State of Decay 2

 

Οι προεκτάσεις μιας τέτοιας βιβλικής καταστροφής, όμως, μπορούν να ανοίξουν νέες δημιουργικές πύλες. Μια από αυτές πρόλαβε να δει και η Undead Labs, εταιρεία ανάπτυξης της σειράς State of Decay, που δείχνει να συμμερίζεται τις παραπάνω απόψεις. Φέρνοντας στο προσκήνιο την επιβίωση, με ό,τι αυτή συνεπάγεται, και προσδοκώντας να χαρίσει πρωτοποριακές  Survival-RPG εμπειρίες. Όσο για το State of Decay 2, κάνει μεγάλα βήματα μπροστά σε ό,τι έχει να κάνει με το gameplay. Όμως μένει ενοχλητικά στάσιμο σε σχέση με τον προκάτοχό του σε άλλους τομείς, οι οποίοι επιδέχονταν (και επιδέχονται) τεράστιας βελτίωσης.

 

Όπως και στο αρχικό State of Decay, οι δημιουργοί αδιαφορούν ξανά για την αφήγηση μιας αξιόλογης  ιστορίας, με συνέπεια να βλάπτεται ανεπανόρθωτα το υπόβαθρο του κόσμου και η αποτύπωση του ρεαλισμού που επιδιώκεται. Η αλλοίωση της ανθρωπότητας δεν εκδηλώνεται σε ικανοποιητικό βαθμό, ενώ βασικό εμπόδιο ως προς αυτό αποτελεί και η έλλειψη των cutscenes, καθώς έτσι αποκλείεται αυτόματα η απεικόνιση των συναισθημάτων.

 

 

Η ευρηματικότητα απουσιάζει από τις αφηγηματικές επιλογές και αυτό γίνεται ξεκάθαρο νωρίς, με τους δύο αρχικούς χαρακτήρες που επιλέγετε να κερδίζουν την εμπιστοσύνη ενός μικρού γκρουπ με κωμική ευκολία. Κάτι άλλο που εκλάβαμε ως αρνητικό παράγοντα είναι η ανυπαρξία εφάμιλλων κοινοτήτων με τη δική σας. Οι υπόλοιπες ομάδες επιζώντων αποτελούνται από 3-4 άτομα και δεν δείχνουν σημάδια εξέλιξης στο πέρασμα των ημερών, με αποτέλεσμα να δίνεται η αίσθηση ότι κάνετε κουμάντο, πράγμα που είναι ευνόητο ότι κοστίζει πολύ σε Survival τίτλο.

 

Όχι ότι η κοινότητά σας, η οποία θα σας αναλύσουμε παρακάτω πώς αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, πείθει απόλυτα για την ενότητά της. Οι κάτοικοι μοιάζουν περισσότερο με ανθρώπους που πέφτουν τυχαία ο ένας πάνω στον άλλον σε ξενοδοχείο, παρά με μια οικογένεια, μια γροθιά στη μάχη για την επιβίωση. Μέχρι και αδέλφια μετατρέπονται σε γνωστούς - αγνώστους με το που εισέρχονται στην ομάδα σας, ενώ άπαντες ξεχνούν πολύ γρήγορα τις βαρβαρότητες που βιώνουν.

 

 

Υπάρχει και η θετική πλευρά όμως. Κατ' αρχάς, η υπάρχουσα εξοικείωση των χαρακτήρων σας με τη νέα πραγματικότητα ανελίσσεται με πειστικό τρόπο, με το υψηλό επίπεδο του voice acting να επιδρά σε αυτό. Επίσης, οι ιστορίες άγνωστων που ακούγονται περιστασιακά στον ασύρματο που κουβαλάτε μαζί σας, προσδίδουν μια ευπρόσδεκτη νότα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το  RPG στοιχείο δεν κάνει την εμφάνισή του μόνο στο gameplay, αλλά και στην πορεία της κοινότητας. Εσείς επιλέγετε αν και με ποιους θα διατηρήσετε φιλικές σχέσεις και με ποιους θα συμβεί το αντίθετο, ενώ μπορείτε να αποκτήσετε και να απορρίψετε νέα μέλη για την κοινότητά σας, ή ακόμη και να εξορίσετε υπάρχοντα.

