Far Cry 5

Αμερικανιά, μπάφος, όπλα και θρησκεία.

Το σενάριο της Ubisoft σε κάθε Far Cry αρχίζει πλέον να γίνεται τόσο cult, όσο η απαγωγή της πριγκίπισας από τον Bowser σε κάθε Super Mario. Καταλαβαίνουμε πόσο καλά πέταγε η συνταγή του Vaas από το Far Cry 3, ότι πούλησε πολύ καλά, ότι η σειρά βρήκε τον δρόμο της μετά από την μικρή κατηφόρα του Far Cry 2 και τα trends και τα memes που δημιουργήθηκαν, αλλά ειλικρινά αυτή η επανάληψη του σεναρίου με τον εκάστοτε μανιακό έχει παραξηλωθεί.

Το είδαμε ξανά στο Far Cry 4 με τον Pagan (Βασίλη Κωστέτσο για εμάς), το ξαναβλέπουμε και τώρα για τρίτη φορά στο Far Cry 5 με τον Joseph Seed. Ένα αγαπημένο FPS που διαθέτει gameplay που συμπαθούμε, απλά χαραμίζεται στο θέμα σεναρίου μιας και καταντάει επαναλαμβανόμενο. Ένας ψυχάκιας αποφασίζει κάθε φορά να οργανώσει έναν στρατό μισθοφόρων, να καταλάβει έναν νομό και εμείς να γίνουμε ο ήρωας σώζωντας τους πολίτες και επαναφέροντας την τάξη. Το σενάριο μένει πάντοτε το ίδιο με ελάχιστες παραλλαγές και αλλάζουν μόνο τα πρόσωπα και η τοποθεσία. Welcome to America bitches.

Η απόλυτη αίρεση
Βρισκόμαστε στo εικονικό μέρος Hope County της Montana των ΗΠΑ. Ο ψυχοπαθής αυτή τη φορά ονομάζεται Joseph Seed ή αλλιώς "Father" όπως του αρέσει να τον αποκαλούν (καθότι υποτίθεται ότι είναι παπάς αλλά κατά βάση έχει φτιάξει την δικιά του αίρεση). Ο Joseph Seed, πέρα από τον στρατό, έχει μαζί του και μια οικογένεια να τον στηρίζει, έχοντας αναθέσει στα αδέρφια του να επιβλέπουν τρεις περιοχές. Ο John Seed είναι ο δικηγόρος της υπόθεσης, η Faith Seed κάνει το...PR (και είναι κορυφή στο να δημιουργεί παραισθήσεις) και ο Jacob Seed αποτελεί τον βετεράνο στρατιώτη της ομάδας.

Εσείς είστε ένας αναπληρωτής σερίφης (βασικά ο αναπληρωτής του αναπληρωτή). Όταν μια ομαδα τριών σερίφηδων πηγαίνει χύμα για να συλλάβει τον Joseph Seed τότε δέχεται την οργή των ακολούθων του, οι δύο ανώτεροι σερίφηδές σας συλλαμβάνονται και ως ο μόνος επιζών καλείστε να απελευθερώσετε κόσμο και να επαναφέρετε την τάξη εξοντώνοντας...μια ολόκληρη μεραρχία μισθοφόρων του Joseph Seed. Όλα αυτά ενώ όλη η οικογένεια Seed θέλει να σας τρελάνει με την θεωρία περί καταστροφής του κόσμου και περί πίστης στην οποία θα πρέπει να πούμε ένα τυφλό "Ναι" σε ότι κι αν μας ζητεί η αίρεση. Παρουσιάζει παράλληλα την πολιτεία ως "κακή" επειδή θέλει να τους συλλάβει μαζικά για την τρέλα που πουλάνε και για την επανάσταση που έχουν κάνει. Στο ερημικό νησί του Far Cry 3 και στα Ιμαλάια του Far Cry 4 δεν υπήρχε βοήθεια. Εδώ στην Αμερική δεν υπάρχει στρατός στη χώρα για να τους γαζώσει όπως είναι και πρέπει ξανά να οργανώσετε μια μικρή ομάδα και να βγάλετε το φίδι από την τρύπα ενάντια σε χιλιάδες;

