Bloodstained: Curse of the Moon

Το κυνήγι δαιμόνων στα καλύτερά του.

Σκοτάδι, κάστρα και δαίμονες. Ξίφη, μπουντρούμια και αμέτρητα κτήνη. Όλα τα παραπάνω ενώθηκαν με ένα μαγικό φίλτρο και το αποτέλεσμα τους ακούει στο όνομα Bloodstained: Curse of the Moon, ένα Adventure Platform με έντονη επιρροή από την σειρά Castlevania αφού φέρει σημαντικές ομοιότητες με την πασίγνωστη σειρά της Konami. Το συγκεκριμένο έχει χαρακτηριστεί από πολλούς και ως κλώνος του Castlevania III: Dracula’s Curse, εξαιτίας των χαρακτηριστικών σχεδίων στο background κάθε πίστας που περιλαμβάνει. Δεν είναι τυχαίο το ότι οι fans του Castlevania franchise έδειξαν ευθέως το ενδιαφέρον τους για το παιχνίδι.


Το Curse of the Moon ανέλαβε στην ουσία τον ρόλο ενός teaser για το τι οφείλουν να περιμένουν όσοι στήριξαν την ανάπτυξη του Bloodstained: Ritual of the Night. Ο επερχόμενος τίτλος των DICO και ArtPlay, που θα δημοσιευθεί από την 505 Games, χρηματοδοτήθηκε παραπάνω από επαρκώς μέσω Kickstarter και θα είναι έτοιμο εντός του 2019 όπως ανέφερε ο παραγωγός Koji Igarashi. Ο ίδιος, ηγήθηκε και της ανάπτυξης του Curse of the Moon που σε συνεργασία με την Inti Creates δημιούργησαν το παρόν “Igavania” όπως πολλοί το χαρακτηρίζουν, κυκλοφορώντας το παράλληλα σε κάθε δυνατή πλατφόρμα της τωρινής γενιάς. Στόχος τους, να προετοιμάσουν κατάλληλα το κοινό και να σχηματίσουν καλές εντυπώσεις ενόψει του Ritual of the Night.

Ο εξολοθρευτής δαιμόνων
Βαρεθήκατε τους mainstream χαρακτήρες και τις κλισέ συμπεριφορές των μεγάλων πρωταγωνιστών στα video games; Τότε σίγουρα θα ξεφύγετε λίγο με τον πρωταγωνιστή του Curse of the Moon, τον Zangetsu, ένα παλικάρι που έχει ως hobby να σφάζει όποιον δαίμονα συναντήσει στον δρόμο του συμπεριλαμβανομένων των δαιμόνων που περιλαμβάνει η ίδια του η ψυχή. Έχοντας κατασπαράξει κάθε δαιμονικό και απειλητικό πλάσμα, αφού η εξολόθρευσή τους έχει γίνει για αυτόν ρουτίνα, ο Zangetsu μας αποκαλύπτεται ως καταραμένος ο οποίος ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι αναζήτησης του κακού.

Συγκεκριμένα, υπήρξε μία νύχτα στην οποία διαισθάνθηκε πως ένας μεγάλος δαίμονας παραμονεύει και έχοντας ορκιστεί πως θα σκοτώσει κάθε δαιμονική ύπαρξη, αποφάσισε να ριχτεί στα πιο σκοτεινά μέρη για να βρει τον μετέπειτα Archdemon. Στην μεγάλη του αποστολή θα συναντήσετε κι άλλους υποψήφιους σύμμαχους, με κίνητρα που συμβαδίζουν με την θέληση του Zangetsu. Πρόκειται για τους Miriam, Alfred και Gebel, καθένας από τους οποίους ελευθερώνεται στις πρώτες πίστες του παιχνιδιού αφού αντιμετωπίσετε τα τελικά bosses τους. Παρότι το παιχνίδι είναι αρκετά σύντομο (θα χρειαστείτε κατά πάσα πιθανότητα περίπου 3 ώρες για να το τερματίσετε), διαθέτει αρκετή αξία replayability αφού μπορείτε να λάβετε σημαντικές αποφάσεις που θα αποφέρουν και σε διαφορετικό ending, καθένα από τα οποία είναι πιο ανατρεπτικό και καθηλωτικό από το προηγούμενο.

