Unravel Two

Τυλίγοντας κλωστές.

Η γραμμή που διαχωρίζει φιλική και ερωτική σχέση είναι λεπτή και εύκαμπτη, αν όχι ανύπαρκτη, μιας και επί της ουσίας ο σύντροφος οφείλει να είναι και καλύτερος φίλος. Επομένως είναι αφελές να πούμε ότι η πραγμάτευση του Unravel Two αφορά στο ένα ή στο άλλο.Οι κόμποι του πρωταγωνιστή μας, του αγαπητού πλέον Yarny, καταπιάνονται εν γένει με τους ανθρώπινους δεσμούς. 

Τις κλωστές που δένουν και χωρίζουν τους ανθρώπους, αλλά ποτέ δεν κόβονται αμετάκλητα, ανεξαρτήτως του τι πιστεύουμε. Είναι πάντα εύκαιρες για να γίνουν ένα κουβάρι από συναισθήματα και να μας φέρουν κοντά με τους ανθρώπους που κάποτε διαμόρφωσαν ένα κομμάτι του εαυτού μας. Το μόνο που καθορίζεται από εμάς είναι η απόσταση αυτής της κλωστής. Για παράδειγμα, με παλιούς συμμαθητές/τριες που μοιραστήκαμε σχολικές αναμνήσεις, ή ακόμη και εφηβικούς έρωτες, μα τώρα δεν ανταλλάσσουμε ούτε καλημέρα στο λεωφορείο, η απόσταση είναι ιλιγγιώδης. Η κλωστή, όμως, δεν είναι κομμένη.

Σε αυτά τα σοκάκια κάνει βόλτες η εταιρεία ανάπτυξης του τίτλου, Coldwood Interactive, με την Electronic Arts να κάνει το αυτονόητο όταν είδε μπροστά της το Unravel και να το εντάσσει πρώτο - πρώτο στα EA Originals, το πρόγραμμα στήριξης ανεξάρτητων developers που έχει θεσπίσει η αμερικανική εταιρεία. Εμπορικά, το Unravel δεν καρποφόρησε. Άλλωστε σπάνια λάμπουν games των οποίων η ραχοκοκαλιά δεν βρίσκεται στο gameplay, πόσω μάλλον platformers που δεν ανήκουν στην οικογένεια της Nintendo. Ήταν αρκετό όμως για να αναδείξει μια άλλη, πιο ευαισθητοποιημένη EA, ενδεχομένως και να την εξιλεώσει στα μάτια μεγάλης μερίδας του κοινού.

Η θεματολογία του Unravel Two είναι παρεμφερής με την αντίστοιχη του πρώτου, πράγμα που κάνει τους δημιουργούς να χτίζουν πάνω στα ίδια θεμέλια. Αφότου εισχώρησαν στο κεφάλαιο “ανθρώπινες σχέσεις”, τώρα εμβαθύνουν στη συντροφικότητα και στο πώς η αγάπη μπορεί να εμπλουτίσει τις ζωές μας. Η εμπειρία είναι το ίδιο ιδιάζουσα, όμως οι εντυπώσεις πλέον έχουν σαφέστατα κατευναστεί εν συγκρίσει με το πρώτο, που ένα σοκ μας το προκάλεσε όταν γίναμε μάρτυρες της οπτικοακουστικής πανδαισίας του.

Γι' αυτό εξάλλου επιλέγει να μας προσεγγίσει και ως πιο υποψιασμένους, με τη μυστικοπάθεια να περιβάλλει την ιστορία και την ατμόσφαιρα με το “καλημέρα”, εν αντιθέσει με το πρώτο παιχνίδι. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα διδακτικά μηνύματα μετά το τέλος κάθε επιπέδου έχουν αντικατασταθεί, κατά κάποιον τρόπο, από πίνακες ζωγραφικής, υιοθετώντας μια πιο κρυπτική και αόριστη στάση απέναντι στον παίκτη, υπό την έννοια ότι αφήνει πολλά στη δική του ερμηνεία. Παράλληλα, η αφετηρία είναι βαριά και μελαγχολική, αδιαφορώντας ως προς την ανάδειξη της ευοίωνης πλευράς του.