Ψάχνοντας κολλητούς στην Αμερική
Το Far Cry 5 προσφέρει μία open world ελευθερία κινήσεων καθώς αποκαλύπτοντας σταδιακά τον χάρτη ελευθερώνετε συμπολεμιστές σας (specialists) που θα σας βοηθήσουν στη μάχη, αλλά και αθώους πολίτες που έχουν πιαστεί όμηροι. Οι αποστολές που επιλέγετε είναι Story Missions ή Side Missions και το ποιες θα εκτελέσετε είναι πάντοτε στο χέρι σας, όπως και το πότε θα απελευθερώσετε τους 9 specialists που έχουν μαρκαριστεί στο χάρτη με το avatar τους. Καθότι υπάρχει Fast Travel σε συγκεκριμένες πόλεις προτείνω πρώτα να απελευθερώσετε τους specialists και ειδικά την Grace Armstrong και τον Cheeseburger και μετά να πάτε για το main story, όπως επίσης να πάρετε τα Leadership perks για να έχετε περισσότερους του ενός companions. Με δύο συντρόφους το έργο σας γίνεται εύκολο και με τρεις παιχνιδάκι μιας και εκτός από βοήθεια στη μάχη σας κάνουν και revive.

Οι specialists είναι έξι στρατιώτες και τρία ζωάκια. Ο αγαπητός σκύλος Boomer, ένας Ιαγουάρος και μια...αρκούδα (ο Cheeseburger που προαναφέραμε), ενώ υπάρχουν και έξι στρατιώτες με διάφορες ειδικές ικανότητες, όπως για παράδειγμα σε rifles, τόξα, bazooka, rocket launchers ή ακόμα και βοήθεια από αέρος, όπως στην περίπτωση του Nick Rye που καθαρίζει με το πολυβόλο του από ψηλά εκ του ασφαλούς, αλλά σας στερεί έναν στρατιώτη εδάφους που θα μπορούσε να σας κάνει revive. Η Grace Armstrong έχει sniper, άρα καθαρίζει από απόσταση γι' αυτό και την προτιμώ, ενώ πολύ καλός είναι και ο Sharky με το RPG του.

Ο τελευταίος ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους γιατί ξεστομίζει ξεκαρδιστικές ατάκες, όπως και ο πατέρας του, ο οποίος μιμείται Αμερικανό υποψήφιο δήμαρχο. Οι ατάκες του πατέρα του θυμίζουν Donald Trump, ενώ υπάρχει και αποστολή “Make Hope Great Again” (όπου “Hope” βάλτε “America”, κλασική προεκλογική φράση του Τραμπ). Μία ακόμη αποστολή σας ζητάει να κλέψετε μία κασέτα η οποία αν βγει δημόσια θα καταστρέψει την φήμη του “Big Man”, υπονοώντας πάλι τον Τραμπ και το φημολογούμενο βίντεο που κατεγράφη σε ξενοδοχείο όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ ζήτησε από Ρωσίδες να κατουρήσουν το κρεβάτι προεδρικής σουίτας όπου είχε κοιμηθεί παλιότερα ο Barrack Obama με την σύζυγό του. Ο NPC που σας καθοδηγεί εκεί, μιλάει με υπονοούμενα του στυλ “The bed is wet” (“το κρεβάτι είναι υγρό”) και παρότι δεν κατονομάζει πρόσωπα και τοποθεσίες, δίνει σαφές το στίγμα του.

