Doom (2016)

Η θρυλική σειρά επιστρέφει στις ρίζες της.

Στην μακρά ιστορία της βιομηχανίας των video games υπάρχουν κάποιες δημιουργίες που χαρακτηρίζονται διαχρονικές, μία από αυτές είναι και το Doom της id Software. Από τον Δεκέμβριο του 1993 όταν και κυκλοφόρησε, μέχρι και σήμερα, το πνευματικό παιδί του John Carmack και των λοιπών ταλαντούχων developers της αμερικανικής εταιρείας κατέχει μια περίοπτη θέση στην καρδιά εκατομμυρίων gamers ανά τον κόσμο. Προσωπικά ανέκαθεν θεωρούσα τον εαυτό μου console gamer, παρόλα αυτά το Doom με έκανε να ζηλεύω όσους είχαν στην κατοχή τους ένα PC. Αυτό που θυμάμαι από εκείνη την εποχή είναι ότι μονίμως πήγαινα στο σπίτι του κολλητού μου ή σε συγγενικά μου πρόσωπα για να παίξω το Doom και να βουτηχτώ μέχρι το μεδούλι στον κολασμένο κόσμο του.

Οι λόγοι για τους οποίους το πρώτο Doom κατάφερε να σημειώσει τόσο μεγάλη επιτυχία είναι πραγματικά αμέτρητοι. Για τα δεδομένα εκείνης της εποχής διέθετε απίστευτα γραφικά, αλλά και εξαιρετικά “φρέσκο” gameplay, καθώς το FPS genre ήταν ακόμη στα σπάργανα του. Το πρώτο κεφάλαιο της μνημειώδους σειράς άλλωστε θεωρείται ως ο “πατέρας” των First-Person Shooters γιατί πολύ απλά έθεσε τα θεμέλια του συγκεκριμένου genre. Έκτοτε πολλές εταιρείες ακολούθησαν το παράδειγμα της id Software, όπως για παράδειγμα η 3D Realms που μας παρουσίασε τα Duke Nukem 3D και Shadow Warrior. Από την πλευρά της η id Software φρόντισε να δημιουργήσει έναν επαρκή αριθμό από sequels και spin-offs, όπως το Doom II: Hell on Earth, το Final Doom και το Doom 3. To τελευταίο μάλιστα κατάφερε να διχάσει τους φανατικούς φίλους της σειράς εξαιτίας των Survival Horror στοιχείων του, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν μια πραγματικά αξιόλογη κυκλοφορία αντάξια της φήμης της σειράς.

Από την εποχή του Doom 3 βέβαια έχουν περάσει 12 ολόκληρα χρόνια και η αγωνία για την κυκλοφορία του διαδόχου του γίνονταν συνεχώς μεγαλύτερη. Για να φτάσουμε στο Dοοm του 2016 ή το DOOM αν προτιμάτε η id Software χρειάστηκε να ζήσει μια πραγματική κόλαση, καθώς η ανάπτυξή του αντιμετώπισε δεκάδες δυσκολίες. Η πρωταρχική έκδοση του μάλιστα, η οποία ήταν να κυκλοφορήσει με τον τίτλο Doom 4 ακυρώθηκε και τα στελέχη της αμερικανικής εταιρείας αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν από την αρχή και με διαφορετικό προσανατολισμό. Κοινώς αντί να μας παρουσιάσουν ένα sequel αποφάσισαν να μας παρουσιάσουν ένα reboot της δημοφιλούς σειράς. Ως reboot βέβαια είχε πλασαριστεί και το Doom 3, εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια πραγματική επιστροφή στις ρίζες της σειράς.

Η πρώτη επίσημη παρουσίαση του Doom έγινε στην E3 του 2015 στα πλαίσια της press conference που παραχώρησε η Bethesda και όπως είναι φυσικό προκλήθηκε ένα πραγματικό ντελίριο ενθουσιασμού. Έκτοτε βέβαια μεσολάβησε μια closed alpha, μια closed beta και μια open beta έκδοση του multiplayer του Doom. Οι εντυπώσεις πάντως που προκλήθηκαν από αυτές τις εκδόσεις ήταν αναμφισβήτητα χλιαρές. Παίζοντας την τελική έκδοση του Doom καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με μια δημιουργία που παρουσιάζει δύο... πρόσωπα. Το ποια ακριβώς είναι αυτά θα το δούμε παρακάτω.

