Mad Max

What a lovely game… or not?

Όσοι είδατε φέτος την καλύτερη ίσως ταινία δράσης εδώ και μερικά χρόνια, το απίστευτο Mad Max: Fury Road και περιμένετε να παίξετε κάποιο tie-in game αυτής, δεν έχετε πέσει και πολύ μέσα. Ωστόσο μάλλον θα πρέπει να ξεφυσήσετε ανακουφισμένοι, καθώς τα παιχνίδια που έρχονται σαν «συμπληρώματα» των μεγάλων blockbusters είναι συνήθως απογοητευτικά cash-ins. Από την άλλη βέβαια, το Mad Max είναι σε γενικές γραμμές άμεσα εμπνευσμένο από το κινηματογραφικό σύμπαν της ομώνυμης σειρά ταινιών των George Miller και Byron Kennedy, κάτι που σημαίνει πως οι developers έχουν διατηρήσει την εμβληματική post-apocalyptic «μηχανοκίνητη» ατμόσφαιρα και βάζοντας την δική τους «πινελιά», μας παραδίδουν αναμφίβολα έναν αυθεντικής Mad Max αισθητικής τίτλο.

Η δημιουργία της Σουηδικής Avalanche Studios, γνωστής κυρίως για την σειρά Just Cause, αρχικά ήταν προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει την χρονιά που μας πέρασε, όμως –όπως συνηθίζεται τελευταίως- αναβλήθηκε για το 2015. Αυτό κρίνεται μόνο θετικό για τον εν λόγω τίτλο, καθώς όχι μόνο… πήρε τον χρόνο του για να μας έρθει σε μια πιο ολοκληρωμένη και προσεγμένη μορφή (κάτι που φαίνεται από το τρομερό optimization για PC –να τα βλέπουν άλλοι αυτά και να μαθαίνουν!), αλλά και γιατί κυκλοφορεί πλέον λίγους μήνες μετά το εκπληκτικό Mad Max: Fury Road, με το hype για ένα «ξεχασμένο» franchise του ’80 να βρίσκεται εκ νέου σε πολύ υψηλά επίπεδα. Για να δούμε, καταφέρνει η Avalanche Studios τελικά να ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας;

Πήραν το αμάξι του… μεγάλο λάθος!
Όπως είπαμε το Mad Max δεν έχει όσον αφορά το σενάριο άμεση σχέση με την τελευταία κινηματογραφική ταινία, ωστόσο έχει ευθέως εμπνευστεί από αυτήν αλλά και τις προηγούμενες. Το παιχνίδι λοιπόν εξελίσσεται στον γνωστό ερημικό, αφιλόξενο και αμμώδη post-apocalyptic κόσμο της σειράς και προφανώς μας δίνει τον έλεγχο του τρέλο-Max Rockatansky, ο οποίος παρά το μόνιμα «στραβωμένο» και απότομο ύφος του είναι κατά –πολύ- βάθος ένας καλός τύπος. Όπως ίσως γνωρίζετε, το αγαπημένο όχημα του ήρωά μας είναι το V8 Interceptor και η όλη «μανούρα» ξεκινά όταν δέχεται επίθεση από μια ομάδα War Boys με αρχηγό τον Scabrous Scrotus (ο τρελάρας γιος του Immortan Joe), με αποτέλεσμα να χάσει τις προμήθειές του, τα όπλα του και φυσικά το αμάξι του, κάτι που είναι πολύ κακό για όποιον το έχει πλέον στην κατοχή του.

Προσπαθώντας να ανασυνταχθεί, ο Max θα συναντήσει τον Chumbucket, έναν δύσμοιρο τύπο που μοιάζει με τον Κουασιμόδο αλλά αποδεικνύεται ικανότατος μηχανικός. Ο νέος σας sidekick, ενθουσιασμένος από την συνάντησή σας και θεωρώντας πως ο Max είναι κάποιου είδους Προφήτης, θα σας οδηγήσει στο απόλυτο εργαλείο εκδίκησης και το μεγαλύτερό του αριστούργημα, το τέλειο όχημα με την επική ονομασία Magnum Opus. Βέβαια υπάρχει το μικρό προβληματάκι πως το αμάξι αυτό απέχει αρκετά από το να θεωρείται ολοκληρωμένο, καθώς στην αρχή αυτό που αντικρίζετε είναι μόνο το… σασί και η μηχανή!