Ο αφανής ήρωας
Οι πρώτες ώρες σας στο παιχνίδι είναι μια προσπάθεια ανασύνταξης των πολιτών απέναντι στον στρατό του Joseph Seed που έχει καταλάβει σχεδόν όλη την χώρα. Καλείστε να απελευθερώσετε ομήρους και να ανακαταλάβετε outposts, ενώ υπάρχουν και φρούρια όπου βρίσκετε μεγάλα χρηματικά ποσά. Οι NPCs αισθάνονται χαρούμενοι και σας ευχαριστούν σε κάθε σας επιτυχημένη προσπάθεια. Στο αρχηγείο σας όπως και στις μεγάλες πόλεις θα βρείτε shops από όπου μπορείτε να αγοράσετε όπλα και πυρομαχικά.

Θα συναντήσετε επίσης γκαράζ από όπου αγοράζετε οχήματα (και συγκεκριμένα στο κουμπί που βρίσκεται έξω απ’ την κεντρική πόρτα). Εδώ ερχόμαστε και στα προβλήματα μετάβασης του Far Cry 5. Εκτός του ότι το Fast Travel γίνεται μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές στις οποίες πρέπει να κάνετε zoom στο χάρτη, αν αποκτήσετε αυτοκίνητο τότε μετά από Fast Travel το χάνετε. Κοινώς, η αγορά του δεν έχει κανένα νόημα. Είναι προτιμότερο να κάνετε Fast Travel και να κλέβετε όποιο όχημα βρείτε. Αν υπάρχει κάποιο drop-off οχημάτων όπου κι αν βρίσκεστε ευχαρίστως να με ενημερώσετε με κάποιο σχόλιο για να κάνω και την σχετική διόρθωση, αλλά δεν βρήκα κάτι σχετικό. Καλείστε απλά να περιμένετε σε κεντρικό δρόμο, να κλέψετε ένα όχημα και από εκεί να διανύσετε τα υπόλοιπα εκατοντάδες μέτρα που απομένουν. Επίσης, κατά την προσωπική μου άποψη η οδήγηση με first-person κάμερα μέσα από το cockpit του αυτοκινήτου δεν βολεύει ιδιαίτερα τους περισσότερους, αλλά αυτό σηκώνει συζήτηση.

Στις μάχες, το A.I. των εχθρών σας είναι απλώς καλό. Σας εντοπίζουν δύσκολα και μπορείτε να κινηθείτε με stealth ακόμα κι αν βρίσκεστε πίσω από ένα βαρέλι, κιβώτιο ή τελάρα και ο στρατιώτης κινείται προς το μέρος σας. Αν βρεθείτε στο πεδίο βολής τους τότε θα σας επιτεθούν με rifles, shotguns, rocket launchers, ρόπαλα ή χειροβομβίδες. Δυστυχώς το επίπεδό τους είναι τέτοιο ώστε να χρησιμοποιούν απειροελάχιστες φορές snipers και χειροβομβίδες, που είναι κλασικά η πιο αποτελεσματική τακτική επίθεσης της A.I. σε ένα Shooter. Συνεπώς αποτελούν εύκολη λεία. Κάποιες φορές το A.I. bugάρει και θα δείτε εχθρούς να στέκονται ακίνητοι, αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια.

Δώσε όπλα και πυρομαχικά στο λαό
Σε Normal δυσκολία θα τα καταφέρετε σχετικά εύκολα με τους κατάλληλους Specialists δίπλα σας. Παρένθεση: Υπάρχει και η κατηγορία Fighters που αποτελείται από πιο απλούς στρατιώτες, την οποία δεν σας προτείνω σε καμία περίπτωση έναντι των Specialists. Ειλικρινά δεν βρίσκω καν τον λόγω της ύπαρξής της.Θα ζοριστείτε μόνο στο Hard κι αυτό επειδή η ενέργειά σας θα πέφτει πιο γρήγορα. Το health αναπληρώνεται αυτόματα και υπάρχουν medkits, ενώ προτείνω οπωσδήποτε τα perks αύξησης του health. Ακόμη, το gunfight αποδίδει πολύ καλά με σωστή ανάκρουση κάθε όπλου και ρεαλιστικό χρόνο γεμίσματος, αν και θα προτιμούσαμε μεγαλύτερη ποικιλία από assault rifles, sniper rifles και πιστόλια.

