Paradigm

Όταν οι πλαστικές επεμβάσεις πάνε…στραβά.

Για τους PC gamers που δεν αρέσκονται στο να παίζουν γρήγορα FPS games όπου τα DPI είναι εξαρχής ρυθμισμένα στα ύψη, ή που δεν γουστάρουν να συνδέουν κάποιο joystick και πολύ απλά θέλουν να χρησιμοποιούν το mouse τους υπάρχουν τα point-and-click games τα οποία πραγματικά απαιτούν την χρήση μόνο του ενός χεριού. Ενώ το Paradigm ανήκει στην κατηγορία των point-and-click Adventures, σας βεβαιώνουμε πως το περιεχόμενο του διαφέρει από κάθε άλλο game της κατηγορίας και όχι μόνο. Ο indie αυτός τίτλος με άρωμα Σοβιετικής Ένωσης σχεδιάστηκε, αναπτύχθηκε και δημοσιεύθηκε από τον Jacob Janerka ο οποίος έδωσε την ψυχή του σε αυτό το παιχνίδι συμμετέχοντας τόσο ως σχεδιαστής όσο συγγραφέας και voice actor για την πρώτη του δημιουργία.



Ξεκινώντας από Kickstarter το 2014, το Paradigm συγκέντρωσε έσοδα του ύψους των 37.000 δολαρίων περίπου ξεπερνώντας κατά πολύ τον στόχο των 10 χιλιάδων που είχε θέσει αρχικά ο δημιουργός του. Στην πορεία της κυκλοφορίας του μάλιστα ο Jacob Janerka παράτησε την δουλειά του ώστε να ασχοληθεί με το project καταφέρνοντας να το δημοσιεύσει επίσημα τον Απρίλιο του 2017, με καθυστέρηση αν σκεφτεί κανείς πως ο ίδιος ευελπιστούσε να είναι διαθέσιμο στα μέσα του 2015. Το κοινό ανταποκρίθηκε ευχάριστα στην ιδέα του Αυστραλού τόσο κατά την ανάπτυξη του, όσο και όταν το δοκίμασαν αφού κατάφερε με μιας να συγκεντρώσει υψηλές βαθμολογίες. Είναι όμως άξιο όλων αυτών των επαίνων ή μήπως είναι λίγο…overhyped;

Μακριά από καθρέφτες
Ο κατ' εξοχήν παράγοντας της επιτυχίας του παιχνιδιού είναι ο ξεκαρδιστικός πρωταγωνιστής ο οποίος κάνει τα πάντα για να τον συμπαθήσετε από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Βέβαια δεν είναι το πρώτο ακριβώς πράγμα που αντικρίζετε με την έναρξη του παιχνιδιού, αλλά αντιθέτως την εμφάνισή του κάνει ένα τηλεοπτικό σποτάκι από την εταιρεία DUPA Genetics. Η συγκλονιστική αυτή διαφήμιση της εταιρείας πλασάρει το έργο της, που δεν είναι άλλο από την γενετική τροποποίηση των ασυνήθιστων παιδιών και με τον όρο ασυνήθιστο εννοούν το να μην έχει βγει το παιδί σας ΑΚΡΙΒΩΣ όπως το θέλετε είτε από άποψη εμφάνισης είτε προσωπικότητας. Αφού δημιουργήσουν τα νέα αυτά τροποποιημένα παιδιά τα πωλούν σε πλούσιους και ισχυρούς που δεν θέλουν να αφήσουν τα αστείρευτα πλούτη τους στα βιολογικά τους παιδιά. Εδώ λοιπόν έρχεται ο πρωταγωνιστής μας, ο Paradigm, ο οποίος φαίνεται να αντιμετώπισε ένα θεματάκι στο εργαστήριο, σε σημείο που δεν έγινε και τόσο…γοητευτικός. Για την ακρίβεια, λίγο οι τεράστιες φουσκάλες που έχει στο κεφάλι, λίγο η απουσία μύτης και το απλανές βλέμμα της αγελάδας τον καθιστούν το λιγότερο απωθητικό.