 

Η πρώτη επιλογή που καλείστε να κάνετε είναι σε ποιον εκ των τριών χαρτών θα παίξετε, οι οποίοι, πάντως, έχουν μηδαμινές διαφορές και ως προς την ουσία τους, αλλά και στα περιβάλλοντά τους. Στόχος στο State of Decay 2 είναι η διαβίωση της κοινότητας, με κάθε μέλος να αποτελεί playable χαρακτήρα. Αυτό είναι και το πρώτο γνώρισμα της διαφορετικότητας του παιχνιδιού. Μετά την εισαγωγή ξεκινάτε να χτίσιμό της, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στο πρώτο μέρος που καταλαμβάνετε και με τον αρχικό αριθμό των τεσσάρων ατόμων.

 

 

Αν ένας χαρακτήρας πεθάνει, τον αποχαιρετάτε μια και καλή. Δέχεστε ένα μικρό πλήγμα, αλλά μικρό το κακό. Γιατί οι ευκαιρίες να προσθέτετε νέα μέλη είναι συνεχείς. Ανά περίπου 15 λεπτά όλο και κάποιος ακούγεται στον ασύρματο να καλεί βοήθεια. Αν αποφασίσετε να ανταποκριθείτε, μπορείτε να τον βρείτε, να τον βοηθήσετε με μια αποστολή του τύπου "έχασα τον φίλο μου, βοήθησέ με να τον βρω" και μόλις τα καταφέρετε σχεδόν σας παρακαλάνε να ενταχθούν στην κοινότητά σας. Τέτοιου είδους  quests, αν και απαραίτητα, αρχίζουν να κουράζουν γρήγορα, καθότι το στοιχείο του απροόπτου εκλείπει. Αφότου φτάσετε στο σημείο "Α", η συνέχεια μέχρι το "Ω" της αποστολής έχει συγκεκριμένη ακολουθία και τίποτα δεν πηγαίνει στραβά.

 

Θεωρητικά, το main quest του State of Decay 2, έπειτα από τις πρώτες βασικές αποστολές που έχουν διδακτικό χαρακτήρα, είναι η καταστροφή των Plague Hearts, οι οποίες βρίσκονται διασκορπισμένες στο χάρτη. Πρακτικά όμως είναι η συλλογή προμηθειών και η πρόοδος της κοινότητας, κάτι που οδηγεί σε τέσσερα διαφορετικά μονοπάτια και στον τελικό προορισμό του παιχνιδιού. Παράλληλα, το ουσιώδες free roaming δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τα side quests, αφού η πλοκή και η τελική ανταμοιβή τους είναι παρεμφερείς.

 

 

Για να καταλάβετε τι εννοούμε, τα side quests είναι απεριόριστα και κάνουν την εμφάνισή τους τυχαία στο χάρτη ανά διαστήματα. Υπάρχουν τα Infestations, που είναι το να καθαρίσετε χώρους που έχουν καταληφθεί από 15-20 ζόμπι. Ύστερα υπάρχουν τα ερωτηματικά, τα οποία έχουν να κάνουν είτε με traders είτε με επιζώντες που χρειάζονται βοήθεια. Οι τελευταίοι, μετά το τέλος της εκάστοτε αποστολής, ή θα ζητήσουν να ενταχθούν στην κοινότητά σας, ή θα αποτελέσουν ένα φιλικό γκρουπ με το οποίο θα μπορείτε να διατηρείτε επαγγελματική σχέση, ή θα σας επιτεθούν, ή απλά θα σηκωθούν να φύγουν, ίσως αφήνοντάς σας πουρμπουάρ ένα σάκο με πράγματα. Πάντα υφίσταται και μια άτοπη ευγένεια στην ατμόσφαιρα μαζί τους, ακόμη κι αν ελέγχετε τον πιο ευέξαπτο χαρακτήρα της κοινότητάς σας.

 

Το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος ανήκει στην κοινότητα και όχι σε προκαθορισμένο επιζώντα, έδωσε πάτημα για την προσθήκη ορισμένων πρωτότυπων quests. Συχνά εμφανίζονται κάποιες αποστολές που είναι προσαρμοσμένες στην προσωπικότητα και τις επιθυμίες του κάθε χαρακτήρα. Για παράδειγμα, λίγο μετά την αφετηρία εντάχθηκε στη δική μας ομάδα ένας τύπος που του άρεσε να κυνηγά και να σκοτώνει μαζικά νεκροζωντανούς δίχως αιτία, οπότε οι αποστολές του ήταν ανάλογες με το περίεργο γούστο του.