Όπως και να έχει, ο Max αντιλαμβάνεται πως θα χρειαστεί την βοήθεια του νέου του φίλου για να βρει το αμάξι του και να πάρει εκδίκηση, όπως και το ίδιο αντίστροφα ο Chumbucket για να κατασκευάσει το Magnum Opus του. Το παράξενο αυτό δίδυμο λοιπόν θα αρχίσει να περιπλανιέται στις αφιλόξενες εκτάσεις του κόσμου του παιχνιδιού ψάχνοντας για προμήθειες, νερό, καύσιμα, πρώτες ύλες, συμμάχους αλλά και αντιμετωπίζοντας δεκάδες εχθρούς και κινδύνους, προσπαθώντας να βρει την λύτρωση και να ολοκληρώσει τον κοινό του σκοπό.

Μετά την καταστροφή
Τα στοιχεία από το κινηματογραφικό σύμπαν είναι νομίζω εμφανέστατα, όμως η ιστορία αυτή καθ’ αυτή του Mad Max είναι standalone, κάτι ήθελε η Warner Bros. Interactive Entertainment, ακολουθώντας την επιτυχία της σειράς Batman: Arkham. Στην διάρκεια της αναζήτησής σας θα συναντήσετε επίσης και μερικές γνώριμες τοποθεσίες, όπως τις Gas Town και Thunderdome, κάτι που σίγουρα θα κάνει «κλικ» στους λάτρεις των ταινιών.

Το σενάριο είναι ικανό να στηρίξει την ατμόσφαιρα και το ύφος του παιχνιδιού, όμως δεν θα έλεγα πως εξελίσσεται με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο, καθώς γίνεται κάπως διαδικαστικό προσπαθώντας να δικαιολογήσει το «πέρα δώθε» open-world gameplay. Τουλάχιστον, παρόλο που δεν μας συναρπάζει, το στόρι περιέχει όλα τα συστατικά που προβλέπονται σε έναν Mad Max τίτλο, όπως διάφορους τρελάρες, τον Max να είναι δύστροπος, την αναζήτηση σπάνιων υλικών και το απαραίτητο μεταφυσικό στοιχείο.

Drifter in the wasteland
Παρόλα αυτά νομίζω πως δεν θέλουμε να παίξουμε ένα game που ονομάζεται Mad Max τόσο πολύ για το σενάριο, όσο για την καταιγιστική του δράση! Ας δούμε εδώ λοιπόν τις μας προσφέρει η Avalanche Studios. Περιγράφοντας γενικά το gameplay του παιχνιδιού, πρόκειται για ένα open world third-person Αction/Αdventure, στα πρότυπα τίτλων όπως τα Batman: Arkham ή Middle-earth: Shadow of Mordor. Η διαφορά εδώ έγκειται στο γεγονός πως το Mad Max –λογικά- δίνει τεράστιο βάρος και έμφαση στο κομμάτι vehicular combat, δηλαδή στην οδήγηση και τις μάχες με οχήματα. Σύμφωνα με τους developers, σχεδόν το 60% του campaign απαιτεί από τους παίκτες να βρίσκονται στη θέση του οδηγού, ένα ποσοστό που δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι ισχύει, πάντως είναι γεγονός πως θα «φάτε» πολλές ώρες τρέχοντας με το αμάξι σας στην αχανή wasteland.

Ο ανοικτός κόσμος του παιχνιδιού είναι μια θαυμάσια post-apocalyptic έρημος όπως την φαντάζεστε από τις ταινίες, με πολλή σκόνη και άμμο, βραχώδεις εκτάσεις, φαράγγια, διάσπαρτα ερείπια του πάλαι ποτέ πολιτισμού και αυτοσχέδια ορμητήρια των διάφορων παρανοϊκών κατοίκων που έχουν επιζήσει. Το παιχνίδι επίσης περιλαμβάνει ένα free flow σύστημα melee μάχης αντίστοιχο της σειράς Batman: Arkham και έναν κλασικό open world χάρτη με δεκάδες σημεία ενδιαφέροντος όπου σημειώνονται οι αποστολές και οι side-missions που γίνονται σταδιακά διαθέσιμες. Η συνταγή σε γενικές γραμμές δηλαδή είναι γνωστή και δοκιμασμένη, επομένως ας δούμε πως ακριβώς την υλοποίει το παιχνίδι.