Οι δαίμονες του Άρη
Η σειρά Doom, όπως είναι γνωστό, ποτέ δεν μνημονεύονταν για το σενάριο της. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και εδώ σε αντίθεση με το πρόσφατο Wolfenstein: The New Order, το οποίο διέθετε μια άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία. Με βάση το lore η εταιρεία UAC (Union Aerospace Corporation) αναζητεί ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στον Άρη, υπό την καθοδήγηση του δόκτορα Samuel Hayden. Ύστερα από μια σειρά πειραμάτων οι επιστήμονες της εταιρείας καταφέρνουν να τιθασεύσουν την ενέργεια της κόλασης για να δημιουργήσουν μια νέα ανανεώσιμη πηγή ενέργειας γνωστή ως Argent Energy. Τα σχέδια της UAC βέβαια πάνε στράφι όταν δεκάδες δαίμονες ξεπηδούν από τις πύλες της κόλασης και εισβάλλουν στις εγκαταστάσεις της στον Άρη.

Εσείς από την πλευρά σας αναλαμβάνετε για μια ακόμη φορά τον ρόλο του Doomguy, ο οποίος ξυπνά από μια σαρκοφάγο στην βάση της UAC για να διαπιστώσει ότι όλο το προσωπικό της έχει σφαγιαστεί από τους δαίμονες. Η αποστολή σας λοιπόν δεν είναι άλλη από το σφάξετε, να μακελεύσετε και να πυροβολήσετε όλους τους δαίμονες, προσπαθώντας παράλληλα να ανακαλύψετε ποιος ευθύνεται για όλη αυτή την κατάσταση.

Βγαλμένο από την κόλαση
Η νέα δουλειά της id Software διαθέτει όλα αυτά τα στοιχεία που αγαπήσαμε στο πρώτο Doom, τα οποία όμως έχουν μπολιαστεί από ένα νέο gameplay μηχανισμό, τo λεγόμενο Glory Kill. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι μόλις προκαλέσετε την απαιτούμενη ζημιά σε έναν δαίμονα σας δίνεται η δυνατότητα να τον αποτελειώσετε πατώντας τον δεξιό αναλογικό μοχλό του χειριστηρίου. Μάλιστα μόλις εκτελέσετε ένα Glory Kill θα παρατηρήσετε ότι τα hit points σας αναπληρώνονται. Πέρα από τα Glory Kills μπορείτε να αναπληρώσετε τα hit points σας με την συλλογή των σχετικών health pick-ups, εντούτοις δεν υπάρχουν rechargeable shields όπως λόγου χάρη στο Halo ή regeneration όπως στην σειρά Call of Duty και στα υπόλοιπα σύγχρονα First-Person Shooters.

Για να μπορέσετε βέβαια να εκμεταλλευτείτε τα Glory Kills θα πρέπει να βρίσκεστε συνεχώς στην πρώτη γραμμή του πυρός. Φυσικά οι πατροπαράδοτες τεχνικές της αποφυγής των εχθρικών πυρών μέσω του strafing λειτουργούν εξίσου καλά, κάτι που αναμένεται να χαροποιήσει τους βετεράνους της σειράς. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα κεφάλαια της σειράς πάντως οι εχθροί σας προκαλούν πολύ μεγαλύτερο damage και υπάρχουν περιπτώσεις που 1-2 hits αρκούν για να δείτε... τα ραδίκια ανάποδα. Κατ' επέκταση το νέο Doom σας εξωθεί σε close quarter αναμετρήσεις. Με άλλα λόγια το κλειδί της επιτυχίας είναι να κινείστε μονίμως και να αποτελειώνετε όλους τους δαίμονες που θα συναντήσετε με Glory Kills. O ρυθμός του gameplay λοιπόν είναι πραγματικά φρενήρης, ενώ η όλη εμπειρία είναι εξαιρετικά εθιστική και αυτό γιατί υπάρχουν δεκάδες διαφορετικά animations για τα Glory Kills.

Στα θετικά συγκαταλέγεται επίσης και το στιβαρό gunplay, καθώς όλα τα όπλα από το πρώτο πιστόλι που θα χρησιμοποιήσετε μέχρι την δίκανη Super Shotgun και το BFG-9000 (δεν θα μπορούσε να υπάρξει Doom χωρίς αυτό το όπλο) έχουν το σωστό feeling και την πρέπουσα ανάκρουση. Για όσους βρίσκουν λίγο το gore που συνοδεύει τα Glory Kills και θέλουν να λουστούν στο αίμα των αντιπάλων τους υπάρχει και το πατροπαράδοτο αλυσοπρίονο (Chainsaw), το οποίο πάντως απαιτεί καύσιμα για να το χρησιμοποιήσετε. To Chainsaw πάντως είναι ικανό να τεμαχίσει την πλειοψηφία των δαιμόνων με ένα μόλις hit, ενώ μετά από κάθε kill πέφτουν στο έδαφος πυρομαχικά για όλα τα όπλα που κουβαλάτε. Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να προσθέσουμε ότι η εναλλαγή των όπλων είναι άμεση μέσω ενός εύχρηστου και λειτουργικού radial, ενώ υπάρχουν και αρκετά upgrades για το καθένα εξ' αυτών.