Ο φίλος του Yarny
Ένα ναυάγιο, ένας Yarny, ένας φίλος του Yarny και... φύγαμε! Στo background παρακολουθούμε το δύσβατο μονοπάτι δύο νεαρών, ενός κοριτσιού και ενός αγοριού, αντί των αναμνήσεων μίας κυρίας που αναπολεί τα στιγμιότυπα της ζωής της στα βαθιά γεράματα, όπως είχε συμβεί στο πρώτο παιχνίδι. Μιλάμε ξανά για side-scrolling Puzzle-Platform, με τους χαρακτήρες μας να βρίσκονται διαρκώς στο κυνήγι ενός φωτεινού αστεριού που λειτουργεί ως checkpoint, έτσι αντικαθίσταται και η ανανέωση του κουβαριού που ίσχυε στο αρχικό Unravel.

Τα επίπεδα είναι λιγότερα, αλλά εμφανώς μεγαλύτερα, όλα ευρισκόμενα μέσα σε ένα φαροφυλάκιο. Η απομάκρυνση της κάμερας, η οποία δίνει έμφαση στη μεγαλοπρέπεια των (φυσικών και μη) κατασκευών γύρω μας, είναι το πρώτο στοιχείο που γίνεται αντιληπτό. Μαζί φυσικά με το (ήδη γνωστό) γεγονός ότι ελέγχουμε δύο χαρακτήρες και όχι έναν, κάτι που λόγω της επιτηδευμένης συσχέτισης με τα δύο παιδιά στο background, διαδραματίζει κομβικό ρόλο στο συναισθηματικό αντίκτυπο. Ο δεύτερος Yarny μπορεί να είναι είτε ελεγχόμενος από εσάς είτε από δεύτερο παίκτη, αλλά μόνο σε local co-op και όχι σε online, ακολουθώντας έτσι το δρόμο που χάραξε το νεοεισελθόν μέλος των EA Originals, το A Way Out, το οποίο επέτρεπε co-op μόνο με φίλο και όχι με τυχαίο παίκτη.

Στο Unravel Two, αυτό το ενδεχόμενο, για το οποίο γίνεται και ο μεγαλύτερος ντόρος, προσφέρει την αίσθηση της συνεργατικότητας, ατελείωτο γέλιο, μια μεγαλύτερη δόση άγχους στις σκηνές δράσεις και πολλές αξιομνημόνευτες στιγμές, ωστόσο η άποψη ότι το παιχνίδι είναι χτισμένο πάνω στο co-op μας βρίσκει αντίθετους. Η εμπειρία αλλοιώνεται στο single κομμάτι, αλλά δεν υποβαθμίζεται. Απλώς καθίσταται διαφορετική. Για παράδειγμα, όταν τα σχοινιά μπλεχτούν με τα αντίστοιχα του συνεργάτη σας θα “λυθείτε” στα γέλια, κάτι που δεν θα συνέβαινε αν παίζατε μόνοι σας. Από την άλλη, αυτό συνεπάγεται την αποσύνδεσή σας από την εξαιρετική ατμόσφαιρα.

Αν θέλετε να μοιραστείτε την εμπειρία σας με κάποιον, είναι σημαντικό να γνωρίζετε και οι δύο τι να περιμένετε, και να έχετε συμφιλιωθεί με αυτό. Οι συνεχείς ομιλίες, ας πούμε, θα αμαυρώσουν την εμπειρία σας. Σε περίπτωση που είστε λάτρεις του single player, μην αγχώνεστε. Δεν θα χρειαστεί να κουμαντάρετε διαρκώς δύο χαρακτήρες. Όπου χρειάζεται, ο ένας γίνεται κόμπος με τον άλλον, τον κουβαλά στην πλάτη και όλα καλά.

Επιθυμία εξετελέσθη
Η προσθήκη του δευτερου Yarny είναι εκείνη που δίνει το έναυσμα για την εξέλιξη του gameplay και την άνοδο του επιπέδου του platforming, καλύπτοντας το μεγάλο παράπονό μας από το πρώτο κεφάλαιο. Η προσπέλαση εμποδίων, των οποίων ο βαθμός δυσκολίας έχει ανέβει αισθητά, δεν ζητάει, αλλά απαιτεί τη συνεργασία τους, άρα το δικό σας συντονισμό και τα αντανακλαστικά σας. Ο πιο ελαφρύς, αλλά παράλληλα ακριβής χειρισμός επιτρέπει πιο εντυπωσιακά άλματα, κινήσεις και φιγούρες, αλλά και σκαρφαλώματα από τοίχο σε τοίχο. Ταυτόχρονα, τα στοιχεία που μάθαμε στο πρώτο Unravel είναι ξανά παρόντα. Η χρήση του λάσου για σκαρφαλώματα, κατασκευή γεφυρών και τραμπολίνων, swinging και μετακίνηση αντικειμένων. Οι τσουλήθρες και τα διαδοχικά άλματα. Όλα, όμως, έρχονται για να δέσουν με την ύπαρξη του δεύτερου Yarny.