 

 

Στις εξορμήσεις εκεί έξω, ειδικά στο ξεκίνημα, θα σας κατακλύσει ανασφάλεια. Βέβαια, σας παρέχεται η δυνατότητα να πάρετε έναν επιπλέον χαρακτήρα μαζί σας, όμως αυτό σημαίνει πως αν κάτι πάει στραβά σε μια δύσκολη αποστολή, θα βρεθείτε στο -2. Κάτι τέτοιο θα είναι ισχυρό πλήγμα, κυρίως αν κινείστε ακόμα σε χαμηλά νούμερα. Η θνησιμότητα των χαρακτήρων δίνει έμφαση στο  Survival  στοιχείο του State of Decay 2. Η φυσική κατάσταση του χαρακτήρα σας βρίσκεται στον πάτο, έχετε έλλειψη προμηθειών και είστε περικυκλωμένοι από ζόμπι; Θα πολεμήσετε. Δεν μπορείτε να αποφύγετε τη μάχη, παρά μόνο αν έχετε αμάξι να σας περιμένει σε απόσταση ελάχιστων μέτρων.

 

Το  shooting  είναι βαρύ και για να σκοτώσετε ζόμπι είναι υποχρεωτικό να σημαδέψετε  το κεφάλι τους. Τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να διασχίσουν λόφους και βουνά αλά GTA,  αν και εδώ οφείλουμε να τονίσουμε ότι ο χειρισμός κατά την οδήγηση δεν είναι καλός. Στις τσάντες σας μπορείτε να μεταφέρετε συγκεκριμένο αριθμό αντικειμένων, με τους μεγάλους σάκους που περιέχουν προμήθειες για την κοινότητα να προσθέτουν σημαντικό βάρος και να δυσκολεύουν την πεζή μετακίνηση.

 

 

Τα ζόμπι εμφανίζονται γρήγορα και από το πουθενά, με οποιονδήποτε αισθητό ήχο να είναι αρκετός για να τα προσελκύσει. Στην καλύτερη δύο εξ αυτών. Στη χειρότερη, στις απλές "φουρνιές" κι όχι σε κάποιο quest,  θα εμφανιστούν καμιά δεκαριά. Πάντως, εφόσον η αντοχή σας βρίσκεται σε αξιοπρεπές επίπεδο, η κατάσταση θα είναι διαχειρίσιμη. Στα κλασικά ζόμπι τουλάχιστον, γιατί με τα υπόλοιπα η κατάσταση περιπλέκεται. Πέραν του συνηθισμένου τύπου που συναντάται παντού και εμφανίζεται με τη μικρή παραλλαγή του κράνους, υφίστανται κατ' αρχάς αυτά που χρησιμοποιούν ουρλιαχτά για να καλέσουν τα "αδέρφια" τους. Μετά εκείνα που με το που τα χτυπήσεις, είτε πεζός είτε με αυτοκίνητο, σκάνε και απλώνουν μια δηλητηριώδη ουσία σε μορφή αερίου. Οι τετράποδοι που είναι ιδιαίτερα γρήγοροι και λίγο πιο δυνατοί, οι γίγαντες τους οποίους θα πετυχαίνετε σχετικά σπάνια και είναι οι δυσκολότερα αντιμετωπίσιμοι, και οι μολυσμένοι με blood plague, που είναι εύκολοι αλλά και επίφοβοι, γιατί η επαφή μαζί τους ενδέχεται να κολλήσει το χαρακτήρα σας.

 

Σύντομα οδηγείστε αυθόρμητα στην απόφαση να μην προκαλείτε, ενώ λίγο αργότερα καταλήγετε να αντιμετωπίζετε με προσοχή τα πάντα. Από το κατά πόσο αξίζει να σπαταλήσετε δυο σφαίρες, μέχρι τον τρόπο με τον οποίο οδηγείτε. Δεν υπάρχει κίνητρο να μπείτε σε μάχες. Συμφέρει να εισέλθετε σε κατάσταση stealth και να αφοσιωθείτε στη συλλογή προμηθειών, παραμερίζοντας τη δράση. Αν πάλι ακολουθείτε διαρκώς επιθετική στρατηγική χωρίς την απαραίτητη οργάνωση, κάποια στιγμή θα την πατήσετε. Και αν το πάθημα δεν γίνει μάθημα, θα δεχτείτε απανωτές ήττες.