Όποιος εξερευνά, ανταμείβεται
Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σειράς είναι το πλήθος “μυστικών” περασμάτων που υπάρχει σε κάθε επίπεδο. Κάτι αντίστοιχο συναντάμε και στο φετινό Doom, καθώς σε κάθε level υπάρχουν collectables, secrets και upgrades για τα όπλα σας. Κατόπιν αυτού, δεν αρκεί μόνο να εξολοθρεύσετε τους εχθρούς σας, αλλά θα πρέπει να ψάξετε διεξοδικά κάθε level για να βρείτε όλα κρυμμένα αντικείμενα. Κάποια εξ' αυτών όπως τα intel files που σας παρέχουν διάφορες πληροφορίες για το lore του Doom μπορείτε να τα παραλείψετε, εντούτοις θα πρέπει να αναζητήσετε όλα upgrades για τα όπλα και την πανοπλία σας.

Το πιο βίαιο και πιο αιματοβαμμένο κεφάλαιο της σειράς!

Η διαδικασία της εξερεύνησης κάθε άλλο παρά επίπονη είναι, καθώς οι developers έχουν δώσει μεγάλη προσοχή στο level design, ενώ υπάρχει και ένας λεπτομερής χάρτης, ο οποίος σας δίνει μια ιδέα για το που θα πρέπει να ψάξετε. Λειτουργικό είναι και το pathfinding, καθώς αν πατήσετε το d-pad μπορείτε να δείτε πόσο απέχει το επόμενο objective, από το σημείο που βρίσκεστε την εκάστοτε χρονική στιγμή. Ένα στοιχείο που μας προβλημάτισε είναι τα αραιά checkpoints, καθώς η πρόοδος σας αποθηκεύεται μόνο όταν σκοτώσετε μια συγκεκριμένη ομάδα εχθρών ή ολοκληρώσετε ένα objective. Κατ' επέκταση αν αφιερώσετε χρόνο για να εξερευνήσετε λόγου χάρη μια περιοχή του χάρτη και στην πορεία πεθάνετε πριν φτάσετε σε κάποιο checkpoint θα πρέπει να επαναλάβετε την όλη διαδικασία από την αρχή.

Ο βαθμός πρόκλησης σε γενικές γραμμές είναι υψηλός, παρά τo επιεικώς μέτριο Α.Ι των αντιπάλων σας και αυτό γιατί λίγα μόλις χτυπήματα αρκούν για να πεθάνετε ακόμη και αν η μπάρα των hit points σας είναι γεμάτη. Η δυσκολία αυξάνει λίγο παραπάνω στα boss fights, τα οποία είναι επικά με όλη την σημασία της λέξης, αλλά σε καμία στιγμή δεν γίνεται απαγορευτική για τον μέσο παίκτη. Όλα αυτά βέβαια ισχύουν στο “Hurt me Plenty”, στο δεύτερο εκ των πέντε συνολικά επιπέδων δυσκολίας (I'm too Young to Die, Hurt me Plenty, Ultra-Violence, Nightmare και Ultra-Nighmare) του Doom, καθώς στα ανώτερα επίπεδα δυσκολίας ενδείκνυνται αποκλειστικά για τους σκληροπυρηνικούς. Για να ολοκληρώσετε το Doom θα χρειαστείτε 10-12 περίπου ώρες, οπότε θα λέγαμε ότι έχουμε ένα αρκετά χορταστικό single-player campaign, αν μάλιστα θέλετε να συλλέξετε όλα τα upgrades και να βρείτε τις κρυφές περιοχές θα δαπανήσετε τουλάχιστον ένα εικοσάωρο.