Αυτό οφείλεται στον ψυχρό και απότομο χαρακτήρα του Zangetsu, που σας δίνει την δυνατότητα να επιλέξετε ανάμεσα στο να δείξετε ανθρωπιά στους τρεις επιπλέον χαρακτήρες ή να τους πετσοκόψετε και αυτούς βλέποντάς τους σαν μερικές ακόμα αξιολύπητες σκοτεινές υπάρξεις. Είναι λοιπόν στο χέρι σας το να επιλέξετε το τελείωμα του Curse of the Moon, ωστόσο για να μην προβούμε σε κάποιο σημαντικό spoil και επειδή αξίζει τον κόπο, θα σας προτείνουμε απλά να το ξαναπαίξετε. Εμβαθύνοντας στους χαρακτήρες θα ανακαλύψετε πως ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας πολύ ταλαιπωρημένος παιδαράς που σκέφτεται περισσότερο με το ξίφος και το μίσος του έναντι του μυαλού του, πράγμα που τον καθιστά και επιδέξιο πολεμιστή και αν μη τι άλλο ατρόμητο. Το ζήτημα είναι…θα δώσετε ευκαιρία στους άλλους τρεις να ζήσουν;


Σε περίπτωση που δείξετε έλεος, θα συναντήσετε αρχικά την Miriam, ίσως την μόνη θηλυκή παρουσία του παιχνιδιού, πέραν ορισμένων τρομακτικών εχθρικών minions η οποία ρίχνει επίσης αρκετό βρωμόξυλο με τον πρωταγωνιστή. Στην συνέχεια θα συναντήσετε τον μάγο Alfred, ο οποίος αναφέρεται από τα πνεύματα ως άριστος γνώστης των μαγικών ξορκιών. Τελευταία και πιο ενδιαφέρουσα κατ’ εμέ περίπτωση είναι αυτή του Gebel, του creepιάρη trickster που έχει την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε νυχτερίδα και θα δώσει πολλές λύσεις στα προβλήματά σας. Παρότι δεν μαθαίνουμε και πάρα πολλά για αυτούς τους χαρακτήρες, η γρήγορη εξέλιξη της πλοκής και τα αλλεπάλληλα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στον κόσμο του παιχνιδιού θα αφήσουν ένα μεγάλο αίσθημα ικανοποίησης στους λάτρεις των σκοτεινών settings. Είναι εντυπωσιακό το ότι σε τόσες λίγες ώρες προλαβαίνει να διεξαχθεί μία πολύ ωραία ιστορία.

Διεισδύστε έγκατα του κάστρου
Περνάμε στο ζουμί της υπόθεσης τόσο απότομα όσο και στο ίδιο το παιχνίδι αφού το κεντρικό μενού θα σας ρίξει σχεδόν άμεσα στην πρώτη από τις εννέα πίστες (όχι πάντα εννέα) από τις οποίες αποτελείται το Curse of the Moon. Ελέγχετε φυσικά τον Zangetsu, τον πολύ badass τυπά που δεν αποχωρίζεται ούτε δευτερόλεπτο το κατάνα του, το θανατηφόρο του εργαλείο που σχεδόν έχει γίνει προέκταση του χεριού από τις αμέτρητες δολοφονίες των δαιμονικών πλασμάτων. Αυτό ακριβώς καλείστε να κάνετε και στα διάφορα levels του παιχνιδιού. Περιπλανιέστε για την ακρίβεια στο 2D περιβάλλον του και έρχεστε αντιμέτωποι με πολλά καταραμένα τέρατα τα οποία τεμαχίζετε με το άκρως κοφτερό ξίφος του Zangetsu, που αποτελεί και την βασική του επίθεση. Με αυτήν χρειάζεται να επιλέγετε το σωστό timing για να εξαπολύσετε την επίθεσή σας ειδάλλως θα δεχτείτε damage κάθε φορά που έρχεστε σε επαφή με τον εκάστοτε εχθρό, ακόμα και αν αυτός δεν σας επιτεθεί.