Μιλώντας για perks υπάρχουν 50 ικανότητες χωρισμένες σε 5 κατηγορίες, τις Survivalist, Renegade. Assassin, Prepper και Leader. Αφορούν αντίστοιχα health/damage, όπλα/gadgets, όπλα/stealth, πυρομαχικά και βελτίωση των specialists ή αύξηση των διαθέσιμων συμπολεμιστών. Τα perks αποκτώνται εφόσον ολοκληρώσετε achievements, τα οποία αποκαλούνται “challenges”. Όλα τα challenges υπάρχουν εξ αρχής και αφορούν συγκεκριμένες εργασίες, όπως εξόντωση ενός αριθμού εχθρών με συγκεκριμένο όπλο ή τρόπο, η κατάληψη ενός αριθμού από οχυρά, το κυνήγι και το loot συγκεκριμένου αριθμού ζώων κ.ο.κ. Πρακτικά τα perks περιορίζουν κάπως φέτος το crafting, σύμφωνα με το οποίο έπρεπε να κάνετε skin ζώα και να φτιάνετε μεγαλύτερα πορτοφόλια, backpacks και πάει λέγοντας. Τέτοιου είδους ικανότητες ξεκλειδώνονται πλέον μόνο με τα perks. Συνεπώς τα αντικείμενα που βρίσκετε χρησιμοποιούνται κυρίως για crafting εκρηκτικών.

Τα πυρομαχικά στο Far Cry 5 είναι περιορισμένα ενώ όταν ολοκληρώνετε μια αποστολή τα πτώματα εξαφανίζονται με αποτέλεσμα να μην μπορείτε να κάνετε loot και να πρέπει είτε να βρείτε πυρομαχικά με free roam, είτε σε loot boxes ή να αναγκαστείτε να τα αγοράσετε. Οι τιμές των πυρομαχικών είναι υψηλές και προσωπικά προτιμούσα το loot και πήγαινα πάντοτε σε αποστολές ακόμα κι όταν είχα λίγες σφαίρες (σκέφτομαι “αφού θα καθαρίσουν οι specialists, ποιος νοιάζεται;”). Αν δεν υπήρχαν τα στρατηγεία που σας παρέχουν αρκετά χρήματα για να αγοράσετε όπλα και πυρομαχικά, τότε θα μου ερχόταν στο μυαλό ότι η Ubisoft εκβιάζει τις μικροσυναλλαγές.

10 λεπτά κήρυγμα
Παρότι υπάρχει open world εξερεύνηση και ελευθερία επιλογής αποστολών, ανάμεσα στις αποστολές, από τον ασύρματο, αντί για τους φίλους σας, θα ακούτε τον Joseph Seed και τα αδέρφια του να έρχονται να σας κυνηγήσουν. Τότε ξέρετε ότι γίνεστε triggered και ότι κι αν κάνετε δεν μπορείτε να αποτρέψετε το μοιραίο, δηλαδή να σας συλλάβουν τα αδέρφια του Father. Όσους εχθρούς κι αν σκοτώσετε, θα εμφανιστεί από το πουθενά ένα βέλος στο πόδι σας ή θα έρθει κάποιος από πίσω σας, θα σας υπνωτίσει και θα ξυπνήσετε φυλακισμένος στο αρχηγείο του κακού. Αν δεν υπάρχει καν εχθρός γύρω σας τότε η οθόνη θα σκοτεινιάσει, πάντως δεν θα μπορέσετε να αποφύγετε το μοιραίο.

