Ni No Kuni II: Revenant Kingdom

Μια ακόμα περιπλάνηση στην διάσταση του παραμυθιού.

To 2013 η Bandai Namco κυκλοφόρησε το Ni No Kuni: Wrath of the White Witch της Ιαπωνικής εταιρείας ανάπτυξης Level-5 στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, το οποίο απέσπασε θετικότατες κριτικές με κύριό του πλεονέκτημα την φιλικότητά του προς τους αμύητους στα (J)RPG παίκτες και τους φανατικούς των Ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων (anime). Με το sequel Revenant Kingdom, η Level-5 προσπαθεί να προσεγγίσει ακόμα περισσότερο το Δυτικό κοινό με πιο άμεσο gameplay διατηρώντας παράλληλα τα χαρακτηριστικά ενός JRPG ώστε να συνδυάσει τον εκμοντερνισμό με την “παράδοση”, με αποτέλεσμα την εισαγωγή περισσότερης και εντονότερης δράσης.

Το πεπρωμένο ενός εκθρονισμένου βασιλιά
H ιστορία του Ni No Kuni II διαδραματίζεται μερικούς αιώνες μετά από τον προκάτοχό του. Ο Roland, πρόεδρος μιας χώρας από έναν κόσμο σαν τον δικό μας (είναι εξόφθαλμο το ότι πρόκειται για παραλλαγή των ΗΠΑ), βρίσκεται καθ’οδόν σε ένα συνέδριο όταν γίνεται μια πυρηνική επίθεση στην πόλη προς την οποία κατευθύνεται με αποτέλεσμα η λιμουζίνα του να εκτραπεί και εκείνος να τραυματιστεί. Τότε, εξαφανίζεται μαγικά και τηλεμεταφέρεται μεταμορφωμένος σε μια πιο νεαρή εκδοχή του εαυτού του στην παράλληλη διάσταση Ni No Kuni και πιο συγκεκριμένα στο βασίλειο Ding Dong Dell, όπου έχει γίνει πραξικόπημα. Ο Mausinger, πρώην βασιλικός σύμβουλος και ποντικάνθρωπος (mouse) δηλητηρίασε τον grimalkin (γατάνθρωπο) βασιλιά και προσπαθεί να σκοτώσει και τον ανήλικο διάδοχό του, τον half-grimalkin (άνθρωπο με αυτιά και ουρά γάτας) πρίγκιπα Evan. Για καλή τύχη του Evan, o Roland εμφανίζεται τη στιγμή του πραξικοπήματος στο δωμάτιό του και τον βοηθά να δραπετεύσει.

Αφού απομακρυνθούν από το Ding Dong Dell, o Evan αποφασίζει να χτίσει ένα νέο βασίλειο, στο οποίο δεν θα υπάρχει πόλεμος και θα ζουν όλοι ευτυχισμένοι. Ο Roland, έμπειρος στην διακυβέρνηση μιας χώρας, προτίθεται να τον βοηθήσει αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Για να γίνει κάποιος βασιλιάς θα πρέπει να δεσμευτεί με ένα Κingmaker, ένα μυθικό πλάσμα το οποίο λειτουργεί σαν φύλακας του βασιλείου και σαν “έγκριση” ότι το εν λόγω άτομο αξίζει για τον θρόνο. Λόγω του πραξικοπήματος, ο Evan δεν πρόλαβε να κάνει την τελετή δέσμευσης με το Kingmaker του Ding Dong Dell, οπότε θα πρέπει να βρει ένα νέο.

Στην αναζήτησή τους αυτή θα κινδυνέψουν από μια ομάδα αερο-πειρατών, οι οποίοι αργότερα γίνονται πολύτιμοι σύμμαχοι και μάλιστα ο αρχηγός τους (Batu) και η θετή του κόρη (Tani) αποφασίζουν να συνοδεύσουν τον Evan και τον Roland στην περιπέτειά τους, προσφέροντας επίσης το ανθρώπινο δυναμικό τους σαν τους πρώτους κατοίκους του επερχόμενου βασιλείου του Evan. Αφού βρει και δεθεί με το νέο του Κingmaker (Lofty), o Evan ξεκινάει να χτίζει το βασίλειό του, το οποίο ονομάζει Evermore και αποφασίζει να το ενώσει με τα υπόλοιπα βασίλεια του κόσμου ώστε να εξασφαλίσει την ειρήνη, αποκτώντας και νέους συντρόφους καθώς προχωράει το εγχείρημά του (Leander και Bracken) και αποκαλύπτοντας ένα μεγαλύτερο κακό το οποίο θα πρέπει να ηττηθεί προκειμένου να επιτευχθεί η παντοτινή ευημερία.

