσοκομείο, άλλοι μένουν και σέρνονται στους διαδρόμους μέχρι να εξυπηρετηθούν ή να αφήσουν την τελευταία τους πνοή. Το μποτιλιάρισμα εξαπλώνεται σε πολλά δωμάτια όσο περνά η ώρα συνεπώς, η θέαση του νοσοκομείου από ψηλά μας ενημερώνει αμέσως για τα δωμάτια που πρέπει να χτίσουμε με σχετικά εικονίδια. Εικονίδια ξεπηδούν επίσης πάνω από τους υπαλλήλους μας που θέλουν προαγωγή, που έχουν να προτείνουν αποστολές, που υποφέρουν από την υψηλή ή την χαμηλή θερμοκρασία του χώρου.

Η ζωή στα νοσοκομεία μας είναι τόσο ξέφρενη και έξαλλη που μόνο το pause μας επιτρέπει να βάλουμε τάξη στο real time χάος.

Το χτίσιμο των δωματίων και η διακόσμηση των χώρων είναι πανεύκολη και πολύ ευχάριστη διαδικασία. Το εμβαδόν του οικοπέδου που έχουμε αρχικά είναι πολύ μικρό για να καλύψει τις ανάγκες μας. Αναγκαστικά σχεδιάζουμε τα δωμάτια στην μίνιμουμ έκτασή τους για να στριμώξουμε όσα περισσότερα μπορούμε στο μικρό μας οικόπεδο. Η δημιουργία τους είναι απλή και απολαυστική. Πατώντας το εικονίδιο rooms και επιλέγοντας αυτό που θέλουμε να χτίσουμε, το δάπεδο χωρίζεται σε τετράγωνα και εμείς υπολογίζουμε πόσα μας χρειάζονται με τον κέρσορα για να φτιάξουμε ένα λειτουργικό δωμάτιο. Στην συνέχεια τα επιπλώνουμε, τα διακοσμούμε, προσθέτουμε τα απαραίτητα μηχανήματα και είμαστε έτοιμοι να τα λειτουργήσουμε. Το μέγεθος του αρχικού οικοπέδου μας ζορίζει πολύ έτσι, μόλις μαζέψουμε τα απαραίτητα κεφάλαια από τις θεραπείες, τα ρίχνουμε στην αγορά παραπλήσιων οικοπέδων. Θέλουμε τα δωμάτια μας να είναι ευρύχωρα, όχι για να τα φορτώσουμε με αντικείμενα και να τα μετατρέψουμε σε αποθήκες. Γνωρίζουμε ότι το μέγεθός τους αυξάνει την ευτυχία του προσωπικού και των ασθενών μας, παράλληλα και το prestige του νοσοκομείου. Οι δείκτες prestige και reputation είναι το εισιτήριό μας για περισσότερη πελατεία άρα και άφθονα κέρδη. Το game mechanic του χτισίματος δωματίων γίνεται τελειότερο όταν αντιλαμβανόμαστε ότι μπορούμε να αλλάξουμε την έκταση και την σύνθεσή τους όποτε θέλουμε.

Είμαι στον θάλαμο εννιά για το καλό σου
Όλα τα δωμάτια στο Two Point Hospital είναι απαραίτητα αλλά μερικά είναι πιο απαραίτητα από τα άλλα. Από την δεύτερη περιοχή και μετά, τρέχαμε να φτιάξουμε με το αρχικό κεφάλαιο ακόμα τα δωμάτια training και research. Χωρίς την απαιτούμενη εκπαίδευση, οι γιατροί, οι νοσοκόμες, οι υπάλληλοι και οι επιστάτες μας δεν μπορούν να βελτιώσουν τις ικανότητές τους και να αποκτήσουν τα πολυτιμότερα skills που θα τους μετατρέψουν σε αστέρια στην δουλειά τους. Δύο είναι τα νούμερα που μας παθιάζουν περισσότερο όταν τα βλέπουμε να πολλαπλασιάζονται, τα χρήματα και τα xp του προσωπικού μας. Τα training room μας κατάντησαν να μοιάζουν με ιατρικά μουσεία παρά με εκπαιδευτικούς χώρους καθώς τα γεμίζουμε με σκελετούς, μοντέλα της ανθρώπινης ανατομίας και πόστερ που επιταχύνουν την διαδικασία της μάθησης. Μελετούμε με βουλιμία την άνοδο των xp, δίνουμε αβέρτα προαγωγές και στέλνουμε τους υπαλλήλους μας να εκπαιδευθούν στα skills που θα τους τελειοποιήσουν στο πόστο που θέλουμε.