Εκεί, αφού πιαστείτε όμηροι, θα αρχίσει η ψυχεδελική διάλεξη του μεγάλου κακού και των αδερφών του, η οποία από το Far Cry 3 κι έπειτα μοιάζει λες και οι σεναριογράφοι έχουν πιει…ένα κιλό χόρτο όταν την έγραφαν. Θα ακούτε διάφορες ψυχωτικές θεωρίες για την ύπαρξη του κόσμου και το πόσο γαμάτο έργο κάνουν (τα γνωστά που ακούμε σε κάθε Far Cry), ενώ κατά έναν μυστηριώδη τρόπο πάντοτε θα διαφεύγετε και οι εχθροί δεν θα σας σκοτώνουν λες και δεν τρέχει τίποτα. Επίσης, υπάρχει ένα συγκεκριμένο βαρετό minigame χρόνου όποτε συλλαμβάνετε, σύμφωνα με το οποίο θα πρέπει να σκοτώσετε εχθρούς σε συγκεκριμένο χρόνο μισού λεπτού, ο οποίος ανανεώνεται με λίγα δεύτερα σε κάθε kill. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται σε κάθε σύλληψή σας με το level σταδιακά να δυσκολεύει και τα trial and error να είναι δεκάδες, άρα κατ' επέκταση τα νεύρα σας να σπάνε μοιραία.

Οι αποστολές σας ζητούν να καταστρέψετε βάσεις ή συγκεκριμένους στόχους, να απελευθερώσετε ομήρους, να προμηθεύσετε τις βάσεις σας με βενζίνη ή πολύτιμες πληροφορίες και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Το pathfinding είναι ότι χειρότερο καθώς αφού σας ανατεθεί μια αποστολή θα πρέπει να την επιλέξετε χειροκίνητα από το journal και να εισάγετε επίσης χειροκίνητα waypoint στο χάρτη. Στις μισές περιπτώσεις οι αποστολές αυτές δεν είναι ορατές ούτε μέσω του Journal και θα πρέπει να μυρίσετε τα νύχια σας για το τι θα κάνετε. Επίσης, υπάρχουν μπλε βελάκια κατεύθυνσης μόνο στους μεγάλους δρόμους και όχι στους χωματόδρομους. Είπαμε να παίξουμε ένα Sandbox FPS, αλλά εδώ με τόσο sandbox παράγινε το κακό.

Το ίδιο σενάριο ψυχολογικά τελειωμένων εχθρών, με αλλαγμένους χαρακτήρες.

Κάποιες αποστολές παρουσιάζουν δυσκολίες στην υλοποίηση λόγω κακού σχεδιασμού από πλευράς των game designers και ελλειπέστατου game testing. Όταν σας ζητάνε κάποιοι NPCs να ψάξετε για ζώα για να τα κάνετε skin, θα πρέπει να περιμένετε πολύ ώρα μέχρι να εμφανιστούν. Τα δε γρήγορα ζώα απαιτούν και ανελέητο κυνηγητό για πολλά χιλιόμετρα μέχρι να πέσουν. Γενικά το armor των ζώων στο παιχνίδι, από τα ελαφάκια και τις αρκούδες που πρέπει να skinάρετε, μέχρι τα λυκόσκυλα των εχθρών, είναι τόσο αδικαιολόγητα σκληρόπετσο, λες και χρειάζονται αλεξίσφαιρο.

Στο Far Cry 5 οι περισσότερες αποστολές είναι κατανοητές. Ωστόσο υπάρχουν 4-5 εξαιρέσεις, του στυλ “Λήστεψε τα βυτία βενζίνης” (και δεν υπάρχει καμία ένδειξη στο χάρτη οπότε τα ψάχνεις με ελικόπτερο στο πουθενά κάτι που μπορεί να πάρει ώρες) ή “Ανέκτησε τον έλεγχο του οχήματος”. Εδώ οι developers έβαλαν στο όχημα έναν VIP κακό που απαιτεί πολλαπλάσιες σφαίρες από έναν απλό. Όσες φορές κι αν προσπαθούσα να τον πετάξω στην άκρη με το δικό μου όχημα δεν έπαιρνε χαμπάρι και συνέχιζε. Έκανε διαρκώς τον γύρο μιας περιοχής από την ίδιο δρόμο, άρα του έστησα μπλόκο με αυτοκίνητα και σε κάθε γύρο που διαρκούσε 5 λεπτά, έτρωγε σφαίρες και μετά περνούσε από δίπλα μας και συνέχιζε. Μετά από 4-5 γύρους και ενώ πήραμε τον έλεγχο του οχήματος, επειδή ξεφύγαμε λίγα μέτρα εκτός ορίων (χωρίς να υπάρχει καμία προειδοποίηση) η CPU μας έβαλε να ξεκινήσουμε την αποστολή από την αρχή!