Το αναμενόμενο “βάστα με ν' ανέβω” κουράζει σχετικά γρήγορα, όμως ευτυχώς είναι επαναλαμβανόμενο μόνο στην αρχή, δηλαδή στη διάρκεια της εκμάθησης. Δεν αναιρείται, δε, ότι χάρη σε αυτό ανανεώνεται το κομμάτι του swinging. Εν συνεχεία γίνεται αντιληπτή η ποικιλία που υφίσταται, με κάθε νέο είδος δοκιμασίας να είναι περιστασιακό. Θα χρειαστεί να σκεφτείτε τεχνάσματα για να ξεφύγετε από ζώα και... στάχτες που σας κυνηγούν, αλλά και να συντονίσετε τις ενέργειές σας είτε με τον δεύτερο παίκτη είτε με τον εαυτό σας, για τις εναλλαγές μεταξύ των Yarny. Να χρησιμοποιήσετε τον ένα χαρακτήρα ως αντίβαρο και το περιβάλλον προς όφελός σας. Είναι ενδεικτικό ένα σημείο κατά το οποίο ο ένας πρέπει να μετακινεί το λάστιχο και ο άλλος να ανοιγοκλείνει την αντλία του.

Το Unravel Two δεν είναι εξίσου διδακτικό με τον αρχικό τίτλο, αλλά καταφέρνει να δώσει ένα διαφορετικό συναισθηματικό ερέθισμα.

Θα χρειαστεί, επίσης, να χειριστείτε έξυπνα την κλωστή που ενώνει τους δύο Yarny, με αυτό το τελευταίο να είναι το στοχείο που έχει χρίσει το σχεδιασμό του gameplay πιο δημιουργικό, κυρίως γιατί φέρνει τους γρίφους στο προσκήνιο με ευρηματικό τρόπο και έπειτα διότι συνεισφέρει στο ποιοτικότερο platforming. Στο διάβα σας θα βρείτε φαινομενικά εύκολες δοκιμασίες, οι οποίες αιφνίδια μεταλλάσσονται σε πολύπλοκες, ακριβώς εξαιτίας αυτής του χειρισμού. Η αναζήτηση της λύσης έχει αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα, είναι μια δημιουργική διαδικασία που θέτει το μυαλό σας σε πλήρη λειτουργία και κατ' επέκταση έχει ανέβει ο βαθμός ικανοποίησης κατά την εκπλήρωση. Το σημαντικότερο, πάντως, είναι ότι λάβαμε σχεδόν κάθε νέα προσθήκη στην κατάλληλη δόση. Το μοναδικό νέο στοιχείο που μας άρεσε και δεν είχαμε την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσουμε επαρκώς, ήταν όταν ο ένας Yarny γινόταν δόλωμα για χάρη του άλλου.

Η επανάληψη είναι κάτι που δεν μπορείτε να αποφύγετε σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά το checkpoint είναι πάντα αρκετά κοντά ώστε να μην προκαλείται η ενόχληση και ο εκνευρισμός του παίκτη από τα αλλεπάλληλα trials and errors. Αν κολλήσετε σε γρίφο υπάρχει πάντα βοήθεια, γεγονός που χαρίζει την ευχέρεια σε όλους να το απολαύσουν εξίσου. Αρχικά σας δίνεται ένα στοιχείο, μετά ένα δεύτερο και αν ζητήσετε τρίτη βοήθεια, φανερώνεται η λύση. Υφίσταται και λειτουργία slow motion για τη διευκόλυνση του platforming, η οποία στην πράξη δεν μας φάνηκε ποτέ χρήσιμη. Επίσης, έχει τοποθετηθεί ένα υποτυπώδες customisation στο χαρακτήρα, με την εναλλαγή των χρωμάτων να είναι εκείνη που κερδίζει την προσοχή. Το κόκκινο και το μπλε είναι η αφετηρία σας. Έπειτα “βάφετε” τους Yarny στο χρώμα που θέλετε, με το μενού να έχει ικανοποιητική ποικιλία.