Πάμε τώρα στην καρδιά της διαχείρισης πόρων, την διάθεση του προσωπικού στα δωμάτια του νοσοκομείου. Η τεχνητή νοημοσύνη που εμψυχώνει το προσωπικό μας παρουσιάζεται ιδιαίτερα έξυπνη. Φροντίζει αυτόματα τις φυσικές ανάγκες του προσωπικού και ανακατευθύνει γιατρούς και νοσοκόμες αδιάκοπα στα δωμάτια που παρουσιάζουν την μεγαλύτερη κίνηση. Ο ζήλος του A.I. είναι βλαβερός όμως μερικές φορές. Ποιος της είπε της τεχνητής νοημοσύνης να στείλει τους γιατρούς, που έχουμε κοπιάσει τόσο για να τους κάνουμε σπουδαίους ερευνητές, σε ένα διαγνωστικό δωμάτιο επειδή ο εκεί γιατρός το έριξε στην ξάπλα για μερικές μέρες; Γιατί η έμπειρη νοσοκόμα μας στο ward δεν μένει στην θέση της με τόσους ασθενείς να επελαύνουν στα κρεβάτια και πάει να καλύψει την θέση εκείνης που εγκατέλειψε το pharmacy;

Κάπου εδώ παρεμβαίνουμε και η ισορροπία αποκαθίσταται. Από το εικονίδιο jobs αναθέτουμε στον κάθε υπάλληλο συγκεκριμένα καθήκοντα. Οι ερευνητές απαγορεύεται να επανδρώσουν άλλο δωμάτιο διακόπτοντας την πολύτιμη έρευνά τους. Οι νοσοκόμες του ward με τα απαιτούμενα προσόντα θα υπηρετούν μόνιμα τους ασθενείς εκεί. Μοιράζοντας οδηγίες εξασφαλίζουμε ότι όλα θα λειτουργούν ρολόι και όπως τα θέλουμε. Σημαντικότερο από το training είναι το δωμάτιο του research. Εκεί βελτιώνουμε τα μηχανήματα που θεραπεύουν τους ασθενείς, αποκτούμε πρόσβαση σε νέα δωμάτια και, το κυριότερο, εξασφαλίζουμε την οικονομική μας επιβίωση πουλώντας την ερευνά μας και τσεπώνοντας 20 χιλιάδες δολάρια. Το ποσό αυτό μας έσωσε ουκ ολίγες φορές από την χρεωκοπία στην οποία μας οδηγούσαν ολοταχώς τα δάνεια που είχαμε τσεπώσει. Είδαμε την τεχνητή νοημοσύνη να σκοντάφτει μόνο μια φορά σε όλο το playthrough μας. Ας πούμε ότι έχουμε έναν μέτριο γιατρό σε ένα δωμάτιο και θέλουμε να τον αντικαταστήσουμε με ένα “αστέρι” το οποίο προστέθηκε μόλις στο προσωπικό μας. Αρπάζουμε τον μέτριο από τον γιακά και τον πετάμε έξω από το δωμάτιο, τοποθετώντας το “αστέρι” εκεί. Ενώ νομίζουμε ότι καταστήσαμε σαφές το ποιος θέλουμε να πάει που, βλέπουμε τον μέτριο να επιστρέφει στο δωμάτιο και το “αστέρι” να ανοίγει την πόρτα και να φεύγει, δήθεν ψάχνοντας για δουλειά! Επαναλαμβάνοντας την διαδικασία, οι υπάλληλοι μας υπακούν τελικά σε αυτό που θέλαμε εξαρχής.