Ξεπερνώντας το εμπόδιο του καθενός, εισβάλλετε στα διάφορα δωμάτια και στους χώρους των κάστρων που έχετε εισαχθεί. Κάθε φορά που χρειάζεται να ανέβετε ή κατέβετε κάποια σκάλα χρησιμοποιείτε κατά κάποιο τρόπο και τρίτη διάσταση στο κατά τα άλλα 2D Platform της Inti Creates. Αν το μόνο μέσο που είχατε για να σκοτώσετε τους εχθρούς σας ήταν το απότομο κόψιμο του Zangetsu το παιχνίδι θα ήταν βαρετό, γι’ αυτό οι δημιουργοί του Curse of the Moon φρόντισαν να προσφέρουν και δευτερεύον όπλο στον χαρακτήρα για να αυξήσει την πολυπλοκότητα και το ενδιαφέρον της μάχης. Ο Zangetsu μπορεί για παράδειγμα να έχει μία διαγώνια επίθεση με κάποιο ελαστικό αντικείμενο, είτε να βγάζει μία ισχυρή αύρα που τον βοηθά να εκτελεί με μιας ακόμα και τους εχθρούς που φυσιολογικά θα απαιτούσαν περισσότερα hits για να εξοντωθούν.

Δεν σας φτάνει ούτε αυτό; Καλύτερα, αφού η Inti Creates φρόντισε να διατηρήσει ανάλογα χαρακτηριστικά σε τρεις ακόμα playable χαρακτήρες που είναι φυσικά αυτοί που αναφέραμε στο σεναριακό κομμάτι. Η Miriam έχει ως κύρια επίθεση ένα μαστίγιο και ειδικεύεται σε ranged επιθέσεις, ενώ τα secondaries της είναι χάρμα οφθαλμών είτε πρόκειται για το γιγάντιο τσεκούρι της, είτε για τα βέλη της. Ο Alfred ως caster απαιτεί αρκετό skill, αφού είναι όσο πιο melee γίνεται και αδύναμος στο κομμάτι των basic attacks, ωστόσο οι μαγικές του επιθέσεις μπορεί να αποδειχθούν καίριες στο πεδίο της μάχης. Παρόλα αυτά είναι υπερβολικά squishy, συνεπώς με κακή διαχείριση δύσκολα θα παραμείνει για πολλή ώρα στα χέρια σας. Το καλύτερο το αφήσαμε για το τέλος και μιλάμε φυσικά για τον Gebel, τον άλλο μορφωνιό-βαμπίρ που παίρνει την μορφή της νυχτερίδας και σας ξελασπώνει σε κάθε δύσκολη κατάσταση, αφού είναι μακράν ο πιο ευχάριστος στην χρήση.


Το καλύτερο είναι πως από την στιγμή που ελευθερώσετε καθέναν από αυτούς, είναι όλοι διαθέσιμοι στις εναπομείναντες πίστες, και μπορείτε να τους εναλλάσσετε συνεχώς όσο παλεύετε με τους εχθρούς. Όταν κάποιος από αυτούς πεθάνει, επιστρέφετε στο τελευταίο checkpoint με τους υπόλοιπους χαρακτήρες του crew και μόνο όταν σκοτωθούν όλοι χάνετε ζωή. Φυσικά μπορείτε να οδηγηθείτε και σε game over ωστόσο η παραπάνω προσέγγιση σας δίνει πολλές ευκαιρίες για να γλιτώσετε από κάτι τέτοιο. Ενδιάμεσα, κάθε stage έχει διάφορα αντικείμενα για να αλληλεπιδράσετε. Κυριότερα εξ αυτών είναι οι λάμπες οι οποίες σπάτε και σας προσφέρουν ζωή, πόντους, power-ups και άλλα. Στο τέλος κάθε πίστας υπάρχει και το καθιερωμένο boss fight, πράγμα που αποτελεί και ένα από τα εντυπωσιακότερα στοιχεία του παιχνιδιού, αφού τα bosses ποικίλουν τόσο σε εμφάνιση όσο και σε τρόπο αντιμετώπισης, αλλά και επίπεδο δυσκολίας.