Τα πιστόνια βαράνε
Το πιο ξεχωριστό κομμάτι του Mad Max είναι αναμφίβολα αυτό της οδήγησης και της μάχης με οχήματα. Σε αυτό τον τομέα λοιπόν η Avalanche Studios έχει κάνει ομολογουμένως πολύ καλή δουλειά. Το αμάξι που θα οδηγείτε είναι κυρίως το Magnum Opus, το οποίο όπως περιγράψαμε «εξελίσσεται» όσο παίζετε και σταδιακά το αναβαθμίζετε. Η οδηγική συμπεριφορά των οχημάτων είναι αρκετά καλή, με τον χειρισμό στο PC να είναι πολύ λειτουργικός σε αντίθεση με games όπως πχ. το Watch Dogs. Ίσως να χρειαστείτε μερικά λεπτά για να συνηθίσετε το στρίψιμο γιατί κάπως το όχημα «φεύγει» λίγο παραπάνω από όσο θα περίμενε κανείς, αλλά σε γενικές γραμμές, μόλις εξοικειωθείτε δεν θα αντιμετωπίσετε κάποιο τρομερό πρόβλημα.

Φυσικά όσο αναβαθμίζετε το όχημά σας κερδίζετε σε επιδόσεις, αν και μπορεί να χάνετε κάπου άλλου, δηλαδή πχ. με αναβάθμιση κινητήρα έχετε την δυνατότητα να γκαζώνετε «τρελά» αλλά χάνετε σε κρατήματα. Τα upgrades γίνονται μέσα από το κεντρικό μενού και την υποκατηγορία garage, μια οθόνη που είναι διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή. Για να κάνετε τις αναβαθμίσεις θα πρέπει να έχετε ξεκλειδώσει μέσω της προόδου σας κάποιο upgrade και ταυτόχρονα να έχετε την απαραίτητη ποσότητα scrap metal, που είναι το «συνάλλαγμα» του παιχνιδιού, για το οποίο θα τα πούμε και στη συνέχεια. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως μπορείτε να «φτιάξετε» το όχημά σας όσον αφορά πχ. την μηχανή, τα ελαστικά, τις αναρτήσεις, το σασί, το χρώμα του -αλλά και τον οπλισμό του, μεταξύ άλλων.

Παντός καιρού και εδάφους
Το μενού είναι αρκετά χορταστικό και δίνει την δυνατότητα στον καθένα να «χτίσει» το όχημα που θεωρεί πιο αποτελεσματικό και cool. Αρχικά έχετε το βασικό Magnum Opus (The Jack) που έτσι κι αλλιώς μπορεί να custom-αριστεί με πολλά καλούδια, όμως στην πορεία εκτός του ότι έχετε την δυνατότητα να κλέψετε οχήματα από τους εχθρούς σας και να τα προσθέσετε κι αυτά στην διαθέσιμη συλλογή σας, μπορείτε να ξεκλειδώσετε τα Archangels, τα οποία ουσιαστικά αποτελούν pre-made παραλλαγές του Magnum Opus με συγκεκριμένα attributes τα οποία δεν χρίζουν αναβαθμίσεων, αλλά απλά τα κατασκευάζετε εφόσον βρείτε τα απαραίτητα εξαρτήματα. Η αλήθεια είναι πάντως πως το μενού των Archangels και το πώς γίνονται διαθέσιμα θα σας μπερδέψει στην αρχή καθώς δεν γίνεται ξεκάθαρος ο ρόλος τους, ενώ μάλλον όταν φτάσει η ώρα να τα ξεκλειδώσετε θα έχετε custom-άρει όπως επιθυμείτε και συνηθίσει το αρχικό σας αμάξι.

Η οδήγηση επομένως στο Mad Max είναι διασκεδαστική και η εμπειρία εμπλουτίζεται με τις αναβαθμίσεις, ενώ η open-world wasteland προσφέρει πρωτόγνωρη ελευθερία καθώς παρά την ύπαρξη υποτυπωδών δρόμων (εκεί που τα λάστιχα έχουν αφήσει περισσότερο τα ίχνη τους!), πρακτικά μπορείτε να οδηγήσετε το Magnum Opus σας οπουδήποτε έχει την δυνατότητα να πάει, πάνω σε λόφους, σε βράχους, στην άμμο, σε φαράγγια κτλ. Φυσικά δεν ξεχνάμε πως όπως σε κάθε αντίστοιχο game που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και εδώ έχετε στην διάθεσή σας τα κλασικά «νίιιτρα», για να δώσετε έξτρα ώθηση όταν χρειαστεί.