Τα training και research ακολουθούν σε χρησιμότητα όλα τα διαγνωστικά δωμάτια. Αν οι γιατροί μας δεν ανακαλύψουν τι έχει ο ασθενής, βρισκόμαστε μπροστά στο δίλημμα του να τον παραπέμψουμε σε θεραπεία βασιζόμενοι στα όσα γνωρίζουμε για την ασθένειά του ή να τον στείλουμε σπίτι του. Στην πρώτη περίπτωση ρισκάρουμε να μας πεθάνει, στην δεύτερη χάνουμε τα λεφτά που θα ακούμπαγε μετά την θεραπεία. Θέλουμε άφθονο χώρο για να απλώσουμε τα εννιά διαγνωστικά δωμάτια, εκ των οποίων μερικά τα θέλουμε εις διπλούν, τριπλούν κ.τ.λ. σαν τα GP offices. Τα δωμάτια όπου διεξάγεται η κυρίως θεραπεία είναι πολλά αλλά τα σημαντικότερα για εμάς βαθμολογούνται με βάση την επισκεψιμότητα και τα χρήματα που μας αποφέρουν. Pharmacy και ward χτίζονται άμεσα σε όλα τα νοσοκομεία μας γιατί οι ασθενείς δείχνουν μεγάλη προτίμηση σε αυτά. Το surgery μας αποφέρει πολύ χρήμα και το έχουμε ανάγκη στο νοσοκομείο μας.

Εδώ θα εξετάσουμε τον ιδιοφυή σχεδιασμό του gameplay που μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε ασταμάτητα κάθε λεπτομέρεια προκειμένου να πετύχουμε τον σκοπό μας. Θέλουμε τα πιο αποδοτικά δωμάτια του νοσοκομείου να ξεχειλίζουν από ασθενείς αλλά δεν είμαστε θεοί για να μπορούμε να ελέγξουμε τις ασθένειες που χτυπούν τον κόσμο. Ή μήπως μπορούμε; Χτίζουμε το δωμάτιο marketing, βάζουμε μέσα τους τέλεια εκπαιδευμένους διαφημιστές μας και αρχίζουμε εκστρατείες προώθησης των προσοδοφόρων ασθενειών. Οι εκστρατείες κοστίζουν μπόλικα χιλιάρικα ανάλογα με την διάρκειά τους αλλά μας αποφέρουν χοντρά ποσά, εφόσον προσελκύουμε άτομα με ασθένειες που απαιτούν ακριβή θεραπεία. Με το marketing “μαγνητίζουμε” και ποιοτικό προσωπικό όταν το έχουμε ανάγκη.

Γεύση από μεγάλη επιχείρηση
Γιατροί και ασθενείς έχουν ένα σωρό ψυχικές και σωματικές ανάγκες τις οποίες αναλαμβάνουμε να ικανοποιήσουμε. Σε αντίθετη περίπτωση, οι ασθενείς εγκαταλείπουν το νοσοκομείο ή την ίδια την ζωή στους διαδρόμους του. Οι υπάλληλοι παραιτούνται από τις θέσεις τους. Τίποτα πιο οδυνηρό από το να φεύγει ένας γιατρός με φουλ την μπάρα των skills του, δύσκολα αναπληρώνεται το κενό. Για να σταματήσουμε κάθε είδους αποχώρηση, γεμίζουμε τον τόπο αντικείμενα. Πίνακες και φυτά κάνουν ωραιότερο το μέρος, καλοριφέρ και κλιματιστικά ελέγχουν την θερμοκρασία, ρεστοράν, τουαλέτες και αυτόματοι πωλητές καλύπτουν άλλες φυσικές ανάγκες. Το προσωπικό μας θέλει δικό του δωμάτιο ανάπαυσης, στολισμένο με καναπέδες και πολυθρόνες για να αράζει όταν δεν αντέχει άλλο την δουλειά. Όλα ωραία και θεμιτά αλλά γιατροί και λοιποί μην μας ζητάτε αύξηση μισθού, ίσα ίσα βγάζουμε τους υπάρχοντες μισθούς και τα δάνεια.

Λοιπόν ναι, το Two Point Hospital μας δίνει μια καλή γεύση του τι σημαίνει να διοικείς μεγάλη επιχείρηση. Είμαστε διαρκώς με τον ισολογισμό στο “χέρι”, προσέχοντας να καλύπτουμε τα έξοδα μας με τα έσοδα. Ενίοτε νιώθουμε τυχεροί και ξανοιγόμαστε με δάνεια για να επεκτείνουμε την επιχείρησή μας, αγοράζοντας διπλανά οικόπεδα. Αν τα υπολογίσουμε σωστά, τα νέα δωμάτια που χτίζουμε αυγατίζουν γρήγορα τα λεφτά μας και τα δάνεια ξεπληρώνονται. Αν όχι, μπαίνουμε κάθε μήνα “μέσα”, το ταμείο είναι μείον, δεν μπορούμε να αγοράσουμε ούτε κουβά και σταδιακά προχωράμε προς την χρεωκοπία. Το game είναι ευτυχώς επιεικές, μας αφήνει να λειτουργήσουμε το νοσοκομείο ακόμα και με μεγάλο έλλειμμα για αρκετό χρονικό διάστημα.