Σε γενικές γραμμές το σενάριο είναι κλισέ και προβλέψιμο. Έχοντας τον Roland σε ρόλο μέντορα, ο Evan δίνει μια αίσθηση ότι στην ουσία έχει άλλους να δουλεύουν για εκείνον πριν καν γίνει επίσημα βασιλιάς με αποτέλεσμα να μην συγκινεί ιδιαίτερα η εξέλιξη του χαρακτήρα του. Τα κίνητρα για τα οποία οι διάφοροι χαρακτήρες γίνονται πολίτες του Evermore ή μέλη της ομάδας του Evan, απλά δεν πείθουν. Άλλοι χαρακτήρες φέρονται στον Evan σαν να ήταν ένα τυχαίο παιδί και άλλοι τον υπηρετούν χωρίς αντίρρηση, παρατώντας οικογένειες και σπίτια για να πάνε στο βασίλειό του χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος. Ένα τρανό παράδειγμα είναι ο Roland, του οποίου η χώρα μόλις έπεσε θύμα πυρηνικής επίθεσης, ο λαός του τον έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ και δεν δείχνει το παραμικρό ίχνος ανησυχίας για την τύχη του (οποιοσδήποτε άλλος στην θέση του θα είχε πρώτο μέλημα να βρει έναν τρόπο να επιστρέψει στον “κανονικό” κόσμο). Όλη αυτή η αφέλεια και τα κενά του σεναρίου θα φανούν ενοχλητικά σε όσους κοιτάτε όλες τις πλευρές της ιστορίας ενός game βασισμένου στο σενάριό του και όχι μόνο τον τεχνικό τομέα gameplay.

Γρήγορη δράση και ποικιλία 
Το gameplay Revenant Kingdom ακολουθεί την κυρίως πλοκή (main quest), καθώς και διάφορα προαιρετικά side quests τα οποία προκύπτουν στην πορεία. Τα autosaves είναι αρκετά συχνό φαινόμενο, οπότε δεν θα χρειαστεί να ανησυχήσετε ιδιαίτερα για την πρόοδό σας σε περίπτωση που πεθάνει το party σας. Σε αρκετά σημεία θα βρείτε επίσης trip doors, μπλε δίνες οι οποίες επιτρέπουν fast travel μεταξύ όλων των ενεργοποιημένων trip doors.

Θα πρέπει να επιλέξετε τρεις από τους χαρακτήρες του party σας με τους οποίους θα διεξάγετε μάχες όταν αυτές προκύπτουν και έχετε την άνεση να αλλάζετε την σύνθεση αυτή σχεδόν όποτε επιθυμείτε. Οι επιλεγμένοι χαρακτήρες πάντα θα λαμβάνουν περισσότερο experience από τους υπόλοιπους, οπότε ίσως να είναι μια καλή σκέψη να τους εναλλάσσετε αν σκοπεύετε να παίξετε με όλους. Μαζεύοντας experience, ο κάθε χαρακτήρας ανεβαίνει levels ξεκλειδώνοντας skills και ανεβάζοντας την δύναμη των επιθέσεών του, αλλά και την ζωή του (HP).

Ο εξοπλισμός του κάθε χαρακτήρα αποτελείται από 3 melee και 1 ranged όπλο, armor, παπούτσια, δαχτυλίδια και περιδέραια. Eκτός από loot, εξοπλισμό μπορείτε να αγοράσετε με χρήματα (guilders) από διάφορους NPCs ή και να τον κατασκευάσετε οι ίδιοι στο βασίλειό σας, όπου επίσης μπορείτε να τον αναβαθμίσετε ξοδεύοντας crafting materials. Πέραν του loot από τους εχθρούς που νικάτε, θα βρείτε διάφορα αντικείμενα διάσπαρτα στον κόσμο είτε μέσα σε σεντούκια, είτε “χύμα” (σηματοδοτούνται από μια λάμψη πάνω από το δάπεδο).