Σαν να μην έφτανε η δυσκολία εύρεσης οχήματος, ακόμα και μια απλή οδήγηση μπορεί να διακοπεί επειδή το αυτοκίνητο θα κολλήσει σε ένα σημείο του level. Ευτυχώς που υπάρχει μεγάλη ποικιλία οχημάτων. Από ATV (γουρούνες) και τζιπάκια κάθε είδους, με οπλοπολυβόλα ή χωρίς, μεγάλα φορτηγά και τριαξονικά, μέχρι βάρκες με μηχανή ή αεροπλάνα και ελικόπτερα, η οδήγηση είναι απολαυστική. Στις βάρκες δεν θα περάσετε πολύ χρόνο, αλλά το ότι γίνεστε πιλότος αρκετές φορές με ενθουσίασε. Ορισμένα από τα ιπτάμενα οχήματα διαθέτουν και πολυβόλο, αν και στις υποχρεωτικές αποστολές με αεροπλάνο, χειρίζεστε ένα σαράβαλο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που αργεί να στρίψει και να πυροβολήσει. Μόνο ο Nick Rye μπορεί να το ελέγξει σωστά που το κληρονόμησε από τον παππού του και κανείς άλλος. Στις αποστολές αυτές η οθόνη πάγωνε εντελώς αρκετές φορές ενώ στις αερομαχίες παίζαμε ένας εναντίον δύο αεροπλάνων σε άνιση μάχη.

Τα bugs και τα glitches δεν σταματούν εδώ. H πιο εκνευριστική αποστολή είναι αυτή που σας ζητάει να σκοτώσετε έναν οδηγό ελικοπτέρου και να κλέψετε το ελικόπτερο χωρίς να καταστραφεί. Μόνο που θα πρέπει να μεταβείτε εντός 2 λεπτών σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία (που δεν σας υποδεικνύεται στο χάρτη) για να κλέψετε το ελικόπτερο στο έδαφος. Διαφορετικά, αν ο πιλότος ανέβει σε αυτό τότε θα πετάει για πάντα στον αέρα κι έτσι θα αναγκαστείτε να τον σκοτώσετε, το ελικόπτερο θα πέφτει κι εσείς θα αποτυγχάνετε. Κοινώς, αν απογειωθεί (που τις περισσότερες φορές δεν κατεβαίνει στο έδαφος ούτε για κατούρημα), θα χρειαστεί να κάνετε Restart από checkpoint. Σε μια άλλη αποστολή έπρεπε να κάψουμε φυτείες. Οι δύο κάηκαν με χειροβομβίδα ή δυναμίτη. Η τρίτη και τελευταία δεν έπαιρνε φωτιά με τίποτα, ώσπου έπρεπε να παρκάρουμε…όχημα πάνω της και να το ανατινάξουμε με δυναμίτη για να λαμπαδιάσει και να προχωρήσουμε παρακάτω.