Ο αγώνας μας να εξισορροπήσουμε έσοδα – έξοδα και να φτιάξουμε το τέλειο νοσοκομείο στο Two Point Hospital είναι από τους πιο εθιστικούς που δώσαμε τα τελευταία χρόνια. Αν ασχοληθούμε μαζί του σε μέρα όπου απουσιάζει η ρουτίνα, τα ραντεβού, η γυμναστική κ.ο.κ. θα δούμε τις ώρες να κυλάνε τόσο γρήγορα που δεν θα το πιστεύουμε. Στην καλύτερη περίπτωση θέλουμε ένα 60ρι ώρες για να το τερματίσουμε και στην σωστότερη περίπτωση, δηλαδή στην απόλαυση όλου του υλικού, χτυπάμε άνετα μερικές εκατοντάδες ακόμα.

Η κατασκευή πλούσιων νοσοκομειακών συγκροτημάτων οδηγεί στην δημιουργία ενός οργανισμού – μεγαθήριο κόστους πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, με πληθώρα Kudosh και αρκετά αστέρια στο ενεργητικό του. Τότε ξιπαζόμαστε δικαιολογημένα και νομίζουμε ότι διαθέτουμε τον καλύτερο οργανισμό από τους μυριάδες users που αγόρασαν το Two Point Hospital. Στην προσπάθειά μας να το αποδείξουμε, κατευθύνουμε τον κέρσορα μακριά από τα objectives και πάνω στα online challenges. Cures, diagnosis και training challenges μας προτείνουν να θεραπεύσουμε, να διαγνώσουμε ή να προπονήσουμε τους περισσότερους ασθενείς – υπαλλήλους από μια τετράδα αντιπάλων μας. Τα challenges διαρκούν 180 μέρες in game και μας προσφέρουν το ταπεινό ποσό των 20 Kudosh. Η αξία του βραβείου είναι ασήμαντη, η δυνατότητα να συγκρίνουμε τον οργανισμό μας με τους αντιπάλους, να δούμε τι καπνό φουμάρουν και να αποδείξουμε ότι τα νοσοκομεία μας αποδίδουν καλύτερα, είναι ανεκτίμητες.

Τις περισσότερες από αυτές τις ώρες τοποθετούμε την κάμερα μας πολύ κοντά στα όσα διαδραματίζονται στο νοσοκομείο και για καλό λόγο. Δεν θέλουμε να χάσουμε ούτε μισό από τα απίθανα animations των δεκάδων ψηφιακών όντων που μάχονται να επιβιώσουν και να κάνουν την δουλειά τους. Οι ζωές των μικροσκοπικών πειραματόζωων μας χωρίζονται ιδιοφυώς σε ιδιωτικές και δημόσιες στιγμές, αμφότερες ξεκαρδιστικές. Στις δημόσιες “παραστάσεις”, οι ρεσεψιονιστ δείχνουν να βαριούνται την ζωή τους εξυπηρετώντας κόσμο όλη μέρα. Οι χειρούργοι βγάζουν πλαστικά παπάκια και ρολόγια από τους εγχειριζόμενους. Βλέπουμε τους γιατρούς που χειρίζονται τα μηχανήματα να ξεβιδώνουν κεφάλια – αναμμένες λάμπες και να βάζουν κανονικά κεφάλια στην θέση τους. Να ξεκολλάνε σιδερένια σκεύη που έχουν κολλήσει σαν βδέλλες σε κορμιά ασθενών με μαγνήτη. Να τοποθετούν κλόουν μέσα σε δωμάτια με καταθλιπτικές παραστάσεις έως ότου τους απαλλάξουν από την χαρωπή φύση τους. Οι ασθενείς στα wards γυρίζουν προς την οθόνη, μας κουνάνε το χέρι, δείχνουν τον εαυτό τους και κατόπιν το κρεββάτι που έχουν μπροστά τους σαν να μας λένε “άντε, βοήθα με να ξαπλώσω”. Συνομιλούν με πάθος στους διαδρόμους, τρέχουν βολίδα στις τουαλέτες όταν το έχουν ανάγκη, ξερνούν μέσα στους κάδους, το σώμα τους αποπνέει απογοήτευση ή ανακούφιση ανάλογα με το αν θεραπεύτηκαν ή όχι.