Παρόλα αυτά ο ίδιος δεν έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα. Τουναντίον, ο Paradigm ζει μόνος στην Krusz, μια χώρα Σοβιετικής προέλευσης αν κρίνουμε από την προφορά του ίδιου και ονειρεύεται να γίνει ο κορυφαίος καλλιτέχνης ηλεκτρονικής μουσικής. Με πάθος για μουσική και συνεχή όρεξη για τα λεγόμενα “phat beasties” (μουσική και beatbox) περνά μια αρκετά ήσυχη ζωή ευελπιστώντας να κυκλοφορήσει κάποιον ποιοτικό δίσκο. Την γαλήνη της ζωής του όμως έρχεται να διακόψει ο βραδύπους Olof, ο ιδιοκτήτης της DUPA Genetics, που κυνηγά να συλλάβει το αποτυχημένο προϊόν της εταιρείας του και γενικότερα έχει ιδιαίτερα σατανικά σχέδια τις ώρες που δεν ξερνάει…γλυκά. Ο Paradigm λοιπόν αναγκάζεται να μπει σε μια περιπέτεια που του αποκαλύπτει πολλά σχετικά με το τι πήγε στραβά με τον ίδιο, ενώ στον δρόμο του εμφανίζεται κάθε λογής περίεργο πλάσμα χωρίς απαραίτητα να έχουν υποστεί γενετική τροποποίηση. Μην περιμένετε να συναντήσετε φυσιολογικό άτομο σε αυτό το παιχνίδι καθώς καθένας από τους χαρακτήρες, πρωταγωνιστές και μη, διαθέτει εσκεμμένα κωμικά στοιχεία στον χαρακτήρα ή την εμφάνισή του με τα οποία αργά η γρήγορα θα γελάσετε όσο κι αν προσπαθήσετε να αντισταθείτε.

Λιτό μα ξεκαρδιστικό
Το θετικό στοιχείο του πρωτότυπου αυτού point-and-click τίτλου είναι το γεγονός το ότι παρά την απλότητα του, το gameplay έχει ως μοναδικό στόχο να σας κάνει να γελάσετε. Πράγματι το genre δεν προσφέρει εκ φύσεως πολλές επιλογές στους παίκτες, εξού και η δυνατότητα να παίξετε ολόκληρο σχεδόν το παιχνίδι με την χρήση του mouse σας μόνο. Από γενικής άποψης, υπάρχουν διάφορες τοποθεσίες στην πόλη Krusz στις οποίες μπορείτε να μεταβείτε μέσω ενός map. Η επιλογή της εκάστοτε τοποθεσίας θα σας παραπέμψει σε ένα χώρο με διάφορα αντικείμενα με τα οποία μπορείτε να αλληλεπιδράσετε. Κλικάροντας πάνω σε αυτά σας δίνονται πάντοτε τέσσερις επιλογές. Συγκεκριμένα έχουμε τα Look At, Talk to, Use και Pick Up για να παρατηρήσετε κάτι, να μιλήσετε σε κάποιον, να χρησιμοποιήσετε κάποιο αντικείμενο, ή να το πάρετε και να το αποθηκεύσετε στο inventory σας αντίστοιχα. Είναι σημαντικό να θυμόσαστε που βρήκατε τι, διότι η εξέλιξη της ιστορίας απαιτεί πολλές φορές να επιστρέψετε σε κάποιον χώρο να πάρετε κάποιο αντικείμενο το οποίο προηγουμένως δεν θα σας ήταν επιτρεπτό.



Κάθε πράξη του πρωταγωνιστή έχει αστείο ύφος. Από το περπάτημα του, μέχρι την ομιλία του και την απίστευτη φαντασία του, παρατηρείτε την προσπάθεια του δημιουργού του να κάνει το κοινό να γελάσει είτε με κάποιο έξυπνο αστείο, είτε με χυδαιότητες, ύβρεις και awkward στιγμές. Κάθε φορά που διαλέγετε κάποια από τις διαθέσιμες επιλογές στα αντικείμενα ο Paradigm θα απαντήσει με μια αρκετά nerdουλίστικη φράση ή με ένα αρκετά καλό χωρατό. Αξίζει να δοθούν τα εύσημα στον συγγραφέα της πλοκής του, καθώς πήρε το ρίσκο και κατάφερε να στηρίξει το παιχνίδι του στο χιούμορ προσφέροντας ένα αρκετά αστείο περιεχόμενο, πράγμα που θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο σε περίπτωση που τα χιλιάδες jokes του παιχνιδιού δεν ήταν πετυχημένα. Η απάντηση επομένως που θα δώσει ο Paradigm στην επιλογή σας είναι αυτή που θα σας καθοδηγήσει σχετικά με την χρησιμότητα ή μη του επιλεγμένου αντικειμένου.