Ένας War Boy στο παρμπρίζ
Ας περάσουμε όμως και στο άλλο κομμάτι της… οδηγικής δράσης του παιχνιδιού, αυτό των vehicular combats. Οι μάχες έχουν μια ευπρόσδεκτη ποικιλία μηχανισμών και μπορούν προσφέρουν ομολογουμένως αρκετά στιγμιότυπα εντυπωσιακής δράσης. Ο πιο βασικό τρόπος επίθεσης είναι ο διεμβολισμός των αντίπαλων οχημάτων, ιδανικά σε πλάγια πρόσκρουση με ταυτόχρονο nitro boost, όπου αναλαμβάνει ο «πολιορκητικός» προφυλακτήρας του οχήματός σας –ο οποίος φυσικά αναβαθμίζεται.

Ωστόσο, στη διάθεσή σας από ένα σημείο και ύστερα υπάρχουν διάφορα mounted όπλα, όπως το φλογοβόλο ή το mounted cannon. Πιο βασικό όμως (καθότι υπάρχει εξαρχής στην διάθεσή σας) είναι το harpoon, ένα καμάκι που χειρίζεται ο Chumbucket (ο οποίος ξέχασα να σημειώσω πως βρίσκεται πάντα μαζί σας πάνω στο όχημα στο πίσω μέρος του), με το οποίο γραπώνετε και τραβάτε τους στόχους σας. Επίσης ο Max έχει την δυνατότητα να πυροβολήσει με την καραμπίνα του από την θέση του οδηγού.

Όλες αυτές οι επιθέσεις συνοδεύονται από ένα πολύ αργό bullet time εφέ που σας επιτρέπει να σημαδέψετε το τμήμα του αντίπαλου οχήματος που επιθυμείτε, όπως πχ. το εξωτερικό βαρέλι με καύσιμα εάν θέλετε να προκαλέσετε εύκολα μια έκρηξη ή τον οδηγό για να ακινητοποιήσετε το αμάξι, τις ρόδες του κ.ο.κ. Σε γενικές γραμμές οι μάχες με οχήματα είναι ένας ευχάριστος συνδυασμός ταχύτητας, βρυχηθμών της μηχανής και εντυπωσιακών slo-mo στιγμιότυπων, με αρκετές παραλλαγές δράσης που θα έλεγα πως προσφέρουν ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Αξίζει να αναφέρουμε πως ο Chumbucket επισκευάζει αυτόματα το όχημά σας εάν σταματήσετε να πατάτε το γκάζι και αυτό έχει υποστεί damage, ενώ ακόμα και όταν υποστεί την μεγαλύτερη δυνατή ζημιά δεν καταστρέφεται, απλά θα πρέπει να βγείτε έξω (θα έχει πιάσει φωτιά) και να επιτρέψετε την επισκευή του για μερικά δευτερόλεπτα.

Μετά από μια τόσο επιτυχημένη ταινία, οι πρώτες ώρες με τον Max θα σας ενθουσιάσουν. Λίγες ώρες αργότερα ωστόσο, τα δεδομένα θα αρχίσουν να αλλάζουν.

Ο Max δεν είναι μόνο οδηγός
Όπως είπαμε, ή μάλλον όπως επισημαίνουν οι developers, όλα τα παραπάνω θα αποτελέσουν το 60% των δραστηριοτήτων σας στο Mad Max. Οι υπόλοιποι άξονες του gameplay αφορούν τις κλασικές ενέργειες σε ένα open-world action-adventure, όπως την αναζήτηση resources (όπως πχ. νερό που αποτελεί και το κύριο μέσο αναπλήρωσης της ενέργειάς σας) και την εκτέλεση αποστολών και side-missions που εμφανίζονται στον χάρτη, όπου χωρίς το όχημά σας περιστρέφονται γύρω από την free flow melee μάχη.

Ο Max έχει στην διάθεσή του ένα «πιστό» shotgun όπως σημειώσαμε και παραπάνω, όμως τα πυρομαχικά είναι γενικά αρκετά περιορισμένα στο παιχνίδι κι έτσι ο κύριος τρόπος δράσης σας θα είναι το παλιό καλό κλωτσομπουνίδι. Παράλληλα, μπορείτε να βρείτε διάφορα melee όπλα που πέφτουν πχ. από τους αντιπάλους σας, αλλά η αντοχή τους περιορίζεται σε μερικά χτυπήματα. H free flow μάχη ουσιαστικά ακολουθεί την Batman: Arkham συνταγή με τα δύο βασικά κουμπιά και λειτουργεί το ίδιο απολαυστικά και αποτελεσματικά. Μετά από μερικά επιτυχημένα χτυπήματα ο Max μπαίνει σε frenzy mode όπου βαράει με μεγαλύτερη δύναμη τους εχθρούς, ενώ προφανώς έχετε την δυνατότητα να εκτελέσετε combos και finishing moves.