Ο κάθε χαρακτήρας ειδικεύεται στην αποκλειστική χρήση συγκεκριμένων melee και ranged όπλων. O Evan μπορεί να χρησιμοποιεί σπαθιά και μαγικά ραβδιά, ο Roland σπαθιά και πιστόλια, ο Batu σφυριά, τσεκούρια και τόξα, η Tani δόρατα και τόξα, ο Leander δόρατα και μαγικά ραβδιά και η Bracken σφυριά, τσεκούρια και πιστόλια. Αντίστοιχα, ο κάθε χαρακτήρας έχει μέχρι 4 δικά του skills μέσα στην μάχη, τα οποία παρά τα διαφορετικά μεταξύ τους οπτικά και ηχητικά εφέ, τα περισσότερα περιορίζονται ουσιαστικά σε δύο είδη, τις μαζικές (area of effect) επιθέσεις και τις δυνατές επιθέσεις κατά ενός στόχου. Τα skills καταναλώνουν Mana Points (MP), τα οποία επίσης τροφοδοτούν τις ranged επιθέσεις και ξαναγεμίζουν όσο πραγματοποιείτε melee επιθέσεις οι οποίες είναι 2 ειδών, οι γρήγορες και οι δυνατές, με την αποτελεσματικότητά τους να διαφέρει από χαρακτήρα σε χαρακτήρα.

Παράλληλα, κάνοντας melee επιθέσεις επίσης γεμίζετε το gauge του όπλου σας το οποίο όταν φορτίσει στο 100%, το επόμενο skill που θα χρησιμοποιήσετε θα είναι σημαντικά ενισχυμένο. Για αυτό το λόγο, μια τακτική που μπορείτε να ακολουθήσετε είναι το να αλλάζετε όπλο κάθε φορά που βλέπετε κάποιο από τα 3 να έχει φτάσει το 100%, κάτι που μπορείτε να ρυθμίσετε να γίνεται αυτόματα. Θα πρέπει να έχετε όμως το νου σας να μην έχουν μεγάλη διαφορά ποιότητας τα όπλα σας μεταξύ τους, ώστε να μην πέσει το γενικότερο damage που κάνετε.

Οι μάχες είναι πλήρως real-time και η δράση είναι απολαυστικότερη σε σχέση με το υβριδιακό turn-based/real-time σύστημα του προκατόχου του. Στο κεντρικό menu μπορείτε να κάνετε επιπλέον customize την τακτική σας, δίνοντας έμφαση στον τρόπο μάχης τον οποίο προτιμάτε, καθώς επίσης και στο τι είδους loot προτιμάτε να ρίχνουν οι εχθροί. Όλο αυτό το customization δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία πάντως, καθώς με ένα καλά εξοπλισμένο party και καλό συγχρονισμό στην εκτέλεση των skills θα νικήσετε την συντριπτική πλειοψηφία των μαχών ενάντια σε εχθρούς μέχρι και 10 levels παραπάνω από εσάς χωρίς δυσκολία. Αυτό ακούγεται καλό, αλλά όταν έχετε σκοτώσει τα πάντα στο διάβα σας με άνεση και φτάνετε σε ένα κολοσσιαίo boss αναμένοντας κάποια πρόκληση και εκείνο πέσει με την πρώτη προσπάθεια χωρίς καν να χρειαστεί να κάνετε heal, θα απογοητευτείτε έστω και λίγο, μιας και δεν υπάρχει το συναίσθημα της ανταμοιβής (και είναι κρίμα για τα μεγάλα και εντυπωσιακά bosses να “πηγαίνουν άκλαυτα”). Φυσικά δεν λέει κανείς ότι θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο όσο τα Dark Souls, αλλά έστω μια δυνατότητα επιλογής βαθμού δυσκολίας θα βοηθούσε πολύ την κατάσταση. Οι λίγοι γρίφοι που θα συναντήσετε πάντως είναι ικανοποιητικοί από πλευράς πρόκλησης. Ίσως να σας κάνουν λίγο να ξύσετε το κεφάλι σας, αλλά δεν είναι πιο δύσκολοι από όσο χρειάζεται.

Η αισθητική και η δράση των anime παίρνει για άλλη μια φορά ζωή.

Στην περιπέτειά σας θα συναντήσετε τα Higgledies, χαριτωμένα νεραϊδάκια των στοιχείων της φύσης τα οποία θυμίζουν Pokemon με μια δόση από τα Minions του “Despicable Me” και αναλαμβάνουν τον ρόλο των familiars του πρώτου Ni No Kuni. Μπορείτε να έχετε μέχρι 4 από αυτά (και την παρέα του καθενός) μαζί σας και σας βοηθάνε στις μάχες μέσω κάποιων μικρών abilities τα οποία χρησιμοποιούν αυτόματα, τα οποία κυμαίνονται σε buffs, debuffs, damage και healing. Εκτός από την αυτόματη συμμετοχή τους στις μάχες και την ρίξη των σχετικών power-ups, όταν εμφανιστεί ένας κύκλος γύρω τους μπορείτε να ενεργοποιήσετε το συγκεκριμένο Higgledy και την παρέα του τα οποία θα σας βοηθήσουν ακόμα περισσότερο φτιάχνοντας μεταξύ άλλων μια ζώνη μέσα στην οποία σας κάνουν heal, κάνοντας μια πολύ δυνατή επίθεση κατά ενός εχθρού ή δίνοντάς σας κάποιο σημαντικό buff.