Το ξεκλείδωμα της Miriam έρχεται ως μάνα εξ ουρανού. Σκληρή γυναικάρα με μαστίγιο να πλακώνει έναν-έναν τους δαίμονες…Τι άλλο θέλετε;

Χρειάζεται επομένως να εναρμονιστείτε με την χρήση κάθε χαρακτήρα και να γνωρίζετε τα προτερήματά τους, αφού ο καθένας έχει κάτι το οποίο ενδεχομένως αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα για τον τερματισμό ενός stage ή την εξολόθρευση ενός γιγάντιου boss. Το γεγονός το ότι εναλλάσσετε κατά βούληση τους πολύ διαφορετικούς, μεταξύ τους, χαρακτήρες του παιχνιδιού καθιστά το Bloodstained: Curse of the Moon έναν πολύ fast-paced τίτλο, με ρυθμό και επιβράβευση της δημιουργικότητας των παικτών. Αν πάρετε το κολάι μπορείτε μέχρι και speedrun να κάνετε αφού όλα έχουν ένα τέμπο, όταν όμως αυτό χαθεί θα πρέπει να δράσετε γρήγορα για να ξεφύγετε από τους δαίμονες που θέλουν να σας κατασπαράξουν με την πρώτη ευκαιρία. Είτε θα δράσετε συνδυαστικά και στρατηγικά, είτε θα χάσετε κάποιον χαρακτήρα.


Παράλληλα υπάρχουν και προαιρετικά μονοπάτια τα οποία μπορείτε να επιλέξετε χωρίς να επηρεάζουν ουσιαστικά την πορεία σας, αφού αργά ή γρήγορα θα καταλήξετε στον “σωστό” δρόμο. Μία cool και συγχρόνως κωμική λεπτομέρεια του παιχνιδιού είναι πως η ένδειξη η οποία σας τονίζει την σωστή διαδρομή στους χώρους που υπάρχουν πολλές έξοδοι είναι ορισμένοι σκελετοί από δαίμονες που δείχνουν προς μία κατεύθυνση, πράγμα που σπάει ευχάριστα το πολύ σοβαρό κατά τα άλλα ύφος του παιχνιδιού. Τα μόνα στοιχεία που ενοχλούν αισθητά στο gameplay είναι το hitbox που trollάρει σε μερικές περιπτώσεις και η περίπτωση των σκαλών από τις οποίες θα πέσετε ουκ ολίγες φορές ξεχνώντας πως τις σκαρφαλώνετε με άλλο πλήκτρο. Αξίζει όμως να δώσετε προσοχή στα λίγα πράγματα που έχει να εξιστορήσει το παιχνίδι. Μην ξεχνάτε, θα κληθείτε να πάρετε σημαντικές αποφάσεις που θα καθορίσουν σημαντικά το τι σας περιμένει στην συνέχεια.

Λιτό, κλασικό και όμορφο
Καλλιτεχνικά μιλώντας το Bloodstained: Curse of the Moon δικαιολογεί επάξια τους χαρακτηρισμούς που το θέλουν να εμπνέεται από την σειρά Castlevania. Γενικότερα διαθέτει ένα retro style που σίγουρα θα προκαλέσει το ενδιαφέρον των πιο παραδοσιακών gamers, οι οποίοι θα εκτιμήσουν λίγο παραπάνω το 8-bit παρουσιαστικό. Ο πρωταγωνιστής μας έχει πολύ ωραίο σχεδιασμό και δείχνει ακόμα πιο επιβλητικός μέσα στην πορφυρή του καμπαρντίνα, ωστόσο το design ορισμένων εχθρών ήταν απαράδεκτο σε μερικές περιπτώσεις, σε σημείο που δεν πολυκαταλαβαίνεις τι ακριβώς καλείσαι να σκοτώσεις. Ωραία προσπάθεια έγινε όμως στα διάφορα bosses που αποτελούν ενδεχομένως το ποιοτικότερο στοιχείο ολόκληρου του παιχνιδιού.