Τα χιουμοριστικά ερεθίσματα επί της οθόνης είναι τόσα πολλά που μπορεί να μας ξεφύγουν οι ιδιωτικές “παραστάσεις” των ψηφιακών μας φίλων. Για παράδειγμα, βλέποντας τους παθολόγους να παίζουν Άμλετ με ένα κρανίο στο χέρι ή να παριστάνουν τον Harry Potter με ραβδάκια όταν δεν τους βλέπει κανείς στο δωμάτιο, μας πιάνει νευρικό γέλιο. Οι αισθητικές μας απαιτήσεις καλύφθηκαν με το παραπάνω από τα μοντέλα των χαρακτήρων που μας θύμισαν τους αξέχαστους Wallace & Gromit και ένα σωρό ακόμα ήρωες κινουμένων σχεδίων που δείχνουν φτιαγμένοι από πλαστελίνη. Οι εκφράσεις και οι κινήσεις τους είναι τόσο αστείες όσο των ηρώων του Disney, όμορφες στο μάτι και γεμάτες πλαστικότητα, απολαμβάνουμε τρομακτικά την θέαση τους.

Η μουσική επένδυση του Two Point Hospital είναι ένας “κομπάρσος” που ξέρει να κάνει καλά την δουλειά του. Πλαισιώνει την δράση με απαλές, χαρούμενες νότες, μουσικές επιλογές που μοιάζουν βγαλμένες από καταστήματα παιδικών παιχνιδιών. Η ένταση της αυξομειώνεται όποτε χρειάζεται και δίνει την θέση της σε ένα απίθανο voice acting. Τα μεγάφωνα του νοσοκομείου μετατρέπονται σε πύλες μέσα από τις οποίες οι εκφωνητές ραδιοφωνικών σταθμών εκστομίζουν του κόσμου τις μπαρούφες και μας κάνουν να γελάμε. Την ακουστική διασκέδαση συμπληρώνει η φωνή της επίσημης εκφωνήτριας του νοσοκομείου που θυμόμασταν με αγάπη από το Theme Hospital. Η εκφωνήτρια εκφράζει τις ανησυχίες της για την κατάσταση, προσπαθεί να βάλει τάξη στην χαοτική συμπεριφορά των ασθενών και καταφεύγει σε μαύρο χιούμορ του στυλ “παρακαλούνται οι ασθενείς να μην πεθαίνουν στους διαδρόμους του νοσοκομείου”.

Θρίαμβος στο νοσοκομείο της συμφοράς
Το Two Point Hospital μας παρουσιάζει ένα κόσμο που απεικονίζει μια δραματική πλευρά της πραγματικότητας με χιουμοριστικό τρόπο, ένα κόσμο που θέλουμε να βυθιστούμε μέσα του για πολλές ώρες. Έχει διατηρήσει αναλλοίωτα τα απολαυστικά στοιχεία του Theme Hospital και τα έχει εμπλουτίσει με την ανάπτυξη των χαρακτήρων, τις διαφορετικές περιοχές, τις κλιματικές συνθήκες, τις φυσικές καταστροφές και πολλές ακόμα προκλήσεις για τις διαχειριστικές μας ικανότητες. Αξίζει με το παραπάνω τα 35 ευρώ του κόστους του και έχει πάρει ήδη την θέση του δίπλα στα καλύτερα Simulation όλων των εποχών.

Θετικά:
- Χαριτωμένοι χαρακτήρες με φανταστικά animations
- Διασκεδαστικό voice acting
- Τέλειος ρυθμός στην εξέλιξη του gameplay
- Αποτελεσματικό A.I.
- Ξεκαρδιστικές ασθένειες
- Απίστευτα εθιστική διαχείριση πόρων
- Δυναμικό σύστημα ανάπτυξης του προσωπικού

Αρνητικά:
- Ένα μικρό “κόλλημα” του A.I.
- Η δυσκολία αυξάνει δραματικά στις προχωρημένες περιοχές

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 7
Gameplay: 8.5
Αντοχή: 8.5
Γενικά: 8

Το game που μας κάνει να θυμηθούμε και ταυτόχρονα να ξεχάσουμε το Theme Hospital, ξεπερνώντας το στα πάντα.

Γιάννης Μοσχονάς