 

Το State of Decay 2 αφήνει στην άκρη το Action στοιχείο και φέρνει στο προσκήνιο το Survival σε όλο το εύρος του.

Ένα παράδειγμα σε ό,τι έχει να κάνει το θέμα της οργάνωσης, αφορά στα πράγματα που αυξάνουν επιτόπου την αντοχή σας, τα οποία, παρότι εκ πρώτης όψης μοιάζουν περιττά, θα αντιληφθείτε τη χρησιμότητά τους στις δυσκολίες. Ένα άλλο είναι το αν θεωρείτε καλή απόφαση μια θέση στο σάκο να ανήκει μόνιμα σε ένα toolkit, το οποίο χρησιμεύει στην επισκευή αυτοκινήτων. Εμείς οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι κάποια στιγμή που το είχαμε κατά τύχη μαζί μας, αποδείχθηκε σωτήριο. Αυτονόητη είναι η αναγκαιότητα αύξησης της μπάρας ζωής με χάπια και επιδέσμους.

 

Η χρήση του ασύρματου μπορεί να είναι έως και ευεργετική υπό περιστάσεις, έχοντας τη δυνατότητα να καλέσετε ενισχύσεις όταν είστε περικυκλωμένοι, αλλά και να χρησιμοποιήσετε το "νόμισμα" του παιχνιδιού, τα  Influence points, για να στείλετε συνεργάτες σας να εντοπίσουν προμήθειες. Τα Influence points είναι ο τρόπος σας για να πραγματοποιήσετε συναλλαγές με traders,  να πείσετε άτομα από φιλικές κοινότητες να σας ακολουθήσουν στις επιδρομές σας και να κατακτήσετε outposts και νέες βάσεις.

 

 

Τα όπλα δεν είναι απεριόριστης χρήσης και ύστερα από ένα σημείο χρειάζονται επισκευή, οπότε πριν αποχωρήσετε από τη βάση καλό είναι να προσέξετε ποιο melee όπλο και πιο όπλο χεριού θα πάρετε μαζί σας. Αν είναι κιτρινισμένο, χρειάζεται repair και υπάρχει κίνδυνος να μετατραπεί σε άχρηστο και περιττό βάρος ανά πάσα στιγμή. Επίσης, κάθε όπλο χεριού έχει οκτώ κατηγορίες αξιολόγησης. Τα αυτοκίνητα, χωρίς τα οποία δεν γίνεται να κυκλοφορήσετε παρά μόνο σε πολύ κοντινές περιοχές, χρειάζονται βενζίνη και επισκευή.

 

Όσο για τα skills των χαρακτήρων σας, κινούνται σε βασικό επίπεδο και εξελίσσονται σχετικά σύντομα, αρκεί βέβαια να φροντίσετε να μην τους ρίξετε απότομα στα βαθιά και τους χάσετε, διότι θα εκμηδενίσετε τον κόπο σας. Υπάρχει το Wits, που έχει να κάνει με την ταχύτητα του looting, το Cardio για τη φυσική κατάσταση, συν το Fighting και το Shooting. Θέλετε να βελτιώσετε τη φυσική κατάσταση ενός χαρακτήρα; Τρέξτε. Θέλετε να βελτιώσετε το Shooting;  Πυροβολήστε. Και ούτω καθ' εξής. Η εμπειρία ενός χαρακτήρα τον εξελίσσει από νεοσύλλεκτο σε πολίτη, έπειτα σε ήρωα και τέλος σε αρχηγό της ομάδας, με το τελευταίο φυσικά να γίνεται κατόπιν δική σας απόφασης. Υπάρχουν και κάποιες ακόμη κατηγορίες τις οποίες ανακαλύπτετε στην πορεία, που όμως δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε διότι σχετίζονται με το main story.