Στο world mode θα βρεθείτε όταν δεν βρίσκεστε σε μάχη, σε πόλη ή σε κάποιον κλειστό χώρο. Η κάμερα δείχνει ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου με ισομετρική προοπτική, ενώ οι χαρακτήρες σας μετατρέπονται σε "Chibi" (καρικατούρες με τεράστια κεφάλια). Σε αυτό το mode εξερευνάτε τον κόσμο σε ευρύτερη κλίμακα, ταξιδεύοντας από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο περπατώντας. Στην διαδρομή θα συναντήσετε σεντούκια και power-ups, καθώς και εχθρούς, οι οποίοι μόλις τους πλησιάσετε αρχίζουν να τρέχουν κατά πάνω σας και το παιχνίδι μπαίνει σε combat mode μόλις σας ακουμπήσουν. Το κακό με αυτό είναι ότι η ακτίνα στην οποία ένας εχθρός σας παίρνει χαμπάρι είναι πολύ μεγάλη και η ταχύτητά των εχθρών είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική σας, οπότε δύσκολα θα αποφύγετε κάποια μάχη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές ανούσιες μάχες, ειδικά σε μέρη του χάρτη όπου υπάρχουν πολλοί εχθροί του ίδιου τύπου, μέχρι να αποκτήσετε καράβι και στη συνέχεια ένα ζέπελιν με τα οποία θα αποφεύγετε μεγάλο μέρος του περπατήματος (και των επίγειων μαχών που δεν επιδιώκετε).

Όταν ο Evan ξεκινήσει να αποκτά υπηκόους, ξεκλειδώνετε το skirmish mode. Σε αυτό πολεμάτε μεγαλύτερης κλίμακας μάχες χρησιμοποιώντας έως και 4 units ταυτόχρονα με σκοπό να κατατροπώσετε τις εχθρικές δυνάμεις. Κάθε unit έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό το οποίο είναι δυνατότερο από ένα άλλο, αλλά αντίστοιχα είναι και πιο αδύναμο απέναντι σε ένα άλλο. Για παράδειγμα, τα units που χρησιμοποιούν ξίφη είναι δυνατότερα ενάντια σε εχθρούς με σφυριά, αλλά πιο αδύναμα όταν πολεμούν εχθρούς με δόρατα. Το όλο σύστημα μοιάζει με “πέτρα-ψαλίδι-χαρτί” στην ουσία του και επίσης έχετε τη δυνατότητα να αναβαθμίσετε τα units σας, το οποίο σε συνδυασμό με τα μοναδικά skills του κάθε ενός (όπως βομβαρδισμοί, bonuses σε φίλια units ή penalties σε εχθρικά) και με την δυνατότητα του να αναπληρώνετε τις απώλειες μέσα στην μάχη, καθιστούν τις αποστολές αυτές πανεύκολες. Οι μέτριες (εώς αδιάφορες) ανταμοιβές κάνουν αυτό το mode να μην συνεισφέρει σημαντικά στην εμπειρία του gameplay, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κακοφτιαγμένο.

Σε κάποιο σημείο της ιστορίας, ο Evan ξεκινάει να χτίζει το πολυπόθητο νέο του βασίλειο, το οποίο διαχειρίζεστε βάζοντάς τον να καθίσει στον θρόνο του, μπαίνοντας στο kingdom management mode. Σε αυτό το mode χτίζετε και αναβαθμίζετε κτίρια και τοποθετείτε NPCs-υπηκόους σας (τους οποίους στρατολογείτε μέσω side quests ή ως μέρος της κυρίως ιστορίας) σε αυτά ανάλογα με τις δυνατότητές τους και σε αντάλλαγμα λαμβάνετε ειδικό currency (kingsguilders) για την περαιτέρω ανάπτυξη του βασιλείου, καθώς και πρόσβαση σε έρευνες οι οποίες γίνονται με βάση την ικανότητα των NPCs τους οποίους έχετε τοποθετήσει στο εκάστοτε κτίριο και επηρεάζουν διάφορους τομείς του gameplay. Σε μερικά κτίρια μπορείτε να αγοράσετε υλικά για crafting, ενώ σε άλλα μπορείτε να κατασκευάσετε και να αναβαθμίσετε εξοπλισμό ξοδεύοντας υλικά και χρυσό. Tα kingsguilders αρχικά μαζεύονται με αργό ρυθμό, αλλά σύντομα τα αποθέματά σας θα γεμίζουν γρήγορα καθώς ο ρυθμός επαναγέμισής τους αυξάνεται.