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ πως προφανώς υπάρχουν και τα ανάλογα RPG στοιχεία, με την μορφή αναβαθμίσεων στον εξοπλισμό του Max, στην εμφάνισή του, στις κινήσεις που κάνει κατά την μάχη αλλά και στα attributes του όπως health, αντοχή, ισχύ χτυπημάτων κλπ. Για τις πρώτες θα χρειαστείτε όπως συμβαίνει και στα οχήματα scrap metal (για κάποιο λόγο), ενώ για τις δεύτερες θα πρέπει να συναντήσετε έναν μυστηριώδη τύπο που σας «χαρίζει» τις αναβαθμίσεις, παρόλο που μερικές από αυτές είναι κάπως άσχετες με το μυστικιστικό αυτό στυλ, όπως η ικανότητα να βρίσκετε περισσότερο νερό στις διάφορες πηγές.

Ένας post-apocalyptic χάρτης
Ο κόσμος του παιχνιδιού είναι χωρισμένος σε διάφορες regions, όπου καθεμία έχει μια διαφορετική ιστορία και μια παραλλαγή στο περιβάλλον. Κάθε region επίσης έχει και ένα boss, που βρίσκεται σε ένα αρχηγείο σε κάθε περιοχή και το οποίο μπορείτε να βρείτε και να αντιμετωπίσετε. Παράλληλα υπάρχουν και φιλικά strongholds στον κόσμο του παιχνιδιού, τα οποία αποτελούν τα ορμητήριά σας και βοηθούν στην προώθηση της ιστορίας. Γενικά η συνταγή του gameplay θυμίζει έντονα κάποιο open-world game της Ubisoft, όπως πχ. το Far Cry.

Αντί για τα radio towers για παράδειγμα, υπάρχουν κάποιες βάσεις με ένα αερόστατο με το οποίο ο Max ανεβαίνει ψηλά και εποπτεύει την γύρω περιοχή με κιάλια, εμφανίζοντας έτσι στον χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος (αλλά και ενεργοποιώντας fast-travel checkpoints). Κάνοντας ντου στις εχθρικές βάσεις και «καθαρίζοντάς» τες γίνονται πλέον φιλικά ορμητήρια που σας παρέχουν πχ. scrap metal ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ενώ μειώνεται και η επιρροή των «κακών» στην εκάστοτε region. Φυσικά υπάρχουν και δεκάδες άλλες side activities όπως αγώνες, time trials, μάχες με εχθρικά convoys, γκρέμισμα εμβλημάτων των αντιπάλων κλπ., όπως και τα συνήθη collectibles.

Αξίζει επίσης να αναφέρουμε πως το παιχνίδι διαθέτει δυναμική εναλλαγή ημέρας-νύκτας και καιρικών φαινομένων, με πιο βασικό τις περιστασιακές καταστροφικές αμμοθύελλες-ηλεκτρικές καταιγίδες, οι οποίες μπορεί να σας προκαλέσουν προβλήματα εάν δεν βρείτε εγκαίρως καταφύγιο, αλλά προσφέρουν και ανταλλάγματα στους «τολμηρούς», χαρίζοντάς σας παράλληλα μια όμορφη οπτικά μανία της μητέρας φύσης. Επίσης, έχετε την δυνατότητα να περιπλανηθείτε εκτός τους χάρτη του παιχνιδιού, στην γενική περιοχή που ονομάζεται «The Big Nothing», κάτι που καθιστά τον κόσμο του Mad Max θεωρητικά άπειρο, αλλά είναι πρακτικά ανούσιο και θανατηφόρο σε βάθος χρόνου (δεν υπάρχει νερό εκεί) να το πράξετε, παρόλο που θα βρείτε κάποια σπάνια parts του Magnum Opus.