 

 

Το βασικότερο στοιχείο που υπογραμμίζει το Survival χαρακτήρα του State of Decay 2 είναι ο βαθμός λεπτομέρειας στους παράγοντες που αφορούν στην ευημερία της κοινότητας. Αυτό που προκάλεσε σε εμάς τη μεγαλύτερη εντύπωση, είναι η μπάρα που αφορά στο μέσο όρο του ηθικού και στο κλίμα που επικρατεί ανάμεσα στους ανθρώπους της κοινότητας. Σαφώς υπάρχει πρόβλημα και έχουμε πτώση στις περιπτώσεις έλλειψης ειδών βασικής ανάγκης, ωστόσο ο σχεδιασμός δεν μένει σε τόσο επιφανειακό επίπεδο. Για παράδειγμα, όταν πεθαίνει κάποιος, η ομάδα θρηνεί και το ηθικό σημειώνει κατακόρυφη βουτιά για μικρό διάστημα. Αν δύο οξύθυμοι χαρακτήρες βρίσκονται ταυτόχρονα στη βάση, έρχεται νέα πτώτη εξαιτίας των διαπληκτισμών τους. Όταν ροχαλίζει κάποιος στον ύπνο του, μικρή πτώση. Αν το καταφύγιο που έχουμε επιλέξει κάποια περίοδο είναι σε εξωτερικό χώρο, επίσης μικρή πτώση. Αυτοί και δεκάδες ακόμη παράγοντες διαμορφώνουν την ατμόσφαιρα εντός της κοινότητας.

 

Ένα άλλο κεφάλαιο είναι οι προμήθειες που χρειάζεστε για να βιοπορίσετε, δηλαδή φαγητό, βενζίνη, πυρομαχικά, υλικά και φάρμακα. Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μια πιθανή παρανόηση, στης οποίας την παγίδα πέσαμε κατά την πρώτη ώρα του παιχνιδιού. Οι εν λόγω προμήθειες βρίσκονται στους μεγάλους σάκους, με σχεδόν κάθε κτίριο το οποίο εξερευνάται να προσφέρει από έναν. Με μια ματιά στο χάρτη μπορείτε να δείτε για τι είδους κτίριο πρόκειται (βενζινάδικο, εστιατόριο κτλ) και ποιο από τα πέντε μπορεί να σας προσφέρει. Όμως όταν ο σάκος βρεθεί στην κατοχή σας, δεν τον ανοίγετε. Τον παραδίδεται απευθείας στην αποθήκη της βάσης σας και εν συνεχεία αποθηκεύεται αυτόματα στις προμήθειες συντήρησης.

 

 

Παρότι οι σάκοι είναι ο προφανής τρόπος συλλογής προμηθειών κατά το πρώτο 10ωρο του παιχνιδιού, υπάρχουν επιπλέον λύσεις. Ανάλογα και με το μέγεθος της εκάστοτε κατοικίας, μπορείτε να χτίσετε φάρμα, συνεργείο, φαρμακείο, διοικητικό κέντρο,  γυμναστήριο, φυλάκιο, αποθήκη και άλλα. Για φαγητό σε καθημερινή βάση, καλλιεργείτε. Για φάρμακα, αναπτύσσετε το φαρμακείο. Κάθε κτίσμα έχει τη δική του, ιδιάζουσα χρησιμότητα. Ταυτόχρονα, μπορείτε να κατακτάτε εξωτερικά κτίσματα και να τα χρησιμοποιείτε  outposts,  τα οποία σας προσφέρουν μία ποσότητα αγαθών ημερησίως. Όσο για τις γνώσεις που απαιτούνται για την αναβάθμιση όλων αυτών, αποκτούνται με βιβλία που ανακαλύπτετε στη διάρκεια της εξερεύνησης, ενώ ορισμένοι χαρακτήρες διαθέτουν εξ αρχής επιπρόσθετες γνώσεις και αξιολογούνται πάνω σε αυτές.

 

Το τεχνικό σκέλος του State of Decay 2 μας χαρίζει έναν καλό λόγο να αγανακτήσουμε, τουλάχιστον μέχρι να υπάρξει αντίδραση από την πλευρά των δημιουργών. Αν και το οπτικό κομμάτι κινείται σε πολύ καλό επίπεδο, υπάρχουν άλλα προβλήματα που καθιστούν την εμπειρία προβληματική. Δεν πλησιάζει το unplayable, όμως αλίμονο αν αυτός ήταν ο πήχης της Undead Labs.

