Grey Goo

Διαγαλαξιακές μάχες μπροστά στην απειλητική ουσία. 

Η εταιρεία ανάπτυξης Petroglyph Games είναι γνωστή από τις Strategy σειρές Star Wars: Empire at War και Panzer General. Με το Grey Goo επιχειρεί να “ξεδιψάσει” όλους εμάς τους καμένους RTSάδες που μεγαλώσαμε με τα sci-fi Strategy της Westwood και τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ανάλογους τίτλους με το σταγονόμετρο.

Το σενάριο στο Grey Goo λαμβάνει χώρα 500 χρόνια στο μέλλον, όπου η ανθρωπότητα επεκτείνεται εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Βρισκόμαστε στον στον πλανήτη Falhanman όπως τον αποκαλούν οι “ντόπιοι” ή αλλιώς Ecosystem 9 όπως τον ονομάσαμε…οι γήινοι. Οι φυλές που θα δείτε στο παιχνίδι είναι οι Humans, οι Beta που αποικούν τον πλανήτη (αν και οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται "Mora") και οι Goo, μια κολλώδης ουσία η οποία καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά της.

Όταν ο εχθρός δεν είναι αυτός που νομίζεις
Το campaign αποτελείται από 15 αποστολές και το σενάριο εξελίσσεται γύρω από μία…απότομη γνωριμία των Humans και των Beta, στην οποία παρεμβαίνει και ένας τρίτος παράγοντας, το Goo. Υπάρχουν δύο ειδών sci-fi σενάρια στα games. Στο ένα δεχόμαστε εισβολή στη Γη από εξωγήινους και στο άλλο πηγαίνουμε εμείς σε άλλους πλανήτες και πολεμάμε τους “κακούς” της υπόθεσης που είναι οι εκάστοτε εξωγήινοι-άποικοι, οι οποίοι –υποτίθεται- μας απειλούν. Εδώ οι σεναριογράφοι έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στο να αποδώσουν την γνωριμία μεταξύ των Humans και των Beta, σε σημείο που θα προβληματιστείτε για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Όλα αυτά βέβαια ισχύουν στο ξεκίνημα της πλοκής, διότι στην πορεία δυστυχώς το σενάριο πέφτει στην παγίδα της υπερανάλυσης των καταστάσεων ή ορισμένων απρόσμενων και κάπως ιδιόμορφων γεγονότων που ειλικρινά αναρωτιόμαστε ποια ήταν η βάση σκέψης όταν σχεδιαζόντουσαν. Σε κάθε περίπτωση, η ουσία είναι ότι θα μάθετε να ελέγχετε και τις τρεις φυλές, καθεμία εκ των οποίων έχει τα υπέρ και τα κατά της.

Ώρα για χτίσιμο
Το Grey Goo απευθύνεται σε όσους αποζητούν παραδοσιακά RTS με χτίσιμο βάσης και resource management. Οι τρεις φυλές μεταξύ τους έχουν διαφορετική φιλοσοφία, ωστόσο το balancing μεταξύ τους είναι επιτυχημένο. Οι Humans δημιουργούν τα κτίρια το ένα κοντά στο άλλο χτίζοντας δρόμους, οι Beta μπορούν να χτίσουν όπου θέλουν στο χάρτη, δημιουργώντας ωστόσο κάθε φορά από ένα hubs γύρω από το οποίο θα μπουν 2 ή 4 ή 6 κτίρια και τέλος οι Goo…πάνε παντού και ουσιαστικά “γενάνε” πλάσματα από μέσα τους, άρα δεν ακολουθούν την τακτική του κλασικού χτισίματος βάσης. 