Η άλλη όψη του νομίσματος
Όπως αναφέραμε παραπάνω, το campaign του Doom στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, σέβεται την βαριά κληρονομιά των προκατόχων του και παράλληλα δεν διστάζει να καινοτομήσει μέσω του μηχανισμού των Glory Kills. Περνώντας στο multiplayer κομμάτι τώρα ισχύει ότι ακριβώς είχαμε δει και στην διάφορες beta εκδόσεις του ομώνυμου FPS. Με άλλα λόγια μιλάμε για μια καθαρά old-school εμπειρία στα πρότυπα τoυ Unreal Tournament που δύσκολα θα καταφέρει να συγκινήσει μια μεγάλη μερίδα παικτών, πόσο μάλλον όσους έχουν μεγαλώσει με τα σύγχρονα FPS τύπου Call of Duty, Battlefield ή Titanfall.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι για την ανάπτυξη του multiplayer του Doom η id Software συνεργάστηκε με την Certain Affinity. Η τελευταία έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την Bungie, την 343 Industries και την Infinity Ward σε games όπως το Halo 4 και το Call of Duty: Ghosts. Ένα από τα μεγάλα μειονεκτήματα του Doom, όσον αφορά το multiplayer κομμάτι είναι η έλλειψη ταυτότητας, καθώς αυτό που εισπράττουμε εν τέλει είναι ένα συνονθύλευμα ιδεών, χωρίς καμία από αυτές να καταφέρνει να κάνει την διάφορα. Το μόνο ξεχωριστό στοιχείο όσον αφορά το multiplayer είναι ο Demon Rune μηχανισμός, βάση του οποίου ένας παίκτης μετατρέπεται σε δαίμονα. Για να μεταμορφωθείτε αρκεί να συλλέξετε το σχετικό power-up, ενώ αν σκοτώσετε έναν δαίμονα μπορείτε να πάρετε την θέση του.

Η έλλειψη πρωτοτυπίας κάνει την εμφάνισή της και στα multiplayer modes, καθώς τα Team Deathmatch, Soul Harvest, Domination, Warpath, Freeze Tag και Clan Arena δεν καταφέρνουν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό. Συν τις άλλοις, υπάρχουν μόλις εννιά διαθέσιμα maps, τα οποία μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους. Εκεί που συναντάμε μεγαλύτερη ποικιλία είναι στο character customization, καθώς υπάρχουν περισσότερα από δέκα διαφορετικά όπλα, καθώς και εκατοντάδες cosmetic items για τον χαρακτήρα σας. Στα θετικά συγκαταλέγεται και το character progression, αφού καθώς ανεβαίνετε level ξεκλειδώνετε σταδιακά νέα όπλα, hack modules (buffs που διαρκούν για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα), νέους δαίμονες και cosmetic items. Πριν περάσουμε στην παρουσίαση του τεχνικού τομέα του Doom να προσθέσουμε ότι υπάρχει και ένα ακόμη mode, ονόματι SnapMap. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με έναν αρκετά εύχρηστο level editor, που σας επιτρέπει να δημιουργήσετε τα δικά σας maps και να τα μοιραστείτε με το community του Doom. Φυσικά δύναται να κατεβάσετε και να παίξετε τις δημιουργίες άλλων παικτών.

To πρώτο δείγμα της id Tech 6
Πριν από το Doom η τελευταία φορά που είχαμε δει την id Software σε ρόλο developer ήταν στο Rage του 2011, όπου και είχε χρησιμοποιηθεί η id Tech 5 engine. Έκτοτε κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι, καθώς η νέα πρόταση της αμερικανικής εταιρείας έχει αναπτυχθεί με μια ολοκαίνουργια μηχανή γραφικών, την id Tech 6. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν είχαμε την τύχη να δοκιμάσουμε το Doom και στα τρία format κυκλοφορίας του, εντούτοις τα πρώτα δείγματα της συγκεκριμένης engine στο Xbox One είναι άκρως ενθαρρυντικά.

Το Doom στο Xbox One λοιπόν τρέχει στα 1080p και στα 60fps, αν και χρησιμοποιείται dynamic resolution scaling, όπως είχαμε δει και στην περίπτωση του Halo 5: Guardians. Πρακτικά λοιπόν ενώ η κάθετη ανάλυση είναι κλειδωμένη στα 1080 pixels, η οριζόντια ανάλυση μεταβάλλεται συνεχώς. Μέσω της τεχνικής αυτής οι developers καταφέρνουν να διατηρήσουν το frame rate του Doom σταθερό στα 60fps, τόσο στο single-player campaign, όσο και στο multiplayer. H μεταβολή της οριζόντιας ανάλυσης δεν είναι ορατή, εντούτοις όταν πέφτει σε χαμηλά επίπεδα τα textures παρουσιάζονται θολά. Κατά την διάρκεια του playthrough μας παρατηρήσαμε κάποιες πτώσεις του frame rate στο campaign, οι οποίες όμως δεν μας δημιούργησαν ιδιαίτερα προβλήματα στην απόκριση του χειρισμού.