Αν ποτέ νιώσατε άσχημα για τον εαυτό σας δείτε τον Paradigm και θα πείτε και ευχαριστώ…

Η εξέλιξη του παιχνιδιού πραγματοποιείται μέσω επίσης διασκεδαστικών διαλόγων με τους χαρακτήρες που υπάρχουν στις περιοχές. Λάβετε υπόψη, πως ο Paradigm ίσως να είναι και ο πιο φυσιολογικός εξ’ αυτών. Θέλετε και παραδείγματα; Ο Doug είναι ένα φυτό που ειδικεύεται στο beatbox (η πιο cringy στιγμή όλου του παιχνιδιού), ο The Cone είναι ένας άνθρωπος με το κεφάλι χωμένο σε έναν κώνο και έχει ως σύζυγο μια πλαστική κούκλα, ενώ έχουμε και τον Space Cadet, τον ναρκομανή διαστημάνθρωπο με την παραμορφωμένη μούρη που έχει την φήμη του καλύτερου…στοματικού σεξ. Για κάποιους που δεν θέλουν να εξερευνήσουν την ψυχοσύνθεση κάθε τρελού χαρακτήρα, είναι περίπου εμφανές στους χρήστες το ποια επιλογή ανάμεσα στις πολλές που έχει ο κάθε διάλογος είναι η πιο ουσιώδης που θα προχωρήσει την ιστορία. Ωστόσο συνίσταται το να αφιερώνετε λίγα λεπτά ώστε να ακούτε κάθε πιθανή εκδοχή της συζήτησης αφού καθεμιά έχει το δικό της αστείο να προσφέρει στους παίκτες.



Όσον αφορά το inventory ακόμα ένα διασκεδαστικό στοιχείο του παιχνιδιού είναι το πόσο περίεργα ενδέχεται να χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε τα συλλεγμένα αντικείμενα, είτε μόνα τους, είτε σε συνδυασμό με άλλα. Γιατί ας πούμε να μην ποτίσετε το σκυλί σας με λίγη vodka σε συνδυασμό με καθαρή αιθανόλη σε σημείο που να πέσει ξερό; Τέλος έχουμε τα collectibles του παιχνιδιού που είναι τα Duporganisers, συσκευές με χιουμοριστικά κείμενα στο εσωτερικό τους. Συνολικά το gameplay του παιχνιδιού είναι αρκετά λιτό, ωστόσο ο συνδυασμός των αντικειμένων με τους διαλόγους προσφέρουν μια τόσο αστεία εμπειρία που θα καταλάβετε και μόνοι σας όταν θα αρχίσετε να παρακολουθείτε και όλες τις εκδοχές αυτών αν δεν το κάνατε από την αρχή. Στο χέρι σας είναι δηλαδή το αν θα γελάσετε λίγο, πολύ ή πάρα πολύ. Μπορεί να μην περιέχει ποικιλία μηχανισμών, αλλά το χιούμορ του σε κάθε σας κίνηση σίγουρα θα σας συναρπάσει.

Δεν το(ν) λες και έκτρωμα
Αν λάβουμε υπόψη το μικρό budget που αξιοποιήθηκε για την δημιουργία του παιχνιδιού, ο οπτικός του τομέας κινείται σε παραπάνω από ικανοποιητικά επίπεδα. Το παιχνίδι περιέχει εσκεμμένα αυτά τα γραφικά και την απλότητα των κινήσεων, καθώς η έμφαση που ήθελε ο δημιουργός του να δώσει ήταν εξαρχής στον σχεδιασμό των χαρακτήρων. Προσπερνώντας το γεγονός το ότι οι περισσότεροι είναι αλλόκοτοι και άσχημοι, με αστείο και πάλι τρόπο, όλοι οι χαρακτήρες του παιχνιδιού είναι ξεχωριστοί, ιδιαίτεροι και καλοσχεδιασμένοι. Ιδίως ο Paradigm έχει φτιαχτεί με τρόπο τέτοιο που ακόμα και αν δεν γνωρίζετε περί τίνος πρόκειται μπορείτε εύκολα να αντιληφθείτε ότι έχει κάποιο πρόβλημα που πιθανότατα προήλθε από εργαστηριακή επέμβαση. Ο κακός της υπόθεσης είναι από την άλλη ένας βραδύπους με φράντζα και στο σύνολο θα αντικρίσετε πολλούς χαρακτήρες που θα σας κάνουν να γελάτε με την τραγικότητα της εμφάνισής τους. Ειδικά στις σκηνές που η κάμερα εστιάζει στο πρόσωπο του Paradigm θα νιώσετε αρκετές φορές μια ευχάριστη…αναγούλα. Μπορεί να μην έχει ποιοτικά εφέ, lip syncing και κινήσεις, αλλά τον στόχο της ψυχαγωγίας του κοινού τον πετυχαίνει για ακόμα μία φορά.