Η δημιουργία κτιρίων και μονάδων βασίζεται αρκετά στα upgrades. Πέρα από το refinery στο οποίο γίνεται πάντα attach ένα harvester, θα πρέπει να χτίσετε silos για να διατηρείτε τα επιπλέον credits, factory όπου βγαίνουν στρατιώτες και οχήματα, κανένα επιπλέον κτίριο όπως repair pad και τέλος αμυντικά turrets. Αυτά είναι όλα. Από εκεί κι έπειτα θα πρέπει να εγκαταστήσετε upgrades στο Factory σας ώστε να μπορέσετε να βγάλετε heavy tanks, artillery tanks, άμυνα από αέρος και πάει λέγοντας. Οι επιθετικές μονάδες δυστυχώς είναι nerfαρισμένες και ελάχιστοι θα τις προτιμήσουν λόγω του μικρού armor τους, άρα το μεγαλύτερο μέρος της μάχης επικεντρώνεται στη στεριά. Επίσης, με δυσαρέστησε κάπου το γεγονός ότι στους Humans κάποια κτίρια δεν δημιουργούνται –για ανεξήγητο λόγο- δίπλα σε άλλα ή το ότι το repair στα κτίρια δεν έπιανε πάντοτε αλλά ήθελε σε πολύ συγκεκριμένα σημεία.

Τα resources σε Humans και Beta συλλέγονται από πηγές που βρίσκονται κοντά στο αρχικό σημείο της βάσης σας και από ένα σημείο κι έπειτα, αν το εκάστοτε ορυχείο εξαντληθεί, τότε βγάζει credits με το σταγονόμετρο συνεπώς θα πρέπει να έχετε προνοήσει εξ αρχής να ψάξετε για εναλλακτικές πηγές. Στους Goo η τακτική μάχης διαφέρει εντελώς απ' τις άλλες δύο φυλές. Η αρχική ανάπτυξη είναι πολύ αργή καθώς θα πρέπει να πάρετε τα Mother Goo και να τα βάλετε πάνω στα resources κι από εκεί γενάνε μονάδες όποτε τους δώσετε εντολές. Παράγουν μικρό ή μεγάλο Goo και αυτά με την σειρά τους προχωρούν στο πεδίο της μάχης προσπερνώντας ακόμη και βουνά και γεννάνε όποτε τους υποδείξετε. Το Goo είναι ευέλικτη ουσία που έχει ως πλεονέκτημα το stealth, αναπληρώνει το health από μόνη της και μπορείτε μέσω ενός μενού να έχετε ταυτόχρονη πρόσβαση σε έως και 10 mother Goo και να γενάτε σαν να μην υπάρχει αύριο. Στον αντίποδα έχουν και τις πιο αδύναμες μονάδες αφού τα βαριά τανκ των εχθρικών φυλών τα καταρρίπτουν για πλάκα.

Στο πεδίο της μάχης
Οι διαφοροποιήσεις των Humans με τους Beta έχουν να κάνουν με το ότι οι Beta στηρίζονται κυρίως στη σύνθεση μονάδων. Πρώτα για παράδειγμα χτίζουν βάσεις για turrets και μετά τις εξοπλίζουν με όχημα. Επίσης, οι φυλές διαθέτουν και μεγάλες μονάδες μαζικής καταστροφής που απαιτούν χρόνο και αρκετά credits για να χτιστούν. Στην περίπτωση των Beta θα πρέπει να συνθέσετε δύο μεγάλα factories και 4 upgrades για να φτιάξετε την κινητή σας μονάδα. Η ευελιξία του χτισίματος οπουδήποτε έρχεται να γίνει balanced με την δυνατότητα τηλεμεταφοράς των Humans οπουδήποτε στο χάρτη (διότι είμαστε μάγκες και σε 500 χρόνια από τώρα θα τηλεμεταφερόμαστε).

Βάση πρωτοτυπίας και συνοχής κερδίζει εύκολα τις εντυπώσεις στον τομέα των RTS, ειδικά αν ψάχνετε για ένα καλό Command & Conquer clone.

Το campaign σας βάζει στη διαδικασία να ολοκληρώσετε ποικίλα objectives. Πέρα από την παραδοσιακή καταστροφή του εχθρού θα συναντήσετε διάσωση ομήρων, το να οδηγήσετε ένα όχημα από το ένα σημείο στο άλλο ή να αντέξετε μια πολιορκία. Το τελευταίο θα συμβαίνει αρκετά συχνά. Υπάρχουν αποστολές όπου θα πρέπει να παίξετε απλά το σύστημα “ταμπούρι”, δηλαδή όλοι μέσα στη βάση να κρατάτε στα turrets και από ψηλά να κατεβαίνουν ατελείωτες ορδές εχθρών. Κάπου ο σχεδιασμός των αποστολών στο Normal mode ζητάει λίγο περισσότερα απ’ ότι θα έπρεπε από έναν μέσο χρήστη, με την έννοια του ότι δεν προλαβαίνει καν να αναπτυχθεί. Εντούτοις, οι αποστολές ολοκληρώνονται και στο Hard mode, με το σημαντικότερο μειονέκτημα κατά την άποψή μου το ότι τα resources τελειώνουν γρήγορα κι αν τελειώσουν θα πρέπει στο ενδιάμεσο να έχετε φτιάξει άφθονες μονάδες και να κάνετε ένα “ντου” με ότι δημιουργήσατε, αν όχι προς την βάση του εχθρού, τουλάχιστον προς το επόμενο σημείο όπου θα χτίσετε Refinery.