Η διάρκεια του campaign είναι μικρότερη σε σχέση με το πρώτο και ανέρχεται γύρω στις 5-6 ώρες. Τα challenges είναι εκείνα που την παρατείνουν κατά πολύ. Υπάρχουν 20 και το καθένα διαδραματίζεται σε ξεχωριστό επίπεδο, ενώ είναι άκρως προκλητικά, έως και εθιστικά, χαρακτηρισμός που αν χρησιμοποιούσε κάποιος για το πρώτο Unravel θα τον περνούσαμε για παλαβό. Από τη μία αποτελούν πολύ ευχάριστες προσθήκες για τους απαιτητικούς. Από την άλλη, κατά τη δική μας εκτίμηση, είναι και περιττός κόπος. Ποιος επενδύει σε Unravel για το platforming του; Όσοι αφοσιώνονται εκεί και δεν αφήνουν τους εαυτούς τους δήμιους των συναισθημάτων τους, ουσιαστικά δεν βιώνουν την εμπειρία που προσδοκεί να προσφέρει. Θα προτιμούσαμε οι πόροι που αφιερώθηκαν εκεί να διαθέτονταν για τη διεύρυνση της βασικής ιστορίας. Άλλωστε τα παράπονα της κοινότητας από το πρώτο παιχνίδι εν πολλοίς αφορούσαν στην ποιότητα του gameplay και όχι τόσο στο γεγονός ότι δεν υπήρχε επιπρόσθετο περιεχόμενο. Τέλος, τα collectables και τα achievements δεν απουσιάζουν. Τα πρώτα έχουν ακριβώς τον ίδιο, μέτριο βαθμό δυσκολίας στην εύρεσή τους, ενώ τα δεύτερα κινούνται σε συνηθισμένο επίπεδο, δηλαδή ανταμείβουν τους χρόνους μέσα στους οποίους θα βγάλετε κάθε επίπεδο.

Το δέος υποχωρεί, ο τρόμος προστίθεται
Ο καλλιτεχνικός τομέας του πρώτου Unravel ήταν ένα σοκ. Ό,τι πιο εντυπωσιακό έχουμε δει από indie developers. Μια οπτασία που όμοιά ίσως να μην υφίσταται στο μέσο. Στο Unravel Two η φαντασία των υπεύθυνων είναι επίσης αξιοθαύμαστη, με συνέπεια τα περιβάλλοντα να είναι ξανά εντυπωσιακά. Δεν προκαλούν το ίδιο δέος, όμως εξακολουθούν να συνεισφέρουν καθοριστικά στην ατμόσφαιρα, με τα εντυπωσιακά physics και το φωτορεαλισμό να είναι αυτά που ξεχωρίζουν από τεχνικής πλευράς. Βέβαια, το γεγονός ότι υφίστανται λιγότερα επίπεδα, δεν επιτρέπει μεγάλη ποικιλία στο level design. Ο σχεδιασμός του Yarny αποπνέει την αφοπλιστική εκφραστικότητα που γνωρίσαμε στον πρώτο τίτλο, ενώ πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο δευτερος χαρακτήρας δεν διαφέρει σε απολύτως τίποτα. Από bugs και πτώσεις frame rate δεν συναντήσαμε κάτι που να αξίζει αναφοράς.

Συνθέτες παραμένουν οι δύο μουσικοί που ασχολήθηκαν και με τον πρώτο τίτλο, ο Henrik Oja και η Frida Johansson. Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά τους έχει να κάνει με την πολύπλευρη προσέγγιση που είχαν αυτή τη φορά. Λιγότερα κομμάτια, με στόχο όμως να καλλιεργήσουν περισσότερα συναισθήματα. Ο τρόμος είναι το πιο τρανταχτό που προστίθεται στο μενού, με τους ήχους να φτάνουν σε σημείο να θυμίζουν τον καταθλιπτικό τόνο των Silent Hill. Κατά πλειοψηφία, όμως, οι νότες είναι απαλές, με το βιολί να πρωτοστατεί και πάλι ανάμεσα στα όργανα. Η έντασή ανεβαίνει κατακόρυφα στις σκηνές δράσεις, συνεισφέροντας στην εγρήγορση του παίκτη, διχως πάντως να τον κάνει να αισθάνεται ότι εξέρχεται από το κλίμα. Συνολικά, εμείς καταλήγουμε ότι το Unravel Two χάνει στο νήμα από τον αντίστοιχο τομέα του αρχικού τίτλου, ο οποίος είχε λιγότερους, αλλά πιο ξεκάθαρους στόχους. Είχε κατορθώσει να μας προκαλέσει ρίγος σε περισσότερες περιπτώσεις και μας είχε συνοδεύσει πιο ξέγνοιαστα στην περιπέτειά μας.