Μία χώρα γεμάτη τρελούς
Συνολικά χρειάστηκα πάνω από 25 ώρες για να τερματίσω το βασικό story του παιχνιδιού, ενώ οι προαιρετικές αποστολές προσθέτουν δεκάδες ακόμη ώρες gameplay. Δεν δυσκολεύτηκα, μιας και οι συμπολεμιστές με έκαναν revive όποτε πέθαινα. Υπήρχε περιθώριο κάποιων λεπτών στο οποίο καλούσα για βοήθεια και έτσι δεν έχανα την πρόοδό μου. Ακόμα και οι εχθροί σας πέφτουν βαριά τραυματισμένοι και γίνονται revive αν δεν τους αποτελειώσετε. Ακόμα όμως και στο θέμα του revive υπάρχουν bugs και συγκεκριμένα αν την ώρα που σκοτωθείτε πάει ένας συνάδελφος να σας σηκώσει και σκοτωθεί κι αυτός, τότε θα βρεθείτε στο μεταίχμιο ανάμεσα σε… πεθαμένο και ζωντανό, όπου θα κοιτάτε μονίμως το έδαφος (τα ραδίκια ανάποδα) και θα δέχεστε σφαίρες χωρίς να μπορείτε ούτε να σηκωθείτε αλλά ούτε και να πεθάνετε.

Το σενάριο του Far Cry 5 κινείται σε μέτρια επίπεδα, με σκηνικά τα οποία έχουμε ξαναδεί, ειδικά στο Far Cry 3. Είναι λες και η Ubisoft έβαλε τον Vaas σε ρόλο…τρελού αιρετικού παπά, με τις όποιες τυποποιημένες συνταγές γνωρίζουμε. Τα κύρια story missions έχουν να κάνουν με την διάσωση ηρώων, των specialists, οι οποίοι σας αναθέτουν αποστολές. Ο κάθε NPC έχει να σας πει από μια ιστορία και προβάλει έναν χαρακτήρα, επομένως σε θέμα αφήγησης και διασκέδασης το παιχνίδι έχει αρκετές καλές στιγμές για να σας χαρίσει. Στο ενδιάμεσο λαμβάνετε οδηγίες και από σερίφηδες, αλλά και NPCs-κλειδιά που έχετε γνωρίσει. Κάθε κακός, από τον Joseph Seed μέχρι τα αδέρφια του, έχει την δικιά του προσωπικότητα. Ο John φαίνεται για παράδειγμα ο λιγότερο ψυχάκιας, σε αντίθεση με τον Jacob και η Faith, η γλυκούλα της παρέας, προσπαθεί με τις παραισθήσεις της να σας κάνει να την πιστέψετε. Βασικά παίζει τόσο πολύ με το μυαλό σας που σας δίνει την εντύπωση ότι έχετε πάρει μανιτάρια και οδηγείστε προς το παράδεισο. Αν δούμε πάντως συνολικά το σενάριο, προσωπικά δεν ξετρελάθηκα. Δεν μου άφησε κάτι ουσιαστικό και το φινάλε του που δίνει δύο επιλογές (καλή και κακή) ολίγον τι με ξενέρωσε καθώς η περιπέτειά σας τελειώνει κάπως απότομα και άδοξα με αρκετή έλλειψη επεξηγήσεων. Το όλο feeling μοιάζει λες και οι developers βιάζονταν να προλάβουν ένα deadline.

Πάμε για Arcade;
Στα multiplayer modes του παιχνιδιού, η Ubisoft είχε φέτος αρκετή έμπνευση. Καταρχήν υπάρχει Co-op, καθώς μπορείτε να παίξετε το campaign μαζί με φίλο σας, αν το επιθυμείτε. Τα καλά ωστόσο ξεκινούν με την παρουσίαση του Arcade mode, στο οποίο μπορείτε να παίξετε First-Person Shooters που θυμίζουν εποχές 90’s, είτε μόνοι σας με σόλο αποστολές (του στυλ ζόμπι εναντίων ανθρώπων), είτε με multiplayer mode στο οποίο αγωνίζεστε με Team Deathmatch 6v6 παικτών. Η φάση εδώ είναι ότι υπάρχει map editor με τον οποίο δημιουργείτε τους δικούς σας χάρτες. Ορισμένοι παίκτες μάλιστα έχουν φτιάξει maps από το αρχικό Counter-Strike, έτσι για να θυμηθούν τα παλιά.