 

 

Να ξεκινήσουμε με τα προβλήματα που χρίζουν άμεσης διόρθωσης. Κατ' αρχάς, στην έκδοση του Xbox One που χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες του review, εντοπίσαμε πολλά  bugs.  Πόρτες που φαίνονταν ανοιχτές, ενώ ήταν κλειστές. NPCs που κολλούσαν την ώρα που μια στρατιά ζόμπι ερχόταν κατά πάνω μας και χαρακτήρες που ξαφνικά τα πόδια τους εξαφανίζονταν κυριολεκτικά από προσώπου γης. Άλλες φορές εγκλωβιζόμασταν σε κάποιο σπίτι και το άλμα από το παράθυρο απλά αρνούνταν να λειτουργήσει. Και, κερασάκι στην τούρτα, η αιφνίδια εξαφάνιση των στοιχείων HUD, που συνεπαγόταν παύση λειτουργίας των περισσότερων κουμπιών του χειριστηρίου. Το αποτέλεσμα; Αναγκαστικό restart.

 

Τα πλην όμως δεν τελειώνουν στα bugs. Οδηγείτε αμάξι και ο συνοδηγός σας προσπαθεί να βγάλει τα εσώψυχά του, διηγούμενος μια μικρή βιωματική ιστορία. Δεν διακόπτετε την οδήγηση, συνεχίζετε κανονικά την πορεία σας, πατώντας ανέμελα το γκάζι και δεκάδες ζόμπι, τα οποία συναντάται ανά περίπου 20 μέτρα. Για κάποιο λόγο, ωστόσο, παρότι εσείς δεν κάνετε κάποια παύση στην ενέργειά σας, η ιστορία αυτή σταματά και ξεκινά από την αρχή ανά πέντε δευτερόλεπτα.

 

 

Το καλό είναι ότι τέτοιου είδους τεχνικά προβλήματα μπορούν να λάβουν τέλος με τα πρώτα  patches. Αυτό που δεν θα μπορούσε να αλλάξει και ευτυχώς, δεν υπάρχουν σοβαροί λόγοι να αλλάξει, είναι το οπτικό κομμάτι. Με εξαίρεση το  anti-aliasing, όλα τα υπόλοιπα κινούνται σε αξιοπρεπέστατο επίπεδο, ενώ υπάρχουν και ορισμένες ευχάριστες τεχνικές πινελιές, όπως το ότι όταν στρέφετε το όπλο σε συνοδοιπόρο, εκείνος αντιδρά. Το δυσάρεστο όσον αφορά στα οπτικά, έχει να κάνει κυρίως με τη μονοτονία στα όσα αντικρίζετε και ειδικά με τη δουλειά που έχει γίνει από καλλιτεχνικής πλευράς, καθότι πολλά σπίτια, λόφοι, δέντρα και κατεστραμμένα τοπία μοιάζουν πανομοιότυπα.

 

Στα ηχητικά, τα ταιριαστά μουσικά κομμάτια κάνουν αισθητή την παρουσία τους και σας συνοδεύουν ιδανικά στις περιπέτειές σας, με ένα εξ αυτών να καταφέρνει να στιγματίσει, τουλάχιστον εμάς, μετά το τέλος της εμπειρίας. Το sound design κυμαίνεται σε τυπικό επίπεδο, ενώ οι κραυγές των ζόμπι είναι έως και αδιάφορες.

 

 

Αφήσαμε για το τέλος την αναφορά σε μια από τις πιο ευχάριστες προσθήκες στο State of Decay 2, γιατί φημολογείται ότι αποτελεί προπομπό για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Αυτή αφορά στο γεγονός ότι μπορείτε να βγάλετε ολόκληρο το παιχνίδι σε multiplayer mode, από δύο έως τέσσερα άτομα, δίνοντάς του έτσι τελείως διαφορετική αύρα και συνεισφέροντας στο στοχευμένο δέσιμο μεταξύ Xbox Live Gold και Xbox Game Pass, στο οποίο διατίθεται δωρεάν ο τίτλος. Η συγκεκριμένη επιλογή προδιαθέτει για ένα Survival ΜΜΟ στο (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον, που θα επωφεληθεί από τις προδιαγραφές του State of Decay για να κινηθεί έξω από την πεπατημένη. Το δυσάρεστο για τη Microsoft είναι ότι το brand που έχει χτιστεί δεν δίνει επαρκή περιθώρια για να ξεκινήσει από θέση ισχύος ένα πιθανό State of Decay 3, κάτι που ίσως βάζει σε δεύτερες σκέψεις τον αμερικανικό κολοσσό, παρά την κλίση που επιδεικνύει στο online.