Οι φωτισμοί πάντως και τα particle effects δημιουργούν ένα πραγματικά φαντασμαγορικό αποτέλεσμα. Το αίμα ρέει με τους κουβάδες όταν πετσοκόβετε τους εχθρούς σας με το αλυσοπρίονο, ενώ άφθονο gore συναντάμε και στα glory kills. Γενικώς η γραφική βία που υπάρχει εδώ θα ικανοποιήσει ακόμη και τον φανατικότερο φίλο της σειράς. Θα θέλαμε πάντως να θίξουμε τους αρκετά μεγάλους χρόνους φόρτωσης, καθώς θα πρέπει να περιμένετε 40-50 δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσει το εκάστοτε level.

Σε υψηλά επίπεδα κινείται και ο ηχητικός τομέας του Doom και κυρίως σε ότι έχει να κάνει με το soundtrack. Τα μουσικά θέματά του αποτελούν συνθέσεις του Mick Gordon, ο οποίος έχει εργαστεί με μεγάλη επιτυχία στα Killer Instinct και Wolfenstein: The New Order. To ύφος των συνθέσεων μπορεί να περιγραφεί ως μια μίξη metal με industrial. Όταν λέμε metal βέβαια μην φανταστείτε “ελαφριά” ακούσματα όπως Iron Maiden, Metallica, Judas Priest, καθώς οι κιθάρες είναι κουρδισμένες όσο πιο χαμηλά γίνεται, ενώ τα triggaρισμένα drums παραπέμπουν στο Demanufacture των Fear Factory. Κορυφαία είναι και τα ηχητικά εφέ, καθώς το Doom σας δίνει την εντύπωση ότι πράγματι οι πύλες της κόλασης έχουν ανοίξει και ξεπηδούν δαίμονες μέσα από αυτές.

Δυναμική επιστροφή
Δώδεκα χρόνια μετά το Doom 3 η id Software επιστρέφει με ένα δυναμικό και αξιόλογο reboot που είναι δεδομένο ότι θα ικανοποιήσει όσους γαλουχήθηκαν την δεκαετία του '90 με τα προηγούμενα κεφάλαια της σειράς. Η back to the roots προσέγγιση δικαιώνει απόλυτα το όραμα των developers, ενώ τα όποια νέα στοιχεία συναντάμε δένουν αρμονικά με την παραδοσιακή gameplay φόρμουλα της σειράς. Δυστυχώς οι πειραματισμοί στο multiplayer δεν είχαν το ανάλογο αποτέλεσμα, καθώς το Doom πασχίζει χωρίς να καταφέρνει να βρει ποτέ την ταυτότητά του.

Οι παίκτες μάλιστα είχαν κρούσει των κώδωνα του κινδύνου από τις beta εκδόσεις του Doom, αλλά εκ τους αποτελέσματος φαίνεται ότι η id Software δεν έλαβε υπόψη της το αρνητικό feedback. Ακόμη και με αυτό το μέτριο multiplayer όμως, το campaign είναι τόσο καλό που κάνει την αγορά του Doom επιτακτική. Μην διστάζετε λοιπόν αρπάξτε το αλυσοπρίονο σας και τεμαχίστε όποιον δαίμονα βρεθεί στον δρόμο σας!

Θετικά:
- Απόλυτα εθιστικό gameplay
- Αντάξιο της βαριά κληρονομιάς της σειράς
- Εμπνευσμένο level design
- Στιβαρό gunplay
- Τα Glory Kills δίνουν έναν φρενήρη ρυθμό στις μάχες
- Υψηλός βαθμός πρόκλησης
- Σταθερό frame rate και εντυπωσιακά particle effects
- Μπόλικη γραφική βία
- Ικανοποιητική διάρκεια
- Κορυφαίο soundtrack

Αρνητικά:
- Αραιά checkpoints
- Αδιάφορο multiplayer
- Μεγάλοι χρόνοι φόρτωσης
- Ρηχό σενάριο
- Μέτριο Α.Ι.

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 9
Gameplay: 8.5
Αντοχή: 7
Γενικά: 8.2

Προσφέρει μια αγνή old-school FPS εμπειρία μέσα από ένα σύγχρονο πρίσμα.

Παντελής Δασκαλέλος