Σε ελαφρώς καλύτερο επίπεδο βρίσκεται το soundtrack που παρέα με το ήπιο voice-acting έδωσαν αξία στον ηχητικό τομέα του Curse of the Moon. Η εξίσου retro μουσική του, σας βοηθά, όπως προαναφέρθηκε, και στο ίδιο το gameplay αφού, σας δίνει τον απαραίτητο ρυθμό που χρειάζεστε για να σκοτώνετε χωρίς έλεος και πάνω από όλα χωρίς λάθος. Ακόμα και ο ήχος έλαμψε στα boss fights κάνοντας τα γιγαντιαία, στις περισσότερες περιπτώσεις, κτήνη να είναι τρομακτικά όσο δεν πάει. Για ένα πολύ σκοτεινό video game γεμάτο δαίμονες, χρειαζόταν ο ηχητικός τομέας να είναι και αυτός με την σειρά του επιβλητικός, κάτι που φέρθηκε εις πέρας εν μέρει από την Inti Creates.

Ώρα για το Ritual of the Night
Αν όντως η Inti Creates θέλησε μέσω το Curse of the Moon να μας προετοιμάσει για το σαφέστατα ανώτερο Ritual of the Night, μπορούμε εύκολα να πούμε πως πήρε την σωστή απόφαση. Το δεύτερο διαθέτει σαφέστατα μεγαλύτερο budget και χρειάστηκε περισσότερο χρόνο ανάπτυξης, πράγμα που το καθιστά πολλά υποσχόμενο αν σκεφτούμε πως το Curse of the Moon ήταν στην ουσία η πρόχειρη δουλειά της και είχε απλά ρόλο teaser. Πρόκειται για μία πολύ όμορφη Platform περιπέτεια, που δεν θα δυσκολευτεί να προκαλέσει συγκίνηση σε όσους λάτρεψαν τα Castlevania, από τα οποία έχει πράγματι απορροφήσει πολλά στοιχεία.


Όσο σύντομο και αν είναι, αξίζει να το παίξετε ξανά και ξανά για να εντοπίσετε και τις σημαντικές διαφορές στα endings του, αφού όλα είχαν κάποιο plot twist που θα σας πιάσει ευχάριστα απροετοίμαστους. Το gameplay δεν είναι καθόλου κουραστικό, αντιθέτως έχει μπόλικο ρυθμό και κάθε boss fight είναι και καλύτερο. Στην κλίμακα του εύκολου-δύσκολου τείνει προς την δεύτερη κατηγορία, ωστόσο όσοι έχουν εμπειρία με τέτοια games δεν αποκλείεται να το ξεπετάξουν σε λίγες μόλις ώρες. Λαθάκια και αρνητικές λεπτομέρειες φυσικά και υπάρχουν, αλλά στον ρόλο του ως προετοιμασία του Ritual of the Night είναι πολύ παραπάνω από ικανοποιητικό.

Θετικά:
- Τέσσερις playable χαρακτήρες
- Έξυπνο σενάριο με πολλά endings
- Εύκολο σύστημα μάχης
- Καταπληκτικά boss fights
- Ρυθμικό και ευχάριστο

Αρνητικά:
- Περίεργο hitbox
- Ο σχεδιασμός ορισμένων εχθρών
- Μικρή διάρκεια
- “Νεκρά” σημεία στις πίστες

Βαθμολογία
Γραφικά: 5
Ήχος: 7
Gameplay: 8
Σενάριο: 8.5
Αντοχή: 6
Γενικά: 7

Πολύ ικανοποιητικό στο gameplay, ενώ το σενάριο του περιέχει πολύ πρωτότυπες ιδέες και ανατροπές. Αξίζει να βυθιστείτε στο σκοτεινό του κόσμο και τα εξίσου σκοτεινά νοήματά του.

Γιάννης Σιδηρόπουλος