Ενώ τα κτίρια χτίζονται και αναβαθμίζονται αμέσως, το research γίνεται με real-time αναμονή. Αυτό είναι ένα μεγάλο ψευγάδι, μιας και δεν υπάρχει κάποιος ανταγωνιστικός παράγοντας όπως στα RTS, ή κάποιος λόγος balance όπως στα ΜΜΟ ο οποίος να δικαιολογεί in-game αναμονές των 40, των 50 ή και παραπάνω λεπτών. Οι developers μάλλον ήθελαν να αυξήσουν την διάρκεια ή να μην ήθελαν να σας βάλουν να πηγαινοέρχεστε και να προχωράει το research όσο εσείς τριγυρνάτε στον κόσμο πολεμώντας, αλλά δεν έλαβαν υπ’όψη πως ήδη υπάρχει αναμονή στην ροή του currency και πως τα διάφορα research topics ήδη απαιτούν ένα επίπεδο ικανότητας από τους NPCs ή αναβαθμίσεις στο κτίριο, οπότε το να προεκτείνεται η αναμονή σε real-time είναι εκνευριστικό, ειδικά όταν δεν έχετε κάτι άλλο να κάνετε και χρειάζεστε το αποτέλεσμα ενός research προκειμένου να προχωρήσετε. Παρά τις καθυστερήσεις στα research, το kingdom management είναι ένα πολύ ευχάριστο mode το οποίο συνεισφέρει θετικά στο Ni No Kuni II και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αποσπάσει αρκετό από τον χρόνο σας.

Μιλώντας για ψευγάδια, ένα μεγάλο αρνητικό στοιχείο του Revenant Kingdom είναι τα υπερβολικά πολλά cutscenes γραπτών διαλόγων τα οποία διακόπτουν το gameplay πολλές φορές ακόμα και ανά μερικά δευτερόλεπτα αντί να ήταν μαζεμένα σε ένα cutscene. Τονίζεται το ότι πρόκειται για παύσεις γραπτών διαλόγων και όχι cinematic cutscenes. Αυτό μπορεί να γίνει απόλυτα εκνευριστικό αν ληφθεί υπόψη το ότι ακολουθώντας την “συνταγή” των JRPGs, οι διάλογοι γίνονται με κείμενα 2 γραμμών τα οποία γεμίζουν το κουτί διαλόγων και δεν συνεχίζεται αυτόματα, οπότε για να περάσετε στις επόμενες 2 γραμμές θα πρέπει να πατήσετε skip.

Για παράδειγμα, μπαίνετε σε έναν χώρο και γίνεται παύση στην οποία ένας NPC σας λέει (γραπτώς) ότι πρέπει να πάτε στην πόρτα στην απέναντι άκρη του δωματίου (5 μέτρα απόσταση. Μέχρι να πάτε απέναντι και να μπείτε στην πόρτα θα γίνουν άλλες δύο παύσεις για διαλόγους, οι οποίοι μάλιστα δεν προχωράνε παρακάτω αν δεν πατήσετε skip, οπότε προκειμένου στο συγκεκριμένο παράδειγμα να διασχίσετε ένα δωμάτιο, θα περάσετε συνολικά τρεις παύσεις για γραπτό διάλογο.

Αυτό θα μπορούσε να μην υπάρχει αν ο εν λόγω NPC σας εξηγούσε όλα αυτά από την στιγμή που μπήκατε στον χώρο με έστω ένα μεγάλο κείμενο (ή με 2 γραμμές τη φορά, αλλά έστω να τα πει όλα μέσα στην ίδια παύση), ή αν σας τα έλεγε προφορικά χωρίς καν να χρειαστεί να διακοπεί η δράση. Τα σπαστά κείμενα των 2 γραμμών ήταν OK στο SNES, αλλά πλέον έχουμε 2018 και αυτά τα στοιχεία πλέον επιβαρύνουν το gameplay αντί να το ενισχύουν. Ένα πλήρες playthrough θα σας πάρει κάπου 40 με 50 ώρες και η διάρκεια δύναται να διπλασιαστεί αν αφιερώσετε περισσότερο χρόνο στην ανάπτυξη του βασιλείου σας και στα side quests.