Γενικά καθόλη την διάρκεια του σεναρίου δεν ένιωσα σχεδόν σε κανένα σημείο ότι βαρέθηκα, πέρα από ορισμένες ψυχαναγκαστικές αποστολές όπου έπρεπε να είμαι διαρκώς “στην τσίτα” επαναλαμβάνοντας πανομοιότυπες λειτουργίες. Μπορούσα άνετα να παίξω κλεφτοπόλεμο με τις αντίπαλες μονάδες, να κρυφτώ στη βλάστηση ή να επεκταθώ επιθετικά στο χάρτη. Γενικά συναντάμε πολλές εναλλακτικές τακτικές μάχης για κάθε αποστολή. Η συνολική διάρκεια του Grey Goo ξεπερνάει τις 14-15 ώρες σε Normal επίπεδο δυσκολίας. Υπάρχουν τρία difficulty levels και το τρίτο δεν το συστήνω όχι μόνο για τους έμπειρους RTS users, ούτε καν για τους developers που θα πρέπει να έχουν αρκετά ζευγάρια χέρια για να προλάβουν το micromanagement και τα γρήγορα αντανακλαστικά που απαιτούνται.

Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση
Το A.I. του Grey Goo ομολογώ πως με εντυπωσίασε ευχάριστα. Ο εχθρός αντιλαμβάνεστε τις κινήσεις σας στο χάρτη και σας επιτίθεται εκεί που πρέπει. Αν επιχειρήσετε να χτίσετε νέο παράρτημα στη βάση σας ώστε να εξορύξετε credits με νέο Refinery, θα σας καταλάβει και θα σας επιτεθεί και εκεί. Έχει ένα δικό του Fog of War, όπως και εσείς, κάτι που αιτιολογείται αφού σας στέλνει μεμονωμένες μονάδες για να εξερευνήσει την βάση σας. Δεν είναι δηλαδή απλά το ότι “μυρίζεται” το που βρίσκεστε. Επίσης μου άρεσε πολύ που είδα ότι δεχόμουν πάντοτε επίθεση στα αδύναμα σημεία, δηλαδή είτε σε αδύναμες μονάδες, είτε σε αμυντικά turrets που είχαν μικρότερη ενέργεια. Το A.I. απλά ξέρει που χτυπάει.

Στον αμυντικό τομέα βέβαια ισχύει το ανάποδο. Οι μονάδες σας ναι μεν θα αμυνθούν αν δουν κάποιον να τις χτυπάει αλλά αυτό δεν ισχύει για όσες μονάδες χτυπούν από απόσταση. Μπορεί δηλαδή να δέχεστε πυρά από artillery και η μονάδα σας απλά θα σταθεί στη θέση της μέχρι να χάσει την ενέργειά της. Αντίστοιχα, στους Beta, μπορεί να έχετε μονάδες πυροβολικού και δίπλα σας στόχους από Humans ή Goo, ωστόσο δεν θα τους χτυπήσουν παρά μόνο αν τους δώσετε την εντολή, κάτι που αποτελεί μειονέκτημα. Κατά συνέπεια το micromanagement είναι δυστυχώς ένα αναγκαίο κακό από την πλευρά σας.