Τι πήγε στραβά
Όλα τα παραπάνω σίγουρα ακούγονται από χορταστικά έως ονειρικά για τον φίλο των open-world action και όχι μόνο. Δυστυχώς όμως, ενώ το Mad Max στήνει όλα τα επιμέρους στοιχεία του δεξιοτεχνικά και με εξαιρετικές προοπτικές και προδιαγραφές, τελικά αδυνατεί να μας δώσει ένα 100% διασκεδαστικό παιχνίδι. Γιατί συμβαίνει αυτό θα αναρωτιέστε. Η εξήγηση, αν και έχει πολλές παραμέτρους, είναι απλή στη βάση της. Με την εξαίρεση λοιπόν των απολαυστικών ενίοτε vehicular combats, όλα τα set pieces δράσης του παιχνιδιού είναι επαναλαμβανόμενα, πολλές φορές ρηχά και, ακόμα χειρότερα, πολλές πράξεις σας καταλήγουν να μοιάζουν με αγγαρείες! Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

Πρώτο και… καλύτερο κατά την άποψή μου πρόβλημα είναι η συλλογή scrap metal. Η εύρεση της τόσο χρήσιμης πρώτης ύλης που αξιοποιείται σε όλα τα upgrades σας, καταντάει πολλές φορές μια κουραστική δραστηριότητα και ακόμη χειρότερα, σχεδόν αποτελεί τον μοναδικό απώτερο σκοπό σε κάθε αποστολή. Τρανό παράδειγμα είναι η συλλογή scrap metal από οχήματα που έχετε εξουδετερώσει στην διάρκεια μια μάχης. Ο Max θα πρέπει να βγει από το όχημά του, να πάει μέχρι το σημείο που έχει πέσει το υλικό και να σκύψει να το μαζέψει, μια ενέργεια που θα κάνετε τόσες πολλές φορές και η οποία κόβει τελείως την ροή της δράσης που θα σας κάνει να βαρεθείτε.

Μπουκάρετε σε κάποιο φρούριο για να ρίξετε ξυλίκι; Μαντέψτε, το πιο σημαντικό αντικείμενο που θα βρείτε εκεί είναι λίγο ακόμη scrap metal. Το οποίο θα πρέπει να ψάξετε για να το βρείτε, παρόλο που παλιό-μέταλλα υπάρχουν παντού εδώ και εκεί. Και ξανά το ίδιο animation που ο Max σκύβει να το μαζέψει. Θα περίμενε κανείς πως με τόσο scrap metal, σύντομα θα έχετε αρκετό για να κάνετε τη δουλειά σας. Κι όμως, τα upgrades απαιτούν πολύ από αυτό το υλικό, ενώ για να προχωρήσετε στην main ιστορία οι αναβαθμίσεις είναι πρακτικά απαραίτητες, έτσι θέλετε δεν θέλετε, θα πρέπει να βγείτε στη γύρα για περισσότερο scrap metal. Κανένα πρόβλημα θα πείτε, περισσότερες side missions για μας! Εδώ κάπου βρίσκεται η δεύτερη μεγάλη αστοχία του παιχνιδιού.

Είναι πολύ το scrap metal, Άρη
Αν θυμάστε είχα αναφέρει ξανά στο review του Batman: Arkham Knight πως έχω αρχίσει να κουράζομαι με τα «καταναγκαστικά» και αμφιβόλου ενδιαφέροντος side missions στα open world games, όπου λες και τα βάζουν για να μεγαλώσει η διάρκειά τους με το στανιό. To Mad Max διαθέτει αρκετές δραστηριότητες που θα πρέπει να τις βγάλετε εις πέρας εάν θέλετε να προετοιμαστείτε κατάλληλα για την κλιμάκωση της ιστορίας –και πρέπει να το κάνετε ουσιαστικά. Sorry παιδία, αλλά ενέργειες όπως το να ρίχνω κάτω πυργίσκους των εχθρών για να μειώσω το reputation τους ή το να καλούμαι να ψάξω μικρές βάσεις για λίγο ακόμη scrap metal δεν μπορούν πλέον να μου κρατήσουν το ενδιαφέρον για πάρα πολλή ώρα.

Πρακτικά θεωρώ πως είναι κρίμα το open-world αυτό στοιχείο ελευθερίας να περιορίζεται με επαναλαμβανόμενες αποστολές που δείχνουν να προσπαθούν να μας βάλουν σε ένα «καλούπι δραστηριοτήτων». Το ίδιο ισχύει και για μικρές λεπτομέρειες όπως το απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου warning για να επιστρέψουμε πίσω στο σημείο ενδιαφέροντος σε μια αποστολή αλλιώς… game over! Είναι πραγματικά κρίμα πως η Avalanche Studios δεν καταφέρνει να εκμεταλλευτεί σε βάθος τον εκπληκτικό κατά τα άλλα κόσμο που έχει στήσει και πέφτει στην «παγίδα» της σίγουρης οδού με συνταγές που έχουμε δει πολλάκις σε open-world games και μάλιστα χωρίς να τις εξελίσσει αλλά το ανάποδο!