Σαν να ζείτε μέσα σε ένα anime
Ο οπτικός τομέας του Revenant Kingdom αντικατοπτρίζει την αρτιότητα του τεχνικού του τομέα. Ακόμα και με γεμάτη οθόνη εν μέσω μάχης δεν υπάρχει πτώση frames, ενώ δεν συναντώνται σχεδόν καθόλου glitches. Τα τοπία είναι υπέροχα και οι χαρακτήρες σε συνδυασμό με τα άψογα animations δίνουν την εντύπωση ότι πρόκειται για ταινία anime και όχι για video game. Την παράσταση κλέβουν τα Kingmaker bosses, τα οποία είναι πελώρια. Τα εφέ του Ni No Kuni II δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό, αλλά δένουν σωστά με τον γενικότερο οπτικό χαρακτήρα του παιχνιδιού.

Η ήχοι και οι μελωδίες του παραμυθιού
Όσον αφορά τον ηχητικό τομέα, την μουσική επένδυση του Ni No Kuni II έχει επιμεληθεί ο Joe Hisaishi ο οποίος ανέλαβε και αυτή του προκατόχου του. Η μουσική είναι άριστα ενορχηστρωμένη, με θέματα τα οποία δένουν απόλυτα με τα αντίστοιχά τους περιβάλλοντα, αλλά είναι επαναλαμβανόμενα και πολύ μικρά σε διάρκεια, οπότε αν μείνετε σε ένα μέρος για αρκετή ώρα, η συνεχής επανάληψη ενός θέματος μπορεί να γίνει ενοχλητική. Τα ηχητικά εφέ είναι πλήρη και ταιριαστά, αν και όχι κάτι το συνταρακτικό. Το Αγγλικό voice acting είναι ικανοποιητικό, αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με το voice acting του Ni No Kuni II όμως δεν είναι η ποιότητά του, αλλά η ποσότητά του. Τα πλήρως voice-acted σημεία είναι ελάχιστα, με την πλειοψηφία των διαλόγων να είναι γραπτό κείμενο συνοδευόμενο από απλά επιφωνήματα ή μια λέξη των χαρακτήρων, το οποίο επιβαρύνει την κατάσταση με τα υπερβολικά πολλά cutscenes, όπως προαναφέρεται.

Σχεδόν κορυφαίο
Η προσπάθεια προσέγγισης του Δυτικού κοινού από την Level-5 έχει σαν αποτέλεσμα ένα Action/JRPG το οποίο είναι όντως αρκετά φιλικό στους χρήστες της Δύσης, αν και διατηρεί κάποιες “παιδικές ασθένειες” των JRPG τις οποίες οι φανατικοί του είδους σίγουρα θα παραβλέψουν, ενώ οι "πιουρίστες" ίσως να τις θεωρήσουν έναν παράγοντα ισορροπίας με την "δυτικοποίηση" σε σχέση με τον προκάτοχό του. Παρά τα κενά στο σενάριο και την διακοπτόμενη δράση, το Ni No Kuni II θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον χάρη στην ποικιλία του gameplay του, τον όμορφο σχεδιασμό του και την έντονή του δράση και θα σας απορροφήσει στον παραμυθένιο του κόσμο. Σίγουρα πρόκειται για ένα από τα καλύτερα JRPG που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ για το PC.

Θετικά:
- Ποικιλία σε gameplay modes
- Όμορφα σχέδια
- Γρήγορη και έντονη δράση στις μάχες
- Έξυπνοι γρίφοι που δεν κουράζουν
- Τεχνικά άρτιο
- Μεγάλη διάρκεια

Αρνητικά:
- Κενά στο σενάριο και φτωχή εξέλιξη των χαρακτήρων
- Υπερβολικά πολλές παύσεις για ανούσιους γραπτούς διαλόγους
- Ελλιπές voice acting
- Real-time αναμονές στο kingdom management mode
- Yπερβολικά εύκολες μάχες

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 8.5
Gameplay: 8
Αντοχή: 8.5
Γενικά: 8.2

Θα κρατήσει το ενδιαφέρον σας ακόμα και αν δεν είστε φανατικοί του είδους.

Γιώργος Τζίτζιφας