Το gaming στο χαοτικό κόσμο της τέχνης
Είναι παράξενο το ότι τα πιο εκφραστικά video games δεν εμπεριέχουν λέξη. Σε αυτήν την κατηγορία εντάσσονται και τα Unravel, έστω κι αν στη σύνοψη θεωρούμε το πρώτο κεφάλαιο είναι πιο διδακτικό τόσο σε ανθρώπινο, όσο και σε ηθικό επίπεδο. Δεν υπάρχει spoil σε αυτά, διότι είναι βιωματικές εμπειρίες που δεν εξιστορούνται. Αγαπήσαμε την ιδιοσυγκρασία τους, αλλά τη χορτάσαμε κιόλας. Θα θέλαμε να δούμε την Coldwood σε κάτι διαφορετικό. Θεωρούμε ότι αυτή η ταύτιση της αφηγηματικής τεχνικής με την κλωστή του Yarny έχει οδηγήσει σε εξάνληση των ιδεών των δημιουργών, κάτι που διαφαίνεται στο sequel, και ότι πέρα από την όποια εξέλιξη στο gameplay μπορέσουν να σκαρφιστούν μελλοντικά, δεν δύναται να μας κερδίσουν για τρίτη φορά.

Σε κάθε περίπτωση, τα Unravel είναι μια απάντηση ως προς το τι ειναι το gaming μακριά από τους γδούπους των δισεκατομμυρίων πυροβολισμών που ακούγονται καθημερινά από τα ηχεία μας. Μια καλή απόδειξη ότι το μέσο αυτό μπορεί να προσφέρει κάτι καινούριο στο χαοτικό κόσμο της τέχνης. Υπάρχει μία ακόμη μορφή. Είναι στην εφηβεία και δεν βλέπει την ώρα να ανθίσει. Θέλει να απλώσει τις κλωστές της και να δεθεί με το κοινό.

Τα Unravel είναι...
Αν το Unravel ήταν μία μόνο λέξη, αυτή θα ήταν η νοσταλγία. Ένας φόρος τιμής, από τον καθένα ξεχωριστά, στους ανθρώπους που χάθηκαν από τη ζωή μας και παρότι η ευκαιρία να τους προσεγγίσουμε εκ νέου θα είναι πάντα υπαρκτή, εμείς δεν θα το κάνουμε ποτέ. Η μεγαλύτερη πρόκληση που μας έβαλε ήταν το να διαψεύσουμε αυτό και μέσα από αυτή τη διαδικασία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Αν το Unravel Two ήταν μία μόνο λέξη, αυτή θα ήταν η συντροφικότητα. Οι πιο γλυκές υποχωρήσεις. Το στήριγμα για να ξεπεράσουμε τις Συμπληγάδες που συναντήσαμε και θα συναντήσουμε. Η βαθιά αγάπη που αποτελεί κινητήριο μοχλό για δύο ανθρώπους, κάνοντάς τους να βιώνουν τη χαρά και το δράμα ο ένας του άλλου με την ίδια ένταση. Σαν να είναι δικά τους. Η μεγαλύτερη πρόκληση που μας έβαλε είναι το να αναζητήσουμε αυτό το συναίσθημα και αν το έχουμε ήδη, να φροντίσουμε να διατηρηθεί ζωντανό. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Θετικά:
-Ακόμη ένα συναισθηματικό ερέθισμα.
-Εξέλιξη πρωτίστως στα puzzles και δευτερευόντως στο platforming.
-Ποικιλία στις δοκιμασίες.
-Τα challenges παρατείνουν τη διάρκεια και προκαλούν τους απαιτητικούς.
-Φανταστική μουσική.
-Εξαιρετικός καλλιτεχνικός τομέας.

Αρνητικά:
-Μικρή διάρκεια στο campaign.
-Η ταύτιση της αφηγηματικής τεχνικής με την κλωστή του Yarny οδηγεί σε περιορισμούς.
-Το οπτικοακουστικό δέος που προκάλεσε το πρώτο παιχνίδι υποχωρεί.
-Λιγότερο διδακτικό σε σχέση με τον αρχικό τίτλο.

Βαθμολογία:
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 8.5
Gameplay: 8
Αντοχή: 5
Γενικά 7.7

Ένα αντάξιο sequel, με ανώτερο gameplay. Δεν προκαλεί το οπτικοακουστικό δέος του πρώτου Unravel, αλλά ταυτόχρονα δεν υπολείπεται σε τίποτα πέραν της διάρκειας του campaign.

Τάσος Κωνσταντινίδης