Αμερικανιές
Ο σχεδιασμός της Hope Country, που υποτίθεται ότι ανήκει στην πολιτεία Montana της Αμερικής είναι άκρως επιτυχημένος. Οι πόλεις έχουν ελάχιστα κτίρια, δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική μεγαλούπολη (σ.σ. ήδη το loading είναι υπερβολικό), αλλά τα δάση, οι πεδιάδες, τα βουνά, τα φαράγγια και τα άγρια ζώα έχουν το ύφος που τους αρμόζει. Σε θέμα ποιότητας, τα textures θυμίζουν έβδομη γενιά κονσόλων και στο PS4 Pro όπου έπαιξα το παιχνίδι είχα 30fps.

Ο σχεδιασμός των προσώπων είναι ικανοποιητικός κυρίως στους πρωταγωνιστές. Στους εχθρούς τα μοντέλα των ηρώων επαναλαμβάνονται σε υπερβολικό βαθμό. Έχω μάθει απ’ έξω τις 3-4 φάτσες εχθρών που βλέπω σε σημείο που να μπορώ ακόμα και να τις σχεδιάσω. Το δε lipsync είναι μετριότατο. Τουλάχιστον οι voice actors έκαναν εξαιρετική δουλειά στους χαρακτήρες που τους έχουν ανατεθεί, τόσο σε θέμα τονικότητας σε σχέση με το πρόσωπο, όσο και ως προς το ύφος τους. Έχουν μπει στο πετσί των ρόλων τους και τους αποδίδουν άριστα. Οι sound engineers της Ubisoft δημιούργησαν μέχρι και μουσικά κομμάτια προπαγάνδας για τον Father (Joseph Seed), τα οποία παίζουν ενώ οδηγάτε αυτοκίνητα! Ειλικρινά η έμπνευσή τους είναι ατελείωτη και συμβάλει σε μεγάλο βαθμό για την δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας.

Make Far Cry Great Again
Σε γενικές γραμμές το Far Cry 5 είναι ένα αξιόλογο παιχνίδι. Μπορεί να σας κρατήσει μαζί του, αν είστε fan της σειράς, απλά υπήρχαν διαστήματα στα οποία αναρωτιόμουν γιατί οι developers με ταλαιπωρούσαν τόσο πολύ, λες και έχω φταίξει σε κάτι. Ποιοτικά ωστόσο, το γεγονός ότι γινόμαστε θεατές στο ίδιο έργο, σε συνδυασμό με τα θεματάκια του gameplay και την στασιμότητα των γραφικών, μας δείχνει εμφανώς ότι η Ubisoft θέλησε απλά να βγάλει ένα sequel. Το παιχνίδι δεν έχει τα χάλια του Far Cry Primal και τουλάχιστον μπορεί να σας διασκεδάσει, απ’ την άλλη απέχει από το καλό προφίλ του που έχουμε γνωρίσει.

Θετικά:
- Το σύστημα ανταμοιβής και προόδου με τα perks
- Μεγάλη διάρκεια
- Σύντροφοι κάθε είδους που σας βοηθούν στις μάχες
- Ατελείωτη open world εξερεύνηση
- Διασκεδαστικοί διάλογοι και σωστή επιλογή voice actors
- Το Arcade mode και ο map editor

Αρνητικά:
- Κακοσχεδιασμένες και βαρετές αποστολές
- Επαναλαμβανόμενος σχεδιασμός στους εχθρούς
- Κακό pathfinding ακόμα και στις βασικές αποστολές του story
- Άκρως προβλέψιμη ιστορία
- Ορισμένα bugs και glitches

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 9
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 8
Γενικά: 7.7

Έχει πολλά καλά στοιχεία και ελευθερία επιλογών, ωστόσο απέχει αρκετά από τα Far Cry που αγαπήσαμε.

Μάνος Γρυπάρης