 

Στα του παρόντος, το θέμα έχει διαφορετική όψη. Η αφοσίωση της Sony στο κομμάτι του single player κατά την τρέχουσα γενιά, που ως γνωστόν επέφερε και το θρίαμβό της, δημιούργησε μια πρόσκαιρη ευκαιρία για τη Microsoft. Να αξιοποιήσει τα  Sea of Thieves και State of Decay 2, έστω κι αν το πρώτο διατηρεί μεγαλύτερη φιλοδοξία, για να χρίσει τον εαυτό της, επικοινωνιακά και ουσιαστικά, προορισμό για τους console gamers που αναζητούν multiplayer εμπειρίες. Στο τέλος της ημέρας, όμως, θεωρούμε ότι η αμερικανική εταιρεία δεν παίρνει ούτε αυτό στον επιθυμητό βαθμό, γεγονός που μας κάνει να αναρωτιόμαστε ξανά το λόγο που ο πήχης παραμένει τόσο χαμηλά.

 

 

Το State of Decay 2 απέχει πολύ από το να θεωρηθεί console seller, όμως αυτό δεν αναιρεί ότι είναι μια εξαιρετική πρόταση για σεβαστή μερίδα του κοινού. Η ιδέα είναι ελκυστικότατη και η προσομοίωση ενός post-apocalyptic Survival δεν υπήρξε καλύτερη σε επίπεδο gameplay μέχρι σήμερα. Πριν επενδύσετε, όμως, αναρωτηθείτε κατά πόσο είστε διατεθειμένοι να βιώσετε μια εμπειρία που, κατ' επιλογή, παραγκωνίζει το  Action του πράγματος και επιδίδεται στο Survival. Για εμάς, οι 20+ ώρες που χρειαστήκαμε για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας ήταν πολλές. Μέχρι τις 15 το διασκεδάσαμε. Έπειτα νιώθαμε ότι τα είχαμε κάνει όλα και μάλιστα πολλές φορές, παρά τη λογική sandbox που ακολουθείται από την Undead Labs. Το μόνο στοιχείο που διατηρούσε το ενδιαφέρον μας ήταν το χτίσιμο της κοινότητας, το οποίο αδυνατούσε να μας δώσει κίνητρο από μόνο του. Όσο για το Horror, που ίσως σας έχουν ψιθυρίσει δεξιά κι αριστερά, ξεχάστε το. Το παιχνίδι δεν έχει δομηθεί πάνω σε τέτοια ατμόσφαιρα.

 

Θέλουμε κι άλλο State of Decay;  Ναι, αλλά μόνο αν υπάρχει πρόθεση να επενδυθεί χρόνος, χρήμα και πείσμα για να κυκλοφορήσει κάτι που θα ταράξει τα νερά. Θέλουμε ποιοτικότερη καλλιτεχνική δουλειά στα περιβάλλοντα, αξιόλογο lore και λιγότερες τεχνικές παρασπονδίες. Δεν αρκούν για να το τελειοποιήσουν, όμως αρκούν για να εθίσουν τους λάτρεις του Survival στον κόσμο του State of Decay.

 

-Ολοκληρωμένη Survival εμπειρία από πλευράς gameplay

-Εξέλιξη των πρωτότυπων μηχανισμών λειτουργίας της κοινότητας

-Προσθήκη multiplayer mode

-Καλή και ταιριαστή μουσική

 

-Ανύπαρκτο σενάριο που συμπαρασύρει το lore

-Παραγκωνισμός του Action στοιχείου

-Τεχνικά προβλήματα και κυρίως ατελείωτα bugs

-Αδιάφορη καλλιτεχνική δουλειά στο οπτικό σκέλος