Μπορούσε και καλύτερα
Τι εννοώ λέγοντας το ανάποδο; Εδώ ωραίο παράδειγμα είναι η melee μάχη. Ο free flow μηχανισμός είναι άρτιος, ok, τον έχουμε δει και δοκιμάσει και ξέρουμε πως προσφέρει χορταστικό ξύλο. Στο Mad Max παραμένει διασκεδαστικός, αλλά δεν παύει να υπάρχει η αίσθηση ότι είναι κάπως πιο εύκολος από άλλα games, σαν να βασίζεται υπερβολικά στα δύο μόνο κουμπιά χωρίς πολλά-πολλά και ένα κλικ πιο κάτω σε εξέλιξη από τον αντίστοιχο πχ. του Shadow of Mordor. Κοινώς, ακόμη και το ξύλο σε κάποια φάση θα αρχίζει να σας μοιάζει κάπως με αγγαρεία.

Σε όλα αυτά μπορούμε να προσθέσουμε αρκετές ξενερωτικές λεπτομέρειες που δεν βοηθούν το immersion και την ανάδειξη των καλών στοιχείων του παιχνιδιού. Το νερό είναι υποτίθεται η βασική πηγή ζωής σας και είναι υπέρ-πολύτιμο και σπάνιο στον κόσμο του Mad Max, αλλά το παιχνίδι δεν προσπαθεί με κανένα τρόπο να μας μεταφέρει κάποιο άγχος για την έλλειψή του. Το αμάξι σας δεν πρόκειται ποτέ να ξεμείνει στη μέση του πουθενά για να υπάρχει μια προτροπή να το προσέχετε, καθώς ο συμπαθής Cham θα το επισκευάσει ακόμα και όταν είναι στα πρόθυρα διάλυσης. Τα οχήματα χρειάζονται βενζίνη, η οποία είναι υπέρ-αρκετή στην αρχή (μάλιστα βρίσκετε αρκετά δοχεία που κάνουν respawn στο σημείο που εντοπίζονται, κάτι εντελώς μη ρεαλιστικό), αλλά από ένα σημείο και έπειτα (βασικά όταν εξοπλιστείτε με το φλογοβόλο) η βενζίνη ξαφνικά τελειώνει για πλάκα.

Κάποιες φωτιές σας προκαλούν damage, κάποιες άλλες όμως όχι, αποτελούν απλά γραφικά (όπως τα φλεγόμενα αμάξια των νικημένων αντιπάλων). Εάν ένα ολόκληρο αμάξι του εχθρού σας χτυπήσει, νομίζω πως η ζωή που χάνετε είναι πιο λίγη από αυτή που θα χάνατε από ένα καλοζυγιασμένο μπουκέτο –την πρώτη φορά που με χτύπησε αμάξι λέω «πάει πέθανα», αλλά ούτε καν! Φευ, ακόμη και αν πεθάνετε, το checkpoint θα σας ξεκινήσει από λίγο πιο πριν με τη ζωή σας στο φουλ. Δηλαδή αυτός ο αφιλόξενος και άγριος κόσμος δεν καταφέρνει να μας μεταδώσει στο έπακρο αυτή την μόνιμη αίσθηση κινδύνου που θα μπορούσε.

Το Mad Max στις 20ώρες του, οι οποίες μπορεί να γίνουν από 30 μέχρι 50 ανάλογα με το πόσο αφοσιωμένοι θα είστε σε όλες τις αποστολές και δραστηριότητες, δείχνει ένα game που θέλησε να μας βάλει πολλά πράγματα για να κάνουμε, χωρίς να προσέξει το βάθος τους. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι μιλάμε για ένα κακό game, κάθε άλλο, αλλά δυστυχώς υπάρχει μια μόνιμη αίσθηση ότι αυτό που βλέπουμε θα μπορούσε να είναι ένα post-apocalyptic αριστούργημα, αλλά τελικά δεν είναι.