Η ρωσική προφορά στα καλύτερά της
Αν υπάρχει κάτι το οποίο συμβάλλει με εξίσου σημαντικό τρόπο με την εμφάνιση του Paradigm στο να γελάσετε είναι αδιαμφισβήτητα η προφορά του. Αν κλείσετε τα μάτια και φανταστείτε έναν Ρώσο να μιλάει αγγλικά, συγχαρητήρια, έχετε ήδη καταλάβει πως θα ακούγεται ο Paradigm. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός το ότι ο δημιουργός του παιχνιδιού πέραν από τους πολυάριθμους ρόλους που είχε στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, συμμετείχε και ως voice actor για αρκετούς χαρακτήρες του παιχνιδιού, συμπεριλαμβανομένου του πρωταγωνιστή με ιδιαίτερη επιτυχία. Δίνοντας στον κάθε χαρακτήρα την δική του χροιά, με ξεχωριστές αστείες προφορές ή τρόπους ομιλίας, δημιούργησε ένα σύνολο πρωταγωνιστικών χαρακτήρων που δε θα μπορούσε κανείς να διανοηθεί ότι καλύπτεται από τόσα λίγα άτομα. Τα κομμάτια που καλύπτουν τις σκηνές του παιχνιδιού συμβάδιζαν κατά πολύ με το περιεχόμενο της συζήτησης όντας πιο έντονα στις έντονες στιγμές και πιο χαλαρά στους αστεϊσμούς. Ούτε στον ηχητικό τομέα έχουμε φυσικά κάτι το συγκλονιστικό, ωστόσο ήταν αρκετά ευχάριστος.


Θύμα ενός μικρού budget
Εάν το Paradigm βρισκόταν από την αρχή στα χέρια ενός μεγάλου publisher και διέθετε ένα μεγάλο budget είχε στα σίγουρα εξαιρετικές προοπτικές. Το απίστευτα πιασάρικο χιούμορ του είναι ικανό να σας χαρίσει περίπου 7 με 8 ώρες gameplay που θα ευχαριστηθείτε απόλυτα. Δεν αποκλείεται ορισμένοι να το παίξουν παραπάνω από μία φορά καθώς σίγουρα αν του αφιερώσετε χρόνο θα περάσετε πολύ καλά, αφήνοντας πίσω μια ευχάριστη, ικανοποιητική ανάμνηση. Δυστυχώς το μικρό κόστος παραγωγής δεν του επιτρέπει να τιναχθεί στα ύψη, αλλά στο κομμάτι της ψυχαγωγίας του κοινού παίρνει άριστα. Απευθύνεται βέβαια σε ένα σχετικά ώριμο κοινό, εφόσον περιέχει τόσες πολλές βωμολοχίες και αστεία που μόνο ένα άτομο πέραν της εφηβείας μπορεί να αντιληφθεί. Για indie τίτλος πάντως, σίγουρα αποτελεί ένα άκρως διασκεδαστικό αποτέλεσμα.

Θετικά:
- Απίστευτο χιούμορ
- Ποικιλία διασκεδαστικών χαρακτήρων
- Απλό gameplay
- Ευχάριστοι διάλογοι

Αρνητικά:
- Μέτρια γραφικά
- Μικρός χάρτης περιοχών
- Περιορισμένες επιλογές

Βαθμολογία
Γραφικά: 6.5
Ήχος: 7.5
Gameplay: 8
Αντοχή: 7
Γενικά: 7.5

Θα σας προσφέρει άφθονες στιγμές γέλιου και ευχαρίστησης χωρίς να γίνει κουραστικό.

Γιάννης Σιδηρόπουλος