Στο όλο σύστημα μικροδιαχείρισης προσθέστε και τα τεχνολογικά upgrades μονάδων. Πέρα από τα κτίρια, το Grey Goo έχει εισάγει μια ποικιλία από tech upgrades. Εδώ δυστυχώς δεν συναντάμε τόσο πρακτικές λύσεις, όπως καλύτερο damage μονάδων ή μεγαλύτερη ταχύτητα, αλλά εναλλακτικές τεχνολογίες, όπως αυτόματο repair σε αμυντικά turrets, καλύτερο armor στα harvesters, η δυνατότητα οι ομάδες που χτυπούν αεροπλάνα να βαράνε και στο έδαφος κτλ. Πάντως υπάρχει άφθονη ποικιλία από tech upgrades, επομένως ανάλογα με το στυλ παιχνιδιού σας αξίζει να πειραματιστείτε.

Η ώρα της κρίσης
Το online multiplayer περιλαμβάνει μάχες 2-4 παικτών, είτε σε free-for-all, είτε με tag team match (2v2). Υπάρχουν τόσο ranked, όσο και unranked αγώνες, ενώ πέρα από τις τρεις κλασικές φυλές μπορείτε να επιλέξετε και μια τέταρτη φυλή που προστέθηκε μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού, τους Shroud. Δυστυχώς παρά την ποικιλία των maps, οι servers μετά τους πρώτους μήνες σταμάτησαν να έχουν κόσμο, καθώς οι περισσότεροι παίκτες επικεντρώνονταν περισσότερο στο campaign. Εδώ η Petroglyph θα μπορούσε να δουλέψει λίγο περισσότερο στο να χτίσει ένα πιο ενεργό community που θα συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι της online, όπως αντίστοιχα είχε πράξει στο παρελθόν η Westwood. Πέρα από τα online multiplayer modes, υπάρχει και Skirmish, ώστε να εξασκηθείτε στα εκάστοτε maps με μάχες κόντρα στην CPU.

Στον τομέα των γραφικών, χρησιμοποιείται η GlyphX engine, η οποία έχει κατά βάση κυρίως low poly textures, για να διατηρείται το frame rate υψηλό, είτε στο campaign, είτε στο online mode. Τα οπτικά εφέ των εκρήξεων είναι εξαιρετικά, ενώ ο σχεδιασμός των κτιρίων και των μονάδων θυμίζει “old-schoolιά” από τα παλιά RTS και σίγουρα θα τον συμπαθήσετε. Το δε σενάριο παρουσιάζεται μέσω διαφόρων CGI cutscenes, με πολύ καλό lipsync και voice acting. Ωστόσο, η ποιότητα των βίντεο δυστυχώς δεν είναι full HD, κάτι που κατά την άποψή μου έπρεπε να είναι αυτονόητο. In-game θα συναντήσετε επικοινωνία με συμπολεμιστές και αντιπάλους, με τις σχετικές ατάκες να σας βάζουν για τα καλά στο κλίμα της μάχης.

Το Grey Goo είναι από κάθε άποψη μια επιτυχημένη προσπάθεια υλοποίησης ενός Real-time Strategy. Έχει το δικό του lore και προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης. Για τα δεδομένα μιας low budget παραγωγής έχει γίνει πολύ καλή δουλειά κι αυτός είναι ο λόγος που πωλείται στο Steam στα 28 ευρώ. Αν ωστόσο η Petroglyph είχε προσέξει λίγο περισσότερο σε 3-4 τομείς του gameplay θα μας έδινε ένα πραγματικό αριστούργημα. Είναι αυτό που λέμε “κερδίζει τις εντυπώσεις αλλά χάνει στα σημεία”.

Θετικά:
- Εθιστικό gameplay και σωστή εφαρμογή RTS στοιχείων
- Άκρως ανταγωνιστικό A.I.
- Λεπτομερής σχεδιασμός στα maps
- Πλήθος από upgrades
- Μεγάλη ποικιλία στα objectives
- Υψηλά production values για τα δεδομένα ενός indie digital game

Αρνητικά:
- Κάποια θέματα στο χτίσιμο βάσης και την αλληλεπίδραση με τα κτίρια
- Ορισμένα σημεία του campaign είναι άκρως απαιτητικά
- Οι μονάδες δεν ανταποκρίνονται σωστά στα αμυντικά τους καθήκοντα

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 8
Gameplay: 8
Αντοχή: 7.5
Γενικά: 7.6

Ένα τίμιο Sci-fi RTS που θα ικανοποιήσει τους fans του είδους.

Μάνος Γρυπάρης