Τρομερό τεχνικά
Όλα τα παραπάνω αρνητικά γίνονται ακόμη πιο… επώδυνα εάν αναλογιστούμε τον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού. Το Mad Max είναι από τα πιο όμορφα games που έπαιξα τελευταίως στο PC μου και μάλιστα είναι εντυπωσιακό το «σεμιναριακό» optimization, καθώς στα maximum settings τρέχει «νεράκι». Η μηχανή που έχει χρησιμοποιηθεί είναι η in-house Avalanche Engine που είδαμε και στο Just Cause 2 και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό, AAA προδιαγραφών. Ο σχεδιασμός της αχανούς wasteland είναι τρομερός, τα weather και particles effects υποδειγματικά (αν σας χτυπήσουν θραύσματα κατά την διάρκεια μιας αμμοθύελλας και σας πετάξουν κάτω μην εκπλαγείτε) και η όλη αισθητική του παιχνιδιού 100% εντός κλίματος της σειράς.

Στα ίδια επίπεδα υψηλών production values βρίσκεται και ο ήχος. Το βασικό μουσικό theme της εναρκτήριας σεκάνς είναι από τα πιο όμορφα τραγούδια που θυμάμαι πρόσφατα σε video game και θα μπορούσε να ντύνει κάποια σειρά όπως πχ. το Walking Dead ή το Sons of Anarchy. Τα voice-overs έρχονται με ενδιαφέρουσες ερμηνείες αν και με μια ελάχιστη υποψία γραφικότητας (πχ. ο Chumbucket είναι ο κλασικός ψίλο-αστέιος sidekick, ο Max λιγομίλητος και με βρετανική προφορά) ενώ τα εφέ είναι καταιγιστικά όταν χρειάζεται και… πολλών οκτανίων, μεταδίδοντάς σας την ιπποδύναμη και την ένταση στις σεκάνς δράσης.

Μπορούσε, αλλά…
Άφησα για τον επίλογο του παρόντος review το πιο απλό συμπέρασμα που έβγαλα για το εν λόγω game και νομίζω περιγράφει ιδανικά τον τίτλο της Avalanche. Το Mad Max θα μπορούσε εύκολα να είναι το φετινό Middle-earth: Shadow of Mordor, δηλαδή το κορυφαίο open-world Action/Adventure (δεν το βάζω ακριβώς στην ίδια κατηγορία με το MGS V). Ο post-apocalyptic κόσμος του είναι εξαιρετικός και οι μάχες με τα οχήματα, άσχετα εάν τελικά δεν έχουν την μεγαλοπρέπεια και την ίδια μεγάλη κλίμακα με αυτές στην φετινή ταινία, προσφέρουν διασκεδαστικότατα gaming στιγμιότυπα.

Δυστυχώς δεν είναι όλες οι πτυχές του παιχνιδιού τόσο προσεγμένες όσο το κομμάτι vehicular combat. Η συλλογή scrap metal γίνεται πολύ κουραστική, οι δεκάδες αποστολές δείχνουν να παρουσιάζουν μια έλλειψη σε βάθος και ολόκληρο το παιχνίδι μοιάζει να μην συνειδητοποιεί τις εντυπωσιακές προδιαγραφές του, οδηγώντας μας σε πολλές επαναλαμβανόμενες πράξεις. Ξαναλέω πως δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για ένα κακό game και οι φίλοι των open-world τίτλων οφείλουν να του ρίξουν μια ματιά, όπως και οι fans του αντίστοιχου κινηματογραφικού σύμπαντος (δηλαδή όλοι!), αλλά η Avalanche χάνει την ευκαιρία να μας παρουσιάσει την ευχάριστη έκπληξη, το Shadow of Mordor του 2015.

Θετικά:
- Εξαιρετικός σχεδιασμός περιβάλλοντος με πανέμορφα εφέ
- Οι μάχες με τα οχήματα αποζημιώνουν και χαρίζουν έντονη δράση
- Τρομερό optimization στα PC
- Πιστό στο σύμπαν του Mad Max
- Έχει όλα τα συστατικά ενός ποιοτικού open-world game

Αρνητικά:
- Έχει όλα τα συστατικά, αλλά δεν τα αξιοποιεί όπως θα μπορούσε
- Επαναλαμβανόμενες αποστολές, με παρόμοιο gameplay
- H συλλογή scrap metal είναι κουραστική και μας «κόβει την φόρα» συνεχώς
- Δεν μεταδίδει το αναμενόμενο δέος μπροστά στους κινδύνους της wasteland
- Διάφορα μικροπροβλήματα που θα χαλάσουν έως ένα βαθμό την εμπειρία σας

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 6.5
Αντοχή: 7
Γενικά: 7.5

Οι περιπέτειες του Max ικανοποιούν, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση για το gaming ότι ήταν η φετινή ταινία δράσης για το σινεμά.

Γρηγόρης Βούλγαρης